Lijf & Lijn
alle pijlers
Mommy make over ervaringen qua napijn etc
vrijdag 30 december 2016 om 23:11
In maart krijg ik na er lang over na te hebben gedacht een mommy make over. Een volledige buikwand plastiek en een borstvergroting + lift.
Zie er erg tegenop, de operatie etc, maar heb het voor t resultaat dubbel en dwars over!
Wie heeft een zelfde of soortgelijke operatie ondergaan ? En hoe ging dit qua napijn en herstel ? Was het erg zwaar of viel het mee/tegen?
Ik lees mee
Zie er erg tegenop, de operatie etc, maar heb het voor t resultaat dubbel en dwars over!
Wie heeft een zelfde of soortgelijke operatie ondergaan ? En hoe ging dit qua napijn en herstel ? Was het erg zwaar of viel het mee/tegen?
Ik lees mee
vrijdag 30 december 2016 om 23:47
quote:Sosa85 schreef op 30 december 2016 @ 23:33:
Heftige operatie lijkt mij. Geen ervaring mee, ik zou best een borstlift willen maar ben er te schijterig voorDat vond ik niks voorstellen. Geen enkele pijn gehad, na 2 dagen kon ik zonder pijnstillers. Na een week weer aan het werk (zittend beroep).
Heftige operatie lijkt mij. Geen ervaring mee, ik zou best een borstlift willen maar ben er te schijterig voorDat vond ik niks voorstellen. Geen enkele pijn gehad, na 2 dagen kon ik zonder pijnstillers. Na een week weer aan het werk (zittend beroep).
zaterdag 31 december 2016 om 00:10
Ervaring met beide, maar niet tegelijk
Buikwandcorrectie was zeer ingrijpend. Bij mij zijn ook de spieren ingekort, weet niet of dat bij jou ook gaat gebeuren, maar dit maakt enorm uit voor je herstel. Heb eerst bedrust moeten houden vanwege de pijn en het vocht wat nog afgevoerd moest worden. Ik kon niets, ook niet douchen. De eerste weken kon ik niet rechtop lopen, traplopen e.d. Slapen moest in een speciale houding (knieeen gebogen, ruggensteun, een papegaai om mezelf op te trekken als ik eruit moest). Bij anderen die bij mij op zaal lagen en die waarbij de spieren niet zijn ingekort, zag ik dat ze de dag na de operatie alweer zelfstandig naar het toilet konden, zichzelf konden douchen en weinig pijn hadden. Ik lag daar, kon niets en kreeg morfine tegen de pijn.
Maar toen ik thuis eenmaal begon te herstellen en het vocht afgevoerd was.....zó blij dat ik het toch gedaan had. Ik heb zoveel verdriet gehad om het vetschort wat ik had ( al was het geen vet, het was alleen vel......kwestie van aanleg en te lange buikspieren die ook niet te trainen waren). Het duurde zes weken voor ik normaal rechtop kon lopen, de langste zes weken ooit. Het vergde veel van mijn man, die mij moest verzorgen. Ik ben flauw gevallen de eerste keer dat ik probeerde te douchen. En toch zou ik het zo weer doen. Geen stukken vel moeten proppen in een broek die verder veel te groot is. Geen smet en schuurplekken meer in mijn buik. Geen onzekerheden meer over die buik als ik een bikini aan heb. Het heeft mij dus zeker wel gelukkiger gemaakt.
Overigens is deze operatie bij mij ook gewoon vergoed, doen ze nu niet meer geloof ik. Reden was, dat ik met wonden liep door het schuren.
Borstvergroting heb ik jaren later laten doen omdat ik theezakjes over had na het baren van 2 kinderen.
Kan me niet echt herinneren hoe dat herstel gegaan is, omdat het me allemaal zo enorm mee viel na die andere operatie. Heb geen bedrust hoeven houden o.i.d.
Buikwandcorrectie was zeer ingrijpend. Bij mij zijn ook de spieren ingekort, weet niet of dat bij jou ook gaat gebeuren, maar dit maakt enorm uit voor je herstel. Heb eerst bedrust moeten houden vanwege de pijn en het vocht wat nog afgevoerd moest worden. Ik kon niets, ook niet douchen. De eerste weken kon ik niet rechtop lopen, traplopen e.d. Slapen moest in een speciale houding (knieeen gebogen, ruggensteun, een papegaai om mezelf op te trekken als ik eruit moest). Bij anderen die bij mij op zaal lagen en die waarbij de spieren niet zijn ingekort, zag ik dat ze de dag na de operatie alweer zelfstandig naar het toilet konden, zichzelf konden douchen en weinig pijn hadden. Ik lag daar, kon niets en kreeg morfine tegen de pijn.
Maar toen ik thuis eenmaal begon te herstellen en het vocht afgevoerd was.....zó blij dat ik het toch gedaan had. Ik heb zoveel verdriet gehad om het vetschort wat ik had ( al was het geen vet, het was alleen vel......kwestie van aanleg en te lange buikspieren die ook niet te trainen waren). Het duurde zes weken voor ik normaal rechtop kon lopen, de langste zes weken ooit. Het vergde veel van mijn man, die mij moest verzorgen. Ik ben flauw gevallen de eerste keer dat ik probeerde te douchen. En toch zou ik het zo weer doen. Geen stukken vel moeten proppen in een broek die verder veel te groot is. Geen smet en schuurplekken meer in mijn buik. Geen onzekerheden meer over die buik als ik een bikini aan heb. Het heeft mij dus zeker wel gelukkiger gemaakt.
Overigens is deze operatie bij mij ook gewoon vergoed, doen ze nu niet meer geloof ik. Reden was, dat ik met wonden liep door het schuren.
Borstvergroting heb ik jaren later laten doen omdat ik theezakjes over had na het baren van 2 kinderen.
Kan me niet echt herinneren hoe dat herstel gegaan is, omdat het me allemaal zo enorm mee viel na die andere operatie. Heb geen bedrust hoeven houden o.i.d.
zaterdag 31 december 2016 om 01:37
Waarom?
Als in: heb je er echt last van? Fysiek?
Of is het mentaal, en zou je gelukkiger worden van het symptoom bestrijden of de oorzaak aan te pakken?
Je moet vooral doen waar je je goed bij voelt, daar niet van, maar operaties zijn niet niks.
Als aanvulling: ik overweeg ook cosmetische chirurgie, maar vanuit praktisch oogpunt, door de grote van mijn borsten heb ik last van mijn rug.
Maar ik overweeg het al jaren, en toch houdt iets mij tegen, noodzakelijk is het immers niet. En ik ben er nog niet over uit of de eventuele voordelen opwegen tegen een dergelijk heftige ingreep.
Als in: heb je er echt last van? Fysiek?
Of is het mentaal, en zou je gelukkiger worden van het symptoom bestrijden of de oorzaak aan te pakken?
Je moet vooral doen waar je je goed bij voelt, daar niet van, maar operaties zijn niet niks.
Als aanvulling: ik overweeg ook cosmetische chirurgie, maar vanuit praktisch oogpunt, door de grote van mijn borsten heb ik last van mijn rug.
Maar ik overweeg het al jaren, en toch houdt iets mij tegen, noodzakelijk is het immers niet. En ik ben er nog niet over uit of de eventuele voordelen opwegen tegen een dergelijk heftige ingreep.
zaterdag 31 december 2016 om 05:19
Bij een verhaal zoals van Venusss kan ik me anders goed voorstellen dat ze dat heeft laten opereren. Dat is gewoon een aandoening die zich niet weg laat trainen.
Maar mommy make-over, wat een afgrijselijk woord. Krankzinnig, dat klinkt als "vrouwtje is een beetje uitgezakt na het werpen, we gaan vrouwtje weer opkalefateren zodat vrouwtje weer lekker strak is".
Ik heb geen ervaringen met buikwandplastiek, maar als dat is hoe het heet en je door de buitenwereld enigszins serieus genomen wil worden zou ik het vooral een buikwandplastiek noemen en geen mommy make-over.
Maar mommy make-over, wat een afgrijselijk woord. Krankzinnig, dat klinkt als "vrouwtje is een beetje uitgezakt na het werpen, we gaan vrouwtje weer opkalefateren zodat vrouwtje weer lekker strak is".
Ik heb geen ervaringen met buikwandplastiek, maar als dat is hoe het heet en je door de buitenwereld enigszins serieus genomen wil worden zou ik het vooral een buikwandplastiek noemen en geen mommy make-over.
zaterdag 31 december 2016 om 06:59
quote:IrishCassidy schreef op 31 december 2016 @ 01:23:
Sorry, die was misschien niet aardig, maar dapper? Is het niet dapperder om gewoon iets aan je lijf te doen. Met eigen inzet? Sporten enzo? Ik ben pro-sport om aan je lichaam te werken, geloof me. Maar een uitgerekte buikwand krijg je met de beste wil van de wereld niet weg door sport.
Sorry, die was misschien niet aardig, maar dapper? Is het niet dapperder om gewoon iets aan je lijf te doen. Met eigen inzet? Sporten enzo? Ik ben pro-sport om aan je lichaam te werken, geloof me. Maar een uitgerekte buikwand krijg je met de beste wil van de wereld niet weg door sport.
