Lijf & Lijn
alle pijlers
Praattopic over dik zijn
woensdag 31 maart 2021 19:58
Ik merk dat ik behoefte heb om met anderen te praten over dik zijn. Waar anderen tegenaan lopen zoals de eeuwige strijd tegen de kilo's of de lange weg naar acceptatie. Hoe reageren anderen op jou? Voel je weleens gediscrimineerd met sollicitatiegesprekken of in het daten? Hoe beleef jij de maatschappelijke stigma's: dikke mensen zijn stom en lui. Hebben geen wilskracht. Iedereen kan afvallen, je moet alleen die knop omzetten (waar is die knop dan?!)
Verder ben ik benieuwd naar verhalen, van anderen mbt het wel/niet afvallen, je lichaamsbeeld en eigenwaarde. Hoe is dat in de loop van de jaren ontwikkeld? Wat heeft jou goed geholpen? Wie weet hebben anderen er wat aan
Mijn verhaal.
Ik ben altijd dik geweest en heb issues met kilo's en voeding. Ik kom uit een gezin waar eten een centrale rol speelt in ons leven. Mijn brusjes zijn allemaal Bourgondiërs. Mijn ouders waren afwezig en hadden weinig pedagogische vaardigheden en kennis wat betreft voeding. Ik heb niet al een te beste jeugd gehad, waarbij ik soms niet wist wanneer er wel eten was. Ik heb vaak met mijn broertje in huis lopen zoeken naar eten (ouders waren niet thuis). Ik weet niet wat oorzaak-gevolg is, want ik denk dat niet alles terug te leiden is naar opvoeding en slechte jeugd. Maar hoe het nu is dat ik overeet. Zeker als het eten lekker is. Het komt bij mij uit denk ik voort uit een angst dat het straks niet meer is en ook wanneer er wel eten is.
Ik heb een extraverte persoonlijkheid en hou van prikkels. Eten is wat dat betreft ook echt iets waar ik plezier aan beleef. Aan het bedenken van maaltijden, koken en samen eten. Met name koken vind ik heerlijk therapeutisch. Tafelen met vrienden en familie
Geur, smaak en textuur van eten kan ik echt van genieten.Wat betreft het afvallen was ik jongsaf aan bezig. Als kind was ik bezig met minder snoepen, minder eten. Minder van alles wat slecht was. Heb ook periodes gehad dat ik er niet zo bezig was. Ik denk dat het eerste dieet wat ik probeerde is van Atkins, koolhydraatarm. Ik werd er hangry van, omdat ik onwijs brood, aardappels en rijst miste. Heeft het geholpen, geen idee. Door de jaren heen heb ik wel mijzelf aangeleerd om minder koolhydraten (dus niet volledig schrappen, maar beperken) te eten en vervangen door groenten, proteïnen (eieren, gezonde keuzes vlees, bonen) en groenten.
Ik ben naar 2 diëtistes geweest. Daar heb ik inzicht gekregen in hoeveel voeding ik nodig heb, gezonde keuzes maken. Ik heb periodes gehad dat ik op mijn voeding lette en ging sporten. Of alleen op voeding of alleen sporten. Ik kwam niet aan, verloor soms wat. Maar niets duurzaams.
Op een gegeven moment merkte ik dat ik mijzelf saboteerde. En dat er wellicht meer dingen speelde en problemen moet je bij de wortels aanpakken. Ik ben toen naar een eetstoornissen kliniek gegaan. Ik had niet een specifieke eetstoornis. Multidisciplinair aan de slag gegaan. Met name de EMDR en de gesprekken hebben mij geholpen. Ik ben denk ik 5 a 10 kg afgevallen. Heb hier veel dingen geleerd, maar het heeft niet geleid dat ik structureel ben afgevallen,
Jaren later, vorig jaar ben ik weer naar een GZ-psycholoog gegaan. Ik had last van de strijd die ik jarenlang voer tegen het dik zijn, afvallen, stigma's. Heeft mij zeker geholpen, maar niet bij die knop omzetten of dat er kg's ervan af zijn. Ik kan zeggen dat ik, los van ongelukkig voelen over het dik zijn, gelukkig ben met mijzelf
Ik heb altijd interesse gehad in het dik zijn, oorzaak, oplossingen, verhalen en onderzoeken. Mogelijk spelen bij mij ook andere factoren die het psychisch en fysiek het afvallen lastiger maken. Ik gebruik al jarenlang medicatie tegen allergieën. Ik heb slaapapneu. Ik heb gelezen dat als je op een bepaald overgewicht komt, je vethuishouding hormonaal een rol gaan spelen. Het afvallen is niet zo eenvoudig meer.
Ik heb mij laten doorverwijzen naar een internist. Om te kijken naar medische, fysieke
factoren. Wie weet geeft dit een aantal inzichten. Ik hoop iemand te treffen die het wat meer holistischer kan kijken. Dus niet alleen leefstijladviezen, psychische problematiek aanpakken of alleen de fysieke.
Lang verhaal
Ik heb een moeizame relatie met mijn lijf, zelfbeeld en acceptatie. Soms accepteer ik het en soms ook niet. De hele tijd bezig zijn met (niet) eten en mijn zelfbeeld is zwaar. Ik dacht vaak dat ik beter de energie kon stoppen in acceptatie. En dat gaat wisselend. Ik heb lang gedacht dat ik moest afvallen, want dan ben ik leuker. Op dik zijn heersen stigma's zoals dom, lui zijn en geen wilskracht. Dus als ik niet bezig was met afvallen, dan was ik dat. Ik snap dat hele afvallen en wilskracht niet. Hoe houden mensen dat toch vol? Ik hou het gezonde leefstijl voor maximaal 2 weken vol en dan kruipen langzamerhand dingen weer bij in. Weer een beetje overeten, minder gaan bewegen. En dan ben ik weer terug bij af. Overigens zit ik al een tijdje op hetzelfde gewicht, misschien een paar kg meer door de Corona
Ik denk dat dit het wellicht is voor mij. Ik ga nog naar de internist, ik blijf mijn best te doen om een gezonde levensstijl te hanteren. Ik heb weleens gedacht aan een maagverkleining oid. Ik heb alleen de risico's en de mate van impact op mijn geluk niet voor over. Dik zijn is ook geen pretje en zeker niet gezond. Misschien ben ik er nog niet in het beslisproces.
Ik ben benieuwd naar de verhalen van anderen. Wat is jouw proces? Heb je het geaccepteerd of is het je gelukt om af te vallen en op gewicht te blijven? Wat hoor je zoal van anderen over dik zijn. Wat voor vragen en opmerkingen krijg je zoal?
Iedereen die een gewicht heeft is welkom
Graag respectvol naar elkaar toe blijven en aan dooddoeners hebben we niet zoveel aan
anoniem_82224 wijzigde dit bericht op 31-03-2021 21:26
1.28% gewijzigd
woensdag 31 maart 2021 23:37
doet ie ook, en ook heel veel in het huishouden en voor de kinderen etc etc. en hij vindt mij prima zoals ik ben
Hij is zeker geen “Weggewaaid dakraam” om bij het viva-jargon te blijven
Don't cry, buy a bag and move on.
woensdag 31 maart 2021 23:47
Ik lees hier over gewichten van in de 70 a 80 kilo en denk, dat vind ik nog steeds niet dik. Maar ik weet niet hoe jullie er uit zien natuurlijk. En wat je BMI is.
Op mn zwaarst was ik 122 kilo. Dat is nu bijna een jaar geleden. Ik ga nu richting de 100. Voor het eerst sinds 40+ jaar is afvallen bij mij gelukt door middel van intermittend fasting. Gek genoeg hou ik dit met gemak vol. Ik hoef niet na te denken over wat ik wel/niet mag eten, of calorieën te tellen of eetlijstjes in te vullen. Ik mag gewoon 6 uur per dag (alles) eten (van mezelf) en dat hou ik met gemak vol. Dus het afvallen gaat nu goed en met gemak. Daarnaast ben ik door de corona en het vele thuiswerken ook toegekomen aan meer bewegen. Ipv 1,5 uur heen en 1,5 uur terug per dag in de file aansluiten (en bij de onderweg zijnde tankstations te stoppen). Hier geen corona kilo's gelukkig. Ik heb nog geen einddoel waar ik naar toe werk. Als ik straks onder de 100 ben, dan ga ik eerst maar eens kijken of ik dat een jaar stabiel kan houden. In ieder geval niet meer aankomen. Voor mij gaat het ook niet om de snelheid, maar wel dat ik het op een manier doe die voor mij lange termijn vol te houden is want ik wil niet gaan jojo'en.
Op mn zwaarst was ik 122 kilo. Dat is nu bijna een jaar geleden. Ik ga nu richting de 100. Voor het eerst sinds 40+ jaar is afvallen bij mij gelukt door middel van intermittend fasting. Gek genoeg hou ik dit met gemak vol. Ik hoef niet na te denken over wat ik wel/niet mag eten, of calorieën te tellen of eetlijstjes in te vullen. Ik mag gewoon 6 uur per dag (alles) eten (van mezelf) en dat hou ik met gemak vol. Dus het afvallen gaat nu goed en met gemak. Daarnaast ben ik door de corona en het vele thuiswerken ook toegekomen aan meer bewegen. Ipv 1,5 uur heen en 1,5 uur terug per dag in de file aansluiten (en bij de onderweg zijnde tankstations te stoppen). Hier geen corona kilo's gelukkig. Ik heb nog geen einddoel waar ik naar toe werk. Als ik straks onder de 100 ben, dan ga ik eerst maar eens kijken of ik dat een jaar stabiel kan houden. In ieder geval niet meer aankomen. Voor mij gaat het ook niet om de snelheid, maar wel dat ik het op een manier doe die voor mij lange termijn vol te houden is want ik wil niet gaan jojo'en.
donderdag 1 april 2021 01:11
In dat geval zou ik afvallen even op een laag pitje zetten en er eerder voor proberen te zorgen dat je in ieder geval niet aankomt. Je hebt zo te lezen al genoeg aan je hoofd. Niet te streng zijn voor jezelf.daenerys79 schreef: ↑31-03-2021 23:30klopt ook helemaal. en man kookt ook hoor, meestal kookt hij het weekend en ook nog wel een keertje door de week. en hij is ook niet moeilijk maar het moet wel lekker en dat is vaak niet echt gezond. maar het is meer dat ik me er te vaak te makkelijk vanaf maak. Een blik soep of iets uit pakjes/zakjes. ik vind koken heel leuk maar niet na een lange dag werken, nog een avond studeren voor de boeg en kinderen die lastig doen omdat ze honger hebben. vooruit koken heb ik ook geprobeerd maar dat werkt ook niet op de een of andere manier. dan blijft het staan omdat we toch iets anders willen enzo. ja ik weet het met klagen en beren op de weg zien kom je nergens. ik zit ook gewoon in een hele drukke periode. Met de kinderen weer thuis vanwege de corona op school, enorm druk op werk, pas een studie gestart, zorgen om ernstig zieke familie. dan schiet het rigoreus aanpakken van mijn eetgewoontes er ff bij in.
donderdag 1 april 2021 11:31
.daenerys79 schreef: ↑31-03-2021 22:44ik begrijp de maatschappij ook niet. ik ben ook heel blij met alle body positivity boodschappen tegenwoordig. je mag zijn wie je bent en je mag er zijn! dat wil ik mijn kinderen meegeven.
Ik maak wel eens een opmerking (tegen mijn oudste van 10 bijvoorbeeld, moet ik niet doen maar soms flap ik er wel eens wat uit over mijn dikke billen ofzo) en dan zegt ze mama, je bent helemaal niet dik! vind ik altijd wel lief. en ik vind mijzelf ook niet dik maar ik weet dat ik niet de slankste ben.
Nog krachtiger is wanneer een opmerking over je dikke billen neutraler zou zijn!
Dat jouw kind weet dat het helpt om te zeggen dat je niet dik bent betekent juist dat dik zijn een negatieve lading heeft. Is het dan wel lief? Of heeft zij al de boodschap van onze maatschappij geïnternaliseerd dat dik zijn onwenselijk is en allerlei negatieve associaties heeft? Bedoel het niet als kritiek op jou, maar een doordenkertje voor de boodschappen die we aan onze kinderen meegeven en hoe wij zelf over lichamen praten.
Lovestar had het al benoemd, maar ik ben het er ook mee eens dat het mooi zou zijn als het woord 'dik' niet meer gezien werd als een belediging of iets wat niet aantrekkelijk is, maar gewoon een beschrijvend woord....net als groot, klein, lang, kort, dik, dun, bruin, blond.
Ik lees ook meerdere mensen schrijven dat het gezonder zou zijn als ze zouden afvallen. Dik zijn is niet per definitie ongezond. Gedrag kan tot ongezonde situaties leiden of daaraan bijdragen. Je kan dik zijn en gezond. Je kan ook dik zijn en ongezond. Erg jammer dat dik en ongezond ook door artsen zo in één adem worden genoemd, dit draagt bij aan het stigma "Oh je hebt last van dit of dat, dan moet je proberen af te vallen, dat is het belangrijkst." Bij ziekte en gezondheid gaat het veel vaker om leefstijl, om eet- en beweeggewoontes, dát is ook wat je gezonder of minder gezond maakt en daar kan je wat aan doen. Wat je gewicht daarbij doet is in de meeste gevallen minder van belang. Maar door hoe wij er als maatschappij over praten wordt het dik zijn wel het probleem en daar zijn allemaal negatieve associaties aan gekoppeld. Dus, zou het echt gezonder zijn als je zou afvallen? Of zou het gezonder zijn als je gezondere eet- en beweeggewoontes had? (misschien val je dan af, misschien niet). En besef dat dat best een grote onderneming is, meestal niet iets wat je 'even tussendoor' in je eentje doet.
Hoe we (met z'n allen, dik of dun) hierover praten maakt echt uit wat betreft stigma en het in stand houden of afbreken daarvan!
sailship wijzigde dit bericht op 01-04-2021 11:45
0.53% gewijzigd
donderdag 1 april 2021 11:40
.happyface97 schreef: ↑31-03-2021 21:51Ik vind het heel raar dat mensen zulke ongepaste opmerkingen maken, of je zelf niet weet dat je overgewicht hebt.. Wat iemand hierboven ook zei, ik zie eigenlijk ook helemaal niet of iemand dik is, of ja, ik zie het wel, maar ik denk er niks van, net als iemand die bruin haar heeft, of blauwe ogen.
Met dit gemak kunnen wij (niet dik) alleen praten omdat we niet continu op ons lichaam gewezen werden of worden. Wij hoeven er niet mee te dealen, dus je wordt er ook minder mee geconfronteerd of iemand anders een dik lichaam heeft of niet. Het maakt jou niet uit! Fijn natuurlijk, maar wij hebben dan ook niet de lasten, dus we hoeven niet te zien of iemand dik is of niet. En de realiteit is dat dat in onze cultuur echt anders wordt gezien, als het niet expliciet is, dan zeker wel impliciet. We hebben in dit opzicht gewoon makkelijk(er) praten.
@wissewis, pijnlijk om jouw post waar @happyface hier op reageerde te lezen, de opmerkingen die je uit je omgeving te horen hebt gekregen en hoe je behandeld bent. Verschrikkelijk om te lezen hoe jouw moeder met jouw gewicht is omgegaan en je niet omarmd heeft als kind (en volwassene?) Dit had nooit zo moeten zijn, vreselijk dat je hier altijd mee hebt moeten dealen.
sailship wijzigde dit bericht op 01-04-2021 12:39
2.10% gewijzigd
donderdag 1 april 2021 11:51
Maar dik zijn is ook per definitie ongezond. Dat doet er niet aan af dat iemand die niet dik is ook ongezond kan zijn.
Als je een te hoog BMI hebt heb je nu eenmaal meer kans op bepaalde ziektes, zoals diabetes en hart- en vaatziekten. Ook komen en vaker miskramen voor, of lukt het niet goed om zwanger te raken als een vrouw een te hoog BMI heeft.
Maar ik schreef hier gisteren al (in wat nettere bewoordingen) dat ik toen ik dik was vriendinnen die zich goedbedoeld zorgen maakten om mijn te hoge gewicht ook niet echt serieus nam als ze zelf continu aan de cola en afhaalmaaltijden zaten en daar desondanks slank bij bleven. Skinny-fat is immers ook een ding.
We moeten wat mij betreft juist af van dat stigma dat dik zijn per definitie lelijk is. Dat dikke mensen tweederangsburgers zonder motivatie, ambitie of doorzettingsvermogen zouden zijn. Dat je er ‘ondanks je omvang’ toch best leuk uit ziet (voor een dikkerd).
Dat stoorde mij het allermeest. Dat ik niet serieus werd genomen door heel veel mensen. Dat ik altijd de dikke vriendin was op stap. Dat sommige mensen zichzelf aan je optrekken omdat zij immers wel slank zijn. Zo had ik een ‘vriendin’ in mijn jongere jaren die het oprecht raar vond als een man interesse in mij toonde in plaats van in haar als we samen ergens waren. Zij was immers het totaalpakketje en ik? Ik was dik.
Daarmee zet je mijn complete intelligentie, humor, persoonlijkheid en karakter weg als iets wat niet relevant is. Alsof ik er niet mocht zijn.
Als je een te hoog BMI hebt heb je nu eenmaal meer kans op bepaalde ziektes, zoals diabetes en hart- en vaatziekten. Ook komen en vaker miskramen voor, of lukt het niet goed om zwanger te raken als een vrouw een te hoog BMI heeft.
Maar ik schreef hier gisteren al (in wat nettere bewoordingen) dat ik toen ik dik was vriendinnen die zich goedbedoeld zorgen maakten om mijn te hoge gewicht ook niet echt serieus nam als ze zelf continu aan de cola en afhaalmaaltijden zaten en daar desondanks slank bij bleven. Skinny-fat is immers ook een ding.
We moeten wat mij betreft juist af van dat stigma dat dik zijn per definitie lelijk is. Dat dikke mensen tweederangsburgers zonder motivatie, ambitie of doorzettingsvermogen zouden zijn. Dat je er ‘ondanks je omvang’ toch best leuk uit ziet (voor een dikkerd).
Dat stoorde mij het allermeest. Dat ik niet serieus werd genomen door heel veel mensen. Dat ik altijd de dikke vriendin was op stap. Dat sommige mensen zichzelf aan je optrekken omdat zij immers wel slank zijn. Zo had ik een ‘vriendin’ in mijn jongere jaren die het oprecht raar vond als een man interesse in mij toonde in plaats van in haar als we samen ergens waren. Zij was immers het totaalpakketje en ik? Ik was dik.
Daarmee zet je mijn complete intelligentie, humor, persoonlijkheid en karakter weg als iets wat niet relevant is. Alsof ik er niet mocht zijn.
donderdag 1 april 2021 13:44
Er is natuurlijk wel een verschil zwaarder zijn dan wenselijk is voor jouw lijf of obees zijn.
Iemand die zwaarder is dan gewenst/hoort bij een lengte, maar verder wel gezond leeft (dus bewegen, weinig stress, gezond eten/drinken), kan gewoon gezonder zijn dan iemand die tussen de lijntjes valt, maar ongezond leeft met veel drank, niet bewegen, roken ed.
Daarnaast kan het ook gezonder zijn om te accepteren dat je meer weeg dan je (of de maatschappij zou) willen, maar wel gewoon verdere gezond leeft. In tegenstelling tot continue jojo-en en/of veel stress hebben omdat je niet aan 'norm' voldoet.
Obees is gewoon niet gezond voor je lijf omdat oa je hart veel harder moet werken en je problemen kunt krijgen met je motoriek. Maar teveel alcohol drinken is ook net goed voor je lijf, ook al ben je nog zo dun. En toch kun je met beiden oud worden, omdat het vaak é/én is of extreem.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 1 april 2021 14:01
.
Gewicht is maar een stukje informatie in iemand z'n hele 'gezondheidsprofiel'. Gewicht op zichzelf zegt niet of iemand gezond of ongezond is. Gewicht is één factor in een heel wisselwerking van factoren die invloed hebben op ziekte en gezondheid. Waarom is iemand dik geworden bijvoorbeeld? Als iemand afvalt en de gezondheid verbetert, komt dit door het afvallen of door gezondere leefgewoontes die afvallen ook als bijeffect hadden? Was het dan het dik zijn dat ongezond was, of was het dik zijn, net als de ziekte, een bijeffect van ongezonde leefgewoontes?
Dus ook al is het zo dat als je ver uitzoomt en alleen naar de grootste lijnen kijkt en een correlatie ziet tussen (zeer) dik zijn en verschillende ziektes, werkt het versimpelen hiervan naar dik = ongezond het stigma rondom dik zijn in de hand, juist omdat er allerlei morele oordelen aan dik zijn hangen. Vandaar ook mijn laatste zin in de post hierboven en waar het mij om ging, dat hoe we hierover praten belangrijk is. En dus niet versimpelen naar dik = ongezond.
Daarnaast draagt hoe wij binnen onze cultuur naar dik zijn kijken bij aan dik blijven en werkt het ongezonde gewoontes in de hand en zo is het cirkeltje weer rond. Mensen die dik zijn gaan vaak op diëet (dat moet hè, je geeft in je vorige post al een opsomming van hoe er allemaal naar dikke mensen gekeken wordt...dus dikke mensen zijn er wel toe veroordeeld het eeuwige doel tot afvallen te hebben in de hoop dat ze dan toch nog een 'beter' mens kunnen worden...) maar diëten lokken in veel gevallen verstoorde eetgewoontes uit (soms alleen overeten, maar vaak overeten en compenseren) en niet meer op je eigen lichaam of jezelf kunnen vertrouwen (voor zo ver dat al zo was). Het wordt allemaal één grote vicieuze cirkel, waarbij de diëter zich steeds slechter gaat voelen (zwak, falen enz.) en vaak zelfs steeds meer aankomt over de jaren met dus wel alle gezondheidsrisico's die met dit levensstijl gepaard gaan (vlak de stress en psychische problemen door het stigma en mislukte dieetpogingen ook niet uit, met ook weer hun eigen effect op je leefgewoontes en gezondheid.)
Dus, nogmaals, hoe we erover praten is belangrijk. En als we versimpelen naar dik = ongezond, dan dragen we bij aan het stigma rondom dik zijn. Naast dat we alle gezonde dikke mensen ook gelijk diskwalificeren. Althans, ik schrijf 'we', maar dit is waar ík me aan probeer te houden. Omdat ik denk dat het belangrijk is om onze dieetcultuur te veranderen en gewicht los te koppelen van je waarde en wie je bent als persoon. En dat dat dus ook in veel meer 'kleine' dingen zit, naast de grote, meer duidelijke zaken.
donderdag 1 april 2021 14:36
Maar dan nog zegt het wel wel heel veel over dat je met overgewicht bijvoorbeeld meer kans hebt op miskramen en bepaalde ziektes. Natuurlijk is dat overgewicht dan nog steeds maar één factor, dat begrijp ik.
Ik vind het lastig het te omschrijven merk ik, maar ik ga het wel proberen.
Iemand die slank is en ongezond leeft (overmatig drinken, roken, niet sporten etc) kan ongezonder zijn dan iemand die dik is en verder wel genoeg beweegt en veel groenten eet. Maar voor een individu is slank zijn en gezond leven toch altijd beter dan dik zijn en gezond leven? Door de risico’s waar dat overgewicht mee gepaard gaat?
Ik vind het lastig het te omschrijven merk ik, maar ik ga het wel proberen.
Iemand die slank is en ongezond leeft (overmatig drinken, roken, niet sporten etc) kan ongezonder zijn dan iemand die dik is en verder wel genoeg beweegt en veel groenten eet. Maar voor een individu is slank zijn en gezond leven toch altijd beter dan dik zijn en gezond leven? Door de risico’s waar dat overgewicht mee gepaard gaat?
donderdag 1 april 2021 14:42
Hoi
Ik moet nog alles terug lezen hoor.
Maar ik vind het wel fijn om mee te schrijven en lekker te kletsen.
Ik ben eind 20 en dik. Ik ben 1.48m en 75 kilo. Op mijn zwaarst woog ik rond de 95. Was echt een klein propje. Ik ben in 2018 heel ongelukkig gevallen en m’n enkelbanden gerekt en een beetje gescheurd.
M’n opa en vriendin (die toevallig in het zelfde flat complex woonde) moesten mij naar de auto krijgen en dat was zo lastig voor ze en ik kon ook bijna niks.
Toen is er een knop omgegaan. Ik was toen ook herstellende van een depressie en die depressie was ook wel funest voor mijn gewicht hoor.
Ik kookte niet meer, ging alleen maar naar de Mac of bestelde kapsalon of friet. En andere dagen at ik oven frikandellen, kroketten of pizza of andere oven dingen. En soms tosti. Een zak chips per dag en meer dan 1 fles frisdrank.
Maar goed de knop ging om, toen ik weer zelfstandig kon lopen ben ik bij de dokter geweest voor een gastric bypass en hij wilde mij doorverwijzen naar het bariatrisch centrum. Maar ik moest eerst van hem naar de diëtist.
De diëtist vertelde dus wat er allemaal bij kwam kijken en vroeg of ik kinderen wilde en raadde het af in mijn geval. Dat komt omdat ik voor mijn lengte wel veelste zwaar ben, maar er hoefde ook niet veel af. Z’n 25 tot 40 kilo.
Met behulp van de diëtist 25 kilo afgevallen en woog 70 kilo. Nog steeds te veel maar al een stuk beter. Daarna een relatie gekregen en veel uit eten gegaan, en wonen inmiddels samen. Wel weer 5 kilo bij gekomen maar goed dat is nog te overzien.
Ik heb nog steeds geen kind maar ben heel erg bezig met met m’n eet patroon omgooien om toch gezonder te worden en te eten. Wil ook niet dat mijn kind door mijn toe doen dik wordt. Dus we proberen het bestellen te beperken tot 1x per week of 1x per 2 weken. De week is nog niet om maar het gaat deze week goed gelukkig haha.
Helaas een chronisch pijn syndroom waardoor ik niet veel kan lichamelijk. Ondanks zwaar werk in de thuiszorg zit ik momenteel zelf in het aanvraag traject voor WMO zodat ik huishoudelijke hulp krijg.
Sporten kan nu niet, maar lopen helaas ook niet goed. Na 10 minuten gaat het al fout. Ga nu wel weer naar fysio en binnenkort oriënteren op ergotherapie.
Ben vooral nu bezig met alles op alles zetten om aan het werk te blijven, waardoor ik vaak geen energie heb om thuis iets te doen. Gelukkig steunt mijn vriend mij en kookt hij heel, en probeert het huishouden bij te houden.
Oh ja ook een flinke allergie voor voedsel. Dus kan geen fruit noten en bepaalde rauwkost eten. Ben in behandeling er voor en hoop dat ik ooit weer eens fruit kan eten.
Vaak de opmerking gekregen als ik een koekje of iets wat niet gezond was tussendoor at, dat fruit zeker te gezond was voor mij want dat was wel te zien.
En dat ik wat vaker fruit moet eten blabla. Ja als ik het kon zou ik met alle liefde en plezier fruit eten in plaats van snel een koekje. Maar dat kan helaas niet
Ik moet nog alles terug lezen hoor.
Maar ik vind het wel fijn om mee te schrijven en lekker te kletsen.
Ik ben eind 20 en dik. Ik ben 1.48m en 75 kilo. Op mijn zwaarst woog ik rond de 95. Was echt een klein propje. Ik ben in 2018 heel ongelukkig gevallen en m’n enkelbanden gerekt en een beetje gescheurd.
M’n opa en vriendin (die toevallig in het zelfde flat complex woonde) moesten mij naar de auto krijgen en dat was zo lastig voor ze en ik kon ook bijna niks.
Toen is er een knop omgegaan. Ik was toen ook herstellende van een depressie en die depressie was ook wel funest voor mijn gewicht hoor.
Ik kookte niet meer, ging alleen maar naar de Mac of bestelde kapsalon of friet. En andere dagen at ik oven frikandellen, kroketten of pizza of andere oven dingen. En soms tosti. Een zak chips per dag en meer dan 1 fles frisdrank.
Maar goed de knop ging om, toen ik weer zelfstandig kon lopen ben ik bij de dokter geweest voor een gastric bypass en hij wilde mij doorverwijzen naar het bariatrisch centrum. Maar ik moest eerst van hem naar de diëtist.
De diëtist vertelde dus wat er allemaal bij kwam kijken en vroeg of ik kinderen wilde en raadde het af in mijn geval. Dat komt omdat ik voor mijn lengte wel veelste zwaar ben, maar er hoefde ook niet veel af. Z’n 25 tot 40 kilo.
Met behulp van de diëtist 25 kilo afgevallen en woog 70 kilo. Nog steeds te veel maar al een stuk beter. Daarna een relatie gekregen en veel uit eten gegaan, en wonen inmiddels samen. Wel weer 5 kilo bij gekomen maar goed dat is nog te overzien.
Ik heb nog steeds geen kind maar ben heel erg bezig met met m’n eet patroon omgooien om toch gezonder te worden en te eten. Wil ook niet dat mijn kind door mijn toe doen dik wordt. Dus we proberen het bestellen te beperken tot 1x per week of 1x per 2 weken. De week is nog niet om maar het gaat deze week goed gelukkig haha.
Helaas een chronisch pijn syndroom waardoor ik niet veel kan lichamelijk. Ondanks zwaar werk in de thuiszorg zit ik momenteel zelf in het aanvraag traject voor WMO zodat ik huishoudelijke hulp krijg.
Sporten kan nu niet, maar lopen helaas ook niet goed. Na 10 minuten gaat het al fout. Ga nu wel weer naar fysio en binnenkort oriënteren op ergotherapie.
Ben vooral nu bezig met alles op alles zetten om aan het werk te blijven, waardoor ik vaak geen energie heb om thuis iets te doen. Gelukkig steunt mijn vriend mij en kookt hij heel, en probeert het huishouden bij te houden.
Oh ja ook een flinke allergie voor voedsel. Dus kan geen fruit noten en bepaalde rauwkost eten. Ben in behandeling er voor en hoop dat ik ooit weer eens fruit kan eten.
Vaak de opmerking gekregen als ik een koekje of iets wat niet gezond was tussendoor at, dat fruit zeker te gezond was voor mij want dat was wel te zien.
En dat ik wat vaker fruit moet eten blabla. Ja als ik het kon zou ik met alle liefde en plezier fruit eten in plaats van snel een koekje. Maar dat kan helaas niet
Ben goed in andere dingen, maar spelling en grammatica horen daar niet bij.
donderdag 1 april 2021 14:47
niet als dat betekent dat iemands leven vooral bepaald wordt door wat ie mag eten, wanneer hij of zij mag eten en hoeveel er gegeten mag worden.Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑01-04-2021 14:36Maar dan nog zegt het wel wel heel veel over dat je met overgewicht bijvoorbeeld meer kans hebt op miskramen en bepaalde ziektes. Natuurlijk is dat overgewicht dan nog steeds maar één factor, dat begrijp ik.
Ik vind het lastig het te omschrijven merk ik, maar ik ga het wel proberen.
Iemand die slank is en ongezond leeft (overmatig drinken, roken, niet sporten etc) kan ongezonder zijn dan iemand die dik is en verder wel genoeg beweegt en veel groenten eet. Maar voor een individu is slank zijn en gezond leven toch altijd beter dan dik zijn en gezond leven? Door de risico’s waar dat overgewicht mee gepaard gaat?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 1 april 2021 15:05
Hier ongeveer 94 kilobij 1.62m.
Toen ik 12 of 13 was zat ik al aan de modifast, terwijl ik toen maar een beetje te dik was. Op m'n 16e stopte ik met de sport die ik al sinds m'n 6e deed en stopte ik met de redelijk lange afstand naar school fietsen. Slecht voedingspatroon, veel drinken en nog een stevige dosis neerslachtigheid maakte dat ik rond m'n 22e zo'n 115 kilo woog. Door heel basic te gaan eten (voornamelijk kip, groenten en rijst) afgevallen tot zo'n 85 kilo. M'n huidige man ontmoet. Toen ik weer rond de 95 kilo was via sportschool/voedingsplan afgevallen tot 68 kilo.
Het is echt bizar hoe anders mensen met je omgaan als je een redelijk normaal gewicht hebt. De oeverloze complimenten die ik kreeg. Mijn reactie was altijd: "Ik vind het pas knap als ik over een jaar of 5 of 10 nog steeds rond dit gewicht zit". En nu 8 jaar nadat ik voor het eerst die sportschool binnenkwam zit ik weer bijna op hetzelfde gewicht als toen.
Ik weet hoe het moet kwa voeding en beweging, maar door andere prive-kwesties heb ik er de energie niet voor. Het begon fout te gaan toen ik door een knieblessure niet meer kon hardlopen (dat bleek ik wonder boven wonder leuk te vinden ??!!).
Ik eet uit verveling, blijdschap, verdriet, stress.
M"n zelfbeheersing is triest. Binnen het succesvolle voedingsplan wist ik ook vaak geen maat te houden. Dan at ik 4 appels achter elkaar of, jawel, 10 mandarijnen. Maar dat blijkt toch minder erg dan 4 extra boterhammen met kaas (ik ben een hartige eter).
Ik ben m'n eigen strengste criticus en kan mezelf goed naar beneden halen.
Opmerkingen van buitenaf krijg of hoor ik niet. Over al die jaren kan ik me een handjevol opmerkingen herinneren.
Maar ben nu weer in die situatie dat ik het eng vind om op vreemde stoelen met leuningen te moeten zitten. Dus het wordt weer tijd om te kijken of ik die 'knop' kan omzetten als hij er nog zit.
Wat wel bijzonder fijn is, is dat ik een fantastische man heb die dik of dun net zoveel van me houd. Maar, eerlijk is eerlijk, als ik lekkerder in m'n vel zit, is dat voor hem (ook mbt intimiteit) leuker.
Toen ik 12 of 13 was zat ik al aan de modifast, terwijl ik toen maar een beetje te dik was. Op m'n 16e stopte ik met de sport die ik al sinds m'n 6e deed en stopte ik met de redelijk lange afstand naar school fietsen. Slecht voedingspatroon, veel drinken en nog een stevige dosis neerslachtigheid maakte dat ik rond m'n 22e zo'n 115 kilo woog. Door heel basic te gaan eten (voornamelijk kip, groenten en rijst) afgevallen tot zo'n 85 kilo. M'n huidige man ontmoet. Toen ik weer rond de 95 kilo was via sportschool/voedingsplan afgevallen tot 68 kilo.
Het is echt bizar hoe anders mensen met je omgaan als je een redelijk normaal gewicht hebt. De oeverloze complimenten die ik kreeg. Mijn reactie was altijd: "Ik vind het pas knap als ik over een jaar of 5 of 10 nog steeds rond dit gewicht zit". En nu 8 jaar nadat ik voor het eerst die sportschool binnenkwam zit ik weer bijna op hetzelfde gewicht als toen.
Ik weet hoe het moet kwa voeding en beweging, maar door andere prive-kwesties heb ik er de energie niet voor. Het begon fout te gaan toen ik door een knieblessure niet meer kon hardlopen (dat bleek ik wonder boven wonder leuk te vinden ??!!).
Ik eet uit verveling, blijdschap, verdriet, stress.
M"n zelfbeheersing is triest. Binnen het succesvolle voedingsplan wist ik ook vaak geen maat te houden. Dan at ik 4 appels achter elkaar of, jawel, 10 mandarijnen. Maar dat blijkt toch minder erg dan 4 extra boterhammen met kaas (ik ben een hartige eter).
Ik ben m'n eigen strengste criticus en kan mezelf goed naar beneden halen.
Opmerkingen van buitenaf krijg of hoor ik niet. Over al die jaren kan ik me een handjevol opmerkingen herinneren.
Maar ben nu weer in die situatie dat ik het eng vind om op vreemde stoelen met leuningen te moeten zitten. Dus het wordt weer tijd om te kijken of ik die 'knop' kan omzetten als hij er nog zit.
Wat wel bijzonder fijn is, is dat ik een fantastische man heb die dik of dun net zoveel van me houd. Maar, eerlijk is eerlijk, als ik lekkerder in m'n vel zit, is dat voor hem (ook mbt intimiteit) leuker.
donderdag 1 april 2021 15:07
Dan gaat het over stress en psyche. Natuurlijk is dat ook een factor, maar ik ben toch echt van mening dat dik zijn op zichzelf echt wel ongezonder is dan een gezond gewicht hebben.
Ik ben onder andere afgevallen omdat wij een kinderwens hebben. Ik wil niet meer risico lopen op miskramen en kwalen omdat ik te zwaar ben.
Daarbij leed ik psychisch ontzettend onder mijn overgewicht. Ik weet dat veel andere dikke mensen dat ook doen, juist door hoe het in onze maatschappij is ingebakken. Je kunt de wereld dan wel willen veranderen maar ik ben bij mezelf begonnen en zoveel gelukkiger (en daarmee ook psychisch gezonder) dan toen ik nog dik was.
donderdag 1 april 2021 15:17
Natuurlijk is het beter om een gezond gewicht te hebben, voldoende te bewegen, mentaal gezond te zijn, niet roken/drinken ed. Maar dat zal gewoon voor maar weinig mensen weggelegd zijn. Want als er 100 dingen zijn die we moeten doen om zo gezond mogelijk te leven, dan komen de meesten tot (weetikveel) 80. De combinatie van die 20 punten die ze niet doen, maken uit als het gaat om hoeveel last je ervan hebt of hoe slecht het voor je is.Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑01-04-2021 14:36Maar dan nog zegt het wel wel heel veel over dat je met overgewicht bijvoorbeeld meer kans hebt op miskramen en bepaalde ziektes. Natuurlijk is dat overgewicht dan nog steeds maar één factor, dat begrijp ik.
Ik vind het lastig het te omschrijven merk ik, maar ik ga het wel proberen.
Iemand die slank is en ongezond leeft (overmatig drinken, roken, niet sporten etc) kan ongezonder zijn dan iemand die dik is en verder wel genoeg beweegt en veel groenten eet. Maar voor een individu is slank zijn en gezond leven toch altijd beter dan dik zijn en gezond leven? Door de risico’s waar dat overgewicht mee gepaard gaat?
Ik vind het ook heel subjectief als iemand dik gebruikt als een beschrijving van iemand. Omdat het best vaak gebruikt wordt voor mensen die gewoon een normaal postuur hebben.
Ik heb wel eens begrepen dat je eerste reactie op iets/iemand vaak de reactie is die je aangeleerd is (vooroordeel). De gedachten erna zijn vaak de nuanceringen daarop omdat je beter weet.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 1 april 2021 15:55
Ja, dat is waar.dianaf schreef: ↑01-04-2021 15:17Natuurlijk is het beter om een gezond gewicht te hebben, voldoende te bewegen, mentaal gezond te zijn, niet roken/drinken ed. Maar dat zal gewoon voor maar weinig mensen weggelegd zijn. Want als er 100 dingen zijn die we moeten doen om zo gezond mogelijk te leven, dan komen de meesten tot (weetikveel) 80. De combinatie van die 20 punten die ze niet doen, maken uit als het gaat om hoeveel last je ervan hebt of hoe slecht het voor je is.
Ik vind het ook heel subjectief als iemand dik gebruikt als een beschrijving van iemand. Omdat het best vaak gebruikt wordt voor mensen die gewoon een normaal postuur hebben.
Ik heb wel eens begrepen dat je eerste reactie op iets/iemand vaak de reactie is die je aangeleerd is (vooroordeel). De gedachten erna zijn vaak de nuanceringen daarop omdat je beter weet.
donderdag 1 april 2021 18:17
dat is ook zo, maar ik hoop maar dat ze het alleen zegt omdat ze het ziet als iets wat ik niet leuk vind en nog niet zo ver doordenkt of op zichzelf betrekt. Verder merk ik er niets van bij haar. in haar ogen vindt ze zichzelf perfect en hoor ik haar ook nooit over uiterlijkheden bij anderen. Ik probeer hen ook echt mee te geven dat iedereen er mag zijn ongeacht uiterlijk of geaardheid of whatever.sailship schreef: ↑01-04-2021 11:31.
Nog krachtiger is wanneer een opmerking over je dikke billen neutraler zou zijn!
Dat jouw kind weet dat het helpt om te zeggen dat je niet dik bent betekent juist dat dik zijn een negatieve lading heeft. Is het dan wel lief? Of heeft zij al de boodschap van onze maatschappij geïnternaliseerd dat dik zijn onwenselijk is en allerlei negatieve associaties heeft? Bedoel het niet als kritiek op jou, maar een doordenkertje voor de boodschappen die we aan onze kinderen meegeven en hoe wij zelf over lichamen praten.
Lovestar had het al benoemd, maar ik ben het er ook mee eens dat het mooi zou zijn als het woord 'dik' niet meer gezien werd als een belediging of iets wat niet aantrekkelijk is, maar gewoon een beschrijvend woord....net als groot, klein, lang, kort, dik, dun, bruin, blond.
Ik lees ook meerdere mensen schrijven dat het gezonder zou zijn als ze zouden afvallen. Dik zijn is niet per definitie ongezond. Gedrag kan tot ongezonde situaties leiden of daaraan bijdragen. Je kan dik zijn en gezond. Je kan ook dik zijn en ongezond. Erg jammer dat dik en ongezond ook door artsen zo in één adem worden genoemd, dit draagt bij aan het stigma "Oh je hebt last van dit of dat, dan moet je proberen af te vallen, dat is het belangrijkst." Bij ziekte en gezondheid gaat het veel vaker om leefstijl, om eet- en beweeggewoontes, dát is ook wat je gezonder of minder gezond maakt en daar kan je wat aan doen. Wat je gewicht daarbij doet is in de meeste gevallen minder van belang. Maar door hoe wij er als maatschappij over praten wordt het dik zijn wel het probleem en daar zijn allemaal negatieve associaties aan gekoppeld. Dus, zou het echt gezonder zijn als je zou afvallen? Of zou het gezonder zijn als je gezondere eet- en beweeggewoontes had? (misschien val je dan af, misschien niet). En besef dat dat best een grote onderneming is, meestal niet iets wat je 'even tussendoor' in je eentje doet.
Hoe we (met z'n allen, dik of dun) hierover praten maakt echt uit wat betreft stigma en het in stand houden of afbreken daarvan!
Don't cry, buy a bag and move on.
donderdag 1 april 2021 18:20
Nee, maar negatief commentaar op jezelf kan wel invloed hebben, omdat ze toch ergens mee krijgt dat het niet goed is. Ik bedoel maar je hoort vaak genoeg dingen als: mijn moeder was altijd bezig met haar lijn. Dan krijg je toch mee dat je ergens aan moet voldoen.daenerys79 schreef: ↑01-04-2021 18:17dat is ook zo, maar ik hoop maar dat ze het alleen zegt omdat ze het ziet als iets wat ik niet leuk vind en nog niet zo ver doordenkt of op zichzelf betrekt. Verder merk ik er niets van bij haar. in haar ogen vindt ze zichzelf perfect en hoor ik haar ook nooit over uiterlijkheden bij anderen. Ik probeer hen ook echt mee te geven dat iedereen er mag zijn ongeacht uiterlijk of geaardheid of whatever.
Ik had als kind altijd het idee dat alle vrouwen aan het lijnen waren, want daar hoorde ik ze altijd over. Dus lijnen was normaal. Terwijl het dat helemaal niet is!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 1 april 2021 18:59
Herkenbare dingen lees ik. Zoals opmerkingen van anderen en niet in bijzijn van anderen te eten. Of de diepe angst dat afvallen er niet in zit voor mij. Het gaat mij nooit lukken. Ik ben een best positief mens, maar dit is iets wat ook bij mij in mijn gedachten blijft spoken.
@Biedronka
20 kg afgevallen en niemand ziet het? Dat kan haast niet dat niemand het ziet. Of ze zien het wel, maar durven het niet te zeggen?
Ik wil niet een klaagtopic van maken of boe de maatschappij (een beetje dan), maar ik schrik hoe mensen onbedoeld de focus leggen op gewicht als een belangrijk onderdeel van het uiterlijk. Uiterlijk an sich.
@Pioen
Hoe ervaar je dat anders benaderen?
@daenerys
Oh dat koken inderdaad. Wat eet je man dan graag als een AVG onvoldoende is? Dat kan ook best lekker luxe als je wil. En herkenbaar van de salade
Ik at gisteren salade met een stukje vlees. Maar de groenten gaan best snel door mijn systeem ofzo. Ik krijg dan relatief een snel trekgevoel. Ik heb mijzelf aangeleerd om een glas water te drinken en te wachten met iets te eten. Maar heb met salade (hoe goed gevuld deze ook is) snel trek hebben.
En wat betreft het koken: waarom lukt het vooruit koken niet bij je denk je? In de weekenden kook ik vaak voor doordeweeks/vriezer. En verder makkelijke maaltijden zoals chili, curry's (wel of niet uit een pakje). Groentes erbij. Maar als je kinderen van AVG houden worde ze hier niet echt blij van. Dingen zoals maaltijden uit de oven? Lasagnes, geroosterde groenten. Doordeweeks hou ik het eenvoudig bij AVG oid. Ik weet niet of je zit te wachten op kooktips. Misschien wilde je alleen je ei kwijt
@327
Wat gek. Je zou denken dat je afgevallen zou zijn. Maar wij kunnen niet door een scherm zien wat er evt nog meer kan spelen bij je. Dus alleen maar goed dat je naar de huisarts gaat. Laat je ons weten hoe het gegaan is?
En verder met de rest van je post eens.
Leuk om de verhalen te lezen van anderen over hoe ze aan het overgewicht kwamen, eraf ging en weer eraan. Zegt maar weer hoe moeilijk het is om structureel op gewicht te blijven. Kan mijns inzien ook niet. Flucteren is normaal.
Soms vraag ik mij af hoe het heeft zich ontwikkeld dat er zoveel mensen overgewicht heeft (de categorie 10+ kg's vet). Dat is denk ik een combinatie van een druk leven, beschikbaarheid van voedsel en wellicht ook de toenemende maakbaarheid van het leven en hoe ongelukkig mensen daardoor voelen.
@Biedronka
20 kg afgevallen en niemand ziet het? Dat kan haast niet dat niemand het ziet. Of ze zien het wel, maar durven het niet te zeggen?
Wat erg dit! Vooral omdat zo de associatie wordt gelegd tussen: slank=positieve aandacht. Daarvoor zag er niet goed uit dus....Hetismogelijk schreef: ↑31-03-2021 22:05..
Mijn dochter kreeg rond haar 11e een groeispurt, waarin ze langer werd, maar niet zwaarder. Werkelijk overal waar we daarna kwamen (bijvoorbeeld op een verjaardag) of als ik een vakantiefoto postte op Facebook, kreeg ze meteen allemaal complimenten. 'Dochter' wat zie je er goed uit! Ben je afgevallen? Wat ben je nu slank! Goed bezig!
Ik vind dat heel irritant. Dochter was tot dat moment helemaal niet zo bezig met haar figuur. Vanaf toen dus wel.
Ik wil niet een klaagtopic van maken of boe de maatschappij (een beetje dan), maar ik schrik hoe mensen onbedoeld de focus leggen op gewicht als een belangrijk onderdeel van het uiterlijk. Uiterlijk an sich.
@Pioen
Hoe ervaar je dat anders benaderen?
@daenerys
Oh dat koken inderdaad. Wat eet je man dan graag als een AVG onvoldoende is? Dat kan ook best lekker luxe als je wil. En herkenbaar van de salade
Ik at gisteren salade met een stukje vlees. Maar de groenten gaan best snel door mijn systeem ofzo. Ik krijg dan relatief een snel trekgevoel. Ik heb mijzelf aangeleerd om een glas water te drinken en te wachten met iets te eten. Maar heb met salade (hoe goed gevuld deze ook is) snel trek hebben.En wat betreft het koken: waarom lukt het vooruit koken niet bij je denk je? In de weekenden kook ik vaak voor doordeweeks/vriezer. En verder makkelijke maaltijden zoals chili, curry's (wel of niet uit een pakje). Groentes erbij. Maar als je kinderen van AVG houden worde ze hier niet echt blij van. Dingen zoals maaltijden uit de oven? Lasagnes, geroosterde groenten. Doordeweeks hou ik het eenvoudig bij AVG oid. Ik weet niet of je zit te wachten op kooktips. Misschien wilde je alleen je ei kwijt
@327
Wat gek. Je zou denken dat je afgevallen zou zijn. Maar wij kunnen niet door een scherm zien wat er evt nog meer kan spelen bij je. Dus alleen maar goed dat je naar de huisarts gaat. Laat je ons weten hoe het gegaan is?
Ben het niet met je eens dat dik zijn per definitie ongezond is. Wat is de definitie van dik zijn? Te hoog BMI, het aantal kg's , vetpercentage. De locatie van het vet maakt ook uit. Ik wil niet zeggen dat iedereen dan maar massaal moet aankomen.Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑01-04-2021 11:51Maar dik zijn is ook per definitie ongezond. Dat doet er niet aan af dat iemand die niet dik is ook ongezond kan zijn.
Als je een te hoog BMI hebt heb je nu eenmaal meer kans op bepaalde ziektes, zoals diabetes en hart- en vaatziekten. Ook komen en vaker miskramen voor, of lukt het niet goed om zwanger te raken als een vrouw een te hoog BMI heeft.
Maar ik schreef hier gisteren al (in wat nettere bewoordingen) dat ik toen ik dik was vriendinnen die zich goedbedoeld zorgen maakten om mijn te hoge gewicht ook niet echt serieus nam als ze zelf continu aan de cola en afhaalmaaltijden zaten en daar desondanks slank bij bleven. Skinny-fat is immers ook een ding.
We moeten wat mij betreft juist af van dat stigma dat dik zijn per definitie lelijk is. Dat dikke mensen tweederangsburgers zonder motivatie, ambitie of doorzettingsvermogen zouden zijn. Dat je er ‘ondanks je omvang’ toch best leuk uit ziet (voor een dikkerd).
Dat stoorde mij het allermeest. Dat ik niet serieus werd genomen door heel veel mensen. Dat ik altijd de dikke vriendin was op stap. Dat sommige mensen zichzelf aan je optrekken omdat zij immers wel slank zijn. Zo had ik een ‘vriendin’ in mijn jongere jaren die het oprecht raar vond als een man interesse in mij toonde in plaats van in haar als we samen ergens waren. Zij was immers het totaalpakketje en ik? Ik was dik.
Daarmee zet je mijn complete intelligentie, humor, persoonlijkheid en karakter weg als iets wat niet relevant is. Alsof ik er niet mocht zijn.
En verder met de rest van je post eens.
Leuk om de verhalen te lezen van anderen over hoe ze aan het overgewicht kwamen, eraf ging en weer eraan. Zegt maar weer hoe moeilijk het is om structureel op gewicht te blijven. Kan mijns inzien ook niet. Flucteren is normaal.
Soms vraag ik mij af hoe het heeft zich ontwikkeld dat er zoveel mensen overgewicht heeft (de categorie 10+ kg's vet). Dat is denk ik een combinatie van een druk leven, beschikbaarheid van voedsel en wellicht ook de toenemende maakbaarheid van het leven en hoe ongelukkig mensen daardoor voelen.
donderdag 1 april 2021 19:03
klopt, ik probeer het daar ook niet over te hebben. maar soms ontglipt me wel eens iets. meestal ook wel met zelfspot.dianaf schreef: ↑01-04-2021 18:20Nee, maar negatief commentaar op jezelf kan wel invloed hebben, omdat ze toch ergens mee krijgt dat het niet goed is. Ik bedoel maar je hoort vaak genoeg dingen als: mijn moeder was altijd bezig met haar lijn. Dan krijg je toch mee dat je ergens aan moet voldoen.
Ik had als kind altijd het idee dat alle vrouwen aan het lijnen waren, want daar hoorde ik ze altijd over. Dus lijnen was normaal. Terwijl het dat helemaal niet is!
Don't cry, buy a bag and move on.
donderdag 1 april 2021 19:10
haha, dankjewel voor je reactie. het vooruit koken mislukt vaak al. gewoon geen zin om dan zo’n dag in de keuken te staan, vergeten uit de vriezer te halen of het is iets waar we dan toch geen trek in hebben. man houdt van luxe eten waar ik in ieder geval geen tijd voor heb doordeweeks. maar eigenlijk eet hij wel alles hoor en hij heeft ook echt begrip als ik geen tijd heb hij is eigenlijk niet zo moeilijk maar bijvoorbeeld een slavink met aardappels en groente hoef ik echt niet mee aan te komen. dat is geen maaltijd voor hem. en ik wilde ook mijn ei kwijt maar tips mogen ook hoorLovestar schreef: ↑01-04-2021 18:59Herkenbare dingen lees ik. Zoals opmerkingen van anderen en niet in bijzijn van anderen te eten. Of de diepe angst dat afvallen er niet in zit voor mij. Het gaat mij nooit lukken. Ik ben een best positief mens, maar dit is iets wat ook bij mij in mijn gedachten blijft spoken.
@Biedronka
20 kg afgevallen en niemand ziet het? Dat kan haast niet dat niemand het ziet. Of ze zien het wel, maar durven het niet te zeggen?
Wat erg dit! Vooral omdat zo de associatie wordt gelegd tussen: slank=positieve aandacht. Daarvoor zag er niet goed uit dus....
Ik wil niet een klaagtopic van maken of boe de maatschappij (een beetje dan), maar ik schrik hoe mensen onbedoeld de focus leggen op gewicht als een belangrijk onderdeel van het uiterlijk. Uiterlijk an sich.
@Pioen
Hoe ervaar je dat anders benaderen?
@daenerys
Oh dat koken inderdaad. Wat eet je man dan graag als een AVG onvoldoende is? Dat kan ook best lekker luxe als je wil. En herkenbaar van de salade
En wat betreft het koken: waarom lukt het vooruit koken niet bij je denk je? In de weekenden kook ik vaak voor doordeweeks/vriezer. En verder makkelijke maaltijden zoals chili, curry's (wel of niet uit een pakje). Groentes erbij. Maar als je kinderen van AVG houden worde ze hier niet echt blij van. Dingen zoals maaltijden uit de oven? Lasagnes, geroosterde groenten. Doordeweeks hou ik het eenvoudig bij AVG oid. Ik weet niet of je zit te wachten op kooktips. Misschien wilde je alleen je ei kwijt
@327
Wat gek. Je zou denken dat je afgevallen zou zijn. Maar wij kunnen niet door een scherm zien wat er evt nog meer kan spelen bij je. Dus alleen maar goed dat je naar de huisarts gaat. Laat je ons weten hoe het gegaan is?
Ben het niet met je eens dat dik zijn per definitie ongezond is. Wat is de definitie van dik zijn? Te hoog BMI, het aantal kg's , vetpercentage. De locatie van het vet maakt ook uit. Ik wil niet zeggen dat iedereen dan maar massaal moet aankomen.
En verder met de rest van je post eens.
Leuk om de verhalen te lezen van anderen over hoe ze aan het overgewicht kwamen, eraf ging en weer eraan. Zegt maar weer hoe moeilijk het is om structureel op gewicht te blijven. Kan mijns inzien ook niet. Flucteren is normaal.
Soms vraag ik mij af hoe het heeft zich ontwikkeld dat er zoveel mensen overgewicht heeft (de categorie 10+ kg's vet). Dat is denk ik een combinatie van een druk leven, beschikbaarheid van voedsel en wellicht ook de toenemende maakbaarheid van het leven en hoe ongelukkig mensen daardoor voelen.
Don't cry, buy a bag and move on.
donderdag 1 april 2021 19:16
Hier was de grootste "zeur" niet eens mijn moeder, maar mijn vader.dianaf schreef: ↑01-04-2021 18:20Nee, maar negatief commentaar op jezelf kan wel invloed hebben, omdat ze toch ergens mee krijgt dat het niet goed is. Ik bedoel maar je hoort vaak genoeg dingen als: mijn moeder was altijd bezig met haar lijn. Dan krijg je toch mee dat je ergens aan moet voldoen.
Ik had als kind altijd het idee dat alle vrouwen aan het lijnen waren, want daar hoorde ik ze altijd over. Dus lijnen was normaal. Terwijl het dat helemaal niet is!
Die keek het eten uit mijn moeder - maatje 36 - haar mond.
3 frieten eten was des duivels, een 3de boterham ook, ...
Nooit anders geweten dan dat mijn moeder op dieet was ... onder druk van mijn vader.
3 keer raden hoe ie reageerde toen zijn puber-dochter te dik werd.
Dacht ie 't zelfde systeem op te zetten voor mij.
(Met als enig resultaat: Nachtelijke eetbuien die hij niet zag.
Om dan overdag de boel voor een stuk te compenseren.)
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
