Lijf & Lijn
alle pijlers
Praattopic over dik zijn
woensdag 31 maart 2021 19:58
Ik merk dat ik behoefte heb om met anderen te praten over dik zijn. Waar anderen tegenaan lopen zoals de eeuwige strijd tegen de kilo's of de lange weg naar acceptatie. Hoe reageren anderen op jou? Voel je weleens gediscrimineerd met sollicitatiegesprekken of in het daten? Hoe beleef jij de maatschappelijke stigma's: dikke mensen zijn stom en lui. Hebben geen wilskracht. Iedereen kan afvallen, je moet alleen die knop omzetten (waar is die knop dan?!)
Verder ben ik benieuwd naar verhalen, van anderen mbt het wel/niet afvallen, je lichaamsbeeld en eigenwaarde. Hoe is dat in de loop van de jaren ontwikkeld? Wat heeft jou goed geholpen? Wie weet hebben anderen er wat aan
Mijn verhaal.
Ik ben altijd dik geweest en heb issues met kilo's en voeding. Ik kom uit een gezin waar eten een centrale rol speelt in ons leven. Mijn brusjes zijn allemaal Bourgondiërs. Mijn ouders waren afwezig en hadden weinig pedagogische vaardigheden en kennis wat betreft voeding. Ik heb niet al een te beste jeugd gehad, waarbij ik soms niet wist wanneer er wel eten was. Ik heb vaak met mijn broertje in huis lopen zoeken naar eten (ouders waren niet thuis). Ik weet niet wat oorzaak-gevolg is, want ik denk dat niet alles terug te leiden is naar opvoeding en slechte jeugd. Maar hoe het nu is dat ik overeet. Zeker als het eten lekker is. Het komt bij mij uit denk ik voort uit een angst dat het straks niet meer is en ook wanneer er wel eten is.
Ik heb een extraverte persoonlijkheid en hou van prikkels. Eten is wat dat betreft ook echt iets waar ik plezier aan beleef. Aan het bedenken van maaltijden, koken en samen eten. Met name koken vind ik heerlijk therapeutisch. Tafelen met vrienden en familie
Geur, smaak en textuur van eten kan ik echt van genieten.Wat betreft het afvallen was ik jongsaf aan bezig. Als kind was ik bezig met minder snoepen, minder eten. Minder van alles wat slecht was. Heb ook periodes gehad dat ik er niet zo bezig was. Ik denk dat het eerste dieet wat ik probeerde is van Atkins, koolhydraatarm. Ik werd er hangry van, omdat ik onwijs brood, aardappels en rijst miste. Heeft het geholpen, geen idee. Door de jaren heen heb ik wel mijzelf aangeleerd om minder koolhydraten (dus niet volledig schrappen, maar beperken) te eten en vervangen door groenten, proteïnen (eieren, gezonde keuzes vlees, bonen) en groenten.
Ik ben naar 2 diëtistes geweest. Daar heb ik inzicht gekregen in hoeveel voeding ik nodig heb, gezonde keuzes maken. Ik heb periodes gehad dat ik op mijn voeding lette en ging sporten. Of alleen op voeding of alleen sporten. Ik kwam niet aan, verloor soms wat. Maar niets duurzaams.
Op een gegeven moment merkte ik dat ik mijzelf saboteerde. En dat er wellicht meer dingen speelde en problemen moet je bij de wortels aanpakken. Ik ben toen naar een eetstoornissen kliniek gegaan. Ik had niet een specifieke eetstoornis. Multidisciplinair aan de slag gegaan. Met name de EMDR en de gesprekken hebben mij geholpen. Ik ben denk ik 5 a 10 kg afgevallen. Heb hier veel dingen geleerd, maar het heeft niet geleid dat ik structureel ben afgevallen,
Jaren later, vorig jaar ben ik weer naar een GZ-psycholoog gegaan. Ik had last van de strijd die ik jarenlang voer tegen het dik zijn, afvallen, stigma's. Heeft mij zeker geholpen, maar niet bij die knop omzetten of dat er kg's ervan af zijn. Ik kan zeggen dat ik, los van ongelukkig voelen over het dik zijn, gelukkig ben met mijzelf
Ik heb altijd interesse gehad in het dik zijn, oorzaak, oplossingen, verhalen en onderzoeken. Mogelijk spelen bij mij ook andere factoren die het psychisch en fysiek het afvallen lastiger maken. Ik gebruik al jarenlang medicatie tegen allergieën. Ik heb slaapapneu. Ik heb gelezen dat als je op een bepaald overgewicht komt, je vethuishouding hormonaal een rol gaan spelen. Het afvallen is niet zo eenvoudig meer.
Ik heb mij laten doorverwijzen naar een internist. Om te kijken naar medische, fysieke
factoren. Wie weet geeft dit een aantal inzichten. Ik hoop iemand te treffen die het wat meer holistischer kan kijken. Dus niet alleen leefstijladviezen, psychische problematiek aanpakken of alleen de fysieke.
Lang verhaal
Ik heb een moeizame relatie met mijn lijf, zelfbeeld en acceptatie. Soms accepteer ik het en soms ook niet. De hele tijd bezig zijn met (niet) eten en mijn zelfbeeld is zwaar. Ik dacht vaak dat ik beter de energie kon stoppen in acceptatie. En dat gaat wisselend. Ik heb lang gedacht dat ik moest afvallen, want dan ben ik leuker. Op dik zijn heersen stigma's zoals dom, lui zijn en geen wilskracht. Dus als ik niet bezig was met afvallen, dan was ik dat. Ik snap dat hele afvallen en wilskracht niet. Hoe houden mensen dat toch vol? Ik hou het gezonde leefstijl voor maximaal 2 weken vol en dan kruipen langzamerhand dingen weer bij in. Weer een beetje overeten, minder gaan bewegen. En dan ben ik weer terug bij af. Overigens zit ik al een tijdje op hetzelfde gewicht, misschien een paar kg meer door de Corona
Ik denk dat dit het wellicht is voor mij. Ik ga nog naar de internist, ik blijf mijn best te doen om een gezonde levensstijl te hanteren. Ik heb weleens gedacht aan een maagverkleining oid. Ik heb alleen de risico's en de mate van impact op mijn geluk niet voor over. Dik zijn is ook geen pretje en zeker niet gezond. Misschien ben ik er nog niet in het beslisproces.
Ik ben benieuwd naar de verhalen van anderen. Wat is jouw proces? Heb je het geaccepteerd of is het je gelukt om af te vallen en op gewicht te blijven? Wat hoor je zoal van anderen over dik zijn. Wat voor vragen en opmerkingen krijg je zoal?
Iedereen die een gewicht heeft is welkom
Graag respectvol naar elkaar toe blijven en aan dooddoeners hebben we niet zoveel aan
anoniem_82224 wijzigde dit bericht op 31-03-2021 21:26
1.28% gewijzigd
woensdag 31 maart 2021 22:32
Oh hoop dat dit een fijn topic kan worden! Ik wil graag mee schrijven, maar doe dat morgen. Ga nu slapen!
Ik had ooit eens een topic geopend over dikkere vrouwen en online daten. Hele topic werd gekaapt, maar goed. Heb genoeg ervaringen om mee te praten wb dik zijn
Tot morgen
Ik had ooit eens een topic geopend over dikkere vrouwen en online daten. Hele topic werd gekaapt, maar goed. Heb genoeg ervaringen om mee te praten wb dik zijn
Tot morgen
Ben goed in andere dingen, maar spelling en grammatica horen daar niet bij.
woensdag 31 maart 2021 22:37
Ik heb me als puber ook altijd wel dik gevoeld terwijl ik dat eigenlijk niet was maar maatje 34/36 is natuurlijk wat anders dan 40/42. Niet dat ik er om gepest werd, dat niet maar ik was gewoon onzeker over mijn buik en bovenbenen. Toen een tijd gehad van jammer dan ik ben zoals ik ben, toen toch eens een dieet maar kwam het dubbel weer aan waardoor ik me weer ongelukkig ging voelen over mijn lichaam. Er zijn genoeg mooie wat vollere vrouwen die zich prachtig kunnen kleden maar mij lukte het op de een of andere manier niet zo dat voor mijn idee gewoon die buik weer erg ging opvallen. Ik voelde mezelf gewoon zo lelijk maar probeerde wel wat meer positief te gaan denken over mijn lichaam want ik ben helemaal voor body positivity. En toen kwam corona waardoor overgewicht vaak aan bod kwam en toen was ik er ineens klaar mee en dacht ik van ik ga er nu iets aan doen voor mezelf want dit kan zo niet. Inmiddels ben ik weer bijna op het gewicht wat ik had als 16/17 jarige en nu zie ik in dat ik ondanks mijn buik en en vollere bovenbenen opzich helemaal niet zo dik ben en gewoon een gezond gewicht heb. Waar ik nu wel van baal is dat mensen denken dat ik het voor een ander doe of ik beïnvloed wordt door instagram etc. En dat mensen met opmerkingen komen van "nu ben je wel genoeg afgevallen toch?" Mag ik dat zelf bepalen?! Ik doe dit voor mezelf.
Mij maakt het niet uit of iemand nou dik of dun is. Het gaat om de binnenkant en niet de buitenkant. Als je je niet gelukkig voelt in je eigen lijf kun je beslissen er iets aan te doen, ik zou nooit tegen iemand zeggen dat hij/zij af moet vallen. Dat kan ik niet voor die persoon bepalen.
Mij maakt het niet uit of iemand nou dik of dun is. Het gaat om de binnenkant en niet de buitenkant. Als je je niet gelukkig voelt in je eigen lijf kun je beslissen er iets aan te doen, ik zou nooit tegen iemand zeggen dat hij/zij af moet vallen. Dat kan ik niet voor die persoon bepalen.
woensdag 31 maart 2021 22:42
Ik heb jarenlang veel overgewicht gehad en ja daar krijg je wat van te horen. Meestal achter je rug om en ook mijn datingleven had er onder te lijden in de zin dat die niet meer bestond. Toen ik nog een (ongelukkige) relatie had kwam ik steeds meer aan en na mijn scheiding werd dat nog erger. Ik at mijn verdriet gewoon weg.
Uiteindelijk is het kwartje bij mij gevallen en ben ik structureel anders gaan leven. Ik denk dat het beeld dat mijn kinderen met zo'n dikke moeder opgescheept zaten me vooral heeft geholpen. Ik wilde niet jong overlijden of chronisch ziek worden en gewoon leuke dingen met ze kunnen doen.
Ik besefte dat het mij niet met een dieet van van een maand of twee ging lukken en ben met behulp van een diëtiste anders gaan koken en eten en ben regelmatig en onder begeleiding gaan sporten. Het was heel zwaar voor me maar na 4 jaar ben ik nu op een gezond gewicht.
Het verschil in hoe ik benaderd word is trouwens enorm terwijl ik gewoon dezelfde vrouw ben.
Uiteindelijk is het kwartje bij mij gevallen en ben ik structureel anders gaan leven. Ik denk dat het beeld dat mijn kinderen met zo'n dikke moeder opgescheept zaten me vooral heeft geholpen. Ik wilde niet jong overlijden of chronisch ziek worden en gewoon leuke dingen met ze kunnen doen.
Ik besefte dat het mij niet met een dieet van van een maand of twee ging lukken en ben met behulp van een diëtiste anders gaan koken en eten en ben regelmatig en onder begeleiding gaan sporten. Het was heel zwaar voor me maar na 4 jaar ben ik nu op een gezond gewicht.
Het verschil in hoe ik benaderd word is trouwens enorm terwijl ik gewoon dezelfde vrouw ben.
woensdag 31 maart 2021 22:44
ik begrijp de maatschappij ook niet. ik ben ook heel blij met alle body positivity boodschappen tegenwoordig. je mag zijn wie je bent en je mag er zijn! dat wil ik mijn kinderen meegeven.
Ik maak wel eens een opmerking (tegen mijn oudste van 10 bijvoorbeeld, moet ik niet doen maar soms flap ik er wel eens wat uit over mijn dikke billen ofzo) en dan zegt ze mama, je bent helemaal niet dik! vind ik altijd wel lief. en ik vind mijzelf ook niet dik maar ik weet dat ik niet de slankste ben.
Ik maak wel eens een opmerking (tegen mijn oudste van 10 bijvoorbeeld, moet ik niet doen maar soms flap ik er wel eens wat uit over mijn dikke billen ofzo) en dan zegt ze mama, je bent helemaal niet dik! vind ik altijd wel lief. en ik vind mijzelf ook niet dik maar ik weet dat ik niet de slankste ben.
Don't cry, buy a bag and move on.
woensdag 31 maart 2021 22:44
Ik ben nu niet meer dik, maar had een BMI van 30+.
Veel mensen doen echt anders tegen je als je zwaarder bent. Zijn minder aardig, laten je minder snel even voor gaan/gaan voor je opzij als je elkaar passeert, praten minder snel met je. Of ze staren als je iets ongezonds eet, vinden dat je bepaalde kleding niet kan dragen als je zwaarder bent dan gemiddeld. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Mensen hebben vaak niet eens door dat ze onaardige dingen zeggen achter de rug om van dikke mensen. Er heersen zoveel vooroordelen. Ze deden het zelfs waar ik bij was toen ik dik was. En als ik er dan wat van zei en het op mezelf betrok zeiden ze dat dat bij mij anders was. Dus omdat ze mij kennen en hebben bevonden dat ik “een uitzondering ben” is het blijkbaar nog steeds oké om te fatshamen?
Toen ik afviel verbaasde ik me echt over hoe anders mensen tegen me gingen doen. Daardoor ben ik nogal achterdochtig geworden over mensen hun motieven. Ik ben heel erg blij dat mijn partner altijd al van me hield en me prachtig vond, of ik nu dik of slank was.
En over mezelf: ik maakte me elke minuut van de dag druk over mijn gewicht. Ik baalde van de kleding die ik niet aan kon, dat ik niet mee durfde te gaan zwemmen, dat ik voor speciale gelegenheden altijd de hele stad zes keer door moest om een outfit te kunnen vinden. Om dan vervolgens met de zoveelste veel te dure vuilniszak thuis te komen die echt niet bij mijn leeftijd paste maar gewoon, omdat deze paste en ik gaar en teleurgesteld was van de sessie.
Veel mensen doen echt anders tegen je als je zwaarder bent. Zijn minder aardig, laten je minder snel even voor gaan/gaan voor je opzij als je elkaar passeert, praten minder snel met je. Of ze staren als je iets ongezonds eet, vinden dat je bepaalde kleding niet kan dragen als je zwaarder bent dan gemiddeld. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Mensen hebben vaak niet eens door dat ze onaardige dingen zeggen achter de rug om van dikke mensen. Er heersen zoveel vooroordelen. Ze deden het zelfs waar ik bij was toen ik dik was. En als ik er dan wat van zei en het op mezelf betrok zeiden ze dat dat bij mij anders was. Dus omdat ze mij kennen en hebben bevonden dat ik “een uitzondering ben” is het blijkbaar nog steeds oké om te fatshamen?
Toen ik afviel verbaasde ik me echt over hoe anders mensen tegen me gingen doen. Daardoor ben ik nogal achterdochtig geworden over mensen hun motieven. Ik ben heel erg blij dat mijn partner altijd al van me hield en me prachtig vond, of ik nu dik of slank was.
En over mezelf: ik maakte me elke minuut van de dag druk over mijn gewicht. Ik baalde van de kleding die ik niet aan kon, dat ik niet mee durfde te gaan zwemmen, dat ik voor speciale gelegenheden altijd de hele stad zes keer door moest om een outfit te kunnen vinden. Om dan vervolgens met de zoveelste veel te dure vuilniszak thuis te komen die echt niet bij mijn leeftijd paste maar gewoon, omdat deze paste en ik gaar en teleurgesteld was van de sessie.
woensdag 31 maart 2021 22:48
Ik heb trouwens me ook lang vastgehouden aan die zogenaamde body positivity foto's van obese vrouwen totdat ik voor mezelf inzag hoe toxisch dat eigenlijk voor mij was. Na veel gesprekken met mijn arts wilde ik gewoon niet te maken krijgen met een korte levensverwachting en heel veel kwalen die daar aan vooraf gaan.
woensdag 31 maart 2021 22:50
wat knap. mijn bmi is nu 28 en ik ben ook wel bang om ziek te worden. ik vind het koken wel een ding. ik vind het lastig voor een gezin. man is bourgondisch dus met simpele gerechten bijv AGV hoef ik niet aan te komen terwijl de kinderen dat nou juist weer graag eten. en ik zou dan koolhydraat arm willen, maar dat vind ik voor de kinderen niet gezond. Ik verval een beetje in steeds hetzelfde en een keer per week iets ongezonds zoals een ovenpizza of pannenkoeken moet ook wel kunnen iig voor de kinderen. Die zijn best dun en erg actief en kunnen het wel hebben. ik eet dan meestal salade maar val toch later op de avond in een valkuil van lekkere dingen. en tomaatjes doen het dan gewoon niet voor mijPioen00 schreef: ↑31-03-2021 22:42Ik heb jarenlang veel overgewicht gehad en ja daar krijg je wat van te horen. Meestal achter je rug om en ook mijn datingleven had er onder te lijden in de zin dat die niet meer bestond. Toen ik nog een (ongelukkige) relatie had kwam ik steeds meer aan en na mijn scheiding werd dat nog erger. Ik at mijn verdriet gewoon weg.
Uiteindelijk is het kwartje bij mij gevallen en ben ik structureel anders gaan leven. Ik denk dat het beeld dat mijn kinderen met zo'n dikke moeder opgescheept zaten me vooral heeft geholpen. Ik wilde niet jong overlijden of chronisch ziek worden en gewoon leuke dingen met ze kunnen doen.
Ik besefte dat het mij niet met een dieet van van een maand of twee ging lukken en ben met behulp van een diëtiste anders gaan koken en eten en ben regelmatig en onder begeleiding gaan sporten. Het was heel zwaar voor me maar na 4 jaar ben ik nu op een gezond gewicht.
Het verschil in hoe ik benaderd word is trouwens enorm terwijl ik gewoon dezelfde vrouw ben.
Don't cry, buy a bag and move on.
woensdag 31 maart 2021 22:53
Helemaal mijn ervaring ook!Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑31-03-2021 22:44Ik ben nu niet meer dik, maar had een BMI van 30+.
Veel mensen doen echt anders tegen je als je zwaarder bent. Zijn minder aardig, laten je minder snel even voor gaan/gaan voor je opzij als je elkaar passeert, praten minder snel met je. Of ze staren als je iets ongezonds eet, vinden dat je bepaalde kleding niet kan dragen als je zwaarder bent dan gemiddeld. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Mensen hebben vaak niet eens door dat ze onaardige dingen zeggen achter de rug om van dikke mensen. Er heersen zoveel vooroordelen. Ze deden het zelfs waar ik bij was toen ik dik was. En als ik er dan wat van zei en het op mezelf betrok zeiden ze dat dat bij mij anders was. Dus omdat ze mij kennen en hebben bevonden dat ik “een uitzondering ben” is het blijkbaar nog steeds oké om te fatshamen?
Toen ik afviel verbaasde ik me echt over hoe anders mensen tegen me gingen doen. Daardoor ben ik nogal achterdochtig geworden over mensen hun motieven.
Ik was vroeger slank, heb een lange tijd een hele hoge bmi (40+) gehad en ben nu op gezond gewicht en ben dus ook op die verschillende manieren steeds benaderd en beoordeeld door mensen.
woensdag 31 maart 2021 22:56
Ik ben ergens ook wel benieuwd hoe mensen die ik al heel lang niet meer gezien heb door corona gaan reageren als ze mij weer zien. Op mijn zwaarst had ik een BMI van 34. Ik zag dat op een gegeven moment niet eens meer want ik was toch al te dik. Maar als ik dan weer een shirt of trui aan heb die toen prima pastte (of eigenlijk toch iets te strak was) denk ik wel wow wat een verschil met nu. Gelukkig is oversized in de mode want ik vind het zonde om al mijn shirts en truien te gaan vervangen voor nieuwe.
Dat vind ik trouwens ook maar raar. Oversized is in maar men wil er vaak wel slanker uit zien. Door die trend kon ik wel meer meer dingen aan, alleen vielen ze dan niet oversized.
Dat vind ik trouwens ook maar raar. Oversized is in maar men wil er vaak wel slanker uit zien. Door die trend kon ik wel meer meer dingen aan, alleen vielen ze dan niet oversized.
anoniem_647dc71738af4 wijzigde dit bericht op 31-03-2021 22:59
15.07% gewijzigd
woensdag 31 maart 2021 22:57
Het gaat om jouw gezondheid en dat is vele malen belangrijker dan zijn bourgondische levensstijl toch? Dan gaat hij maar naar de snackbar na het eten of zo, maar jij kan gewoon gezond eten op tafel zetten meid! Het gaat niet eens zozeer om koolhydraatarm maar om de mate van gezond eten in combinatie met genoeg bewegen. Ga eens met je huisarts praten en maak een afspraak bij de sportschool om onder begeleiding dat te doen. Ik gun het je zo!daenerys79 schreef: ↑31-03-2021 22:50wat knap. mijn bmi is nu 28 en ik ben ook wel bang om ziek te worden. ik vind het koken wel een ding. ik vind het lastig voor een gezin. man is bourgondisch dus met simpele gerechten bijv AGV hoef ik niet aan te komen terwijl de kinderen dat nou juist weer graag eten. en ik zou dan koolhydraat arm willen, maar dat vind ik voor de kinderen niet gezond. Ik verval een beetje in steeds hetzelfde en een keer per week iets ongezonds zoals een ovenpizza of pannenkoeken moet ook wel kunnen iig voor de kinderen. Die zijn best dun en erg actief en kunnen het wel hebben. ik eet dan meestal salade maar val toch later op de avond in een valkuil van lekkere dingen. en tomaatjes doen het dan gewoon niet voor mij
woensdag 31 maart 2021 23:00
En als ik bespreekbaar probeer te maken, dat ik het zo heb ervaren in een dialoog net als wij nu hier voeren krijg ik vaak te horen dat het dan wel zal liggen aan hoe ik me opstel. Dat ik opener ben als ik slank ben.
En ik ben toch echt altijd hetzelfde gebleven in mijn benadering naar mensen. Veel willen het gewoon ook niet zien, het zit zo ingebakken in onze maatschappij dat slank de norm is en alles wat daar niet aan voldoet naar boven of onder lelijk.
woensdag 31 maart 2021 23:00
Of man kookt zelfPioen00 schreef: ↑31-03-2021 22:57Het gaat om jouw gezondheid en dat is vele malen belangrijker dan zijn bourgondische levensstijl toch? Dan gaat hij maar naar de snackbar na het eten of zo, maar jij kan gewoon gezond eten op tafel zetten meid! Het gaat niet eens zozeer om koolhydraatarm maar om de mate van gezond eten in combinatie met genoeg bewegen. Ga eens met je huisarts praten en maak een afspraak bij de sportschool om onder begeleiding dat te doen. Ik gun het je zo!
woensdag 31 maart 2021 23:06
Mensen zijn sociale dieren en willen niet buiten de groep vallen dus als je afwijkt zal je dat weten ook.Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑31-03-2021 23:00En als ik bespreekbaar probeer te maken, dat ik het zo heb ervaren in een dialoog net als wij nu hier voeren krijg ik vaak te horen dat het dan wel zal liggen aan hoe ik me opstel. Dat ik opener ben als ik slank ben.
En ik ben toch echt altijd hetzelfde gebleven in mijn benadering naar mensen. Veel willen het gewoon ook niet zien, het zit zo ingebakken in onze maatschappij dat slank de norm is en alles wat daar niet aan voldoet naar boven of onder lelijk.
Of het nou een kleurtje is, andere geaardheid, kledingstijl of obesitas.
woensdag 31 maart 2021 23:07
Dit topic doet me eraan denken dat ik nu echt wel een keer contact op moet nemen met mijn huisarts.
Ik ben dik. Bmi van 36. Ik vermoed voornamelijk door heel onregelmatig en wisselend eten. Het afgelopen jaar, Corona je-weet-wel, heel regelmatig gegeten en op een kcal die 500 a 600 beneden wat ik nodig heb dus waarmee ik verantwoord af zou moeten vallen. Alles af kunnen wegen, nauwelijks buiten de deur gegeten, en heel bewust ermee bezig geweest. Netto resultaat na 1 jaar: 0. Ik weeg nog even veel als een jaar geleden. Dus dan maar naar de huisarts.
Ik ben dik. Bmi van 36. Ik vermoed voornamelijk door heel onregelmatig en wisselend eten. Het afgelopen jaar, Corona je-weet-wel, heel regelmatig gegeten en op een kcal die 500 a 600 beneden wat ik nodig heb dus waarmee ik verantwoord af zou moeten vallen. Alles af kunnen wegen, nauwelijks buiten de deur gegeten, en heel bewust ermee bezig geweest. Netto resultaat na 1 jaar: 0. Ik weeg nog even veel als een jaar geleden. Dus dan maar naar de huisarts.
woensdag 31 maart 2021 23:09
Gek hè? Alsof anderen er last van hebben dat iemand dik is. Kijk, als er met respect zorgen om je gezondheid geuit worden snap ik het nog. Nou ja, misschien niet als dat komt van iemand die zelf leeft op cola en chips maar desondanks slank blijft weer ietsje minder.
Ik was ook altijd bang wat anderen van mijn vriend zouden vinden. Dat het sneu was dat zijn partner zo zwaar was geworden? Dat hij beter kon krijgen? Ik heb echt leuke events gemist omdat ik me niet durfde te vertonen. Achteraf gezien zo ontzettend zonde.
woensdag 31 maart 2021 23:13
En qua koken zou ik ook niet moeilijk doen. Als jij kookt dan mag je gewoon zelf bepalen wat je kookt. Je kunt natuurlijk altijd nog een keer iets koken wat je man lekker vind maar ik zou wat er op lafel komt niet laten afhangen van wat de man lekker vind. Als hij echt een keer iets echt wil dan moet hij zelf maar een keer aanbieden om voor het hele gezin te koken of koken jullie alle 2 je eigen maaltijd en kunnen de kinderen kiezen welke ze willen. En wat anders eten terwijl de kinderen pannenkoeken eten kan toch makkelijk? Deed mijn moeder ook regelmatig want die vind pannenkoeken niet zo heel lekker.
woensdag 31 maart 2021 23:16
Heel verstandig om dan hulp te zoeken als het gewoon niet lukt. Dat is beter dan maar blijven aanmodderen zonder resultaat.327 schreef: ↑31-03-2021 23:07Dit topic doet me eraan denken dat ik nu echt wel een keer contact op moet nemen met mijn huisarts.
Ik ben dik. Bmi van 36. Ik vermoed voornamelijk door heel onregelmatig en wisselend eten. Het afgelopen jaar, Corona je-weet-wel, heel regelmatig gegeten en op een kcal die 500 a 600 beneden wat ik nodig heb dus waarmee ik verantwoord af zou moeten vallen. Alles af kunnen wegen, nauwelijks buiten de deur gegeten, en heel bewust ermee bezig geweest. Netto resultaat na 1 jaar: 0. Ik weeg nog even veel als een jaar geleden. Dus dan maar naar de huisarts.
woensdag 31 maart 2021 23:19
Wat lief dankjewel. ik zou het prima zelf kunnen. ik zou dietiste kunnen zijn. ik ben een tijd terug echt heel gezond geweest. ik kwam toen een keer in het ziekenhuis voor iets met een gewricht en de arts heeft toen een aantal keer mijn hartslag gemeten omdat hij niet geloofde dat ie zo laag was. kun je nagaan hoe mijn conditie was. ik ben toen ook echt heel erg bezig geweest met gezonde voeding. ik doe het gewoon niet.Pioen00 schreef: ↑31-03-2021 22:57Het gaat om jouw gezondheid en dat is vele malen belangrijker dan zijn bourgondische levensstijl toch? Dan gaat hij maar naar de snackbar na het eten of zo, maar jij kan gewoon gezond eten op tafel zetten meid! Het gaat niet eens zozeer om koolhydraatarm maar om de mate van gezond eten in combinatie met genoeg bewegen. Ga eens met je huisarts praten en maak een afspraak bij de sportschool om onder begeleiding dat te doen. Ik gun het je zo!
Don't cry, buy a bag and move on.
woensdag 31 maart 2021 23:20
Die coronatijd sucks gewoon327 schreef: ↑31-03-2021 23:07Dit topic doet me eraan denken dat ik nu echt wel een keer contact op moet nemen met mijn huisarts.
Ik ben dik. Bmi van 36. Ik vermoed voornamelijk door heel onregelmatig en wisselend eten. Het afgelopen jaar, Corona je-weet-wel, heel regelmatig gegeten en op een kcal die 500 a 600 beneden wat ik nodig heb dus waarmee ik verantwoord af zou moeten vallen. Alles af kunnen wegen, nauwelijks buiten de deur gegeten, en heel bewust ermee bezig geweest. Netto resultaat na 1 jaar: 0. Ik weeg nog even veel als een jaar geleden. Dus dan maar naar de huisarts.
Als je je eten onder controle hebt kan je nog gaan draaien aan die andere knop: bewegen. Het is heel goed van je als je hulp gaat zoeken!
woensdag 31 maart 2021 23:23
Ik heb ooit trouwens van - vrouwelijke - collega's mogen horen "je gewicht maakt ons niet uit".
(Ik heb meestal een BMI schommelend tussen 39 en 42.)
Maar dan mag ik wel op andere momenten het geroddel over een collega met een BMI van - naar schatting en pure gok - 28 aanhoren. Achter haar rug.
3 keer raden wat ze dan doen achter mijn rug
.
Precies alsof ze denken dat ik stom ben
.
Het enige voordeel:
Ik werk er bijna 10 jaar en in mijn gezicht hebben ze me inderdaad nog nooit iets gezegd.
(Ik heb meestal een BMI schommelend tussen 39 en 42.)
Maar dan mag ik wel op andere momenten het geroddel over een collega met een BMI van - naar schatting en pure gok - 28 aanhoren. Achter haar rug.
3 keer raden wat ze dan doen achter mijn rug
.Precies alsof ze denken dat ik stom ben
.Het enige voordeel:
Ik werk er bijna 10 jaar en in mijn gezicht hebben ze me inderdaad nog nooit iets gezegd.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 31 maart 2021 23:27
Precies dit dus. En dan beweren de meeste mensen ook nog dat ze helemaal niks vinden van mensen met overgewicht. Ze zullen er heus wel zijn, maar Heel Veel anderen zijn echt onaardig.Wissewis schreef: ↑31-03-2021 23:23Ik heb ooit trouwens van - vrouwelijke - collega's mogen horen "je gewicht maakt ons niet uit".
(Ik heb meestal een BMI schommelend tussen 39 en 42.)
Maar dan mag ik wel op andere momenten het geroddel over een collega met een BMI van - naar schatting en pure gok - 28 aanhoren. Achter haar rug.
3 keer raden wat ze dan doen achter mijn rug
Precies alsof ze denken dat ik stom ben
Het enige voordeel:
Ik werk er bijna 10 jaar en in mijn gezicht hebben ze me inderdaad nog nooit iets gezegd.
woensdag 31 maart 2021 23:30
klopt ook helemaal. en man kookt ook hoor, meestal kookt hij het weekend en ook nog wel een keertje door de week. en hij is ook niet moeilijk maar het moet wel lekker en dat is vaak niet echt gezond. maar het is meer dat ik me er te vaak te makkelijk vanaf maak. Een blik soep of iets uit pakjes/zakjes. ik vind koken heel leuk maar niet na een lange dag werken, nog een avond studeren voor de boeg en kinderen die lastig doen omdat ze honger hebben. vooruit koken heb ik ook geprobeerd maar dat werkt ook niet op de een of andere manier. dan blijft het staan omdat we toch iets anders willen enzo. ja ik weet het met klagen en beren op de weg zien kom je nergens. ik zit ook gewoon in een hele drukke periode. Met de kinderen weer thuis vanwege de corona op school, enorm druk op werk, pas een studie gestart, zorgen om ernstig zieke familie. dan schiet het rigoreus aanpakken van mijn eetgewoontes er ff bij in.TsumTsum schreef: ↑31-03-2021 23:13En qua koken zou ik ook niet moeilijk doen. Als jij kookt dan mag je gewoon zelf bepalen wat je kookt. Je kunt natuurlijk altijd nog een keer iets koken wat je man lekker vind maar ik zou wat er op lafel komt niet laten afhangen van wat de man lekker vind. Als hij echt een keer iets echt wil dan moet hij zelf maar een keer aanbieden om voor het hele gezin te koken of koken jullie alle 2 je eigen maaltijd en kunnen de kinderen kiezen welke ze willen. En wat anders eten terwijl de kinderen pannenkoeken eten kan toch makkelijk? Deed mijn moeder ook regelmatig want die vind pannenkoeken niet zo heel lekker.
Don't cry, buy a bag and move on.
woensdag 31 maart 2021 23:35
Vooral vrouwelijke collega's is mijn ervaring. Wat kunnen die gemeen doen zeg achter iemands rug. Ik walg er echt van.Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑31-03-2021 23:27Precies dit dus. En dan beweren de meeste mensen ook nog dat ze helemaal niks vinden van mensen met overgewicht. Ze zullen er heus wel zijn, maar Heel Veel anderen zijn echt onaardig.
woensdag 31 maart 2021 23:36
Wow, dat is ook echt wel druk hoor.daenerys79 schreef: ↑31-03-2021 23:30klopt ook helemaal. en man kookt ook hoor, meestal kookt hij het weekend en ook nog wel een keertje door de week. en hij is ook niet moeilijk maar het moet wel lekker en dat is vaak niet echt gezond. maar het is meer dat ik me er te vaak te makkelijk vanaf maak. Een blik soep of iets uit pakjes/zakjes. ik vind koken heel leuk maar niet na een lange dag werken, nog een avond studeren voor de boeg en kinderen die lastig doen omdat ze honger hebben. vooruit koken heb ik ook geprobeerd maar dat werkt ook niet op de een of andere manier. dan blijft het staan omdat we toch iets anders willen enzo. ja ik weet het met klagen en beren op de weg zien kom je nergens. ik zit ook gewoon in een hele drukke periode. Met de kinderen weer thuis vanwege de corona op school, enorm druk op werk, pas een studie gestart, zorgen om ernstig zieke familie. dan schiet het rigoreus aanpakken van mijn eetgewoontes er ff bij in.
