Overig
alle pijlers
telegraaf fouter dan fout...
vrijdag 16 oktober 2009 om 08:40
Gisteren wilde ik in de telegraaf een reactie geven op de film van reinout oerlemans, komt een vrouw bij de dokter.
Mijn reactie was dat ik het schandalig vind dat een man zoals Kluun slapend rijk wordt over het leed van zijn vrouw.Zij had kanker, hij gaat vreemd, heeft schijt aan haar gevoelens, zij gaat dood en meneer wordt rijk door een zielig verhaal op te schrijven.
Ik heb van zeer dichtbij kanker en de strijd die erbij hoort meeggemaakt en vindt die Kluun maar een slappe zak dat hij dat niet aan kon.
Blijkbaar is de Telegraaf van mening dat je alleen maar positief mag zijn over Kluun en Oerlemans want mijn bericht werd tot 2 keer toe geweigerd. Echt belachelijk! Ik wist dat ze fout waren maar zo fout????
Hebben jullie hier ook ervaring mee?
Mijn reactie was dat ik het schandalig vind dat een man zoals Kluun slapend rijk wordt over het leed van zijn vrouw.Zij had kanker, hij gaat vreemd, heeft schijt aan haar gevoelens, zij gaat dood en meneer wordt rijk door een zielig verhaal op te schrijven.
Ik heb van zeer dichtbij kanker en de strijd die erbij hoort meeggemaakt en vindt die Kluun maar een slappe zak dat hij dat niet aan kon.
Blijkbaar is de Telegraaf van mening dat je alleen maar positief mag zijn over Kluun en Oerlemans want mijn bericht werd tot 2 keer toe geweigerd. Echt belachelijk! Ik wist dat ze fout waren maar zo fout????
Hebben jullie hier ook ervaring mee?
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:02
Ik ben ook helemaal geen fan van Kluun als persoon (Raymond dus).
Maar het verbaast mij dat iedereen alleen maar stilstaat bij het vreemdgaan. Dat gedeelte vond ik het minst boeiend van het boek.
Dus als het onderwerp vreemdgaan niet was gebruikt, was het verhaal ok geweest?
Indien ja, dan is het beeld van mensen niet realistisch.
Vreemdgaan gebeurt heel vaak. Alleen wordt het in het boek
beschreven.
Dat betekent niet dat het ergens anders nooit gebeurt.
Maar het verbaast mij dat iedereen alleen maar stilstaat bij het vreemdgaan. Dat gedeelte vond ik het minst boeiend van het boek.
Dus als het onderwerp vreemdgaan niet was gebruikt, was het verhaal ok geweest?
Indien ja, dan is het beeld van mensen niet realistisch.
Vreemdgaan gebeurt heel vaak. Alleen wordt het in het boek
beschreven.
Dat betekent niet dat het ergens anders nooit gebeurt.
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:03
Onterecht gelijkgesteld met Stijn
Vind je het storend dat er over jouw leven wordt gepraat?
‘Ja, omdat mensen mij gelijk stellen met Stijn, zelfs recensenten, en dat klopt niet. Vaak zeggen ze: je hebt een fantastisch boek geschreven, maar wat ben je toch een klootzak. Of een teringhond. In het begin accepteerde ik dat, maar later stuurde ik een soort standaardmailtje terug: ‘Stel dat ik jou een mail zou sturen met de mededeling dat je een klotenwijf bent, zonder dat ik je ken. Zou je dat leuk vinden?’ Ik snap dat mensen de behoefte hebben om de ikpersoon verantwoordelijk te houden,maar er zijn wel grenzen van het fatsoen.’
Je bent heel bereikbaar, via je eigen site.
‘Als je zo’n boek schrijft, moet je bereikbaar zijn, vind ik. Dat wil niet zeggen dat ik het altijd leuk vind als er weer eens iemand in de kroeg op me afkomt die zegt "mijn moeder is ook overleden aan kanker", maar als ik een mail krijg van mensen die iets over het boek zeggen, een stuk of vijftien per dag, reageer ik er wel op. Het is niks voor mij om me te verschuilen achter mijn boek.’
De roem bevalt je ook wel?
‘Tuurlijk, iedereen is ijdel, ik ook. Maar de aandacht is bij mij een middel om iets te bereiken. Ik ben van huis uit een strateeg in demarketing en ik weet hoe je een merk moet bouwen. Kluun is niet mijn schrijversnaam, iedereen noemt me al zo sinds die Elfstedentocht met Evert van Benthem. Nu is Kluun een merknaam geworden en ik laat dat maar zo. Laatst las ik voor in de bibliotheek in Amstelveen, zaten er maar twintig mensen, terwijl er normaal rond de 150 op komen dagen. Hadden ze me per ongeluk alleen met mijn echte naam aangekondigd.’
Je doet al je eigen publiciteit?
‘Ik heb wel het voortouw genomen ja. Budgetten zijn er natuurlijk niet voor een eerste boek. Ik had tijdens het schrijven al veel ideeën over publiciteit. Die heb ik verzameld in een bestandje en toen het boek uitkwam heb ik met een aantal mensen uit mijn netwerk een heel plan gemaakt over hoe we het in de markt gingen zetten. Dat had een andere schrijver nooit zo gedaan. Bij dit tweede boek gaat het weer zo. Ik moet oppassen dat ik niet weer fulltime met de marketing bezig ben, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan.’
Weerstand uit de literaire wereld
Je kreeg veel weerstand uit het literaire wereldje, verbaasde je dat?
‘Ik snap het een beetje, want het is een boek over de dood van mijn vrouw en ik maak er reclame voor, mag dat wel? Ja luister, is mijn standaard antwoord dan, mijn buurman is A.F.Th. van der Heijden, die heeft Asbestemming geschreven. P.F.Thomese heeft over de dood van zijn kind geschreven. Ronald Giphart, Jan Wolkers, noem maar op, schrijven over de dood. Het is een van de belangrijkste thema’s in de literatuur. Is het dan minder erg als je de promotie aan je uitgever overlaat? Dit is een verhaal waar ik met hart en ziel achter sta, mijn vrouw heeft gevráágd of ik het boek wilde schrijven. Dus ik vind dat ik het mag promoten.’
Wat kan de literaire pers je schelen als je honderdduizend boeken verkoopt?
‘Nou, het is wel belangrijk hoor. Door één slechte recensie in Het Parool miste ik direct een heleboel literaire kopers, dat zijn die mensen die de boekenbijlagen spellen en meteen naar Scheltema gaan om te kijken wat er nieuw is. Het zijn de voorlopers, die heb je nodig. Door die recensies weigeren nog steeds veel mensen om het te lezen.’
Maar het kwetst ook je ego. Verdomme, ze vinden het geen literatuur.
‘Ik weet ik dat ik geen woordkunstenaar ben. Het is net als met een rockbandje: ik heb een beperkt aantal akkoorden. Maar ik weet wel dat ik mensen meer dan andere schrijvers in het hart kan raken. Dus het stoort me wel. Ik ben sinds januari 2002 aan het schrijven. Ik ben een schrijver; al is het alleen maar in de meest letterlijke zin dat ik vier dagen per week zit te schrijven. Dan vind je het dus leuk een schouderklopje te krijgen van mensen die er verstand van hebben. Daarom ben ik blij dat het nu in Duitsland wel wordt gewaardeerd in de serieuze pers.’
Heb je nooit gedacht: dit kan ik niet opschrijven?
‘Ik op een goed moment besloten dat het geen autobiografie, maar een roman moest worden. Door mijn hoofdpersonen Stijn en Carmen te noemen in plaats van Kluun en Juut, kon ik sommige dialogen veranderen, of dingen die in twee verschillende jaren gebeurd zijn samenpakken. Bovendien kon ik Stijn op die manier karaktertrekken geven die ik nodig had voor het verhaal. Maar buiten dat heb ik niets weggelaten, ook niet uit het laatste hoofdstuk, dat wel helemaal autobiografisch is.’
Ik bedoel moreel gezien, bijvoorbeeld het vreemdgaan tijdens haar stervensproces.
‘Maar Stijn gáát niet vreemd gedurende het sterfbed van zijn vrouw, hij gaat vreemd gedurende de twee jaar dat zij ziek is. En wat is ziek bij kanker? Vergeet niet dat er lange perioden zijn waarin je leven heel normaal lijkt te zijn. Op een gegeven moment neemt Stijn vrij van zijn werk, dat heb ik ook echt gedaan, maar dan ging het weer een periode hartstikke goed met Juut dankzij een nieuwe kuur, en zei de arts: "Het kan best nog vier jaar goed gaan, of vijf of zes, dat weten we niet".
'Toen ben ik op een gegeven moment ook maar weer gaan werken, want wat moet je dan? Dus van het morele stuk, heel veel dingen die Stijn doet, daarvan zeggen mijn vrienden: wanneer was dat dan? Nou, dat was niet, of heel ergens anders. Ik heb er geen moeite mee om dingen te schrijven zoals ze waren of juist te verzwijgen, maar ik heb dat alleen gedaan als het de roman beter maakte.’
De bedoeling van de botheid
Maar als je de botheid van je hoofdpersoon aandikt, moet je daar een bedoeling mee hebben.
‘Ja, dat liefde uiteindelijk bijna alles overwint. Maar dit wordt een soort uittrekselboek als je dat moet gaan uitleggen. En twee: dat je niemand kunt afmeten aan zijn zwaktes, omdat je daardoor zijn sterke kanten niet ziet. Ik heb die verslaving aan vreemdgaan expres aangedikt, omdat daardoor de liefde van Stijn voor Carmen extra scherp uitkomt. Zoals de grote filosoof André Hazes altijd zei: Liefde, wat is dan liefde? Die vrouw uit die praatgroep, die uiteindelijk overlijdt in het boek, met haar man die niet meer met haar praatte, is dat liefde? Of was wat Stijn en Carmen hadden liefde? Dat mogen mensen zelf beantwoorden.’
Heel cynisch gezegd zou je kunnen zeggen: Stijn zou gek geweest zijn als hij zijn vrouw had verlaten. Hij heeft zoveel te danken aan de dood van zijn vrouw. Het wordt zijn levensvervulling.
‘Ga eens praten met een psycholoog van het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. Ik denk dat je dan tot een andere conclusie zult komen. Het aantal relaties dat strandt wanneer een van de partners op jonge leeftijd een levensbedreigende ziekte krijgt, is gigantisch. Als je jong en gezond bent, en je partner is gezond, kun je je niet voorstellen wat een impact zo’n ziekte heeft op het leven van beide personen. Veel mensen zeiden: wat knap hoe je dat hebt gedaan op het einde, bij het sterfbed. Maar dat was helemaal niet knap, dat was de beloning. Het knappe was dat wij bij elkaar zijn gebleven. Elvis zong Never judge aman before you’ve walked a mile in his shoes, en daar gaat het boek over: als je Stijn veroordeelt, en dan mag je ook mij veroordelen, heb je als lezer nog niet helemaal de essentie van het boek begrepen.’
Het zijn ook kutvragen, hè?
‘Nou dat recht heb je, het is ook niet de eerste keer. Je waarden en normen maak je als je leven in een rustig vaarwater zit,maar je ziet pas wat ze waard zijn als er storm uitbreekt. Bij alle religies vind je daarover wel iets terug: hij die zonder zonde is werpe de eerste steen. En ik denk dat een van de grootste problemen van Nederland, in ieder geval van het intellectuele deel ervan, is dat we dat vergeten. Iedereen staat voortdurend klaar met oordelen, hele bladen worden ermee volgeschreven. Daarom heb ik het boek ook zo zwaar aangezet, het is ook een pleidooi voor tolerantie, want uiteindelijk is Carmen dolgelukkig met Stijn.’
In zekere zin is de dood van Judith ook een geschenk voor jou.
‘Ja, hoe wrang het ook is. Kijk die voetballer die ineens dood blijft in zijn slaap, dat is verschrikkelijk, daar valt niets aan te relativeren en er zit geen enkel nut aan. Bij ons wel. Juut zei dat de laatste twee jaar de mooiste van haar leven zijn geweest, hoe ziek ze ook was.’
Niet bang voor de dood
Je bent niet meer bang voor de dood.
‘Ik heb het gezien en ik was er bijna jaloers op. Op het eind van haar leven was Juut verlicht, dat merkte iedereen die met haar praatte. Ze was er ook helemaal klaar voor. Natuurlijk had ze nog wel dertig jaar willen leven, maar toen het kwam, was ze er klaar voor. Dat is een prachtig iets. Ik vond het ook heel ontroerend, anders dan een geboorte, maar even ontroerend.
http://www.kluun.nl/artikel.php?i=647
Vind je het storend dat er over jouw leven wordt gepraat?
‘Ja, omdat mensen mij gelijk stellen met Stijn, zelfs recensenten, en dat klopt niet. Vaak zeggen ze: je hebt een fantastisch boek geschreven, maar wat ben je toch een klootzak. Of een teringhond. In het begin accepteerde ik dat, maar later stuurde ik een soort standaardmailtje terug: ‘Stel dat ik jou een mail zou sturen met de mededeling dat je een klotenwijf bent, zonder dat ik je ken. Zou je dat leuk vinden?’ Ik snap dat mensen de behoefte hebben om de ikpersoon verantwoordelijk te houden,maar er zijn wel grenzen van het fatsoen.’
Je bent heel bereikbaar, via je eigen site.
‘Als je zo’n boek schrijft, moet je bereikbaar zijn, vind ik. Dat wil niet zeggen dat ik het altijd leuk vind als er weer eens iemand in de kroeg op me afkomt die zegt "mijn moeder is ook overleden aan kanker", maar als ik een mail krijg van mensen die iets over het boek zeggen, een stuk of vijftien per dag, reageer ik er wel op. Het is niks voor mij om me te verschuilen achter mijn boek.’
De roem bevalt je ook wel?
‘Tuurlijk, iedereen is ijdel, ik ook. Maar de aandacht is bij mij een middel om iets te bereiken. Ik ben van huis uit een strateeg in demarketing en ik weet hoe je een merk moet bouwen. Kluun is niet mijn schrijversnaam, iedereen noemt me al zo sinds die Elfstedentocht met Evert van Benthem. Nu is Kluun een merknaam geworden en ik laat dat maar zo. Laatst las ik voor in de bibliotheek in Amstelveen, zaten er maar twintig mensen, terwijl er normaal rond de 150 op komen dagen. Hadden ze me per ongeluk alleen met mijn echte naam aangekondigd.’
Je doet al je eigen publiciteit?
‘Ik heb wel het voortouw genomen ja. Budgetten zijn er natuurlijk niet voor een eerste boek. Ik had tijdens het schrijven al veel ideeën over publiciteit. Die heb ik verzameld in een bestandje en toen het boek uitkwam heb ik met een aantal mensen uit mijn netwerk een heel plan gemaakt over hoe we het in de markt gingen zetten. Dat had een andere schrijver nooit zo gedaan. Bij dit tweede boek gaat het weer zo. Ik moet oppassen dat ik niet weer fulltime met de marketing bezig ben, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan.’
Weerstand uit de literaire wereld
Je kreeg veel weerstand uit het literaire wereldje, verbaasde je dat?
‘Ik snap het een beetje, want het is een boek over de dood van mijn vrouw en ik maak er reclame voor, mag dat wel? Ja luister, is mijn standaard antwoord dan, mijn buurman is A.F.Th. van der Heijden, die heeft Asbestemming geschreven. P.F.Thomese heeft over de dood van zijn kind geschreven. Ronald Giphart, Jan Wolkers, noem maar op, schrijven over de dood. Het is een van de belangrijkste thema’s in de literatuur. Is het dan minder erg als je de promotie aan je uitgever overlaat? Dit is een verhaal waar ik met hart en ziel achter sta, mijn vrouw heeft gevráágd of ik het boek wilde schrijven. Dus ik vind dat ik het mag promoten.’
Wat kan de literaire pers je schelen als je honderdduizend boeken verkoopt?
‘Nou, het is wel belangrijk hoor. Door één slechte recensie in Het Parool miste ik direct een heleboel literaire kopers, dat zijn die mensen die de boekenbijlagen spellen en meteen naar Scheltema gaan om te kijken wat er nieuw is. Het zijn de voorlopers, die heb je nodig. Door die recensies weigeren nog steeds veel mensen om het te lezen.’
Maar het kwetst ook je ego. Verdomme, ze vinden het geen literatuur.
‘Ik weet ik dat ik geen woordkunstenaar ben. Het is net als met een rockbandje: ik heb een beperkt aantal akkoorden. Maar ik weet wel dat ik mensen meer dan andere schrijvers in het hart kan raken. Dus het stoort me wel. Ik ben sinds januari 2002 aan het schrijven. Ik ben een schrijver; al is het alleen maar in de meest letterlijke zin dat ik vier dagen per week zit te schrijven. Dan vind je het dus leuk een schouderklopje te krijgen van mensen die er verstand van hebben. Daarom ben ik blij dat het nu in Duitsland wel wordt gewaardeerd in de serieuze pers.’
Heb je nooit gedacht: dit kan ik niet opschrijven?
‘Ik op een goed moment besloten dat het geen autobiografie, maar een roman moest worden. Door mijn hoofdpersonen Stijn en Carmen te noemen in plaats van Kluun en Juut, kon ik sommige dialogen veranderen, of dingen die in twee verschillende jaren gebeurd zijn samenpakken. Bovendien kon ik Stijn op die manier karaktertrekken geven die ik nodig had voor het verhaal. Maar buiten dat heb ik niets weggelaten, ook niet uit het laatste hoofdstuk, dat wel helemaal autobiografisch is.’
Ik bedoel moreel gezien, bijvoorbeeld het vreemdgaan tijdens haar stervensproces.
‘Maar Stijn gáát niet vreemd gedurende het sterfbed van zijn vrouw, hij gaat vreemd gedurende de twee jaar dat zij ziek is. En wat is ziek bij kanker? Vergeet niet dat er lange perioden zijn waarin je leven heel normaal lijkt te zijn. Op een gegeven moment neemt Stijn vrij van zijn werk, dat heb ik ook echt gedaan, maar dan ging het weer een periode hartstikke goed met Juut dankzij een nieuwe kuur, en zei de arts: "Het kan best nog vier jaar goed gaan, of vijf of zes, dat weten we niet".
'Toen ben ik op een gegeven moment ook maar weer gaan werken, want wat moet je dan? Dus van het morele stuk, heel veel dingen die Stijn doet, daarvan zeggen mijn vrienden: wanneer was dat dan? Nou, dat was niet, of heel ergens anders. Ik heb er geen moeite mee om dingen te schrijven zoals ze waren of juist te verzwijgen, maar ik heb dat alleen gedaan als het de roman beter maakte.’
De bedoeling van de botheid
Maar als je de botheid van je hoofdpersoon aandikt, moet je daar een bedoeling mee hebben.
‘Ja, dat liefde uiteindelijk bijna alles overwint. Maar dit wordt een soort uittrekselboek als je dat moet gaan uitleggen. En twee: dat je niemand kunt afmeten aan zijn zwaktes, omdat je daardoor zijn sterke kanten niet ziet. Ik heb die verslaving aan vreemdgaan expres aangedikt, omdat daardoor de liefde van Stijn voor Carmen extra scherp uitkomt. Zoals de grote filosoof André Hazes altijd zei: Liefde, wat is dan liefde? Die vrouw uit die praatgroep, die uiteindelijk overlijdt in het boek, met haar man die niet meer met haar praatte, is dat liefde? Of was wat Stijn en Carmen hadden liefde? Dat mogen mensen zelf beantwoorden.’
Heel cynisch gezegd zou je kunnen zeggen: Stijn zou gek geweest zijn als hij zijn vrouw had verlaten. Hij heeft zoveel te danken aan de dood van zijn vrouw. Het wordt zijn levensvervulling.
‘Ga eens praten met een psycholoog van het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. Ik denk dat je dan tot een andere conclusie zult komen. Het aantal relaties dat strandt wanneer een van de partners op jonge leeftijd een levensbedreigende ziekte krijgt, is gigantisch. Als je jong en gezond bent, en je partner is gezond, kun je je niet voorstellen wat een impact zo’n ziekte heeft op het leven van beide personen. Veel mensen zeiden: wat knap hoe je dat hebt gedaan op het einde, bij het sterfbed. Maar dat was helemaal niet knap, dat was de beloning. Het knappe was dat wij bij elkaar zijn gebleven. Elvis zong Never judge aman before you’ve walked a mile in his shoes, en daar gaat het boek over: als je Stijn veroordeelt, en dan mag je ook mij veroordelen, heb je als lezer nog niet helemaal de essentie van het boek begrepen.’
Het zijn ook kutvragen, hè?
‘Nou dat recht heb je, het is ook niet de eerste keer. Je waarden en normen maak je als je leven in een rustig vaarwater zit,maar je ziet pas wat ze waard zijn als er storm uitbreekt. Bij alle religies vind je daarover wel iets terug: hij die zonder zonde is werpe de eerste steen. En ik denk dat een van de grootste problemen van Nederland, in ieder geval van het intellectuele deel ervan, is dat we dat vergeten. Iedereen staat voortdurend klaar met oordelen, hele bladen worden ermee volgeschreven. Daarom heb ik het boek ook zo zwaar aangezet, het is ook een pleidooi voor tolerantie, want uiteindelijk is Carmen dolgelukkig met Stijn.’
In zekere zin is de dood van Judith ook een geschenk voor jou.
‘Ja, hoe wrang het ook is. Kijk die voetballer die ineens dood blijft in zijn slaap, dat is verschrikkelijk, daar valt niets aan te relativeren en er zit geen enkel nut aan. Bij ons wel. Juut zei dat de laatste twee jaar de mooiste van haar leven zijn geweest, hoe ziek ze ook was.’
Niet bang voor de dood
Je bent niet meer bang voor de dood.
‘Ik heb het gezien en ik was er bijna jaloers op. Op het eind van haar leven was Juut verlicht, dat merkte iedereen die met haar praatte. Ze was er ook helemaal klaar voor. Natuurlijk had ze nog wel dertig jaar willen leven, maar toen het kwam, was ze er klaar voor. Dat is een prachtig iets. Ik vond het ook heel ontroerend, anders dan een geboorte, maar even ontroerend.
http://www.kluun.nl/artikel.php?i=647
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:03
Ik snap al deze felle reacties niet zo. Kluun mag kennelijk geen geld verdienen aan zijn verhaal omdat hij vreemd ging. Wat vreemd gaan is fout en daar mag je dus geen geld aan verdienen. Maar als hij mooi verhaal had geschreven over Carmen zonder te vermelden dat hij vreemd ging dat was het wel oke? Dan was het een mooi en aangrijpend verhaal? En daarnaast zie ik het als 2 verschillende verhalen die er samen voor hebben gezorgd dat half Nederland zijn boeken in de kast heeft staan. 1 zijn vrouw is ziek en 2 hij gaat vreemd. En natuurlijk, dat vreemd gaan dat kan niet.. Maar toch, hoe vaak zal het niet gebeuren zonder dat iemand er iets vanaf weet?
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:03
quote:emmenn schreef op 16 oktober 2009 @ 10:02:
Ik ben ook helemaal geen fan van Kluun als persoon (Raymond dus).
Maar het verbaast mij dat iedereen alleen maar stilstaat bij het vreemdgaan. Dat gedeelte vond ik het minst boeiend van het boek.
Dus als het onderwerp vreemdgaan niet was gebruikt, was het verhaal ok geweest?
Indien ja, dan is het beeld van mensen niet realistisch.
Vreemdgaan gebeurt heel vaak. Alleen wordt het in het boek
beschreven.
Dat betekent niet dat het ergens anders nooit gebeurt.Eens.
Ik ben ook helemaal geen fan van Kluun als persoon (Raymond dus).
Maar het verbaast mij dat iedereen alleen maar stilstaat bij het vreemdgaan. Dat gedeelte vond ik het minst boeiend van het boek.
Dus als het onderwerp vreemdgaan niet was gebruikt, was het verhaal ok geweest?
Indien ja, dan is het beeld van mensen niet realistisch.
Vreemdgaan gebeurt heel vaak. Alleen wordt het in het boek
beschreven.
Dat betekent niet dat het ergens anders nooit gebeurt.Eens.
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:08
quote:Lieve1976 schreef op 16 oktober 2009 @ 09:56:
[...]
Heel erg, dat vind ik echt. Voor dat kind dan.
Papa geeft een lekker voorbeeld van hoe je met relaties omgaat.
Ik denk dat papa niet voorleest uit zijn ROMAN, maar zijn dochter het ECHTE verhaal vertelt, als het over haar moeder gaat, denk je niet?
En als haar laatste dagen zijn geweest zoals het in het boek staat, dan geeft Raymond een dijk van een voorbeeld.
Maar ja, misschien is niet vreemdgaan en je partner naar een hospice laten gaan en daarna opbaren in een rouwcentrum een stuk liefdevoller. Ik ben blij dat ik daar niet over hoef te oordelen, in ieder geval.
[...]
Heel erg, dat vind ik echt. Voor dat kind dan.
Papa geeft een lekker voorbeeld van hoe je met relaties omgaat.
Ik denk dat papa niet voorleest uit zijn ROMAN, maar zijn dochter het ECHTE verhaal vertelt, als het over haar moeder gaat, denk je niet?
En als haar laatste dagen zijn geweest zoals het in het boek staat, dan geeft Raymond een dijk van een voorbeeld.
Maar ja, misschien is niet vreemdgaan en je partner naar een hospice laten gaan en daarna opbaren in een rouwcentrum een stuk liefdevoller. Ik ben blij dat ik daar niet over hoef te oordelen, in ieder geval.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:09
quote:lindy schreef op 16 oktober 2009 @ 10:06:
De kracht van dat boek is toch juist dat het hoofdpersonage (en in dit geval dus ook de schrijver zelf) niet zo'n tof karakter heeft? Want inderdaad, Kluun is geen literaire hoogvlieger, daarom zal hij uiteindelijk ook wel een one hit wonder blijken.Ja, precies. Geen op de borst geklop en geen heldendaden. Maar gewoon een mens van vlees en bloed, die goede én slechte keuzes maakt.
De kracht van dat boek is toch juist dat het hoofdpersonage (en in dit geval dus ook de schrijver zelf) niet zo'n tof karakter heeft? Want inderdaad, Kluun is geen literaire hoogvlieger, daarom zal hij uiteindelijk ook wel een one hit wonder blijken.Ja, precies. Geen op de borst geklop en geen heldendaden. Maar gewoon een mens van vlees en bloed, die goede én slechte keuzes maakt.
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:10
quote:lindy schreef op 16 oktober 2009 @ 10:06:
De kracht van dat boek is toch juist dat het hoofdpersonage (en in dit geval dus ook de schrijver zelf) niet zo'n tof karakter heeft? Want inderdaad, Kluun is geen literaire hoogvlieger, daarom zal hij uiteindelijk ook wel een one hit wonder blijken.Maar Kluun geeft zelf aan dat hij bepaalde personages heeft aangedikt.
De kracht van dat boek is toch juist dat het hoofdpersonage (en in dit geval dus ook de schrijver zelf) niet zo'n tof karakter heeft? Want inderdaad, Kluun is geen literaire hoogvlieger, daarom zal hij uiteindelijk ook wel een one hit wonder blijken.Maar Kluun geeft zelf aan dat hij bepaalde personages heeft aangedikt.
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:11
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:14
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:15
quote:lindy schreef op 16 oktober 2009 @ 10:10:
Best aandoenlijk dat er gedacht wordt dat het vreemdgaan ook wel eenmalig zal zijn geweest.
Aandoenlijk? Het enige wat gezegd werd is dat Stijn niet de schrijver is, dus dat je daar als totale buitenstaander geen idee van hebt ; van hoe vaak, hoe veel en met wie.
En eigenlijk.... dat het boek daar niet over gaat, maar dat dát er altijd uitgelicht wordt.
Ik vind het eigenlijk, hoe zielig het einde ook , een enorm positief boek ; hoe je ondanks alles zo'n enorm liefdevolle relatie kunt hebben.
Ik heb wel eens wat sms-jes gezien die Kluun naar vrouwelijke kennissen heeft verstuurd....
.
Werk JIJ bij de Telegraaf?
Wat een integere kennissen heb jij, zeg ....
Best aandoenlijk dat er gedacht wordt dat het vreemdgaan ook wel eenmalig zal zijn geweest.
Aandoenlijk? Het enige wat gezegd werd is dat Stijn niet de schrijver is, dus dat je daar als totale buitenstaander geen idee van hebt ; van hoe vaak, hoe veel en met wie.
En eigenlijk.... dat het boek daar niet over gaat, maar dat dát er altijd uitgelicht wordt.
Ik vind het eigenlijk, hoe zielig het einde ook , een enorm positief boek ; hoe je ondanks alles zo'n enorm liefdevolle relatie kunt hebben.
Ik heb wel eens wat sms-jes gezien die Kluun naar vrouwelijke kennissen heeft verstuurd....
.
Werk JIJ bij de Telegraaf?
Wat een integere kennissen heb jij, zeg ....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:15
quote:_Fje schreef op 16 oktober 2009 @ 10:14:
Toch bijzonder, iedereen is het er over eens dat het gedrag van Kluun niet door de beugel kan. Maar ik kom hem wel eens tegen bij het uitgaan en dan wordt die vent bijna aangevallen door hordes hitsige vrouwen die voor hem maar al te graag hun principes opzij zetten..Dat geloof ik direct al zou ik zelf niet zo snel op hem afstappen. Op de site van lilleke mensen staat een oude jeugdfoto van hem en die zie ik steeds voor me wanneer hij op tv is....
Toch bijzonder, iedereen is het er over eens dat het gedrag van Kluun niet door de beugel kan. Maar ik kom hem wel eens tegen bij het uitgaan en dan wordt die vent bijna aangevallen door hordes hitsige vrouwen die voor hem maar al te graag hun principes opzij zetten..Dat geloof ik direct al zou ik zelf niet zo snel op hem afstappen. Op de site van lilleke mensen staat een oude jeugdfoto van hem en die zie ik steeds voor me wanneer hij op tv is....
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:15
quote:_Fje schreef op 16 oktober 2009 @ 10:03:
Ik snap al deze felle reacties niet zo. Kluun mag kennelijk geen geld verdienen aan zijn verhaal omdat hij vreemd ging. Wat vreemd gaan is fout en daar mag je dus geen geld aan verdienen.
Hij gaat zijn goddelijke gang maar, is zijn goed recht, maar ik doe er niet aan mee en lees zijn boek(en) niet. Omdat het verhaal me niet trekt. Omdat ik Kluun een eikel vindt.
En als hij niet vreemd was gegaan? Dan was het boek waarschijnlijk niet interessant geweest en had niemand ooit van Kluun gehoord.
Ik snap al deze felle reacties niet zo. Kluun mag kennelijk geen geld verdienen aan zijn verhaal omdat hij vreemd ging. Wat vreemd gaan is fout en daar mag je dus geen geld aan verdienen.
Hij gaat zijn goddelijke gang maar, is zijn goed recht, maar ik doe er niet aan mee en lees zijn boek(en) niet. Omdat het verhaal me niet trekt. Omdat ik Kluun een eikel vindt.
En als hij niet vreemd was gegaan? Dan was het boek waarschijnlijk niet interessant geweest en had niemand ooit van Kluun gehoord.
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:17
quote:traincha2 schreef op 16 oktober 2009 @ 10:14:
In het boek had het een ook niks met een ander te maken. Hij ging al vreemd voordat ze ziek werd. Ze gedoogde het als een slechte eigenschap Wel mooi als je er zo mee om kunt gaan.Dat is haar keuze, dat ze bij hem blijft. Ze had ook kunnen opstappen, ook toen ze ziek was. Ik vind dat niet bijzonder 'mooi' dat ze gebleven is.
In het boek had het een ook niks met een ander te maken. Hij ging al vreemd voordat ze ziek werd. Ze gedoogde het als een slechte eigenschap Wel mooi als je er zo mee om kunt gaan.Dat is haar keuze, dat ze bij hem blijft. Ze had ook kunnen opstappen, ook toen ze ziek was. Ik vind dat niet bijzonder 'mooi' dat ze gebleven is.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:18
quote:_Fje schreef op 16 oktober 2009 @ 10:14:
Toch bijzonder, iedereen is het er over eens dat het gedrag van Kluun niet door de beugel kan. Maar ik kom hem wel eens tegen bij het uitgaan en dan wordt die vent bijna aangevallen door hordes hitsige vrouwen die voor hem maar al te graag hun principes opzij zetten..Goh, lekker belangrijk.
Toch bijzonder, iedereen is het er over eens dat het gedrag van Kluun niet door de beugel kan. Maar ik kom hem wel eens tegen bij het uitgaan en dan wordt die vent bijna aangevallen door hordes hitsige vrouwen die voor hem maar al te graag hun principes opzij zetten..Goh, lekker belangrijk.
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:19
quote:lindy schreef op 16 oktober 2009 @ 10:17:
Nee Bi, ik werk niet bij de Telegraaf. Laten we zo zeggen, wat ik op die sms-jes heb gezien, met nummer en afzender erbij, strookt niet met hoe Kluun zichzelf neerzet.Leuk, dat je dat zo hier neerzet....
Nee Bi, ik werk niet bij de Telegraaf. Laten we zo zeggen, wat ik op die sms-jes heb gezien, met nummer en afzender erbij, strookt niet met hoe Kluun zichzelf neerzet.Leuk, dat je dat zo hier neerzet....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:19
