Wat is 't raarste wat iemand ooit nonchalant tegen je zei?

Marktkoopman tegen mijn oudste zoon, wil je vriendin ook een stuk appel proeven?

Zoon was zwaar beledigt, het is mijn moeder hoor!

quote:pearle schreef op 03 april 2015 @ 21:04:

Ik heb ook een tweeling, daar krijg je inderdaad als ze klein zijn constant commentaar over



-vreemde man buigt zich zomaar over de kinderwagen , kijkt dan naar mij en zegt: Hoe was de bevalling? Alsof ik dat serieus tegen een wildvreemde kerel ga vertellen

-andere man, andere dag kijkt in de wagen ( met een tweeling denkt iedereen zowiezo al dat ze het recht hebben om steeds met hun hoofd in de wagen te duiken) en zegt: Nou daar ben je mooi klaar mee.



Mooi klaar mee inderdaad, tsss...Waarom laten sommige mensen zoveel rotzooi uit hun mond rollen, waar zit die innerlijke rem

Mijn (best verlegen en wat wereldvreemde) goede vriend een paar jaar geleden stoer in zijn eerste mobiel naast me: ' ik ben met haakje. Ja, die negerin'

Hij begrijpt nog steeds niet goed waarom dat best een rare omschrijving is.

Ja ik heb er ook één... Waren aan het keten op de camping met kinderen van vrienden van mn ouders. Grote groep, variërend van 8 tot 15 jaar. Ik zal 14 zijn geweest, in die vreselijke begin-puberteit, ik zag er niet uit: kort omahaar, beetje dikkig, geen toffe bril, en in campingkloffie. En ik word al vanaf mn 10e veeel ouder geschat.



Zegt een jongen uit de groep waarmee we aan het geinen waren: "hey, waarom is jullie moeder eigenlijk mee?" Doelend op mij En niet om me voor paal te zetten maar heel serieus.



Gelukkig was ik geen onzekere puber, maar ik heb er nog vaak aan terug gedacht! En zie er 12 jaar later een stuk beter uit

Ik kwam laatst mijn buurman tegen (type: homo, jaar of 50, scherpe humor, kan er meestal wel om lachen).

Vraagt hij "waar ga je heen?"

Ik "naar de verloskundige",

hij "oh ben je zwanger?" Ik "ja..."

Hij "en je houdt het?" Ik "eeh ja natuurlijk"

hij "toch alleen als het gezond is hè. Ik snap daar niets van, vrouwen die vandaag de dag er nog voor kiezen een kind te laten komen met een handicap".

Ik wist niet wat ik moest zeggen. Hij feliciteerde me niet eens.

@missinuendo, het ging om iets wat iemand nonchalant vertelt wat eigenlijk best raar/schokkend is. Ik maakte een eigen interpretatie maar het is wel vergelijkbaar. Ik lees dit topic om en om lachend en geschokt, hahaha.



Ik werd heel lang voor jongetje aangezien omdat ik als kind kort haar had. Dat vond ik veel praktischer dan lang haar, ik haaaatte het borstelen van lang haar. Maar toen ik 14 was, had ik al een beetje borstjes en kleedde me als een meisje. Wel met spijkerbroek, oke. Ik weet nog dat ik een keer heel boos ben geworden toen een oude man voor een collecte aan de deur kwam en zei: hallo jongeman! Zo pijnlijk op die leeftijd. Dus riep ik zoiets als: ik ben een meisje hoor! Geloofde hij niet, pff, ik ben stampvoetend weggelopen, hahaha.

Ik wil het niet zozeer alleen aan de opvoeding wijten,maar kinderen die seks hebben en daarnaast ook nog zwanger worden vind ik nou niet getuigen van uitblinkend ouderschap



Feeks: heb jij kinderen? Ik vind dit zo'n gevaarlijke uitspraak wat jij zegt? Het kan in ieder gezin gebeuren.

Tjeee, wat zeggen mensen een rare dingen tegen moeders! Nooit geweten dat mensen zo raar doen over baby's. Ik ben wel soms jaloers op vrouwen met zo'n versgeboren kindje maar ik flap er nooit gekke dingen uit, goddank. Ik wil ze alleen nooit vasthouden. Ik heb toen ik 13 en extreem onhandig was, op een verjaardag een baby uit mijn armen laten vallen. Erg he. Gelukkig zat ik en kon ik hem opvangen met mijn schenen. Gladde broek.



Ik was wel een keer verbaasd toen ik op babyvisite was bij een oude schoolvriendin. Ik had haar al meer dan tien jaar niet gezien. Toen vertelde ze me dat ze zich nog helemaal geen moeder voelde. De baby was toen zes maanden oud ofzo. En ik kon hem wel opvreten, zo lief!

quote:OldWood schreef op 03 april 2015 @ 20:39:

[...]



het is niet aardig van die man, maar ik moest er wel hard om lachen.Ik ook hoor!

"Wij singles ...", zei een bekende vrolijk over hem en mij. De rest van zijn zin heb ik niet gehoord. Ik was met stomheid geslagen, want mijn man was pas korte tijd ervoor overleden en hij wist dat. Ik voelde me nog een weduwe in alle vezels van mijn lijf en nog zo verbonden met mijn man.

Veel later had ik een eerste date met een politieagent. Zegt hij plompverloren: "Ik heb je wel eerst nagetrokken."



Ik was blijkbaar door de keuring heen gekomen. Hij niet.

quote:raccoon schreef op 03 april 2015 @ 21:51:

Ik wil het niet zozeer alleen aan de opvoeding wijten,maar kinderen die seks hebben en daarnaast ook nog zwanger worden vind ik nou niet getuigen van uitblinkend ouderschap



Feeks: heb jij kinderen? Ik vind dit zo'n gevaarlijke uitspraak wat jij zegt? Het kan in ieder gezin gebeuren.



Nouja seks is de laatste 10 jaren wel wat normaler geworden, velen zijn nu toch wel rond hun 14/15e ontmaagd. Ik ken(de) best veel mensen die al op hun 13e ontmaagd waren, dat vind ik dan wel weer erg vroeg. En zwanger worden kan ook altijd gebeuren.



Ik mocht tot mijn half 16 ook niet aan de pil en werd net voor mijn 16e verjaardag ontmaagd, mag wel van geluk spreken dat er nooit een condoom is gescheurd dus (want die gebruikte ik wel altijd).



Maar op 15jarige leeftijd het kind daadwerkelijk houden met steun van de ouders, dan krab ik me ook wel even achter mijn oren bij die ouders denk ik..

Maar goed, het kind zal wel goed terecht zijn gekomen hoop ik.



Ik las trouwens vandaag een verhaalnin de Vrouw van een 14jarig meisje die bijna dood was door xtc. Haar moeder vertelde dat ze het er altijd goed over heeft gehad met haar, zelfs samen documentaires hebben gekeken etc etc. En toch nam zij op een shoolfeest notabene anderhalve pil die haar bijna fataal werd. Het hoeft helaas echt niet altijd aan de ouders te liggen, vooral bij pubers hebben de ouders er vaak niets aan kunnen veranderen (soms ook wel hoor).

Mijn man en ik hebben elk 2 kinderen uit een vorig huwelijk.

Nu lijken 3 van de kinderen wel op elkaar (zelfde kleur haar en ogen, zelfde huidtint) en eentje is net het tegenovergestelde.



Hoe vaak we niet de vraag krijgen of dat eentje ook 'van ons' is en 'hoe het dan komt dat hij niet op de anderen lijkt'

Vrienden en kennissen weten hoe het zit, maar aan wildvreemden heb ik echt niet de behoefte om uitleg te geven



O en dan nog eentje waar ik wel blij van werd: een verkoopster in de kledingwinkel die me hielp, we praatten wat over kinderen en ik zeg 'ik heb 4 kinderen' (voelt voor mij ook zo aan).

Bekijkt ze me van kop tot teen en zegt 'wow, aan je figuur is dat ook niet te zien'.

Heb haar toen wel even uitgelegd dat ik maar 2 van de 4 zelf gemaakt heb

Ik krijg altijd levensverhalen van mensen te horen.. blijkbaar trek ik dat aan. Zelfs bij de groenteboer toen ik mijn prei stond af te rekenen krijg ik nonchalant te horen dat de medewerksters depressief is geweest en het liefst zelfmoord had gepleegd. Gelukkig zei ze wel dat alles nu weer goed was.. gezellig.

Ik liep achter de kinderwagen waarin mijn allerschattigste babydochter lag. Zegt een man die langs liep: "gooi die maar weg, krijg je van mij een nieuwe!".



Ook een keer met mijn dochter bij het uwv. Mijn contract werd niet verlengd en kreeg ww. Ik was daar om mijn mogelijkheden te bespreken met mijn contactpersoon, zegt hij: "je had het beter weg kunnen laten halen dan had je nu meer mogelijkheden." Mijn dochter wad al bijna een jaar!

quote:ollekebollekeknolleke schreef op 04 april 2015 @ 08:59:

Ik krijg altijd levensverhalen van mensen te horen.. blijkbaar trek ik dat aan. Zelfs bij de groenteboer toen ik mijn prei stond af te rekenen krijg ik nonchalant te horen dat de medewerksters depressief is geweest en het liefst zelfmoord had gepleegd. Gelukkig zei ze wel dat alles nu weer goed was.. gezellig.



Bekend!

Hier een wat eigenaardig stel dat bij mij in de kinderwagen keek.

En daarna tot in detail een traumatische miskraam inclusief alle misvormingen aan de foetus uit de doeken deden.

Ze hebben het denk ik wel gelijk afgeleerd want ik barstte in tranen uit, en ze stonden uiteindelijk mij te troosten.

En te vertellen dat ze nu een heel leuk leven hadden....

quote:pommiaan schreef op 03 april 2015 @ 23:07:

[...]





Nouja seks is de laatste 10 jaren wel wat normaler geworden, velen zijn nu toch wel rond hun 14/15e ontmaagd. Ik ken(de) best veel mensen die al op hun 13e ontmaagd waren, dat vind ik dan wel weer erg vroeg. En zwanger worden kan ook altijd gebeuren.



Ik mocht tot mijn half 16 ook niet aan de pil en werd net voor mijn 16e verjaardag ontmaagd, mag wel van geluk spreken dat er nooit een condoom is gescheurd dus (want die gebruikte ik wel altijd).



Maar op 15jarige leeftijd het kind daadwerkelijk houden met steun van de ouders, dan krab ik me ook wel even achter mijn oren bij die ouders denk ik..

Maar goed, het kind zal wel goed terecht zijn gekomen hoop ik.



Ik las trouwens vandaag een verhaalnin de Vrouw van een 14jarig meisje die bijna dood was door xtc. Haar moeder vertelde dat ze het er altijd goed over heeft gehad met haar, zelfs samen documentaires hebben gekeken etc etc. En toch nam zij op een shoolfeest notabene anderhalve pil die haar bijna fataal werd. Het hoeft helaas echt niet altijd aan de ouders te liggen, vooral bij pubers hebben de ouders er vaak niets aan kunnen veranderen (soms ook wel hoor).



Heeft bij mik absoluut niet aan de opvoeding gelegen.



Het is domme pech geweest.



Mijn ouders waren zwaar teleur gesteld toen ik het vertelde. We zaten met een kut situatie ; mijn moeder bleefaar abortus roepen. Mijn vader bleef zeggen wat de keus ook is ik steun je.



Mijn vader had het gevoel van als ik haar niet steun dan gaat ze het huis uit god weet waar ze mét baby terrecht komt en wat voor ellende er dan allemaal bij komt kijken.



Mijn vader had de voogdij, om veel ellende met jeugdzorg te verkomen. En als 16 jarige kan je nog zo volwassen zijn maar je kan het dan gewoon niet aan om voor een kind te zorgen.

Mijn vader had het laatste woord over mijn zoon, hij heeft er nooit echt gebruik van hoeven maken maar je weet maar nooit. Boodschap van als ik een keer stoned/high/dronken thuis was gekomen dan kom ik het lekker zelf uitzoeken en bleef mijn zoon bij mijn vader. Zelfde geld voor andere echt domme dingen zoals vechten etc. Kortom moest mij volwassen gedragen en wou ik dat niet ; eigen domme schuld!



Vader liet mij volledig vrij in dingen regelen zoals wanneer zoon naar zijn vader in Denemarken ging. Als het eerlijk en redelijk was dan ging hij akkoord en sprak met de ouders van de vader.



Peuterspeelzaal heb ik uitgezocht, voor we hem daadwerkelijk inschreven wou vader er eerst kijken.



Ik kreeg van mijn vader de kinderbijslag + een bijdrage om dingen voor zoon te kopen. Moest verplicht bonnetjes op tafel leggen om te laten zien wat ik gekocht had. Zodat het geld écht aan zoon besteedt werd.



Mocht mijn zoon altijd en overal mee naar toe nemen, hoefde geen toestemming te vragen alleen laten weten waar we waren.



Ging 2 keer per jaar op stap. Met oud en nieuw en op vakantie. Hoefde het echt niet te flikken om moeder/vader te laten oppassen zodat ik op stap kon.

Ging zelf S'nacht uit bed als er wat was om vervolgens half slapend op school te zitten. - in mijn examen week deed mijn vader het wel, godzijdank-



Ik rookte, vader heeft meteen duidelijk gemaakt dat als ik het lef had om tijdens mijn zwangerschap een sigaret op te steken ik een dik probleem had, zelfde voor als ik achter de kinderwagen liep en als mijn zoontje bij mij was.



Moest ook verplicht een deel van mijn geld opzij zetten voor zoon en zelf sparen en had een beetje leefgeld én daar kocht ik maar sigaretten van. Dus eerst alle nodige spullen en dan sigaretten.

Vader wilde altijd wel bij springen als het maar terrecht was.



Voor de rest werd ik soms echt gek van mijn vader dat hij bijvoorbeeld Appte/belde om te vragen of de baby wel eten had gehad/dat de baby iets niet mocht hebben. Heb verplicht een EHBO - cursus moeten volgen (vader is van mening dat iedereen met kinderen dat zou moeten doen.)



Toen ik met 18 met zoon het huis uit ging heeft hij een grondige inspectie van het huis gedaan en een keer of miljoen verteld dat ik schoonmaakmiddelen etc niet mag laten slingeren etc.



Toen ik 21 werd heb ik om de voogdij gevraagd. Heb ik gekregen maar nog steeds houd mijn vader wel een oogje in het zijl.



Zonder mijn vader had ik het een stuk moeilijker gehad en was er gedoe met instanties geweest.



Het is moeilijk en zwaar, had liever mijn school af gemaakt en een paar jaar gewacht. Maar zou echt niet zonder mijn zoon kunnen.

Mag écht in mijn handjes klappen met wat mijn vader allemaal voor mij gedaan heeft.



Als het aan mijn moeder had gelegen had ik het maar zelf uitgezocht.

Over dat mijn vader de voogdij had kregen we ook opmerkingen.

"Dat je daar nog zin in hebt."

"Ik had het niet gedaan."



Waren ook redelijk the talk of the town.

Man en ik logeerden de avond na ons ja-woord en een diner met de intieme familie in een klein hotelletje. De volgende dag zou de bruiloft groots gevierd worden. Wij zitten vroeg aan het ontbijt (ik zou weer naar kapper en visagist gaan en daarna naar onze receptie) en zijn de enige gasten. We krijgen koffie geserveerd en die dame vraagt waarom we onze bruiloft twee dagen vieren want de meeste huwelijken zijn toch snel voorbij. Man en ik te verbaasd om iets te zeggen... trekt die dame er een stoel bij en doet haar hele ellende met haar vreemdgaande, hoererende en agressieve ex-partners uit de doeken.... Ik ben normaliter niet op mijn mondje gevallen, maar deze situatie zijn we zo snel mogelijk met z'n tweetjes ontvlucht.

Ja, nieuws gaat snel rond Delia.



Hier nog wat leuke voorbeelden:



Op de camping van de wc afkomen en gevraagd worden hoeveel dieren er op de ark van mozes zaten door een vreemde man. Conclusie: er zat een complete groep jehova's op de camping en ze waren mij aan het uithoren of ik wist dat het noah moest zijn.



Toen ik zwanger was een vrouw die vertelde dat ze nooit de gelegenheid heeft gehad om kinderen te krijgen(lees geen man) (vind ik wel erg hoor), maar daarna vertelde dat ze zo blij was met haar konijn.



Bij de friettent waar ik en mijn man altijd friet gingen halen. Mijn man ging dit keer alleen. Ze vroegen aan hem wanneer ik uitgerekend was (ik was niet zwanger en niet bepaald dik). Wel heerlijk om moeten lachen.

Ik liep met mijn collega en leidinggevende (niet Nederlandssprekend) naar een afspraak. Ik had alleen die dag 2 dikke puisten in mijn gezicht, eentje links en eentje rechts. Vreselijk vond ik dat en ik had het al een beetje proberen te camoufleren. Ik was in gesprek met leidinggevende, onderbreekt hij ineens het gesprek om heel serieus te vragen hoe ik toch aan die 2 puisten kwam.

ik wist niet hoe ik moest antwoorden hierop, want ja, ik wist het zelf ook niet.

Wel hoorde ik mijn collega ineens heel hard lachen en vraagt in het Nederlands of hij nou echt vroeg hoe ik aan die puisten kwam.

Ik zat jaren geleden in een taxi op weg naar mijn vader; mijn moeder was nét overleden (volgens mij was ik onderweg i.v.m. de condoleance-bijeenkomst). De chauffeur vroeg of ik iets leuks ging doen en ik zei iets in de trant van "Niet echt, mijn moeder is net overleden, dus..."



Antwoord van de chauffeur: "Oh, dan ga je nou zeker het huis leegtrekken?!"



Toen zat ik echt even met mijn mond vol tanden.

Er schiet me nog eentje te binnen. Tijdens vrijwilligerswerk een knappe donkere man. Ik hielp hem met een formulier in te vullen en hij nodigde me uit om met hem mee te gaan naar Afrika. Heb vriendelijk bedankt een aangegeven dat ik een vriend had.

DeliaD, wat ontzettend mooi hoe je vader de situatie heeft aangepakt.

Hij had het zichzelf zoveel gemakkelijker kunnen maken, maar koos de moeilijkere weg, waar jij en je zoon op termijn wel veel beter van werden.



Ik heb zelf pubers, en ik hoop dat als zich hier ooit zo'n situatie mocht voordoen, ik de zelfde liefdevolle en nuchtere houding kan aannemen als je vader.

En ook chapeau voor jou natuurlijk, ken weinig pubers die zich naar zo'n regels zouden schikken.

Je zoon is er dan misschien onder moeilijke omstandigheden gekomen, maar het klinkt alsof hij met opa en mama een heel stevige basis heeft.

Je vader had jullie geen mooier cadeau kunnen geven



(ben trouwens wel benieuwd hoe je moeder nu in het in het hele verhaal staat)

.