Wat je niet hardop wilt zeggen

lemoos2 schreef: ↑

21-05-2018 13:36

Aan mijn zij-instromende collega:

Ja, wij wisten niet wat werken was. In onze non-profit bubbel. Goh, je was echt verbaasd dat mensen structureel onbetaald overwerken onder het mom ‘hoort bij de baan’. En nee sukkel, je kunt niet na ‘onderhandelingen’ drie treden stijgen. Wat een verrassing dat jij na vier maanden al overspannen thuis zat. Ik ben blij dat je niet terugkomt, we zijn nu nog jouw puin aan het ruimen. Waar is jouw arbeidsethos nu? In ieder geval niet bij die examenklas die je twee maanden voor het examen in de steek liet. Amateur. Hopelijk hebben jouw nieuwe collega’s in de zorg je snel door.

Baas: als je komend schooljaar weer een of andere oetlul met 0 ervaring voor een examenklas zet, geef ik jou nu al op een briefje dat ik niet weer 1,2 FTE ga draaien om de gaten te dichten. Ik heb liever een onderbetaalde LB-er met twee jaar ervaring als collega dan een overgekwalificeerd rund met 0 leservaring.

strikjemetstippels schreef: ↑

21-05-2018 14:20

Rot op met je ramadan, en kijk niet zo verschrikt iedere keer als ik je stiekem zie eten. Ik draag niet voor niets een kruisje om mijn nek.

AnnA_C schreef: ↑

21-05-2018 14:39

Nee, je knuffel is niet verdrietig omdat ik geen bananen heb gekocht, een knuffel is namelijk niet echt. Dus als ik ik die klotebananen wel had gekocht zouden ze ook niet opgegeten worden. Je knuffel kan ook niet verdrietig zijn en niet huilen. Jij wel, maar jij wilt het niet uiten. Lieve jongen, zou je alsjeblieft gewoon een keer willen zeggen wat er aan de hand is in plaats van als een peuter te gaan liggen krijsen? Zie je niet (nee, ik weet dat je dat echt niet ziet) dat je broertje hier van overstuur raakt? Dat hij letterlijk wegkruipt? Dat ik me schaam voor de buren, dat ik af en toe echt bang ben dat er iemand veilig thuis gaat bellen als jij zo tekeer gaat.
Ik weet wat voor lieve leuke jongen je eigenlijk bent, en ik weet dat je er niets aan kan doen en dat je therapie hebt en dat het beter gaat, maar echt, ik wordt gek van dat gekrijs. En nee, je hebt geen gelijk en echt, het is niet belangrijk of je broertje nou wel of niet de bal aanraakte met z'n hand. Wat wel belangrijk is dat jij nu compleet hysterisch bent en in de tuin ligt te krijsen. Al een half uur...
En ik weet dat het geen zin heeft om dit tegen je te zeggen.
Want je zegt toch niet wat je dwars zit, je kan het gewoon niet. Net zoals je elke avond niet kan slapen, omdat je aan mij moet denken, maar zeggen 'ik wil niet dat je dood gaat', dat kan je niet. Je kan er niet over praten, maar je kan alleen in slaap vallen als je in mijn bed ligt. En ik weet soms niet wat ik moet doen om je te kalmeren of tot je door te dringen. Soms zou ik gewoon terug willen schreeuwen, soms wil ik alleen maar huilen en je vasthouden. Maar ook dat wil je vaak niet, vooral niet als je het juist zo nodig hebt,
Mijn lieve jongen, ik zie hoe je in de knoop zit, en dat het voor jou ook moeilijk is, maar voor je omgeving is dat het ook. En ik weet dat je er wel komt: je hebt deze buien alleen thuis, je bent slim en in staat sociale regels aan te leren. Ik zou alleen zo graag willen dat ik het nog mee kon maken dat je die geslaagde volwassene bent geworden. Het spijt me dat ik niet altijd die leuke moeder kan zijn die ik zou willen zijn, dat ik soms ook mijn geduld verlies en dat ik er niet lang genoeg voor je kan zijn. Ik hou van je.

Kikkertje17 schreef: ↑

21-05-2018 15:35

Nee, ik wil er niet over praten. Ik moet gewoon even janken omdat alles me even te veel wordt. LAAT ME MET RUST!

AnnA_C schreef: ↑

21-05-2018 14:39

Nee, je knuffel is niet verdrietig omdat ik geen bananen heb gekocht, een knuffel is namelijk niet echt. Dus als ik ik die klotebananen wel had gekocht zouden ze ook niet opgegeten worden. Je knuffel kan ook niet verdrietig zijn en niet huilen. Jij wel, maar jij wilt het niet uiten. Lieve jongen, zou je alsjeblieft gewoon een keer willen zeggen wat er aan de hand is in plaats van als een peuter te gaan liggen krijsen? Zie je niet (nee, ik weet dat je dat echt niet ziet) dat je broertje hier van overstuur raakt? Dat hij letterlijk wegkruipt? Dat ik me schaam voor de buren, dat ik af en toe echt bang ben dat er iemand veilig thuis gaat bellen als jij zo tekeer gaat.
Ik weet wat voor lieve leuke jongen je eigenlijk bent, en ik weet dat je er niets aan kan doen en dat je therapie hebt en dat het beter gaat, maar echt, ik wordt gek van dat gekrijs. En nee, je hebt geen gelijk en echt, het is niet belangrijk of je broertje nou wel of niet de bal aanraakte met z'n hand. Wat wel belangrijk is dat jij nu compleet hysterisch bent en in de tuin ligt te krijsen. Al een half uur...
En ik weet dat het geen zin heeft om dit tegen je te zeggen.
Want je zegt toch niet wat je dwars zit, je kan het gewoon niet. Net zoals je elke avond niet kan slapen, omdat je aan mij moet denken, maar zeggen 'ik wil niet dat je dood gaat', dat kan je niet. Je kan er niet over praten, maar je kan alleen in slaap vallen als je in mijn bed ligt. En ik weet soms niet wat ik moet doen om je te kalmeren of tot je door te dringen. Soms zou ik gewoon terug willen schreeuwen, soms wil ik alleen maar huilen en je vasthouden. Maar ook dat wil je vaak niet, vooral niet als je het juist zo nodig hebt,
Mijn lieve jongen, ik zie hoe je in de knoop zit, en dat het voor jou ook moeilijk is, maar voor je omgeving is dat het ook. En ik weet dat je er wel komt: je hebt deze buien alleen thuis, je bent slim en in staat sociale regels aan te leren. Ik zou alleen zo graag willen dat ik het nog mee kon maken dat je die geslaagde volwassene bent geworden. Het spijt me dat ik niet altijd die leuke moeder kan zijn die ik zou willen zijn, dat ik soms ook mijn geduld verlies en dat ik er niet lang genoeg voor je kan zijn. Ik hou van je.

strikjemetstippels schreef: ↑

21-05-2018 15:37

wil je er over praten?

Ertha schreef: ↑

21-05-2018 16:28

Godsamme wat een zuiger ben jij. Als je niet bevestigt wordt in je aannames dan geloof je het gewoon niet. Lekker makkelijk wel.

lemoos2 schreef: ↑

21-05-2018 13:36

Aan mijn zij-instromende collega:

Ja, wij wisten niet wat werken was. In onze non-profit bubbel. Goh, je was echt verbaasd dat mensen structureel onbetaald overwerken onder het mom ‘hoort bij de baan’. En nee sukkel, je kunt niet na ‘onderhandelingen’ drie treden stijgen. Wat een verrassing dat jij na vier maanden al overspannen thuis zat. Ik ben blij dat je niet terugkomt, we zijn nu nog jouw puin aan het ruimen. Waar is jouw arbeidsethos nu? In ieder geval niet bij die examenklas die je twee maanden voor het examen in de steek liet. Amateur. Hopelijk hebben jouw nieuwe collega’s in de zorg je snel door.

Baas: als je komend schooljaar weer een of andere oetlul met 0 ervaring voor een examenklas zet, geef ik jou nu al op een briefje dat ik niet weer 1,2 FTE ga draaien om de gaten te dichten. Ik heb liever een onderbetaalde LB-er met twee jaar ervaring als collega dan een overgekwalificeerd rund met 0 leservaring.