Abortus

Dag dames

Ik heb even advies nodig.. Ik ben ongewenst zwanger geraakt. De situatie waar ik in zit, daar zou ik geen kind op leven willen brengen. Na alle situaties geschetst te hebben heb ik er voor gekozen om het weg te halen. Ergens is het niet mijn eigen keus geweest als ik niet in deze situatie had gezeten. Mijn vriendin die ik onderhand al 10/12 jaar ken heb ik toe vertrouwd en dit met haar gedeeld. Zij kan zelf moeilijk kinderen krijgen dus ik snap dat het heel hard bij haar zou aankomen.( ze heeft het nooit geprobeerd nog).De dag waarop ik het vertelde zei ze dat ze me zou steunen ondanks haar mening verschil. Volgende dag appte ze dat ze het er toch mee moeilijk heeft. Ik heb netjes geantwoord op haar en aangegeven dat ik het ook echt oneerlijk vindt tegen over haar en 100 andere vrouwen en dat ik alles zou willen doen om haar toch te helpen. Op de dag van mijn ingreep appte ze nogmaals dat ze mij niet kan steunen, omdat ik dit gedaan heb en hoe moeilijk ze het heeft. Ik appte terug dat ik een moeilijke dag achter de rug heb en dat ik rust nodig heb en die dingen niet wil aanhoren. ( ze deed alsof zij de slachtoffer was en dat ik HAAR moest steunen, wat ik overigens wel deed). Daarna begon ze weer lief te doen en te zeggen dat ze me niet in de steek zou laten, omdat we zo lang al vriendinnen zijn en ik haar ook ten alle tijden heb gesteund met elke beslissing.. next day appte ze hoe het met me ging en of ik moest werken. Ik vertelde haar dat ik ziek gemeld heb, omdat ik nog alles ff wilde verwerken en mentaal niet kon focussen op werk. Deze dag zou mijn neef ook verloven en ik was niet van plan om te gaan, maar goed ik dacht even afleiding voor paar uurtjes. Krijg ik een app met: Ziek melden, maar wel lekker feesten. Toen brak ik.. Ze weet wat ik de dag ervoor en de weken ervoor heb door staan en dan maak je zo een opmerking.. ik heb snel aangeven dat ik het echt gemeen vindt dat ze zo iets zegt en dat ik klaar ben met haar. Toen antwoordde ze met ja beter praat ik niet voordat ik verwijten ga gooien!? Wie is zij om ruzie te maken om een keus die ik moest maken met pijn in mijn hart. Ze heeft me geen seconde gesteund en benadrukte ook letterlijk hoe slecht ik ben door te zeggen dat ze iemand niet zal steunen die haar eigen kind weghaalt/vermoord. Ik heb daarna niks meer op geantwoord.. hoe cruel kan je zijn als vriendin.

Btw zijn er dames die mij tips kunnen geven met het verwerken.. ik denk nergens anders aan

SadButTrue999 schreef: ↑

23-04-2019 02:35

Wat erg dat je nu ook nog ruzie met je vriendin hebt. Krijg je steun van of via de kliniek waar je de abortus hebt ondergaan? Lijkt me belangrijk dat je er met iemand over kunt praten, en in jouw omgeving is dat niet mogelijk begrijp ik.
Een abortus is niet niks, zeker als je er niet voor gekozen zou hebben als de omstandigheden gunstiger waren.

Heb je ook goede anticonceptie gekregen nu?

Hoe weet je vriendin eigenlijk zo zeker dat ze geen kinderen kan krijgen?

Ze heeft het nog nooit geprobeerd we zijn allebei nog jong. Ze kan wel kinderen krijgen, alleen zal de proces wat moeilijker gaan omdat ze niet elke maand de eiersprong gaat hebben. Als ik zou weten dat ze het vaak geprobeerd had en elke keer mis gegaan zou zijn, dan had ik het nooit verteld aan haar want dan zou ik zeker schuldig zijn. Ik heb verder wel steun van mijn vriend en een andere vriendin die ik 4 jaar ken.

lilalinda schreef: ↑

23-04-2019 07:20

Waren jullie wel echt zulke goeie vriendinnen?
Jij hebt haar totaal verkeerd ingeschat, toen je haar in vertrouwen nam. Natuurlijk was dit pijnlijk voor haar.
En zij maakt nu rotopmerkingen, ook iets wat niet past in een goeie vriendschap.

In een goeie vriendschap, kun je keuzes maken, waar de ander niet achterstaat, en toch elkaar steunen.

Sterkte, en probeer je los te maken van slechte vriendschappen en dominante familie en 'cultuur', daar word je gelukkiger van

We zijn sinds ons 12de al beste vriendinnen. Sinds dien altijd samen geweest letterlijk elke dag. Nu wat minder omdat we allebei werken en ons eigen leventje hebben. Maar afgelopen week toen ik haar weer zag voelde het weer als ouds en toen ben ik uitgebarst in tranen en heb ik het haar verteld. Ze kent mij en mijn familie door en door, dan zou ze moeten weten dat ik nooit zomaar klakkeloos een keus zou maken. Uiteraard heb ik haar ook gesteund in dingen waar ik niet achter stond, maar ik geef me zelf nooit de recht om iemand de oordelen op een keuze, ookal zou ik dat op mezelf betrekken..

spoekeltje schreef: ↑

23-04-2019 08:26

Ik heb ooit ook gekozen voor een abortus, dit was niet mijn keuze op dat moment, ik heb er verschrikkelijk veel verdriet om gehad. Mijn ervaring is dat je en verdrietig bent vanwege die abortus en je hebt verdriet omdat mensen je verdriet niet begrijpen. Dat maakte het voor mij nog moeilijker.

Ik raad je daarom aan uit te kijken met wie je je verdriet deelt want dit kan je verdriet nog moeilijker maken. Veel mensen begrijpen het verdriet niet en omdat er een eigen keuze component aan zit, vinden veel mensen, eigen keuze, is eigen schuld. Weet dat dit niet zo rechtlijnig is als gezegd wordt.

Ik wens je veel sterkte en ik wens je ook een betere vriendin toe.

Je beschrijft precies mijn gevoel. Ik heb nu ook het gevoel dat ik niet verdrietig mag zijn. Ik probeer de hele dag bezig te zijn om er niet aan te denken. Ben weer 5 dagen gaan werken.. maar ik merk dat ik het op deze manier niet zal verwerken.. heel erg bedankt en jij ook alsnog sterkte

Marigold1986 schreef: ↑

23-04-2019 09:18

Dit.
En ik vind dat je vriendin het lullig bracht, waar wél gelijk heeft dat het niet rijmt dat jij je ziek meldt van werk en dan wél naar een feest gaat...

Mentaal kon ik me niet focussen op werk, daarom heb ik me 1 dag ziek gemeld. Iedereen zou die dag weg gaan.. puur om niet alleen te blijven en me zelf gek te maken ben ik mee gegaan. Dat betekent niet dat ik daar zat te feesten. Iedereen verwerkt het anders. Ik ben de volgende dag ook weer gaan werken.