Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
donderdag 21 januari 2010 om 00:32
Ooh, jawel hoor, iedereen is welkom
Even kleine update vanuit mij: ben begonnen AD, en dat helpt mijn slaapproblemen wel aardig verminderen. Wel heel confronterend dat ik de angst die ik in me had zo veel helderder mee krijg. Maar morgen gesprek met psychiater om me door te verwijzen naar een coach of iets dergelijks
Even kleine update vanuit mij: ben begonnen AD, en dat helpt mijn slaapproblemen wel aardig verminderen. Wel heel confronterend dat ik de angst die ik in me had zo veel helderder mee krijg. Maar morgen gesprek met psychiater om me door te verwijzen naar een coach of iets dergelijks
donderdag 21 januari 2010 om 21:59
Hoi, Ik ben ook nieuw hier en vorige week bij de psycholoog, na jaren behandelingen her en der gevolgd te hebben, opperde hij ADD. Ik had er geen aandacht aan geschonken, maar ben toch een gaan kijken wat het eigenlijk inhield. Het was net of ik het zelf geschreven had. Nu wil ik niet meteen de stempel er op drukken, want het moet nog gediagnosteerd worden, maar de herkenning mbt financiele puinhoop, een grote chaos thuis, onbegrepen en anders voelen etc etc gaf mij toch een gevoel dat de puzzel op het juiste plekje viel. Mijn moeder zei ook dat zij toen ik kind was diverse instanties is afgegaan en duidelijk had gemaakt dat er iets niet in orde was, maar dat werd afgewimpeld.
zaterdag 23 januari 2010 om 01:43
Nog een nieuweling meld zich: 40 ben ik nu, al minstens 10 jaar lang vraag ik mezelf af wat er met me is. Veel, heel veel stemmingwisselingen, moeite dingen af te maken, heel druk, voornamelijk van binnen. Allerlei dingen tegelijk doen en ook heel veel moeten doen van mezelf, waar vervolgens vaak lang niet alles van terecht komt. Schrikken van een plotselinge aanraking, hekel aan harde muziek, geluiden en zo. Ik kan nog ff doorgaan met opnoemen maar dat lijkt me in deze topic overbodig.
Na lang lezen -iemand in mijn omgeving noemde borderline-, maar ik ben juist "vol"niet "leeg" begon er iets te dagen. Laatst sprak ik iemand met adhd die zich afvroeg of ik dat niet heb. Eindelijk viel het kwartje, heb de zelftest van dr. Amen gemaakt en scoor flink adhd. Maandag ga ik een afspraak maken met h.a en me laten doorverwijzen naar een psychiater die gespecialiseerd is in adhd. Ik slik momenteel, al jarenlang, paroxetine (antidepressivum) maar eigenlijk helpt dat geen zier, dwz, ben minder depressief maar voel me er niet beter van.
Ben heel blij dit topic te hebben gevonden!!!
Na lang lezen -iemand in mijn omgeving noemde borderline-, maar ik ben juist "vol"niet "leeg" begon er iets te dagen. Laatst sprak ik iemand met adhd die zich afvroeg of ik dat niet heb. Eindelijk viel het kwartje, heb de zelftest van dr. Amen gemaakt en scoor flink adhd. Maandag ga ik een afspraak maken met h.a en me laten doorverwijzen naar een psychiater die gespecialiseerd is in adhd. Ik slik momenteel, al jarenlang, paroxetine (antidepressivum) maar eigenlijk helpt dat geen zier, dwz, ben minder depressief maar voel me er niet beter van.
Ben heel blij dit topic te hebben gevonden!!!
zaterdag 23 januari 2010 om 19:16
quote:Pippin schreef op 22 januari 2010 @ 19:34:
Phien; ik ben 27. Ik moet zeggen dat mijn leven op dit moment onoverzichtelijk en chaotisch is en ik niet weet of ik aan haar volwachtingen kan voldoen. Ik denk dat ik er te druk voor ben om mijn leven op de rit te houden. Misschien kan ze hier mee gaan posten?
Over chaos gesproken Pippin, ik ben niet Phien
Maar dankjewel voor je reactie, en als het voor jou sowieso meer kost dan het eventueel oplevert moet je het natuurlijk niet doen! En hier meeposten... Tja, ik heb er ook wel eens over nagedacht, maar omdat ik haar begeleidster ben en zij dus mijn 'cliënt', vind ik het zelf een beetje een raar idee wanneer zij mijn postings kan lezen.
Maar wie weet voelt iemand anders zich wel aangesproken hier door mijn berichtje? Of kent iemand die het leuk zou vinden om te mailen (en misschien later persoonlijk contact) met een meisje van begin 20 met ADD???
Phien; ik ben 27. Ik moet zeggen dat mijn leven op dit moment onoverzichtelijk en chaotisch is en ik niet weet of ik aan haar volwachtingen kan voldoen. Ik denk dat ik er te druk voor ben om mijn leven op de rit te houden. Misschien kan ze hier mee gaan posten?
Over chaos gesproken Pippin, ik ben niet Phien
Maar dankjewel voor je reactie, en als het voor jou sowieso meer kost dan het eventueel oplevert moet je het natuurlijk niet doen! En hier meeposten... Tja, ik heb er ook wel eens over nagedacht, maar omdat ik haar begeleidster ben en zij dus mijn 'cliënt', vind ik het zelf een beetje een raar idee wanneer zij mijn postings kan lezen. Maar wie weet voelt iemand anders zich wel aangesproken hier door mijn berichtje? Of kent iemand die het leuk zou vinden om te mailen (en misschien later persoonlijk contact) met een meisje van begin 20 met ADD???
maandag 25 januari 2010 om 11:37
ok, ok.. toch maar hier ook wat posten. na het openen van een AD(H)D topic, kan dat toch niet achterblijven.
Ik heb al een topic geopend over boeken die ik zoek voor het eenvoudig voorlichten van vrienden/familie.
ik: 24 jaar, zelfstandig ondernemer in creatieve sector, chaoot en enthousiasteling. Op mijn 14e al een voorzichtige diagnose ADHD gekregen, maar die hebben mijn ouders en ik -onder andere wegens slechte voorlichting- weggewuifd. Want ik was wel druk, maar zo erg was het ook weer niet. exit hulpverlener.
Daarna was de chaos de constante factor. De middelbare school kon ik nog wel doorkomen, maar het studeren en op mezelf wonen was toch wel een ander verhaal. Mijn studie heb ik uiteindelijk met enorm veel pijn en moeite gelukkig wel gehaald (mijn "hoogtepunt" was het mezelf vastketenen achter de computer om maar aan mijn scriptie te blijven schrijven). In 5 jaar tijd ben ik 6 keer verhuist in 5 steden waarvan kortstondig samenwonen.
Iets meer dan een jaar geleden klapte alles uit elkaar: letterlijk in mijn lichaam met een cyste, in mijn toenmalige relatie, de verhouding tussen baan vs ambities en mijn sociale leven. Toen ben ik uiteindelijk gevlucht naar de andere kant van de wereld om daar de boel op een rijtje te zetten.
De conclusie was dat ik veel wil, maar de manier waarop ik dat deed, niet voort wilde zetten. Al met al ben ik een half jaar geleden dan toch echt gediagnosticeerd met ADHD. Sinds een paar maanden gebruik ik ritalin en heb daar baat bij (terwijl ik er in eerste instantie zwaar op tegen was).
Voor de constructieve verandering zit ik sinds kort ook bij een coachinggroep die hopelijk steun kan bieden bij de herorganisatie van alles.
Allemaal erg doelbewust en constructief dus. En daar ben ik blij mee, want ik heb het idee meer mijn eigen pad te kunnen volgen dan voorheen.
Maarrrr..... Ondertussen voel ik me wel erg K** als ik voor de coaching weer ga lezen over ADHD. Huilbuien en me vooral erg sip voelen dat het iets is dat VOOR ALTIJD een rol blijft spelen.
En dat snap ik ergens niet. Ik dacht dat ik die fase wel voorbij was. Dat ik ADHD wel geaccepteerd had.
Herkennen jullie dit?
Ik heb al een topic geopend over boeken die ik zoek voor het eenvoudig voorlichten van vrienden/familie.
ik: 24 jaar, zelfstandig ondernemer in creatieve sector, chaoot en enthousiasteling. Op mijn 14e al een voorzichtige diagnose ADHD gekregen, maar die hebben mijn ouders en ik -onder andere wegens slechte voorlichting- weggewuifd. Want ik was wel druk, maar zo erg was het ook weer niet. exit hulpverlener.
Daarna was de chaos de constante factor. De middelbare school kon ik nog wel doorkomen, maar het studeren en op mezelf wonen was toch wel een ander verhaal. Mijn studie heb ik uiteindelijk met enorm veel pijn en moeite gelukkig wel gehaald (mijn "hoogtepunt" was het mezelf vastketenen achter de computer om maar aan mijn scriptie te blijven schrijven). In 5 jaar tijd ben ik 6 keer verhuist in 5 steden waarvan kortstondig samenwonen.
Iets meer dan een jaar geleden klapte alles uit elkaar: letterlijk in mijn lichaam met een cyste, in mijn toenmalige relatie, de verhouding tussen baan vs ambities en mijn sociale leven. Toen ben ik uiteindelijk gevlucht naar de andere kant van de wereld om daar de boel op een rijtje te zetten.
De conclusie was dat ik veel wil, maar de manier waarop ik dat deed, niet voort wilde zetten. Al met al ben ik een half jaar geleden dan toch echt gediagnosticeerd met ADHD. Sinds een paar maanden gebruik ik ritalin en heb daar baat bij (terwijl ik er in eerste instantie zwaar op tegen was).
Voor de constructieve verandering zit ik sinds kort ook bij een coachinggroep die hopelijk steun kan bieden bij de herorganisatie van alles.
Allemaal erg doelbewust en constructief dus. En daar ben ik blij mee, want ik heb het idee meer mijn eigen pad te kunnen volgen dan voorheen.
Maarrrr..... Ondertussen voel ik me wel erg K** als ik voor de coaching weer ga lezen over ADHD. Huilbuien en me vooral erg sip voelen dat het iets is dat VOOR ALTIJD een rol blijft spelen.
En dat snap ik ergens niet. Ik dacht dat ik die fase wel voorbij was. Dat ik ADHD wel geaccepteerd had.
Herkennen jullie dit?
maandag 25 januari 2010 om 23:11
Wat nou als je vermoedt, na de diagnose bij je eigen kind, dat alles wat ze je vertellen over ADHD ook op jou van toepassing is??
Bj mijn, nu 10 jarige, dochter is sinds vorig jaar feb. de diagnose gesteld. Alle info die ik kan vinden en kan krijgen neem ik tot me en steeds vaker kom ik tot d conclussie dat, als hetdan wellciht erfelijk is (of in ieder geval gedeeltelijk) ze het zeker van mijn kan zal hebben.
Als ik naga hoe mijn vader was in zijn gedrag en leven en hoe ik ben met veel dingen en dan mijn dochter....... Natuurlijk zullen er dingen zijn die bij haar horen en dingen die met ADHD te maken hebben.
Kan ik me laten testen en op wat voor gronden zullen ze dit aannemen?? Ik ben me er de laatste tijd steeds vaker van bewust dat mijn hoofd te vol is en de tijd te kort.
Alvast bedankt voor reacties
Bj mijn, nu 10 jarige, dochter is sinds vorig jaar feb. de diagnose gesteld. Alle info die ik kan vinden en kan krijgen neem ik tot me en steeds vaker kom ik tot d conclussie dat, als hetdan wellciht erfelijk is (of in ieder geval gedeeltelijk) ze het zeker van mijn kan zal hebben.
Als ik naga hoe mijn vader was in zijn gedrag en leven en hoe ik ben met veel dingen en dan mijn dochter....... Natuurlijk zullen er dingen zijn die bij haar horen en dingen die met ADHD te maken hebben.
Kan ik me laten testen en op wat voor gronden zullen ze dit aannemen?? Ik ben me er de laatste tijd steeds vaker van bewust dat mijn hoofd te vol is en de tijd te kort.
Alvast bedankt voor reacties
woensdag 27 januari 2010 om 13:21
@ Halvemaan;
op zich lijkt het me wel leuk; ik ben zelf ook begin 20. Maar ik zit momenteel in zo'n heftige dip, dat ik misschien niet de aangewezen persoon ben. Vrees dat het gaat verwateren. :S
@ Lekkeresnor;
Ik ken het wel; vrees dat ik er nu in zit. Ik dacht dat de definitieve bevestiging dat het echt ADHD was me op zou luchten; weten dat er echt iets mis is en het geen excuus is. Nu is het zo, en voel me slechter dan ooit. Het voelt een beetje als een rouwproces, al is dat misschien niet de beste vergelijking. Continu gedachten als ''Had ik het maar eerder geweten'' en geconfronteerd worden met hoe dingen hadden kunnen zijn als ik het niet gehad had, of eerder hulp had gezocht etc.
Het heeft geen enkel nut; je moet eigenlijk verder kijken. Maar het is ook niet vreemd dat iets wat je al zo lang belemmert niet een twee drie te accepteren is. Praat je er wel met iemand over?
@ waaromdan:
Het komt vaak voor dat mensen zich in de klachten van hun kinderen herkennen. Toen je zelf jong was, was hier veel minder informatie over en werd het niet herkend. Dus het is zeker niet vreemd als je middels je kinderen er achter komt wat er aan de hand is. Er zijn er hier op dit topic meerdere zo achter gekomen.
Je kunt het beste naar je huisarts gaan en daar een doorverwijzing vragen. De reden die je op geeft is heel legitiem, en zelfs als je huisarts je niet gelooft, dan nog is hij verplicht om je door te verwijzen naar een psychiater. Maar een goede huisarts neemt je klachten zeker serieus!
op zich lijkt het me wel leuk; ik ben zelf ook begin 20. Maar ik zit momenteel in zo'n heftige dip, dat ik misschien niet de aangewezen persoon ben. Vrees dat het gaat verwateren. :S
@ Lekkeresnor;
Ik ken het wel; vrees dat ik er nu in zit. Ik dacht dat de definitieve bevestiging dat het echt ADHD was me op zou luchten; weten dat er echt iets mis is en het geen excuus is. Nu is het zo, en voel me slechter dan ooit. Het voelt een beetje als een rouwproces, al is dat misschien niet de beste vergelijking. Continu gedachten als ''Had ik het maar eerder geweten'' en geconfronteerd worden met hoe dingen hadden kunnen zijn als ik het niet gehad had, of eerder hulp had gezocht etc.
Het heeft geen enkel nut; je moet eigenlijk verder kijken. Maar het is ook niet vreemd dat iets wat je al zo lang belemmert niet een twee drie te accepteren is. Praat je er wel met iemand over?
@ waaromdan:
Het komt vaak voor dat mensen zich in de klachten van hun kinderen herkennen. Toen je zelf jong was, was hier veel minder informatie over en werd het niet herkend. Dus het is zeker niet vreemd als je middels je kinderen er achter komt wat er aan de hand is. Er zijn er hier op dit topic meerdere zo achter gekomen.
Je kunt het beste naar je huisarts gaan en daar een doorverwijzing vragen. De reden die je op geeft is heel legitiem, en zelfs als je huisarts je niet gelooft, dan nog is hij verplicht om je door te verwijzen naar een psychiater. Maar een goede huisarts neemt je klachten zeker serieus!
woensdag 27 januari 2010 om 19:17
Merk ook dat nu ik mij bewust ben van het feit dat ik ADD heb, door veel ups en downs ga. Het is fijn om te weten dat je niet vreemd of gek bent, en er een achterliggende reden is. Aan de andere kant word je nu met je neus op de feiten gedrukt dat je anders bent. Ik merk de laatste tijd dat werken voor mij echt een opgave is. Ik ben constant bewust van mijzelf, ga afvragen of mensen het aan mij merken, mij raar vinden. Aan de andere kant, ik werk op een secretariaat, dit is echt zwaar, maar neem ik een rustiger baantje, gaat het vervelen en komt de klad erin.
Vandaag weer een zware baaldag, op kantoor mensen horen praten in de wandelgangen of ik het wel allemaal trok, en of het wel een goede keus was om mij aan te nemen met mijn diagnose (heb het verteld aan mijn baas....niet erg handig misschien). Ik word daar zo verdrietig van, na een paar weken gaat het fout en na een paar maanden krijg ik weer de bons.
Altijd krijg ik te horen het ligt niet aan jou, je bent echt een leuk persoon om mee te werken, maar je maakt teveel fouten, je vergeet teveel. Je maakt te laat dingen af. Ik weet ook niet waarom ik het uitstel, op dat moment heb ik zoiets van het kan wel wachten, om het vervolgens te vergeten....
Ook lukken relaties nooit, ben veels te prikkelbaar en gevoelig en twijfel aan alles.
Ik ben er ook pas een paar maanden achter. Maar ben nu wel tot de constatering gekomen, dat dit in mijn kindertijd idd ook al speelde. Hebben er ook meer mensen last van hun fijne motoriek? Ik kon bijvoorbeeld als kind mijn veters niet strikken (leuk tijdens omkleden na de gymles, altijd hulp van de juf...) fietsen, had langere tijd zijwieltjes.
Heb pas geleden gesolliciteerd op een baan voor stewardess, super natuurllijk en ben door de laatste ronde heen gekomen, krijg nu alleen nog een IQ test...hoop dat dit geen invloed heeft bij mijn ADD/ motorische stoornis.
Zucht zou zo graag een dagje gewoon normaal willen zijn. Gewoon gaan waar je voor staat en hierbij blijven.
Merk ook dat ik mijzelf vaak raar gedraag, omdat als ik met iemand praat, iemand bij mij in de buurt is, ik al 80.0000 gedachten over die persoon in mijn koppie heb.
Iemand tips wat voor beroepen het meest geschikt zijn voor iemand met ADHD/ADD? Heb snel het gevoel dat mensen mij in het creative hoekje stoppen, maar wil graag ook een baan die uitdaging met zich meebrengt.
Nog over de medicatie, vind het erg lastig om te onthouden wanneer en of ik ak medicatie heb ingenomen. Vaak zo in gedachten. Een wekker/ timer werkt niet zo goed op mijn werk, moet vaak van de afdeling ed., en heb geen flesje water en pillen standaard bij....
Maandag begonnen met de module ADHD/ADD. Zo fijn om eens mensen te hebben die het begrijpen!!!! Zoveel mensen denken dat je lui, laks, onverantwoordelijk en dom bent. Het gaat met ups en downs, maar soms zie ik mijn leven geen kant opgaan...
Vandaag weer een zware baaldag, op kantoor mensen horen praten in de wandelgangen of ik het wel allemaal trok, en of het wel een goede keus was om mij aan te nemen met mijn diagnose (heb het verteld aan mijn baas....niet erg handig misschien). Ik word daar zo verdrietig van, na een paar weken gaat het fout en na een paar maanden krijg ik weer de bons.
Altijd krijg ik te horen het ligt niet aan jou, je bent echt een leuk persoon om mee te werken, maar je maakt teveel fouten, je vergeet teveel. Je maakt te laat dingen af. Ik weet ook niet waarom ik het uitstel, op dat moment heb ik zoiets van het kan wel wachten, om het vervolgens te vergeten....
Ook lukken relaties nooit, ben veels te prikkelbaar en gevoelig en twijfel aan alles.
Ik ben er ook pas een paar maanden achter. Maar ben nu wel tot de constatering gekomen, dat dit in mijn kindertijd idd ook al speelde. Hebben er ook meer mensen last van hun fijne motoriek? Ik kon bijvoorbeeld als kind mijn veters niet strikken (leuk tijdens omkleden na de gymles, altijd hulp van de juf...) fietsen, had langere tijd zijwieltjes.
Heb pas geleden gesolliciteerd op een baan voor stewardess, super natuurllijk en ben door de laatste ronde heen gekomen, krijg nu alleen nog een IQ test...hoop dat dit geen invloed heeft bij mijn ADD/ motorische stoornis.
Zucht zou zo graag een dagje gewoon normaal willen zijn. Gewoon gaan waar je voor staat en hierbij blijven.
Merk ook dat ik mijzelf vaak raar gedraag, omdat als ik met iemand praat, iemand bij mij in de buurt is, ik al 80.0000 gedachten over die persoon in mijn koppie heb.
Iemand tips wat voor beroepen het meest geschikt zijn voor iemand met ADHD/ADD? Heb snel het gevoel dat mensen mij in het creative hoekje stoppen, maar wil graag ook een baan die uitdaging met zich meebrengt.
Nog over de medicatie, vind het erg lastig om te onthouden wanneer en of ik ak medicatie heb ingenomen. Vaak zo in gedachten. Een wekker/ timer werkt niet zo goed op mijn werk, moet vaak van de afdeling ed., en heb geen flesje water en pillen standaard bij....
Maandag begonnen met de module ADHD/ADD. Zo fijn om eens mensen te hebben die het begrijpen!!!! Zoveel mensen denken dat je lui, laks, onverantwoordelijk en dom bent. Het gaat met ups en downs, maar soms zie ik mijn leven geen kant opgaan...
woensdag 27 januari 2010 om 23:11
@Fency
Dat "had ik het maar geweten" gevoel heb ik dus niet. Net als het gevoel dat de stukjes op z'n plek vielen. Waarschijnlijk omdat ik al eerder een halve diagnose heb gekregen en me daar heel eigenwijs tegen verzet heb. "Want ik kan dat toch gewoon wel allemaal". Ik heb altijd geroepen dat ADHD mijn excuus niet zou zijn. Het verklaart inderdaad een hoop, maar uiteindelijk zit je nog wel altijd met de gevolgen van je eigen acties. Wat het "excuus" ook moge zijn.
Het ermee verder gaan is juist wat ik altijd gedaan heb. Aanpakken en ik dacht geaccepteerd te hebben dat ik juist dat tandje extra moet zetten. Of om juist dingen op een andere manier aan te pakken, zodat het eindresultaat wel goed is. Daarin dacht ik het zo geaccepteerd te hebben.
Maar wat je het rouwproces noemt, dat is PRECIES hoe ik me nu voel. Alhoewel, het is rouwproces gemixt met het onredelijke gevoel bij liefdesverdriet: je weet rationeel hoe de zaken ervoor zijn, bent het daar ook mee eens --> en toch onwijs klote voelen omdat je het eigenlijk niet zo had gewild.
Bleuah. Vorige week moesten we bij de coachinggroep onze doelen omschrijven. Een paar dagen geleden heb ik de psych gebeld om de acceptatie of in ieder geval het aangaan van dit k***gevoel erbij te nemen als doel...
Was een enorme stap, maar nu word ik wel gedwongen om hierover te praten. Met vrienden en familie is het lastig, ik vind het zo lastig te omschrijven wat er precies dwars zit zonder goedbedoelde adviezen te krijgen (je kent ze wel "misschien moet je je administratie 'gewoon' bijhouden, dan loopt t niet uit de hand", etc).
Raar genoeg vond ik de meeste steun in een vriendin. Die vergeleek het met haar 'gevecht' tegen eten: ze heeft een aanleg voor overgewicht en moet meer dan een ander op eetpatronen en beweging letten. En dat ze het er heel moeilijk mee heeft gehad om zich erbij neer te leggen dat ze ofwel hard moest werken of groot overgewicht zou hebben.
@ Cate
Voor de pillen heb ik wel een tip!! Bij de xenos verkopen ze roze(!) pillendoosjes (ook andere kleuren trouwens). Van die ouderwetse met de dagen van de week erop. Elke dag heeft dan weer 4 vakjes. En het mooiste is dat elke dag een apart doosje is. Ik neem op mijn werk dus elke keer een doosje mee. Het enige punt is dat ik het verzameldoosje dan wel op een vaste plek bij de pillenvoorraad moet zetten en bij moet vullen. Maarrrr, ik moet zeggen dat ik mezelf verbaas in het bijhouden. En het scheelt een hoop zooi in m'n tassen met strips die kapotgaan, etc, etc, etc.
Dat "had ik het maar geweten" gevoel heb ik dus niet. Net als het gevoel dat de stukjes op z'n plek vielen. Waarschijnlijk omdat ik al eerder een halve diagnose heb gekregen en me daar heel eigenwijs tegen verzet heb. "Want ik kan dat toch gewoon wel allemaal". Ik heb altijd geroepen dat ADHD mijn excuus niet zou zijn. Het verklaart inderdaad een hoop, maar uiteindelijk zit je nog wel altijd met de gevolgen van je eigen acties. Wat het "excuus" ook moge zijn.
Het ermee verder gaan is juist wat ik altijd gedaan heb. Aanpakken en ik dacht geaccepteerd te hebben dat ik juist dat tandje extra moet zetten. Of om juist dingen op een andere manier aan te pakken, zodat het eindresultaat wel goed is. Daarin dacht ik het zo geaccepteerd te hebben.
Maar wat je het rouwproces noemt, dat is PRECIES hoe ik me nu voel. Alhoewel, het is rouwproces gemixt met het onredelijke gevoel bij liefdesverdriet: je weet rationeel hoe de zaken ervoor zijn, bent het daar ook mee eens --> en toch onwijs klote voelen omdat je het eigenlijk niet zo had gewild.
Bleuah. Vorige week moesten we bij de coachinggroep onze doelen omschrijven. Een paar dagen geleden heb ik de psych gebeld om de acceptatie of in ieder geval het aangaan van dit k***gevoel erbij te nemen als doel...
Was een enorme stap, maar nu word ik wel gedwongen om hierover te praten. Met vrienden en familie is het lastig, ik vind het zo lastig te omschrijven wat er precies dwars zit zonder goedbedoelde adviezen te krijgen (je kent ze wel "misschien moet je je administratie 'gewoon' bijhouden, dan loopt t niet uit de hand", etc).
Raar genoeg vond ik de meeste steun in een vriendin. Die vergeleek het met haar 'gevecht' tegen eten: ze heeft een aanleg voor overgewicht en moet meer dan een ander op eetpatronen en beweging letten. En dat ze het er heel moeilijk mee heeft gehad om zich erbij neer te leggen dat ze ofwel hard moest werken of groot overgewicht zou hebben.
@ Cate
Voor de pillen heb ik wel een tip!! Bij de xenos verkopen ze roze(!) pillendoosjes (ook andere kleuren trouwens). Van die ouderwetse met de dagen van de week erop. Elke dag heeft dan weer 4 vakjes. En het mooiste is dat elke dag een apart doosje is. Ik neem op mijn werk dus elke keer een doosje mee. Het enige punt is dat ik het verzameldoosje dan wel op een vaste plek bij de pillenvoorraad moet zetten en bij moet vullen. Maarrrr, ik moet zeggen dat ik mezelf verbaas in het bijhouden. En het scheelt een hoop zooi in m'n tassen met strips die kapotgaan, etc, etc, etc.
woensdag 27 januari 2010 om 23:22
@ Cate
uitdaging en afwisseling zit niet alleen in het creatieve hoekje hoor. Snel en oplossingsgericht denken kan in heel veel beroepen van pas komen. Stewardess klinkt trouwens wel gaaf, maar denk je niet dat het zo vaak repeteren van dezelfde handelingen saai gaat worden?
De module zal waarschijnlijk fijn zijn. Ik heb na mijn diagnose ook een psycho-educatie-ding gedaan en zag er erg tegenop. Maar het was zo fijn om mensen te horen zeggen "DAT HEB IK OOK", en dat je echte herkenning hoort in hun stemmen. En het is ook goed voor je ego. Want iedereen heeft op andere vlakken de ADHD invloeden. Zo kom je er ook achter wat er bij jou juist WEL goed gaan!! Helpt echt goed.
hmm.. ik moet zeggen dat de opbeurende woorden aan jullie me in ieder geval een beetje beter laten voelen.. maar dat ligt er waarschijnlijk dan weer aan omdat ik afgeleid ben van mezelf..
uitdaging en afwisseling zit niet alleen in het creatieve hoekje hoor. Snel en oplossingsgericht denken kan in heel veel beroepen van pas komen. Stewardess klinkt trouwens wel gaaf, maar denk je niet dat het zo vaak repeteren van dezelfde handelingen saai gaat worden?
De module zal waarschijnlijk fijn zijn. Ik heb na mijn diagnose ook een psycho-educatie-ding gedaan en zag er erg tegenop. Maar het was zo fijn om mensen te horen zeggen "DAT HEB IK OOK", en dat je echte herkenning hoort in hun stemmen. En het is ook goed voor je ego. Want iedereen heeft op andere vlakken de ADHD invloeden. Zo kom je er ook achter wat er bij jou juist WEL goed gaan!! Helpt echt goed.
hmm.. ik moet zeggen dat de opbeurende woorden aan jullie me in ieder geval een beetje beter laten voelen.. maar dat ligt er waarschijnlijk dan weer aan omdat ik afgeleid ben van mezelf..
donderdag 28 januari 2010 om 12:57
@waaromdan
Ik heb, nadat ik op internet had gelezen dat adhd bij volwassenen bestond, en mij daar zo in herkende, bij mijn huisarts een verwijzing gevraagd om me te laten onderzoeken op adhd. Hij verwees me toen door naar de riagg, maar ik had zelf al uitgezocht dat ik naar een psychiater wilde die was gespecialiseerd in een diagnose adhd bij volwassenen te stellen, en dus daar terrecht gekomen, en diagnose ook gekregen. Dit was in 2003, dus wel even geleden.
Nu hoorde ik pas geleden van een vriend van ons die ook met die vraag bij zijn huisarts kwam, om zich te laten testen, dat er bij de riagg een speciaal team voor is om te testen. Ik zou zeggen, lees internet er eens goed op na en laat je doorverwijzen naar iemand die erin is gespecialiseerd, want m.i. kun je hiervoor niet bij een 'normale' psychiater terrecht.
Ik was en ben blij met mijn diagnose, het opent toch wat deuren. Heb bijv. 4 jaar begeleiding gehad bij mijn huishouden, dit was altijd zo'n puinhoop, en nu is die puinhoop beheersbaar. Ook slik ik nog altijd medicijnen, nu al 2 jaar concerta, voorheen ritalin, en ik heb er echt baad bij.
Groetjes
ps mijn fijne motoriek is ook om te janken
Ik heb, nadat ik op internet had gelezen dat adhd bij volwassenen bestond, en mij daar zo in herkende, bij mijn huisarts een verwijzing gevraagd om me te laten onderzoeken op adhd. Hij verwees me toen door naar de riagg, maar ik had zelf al uitgezocht dat ik naar een psychiater wilde die was gespecialiseerd in een diagnose adhd bij volwassenen te stellen, en dus daar terrecht gekomen, en diagnose ook gekregen. Dit was in 2003, dus wel even geleden.
Nu hoorde ik pas geleden van een vriend van ons die ook met die vraag bij zijn huisarts kwam, om zich te laten testen, dat er bij de riagg een speciaal team voor is om te testen. Ik zou zeggen, lees internet er eens goed op na en laat je doorverwijzen naar iemand die erin is gespecialiseerd, want m.i. kun je hiervoor niet bij een 'normale' psychiater terrecht.
Ik was en ben blij met mijn diagnose, het opent toch wat deuren. Heb bijv. 4 jaar begeleiding gehad bij mijn huishouden, dit was altijd zo'n puinhoop, en nu is die puinhoop beheersbaar. Ook slik ik nog altijd medicijnen, nu al 2 jaar concerta, voorheen ritalin, en ik heb er echt baad bij.
Groetjes
ps mijn fijne motoriek is ook om te janken
donderdag 28 januari 2010 om 13:15
Hoi juno
Ben benieuwd of je al bij de huisarts bent geweest en waarnaartoe je gaat. Ik herken veel in hoe jij jezelf beschrijft, dus ws zit er een vette diagnose voor je in.
Ik was destijds echt blij dat ik ben gegaan, was toen 35jaar, achteraf ben ik blij dat ik toen ben gegaan, en niet pas op mijn 60ste ofzo , maar had het niet erg gevonden 'het' op mijn 18de al te hebben geweten hoor, had veel ellende en onzekerheden gescheeld. Maargoed, het loopt zoals het loopt.
Ik heb ook lang antidepresiva, seroxat, geslikt voordat ik mijn diagnose adhd had, en was er helemaal klaar mee, mezelf gezworen die nooit meer te slikken......werd er zo vlak van enzo.
Maarja, toen kreeg ik mijn diagnose adhd en heb ik na mijn diagnose toch ook nog een 2 jaar efexor ('modern' antidepresievum) geslikt. Met alleen de diagnose was ik er nog niet, had de efexor erbij nodig allemaal mijn 'mislukkingen' enzo te verwerken en ook echt mijn leven opnieuw opbouwen.
Heb toen ook in een therapie-groep gezeten om alles weer op een rij te krijgen. Maar voelde op een gegeven moment ook dat ik sterk genoeg was en er ook mee gestopt, en was er toen voor mijn gevoel ook écht klaar mee. En ben nu al weer paar jaar anti-depressieva vrij en dat gaat goed.
quote:juno2001 schreef op 23 januari 2010 @ 01:43:
Nog een nieuweling meld zich: 40 ben ik nu, al minstens 10 jaar lang vraag ik mezelf af wat er met me is. Veel, heel veel stemmingwisselingen, moeite dingen af te maken, heel druk, voornamelijk van binnen. Allerlei dingen tegelijk doen en ook heel veel moeten doen van mezelf, waar vervolgens vaak lang niet alles van terecht komt. Schrikken van een plotselinge aanraking, hekel aan harde muziek, geluiden en zo. Ik kan nog ff doorgaan met opnoemen maar dat lijkt me in deze topic overbodig.
Na lang lezen -iemand in mijn omgeving noemde borderline-, maar ik ben juist "vol"niet "leeg" begon er iets te dagen. Laatst sprak ik iemand met adhd die zich afvroeg of ik dat niet heb. Eindelijk viel het kwartje, heb de zelftest van dr. Amen gemaakt en scoor flink adhd. Maandag ga ik een afspraak maken met h.a en me laten doorverwijzen naar een psychiater die gespecialiseerd is in adhd. Ik slik momenteel, al jarenlang, paroxetine (antidepressivum) maar eigenlijk helpt dat geen zier, dwz, ben minder depressief maar voel me er niet beter van.
Ben heel blij dit topic te hebben gevonden!!!
Ben benieuwd of je al bij de huisarts bent geweest en waarnaartoe je gaat. Ik herken veel in hoe jij jezelf beschrijft, dus ws zit er een vette diagnose voor je in.
Ik was destijds echt blij dat ik ben gegaan, was toen 35jaar, achteraf ben ik blij dat ik toen ben gegaan, en niet pas op mijn 60ste ofzo , maar had het niet erg gevonden 'het' op mijn 18de al te hebben geweten hoor, had veel ellende en onzekerheden gescheeld. Maargoed, het loopt zoals het loopt.
Ik heb ook lang antidepresiva, seroxat, geslikt voordat ik mijn diagnose adhd had, en was er helemaal klaar mee, mezelf gezworen die nooit meer te slikken......werd er zo vlak van enzo.
Maarja, toen kreeg ik mijn diagnose adhd en heb ik na mijn diagnose toch ook nog een 2 jaar efexor ('modern' antidepresievum) geslikt. Met alleen de diagnose was ik er nog niet, had de efexor erbij nodig allemaal mijn 'mislukkingen' enzo te verwerken en ook echt mijn leven opnieuw opbouwen.
Heb toen ook in een therapie-groep gezeten om alles weer op een rij te krijgen. Maar voelde op een gegeven moment ook dat ik sterk genoeg was en er ook mee gestopt, en was er toen voor mijn gevoel ook écht klaar mee. En ben nu al weer paar jaar anti-depressieva vrij en dat gaat goed.
quote:juno2001 schreef op 23 januari 2010 @ 01:43:
Nog een nieuweling meld zich: 40 ben ik nu, al minstens 10 jaar lang vraag ik mezelf af wat er met me is. Veel, heel veel stemmingwisselingen, moeite dingen af te maken, heel druk, voornamelijk van binnen. Allerlei dingen tegelijk doen en ook heel veel moeten doen van mezelf, waar vervolgens vaak lang niet alles van terecht komt. Schrikken van een plotselinge aanraking, hekel aan harde muziek, geluiden en zo. Ik kan nog ff doorgaan met opnoemen maar dat lijkt me in deze topic overbodig.
Na lang lezen -iemand in mijn omgeving noemde borderline-, maar ik ben juist "vol"niet "leeg" begon er iets te dagen. Laatst sprak ik iemand met adhd die zich afvroeg of ik dat niet heb. Eindelijk viel het kwartje, heb de zelftest van dr. Amen gemaakt en scoor flink adhd. Maandag ga ik een afspraak maken met h.a en me laten doorverwijzen naar een psychiater die gespecialiseerd is in adhd. Ik slik momenteel, al jarenlang, paroxetine (antidepressivum) maar eigenlijk helpt dat geen zier, dwz, ben minder depressief maar voel me er niet beter van.
Ben heel blij dit topic te hebben gevonden!!!
zondag 31 januari 2010 om 10:55
Dat zou ik ook wel willen hebben zo'n boek. Mensen in mijn directe omgeving begrijpen het niet zo goed. Begrijpen niet waar ik mij zo druk om maak. Je bent juist gezellig, en je hebt altijd werk gehad en je bent toch een leuke meid...en meer van dat soort opmerkingen. Zij begrijpen niet dat ik van binnen gek word van mijn gedachten en impulsieve grillen.
En zag het net ook al staan, waarom wordt ADHD/ADD vaak met Borderline verward? Dit zijn toch hele andere symptomen?
En zag het net ook al staan, waarom wordt ADHD/ADD vaak met Borderline verward? Dit zijn toch hele andere symptomen?
zondag 31 januari 2010 om 11:46
Ik vond sommige hoofdstukken van de 'Hulpgids ADHD' van Halloway wel goed uitleggen waar ik tegenaan loop. Is volgens mij in veel openbare biebs wel te leen en anders oa te koop via bol.com
Maar ja, het blijft persoonlijk want niet iedereen met adhd loopt tegen dezelfde dingen aan. De diagnose adhd is toch een soort vergaarbak van van alles en nog wat. In sommige boeken herken ik me totaal niet (vooral als ze focussen op de 'H', al heb ik die zelf ook), terwijl ik ook dingen heb gelezen waarbij ik dacht, 'dat had ik zelf kunnen schrijven' (als ik me ertoe had kunnen zetten )
Maar ja, het blijft persoonlijk want niet iedereen met adhd loopt tegen dezelfde dingen aan. De diagnose adhd is toch een soort vergaarbak van van alles en nog wat. In sommige boeken herken ik me totaal niet (vooral als ze focussen op de 'H', al heb ik die zelf ook), terwijl ik ook dingen heb gelezen waarbij ik dacht, 'dat had ik zelf kunnen schrijven' (als ik me ertoe had kunnen zetten )
maandag 1 februari 2010 om 04:05
Hallo allemaal,
idd hulpgids adhd van Halloway is echt goed moet ik zeggen.
Zou ik zelf geschreven kunnen hebben.
Maar ik kan zoveel, dat weet ik. Maar ik kan me nergens toe zetten. Dat is zooooooooo frustrerend.
Het is een cirkel. Heb opeens, vaak in de nacht, een geweldig idee voor een nieuwe hobby/studie/uitje/carriere/.............
ga dan vervolgens urenlang alles daarover uitzoeken, maak vriend, familie en vriendinnen gek met mijn nieuwe plannen. Ben dan zo enthousiast! Kan dan de wereld aan. Totdat er opeens een obstakel in mijn hoofd opduikt als bv. te duur, of niemand heeft vrij, of te ver weg,... allemaal dingen waar een ander zich zo overheen kan zetten. Dat kan ik dus niet.
Wie slikt er ritalin? Hoe lang duurt het voor je de effecten voelt?
groetjes aan jullie allen
idd hulpgids adhd van Halloway is echt goed moet ik zeggen.
Zou ik zelf geschreven kunnen hebben.
Maar ik kan zoveel, dat weet ik. Maar ik kan me nergens toe zetten. Dat is zooooooooo frustrerend.
Het is een cirkel. Heb opeens, vaak in de nacht, een geweldig idee voor een nieuwe hobby/studie/uitje/carriere/.............
ga dan vervolgens urenlang alles daarover uitzoeken, maak vriend, familie en vriendinnen gek met mijn nieuwe plannen. Ben dan zo enthousiast! Kan dan de wereld aan. Totdat er opeens een obstakel in mijn hoofd opduikt als bv. te duur, of niemand heeft vrij, of te ver weg,... allemaal dingen waar een ander zich zo overheen kan zetten. Dat kan ik dus niet.
Wie slikt er ritalin? Hoe lang duurt het voor je de effecten voelt?
groetjes aan jullie allen
maandag 1 februari 2010 om 04:06
Hallo allemaal,
idd hulpgids adhd van Halloway is echt goed moet ik zeggen.
Zou ik zelf geschreven kunnen hebben.
Maar ik kan zoveel, dat weet ik. Maar ik kan me nergens toe zetten. Dat is zooooooooo frustrerend.
Het is een cirkel. Heb opeens, vaak in de nacht, een geweldig idee voor een nieuwe hobby/studie/uitje/carriere/.............
ga dan vervolgens urenlang alles daarover uitzoeken, maak vriend, familie en vriendinnen gek met mijn nieuwe plannen. Ben dan zo enthousiast! Kan dan de wereld aan. Totdat er opeens een obstakel in mijn hoofd opduikt als bv. te duur, of niemand heeft vrij, of te ver weg,... allemaal dingen waar een ander zich zo overheen kan zetten. Dat kan ik dus niet.
Wie slikt er ritalin? Hoe lang duurt het voor je de effecten voelt?
groetjes aan jullie allen
idd hulpgids adhd van Halloway is echt goed moet ik zeggen.
Zou ik zelf geschreven kunnen hebben.
Maar ik kan zoveel, dat weet ik. Maar ik kan me nergens toe zetten. Dat is zooooooooo frustrerend.
Het is een cirkel. Heb opeens, vaak in de nacht, een geweldig idee voor een nieuwe hobby/studie/uitje/carriere/.............
ga dan vervolgens urenlang alles daarover uitzoeken, maak vriend, familie en vriendinnen gek met mijn nieuwe plannen. Ben dan zo enthousiast! Kan dan de wereld aan. Totdat er opeens een obstakel in mijn hoofd opduikt als bv. te duur, of niemand heeft vrij, of te ver weg,... allemaal dingen waar een ander zich zo overheen kan zetten. Dat kan ik dus niet.
Wie slikt er ritalin? Hoe lang duurt het voor je de effecten voelt?
groetjes aan jullie allen
maandag 1 februari 2010 om 04:06
Hallo allemaal,
idd hulpgids adhd van Halloway is echt goed moet ik zeggen.
Zou ik zelf geschreven kunnen hebben.
Maar ik kan zoveel, dat weet ik. Maar ik kan me nergens toe zetten. Dat is zooooooooo frustrerend.
Het is een cirkel. Heb opeens, vaak in de nacht, een geweldig idee voor een nieuwe hobby/studie/uitje/carriere/.............
ga dan vervolgens urenlang alles daarover uitzoeken, maak vriend, familie en vriendinnen gek met mijn nieuwe plannen. Ben dan zo enthousiast! Kan dan de wereld aan. Totdat er opeens een obstakel in mijn hoofd opduikt als bv. te duur, of niemand heeft vrij, of te ver weg,... allemaal dingen waar een ander zich zo overheen kan zetten. Dat kan ik dus niet.
Wie slikt er ritalin? Hoe lang duurt het voor je de effecten voelt?
groetjes aan jullie allen
idd hulpgids adhd van Halloway is echt goed moet ik zeggen.
Zou ik zelf geschreven kunnen hebben.
Maar ik kan zoveel, dat weet ik. Maar ik kan me nergens toe zetten. Dat is zooooooooo frustrerend.
Het is een cirkel. Heb opeens, vaak in de nacht, een geweldig idee voor een nieuwe hobby/studie/uitje/carriere/.............
ga dan vervolgens urenlang alles daarover uitzoeken, maak vriend, familie en vriendinnen gek met mijn nieuwe plannen. Ben dan zo enthousiast! Kan dan de wereld aan. Totdat er opeens een obstakel in mijn hoofd opduikt als bv. te duur, of niemand heeft vrij, of te ver weg,... allemaal dingen waar een ander zich zo overheen kan zetten. Dat kan ik dus niet.
Wie slikt er ritalin? Hoe lang duurt het voor je de effecten voelt?
groetjes aan jullie allen
maandag 1 februari 2010 om 08:47
30 minuten algemeen dus voor concerta en ritalin. Ja zelf nu boek van halloway aan lezen. Moeilijk want stel vaak uit . Kut kut kut . Maar vind wel dat ritalin voor mijn gevoel sneller werkt.
Hoe is bij jullie verhouding ? Ik 1x (2x 36mg) concerta per dag dus 1 slik moment in de ochtend. Obv gewicht 65 kg
Hoe is bij jullie verhouding ? Ik 1x (2x 36mg) concerta per dag dus 1 slik moment in de ochtend. Obv gewicht 65 kg
maandag 1 februari 2010 om 10:57
@stokstaartje82 heb je enig idee tot hoeland jou dosering werkt?
Ritalin begint bij mij al na kwartiertje te werken.
Concerta doet er iets langer over bij mij, maar zeker voor het half uur.
Ik slik, bij 90 kg, 1x 54mg concerta rond 7.30 en als ik nog een 'zware' dag voor de boeg heb pak ik rond 15.00uur nog 1x54mg concerta.
Met 'zware' dag bedoel ik dan dat ik nog geconcentreerd moet zijn, maar dit doe ik maar paar keer per maand. Ik voel me het meest prettig met die 1xdaags 54mg. Nadeel van het 2x pakken is dat ik vaak niet kan slapen 's nachts.
Ritalin begint bij mij al na kwartiertje te werken.
Concerta doet er iets langer over bij mij, maar zeker voor het half uur.
Ik slik, bij 90 kg, 1x 54mg concerta rond 7.30 en als ik nog een 'zware' dag voor de boeg heb pak ik rond 15.00uur nog 1x54mg concerta.
Met 'zware' dag bedoel ik dan dat ik nog geconcentreerd moet zijn, maar dit doe ik maar paar keer per maand. Ik voel me het meest prettig met die 1xdaags 54mg. Nadeel van het 2x pakken is dat ik vaak niet kan slapen 's nachts.
maandag 1 februari 2010 om 11:29
Ja concerta werkt hoelang?? Volgens recept 12 uu maar mijn ervaring is dat ik het niet voel. Soms de k ik 20 uu als ik 2x 54 slikte. Wat psych niet goed vond. Omdat ik dan na 20 uur sonder gemak weer naast mijn bed stond. Beetje gehaast gevoel wat ik niet als onprettig ervaar.
Dus nu 72mg ipv 108 en nu wel moeizamer en minder time management skils.
Dus nu 72mg ipv 108 en nu wel moeizamer en minder time management skils.
