Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
maandag 1 februari 2010 om 20:16
ik gebruik ritalin, vier keer per dag (2x 15m en 2x 10 mg), om de 3 uur op vaste tijdstippen (8, 11, 14 en 17 uur).
Het werkt op zich 4 uur, maar dat laatste uur begint het uit te werken. Om het achtbaangevoel te voorkomen, slik ik om de drie uur.
Het grootste effect van medicatie merk ik wanneer ik het een dag vergeet en alles in het honderd loopt. Of wanneer ik alcohol drink en het nog niet helemaal uitgewerkt is , wat 5 uur na laatste inname is.
Het werkt op zich 4 uur, maar dat laatste uur begint het uit te werken. Om het achtbaangevoel te voorkomen, slik ik om de drie uur.
Het grootste effect van medicatie merk ik wanneer ik het een dag vergeet en alles in het honderd loopt. Of wanneer ik alcohol drink en het nog niet helemaal uitgewerkt is , wat 5 uur na laatste inname is.
dinsdag 2 februari 2010 om 01:43
Maar ik slaap echt heel slecht, als in pas om 5 u s ochtends naar bed gaan. Ben gewoon nog niet moe dan. Echt erg soms. Wat is dan handig? Als het is uit gewerkt, hoeveel uur later kan je dan in slaap komen? Hebben de pillen daar invloed op?
Ik vraag me af hoe gestructureerd jullie leven is. Werken jullie met schema's, lijstje... ik niet, maar merk dat er echt iets moet gaan veranderen. Ik doe zo weinig. Terwijl ik zoveel wil.
Ik vraag me af hoe gestructureerd jullie leven is. Werken jullie met schema's, lijstje... ik niet, maar merk dat er echt iets moet gaan veranderen. Ik doe zo weinig. Terwijl ik zoveel wil.
dinsdag 2 februari 2010 om 02:02
Ritalin gebruik ik (nog) niet. Concerta neem ik één keer per dag; twee pillen. Dus 36 mg, maar ik ben er heel slordig in. Vergeet het vaak en neem het vaak op andere tijden.
Ik merk dat het ongeveer een uurtje later begint te werken, en dan werkt het 10 tot 12 uur, afhankelijk hoeveel ik gegeten heb.
Andere vraag: hoe gaan jullie om met drukke buien?
Sinds twee maanden gebruik ik antidepressiva en dat slaat gelukkig goed aan. Mijn ouders en vriend merken echt aan me dat ik vrolijker ben. (Paradoxaal genoeg gaat het wat andere dingen betreft een stuk slechter, maar da's een ander verhaal.)
Ik merk dat ik daardoor ook drukker begin te worden; vaker gek en hyper doe. Mijn vriend vind het leuk, maar niet iedereen...
Afgelopen weekend had ik een hele erg bui op de verjaardag van een vriendin en kreeg ik er al opmerkingen over. Of ik iets gebruikt had (nee, juist niet, haha!), en of ik alsjeblieft iets rustiger wilde doen. En dat wil ik best, want ik snap dat het irritant is, maar ik vind het ook moeilijk. Zo druk doe ik namelijk alleen als ik me echt goed voel. En als ik het bewust ga onderdrukken, 'slaat' het naar binnen en word ik heel afwezig. Wat juist niet fijn is. Daarnaast heb ik vroeger om die reden vaak onderdrukt, en toen kreeg ik van anderen juist het 'verwijt' dat ze het jammer vonden dat ik niet meer mijn rare zelf was...
Heeft iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan? Het voelt alsof ik het nooit goed kan doen.
Zijn er manier om die drukte te reguleren zonder dat ik daarmee in een dromerige zombie verander?
Ik merk dat het ongeveer een uurtje later begint te werken, en dan werkt het 10 tot 12 uur, afhankelijk hoeveel ik gegeten heb.
Andere vraag: hoe gaan jullie om met drukke buien?
Sinds twee maanden gebruik ik antidepressiva en dat slaat gelukkig goed aan. Mijn ouders en vriend merken echt aan me dat ik vrolijker ben. (Paradoxaal genoeg gaat het wat andere dingen betreft een stuk slechter, maar da's een ander verhaal.)
Ik merk dat ik daardoor ook drukker begin te worden; vaker gek en hyper doe. Mijn vriend vind het leuk, maar niet iedereen...
Afgelopen weekend had ik een hele erg bui op de verjaardag van een vriendin en kreeg ik er al opmerkingen over. Of ik iets gebruikt had (nee, juist niet, haha!), en of ik alsjeblieft iets rustiger wilde doen. En dat wil ik best, want ik snap dat het irritant is, maar ik vind het ook moeilijk. Zo druk doe ik namelijk alleen als ik me echt goed voel. En als ik het bewust ga onderdrukken, 'slaat' het naar binnen en word ik heel afwezig. Wat juist niet fijn is. Daarnaast heb ik vroeger om die reden vaak onderdrukt, en toen kreeg ik van anderen juist het 'verwijt' dat ze het jammer vonden dat ik niet meer mijn rare zelf was...
Heeft iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan? Het voelt alsof ik het nooit goed kan doen.
Zijn er manier om die drukte te reguleren zonder dat ik daarmee in een dromerige zombie verander?
dinsdag 2 februari 2010 om 09:41
waha, ja de gekke drukke buien. Herkenbaar! Naar binnendrukken werkt inderdaad averechts.
Wat ik in zo'n geval doe, is even naar een andere ruimte gaan of een luchtje scheppen. Het liefst met een partner in crime. Vaak kan ik dan gewoon doorgaan met mijn bui, zonder iemand lastig te vallen. Vaak zijn dat toch de zeurkousen of mensen die minder dicht bij je staan. Want je vrienden weten ook wel dat je zo af en toe je bui hebt.
Op feestjes ben ik sowieso al wat drukker, alsof ik de dynamiek van de omgeving helemaal opzuig. Met opstandigheid, meligheid en baldadigheid tot gevolg. Mijn ervaring is dat de keuken dan een fijne plek is om te vertoeven. Daar kan je eventueel wat energie kwijt in drankjes inschenken (of zowaar afwasje doen voor de gastheer/gastvrouw). Ondertussen is het ook de gezelligste plek. Daar komen constant mensen langs om drankjes te halen en vaak is het een plek waar de rokers samenkomen (vanwege de afzuigkap of een deur naar buiten).
Zelfs op een zitfeestje (incl. worst/kaas scenario), kan terugtrekken naar de keuken geen probleem zijn.
Bij sommige feestjes is er ook een sfeer waarin men er voor in is om een gezamenlijke avondwandeling te maken. Erg gezellig en fijn om je even uit te leven.
Misschien zijn dit manieren om jezelf te blijven en geen suffe zombie?
Wat ik in zo'n geval doe, is even naar een andere ruimte gaan of een luchtje scheppen. Het liefst met een partner in crime. Vaak kan ik dan gewoon doorgaan met mijn bui, zonder iemand lastig te vallen. Vaak zijn dat toch de zeurkousen of mensen die minder dicht bij je staan. Want je vrienden weten ook wel dat je zo af en toe je bui hebt.
Op feestjes ben ik sowieso al wat drukker, alsof ik de dynamiek van de omgeving helemaal opzuig. Met opstandigheid, meligheid en baldadigheid tot gevolg. Mijn ervaring is dat de keuken dan een fijne plek is om te vertoeven. Daar kan je eventueel wat energie kwijt in drankjes inschenken (of zowaar afwasje doen voor de gastheer/gastvrouw). Ondertussen is het ook de gezelligste plek. Daar komen constant mensen langs om drankjes te halen en vaak is het een plek waar de rokers samenkomen (vanwege de afzuigkap of een deur naar buiten).
Zelfs op een zitfeestje (incl. worst/kaas scenario), kan terugtrekken naar de keuken geen probleem zijn.
Bij sommige feestjes is er ook een sfeer waarin men er voor in is om een gezamenlijke avondwandeling te maken. Erg gezellig en fijn om je even uit te leven.
Misschien zijn dit manieren om jezelf te blijven en geen suffe zombie?
dinsdag 2 februari 2010 om 09:59
Heerlijk, die rust daar.
dinsdag 2 februari 2010 om 10:08
dinsdag 2 februari 2010 om 10:11
hmmm.. de wc.. dat is een goeie.. al is het ook wel confronterend met jezelf, daar ben ik dan weer minder goed in.. afleiding werkt voor mij in zo'n geval beter.. bij feestjes is die er genoeg, want gastvrouw/gastheer heeft toch altijd wel hulp nodig..
zou het eventueel ook komen door combinatie van medicatie en alchohol?
zou het eventueel ook komen door combinatie van medicatie en alchohol?
dinsdag 2 februari 2010 om 10:29
Denk het niet. Had die dag juist vergeten mijn concerta te nemen, en had nog geen alcohol op.
En weg gaan was een beetje lastig in een anderhalf-uur durende autorit, haha.
En ik vond het vooral moeilijk vanwege de opmerkingen van anderen. Je ziet dat ze het niet normaal vinden; een beetje hoofdschuddend lachen van 'die is niet goed wijs'. Op zich viel het nog best mee qua opmerkingen, maar ik weet dat het 'vroeger' ook zo begon. In het begin vinden ze het vaak grappig, maar ze nemen je ook niet echt meer serieus. En op een gegeven moment wordt het irritant.
Ik wou dat ik gewoon mezelf kon zijn, zonder dat anderen me niet meer serieus nemen.
En weg gaan was een beetje lastig in een anderhalf-uur durende autorit, haha.
En ik vond het vooral moeilijk vanwege de opmerkingen van anderen. Je ziet dat ze het niet normaal vinden; een beetje hoofdschuddend lachen van 'die is niet goed wijs'. Op zich viel het nog best mee qua opmerkingen, maar ik weet dat het 'vroeger' ook zo begon. In het begin vinden ze het vaak grappig, maar ze nemen je ook niet echt meer serieus. En op een gegeven moment wordt het irritant.
Ik wou dat ik gewoon mezelf kon zijn, zonder dat anderen me niet meer serieus nemen.
dinsdag 2 februari 2010 om 10:41
hear, hear....
laat me raden, heb jij ook wel eens gesprekken met mensen die je niet goed kennen en niet vaak zien. En dat ze opeens zeggen: "goh, eigenlijk ben je best slim. Dat had ik niet van je verwacht.."
hoe moeilijk het ook is: van je af proberen te zetten. De mensen die er toe doen, weten hoe je bent en wat je waard bent. De enige plek waar je (hmm, projectie-alert, IK dus) dat niet zou willen is op het werk.
Maar van de andere kant: je bent nu volgens mij al een stuk verder dan 'vroeger'. Die drukke kant is dan niet de enige die ze zien. En als die af en toe de kop opsteekt, kan dat irritant zijn. En staan je vrienden in hun goed recht om je daarop te wijzen. Als het goed is, weten ze ondertussen ook dat je je goede kanten hebt en zullen ze je niet afrekenen op je drukke bui. Misschien is het juist goed dat ze het geuit hebben, in plaats van het op te kroppen.
Als het achteraf nog steeds hoog bij je zit, kun je altijd nog contact met ze opzoeken. Zeggen wat je voelt: dat je het vervelend vond om het gevoel te hebben tot last te zijn. En dat je hier de volgende keer -net als altijd- op zal proberen te letten. Daarmee creëer je ook bij de ander het gevoel dat je rekening met hen houd en dat je er niet op uit bent om te irriteren. Hopla: wie weet krijg je zo wederzijds begrip.
Grote kans dat ze het met name op het moment zelf irritant vonden en het achteraf no big deal was. Dat ze ook niet in de gaten hebben dat het voor jou zelf ook een 'last' is.
Met name dat laatste maakt het allemaal een stuk minder grappig, maar laat zien dat je wel serieus bent. Alleen maar omdat je -achteraf- hebt laten zien dat je hen ook serieus neemt.
pfff. tot zover mijn pseudo-psychologie
laat me raden, heb jij ook wel eens gesprekken met mensen die je niet goed kennen en niet vaak zien. En dat ze opeens zeggen: "goh, eigenlijk ben je best slim. Dat had ik niet van je verwacht.."
hoe moeilijk het ook is: van je af proberen te zetten. De mensen die er toe doen, weten hoe je bent en wat je waard bent. De enige plek waar je (hmm, projectie-alert, IK dus) dat niet zou willen is op het werk.
Maar van de andere kant: je bent nu volgens mij al een stuk verder dan 'vroeger'. Die drukke kant is dan niet de enige die ze zien. En als die af en toe de kop opsteekt, kan dat irritant zijn. En staan je vrienden in hun goed recht om je daarop te wijzen. Als het goed is, weten ze ondertussen ook dat je je goede kanten hebt en zullen ze je niet afrekenen op je drukke bui. Misschien is het juist goed dat ze het geuit hebben, in plaats van het op te kroppen.
Als het achteraf nog steeds hoog bij je zit, kun je altijd nog contact met ze opzoeken. Zeggen wat je voelt: dat je het vervelend vond om het gevoel te hebben tot last te zijn. En dat je hier de volgende keer -net als altijd- op zal proberen te letten. Daarmee creëer je ook bij de ander het gevoel dat je rekening met hen houd en dat je er niet op uit bent om te irriteren. Hopla: wie weet krijg je zo wederzijds begrip.
Grote kans dat ze het met name op het moment zelf irritant vonden en het achteraf no big deal was. Dat ze ook niet in de gaten hebben dat het voor jou zelf ook een 'last' is.
Met name dat laatste maakt het allemaal een stuk minder grappig, maar laat zien dat je wel serieus bent. Alleen maar omdat je -achteraf- hebt laten zien dat je hen ook serieus neemt.
pfff. tot zover mijn pseudo-psychologie
dinsdag 2 februari 2010 om 15:30
hoei...wat had ik een hoop bij te lezen...
even in t kort dan maar terug reageren:
pippin fijn dat het wat beter met je gaat En uiteraard veel succes met het zoeken van een huis met je vriend.
phien, halve maan hoe gaat het met jullie?
Halve Maan...mocht dat meisje nog met iemand willen mailen, mogelijk heb ik wel interesse. Een en ander hangt wel af of ik nog blijf studeren (zie verdere verhaal).
qua medicatie slik ik dexamfetamine. Dat vind ik wel prettig werken. Dosering ben ik nog niet helemaal over uit..merk dat ik zelf iets beter reageer op 2 pillen per inname, alleen kom ik dan een stukje dag te kort (is aardig stipt 20.00u s avonds uitgewerkt, als ik alles netjes op tijd inneem) en anderhalf is eigenlijk weer wat aan de lage kant, nu ja...zal wel kijken wat t uiteindelijk wordt. In welke dosering slik jij het eigenlijk Phien? Jij gebruikt toch ook dexamfetamine?
Die drukheid herken ik niet, ook geen 'echte' tips voor. Wel merk ik dat de prikkels mij op een feestje te veel kunnen worden, dan trek ik me idd ook terug naar wc of keuken.
Hier verder spannende tijd: Afwachten of mijn tentamens goed zijn gegaan en uitslag van IB-groep m.b.t. stufi.
Mocht IB-groep uitslag tegenvallen, dan moet ik in elk geval stoppen met de studie, want financieel niet meer haalbaar (althans....kan nog wel blijven lenen, maar studieschuld is al enorm en die wordt dan gewoon te groot). En ook de uitslag van een enorm moeilijk rot-vak moet positief zijn (heb het vak inmiddels al voor de derde keer gevolgd....en denk niet dat een vierde keer nog erg veel zin gaat hebben, maar het afgelopen tentamen ging best redelijk, denk ik). Nu ja...ikzelf kan er nu niets meer aan doen behalve afwachten (en ik ben toch zo'n geduldig persoon hierin )
even in t kort dan maar terug reageren:
pippin fijn dat het wat beter met je gaat En uiteraard veel succes met het zoeken van een huis met je vriend.
phien, halve maan hoe gaat het met jullie?
Halve Maan...mocht dat meisje nog met iemand willen mailen, mogelijk heb ik wel interesse. Een en ander hangt wel af of ik nog blijf studeren (zie verdere verhaal).
qua medicatie slik ik dexamfetamine. Dat vind ik wel prettig werken. Dosering ben ik nog niet helemaal over uit..merk dat ik zelf iets beter reageer op 2 pillen per inname, alleen kom ik dan een stukje dag te kort (is aardig stipt 20.00u s avonds uitgewerkt, als ik alles netjes op tijd inneem) en anderhalf is eigenlijk weer wat aan de lage kant, nu ja...zal wel kijken wat t uiteindelijk wordt. In welke dosering slik jij het eigenlijk Phien? Jij gebruikt toch ook dexamfetamine?
Die drukheid herken ik niet, ook geen 'echte' tips voor. Wel merk ik dat de prikkels mij op een feestje te veel kunnen worden, dan trek ik me idd ook terug naar wc of keuken.
Hier verder spannende tijd: Afwachten of mijn tentamens goed zijn gegaan en uitslag van IB-groep m.b.t. stufi.
Mocht IB-groep uitslag tegenvallen, dan moet ik in elk geval stoppen met de studie, want financieel niet meer haalbaar (althans....kan nog wel blijven lenen, maar studieschuld is al enorm en die wordt dan gewoon te groot). En ook de uitslag van een enorm moeilijk rot-vak moet positief zijn (heb het vak inmiddels al voor de derde keer gevolgd....en denk niet dat een vierde keer nog erg veel zin gaat hebben, maar het afgelopen tentamen ging best redelijk, denk ik). Nu ja...ikzelf kan er nu niets meer aan doen behalve afwachten (en ik ben toch zo'n geduldig persoon hierin )
dinsdag 2 februari 2010 om 19:35
Hallo Allemaal!
Mag ik me hier melden? Ik ben 30 jaar, alleenstaande moeder en sinds een maand gediagnostiseerd met ADHD.
Sinds 2 weken aan de concerta 36 mg maar dit had totaal geen effect, nu sinds deze week aan de 54 mg.. maar nog niet het gevoel dat het helpt.
Ik zou het fijn vinden om ervaringen en problemen te delen met jullie.. loop nu vaak tegen een muur van onbegrip op!
Mag ik me hier melden? Ik ben 30 jaar, alleenstaande moeder en sinds een maand gediagnostiseerd met ADHD.
Sinds 2 weken aan de concerta 36 mg maar dit had totaal geen effect, nu sinds deze week aan de 54 mg.. maar nog niet het gevoel dat het helpt.
Ik zou het fijn vinden om ervaringen en problemen te delen met jullie.. loop nu vaak tegen een muur van onbegrip op!
woensdag 3 februari 2010 om 00:20
hoi allemaal,
ik ben 32 en alleenstaande moeder,
en ben bezig met het laten testen van ADD,
eerste vragenlijst is afgenomen, volgende keer gaat mijn moeder mee,
dan nog 1 keer een gesprek of iets, en dan lijkt mij de uitslag!
ik vind het wel spannend allemaal, ik ben soms een beetje bang dat het geen ADD is, en ga me dan alvast afvragen wat het dan wél is, want dat er 'iets' is wat maakt dat bepaalde dingen steeds fout gaan (volgens de maatstaf van de maatschappij dan), dat weet ik ondertussen wel een keer...
het zou me rust geven als ik wist 'wat het was', zodat ik me eindelijk niet meer steeds schuldig hoef te voelen,
maar aan de andere kant had ik liever niet het stempel, daarom heb ik het ook best lang uitgesteld hierop te laten testen...
ik ben 32 en alleenstaande moeder,
en ben bezig met het laten testen van ADD,
eerste vragenlijst is afgenomen, volgende keer gaat mijn moeder mee,
dan nog 1 keer een gesprek of iets, en dan lijkt mij de uitslag!
ik vind het wel spannend allemaal, ik ben soms een beetje bang dat het geen ADD is, en ga me dan alvast afvragen wat het dan wél is, want dat er 'iets' is wat maakt dat bepaalde dingen steeds fout gaan (volgens de maatstaf van de maatschappij dan), dat weet ik ondertussen wel een keer...
het zou me rust geven als ik wist 'wat het was', zodat ik me eindelijk niet meer steeds schuldig hoef te voelen,
maar aan de andere kant had ik liever niet het stempel, daarom heb ik het ook best lang uitgesteld hierop te laten testen...
woensdag 3 februari 2010 om 09:03
quote:no_nick schreef op 02 februari 2010 @ 19:35:
Hallo Allemaal!
Mag ik me hier melden? Ik ben 30 jaar, alleenstaande moeder en sinds een maand gediagnostiseerd met ADHD.
Sinds 2 weken aan de concerta 36 mg maar dit had totaal geen effect, nu sinds deze week aan de 54 mg.. maar nog niet het gevoel dat het helpt.
Ik zou het fijn vinden om ervaringen en problemen te delen met jullie.. loop nu vaak tegen een muur van onbegrip op!
hoi
Jammer dat de concerta niet aanslaat, het is soms even zoeken welk medicijn wel helpt. Ik neem aan dat iemand je die meds voorschrijft, en met hem/haar de taak naar een werkend medicijn voor jou te zoeken. Misschien helpt ritalin (wat je om de paar uur moet nemen) bijv. wel bij jou. Is echt heel verschillend.
Overigens heb ik al sinds 2004 mijn diagnose, en toen heel veel gehad aan een forum over adhd. Google er maar eens op, adhd bij volwassenen, kom je al een heel eind. Heel veel ervaringen te lezen en ik heb echt gemerkt dat het voor ieder an sich gewoon anders werkt.
Succes met je zoektocht hierin.
Hallo Allemaal!
Mag ik me hier melden? Ik ben 30 jaar, alleenstaande moeder en sinds een maand gediagnostiseerd met ADHD.
Sinds 2 weken aan de concerta 36 mg maar dit had totaal geen effect, nu sinds deze week aan de 54 mg.. maar nog niet het gevoel dat het helpt.
Ik zou het fijn vinden om ervaringen en problemen te delen met jullie.. loop nu vaak tegen een muur van onbegrip op!
hoi
Jammer dat de concerta niet aanslaat, het is soms even zoeken welk medicijn wel helpt. Ik neem aan dat iemand je die meds voorschrijft, en met hem/haar de taak naar een werkend medicijn voor jou te zoeken. Misschien helpt ritalin (wat je om de paar uur moet nemen) bijv. wel bij jou. Is echt heel verschillend.
Overigens heb ik al sinds 2004 mijn diagnose, en toen heel veel gehad aan een forum over adhd. Google er maar eens op, adhd bij volwassenen, kom je al een heel eind. Heel veel ervaringen te lezen en ik heb echt gemerkt dat het voor ieder an sich gewoon anders werkt.
Succes met je zoektocht hierin.
woensdag 3 februari 2010 om 09:11
quote:lotte32 schreef op 03 februari 2010 @ 00:20:
hoi allemaal,
maar aan de andere kant had ik liever niet het stempel, daarom heb ik het ook best lang uitgesteld hierop te laten testen...
weet je........letterlijk/figuurlijk krijg je misschien wel een stempel, maar het is aan jou hoe je er mee omgaat. Je hoeft het toch niet aan iedereen te vertellen, en die stempel staat gelukkig niet op je voorhoofd
Mijn 'stempel' heeft er voor gezorgd dat mijn leven er heel anders uit is gaan zien. Door te weten wat je hebt, kun je werken aan de dingen die volgens de maatschappij, ahum, schijnbaar horen.
Niet dat ik dan sinds toen alles klakkeloos opvolg hoor, maar door te wéten dat je anders bent, had ik het gevoel dat ik ook anders mág zijn.
Ik schrijf in verleden tijd maar heb dit gevoel nu ook nog altijd, en ook nog steeds, ook al is de diagnose 6 jaar geleden gesteld, voel ik me anders, maar mág ik dat ook van mezelf (en partner) gewoon zijn.
En weet je, als ik zo om me heen kijk is er echt niks mis mee niet alles klakkeloos te volgen volgens de maatstaven van de maatschappij. Niks mis met pioniers
hoi allemaal,
maar aan de andere kant had ik liever niet het stempel, daarom heb ik het ook best lang uitgesteld hierop te laten testen...
weet je........letterlijk/figuurlijk krijg je misschien wel een stempel, maar het is aan jou hoe je er mee omgaat. Je hoeft het toch niet aan iedereen te vertellen, en die stempel staat gelukkig niet op je voorhoofd
Mijn 'stempel' heeft er voor gezorgd dat mijn leven er heel anders uit is gaan zien. Door te weten wat je hebt, kun je werken aan de dingen die volgens de maatschappij, ahum, schijnbaar horen.
Niet dat ik dan sinds toen alles klakkeloos opvolg hoor, maar door te wéten dat je anders bent, had ik het gevoel dat ik ook anders mág zijn.
Ik schrijf in verleden tijd maar heb dit gevoel nu ook nog altijd, en ook nog steeds, ook al is de diagnose 6 jaar geleden gesteld, voel ik me anders, maar mág ik dat ook van mezelf (en partner) gewoon zijn.
En weet je, als ik zo om me heen kijk is er echt niks mis mee niet alles klakkeloos te volgen volgens de maatstaven van de maatschappij. Niks mis met pioniers
woensdag 3 februari 2010 om 11:51
Ha mensen, ik ben niet meer up to date hier, helaas, krijg het niet bijgelezen steeds.
Dan maar even een korte update over mezelf. Afgelopen maand af en toe gestopt met medicijnen, ik kon me er niet toe zetten het helemaal niet meer te doen. Was wel het plan, maar na een dag beviel het me niet (ik gebruik methylfenidaat, kortwerkend). Ik had nog een voorraadje, dus ben weer gestart en heb wat gewisseld. Het gekke is dat ik soms echt een pil nodig had, en op andere dagen weer helemaal niet. Het hangt ook zo samen met mijn cyclus en de invloed van hormonen, dat blijt het heel lastig maken. Ik heb wel de indruk dat het met mijn energie en productiviteit etc het beste ging toen ik consequent 3 x 15 mg slikte, maar echt heel overtuigend is het allemaal niet. Ik vraag me soms af of het een luxeprobleem is, ik bedoel, ik functioneer ook zonder medicatie best aardig. Maar dan heb ik wel steeds het gevoel dat er méér in me zit dan ik eruit krijg. Toch maar weer besloten dat dat ook voldoende 'argument' is om door te gaan.
Vanochtend bij psychiater geweest en voorgesteld om dexamfetamine te proberen. Gewoon om te kijken wat het effect is. Hij was terughoudend, de aap kwam al snel uit de mouw; hij schrijft dit nooit voor en weet er niets van. Hij gaat het nu met een collega kortsluiten en laat het dan klaarleggen bij de apotheek.
Ik zal echt meer zelf op onderzoek uit moeten naar de werking van medicatie etc, want aan deze dokter heb ik wat dat betreft niets. Of ik moet een andere shrink zoeken. Op zich wel fijn dat ik 'mijn eigen zin' kan doen zo, maar in feite klopt het natuurlijk niet dat ik hem gebruik als voorschrijver en verder niets, en hij zich daarvoor láát gebruiken.
Ik probeer deze week toch hier wat bij te lezen, want hier staat natuurlijk ook heel veel info, van jullie.
Tot slot is mijn zoontje geobserveerd in de klas (juf zei bij het intakegesprek met de kinderpsychologe dat hij 95% van de tijd op school 'niets doet'... toch wel heftig en ernstiger dan ik dacht, omdat je er thuis vrijwel niets van merkt), heeft een intelligentieonderzoek gehad en er zijn aanvullende vragenlijsten ingevuld. Eind deze maand komt het afrondend gesprek, de afspraak met de kinderarts heb ik maar alvast gemaakt voor een dag later!
xYella.
Dan maar even een korte update over mezelf. Afgelopen maand af en toe gestopt met medicijnen, ik kon me er niet toe zetten het helemaal niet meer te doen. Was wel het plan, maar na een dag beviel het me niet (ik gebruik methylfenidaat, kortwerkend). Ik had nog een voorraadje, dus ben weer gestart en heb wat gewisseld. Het gekke is dat ik soms echt een pil nodig had, en op andere dagen weer helemaal niet. Het hangt ook zo samen met mijn cyclus en de invloed van hormonen, dat blijt het heel lastig maken. Ik heb wel de indruk dat het met mijn energie en productiviteit etc het beste ging toen ik consequent 3 x 15 mg slikte, maar echt heel overtuigend is het allemaal niet. Ik vraag me soms af of het een luxeprobleem is, ik bedoel, ik functioneer ook zonder medicatie best aardig. Maar dan heb ik wel steeds het gevoel dat er méér in me zit dan ik eruit krijg. Toch maar weer besloten dat dat ook voldoende 'argument' is om door te gaan.
Vanochtend bij psychiater geweest en voorgesteld om dexamfetamine te proberen. Gewoon om te kijken wat het effect is. Hij was terughoudend, de aap kwam al snel uit de mouw; hij schrijft dit nooit voor en weet er niets van. Hij gaat het nu met een collega kortsluiten en laat het dan klaarleggen bij de apotheek.
Ik zal echt meer zelf op onderzoek uit moeten naar de werking van medicatie etc, want aan deze dokter heb ik wat dat betreft niets. Of ik moet een andere shrink zoeken. Op zich wel fijn dat ik 'mijn eigen zin' kan doen zo, maar in feite klopt het natuurlijk niet dat ik hem gebruik als voorschrijver en verder niets, en hij zich daarvoor láát gebruiken.
Ik probeer deze week toch hier wat bij te lezen, want hier staat natuurlijk ook heel veel info, van jullie.
Tot slot is mijn zoontje geobserveerd in de klas (juf zei bij het intakegesprek met de kinderpsychologe dat hij 95% van de tijd op school 'niets doet'... toch wel heftig en ernstiger dan ik dacht, omdat je er thuis vrijwel niets van merkt), heeft een intelligentieonderzoek gehad en er zijn aanvullende vragenlijsten ingevuld. Eind deze maand komt het afrondend gesprek, de afspraak met de kinderarts heb ik maar alvast gemaakt voor een dag later!
xYella.
woensdag 3 februari 2010 om 14:32
@ vrouw1968limburg
Ik word begeleid bij PsyQ. Ik heb daar een coach die mij begeleid in de dingen die niet goed gaan,dingen waar ik vastloop..(en dat is veel!)
1 keer in de week heb ik een gesprek van een uur met haar.
Verder ga ik om de week naar de psychiater, zij stelt het medicijngebruik vast en elke keer word ik daar gewogen en controlen ze pols en bloeddruk.
Over een tijdje start er daar weer een groepstherapie voor mensen die net gediagnostiseerd zijn met ADHD.
Al met al goeie begeleiding dus. Maar er komt wel erg veel op me af momenteel.
Er zijn veel dingen misgelopen in mijn leven, waar nu wel een verklaring voor is. En ik heb ook sterk het gevoel van "hadden ze dit maar 15 jaar eerder ontdekt"
Wie weet was mijn hele leven anders verlopen.. maar goed, achterom kijken heeft geen zin, echter is het wel zuur.
Ik heb me voorgenomen nu alles op alles te zetten om toch nog een fijne toekomst tegemoet te gaan. Ik zit momenteel thuis in de ziektewet. Heb wel een opleiding maar door een blessure kan ik niet meer in die branche werken.
Ik wil heeeeel graag een opleiding gaan volgen, maar dat is natuurlijk als alleenstaande moeder niet eenvoudig, er moet geld binnenkomen.. en een opleiding kost alleen maar geld..
Ik word begeleid bij PsyQ. Ik heb daar een coach die mij begeleid in de dingen die niet goed gaan,dingen waar ik vastloop..(en dat is veel!)
1 keer in de week heb ik een gesprek van een uur met haar.
Verder ga ik om de week naar de psychiater, zij stelt het medicijngebruik vast en elke keer word ik daar gewogen en controlen ze pols en bloeddruk.
Over een tijdje start er daar weer een groepstherapie voor mensen die net gediagnostiseerd zijn met ADHD.
Al met al goeie begeleiding dus. Maar er komt wel erg veel op me af momenteel.
Er zijn veel dingen misgelopen in mijn leven, waar nu wel een verklaring voor is. En ik heb ook sterk het gevoel van "hadden ze dit maar 15 jaar eerder ontdekt"
Wie weet was mijn hele leven anders verlopen.. maar goed, achterom kijken heeft geen zin, echter is het wel zuur.
Ik heb me voorgenomen nu alles op alles te zetten om toch nog een fijne toekomst tegemoet te gaan. Ik zit momenteel thuis in de ziektewet. Heb wel een opleiding maar door een blessure kan ik niet meer in die branche werken.
Ik wil heeeeel graag een opleiding gaan volgen, maar dat is natuurlijk als alleenstaande moeder niet eenvoudig, er moet geld binnenkomen.. en een opleiding kost alleen maar geld..
donderdag 4 februari 2010 om 12:41
Wow no_nick, met die hulp van jou zit het dus wel snor fijn om te lezen dat dit 'tegenwoordig' bestaat.
Toen ik in 2003-2004 diagnose kreeg was dat allemaal nog niet zo. Heb uiteindelijk ook groepstherapie gehad maar met 'normale', ahum, mensen zeg maar. Denk echt dat het heel goed werkt dit met adhd-ers te doen, dat je daar echt veel aan hebt.
Weet je, dat gevoel van ''wist ik het maar 15 jaar eerder' heb ik ook erg gehad, maar heb dat maar snel ingewisseld voor 'gelukkig dat ik het op mijn 35ste weet en niet pas op mijn 65ste......'
Ja en met je opleiding, geen ervaring in, ..... maar is daar geen mouw aan te passen dat je dit toch kunt doen met behoud van uitkering ofzo? Al besef ik natuurlijk ook dat dit heel zwaar is als alleenstaande moeder, waar haal je de tijd vandaan he, maar er zullen toch wel meer vrouwen in dit schuitje zitten.
Toen ik in 2003-2004 diagnose kreeg was dat allemaal nog niet zo. Heb uiteindelijk ook groepstherapie gehad maar met 'normale', ahum, mensen zeg maar. Denk echt dat het heel goed werkt dit met adhd-ers te doen, dat je daar echt veel aan hebt.
Weet je, dat gevoel van ''wist ik het maar 15 jaar eerder' heb ik ook erg gehad, maar heb dat maar snel ingewisseld voor 'gelukkig dat ik het op mijn 35ste weet en niet pas op mijn 65ste......'
Ja en met je opleiding, geen ervaring in, ..... maar is daar geen mouw aan te passen dat je dit toch kunt doen met behoud van uitkering ofzo? Al besef ik natuurlijk ook dat dit heel zwaar is als alleenstaande moeder, waar haal je de tijd vandaan he, maar er zullen toch wel meer vrouwen in dit schuitje zitten.
zaterdag 6 februari 2010 om 10:03
Ben gisteren gestart met de dexamfetamine, tabletjes van 5 mg. Daarvan moet ik er driemaal daags eentje nemen. Verder geen informatie, geen bijsluiter, niks. Mijn shrink weet hier overduidelijk niets van en de apotheek had het volgens mij ook nog nooit binnen gehad.
Phien, jij gebruikt het toch? Met welke dosis ben je gestart en heb je die opgebouwd? Ik merk van die 5 mg namelijk helemaal niks.
xYella.
Phien, jij gebruikt het toch? Met welke dosis ben je gestart en heb je die opgebouwd? Ik merk van die 5 mg namelijk helemaal niks.
xYella.
zaterdag 6 februari 2010 om 10:23
Hey Yella,
Dat niks merken, had voelde ik in het begin ook. Dit heb ik aangekaart bij mijn shrink. Zij pakte daarop de lijst met problemen die ik bij de intake aangekaart had.
Pas daarna zag ik in dat de medicatie onbewust toch wel werkte. Bij mij was dit vooral te merken omdat ik niet meer 'overstroomde', emotioneel werd en in paniek raakte op momenten dat alles teveel was. Daar was ik me alleen helemaal niet bewust van.
Wie weet is dit bij jou ook het geval? Het is in ieder geval wel suf dat je shrink niks van die medicatie weet.
Dat niks merken, had voelde ik in het begin ook. Dit heb ik aangekaart bij mijn shrink. Zij pakte daarop de lijst met problemen die ik bij de intake aangekaart had.
Pas daarna zag ik in dat de medicatie onbewust toch wel werkte. Bij mij was dit vooral te merken omdat ik niet meer 'overstroomde', emotioneel werd en in paniek raakte op momenten dat alles teveel was. Daar was ik me alleen helemaal niet bewust van.
Wie weet is dit bij jou ook het geval? Het is in ieder geval wel suf dat je shrink niks van die medicatie weet.
zaterdag 6 februari 2010 om 11:43
quote:Fency schreef op 02 februari 2010 @ 02:02:
[...] Andere vraag: hoe gaan jullie om met drukke buien?
Sinds twee maanden gebruik ik antidepressiva en dat slaat gelukkig goed aan. Mijn ouders en vriend merken echt aan me dat ik vrolijker ben. (Paradoxaal genoeg gaat het wat andere dingen betreft een stuk slechter, maar da's een ander verhaal.)
Ik merk dat ik daardoor ook drukker begin te worden; vaker gek en hyper doe. Mijn vriend vind het leuk, maar niet iedereen...
Afgelopen weekend had ik een hele erg bui op de verjaardag van een vriendin en kreeg ik er al opmerkingen over. Of ik iets gebruikt had (nee, juist niet, haha!), en of ik alsjeblieft iets rustiger wilde doen. En dat wil ik best, want ik snap dat het irritant is, maar ik vind het ook moeilijk. Zo druk doe ik namelijk alleen als ik me echt goed voel. En als ik het bewust ga onderdrukken, 'slaat' het naar binnen en word ik heel afwezig. Wat juist niet fijn is. Daarnaast heb ik vroeger om die reden vaak onderdrukt, en toen kreeg ik van anderen juist het 'verwijt' dat ze het jammer vonden dat ik niet meer mijn rare zelf was...
Heeft iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan? Het voelt alsof ik het nooit goed kan doen.
Zijn er manier om die drukte te reguleren zonder dat ik daarmee in een dromerige zombie verander?
He Fency,
da's voor mij heel herkenbaar. In de tijd dat ik AD slikte werd ik echt superdruk. Plus nogal onverschillig voor wat anderen van me vonden, zozeer dat ik me er zelfs amper nog van bewust was hoe ik over kwam. Kon bij leuke sociale gelegenheden met veel prikkels vrijwel nooit de neiging kon onderdrukken om (letterlijk) rond te springen en heel druk te ratelen. Nooit eerder of later in m'n leven kreeg ik zo vaak de vraag of ik mss wat rustiger kon doen als toen...
Heb later wel eens gedacht dat ik misschien hypomaan van die pillen werd (als in: licht manisch), maar twijfel daar nu eigenlijk aan. Het schijnt wel dat bepaalde AD (paroxetine, efexor) een activerend effect hebben. Een andere bijwerking is dat je emotioneel afgevlakt, wat er oa voor kan zorgen dat je minder sensitief voor signalen uit je omgeving wordt. Dat laatste heb ik zelf ook gezien bij niet-adhd-ers in m'n omgeving die het gebruiken.
Uiteindelijk heb ik maar geconcludeerd dat de combi van die twee bijwerkingen met m'n adhd waarschijnlijk gewoon niet zo gelukkig was. Als in: normaal kon ik veel impulsen en 'teveel aan energie' voor de buitenwereld meestal nog enigszins in goeie banen leiden (al werd ik dan idd afwezig en was ik ook vaak erg moe), maar toen ik die AD slikte was ik echt niet meer tegen mezelf opgewassen... Het lullige is, m'n leven is in de twee jaar dat ik die pillen slikte echt behoorlijk in de soep gelopen (studie, relatie, relatie met ouders, sociaal leven) en het lulligst was nog dat dat pas tot me doordrong nadat ik gestopt was met dat spul.
Het enige wat bij mij tegen dat drukke gespring hielp was dus stoppen met die pillen. Sorry voor de beroerde 'tip'...! Misschien hebben anderen tips die minder ingrijpend zijn?
[...] Andere vraag: hoe gaan jullie om met drukke buien?
Sinds twee maanden gebruik ik antidepressiva en dat slaat gelukkig goed aan. Mijn ouders en vriend merken echt aan me dat ik vrolijker ben. (Paradoxaal genoeg gaat het wat andere dingen betreft een stuk slechter, maar da's een ander verhaal.)
Ik merk dat ik daardoor ook drukker begin te worden; vaker gek en hyper doe. Mijn vriend vind het leuk, maar niet iedereen...
Afgelopen weekend had ik een hele erg bui op de verjaardag van een vriendin en kreeg ik er al opmerkingen over. Of ik iets gebruikt had (nee, juist niet, haha!), en of ik alsjeblieft iets rustiger wilde doen. En dat wil ik best, want ik snap dat het irritant is, maar ik vind het ook moeilijk. Zo druk doe ik namelijk alleen als ik me echt goed voel. En als ik het bewust ga onderdrukken, 'slaat' het naar binnen en word ik heel afwezig. Wat juist niet fijn is. Daarnaast heb ik vroeger om die reden vaak onderdrukt, en toen kreeg ik van anderen juist het 'verwijt' dat ze het jammer vonden dat ik niet meer mijn rare zelf was...
Heeft iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan? Het voelt alsof ik het nooit goed kan doen.
Zijn er manier om die drukte te reguleren zonder dat ik daarmee in een dromerige zombie verander?
He Fency,
da's voor mij heel herkenbaar. In de tijd dat ik AD slikte werd ik echt superdruk. Plus nogal onverschillig voor wat anderen van me vonden, zozeer dat ik me er zelfs amper nog van bewust was hoe ik over kwam. Kon bij leuke sociale gelegenheden met veel prikkels vrijwel nooit de neiging kon onderdrukken om (letterlijk) rond te springen en heel druk te ratelen. Nooit eerder of later in m'n leven kreeg ik zo vaak de vraag of ik mss wat rustiger kon doen als toen...
Heb later wel eens gedacht dat ik misschien hypomaan van die pillen werd (als in: licht manisch), maar twijfel daar nu eigenlijk aan. Het schijnt wel dat bepaalde AD (paroxetine, efexor) een activerend effect hebben. Een andere bijwerking is dat je emotioneel afgevlakt, wat er oa voor kan zorgen dat je minder sensitief voor signalen uit je omgeving wordt. Dat laatste heb ik zelf ook gezien bij niet-adhd-ers in m'n omgeving die het gebruiken.
Uiteindelijk heb ik maar geconcludeerd dat de combi van die twee bijwerkingen met m'n adhd waarschijnlijk gewoon niet zo gelukkig was. Als in: normaal kon ik veel impulsen en 'teveel aan energie' voor de buitenwereld meestal nog enigszins in goeie banen leiden (al werd ik dan idd afwezig en was ik ook vaak erg moe), maar toen ik die AD slikte was ik echt niet meer tegen mezelf opgewassen... Het lullige is, m'n leven is in de twee jaar dat ik die pillen slikte echt behoorlijk in de soep gelopen (studie, relatie, relatie met ouders, sociaal leven) en het lulligst was nog dat dat pas tot me doordrong nadat ik gestopt was met dat spul.
Het enige wat bij mij tegen dat drukke gespring hielp was dus stoppen met die pillen. Sorry voor de beroerde 'tip'...! Misschien hebben anderen tips die minder ingrijpend zijn?
zaterdag 6 februari 2010 om 12:12
Net de rest van de reacties gelezen Over dexamfetamine, voor Deb en Yella:
Ik begon met 3x daags 5 mg, met 4 uur tussentijd. Na 2 weken werd dat opgebouwd naar 3x daags 7,5 mg. Bij 15 mg/dag merkte ik wel 'iets', als in: het werd wat helderder in m'n hoofd, maar ik had nog niet genoeg focus om me bv echt zomaar op een doordeweeksedag zonder tentamenstress op een studieboek te kunnen concentreren. Bij 22,5 mg/dag had ik die focus ineens wel.
Vervolgens viel ik in 5 mnd 12 kg af. (Van 82 naar 70. Niet door gebrek aan eetlust door de medicatie trouwens, maar door sporten en bewust minder snoepen; al hielp die medicatie wel mee om voor beide discipline op te brengen.) En toen begon ik me steeds opgefokter te voelen. Bovendien begon ik me op alles te concentreren en ontdekte voor het eerst dat dat ook geen pretje is Ik ben toen een paar maanden (ipv door docent geplande 2 weken) vrij monomaan en veel te gedetailleerd met het eerste hoofdstuk van m'n scriptie bezig geweest. Kon allerlei details totaal niet loslaten, waardoor ik de grote lijn ook maar niet te pakken kreeg. Nog nooit eerder meegemaakt. Gaf me een soort claustrofobisch gevoel in m'n hoofd, werd er raar van dat ik niet aan m'n eigen overconcentratie kon ontsnappen. Bepaald geen succes dus!
De psychiater besloot dat ik m'n dosis het best kon verhogen. Ze meende dat m'n opgefokte gevoel door de ADHD kwam, terwijl ik het zelf totaal niet herkende -- als ik 'puur natuur' druk ben voelt dat voor mij echt totaal anders. Uiteindelijk heb ik afgelopen december op eigen houtje de medicatie verlaagd naar 15 mg/dag. Merk nu dat ik wel weer wat warriger ben, vaker dingen kwijt ben bv of dingen vergeet, maar voor m'n studie is m'n concentratie nu precies goed. Kan me concentreren zonder in details te verzanden. Alleen op drukkere dagen, als meer wordt gevraagd van m'n tijdmanagementskills of ik veel prikkels moet zien te verwerken, is deze dosis echt niet hoog genoeg. Daarom slik ik nu op zulke dagen weer m'n ouwe hogere dosis.
Hmpf, Deb vraag me nu af wat je vraag ook alweer precies was... (vandaag is dus zo'n lage dosis-dag plus heb weinig geslapen, word ik ook altijd warriger van). En kan het nu niet teruglezen... eerst maar even posten dus.
Ik begon met 3x daags 5 mg, met 4 uur tussentijd. Na 2 weken werd dat opgebouwd naar 3x daags 7,5 mg. Bij 15 mg/dag merkte ik wel 'iets', als in: het werd wat helderder in m'n hoofd, maar ik had nog niet genoeg focus om me bv echt zomaar op een doordeweeksedag zonder tentamenstress op een studieboek te kunnen concentreren. Bij 22,5 mg/dag had ik die focus ineens wel.
Vervolgens viel ik in 5 mnd 12 kg af. (Van 82 naar 70. Niet door gebrek aan eetlust door de medicatie trouwens, maar door sporten en bewust minder snoepen; al hielp die medicatie wel mee om voor beide discipline op te brengen.) En toen begon ik me steeds opgefokter te voelen. Bovendien begon ik me op alles te concentreren en ontdekte voor het eerst dat dat ook geen pretje is Ik ben toen een paar maanden (ipv door docent geplande 2 weken) vrij monomaan en veel te gedetailleerd met het eerste hoofdstuk van m'n scriptie bezig geweest. Kon allerlei details totaal niet loslaten, waardoor ik de grote lijn ook maar niet te pakken kreeg. Nog nooit eerder meegemaakt. Gaf me een soort claustrofobisch gevoel in m'n hoofd, werd er raar van dat ik niet aan m'n eigen overconcentratie kon ontsnappen. Bepaald geen succes dus!
De psychiater besloot dat ik m'n dosis het best kon verhogen. Ze meende dat m'n opgefokte gevoel door de ADHD kwam, terwijl ik het zelf totaal niet herkende -- als ik 'puur natuur' druk ben voelt dat voor mij echt totaal anders. Uiteindelijk heb ik afgelopen december op eigen houtje de medicatie verlaagd naar 15 mg/dag. Merk nu dat ik wel weer wat warriger ben, vaker dingen kwijt ben bv of dingen vergeet, maar voor m'n studie is m'n concentratie nu precies goed. Kan me concentreren zonder in details te verzanden. Alleen op drukkere dagen, als meer wordt gevraagd van m'n tijdmanagementskills of ik veel prikkels moet zien te verwerken, is deze dosis echt niet hoog genoeg. Daarom slik ik nu op zulke dagen weer m'n ouwe hogere dosis.
Hmpf, Deb vraag me nu af wat je vraag ook alweer precies was... (vandaag is dus zo'n lage dosis-dag plus heb weinig geslapen, word ik ook altijd warriger van). En kan het nu niet teruglezen... eerst maar even posten dus.
zaterdag 6 februari 2010 om 12:28
bijsluiter dexamfetamine voor Yella, voor het geval je hem nog niet gevonden had.
Deb ik had je vraag dus wel beantwoord geloof ik... maar wil nog even zeggen dat ik heel hard voor je duim dat je je tentamens gehaald hebt! Wanneer weet je meer?
Met mij gaat het wel OK trouwens. Ik heb een paar niet-adhd-beslommeringen (vervelende dingen) op het moment waardoor ik me zo nu en dan behoorlijk verdrietig kan voelen, veel ups en downs, maar even niet zoveel aan te doen. En afgezien daarvan, 'gemiddeld' zeg maar ben ik de afgelopen maand echt blij met hoe ik me voel, hoe m'n concentratie is enz.
Ik deed trouwens een maand terug een wat ontluisterende ontdekking bij de opticien. Of feitelijk nadat ik bij hem was geweest. Was overgestapt naar een ander wegens 'niet tevreden', en daarna naar weer een ander wegens 'niet de lenzen die ik nodig heb', maar beiden kwamen tot dezelfde conclusie: ik liep al jaren met de verkeerde lenzen rond, rechts ruim 2 dioptrie te zwak en links ruim anderhalve dioptrie te sterk! Heb nu nieuwe lenzen en vind het qewoon een genot om de twijgjes van bomen weer te kunnen zien! Maar het mooiste (maar ook ontluisterendste) is dat m'n zeurende lichte vermoeidheid van de afgelopen jaren opeens verdwenen is. Had gehoopt dat de adhd-medicatie me daar af zou helpen, maar al werd ik helderder, die zeurende 'basisvermoeidheid' bleef. En nu blijkt de oorzaak heel ergens anders te liggen. Een deel vd mist in m'n hoofd van de afgelopen jaren kwam gewoon door m'n mistige zicht...
Deb ik had je vraag dus wel beantwoord geloof ik... maar wil nog even zeggen dat ik heel hard voor je duim dat je je tentamens gehaald hebt! Wanneer weet je meer?
Met mij gaat het wel OK trouwens. Ik heb een paar niet-adhd-beslommeringen (vervelende dingen) op het moment waardoor ik me zo nu en dan behoorlijk verdrietig kan voelen, veel ups en downs, maar even niet zoveel aan te doen. En afgezien daarvan, 'gemiddeld' zeg maar ben ik de afgelopen maand echt blij met hoe ik me voel, hoe m'n concentratie is enz.
Ik deed trouwens een maand terug een wat ontluisterende ontdekking bij de opticien. Of feitelijk nadat ik bij hem was geweest. Was overgestapt naar een ander wegens 'niet tevreden', en daarna naar weer een ander wegens 'niet de lenzen die ik nodig heb', maar beiden kwamen tot dezelfde conclusie: ik liep al jaren met de verkeerde lenzen rond, rechts ruim 2 dioptrie te zwak en links ruim anderhalve dioptrie te sterk! Heb nu nieuwe lenzen en vind het qewoon een genot om de twijgjes van bomen weer te kunnen zien! Maar het mooiste (maar ook ontluisterendste) is dat m'n zeurende lichte vermoeidheid van de afgelopen jaren opeens verdwenen is. Had gehoopt dat de adhd-medicatie me daar af zou helpen, maar al werd ik helderder, die zeurende 'basisvermoeidheid' bleef. En nu blijkt de oorzaak heel ergens anders te liggen. Een deel vd mist in m'n hoofd van de afgelopen jaren kwam gewoon door m'n mistige zicht...
zaterdag 6 februari 2010 om 13:27
Waaaaah, dat zou wat zijn Phien...
Overigens denk ik dat het heel logisch was dat je naar een lagere dosis moest, gezien het gewichtsverlies.
Ik weet zo'n 80 kg, dus denk dat 5 mg per 4 uur voor mij wellicht niet genoeg is. Maar, ik ben vandaag wel heel hard aan het werk en heb daarnaast ook nog een klusje gedaan dat al maanden lag te wachten, haha. Voel nu wel mistigheid in mijn hoofd, maar heb het tweede pilletje daarnet pas ingenomen. Kijken of het gaat optrekken.
xYella.
Overigens denk ik dat het heel logisch was dat je naar een lagere dosis moest, gezien het gewichtsverlies.
Ik weet zo'n 80 kg, dus denk dat 5 mg per 4 uur voor mij wellicht niet genoeg is. Maar, ik ben vandaag wel heel hard aan het werk en heb daarnaast ook nog een klusje gedaan dat al maanden lag te wachten, haha. Voel nu wel mistigheid in mijn hoofd, maar heb het tweede pilletje daarnet pas ingenomen. Kijken of het gaat optrekken.
xYella.
