ADD / ADHD.....

Haha, ik vind fitness ook niet bijster boeiend... Scheelde nog dat bij mijn vorige sportschool je TV kon kijken tijdens het trainen. Momenteel sport ik helemaal niet, maar ik wil wel gaan kijken naar iets actiefs op muziek.



Ik zou dus eigenlijk vandaag de medicatie gaan bespreken, en voor zover ik weet ook beginnen. Maar dat is dus een week opgeschoven.



Verder heb ik naast ADHD last van een sociale fobie, faalangst en een laag zelfbeeld. En heel misschien Borderline, maar dat weten ze niet zeker. De eerste psycholoog zei Borderline met mogelijk ADHD en de tweede draait het precies om.



Dus de bedoeling is dat ik eerst aan de medicatie ga. Dan gaan we kijken hoeveel effect dit heeft (Heb een heel a4tje volgetypt met behandeldoelen, dus benieuwd hoeveel we er af kunnen strepen straks). Daarna gaan we werken aan mijn sociale fobie omdat ik daar in mijn werk het meeste last van heb.



Ik bespreek dit soort dingen ook met mijn manager, dus dat is wel fijn. Daarnaast heb ik vanuit mijn traineeship ook nog regelmatig coachingsgesprekken op basis van 360 graden feedback testen (jij scoort jezelf, je collega's en leidinggevenden scoren jou).



Ik ben benieuwd hoe snel ik met al deze hulp mijn knelpunten kan verbeteren. Het is hoofdzakelijk een kwestie van uit het oude vertrouwde maar o zo verkeerde cirkeltje te stappen.



Helaas is het ook zo dat ik gelijk resultaat wil zien, anders hoeft het van mij niet meer... Ik kan daarom ook nooit echt lijnen of sporten, want het gaat allemaal niet snel genoeg.

Hoi Biebeltje, Fijn dat je een chef hebt met wie je dit soort dingen kunt bespreken.

Als ik jouw verhaal lees, denk ik zeer zeker aan ADHD. De symtonen die je ook noemt, zoals laag zelfbeeld, faalangst, en sociale fobie horen ook in het adhd plaatje.

Door de adhd stagneer je op veel fronten, dingen lukken niet, je denkt bij je zelf dat je niks kan, lukt enz. Misschien is dat zelf ronduit tegen je gezegt dat je je best niet doet, niet concentreert, niets afmaakt enz enz. je kent de symptonen vast wel. (en daar is dan dat lage zelfbeeld). De faalangst is een logische gevolg: het zal wel weer mislukken en ik kan dat toch niet. Dat is in het verleden wel vaker gebleken, dus waarom zou het nu wel goed gaan. Je sociale fobie lijkt dan bijna vanzelfsprekend.. stel je voor dat andere ook zien dat ik een mislukking ben, dat ze zien dat ik dat niet kan enz. Of ik wil niet dat ze merken dat ik zo onzeker ben enz. Dan beter maar de mensen vermijden...

En dat resultaat.... tja, dat willen we allemaal. Ritalin is geen abracadabra simsalabim tovermiddel. Ik herken dat ontzettend.



Had het gevoel van als ik zo'n pilletje in neem ben ik weer gelukkig. Want eindelijk is er duidelijkheid. Ik heb ADHD. Gelukkig is daar een pilletje voor. Ik neem 'm in en alles gaat gelukkig weer goed. Blaak van de zelfvertrouwen, ben sportief, en uiteraard ook slank, en heb rust in mijn hoofd, kan me weer concentreren GEWELDIG. Ik ben zo blij dat ik ADHD heb.

DUH.... NOT.

Zo werkt het dus niet. Helaas....... 1 stap tegelijk, en beginnen bij de basis. Daarom is de behandeling erom heen zo goed.

Ik had zoiets van dat heb ik niet nodig want ik weet het allemaal wel. Tuurlijk, is vaak ook zo. Maar nu de praktijk.... En die is even anders.



Hoop dat je gauw in een positieve spiraal komt. Laat je van je horen dan, ben benieuwd hoe lotgenoten dit alles ervaren.

Groetjes Pastcy

Tsja, ik ken alle theorieen ook wel, word er al jarenlang mee om de oren gesmeten bij studie en nu coaching (RET etc.). Je weet precies hoe iets zou moeten, maar op de een of andere manier lukt het niet.

Volgens mijn coach was ik niet zo gemotiveerd omdat ik er nog niet zo de noodzaak van in zag (toepassen van haar voorgestelde technieken). Het ging nog niet slecht genoeg. Nee, gelukkig niet zeg, daarom heb ik juist nu aan de bel getrokken.

Heb een leuke baan, eigen huis, lieve man... Ben alleen niet tevreden met mezelf. Geen vrienden (ik noem iedereen een bekende of een collega... Ben wel druk doende nieuwe kennisen te maken). Ik ben te dik (vind ik zelf, ben gewoon gezond hollands)... En ik ben saai... (manlief vond wel dat ik tijdens de vakantie een hele goede discussie had gevoerd en me niet in de luren liet leggen door geniepige vragen).



Uiteindelijk komt het er op neer dat ik de lat voor mezelf veeeeels te hoog heb liggen en alles 'normaal' vind. Tsja, dat kan toch iedereen? Complimentjes worden gelijk afgezwakt.

Maar volgens de mensen om mij heen doe ik het allemaal hartstikke prima (en toch...... ik kan het niet echt geloven).



Dus ik heb nog wel een heel traject voor de boeg wil ik kunnen accepteren hoe ik ben of mezelf zo kunnen aanpassen dat ik er tevreden over kan zijn.

Dat is wel lastig inderdaad als je de lat voor jezelf zo ontzettend hoog legt. Is dit iets dat je je hele leven al gedaan hebt? Is dit iets dat je uitsluitend naar je zelf toe doet? Of leg je voor anderen ook de lat zo hoog? Indien je dit niet voor een ander zo hoog legt, waarom dan niet? Waarom moet jij dan wel aan eisen voldoen, en die ander niet. Bla bla bla.... ik hoor in gedachten al zo'n heel vraag gesprek gaan met zo'n therapeut. Heb zelfs iets dergelijks aangegaan. Ook laag zelfbeeld. Alleen toen is er niemand op het idee van adhd gekomen.



In je verhaal is absoluut duidelijk dat jouw zelfbeeld laag is. Als je de lat zo hoog legt, is het, zeker als adhd' er extra lastig om daar aan te voldoen. Mocht je er wel aan voldoen, gaat vast die lat weer omhoog. Jezelf accepteren dat je bent zoals je bent, en goed genoeg klinkt heel leuk en is absoluut waar. Maar is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik hoop dan ook dat je de juiste begeleiding krijgt om je weer lekker in je vel te voelen. Ik weet dat bij Psyq diverse cursussen gegeven worden om je zelfbeeld te verhogen. Bij mij heeft dit beter gewerkt dan de 1 op 1 gesprekken met een therapeut. Misschien is zoiets voor jou ook een mogelijkheid om te doen.

Fijn dat je die positieve feedback krijgt van je man, en de mensen om je heen. Nu moet jij er nog van overtuigd worden dat ze menen wat ze zeggen. Het feit dat je hulp hebt ingeroepen is duidelijk dat je eraan wilt werken. En dan gaat het je lukken ook.

Hoi allemaal,

wil graag iets vragen. Ik wil dolgraag Ritalin (ADD en dyscalculie) maar .... als ik de bijwerkingen lees, schrik ik me rot. Een aantal van jullie slikken dit. Maar ik lees niet of jullie lichamelijk getest zijn? Ik heb namelijk last van hartkloppingen bijv. Dan lees ik dat dat een bijwerking is.

Ook lees ik als bijwerkingen: gespannen, labiel etc.

Maar daarom wil ik ook die Ritalin! Dus dat is tegenstrijdig!!



Mijn leven is een aaneenschakeling van studies, banen etc. Vandaag hoorde ik dat ik nog even de kans krijg maar dat er ontwikkeling moet komen. De ontwikkeling is (ben bijna 30) nooit geweest maar wil niet weer afhaken. Bijna 30 en nog aan de studie (weer begonnen, achterliggende gedachte: ' ben niet dom!' Ik heb na mijn 16e en midd.sch.diploma geen studie meer afgemaakt of een baan volgehouden. Ben nu elf jaar bezig met bewijzen dat ik wel goed genoeg ben. En nu ik weet van ADD ben ik moe. Het bewijzen had niet zoveel zin --> shocking!).



Inmiddels weet ik het niet meer... Ritalin schrikt me af omdat de bijwerkingen ZO heftig zijn. Ik wil niet overlijden of iets dergelijks aan Ritalin. Ik wil gewoon eens ervaren hoe het is om net zoals anderen zonder een stoornis te zijn. Ik wil opstaan en 'iets gaan doen' en het ook doen. Wil niet piekeren, wil niet meer om 13u wakker worden na een nacht piekeren. Wil gewoon het leven van alledag aan kunnen. Ben niet depressief maar wel een geweldige actrice.



Ik leef op een schema, eet op een voedingsschema maar de chaos en het piekeren blijft. Mijn vriend is geweldig, hij hoort mijn hersenspinsels al twee jaar aan (en we hebben nog maar ruim twee jaar).... Ook voor ons en voor mijn omgeving wil ik wel eens een ontspannen iemand zijn. De laatste keer dat ik echt ontspannen was, was toen ik een jaar of 12 was. Ik weet de periode nog heel goed.



Wie weet hier meer van?



Bedankt.

PurperRain,

bijwerkingen verschillen bij iedereen... De een heeft nergens last van terwijl een ander alle bijverschijnselen uit het boekje krijgt of nog wel meer...

Volgens mij gaan ze wel eerst kijken naar je bloeddruk etc. net als wanneer je aan de pil begint.

Ze beginnen met een wat lagere dosis (volgens mij).

En je kunt natuurlijk gewoon op stel en sprong stoppen als je je niet prettig voelt.



Maar ik heb er geen ervaring mee, want mijn afspraak was gecancelled...



Pastcy2

Ik stel ook wel hoge eisen aan anderen maar dan voornamelijk op het gebied van normen en waarden (geen afval op de grond gooien, mobiel uit in het vliegtuig etc.). En ik verwacht van mensen vaak hetzelfde als wat ik van mezelf verwacht (goede inzet etc).

Die lat heeft altijd al hoog gelegen. Ook wel enigszins opgelegd gekregen omdat ik zo'n slimme meid was, op de basisschool al. Wanneer ik nu eens een examen niet haal dan kijkt men echt heel verbaasd. Wat? Jij gezakt voor een examen? Tsja... Leuk is anders. Je krijgt dan gelijk weer zo'n waardeloos gevoel.



Maar goed. Ik heb 8 van de 10 examens gehaald en ze tot nu toe ook allemaal gedaan (anderen slaan er een paar over omdat 3 examens op 2 dagen te veel voor ze is). Dus eigenlijk doe ik het nog hartstikke goed. Ik ben een ramp met leren, heb er echt een hekel aan. Ben al blij als ik voor de examens de boeken allemaal 1 keer doorgelezen heb. Kost me echt heel veel moeite. Zit dan een heel weekend te lezen en ben een paar weken niet te genieten.



Maar goed, ik scoor toch wel behoorlijk...

Ik wil even laten weten dat ik elke dag meelees en nog bedankt voor de reactie. Sinds ik het weet (ADD) ben ik zo moe. Te moe van al die jaren doorzetten en gewoon willen zijn.

Te moe om te typen of wat dan ook. Maar in juni ga ik naar de huisarts. Nu mijn stage goed volbrengen. Groetjes!

goede s'morgens deze morgen, ik wil vanvond even uitgebreid in de pen klimmen om op diverse reakties in te gaan. Heb nu even geen tijd Wordt vandaag even gillend gek van alles wat ik wil en vooral van alles wat ik eigenlijk HELEMAAL niet wil. PFFFFF.

Moeilijke beslissingen enz enz.Ik word nu al weer moe van mezelf.

Biebeltje, als ik dat zo allemaal lees, heb je het zeer zeker goed voor elkaar. Ik vind het knap dat je toch zo veel examens haalt, je lijkt er met kop en schouders boven uit te steken. Wat jammer dat je dan toch zo'n laag zelfbeeld hebt. Misschien, als je medicijnen zou slikken, gaat het leren je ook nog wat makkelijker af. Hoop dat de juiste begeleiding krijgt om te werken aan je zelfbeeld. Er zijn legio mogelijkheden daarvoor.



Purper Rain, heb je je goed laten voorlichten over de werking en eventuele bijwerkingen van de medicijnen?? En dan bedoel ik door een gespecialiceerd iemand?

Als ik zo lees dat je aangeeft dat je niet wil overlijden aan Ritalin, en dat de bijwerkingen ZO heftig zijn krijg ik de indruk dat het toch wat ontbreekt nog aan wat realistischer informatie.



Ik ben niet gespecialiseerd in medicijnen of iets dergelijks, maar ik heb gehoord van mijn psych dat de mogelijkheid bestaat dat je bijwerkingen ervaart. Bijwerkingen zoals vermeld in de bijsluiter. Je kunt een bepaalde mate last krijgen van bepaalde symptonen, maar dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn.

Voordat je medicijnen krijgt voorgeschreven, wordt zowieso je bloeddruk gemeten, je word gewogen. Hartslag wordt gemeten. Verder worden er diverse vragen over je gezondheid gesteld. In jouw geval zal de voorschrijvend arts contact opnemen met jouw behandelend arts omtrent je hartkloppingen. Zolang iemand bepaalde klachten heeft die beinvloed kunnen worden door het gebruik van Ritalin, zal de arts nooit zomaar zonder overleg met de specialist medicatie voorschrijven. Ook kom je in het begin nog regelmatig terug naar de arts om je medicijnen goed ingesteld te krijgen. Tijdens die consulten krijg je dezelfde medische controles. Er worden diverse vragen gesteld over hoe het gegaan is, wat je ervaren hebt. Of je last van bijwerkingen hebt. (deze kunnen ook tijdelijk zijn, omdat je nog goed ingesteld moet worden op de dosering en frequentie van het innemen van de medicatie) Alles gaat in overleg. Ze starten met een vrij lage dosering (meestal 4x 10 mg).



Het is enorm duidelijk in het verhaal dat je al jarenlang in gevecht bent met je zelf, om zoveel mogelijk te voldoen aan het "perfecte plaatje".

Dit vreet gewoon energie, en je bent gezelf niet meer.

Het is ook frustrerend het gevoel van had ik toen maar geweten dat..... dan had ik misschien wel..... had ik nu de perfecte baan..... bla bla en zo kun je er zelf vast een heleboel verzinnen. Volgens de psych kan dit een soort rouw proces zijn.

Makkelijk gezegd dan gedaan, maar helaas, het verleden kun je niet veranderen. Wel je gevoel over dat verleden kun je nu beinvloeden.

Het verleden heeft je wel gemaakt tot de vrouw van nu bijna 30 jaar die je nu bent, en waar je vriend 2 jaar geleden voor is gevallen. Nu is er blijkbaar de diagnose gesteld, en kun je vanaf dat moment daarmee aan de slag. Eindelijk de juiste richting uit, die jij al jaren lang voor ogen had. Er zijn diverse mogelijkheden om dat voor elkaar te krijgen. Medicatie en begeleiding kunnen daar een heel groot aandeel in hebben.



Geef het een tijd de kans en kijk of het wat voor je is.

Groetjes Pastcy

Hoi allemaal!

Ben ondertussen blijven meelezen en vind het boeiend om te zien hoe iedereen met zijn ADHD of mogelijke diagnose omgaat. Vind het alleen moeilijk om na het lezen van alle postings te onhouden welke nickname bij welk verhaal hoorde....pfff, beetje suf dus, maar hoop dat ik wel de goede reactie bij goede naam zet..



Biebeltje, je zegt dat je een lage eigenwaarde hebt enzo. Misschien is het een beetje mosterd, maar als ik je postings zo lees lijk je me juist een hele bewonderenswaardig mens die ondanks alles toch de dingen weet te klaren. En allesbehalve saai kom jij op mij over!

En je zei dat je een sociale fobie hebt. Ben je daar wel eens eerder voor behandeld? Ik heb nl ook een SF en slik efexor al jaaaren, met niks anders krijg ik het onder controle. Ook de fijne RET therapieen enzo, heel fijn, maar uiteindelijk blijf ik in hetzelfde dwangmatige circeltje rondgaan. Heb jij medicatie gebruikt ervoor?



Purple rain: Je zegt dat je sinds de diagnose ADD zo moe bent. Ben je moe van alle emoties die het teweeg heeft gebracht ofzo of bedoel je dat je moe bent omdat je ADD hebt? Ikzelf denk nl ADD te hebben en daardoor extra snel vermoeid te zijn in mijn hoofd.

Er is trouwens een oud topic dat heet ' morgen begin ik met ritalin' (als ik het goed heb) en daar lees je wel duidelijk hoe bijv die bijwerkingen kunnen zijn in het begin. Maar als je die persoon later 'leest' is er vlgs mij geen sprake meer van die klachten. En dood gaan aan ritalin is vlgs zeer uitzonderlijk. Bij alle medicijnen die er bestaan zijn er mensen die er vreselijk fataal op reageren. Maar dat kan ook als je allergisch bent voor een pinda.



Pasty, hoe is het nu met het instellen op medicatie? Kan me voorstellen dat je eerst al je hoop hebt gevestigd op medicatie en denkt dat alle problemen als sneeuw voor de zon zijn verdwenen. Als blijkt dat het zo simpel niet is...pfff, jammer! Waarschijnlijk kan je ook pas na een jaar zeggen wat het met je leven heeft gedaan.



Moet zeggen dat ik ook wel wat hoop heb op medicatie. Met name dat ik dan wel eens dingen afmaak en fijn de krant kan lezen en niet zo ongedurig en vlugvlug ben. Aan de andere kant ben ik ook een beetje bang dat het mijn persoon verandert. Een heleboel dingen die bij mij horen zoals impulsief, kort door de bocht enzo maken mij ook wel weer leuk. Wie ben ik dan als dat minder wordt....wordt ik dan een saai persoon, een doorsnee persoon?

En weet iemand ook hoe het zit met gebruik van medicatie en wisselende diensten? Mijn huisarts zei dat sommigen ook wel alleen medicatie slikken als ze iets belangrijks moeten doen. Maar dat snap ik dan niet met het ' wennen' aan ritalin. Als je bijwerkingen over gaan neem ik aan dat je het een poos moet slikken en niet zo dagen achtereen niet meer.



Nou ja, hoop dat ik ieder verhaal bij de goede persoon heb geschreven...



Succes iedereen!

Hallo allemaal, ik ben zo brutaal gewoon in te breken.

Vorige week wist ik nog bijna niets van ADD. Het enige dat ik wist was dat een dochter van een vriendin het heeft en dat die altijd aangespoord moet worden, omdat er anders niets gebeurd (met aankleden en opschieten enzo). Omdat ik daar bij mijn zoontje erg tegen aan liep, s morgens en s svonds is het altijd ergernis van beide kanten: ik omdat hij niet opschiet, hij omdat ik geen geduld heb voor dat "eeuwige getreuzel". Maar goed, dat ene symptoon kende ik dus ik dacht (ook nav zijn rapport-commentaar): ik kijk eens op internet om te kijken hoe dat nou eigenlijk zit met ADD (geen H want hyper is ie zeker niet). Nou, ik viel bijna van mijn stoel: vond in de verhalen die ik las niet mijn zoontje terug, of althans voor een deel, maar zeker ook mezelf!!! Meteen (door de stromende regen, want als ik iets in mijn kop heb, moet het ook meteen gebeuren) naar de bieb gefietst. Op internet stond zoveel op verschillende sites, dat ik het overzicht verloor: waar had ik nou wat gelezen en wat stond er ook al weer???

4 boeken meegenomen. En ze allemaal in no time doorgescand..... geeindigd met de meest opvallende kenmerken van mezelf voor te lezen aan mijn partner.... ik kwam overal in die boeken mezelf tegen, alles viel op zijn plek.

Dan schiet er dus van alles door je kop.... met als herhalende vraag: naar de HA of niet??? Ben 41 en leef er zo lang mee....

sommige dingen zou ik wel veranderd willen zien van mezelf: alle stapels die steeds groter worden hier in huis, losse spullen in dozen en laden en overal dozen met papieren die uitgezocht moeten worden. Daarnaast ons seksleven, dat weinig meer voorstelt, omdat ik het op het moment wel leuk vind, maar geen geduld heb om lagdurig te vrijen zeg maar. Net als dat ik soms in bad ga, en na 2 minuten al denk: wat doe ik hier, ik verveel me, geen geduld dus. Wat me vooral opspeelt tegenover mijn zoontje, waarin ik met name van mezelf het stapelgedrag ik terug zie en dingen niet af kunnen maken. Waar ik dan weer niet tegen kan, terwijl ik hetzelfde doe.... Verder ben ik al een jaar of 20 moe moe moe. Niemand kan vinden waarom, verschillende artsen gehad, homeopaat.... maar ik ben okee. Ergens las ik dat dat heel normaal is bij vrouwen met ADD.



Kortom... weet ik veel. Ben ff de weg kwijt. Moet ik me laten testen? en dan? kan ik gewoon met deze kennis van mezelf (die ik nu heb na het lezen van die boeken) de dingen in een ander licht zien en mezelf "veranderen"?



Nou ja, ik moest het gewoon ff kwijt geloof ik



Mieper

Ik zal ook mijn hoofd weer eens om de hoek steken. Herkennen jullie me nog?

Eigenlijk zou ik nu mijn huiswerk voor de G-training moeten maken, maar de inspiratie ontbreekt een beetje. Niet gek als je de hele dag alleen een beetje rondhangt, beetje puzzeltjes oplost, uurtje slaapt en alleen de deur uit gaat om jongste naar school te brengen en weer op te halen. Oftewel, mijn leven staat tijdelijk behoorlijk stil. Tijdelijk? Euhmmm, voorlopig minimaal een half jaar kalm aan doen is het advies.

Ik was zo vastberaden mijn leven om te gooien, elke therapie te volgen, alle afspr-aken nu eens echt na te komen en vooral niet depressief te worden dat ik mezelf over de kop heb geholpen.

Diagnose al langdurig depressief en een burnout!



De vermoeidheid die jij, Mieper, aanhaalt heb ik ook al jaren. Evenals het ongeduld, de stapels, dozen en papierwerk dat eindeloos achter loopt. Ik heb altijd geroepen dat ik dat opruimen ook niet van huis meegekregen heb.

Maar als dat ter sprake komt kan spontaan niemand van mijn broers of zus herinneren hoe de paniek toesloeg als er eens visite zou komen. Dan stoof iedereen alle kanten op met schone/vuile was, werden stapels kranten achter de bank weggewerkt en tussendoor vloog moeder met de stofdoek langs alles dat enigzins in het zicht lag.

Ik ben van kleins af aan een treuzel geweest, tenzij er iets is dat ik leuk of uitdagend vind. En als mijn kinderen hetzelfde doen raak ik over de kook. Over het algemeen ben ik niet echt druk, maar mijn hoofd draait volle toeren als ik mijn medicatie niet op tijd slik. Ben behoorlijk impulsief (geweest) in veel situaties en met kopen moet ik mezelf nog wel in de hand houden. Zo kan ik nog duizend voorbeelden noemen die je vast bekend voorkomen.

Of het in jouw geval AD(H)D is kun je alleen zeker weten als je je laat testen. Je leeftijd maakt niet uit. Wat je wilt veranderen kun je leren aanpakken, wat je bevalt kun je veelal behouden of enigzins bijschaven.

Zelf ben ik 44 en weet sinds ruim een half jaar dat ik ADHD gecombineerde type heb. Er zaten ook nog andere diagnoses bij. Dat heeft te maken met toch jaren doorjakkeren met ADHD en waar ik verder in mijn leven tegenaan gelopen ben. Inmiddels nu dus ook het stempeltje burnout behaalt. Als ik prijzen kon verdienen met diagnoses dan kwam ik leuk uit de verf.

Ondanks of dankzij, daar ben ik nog niet helemaal uit, heb ik wel een leuk gezin met kinderen die iedereen graag mag. En daar zit ook niet alles even recht, merk je als buitenstaander niks van. Sparen ze allemaal leuk op voor thuis.

Kortom, ik heb nog wel wat bij te schaven.....alleen wel rustiger aan.

Lolotte, kan me goed voorstellen dat het in jouw situatie even te veel is geworden... Voor iemand 'alleen' is het allemaal al aardig moeilijk, maar jij hebt nog een hele familie draaiende te houden... Als ik hoorde van die afspraken bij jullie allemaal, geen wonder dat het je even te veel wordt! Hopelijk kun je de rust die je nodig hebt toch hier en daar pakken.



Ik moet zo naar de psychiater. Moest de afgelopen 6/7 weken een overzicht van symptomen bijhouden. Dat is me de eerste drie weken wel gelukt. Daarna (op vakantie) heb ik het maar laten varen... Wilde wel weer beginnen bij terugkomst, maar dat is er ook niet meer van gekomen. Nou ja, pech gehad...

Ha Mieper, heb je verhaal even op me in moeten laten werken.

Ineens wel heel confronterend allemaal he. Kan me voorstellen dat dit je allemaal erg overvalt. Ik denk dat hoe meer je leest, hoe meer je de confrontatie met jezelf aangaat. Het lijkt me wel verstandig om in ieder geval contact op te nemen met de huisarts. Hij zal je waarschijnlijk doorverwijzen om je te laten testen.

Juist omdat je aangeeft dat je al jaren en jaren ontzettend moe bent en niemand en er geen medische oorzaak is achterhaald daarvoor. Je hebt onbewust door "sociaal wenselijk" gedrag roofbouw op je energie peil gepleegd.

Je geeft aan dat je twijfelt om naar de huisarts te gaan, want je leeft hier al zo lang mee. Aan de andere kant, wil je nog zo lang op die manier doorgaan? Misschien dat de diagnose je rust geeft, een verklaring waarom het allemaal zo gelopen is.

Daarna kun je altijd nog bedenken of je wel of geen medicatie wilt slikken en of je wel of geen begeleiding zou willen.

Word vervolgd..... even voorlezen voor zoonlief, gaat nu naar bed.

Dus jullie herkennen ook dingen in mijn verhaal?? En ben ik niet gek? Ik bedoel dat ik denk dat het ADD gebeuren op mij zou kunnen slaan??? ja, Lolotte, ik herken zeker de voorbeelden die je aanhaalt!!

mmm, zit ik hier bijna te janken.... ook niet de bedoeling....

Mieper

vervolg.... en nee je bent niet gek hoor. De symptonen die je beschrijftt geven zeer zeker te denken. Het lijkt me wel degelijk de moeite waard om verder te kijken naar wat de mogelijkheden zijn.

Dan heb je in ieder geval zekerheid. En anders blijf je misschien toch wel piekeren van heb ik wel of heb ik niet. Heel veel succes in ieder geval.



Maasje, ik vind het moeilijk om aan te geven hoe het is net de instelling van de medicatie. de verhoging naar 4x 20 ivp 3x20 is minder groot als toen ik van 4x10 naar 3x20 mg ging.

Soms denk ik dat het middel helpt, andere momenten lijkt ik er nerveuzer en drukker op te worden.

Aan de andere kant spelen er op dit moment behoorlijk enerverende dingen af, dingen die zowel lichamelijk als geestelijk een aanslag op mijn niet al te beste energie peil zijn.

Misschien moet ik het inderdaad wat langer de kans geven.Maar ja, geduld in dit soort dingen is ver te zoeken bij mij.

En ik hoor van iedereen dat ze afvallen van Ritalin, snif snif, waarom ik dan niet????? Heb zeker zo'n 15 kg in de aanbieding. Heb wel het gevoel dat mijn smaak is verandert. Eigenlijk een beetje in de zin van dat het allemaal niet meer zo best smaak. Niet dat dat wat uitmaakt voor de hoeveelheid dat ik eet (is niet veel hoor.... nee echt niet). Ik ga daar helaas niet anders door eten.



groetjes pastcy

nog even een vraag je. Herkent iemand dat, wanneer je actief bezig bent dat je dat drukker wordt van Ritalin, en wanneer je passief wel of niet bezig bent, dat je dan wel rustiger wordt?

Of verbeeld ik me dit gewoon?

lastig pastcy! ik kan me wel voorstellen dat dit fenomeen klopt bij de ritalin. Je hebt meer energie om dingen te doen en ook af te maken en meer rust als je even rustig wil doen. Maar dat zenuwachtige lijkt me vervelend...bijwerking? hopelijk niet voor eeuwig, want dan heb je er niks aan. Succes en hoop dat je snel goed ingesteld bent!



Ik heb morgen telefonisch intake gesprek. Ben benieuwd!

Spannend Maasje!!!



Ik heb vanmorgen mijn eerste Ritalin ingenomen. Weet niet precies of ik wat voel, of het door de Ritalin komt, of door de verwachtingen. Ben nu ook werkzaam aan iets leuks, dus dan kan ik me sowieso altijd wel goed bezighouden.

We zien wel...

heej hallo, hier kom ik ook weer eens binnenvallen. Poos geleden wel eens wat gepost hier, en ineens bedacht ik me dat ik weer bij wilde lezen.. hahhaha



Nou patcy.. ik ben nu 10 kg kwijt in 3 maanden door de ritalin.. de rest mag jij best hebben , want ik vind het wel goed zo. Ben juist bang dat ik nog meer ga afvallen, want heb ff geen geld over om hele nieuwe gaderobe aan te schaffen hahaha. Hoe het komt dat ik afval.. geen idee! Ik denk dat ik ongemerkt toch minder eet, maar niet eens bewust.



En kan me wel herkennen dat als je actief bent soms juist actiever wordt, juist omdat de concentratie en energie beter zijn. Het ontspannen gaat aan de andere kant ook juist beter, lijkt heel tegenstrijdig, maar dat zenuwachtige heb ik niet zo.



Hoe gaat het opbouwen biebeltje? Ik kreeg toen van de psychiater dat ik meteen met 3x10 kon beginnen, maar dat ging bij mij niet goed, dus veel langzamer opgebouwd en nu op zo'n beetje 40 mg per dag (dus eigenlijk niet zo veel).



Purple, begrijp ik dat je het add gebeuren nu even laat voor wat het is en eerst je stage af gaat maken? Succes ermee, want met de vermoeidheid zal het nog best wel pittig zijn!



Mieper, zeker herken ik dingen in je verhaal. Je moet voor jezelf bepalen of het het wilt onderzoeken, leeftijd zegt dan niets hoor! Tis alleen of je er zelf in die mate 'last' van ondervindt, dat je het de moeite waard vindt om het traject in te gaan en dat je denkt dat het meerwaarde geeft als je er wat mee wilt doen (medicatie, coaching oid). Ik kan alleen voor mezelf spreken en zeggen dat ik blij ben dat ik het weet, omdat ik nu medicatie heb die mij een heel stuk helpt met 'de wereld aankunnen' en gericht naar coaching kan gaan zoeken.



Maasje, ja ik was ook wel bang dat ik een saaier persoon zou worden door de ritalin, het is misschien ook wel een beetje zo, maar geloof dat de omgeving dat eigenlijk wel fijn vindt hahahaha. En mijn kort-door-de-bocht reacties zijn er nog steeds wel, maar minder of misschien anders. Een aantal mensen vindt mij juist sterker overkomen nu en de oogopslag helderder.. ach, het is voor iedereen anders en voor iedereen zelf te bepalen of de voordelen opwegen tegen de nadelen.

Qua inregelen met wisselende diensten .. geen ervaring mee, maar het is wel zo dat je makkelijker een dag kan overslaan bijvoorbeeld, omdat het een kortwerkend middel is (en dus sneller uit je lichaam). Die bijwerkingen zijn vooral in het begin, je lichaam krijgt er toch maar een chemisch stofje bij en moet daar aan wennen.



Sorry.. beetje lang verhaal geworden geloof ik ..

Hoi allemaal,



Ik breek hier zo maar even in. Heb nu geen tijd om uitgebreid te reageren. Wilde alleen ff kwijt dat, 2 jaar nadat de diagnose ADHD bij mijn zoontje is gesteld, ik vanmiddag zelf te horen heb gekregen dat ik naar alle waarschijnlijkheid (uiteindelijke diagnose) AD(H)D heb.



Morgen begin ik met een halve Ritalin en dan langzaam verder opbouwn. Vind het best eng, want ik slik ook al medicatie voor mijn (te snelle) hartslag en seroxat. Daarbij wil ik beslist niet afvallen, want ben eerder aan de dunne kant dan dik....Ik denk dat ik het pas inneem als ik op mijn werk ben, want moet nl. eerst een half uur autorijden.



Ga nu eerst maar eens mijn zoontje naar bed brengen, want ik roep al een half uur dat dat zo gaat gebeuren....



groetjes

Karin



groetjes

Karin

quote:Mieper schreef op 18 maart 2008 @ 20:11:

Dus jullie herkennen ook dingen in mijn verhaal?? En ben ik niet gek? Ik bedoel dat ik denk dat het ADD gebeuren op mij zou kunnen slaan??? ja, Lolotte, ik herken zeker de voorbeelden die je aanhaalt!!

mmm, zit ik hier bijna te janken.... ook niet de bedoeling....

Mieper Och Mieps, huilen lucht op moet je maar denken. En wat is er nou lekkerder dan zien dat jij niet de enige "gek" bent die nooit iets afmaakt, een zooitje schopt, wiebelig is en vul de rest zelf maar aan. Herkenbaarheid is best lekker.

Ondanks dat ik de groepen bij PsyQ soms best pittig vind ben ik elke keer weer blij dat blijkt dat er meer zijn die tegen dezelfde dingen aanlopen....maar dat je ook manieren krijgt aangereikt om er iets mee te doen. En weet je ook in die groepen valt weleens een traan en niet alleen bij de vrouwen.

Het is namelijk niet niks om te "moeten" veranderen. En je moet verdikke wel lef hebben om die hulp te zoeken, aan te pakken en er iets mee te doen! Wat dat betreft word ik nogal eens pissig als er weer laatdunkend gezegd wordt dat AD(H)D een modeverschijnsel is.

We zijn de oudsten overigens niet hoor. Toevallig was ik vandaag bij PsyQ en er zat een groep waarvan de jongste ongetwijfeld ouder was dan wij en de oudste was denk ik dik zestig. Als zij het al de moeite waard vinden om het aan te pakken waarom jij niet?

Leeftijd is maar één aspect. Maak voor jezelf uit of jij er (veel) last van ondervind en of je onderzoek wilt. Zelfs na onderzoek kun je nog bedenken of je er verder iets mee wilt doen.

quote:Pastcy2 schreef op 18 maart 2008 @ 21:34:



Maasje, ik vind het moeilijk om aan te geven hoe het is net de instelling van de medicatie. de verhoging naar 4x 20 ivp 3x20 is minder groot als toen ik van 4x10 naar 3x20 mg ging.

Soms denk ik dat het middel helpt, andere momenten lijkt ik er nerveuzer en drukker op te worden.

Aan de andere kant spelen er op dit moment behoorlijk enerverende dingen af, dingen die zowel lichamelijk als geestelijk een aanslag op mijn niet al te beste energie peil zijn.

Misschien moet ik het inderdaad wat langer de kans geven.Maar ja, geduld in dit soort dingen is ver te zoeken bij mij.

En ik hoor van iedereen dat ze afvallen van Ritalin, snif snif, waarom ik dan niet????? Heb zeker zo'n 15 kg in de aanbieding. Heb wel het gevoel dat mijn smaak is verandert. Eigenlijk een beetje in de zin van dat het allemaal niet meer zo best smaak. Niet dat dat wat uitmaakt voor de hoeveelheid dat ik eet (is niet veel hoor.... nee echt niet). Ik ga daar helaas niet anders door eten.



groetjes pastcyIk ben sinds het gebruik van Ritalin zo'n tien kilo afgevallen. Maar ik moet er wel bij zeggen dat ik altijd onregelmatig at, beter gezegd vaak gewoon vergat te eten en nu juist regelmatiger eet. En ik ben altijd een kleine eter geweest die nu volgens de kinderen ieniemienie hapjes eet. Ook de langdurige verzwegen depressie heeft wel aan me gevreten.

De Ritalin, ik slik nu 5x20mg., werkt eigenlijk wel goed. Wat ik merk is dat als ik spanning ervaar de Ritalin eerder lijkt uit te werken. Volgens mijn behandelend arts zou dit kunnen en eventueel mag ik iets schuiven met de inname om een rebound te voorkomen. Bij mij is het op het geestelijk gebied nu ook al een tijd onrustig wat als gevolg had dat mijn lichaam het behoorlijk begon op te geven.

Pas dus een beetje op jezelf met de drukte die je hebt. Probeer echt aan rust en slaap toe te komen. Want stom genoeg voelt het echt niet lekker als je "gedwongen" rust moet nemen. Als ik geen afleiding zoek spelen de rotgevoelens, zoals denken te falen, niks afmaken, nergens toe in staat zijn, behoorlijk op. Dus speel ik pcspellen, puzzel hele boekjes vol en zoek vooral leuke dingen op om maar niet van de regen in de drup te raken.

Ansje, ik ben ook begonnen met 3 x 10mg. Volgens mij is dat wel standaard. Hij vond het wel moeilijk om in te schatten omdat ik buiten de standaardlijst val (ben wat aan de lange kant, misschien ook wat zwaar, maar echt niet veel te dik!!!).



Merkte wel dat ik over het algemeen minder trek had de hele dag. Heb zelfs mijn frietjes en popcorn afgestaan (terwijl ik normaal echt alles naar binnen blijf proppen). En loop normaal ook de hele dag te grazen, nu gelukkig niet gehad. Mag namelijk wel zeker 10 kilo kwijt van mezelf (geen idee wat de weegschaal zegt, want daar ga ik niet op staan. Wil het niet weten)



Klein beetje last van hartkloppingen, maar niet heel erg. Wilde gisteren naar bed want was moe, maar was veels te rusteloos. Continu draaien en andere dingen doen. Was toch al rond 10 uur. Ben uiteindelijk maar weer uit bed gegaan en heb vliegtickets geboekt voor mijn vakantie in Juni (3 weken backpacken in China!!!). Om 12 uur weer naar bed, maar uiteindelijk pas tegen 3 uur echt in slaap gevallen.

Voel me gelukkig niet al te moe momenteel.



Ik neem die pillen in om 8, 12 en 16. Alleen zit ik om 8 uur altijd in de metro, maar goed, het moet maar zo.



Was gisteren wel behoorlijk scherp moet ik zeggen. Bracht mezelf daardoor wel een paar keer in een situatie waardoor ik moest blozen... Ik werk op een kamer met vrijwel alleen mannen en kan dus ook wel behoorlijk dubbelzinnige opmerkingen maken. Dat ging gisteren zo'n beetje de hele dag door.



Over twee weekjes evalueren hoe het gaat...

Dank voor alle lieve woorden. Ik geloof dat ik nog zelf aan het idee moet wennen dat ik misschien anders in elkaar zit dan anderen... zo vraag ik me nu bv af of niet iedereen dan constant nadenkt, en dan bedoel ik: praten in je hoofd tegen jezelf. Niet hardop, maar wel echt praten. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat iedereen op die manier denkt, maar nu begin ik daar wel aan te twijfelen???!!!



Begint de weg naar onderzoek perse bij de huisarts? Of kun je ook anders beginnen??? Weet niet of ik het bij onze huisarts wel zie zitten. Voorbeeldje: omdat ik altijd zo moe ben en ooit een pfeiffer niet heb herkend, dus totaal verwaarloosd heb, zei ik tegen de HA dat dat misschien heeft geleid tot chronische vermoeidheid. Het antwoord was: Nou, daar geloof ik niet in, en als je al chronische vermoeidheid hebt, dan is het enige wat je kunt doen aanpassen, dus tja....

Je snapt misschien dat ik niet sta te springen om daar nu met deze vraag aan te komen. Kan ik ergens anders zonder doorverwijzing van de HA mijn route beginnen???



Tja, en of ik eventueel coaching of medicijnen zou willen? Moeilijk hoor. Op zich denk ik dat als ik weet waarom het is zoals het is, ik al een stuk meer vrede zal hebben met het feit dat die stapels er liggen en ik het huishouden niet echt bij kan houden. Dus dan zou alleen een diagnose ook okee zijn. Aan de andere kant, wat meer geduld tegenover mijn kind zou ook wel lekker zijn. Nu grijp ik als het me te veel word allemaal en ik super ongeduldig ben naar de valeriaan.... of het helpt? geen idee.



Mieper