ADD / ADHD.....

Bij mij zit de was sowieso altijd lang in de machine want ik heb piek- en daltarief. Ik was en droog alleen na 21.30 uur en in het weekend. Dus als ik er 's avonds laat door de week een was in gooi, droog ik die meestal pas de volgende avond. Dat is geen enkel probleem heb ik gemerkt, en ik heb volgens mij 's lands beste neus dus als het maar énigszins zou ruiken naar was-die-te-lang-nat-geweest-is (héééél erg vieze geur vind ik dat, het kleinste vleugje ruik ik al) zou ik dat zeker merken.



Ik verlang ontzettend naar een huis waar vrijwel niets in is dat er niet hoeft te zijn. Maar als ik aan de klus denk die dat is... ik heb nog dozen uit mijn twee na laatste verhuizing, volgens mij. Ik heb ontzettend veel achter de schuinten van de zolder staan. Oude administratie, speelgoed, spullen van mijn man... en dan nog dozen en dozen vol die 'gewoon' op de zolderkamer staan. Dat alleen al kost me een week volcontinu uitzoeken en weggooien. Dan komt onze kledingkast (we hebben zo'n inloopkast waar we dan ook weer een los kastje in hebben staan voor sokken en ondergoed). Daar staan ook her en der doosjes en mandjes waar vanalles uit kan. En dan afstoffen maar, want in die kast zijn vele hoeken en gaten waar nooit iets van schoonmaakachtigs komt.

Dan hebben we de 'werkkamer', voorheen kamertje van jongste (maar de jongens wilden een kamer delen en doen dat nu, kamertje moet werkkamer worden). Boekenkast die uitpuilt en opgeruimd en heel goed schoon moet. Alle kinderkamerspullen die er nog staan en hangen moeten er weg. Dan de vaste kast op de overloop. Puilt uit van boven tot onder met zooi. En ik wil daar een nette kast van maken voor handdoeken en beddengoed. Op de kamer van de jongens moet ook speelgoed uitgezocht en weggemikt worden. En het wintergoed moet uit de kledingkast.

Dan zakken we af. Kelderkast. Ook héél veel uit te mesten. Werkkamertje beneden. Alweer twee boekenkasten die volgestouwd zijn met administratie en boeken die op de verkeerde plek staan. Ook staan er dozen vol nog nader uit te zoeken en netjes op te bergen administratie van bijna vier jaar.

De keuken, gáát wel. Heb ik pas veel uit weggegooid. Maar de kastjes zijn sinds we hier wonen nog niet schoongemaakt en dat wordt tijd. Ook de koelkast is echt weer aan een grote beurt toe (dát heb ik vorig jaar een keer gedaan, toen was ik echt supertrots op mezelf).

En de huiskamer... zucht. Heul veul speelgoed dat uitgezocht moet worden en weg, weg, weg ermee. Ook alle CD's en DVD's moeten gesorteerd worden en in de juiste hoesjes gestopt. En eens netjes geordend terug in de kast gezet. Er moet iets anders komen voor vitrage die door de katten geruïneerd is. De inrichting en indeling is nog steeds niet naar mijn zin na al bijna vier jaar in dit huis.

En last but not least, de schuur. Al moet ik zeggen dat mijn man daar al een paar keer flink aan de gang geweest is. Maar toch staat er nog steeds een grote stapel met spullen die gewoon weg moeten. Oh ja en de tuin, ook zoveel zooi van de kinderen, allemaal zo kleurig dat ik er treurig van word. Ik hou niet van al die kleurtjes, veel te rommelig. Wél is vorige week eindelijk - een jaar nadat ik hem besteld had - de schilder geweest en hebben we eindelijk een mooie buitenboel. Maarja, dat heb ik dan dus niet zelf hoeven doen...

Pffffff... sorry als ik jullie hiermee verveel. Maar hier zou je zonder ADD toch ook doodmoe van worden... als ik het zo dan op een rij heb twijfel ik weer. Of zouden 'normale' mensen echt gewoon de handen uit de mouwen steken en beginnen, om het dan ook na een maand of wat klaar te hebben???

xx lisa.

Lisa, dat zijn dingen die ik af en toe wel leuk vind om op te ruimen. Of ja, opruimen... Meer kijken wat ik allemaal nog heb en dan terugdenken etc. Over het algemeen resulteert het in eerst alles overhoop halen en uiteindelijk bijna niets weggooien, maar wel het huis dus een paar dagen/weken in chaos. Wij hebben nog niet zo veel kasten gelukkig. Des te meer bergruimte je hebt, des te meer troep je krijgt. Toen wij ons huis kochten stond er nog een soortement van kast in. Die hebben we onder de trap gezet (3 van de 4 delen) en daar ligt inderdaad veel troep in. Het 4e deel staat in de woonkamer en daar heb ik mijn cursusmappen in staan (dat ziet er dan nog wel netjes uit, maar die ruimte is ook al bijna vol). Inbouwkasten liggen allemaal vol met kleding en schoenen en dekens etc. En heel veel stapels papieren en mappen op de grond van de logeerkamer. Computertafel is ook een bende met stapels papieren.



Ramen wassen... Geloof 1 of 2 keer in mijn leven gedaan. Gelukkig komt bij ons de glazenwasser om de buitenkant (voorkant) te doen. Vroeg me laatst af of ze ook achter doen... En prompt staat er ineens iemand op mijn balkon de ramen te lappen. (Hoera!!!) Moet ik eigenlijk zelf de binnenkanten doen, maar goed, geen zin in. Misschien mijn moeder eens uitnodigen, die wil gelijk gaan schoonmaken als ze bij ons niets te doen heeft (had ze laatst het gasfornuis gepoetst).



Ben al aardig geconditioneerd door de Ritalin zeg! Gisteren ging mijn telefoon af (lag nog te slapen). Dus ik zet hem uit, gooi die Ritalin naar binnen samen met m'n hooikoortsmedicatie en ga weer slapen... Nu was het alleen zo dat doordat het maandag was en ik mijn alarm niet had afgezet dat dit alarm was om op te staan voor m'n werk. Dus die pillen in plaats van om 8 uur al om 6 uur ingenomen. Grrrr...



Verder afgelopen weekend veels te weinig geslapen (man is niet thuis dus geen structuur). Lag er afgelopen nacht ook pas tegen half 2 in.

Manlief komt vandaag gelukkig terug. Mis hem nu wel heel erg en kan niet wachten tot ik hem weer in mijn armen heb. Hoorde vanmorgen over die gruwelijke aardbeving in China en laat dat nu net het land zijn waar mijn man afgelopen weekend zat. Kan dus pas echt opgelucht zijn als hij thuis is. Tot die tijd zal ik wel een trillend wrak zijn (zal vandaag waarschijnlijk echt om alles moeten janken, schiet ook lekker op zo op je werk... Kan vandaag echt helemaal niets aan...). Dan is het ook erg rumoerig bij mijn schoonouders in de omgeving (buitenland, afgelopen week al iets van 80 doden geloof ik).

In combinatie met m'n burnout achtige verschijnselen allemaal dus net iets te veel.

Jee Biebel, lastig hoor. Al iets van je man gehoord? Fijn dat-ie vandaag thuiskomt.



Hoe zit het met het slaapritme bij jullie, of eigenlijk meer bioritme? Ik vraag me af of dat ook meespeelt.

Als ik helemaal mijn eigen bioritme zou volgen, ging ik rond drie, vier uur 's nachts naar bed en zou ik tussen elf en half twaalf opstaan. Ik ben twee keer in het Caribisch gebied geweest en wat een feest was dat, haha, gewoon om elf uur 's avonds moe worden en om zeven uur 's ochtends uitgerust wakker worden!

Ik dacht dat ik nogal raar was met dat ritme.

Hoor ik op een dag iemand achter me tegen iemand letterlijk zeggen: ik ga altijd tegen vieren naar bed en sta om elf uur op. Kijk ik om, is het een nicht van mijn moeder! Mijn moeder gaat zelf ook graag laat naar bed maar houdt het binnen de perken omdat dat toch van vroeger uit een beetje 'zo hoort'.

Zou zo'n ritme erfelijk zijn?!



Tegenwoordig, sinds de kinderen, ga ik wel redelijk bijtijds naar bed, moet wel natuurlijk. Maar als ze een paar dagen goed geslapen hebben én ik dus ook, en ik ben uitgerust, dan lig er gelijk weer tegen tweeën in en zou ik eigenlijk liever nog langer opblijven. Ik heb lang het gevoel gehad tegen dat ritme in te moeten gaan en daar last van te hebben. Dat valt tegenwoordig dan gelukkig wel mee.

xx lisa.

Het is dat ik van half negen tot 5 moet werken, anders zou ik ook de hele ochtend verslapen en pas laat naar bed gaan.



Maar over het algemeen ben ik door dat verplicht vroeg opstaan toch wel erg moe 's avonds, dus dan is 10 of 11 uur eigenlijk wel redelijk standaard.

Vooral ook omdat manlief ook wel aardig op tijd aangeeft naar bed te gaan want als ik niet zo moe zou zijn dan haal ik ook de halve nacht door (nog wat lezen, spelltjes spelen op computer of iPod, vroeger TV kijken (die hebben we nu niet, dus dat scheelt al). Maar als ik dus alleen thuis ben dan wordt het inderdaad erg laat (in ieder geval na middernacht...).

quote:lisa schreef op 10 mei 2008 @ 21:36:

Hee Lolotte, ook hier. Ken je me nog van het niet doorgezette kletsgroepje moeders van driejarigen?

Hoe is bij jou de diagnose gesteld? Of kan ik dat terug in het topic vinden, zoja op welke pagina ongeveer?

xx lisa.Ik vrees dat je een van de andere Lotte's op het forum bedoeld. Kletsgroepjes van moeders met driejarigen heb ik nooit bezocht volgens mij. Of er moet iets zijn geweest in het topic dat mij aansprak. Maar mijn geheugen is een zeef en jongste inmiddels negen........leuke kansberekening

Mijn diagnose is bij PsyQ gesteld. Kwestie van eerst thuis een stapel formulieren invullen (geheel ADHD was er behoorlijk wat in gestreept) en vervolgens nog een waslijst van hier tot Tokio bij PSyQ ingevuld aan de hand van een gesprek. Doodvermoeiend, want het eistte behoorlijk wat concentratie en het haalde veel oud zeer op. Ik heb daar, vanwege nog nevendiagnoses, zorgpad intensief gekregen. Wat inhoud dat ik heel wat groepsdingen moet bijwonen, mijn coach vaker zie en ook mijn behandelend arts regelmatig moet vertellen hoe het gaat. Heb net vanochtend de aanvraag voor het tweede jaar ingevuld. Pff jaar een zit er bijna op.

Op dit moment kan ik ze weinig goeds zeggen. Voor de zoveelste keer is het hommeles thuis. En weet ik het allemaal even niet meer.

Met mijn coach vanochtend zitten praten over hoe het gaat. Niet dus. En voor het niet direct relatieprobleem heeft zij een prima plan. Nu het hier zo over opruimen, schoonmaken, ordenen en plannen maken gaat geef ik hem maar ook aan jullie door.

Zij noemt het het vage doelenplan.

Men neme: een schrijfblok en notere alle doelen/plannen die je kunt verzinnen. Van afwas tot de zolder...laat ik het zo zeggen.

Bekijk per onderdeel welk cijfer je zou geven. Een 1 is (vrijwel) direct uitvoeren, 2 mag best een weekje ofzo wachten en 3 kan op de lange(re) baan. Misschien moet je dan je 1tjes nog eens bekijken naar wat echt spoed heeft en vergeet vooral niet te bedenken hoeveel tijd je ervoor nodig hebt en welke spullen.

Begin niet met de moeilijkste van de lijst, maar begin simpel. Alles dat je gedaan hebt mag je afstrepen.



Bij mij is het de bedoeling dat ook man en kinderen meewerken aan de samenstelling van de lijst en vooral ook de afwerking van de doelen.

De gordijnen die man vorig jaar zou ophangen, waar ik inmiddels nieuwe rails voor heb gehaad en die echt, heus, zeker donderdag jl. zouden hangen komen op 1 te staan. Ik hou best van warmte en licht, maar nu de zon onverbiddelijk in de kamer schijnt wil ik donkderder en vooral koeler.



Ik ga maar eens braaf zijn en mezelf een boterham toedienen. Kan ik direct mijn notitieblok erbij pakken en een begin maken met mijn ëisenpakket".

En dan de eerste: Lolotte voeren, prioriteit 1. Kun je die vast gelijk afstrepen!

Leuk... die lijstjes. Ben net zoals denk ik de meeste hier een kei in het maken ervan. Opvolgen is een heel ander probleem. Het is niet alleen zo dat ik het uitstel ofzo, maar zelfs dat ik er een goed gevoel van krijg om expres die lijstjes te doorbreken/ niet op te volgen . Ik heb het wel bij meer dingen; het puber/ rebelse gedrag; als iets moet/ niet mag, dan wil ik daar expres tegenin, ook al heb ik het mezelf opgelegd. Ik heb mezelf voorgenomen om aan het einde van de zomervakantie te stoppen met roken. Behalve het feit dat ik verslaafd ben en het ook voor heel veel 'dingen' gebruik (troost, overgangen maken, dingen afkaderen, controle houden, enz) wordt denk ik de grootste uitdaging dat roken dan 'verboden' is. Ik leg dat weliswaar mezelf op, maar dat maakt het niet minder leuk om het 'stiekem' te doen. Haha, gelukkig kan ik er zelf om lachen!



Ik herken ook het ritme wel, ben het liefst tot laat wakker, maar heb daarnaast ook veel slaap nodig en moet ook regelmatig ivm werk op tijd op. Morgen hoef ik pas om 11.00 uur te beginnen, dus ik ga maar eens gebruik maken van mijn avond-energie om eindelijk eens de mandjes e.d. in mijn woonkamer uit te zoeken (wat ik dus eigenlijk gister ging doen... Ramen wassen is ook nog niet gelukt )

Haha Halvemaan, wat een stomme eigenschappen hè, en dat je je daarvan bewust bent maar ze gewoon toch niet kunt veranderen... of tenminste, hopelijk dus een keer wél.



Stoppen met roken lukte mij alleen toen ik zwanger bleek. Ik kan me wel zetten tot dingen als mijn gedrag anders iemand zou kunnen schaden. Ik heb het overigens wel volgehouden, ben nu al bijna 5,5 jaar rookvrij en daar heel blij mee. Het is me al met al meegevallen, moet ik zeggen. Maar ik heb dus die gigantische stok achter de deur, namelijk mijn kinderen.

Maar ik snap precies wat je bedoelt. Ik heb het met bijvoorbeeld geld uitgeven. Als ik vind dat we echt moeten bezuinigen, ga ik op een of andere manier juist méér uitgeven. Alsof ik alles altijd tot de grens moet oprekken en dan nog nét een stukje verder duwen. En als ik meer wil sporten doe ik per saldo juist minder, neem ik me voor de kinderen wat vroeger naar bed te brengen volgen er steevast een paar dagen dat ze juist laat gaan, dat soort dingen. Onvoorstelbaar belachelijk vind ik dat. En ik heb er niet altijd bewust de hand in. Maar het is the story of my life.

Heb vandaag overigens wél boven gestofzuigd, de trap gezogen én weer plantjes gepot. Ik ben helaas niet naar de sportschool geweest en het alternatief - 45 minuten minimaal wandelen - ga ik nu niet meer doen.

xx lisa.

Haha Lisa, hoe herkenbaar. Ik heb het ook met geld uitgeven. Hoe roder mijn rekening, hoe meer ik ga uitgeven. Ik kan dat echt niet in de hand houden. Een aantal maanden terug heeft mijn vriend me zelfs (stiekem, want ik wilde het niet aannemen) aan het einde van de maand geld gegeven, omdat ik echt níks meer had... En dat terwijl ik gewoon salaris heb en dus ook rood kan staan...

Ik vind het nu nog te ver gaan, maar misschien is het wel goed als we samenwonen dat hij me bvb zakgeld gaat geven

Maar ik heb het ook met op tijd komen. Dat is al heel moeilijk, en het komt regelmatig voor dat ik expres toch nog ff die ene sigaret rook, terwijl ik echt heel goed weet dat ik dan echt te laat kom. En zo kan ik nog veel meer dingen noemen; bvb de neiging hebben om, ook leuke, afspraken met een smoes af te zeggen. Waarschijnlijk gewoon omdat het verplicht voelt.

Ontzettend onhandig, maar blijkbaar levert het mij (ons) toch iets op, anders zouden we het niet doen.



Ik heb best goed een aantal doosjes/ mandjes uitgezocht. Veel weggegooid of verplaatst, waardoor er nu nog maar eentje los in de kamer staat (eerst 5 ). Alleen liggen er nu nog wel hoopjes spullen die nog naar de bergkast ofzo moeten. Maar helaas is mijn motivatie op, en morgen is er weer een dag!

Ja, dat ook leuke dingen 'moetdingen' worden en daardoor dus pér definitie beknellen... dat vind ik zoooooo achterlijk. Maar ik heb het wel. Het is niet zo dat ik leuke afspraken afzeg, al heb ik die neiging soms wel. Maar dat doorduwen tot de grens... 's morgens nog vijf minuten langer dan uiterlijk kan blijven liggen, mezelf wijsmaken dat we wel wat sneller zullen gaan aankleden, en dan toch weer moeten haasten...

Toch komt mijn zoon nooit te laat op school, dat niet. Dan gaat het weer om een ander schaden hè. En zover ga ik dus niet.



Wat het oplevert om zo tegen de krib te zijn... ik weet het nog steeds niet. Ja, dat gevoel van zelf de 'baas' zijn, 'lekker wat anders doen'. Maar als je tegelijkertijd heel goed weet dat je er straks weer mee zit, tot in de nacht moet doorstuderen/doorwerken, moe zult zijn, stress zult hebben... en dan toch aan die pc blijven zitten spelen...

Ik word er moedeloos van.

xx lisa.

Sinds een paar maanden ben ik ook gediagnostiseerd op ADHD, wat overigens niet als een verrassing kwam, zowel voor mij niet als voor mijn omgeving. Ik moest dus aan de Concerta, wat heb ik daar een weerstand tegen gehad!! in plats van alles altijd te overschreeuwen ging ik ineens voelen en dat is eng!! "Gelukkig" zit ik in behandeling en kon er hier veel over praten en ik moet zeggen, wat ben ik blij dat ik aan de Concerta ben gegaan... De chaos in mn hoofd is verdwenen waardoor dingen voor mij ineens wel te doen zijn, zoals bv mijn huishouden die ik voorheen vaak liet versloffen omdat ik gewoon niet WIST waar ik moest beginnen.. ik ben nu ineens netjes geworden ipv dat ik altijd maar commentaar moest horen dat ik er een zooitje van maakte.. De rest van de bovengenoemde dingen waar jullie tegen aanlopen herken ik zelf ook wel heel erg hoor maar probeer het binnen de perken te houden, zo kan ik mezelf bv helemaal verliezen als ik achter de pc zit. IK heb nu met mezelf afgesproken een klokje te zetten; 10 min achter de pc, 10 min iets voor mezelf of in huis.. Ik kom echter in veel dingen ook nog steeds mezelf tegen hoor.. Zeker als ik savonds last heb van mn rebound.. Wat mijzelf wel nog veel pijn kan doen is als ik te horen krijg dat ik egoistisch, lui, slordig en asociaal ben.. dat zijn juist dingen die ik zeker niet ben..



Succes iedereen met ADHD..

En ook veel plezier want het is nooit saai met ons hahaha..

Animosus; ik ben pas sinds kort aan de concerta, maar het viel me wel op dat er veel emotionele dingen op me 'afkomen.' Had me alleen nog niet bedacht dat dat met 'overschreeuwen' te maken kan hebben... En helaas heeft het bij mij niet de uitwerking dat ik er echt netter van word... Sterker nog; het is hier een zooi en sinds dat ik thuis ben van mijn werk (3 uur geleden) heb ik vooral achter mijn computer gezeten. Dus nog niks gegeten, niks opgeruimd, alleen maar meer zooi gemaakt... Wel de hond uitgelaten, was van plan om daarna de computer uit te zetten, tot ik me bedacht dat ik echt voor morgen nog een werkmailtje moest sturen... Waarna een vriendinnetje op msn bleek te zijn en ik hier een uur later nog steeds zit. Goed balend van mezelf, maar toch kan ik niet opstaan en iets gaan doen... Waarvoor het nu ook eigenlijk alweer te laat is.



Wel heb ik gisteren met mijn vriend een financieel plannetje opgesteld, omdat ik er dus ontzettend van baal dat ik dat al jarenlang niet op orde krijg. Vanaf komende maand laat ik het ingaan, hopelijk gaat het werken. Ik heb al 2 rekeningen en op de ene ga ik wekelijks leefgeld storten en kan ik niet in de min staan. De andere is alleen voor mijn vaste lasten en die pinpas geef ik aan mijn vriend, zodat ik met hem moet overleggen voor evt extra uitgaven. Het is wel een ontzettende stap om die pinpas af te geven, het gaat super tegen mijn gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid in. Maar weet ook dat het anders echt niet gaat werken.



Ik ga nog ff verder kletsen met mijn vriendinnetje en neem mezelf plechtig voor om voordat ik naar bed ga in ieder geval even de 'losse' troep in de kamer en keuken op te ruimen. Morgen weer een dag!

Ik heb trouwens woensdag een gesprek gehad met mijn coördinator en vandaag met mijn baas over mijn diagnose. Beide reageerden super relaxed. Het is allemaal geen probleem, ze vinden niet dat het mijn functioneren beïnvloed en waren heel geïnteresseerd in hoe het voor mij was. Kreeg zelfs van mijn baas na het gesprek de helft van zijn boterhammen, omdat in het gesprek ook mijn eetprobleem naar voren kwam . Heb met mijn baas afgesproken dat ik het komende dinsdag in de algemene teamvergadering als mededeling aan iedereen vertel. We zijn een kleine organisatie, bestaan uit een 'man' of 17. Als ik het alleen aan mijn 'directe' collega's vertel krijg je namelijk toch soms rare situaties. En volgens planning worden de uren op mijn contract ook gewoon meer, dus dat zegt ook wel iets.

Ik had geen negatieve reactie verwacht, maar vind het echt super hoe er op gereageerd is.



Vanmorgen wel vergeten mijn medicijnen te slikken, maar heb er gelukkig in mijn functioneren vandaag niet zoveel last van. Merk wel meteen dat ik het drukker heb in mijn hoofd, maar ben ook begonnen met het leegmesten van de keukenkastjes. Dus een schouderklopje voor mezelf!

Fijn zeg, Halvemaan!

En Animosus, dat klinkt toch wel goed zeg. Dat het zo aanslaat. Top!

xx lisa.

Heeee lieve luitjes,

Ik zie dat ik een heeeeeeleboel leesvoer heb. Sinds vorige week vrijdag heb ik geen pc meer. De Processor van de gewone computer is naar de je weet wel. (werkte op laptop van vriend). Deze moest ie weer inleveren. Ik zit nu even bij mijn ouders achter de pc. Binnenkort mogen we van mijn vader tijdelijk een laptop lenen. Heb nog niet bijgelezen maar dat hoop ik snel te kunnen doen.



Dexamfetamine slaat nog niet echt aan. Ik moet maandag naar PsyQ voor de medicijnen. Ben benieuwd wat ze er van zegd. Of ik er mee door moet gaan, of dat het toch wat anders gaat worden. Gaan het weer beleven.



Fijn weekend in ieder geval, hopelijk tot gauw.

Zo.. weer een boel bijgelezen.. lekker actief topic leuk hoor!

Ik ga proberen even wat te reageren, maar als ik wat vergeet.. sorry!



Tja, verstandig met geld omgaan.. altijd weer een uitdaging, maar gelukkig werkt het systeem van 2 rekeningen bij mij erg goed en ben ik niet een erg impulsieve koper met dure dingen.. maar moet regelmatig de halve koelkast inhoud weggooien omdat ik weer dingen heb gekocht die ik niet gebruik...of vergeet op te eten..

Goed van je halve maan dat je een financieel plannetje hebt gemaakt en motivatie om het goed te gaan doen is al de helft dus het gaat vast lukken! Stimuleert je vriend je ook om het vol te gaan houden?



Niets doen in huis en de hele avond achter de pc hangen terwijl ik eigenlijk ook andere dingen moet doen.. sounds like me!

Voordat ik een hulp had in huis was het ook echt een bende.. overal lagen troepjes en rommeltjes.. en ooowww de keuken.. heel erg... Dus ik ben zo blij met mijn hulp, ik ben ook veel minder onrustig doordat de zooi er gewoon niet meer is.. zij ruimt zelfs mijn was op (nadat ze denk ik merkte dat ik van de waslijn kleren pakte ipv uit de kast..)



En ja dat overschreeuwen kon ik ook wel een beetje.. maar die drang heb ik niet meer zo en dat is stiekum toch wel lekker.. maar inderdaad, daar komt wel een stukje besef van voelen/denken voor terug en merk dat ik dat nu wel eens lastig vind.. Waar ik eerst dacht dat ik geen therapie/coaching nodig had denk ik nu: hmm... misschien toch wel handig..



Lijstjes.. oooww ik heb er op mijn werk velen van.. ik raak ze alleen steeds kwijt en vergeet dat ik ze gemaakt heb om aan het eind van de dag te realiseren dat ik vanalles vergeten ben.. tja.. ook vandaag heb ik weer 3 reminderbriefjes op mijn toetsenbord gelegd voor ik naar huis ging en inmiddels al een mailtje gestuurd naar mijn werkmail met wat ik echt niet moet vergeten maandag.. Thuis begin ik überhaupt niet aan lijstjes... met tot gevolg dat ik heeeeelllll veeelll dingen nog moet/wil doen en die nooit gebeuren.. Maar morgen ga ik echt niet vergeten de kapper te bellen..



Lolotte, kan me voorstellen dat het binnen jouw gezin bijna noodzakelijk is om lijstjes te maken en het voorstel 'vage doelen plan' klinkt goed! Ik hoop voor je dat het lukt om het met z'n allen samen te stellen en ... te gaan strepen natuurlijk! Kan een leuke bezigheid worden met z'n allen en de kids die trots zijn als ze weer mogen strepen.



Het rare is met naar bed gaan.. voordat ik ritalin slikte was ik altijd ontzettend moe, 's avons na 9 uur kon je me bij wijze van al wegdragen, maar nu haal ik makkelijk dagen tot 12 uur 's nachts en slaap ik nog maar 7/8 uur per nacht.. heel uitzonderlijk voor mij en dus ook een rare gewaarwording. Ik probeer nu toch wel rond 11 uur in bed te liggen, maar vaak genoeg zit ik dan nog pauw en witteman in bed te kijken .. (gelukkig is dat seizoen na vandaag voorbij, weer meer kans op meer slaap hahaha)

En nu zit ik al de halve dag te gapen en te doen van moeheid, maar waarom zit ik hier dan nog te typen???? tja.. goeie vraag..



Patcy, wat *** van de computer! Wel super dat je de laptop van je vader kan lenen, maar ja nieuwe computer kon je er vast niet bijgebruiken na de verhuizing.. Ben je trouwens al wel een beetje gewend in je nieuwe huis?

Sinds kort weet ik dat ik ADD heb. Alles is op zijn plekkie gevallen, en ik verwijt mezelf een stuk minder...



Succes!



Groetjes,

Eline.

Ansje; voor jou dus ook allemaal heel herkenbaar!



Mobientje; dat van dat het op zijn plek valt en jezelf minder verwijten herken ik heel goed, heb ook de diagnose nog niet zo heel lang. Niet meer denken; waarom doe ik dat nu zo, ben ik lui, ongeïnteresseerd, enz? Maar weten dat het zo is door je adhd en dus (tenminste voor mij) ook weer nieuwe moed om er op je eigen manier iets aan proberen te doen.



Gisteren had ik een personeelsuitje en ik weet van mezelf dat ik in dat soort situaties (grote groep, lang onder de mensen, drukte) altijd na een paar uur de neiging krijg om weg te gaan. Dan wil ik alleen zijn, rust, trek ik al die mensen en gezelligheid niet meer. Herkennen jullie dat ook? Of is dat gewoon iets uit mijn karakter en past het niet binnen adhd? Ondanks dat wanneer ik blijf ik er wel mee kan omgaan; ik word gewoon even iets stiller (of ga er juist super druk in mee) en ga wat vaker even naar de wc of loop even naar buiten en het nare gevoel trekt dan wel weg, om na een uurtje ofzo weer terug te komen, en zo de hele avond. Ik vind dat wel heel vervelend. Misschien dat alle prikkels en de concentratie om in zo'n groep te functioneren me teveel worden? Ik heb het ook erger wanneer er geen 'veilig' persoon is om op terug te vallen, zoals mijn vriend of een beste vriendin. En ik heb geen idee of en hoe ik dat zou kunnen veranderen, want baal er goed van, ook omdat ik het idee heb dat anderen er geen last van hebben en me dus ook niet zouden begrijpen.

quote:Halvemaan schreef op 18 mei 2008 @ 13:22:

Ansje; voor jou dus ook allemaal heel herkenbaar!

hahahaha lag er het zo dik bovenop???



Gisteren had ik een personeelsuitje en ik weet van mezelf dat ik in dat soort situaties (grote groep, lang onder de mensen, drukte) altijd na een paar uur de neiging krijg om weg te gaan. Dan wil ik alleen zijn, rust, trek ik al die mensen en gezelligheid niet meer.

ja totale herkenning!



Herkennen jullie dat ook? Of is dat gewoon iets uit mijn karakter en past het niet binnen adhd? Ondanks dat wanneer ik blijf ik er wel mee kan omgaan; ik word gewoon even iets stiller (of ga er juist super druk in mee) en ga wat vaker even naar de wc of loop even naar buiten en het nare gevoel trekt dan wel weg, om na een uurtje ofzo weer terug te komen, en zo de hele avond. Ik vind dat wel heel vervelend. Misschien dat alle prikkels en de concentratie om in zo'n groep te functioneren me teveel worden?

Dat geef ik altijd wel voor mezelf als verklaring, ik kan dus altijd al lang van te voren tegen dat soort feestjes opzien.. en escapes proberen te bedenken.. ook vermoeiend!



Ik heb het ook erger wanneer er geen 'veilig' persoon is om op terug te vallen, zoals mijn vriend of een beste vriendin. En ik heb geen idee of en hoe ik dat zou kunnen veranderen, want baal er goed van, ook omdat ik het idee heb dat anderen er geen last van hebben en me dus ook niet zouden begrijpen.

Tja helaas geen oplossing, want anders had ik em zelf allang toegepast, maar het scheelt voormezelf al als ik met eigen vervoer ga, kan ik weggaan als ik het niet meer trek en ik probeer het gewoon maar te accepteren dat ik nu eenmaal zo ben en geen 'grote feestjes' mens ben, stel me er al op in dat ik het niet leuk vind en dan is het achteraf vaak best meegevallen. En ook zorg ik dat ik rondom die feestjes niet teveel andere afspraken heb, dan kan ik die drukte enzo veel beter handelen.

Ik ben ook niet zo'n feestjes/grote groepen mens maar ik kan me daar wel redelijk goed van afsluiten. Dan loop ik wel gewoon mee, of dan sta ik ergens gewoon bij, maar dan sta ik in een soort van stand-by modus. Gewoon in mezelf. Dan voel ik me ook echt "ik" en "de rest". Ook alsof er een soort lijn tussen zit, een grens. Alsof ik zelf in een soort van bubbel zit.



Bij ons personeelsuitje afgelopen week ging ik even naar de WC. Toen ik terug kwam zat iedereen al op twee picknicktafels en waren alle plekken vol. Ik had geen zin om moeite te doen of er een beetje halfslachtig op de tweede rang bij te komen zitten, dus ben ik maar even een stukje gaan wandelen door de kinderboerderij en heb ik wat foto's gemaakt. Toen de rondvaartboot terug kwam van de voorgaande vaart ben ik weer terug gelopen en heb ik nog wel even wat gedronken en er even bij gestaan, maar nog steeds een beetje in mijn "ik-bubbel".



Ik hoef dus niet fysiek even weg te gaan, maar trek me automatisch terug in mezelf.

Tijdens het diner (volgens mij was de Ritalin zo'n beetje uitgewerkt) heb ik juist ontzettend veel zitten praten. Achteraf voelde ik me daar wel onprettig over omdat ik toch wel gevoelige onderwerpen besproken heb met de grote baas waarvan ik geen idee heb wat zijn standpunten op dat gebied zijn. Dus daar was het meer impulsief praten zonder na te denken. Daar baal ik dan achteraf veel meer van.



Ben nu sinds zaterdag overgestapt op 3x30mg Ritalin. Gisteren toch even wat schrik omdat ik zo ontzettend last van hartkloppingen had en een hartslag die echt de pan uitrees. M'n hart klopte zichzelf zowat m'n borstkas uit. Kon ook geen hartslagmeting doen aan m'n pols omdat ik het gewoon niet goed te pakken kreeg en het overstemd werd door het kloppen in m'n borst. Heb geprobeerd mezelf kalm te houden door diep en rustig in en uit te ademen. Hielp wel een beetje, maar m'n hartslag was echt supersnel. Moest ook nog eens autorijden...

Als ik dit nu weer ga krijgen dan stap ik gelijk terug naar 3x25 mg, want het is echt doodeng! Vrijdag gelukkig weer een afspraak.

Ik heb bijna nooit zin in feestjes etc, zéker niet als ik niet zelf kan bepalen wanneer ik weer wegga. Een tijdje terug ben ik wel meegegaan naar een personeelsetentje van mijn man, hij is naar een ander team gegaan en ik had die mensen nog nooit ontmoet. Vond dus dat ik wel moest. Het was verschrikkelijk, ik heb de tijd echt 'uitgezeten'. Dat slaat me dan echt neer. Maarja, de vraag is natuurlijk inderdaad of dat gewoon in je karakter zit of ook met die ADD/ADHD te maken heeft. Bij mij is het vooral dat niet weg kunnen, denk ik. Toen ik jonger was en met vriendinnen uitging, had ik het rond één uur 's nachts meestal echt gehad. Zij wilden dan nog blijven en ik baalde dan zo enorm, mijn ogen vielen dicht, ik trok me terug in mezelf etc. Op een dag had ik er genoeg van en heb aangekondigd dat ik voortaan naar huis zou gaan als ik dat wilde, en dat het voor hen ook gold uiteraard: wie weg wil, gaat weg en er wordt niet over gezeurd. Vanaf die dag ging het een stuk beter en had ik veel meer plezier!

Daarom baal ik vooral zo van een feest in een andere plaats, dat je van elkaar afhankelijk bent vanwege vervoer. Dat zijn voor mij echt de gruwel-feestjes daardoor.

Mijn moeder heeft het ook. Het is altijd een strijdpunt geweest in het huwelijk van mijn ouders, mijn moeder heeft ook vele feestjes moeten 'uitzitten' en er daardoor een nog grotere hekel aan gekregen. Later werd ze wat fermer maar gewoon niet gaan is toch vaak geen optie. Is het in de buurt, dan gaat ze vaak even in het begin, sluipt dan weg en gaat naar huis haha, en komt later op de avond nog even terug om mijn vader op te halen.

In elk geval één oom van moeders kant heeft ook zo'n feestjesaversie. Maar hij is ook heel 'eigenwijs en doet zijn eigen zin' (zegt mijn moeder dan altijd verwijtend, maar ze is gewoon jaloers op zijn onverstoorbaarheid om zijn eigen gang te gaan). Hij heeft tientallen jaren geleden al aangekondigd dat hij niet meer naar verjaardagen gaat.

Dus tsja, ik herken veel in familieleden en zie dat dan niet echt als typische ADD-dingen in mezelf. Of iets waar ik vreselijk veel last van heb. Maar wél altijd weer dat niet kunnen doorpakken, niet af kunnen werken. En dát zie ik dan juist weer niet terug bij mijn familie. Mijn moeder heeft heel veel trekken die ik ook heb en die wel kenmerkend kúnnen zijn voor ADD, maar zij maakt af waar ze aan begint en doet ook echt veel.



Ik heb overigens een uitnodiging voor intake bij de GGZ, maar ben dan op vakantie. Ik ga gelijk even bellen.

xx lisa.

Lisa; ik denk ook dat je je niet moet stukbijten op het vergelijken met anderen. Want iedereen met adhd is anders. Wel veel herkenbaar, maar vanuit je eigen karakter, opvoeding, intelligentie, enz, zijn er voor iedereen andere kenmerken die er meer uit springen.

Ik heb sowieso dat ik meer behoefte aan eigen tijd lijk te hebben dan andere mensen om me heen. Ik vond het vroeger bvb al moeilijk om op oudjaarsdag de hele dag beneden 'gezellig' te zijn met het gezin. Ik sneakte na het avondeten altijd naar boven, omdat ik dan echt rust nodig had. Iets wat mijn ouders ontzettend vreemd en ongezellig vonden. Alleen mijn vriend kan ik echt lang om me heen hebben, en dan nog zoek ik dingen op waarbij ik me kan afsluiten, bvb een boek. Beste vriendinnen met wie ik op vakantie was wisten dit ook, ik kan gewoon niet de hele dag in gezelschap functioneren. En ik ben ontzettend blij dat mijn vriend zich op vakantie ook zelf kan vermaken. Had ooit een ex die dat niet kon, waardoor ik dus geen eigen tijd kon pakken. Werd steevast ruzie op vakantie haha.



En dat niet kunnen doorpakken, hoe irritant is dat he! Vooral het op niet gang kunnen komen vind ik verschrikkelijk. Heb er nu ook al weer last van. Wil eigenlijk nog poetsen, moet om één uur werken, maar zit alweer bijna een uur achter de pc. Denk steeds: nog één sigaret en dan... Dus ik steek er nog maar eentje op



Biebeltje; het doorslaan in dingen vertellen herken ik heel goed en ik baal daar achteraf soms ook van. Heb er ooit ook wel mensen mee gekwetst... Dan weet ik dat ik sommige dingen beter niet kan vertellen, maar ik kan mezelf dan niet stoppen, terwijl ik zelfs op het moment zelf weet dat het eigenlijk niet okay is. Ik heb gelukkig wel het gevoel dat ik daar met medicijnen minder last van heb.

Wat balen dat je van die enge hartkloppingen kreeg zeg! Ik hoop dat het nu niet meer gebeurd en idd even goed bespreken vrijdag.



Ik moet vrijdag ook weer naar de psychiater. Ben aan het nadenken of ik iets van coaching wil, maar kom er niet uit. Ik heb wel enerzijds het gevoel dat ik het nodig heb, maar anderzijds denk ik ook nog veel dingen zelf te kunnen leren, ook omdat ik er notabene zelf voor opgeleid ben (ben pedagoog). En ik merk dat het me al zoveel moeite kost dit moment om alles draaiende te houden. Ik loop overal achter de feiten aan en wil eerst wat meer rust. Alleen heb ik dan weer geen idee waar ik die tijd/motivatie/energie vandaan moet halen om die te creëeren...

Werk is druk, sociaal leven is druk met 2 bruiloften die eraan komen, feestjes, weekendje weg, vriendinnen die op dit moment mijn steun goed kunnen gebruiken. En dan ook nog mijn hondje, die ik, als de medicijnen die ze nu heeft niet aanslaan, moet laten inslapen... Ik heb dus echt het gevoel dat ik iedere dag 'achter mezelf aan moet rennen', heel frusterend. Iemand nog goede tips hiervoor?

Halvemaan, kun je niet een overzichtelijk schema ophangen met je verplichtingen en daar ook wat vrije tijd opzetten voor jezelf? Af en toe een keertje nee zeggen op een uitnodiging? Sterkte met je hondje!



Hier ook een ex die continu geëntertained wilde worden.



En ik hou niet zo van (geforceerd) lichamelijk contact en intimiteit. Zoals handjes schudden en zoenen bij verjaar- en feestdagen. En inderdaad ook oud en nieuw. Ik doe wel gezellig mee de laatste tijd, maar op de een of andere manier is er altijd wel iets waardoor ik me kan drukken.

Vaak was ik een beetje ziekjes en lag ik de hele avond in bed tot vlak voor 12 uur. 1 keer was ik die ochtend vroeg aangekomen met het vliegtuig waardoor ik ook de hele avond (na het avondeten) heb liggen slapen. Afgelopen keer had ik hele zware hoofdpijn. Heb wel mee spelletjes gedaan, maar mijn voornemen om lekker veel champagne te drinken ging helaas niet door (ivm ibuprofen tegen de hoofdpijn). Wederom dus op tijd naar bed (deze keer niet voor 12 uur).

Blijkbaar voelt mijn lichaam aan dat ik er eigenlijk geen zin in heb.

Die verplichting (van handjes geven en zoenen etc.) hou ik dus helemaal niet van. Is het niet genoeg dat ik er ben?

Biebeltje, ramen lappen doe ik ook bijna nooit en ik heb nu ook een glazenwasser die buiten alles doet.

In opruimen ben ik gewoon heel slecht, ik laat het misschien wel te ver komen en dan weet ik gewoon niet meer waar ik moet beginnen en voel ik me ook paniekerig. Afgelopen weekend heb ik de kamer van mijn dochter samen met haar opgeruimd, dat gaat dan ook echt zo van 'opstaan en beginnen', dus niet ontbijten of douchen (althans ik), maar gewoon beginnen en doorgaan tot het klaar is. Mijn dochter kan ook niet opruimen en probeerde er op allerlei manieren onderuit te komen, dus dat werd een drama.

Ik had daarna ook hartkloppingen en voelde me opgejaagd. Maar ook wel tevreden dat het gelukt was en ik had doorgezet. Dit is dus hoe ik het huishouden doe.



Halvemaan, ik heb ook de neiging om me terug te trekken tijdens groepsbijeenkomsten, als kind ging ik op verjaardagsfeestjes vaak alleen zitten spelen of tekenen, terwijl de rest dan ging buitenspelen. Ik had ook een hekel aan groepsspelletjes en deed liever niet mee met dingen als touwtje springen etc. Mijn ouders maakten zich ook zorgen omdat ik uren en uren alleen op mijn kamer zat te spelen, ik ging dan bijv. zitten mens-erger-je-nieten met mijn knuffels.



Als ik mijn eigen gevoel volg dan sta ik 's ochtends laat op (11 uur) en eet dan eerst rustig een ontbijtje, kopje thee, koffie. Pas later op de dag word ik actiever, tenzij er iets is wat echt nodig moet worden aangepakt, zoals de kamer van mijn dochter, dan 'vliegt het me aan' en doe ik dus eerst alleen maar dat, totdat het klaar is.

Ik kan me sowieso wel erg in iets vastbijten, als ik het interessant vind, bijv. op computergebied, dan ben ik er bijna dwangmatig mee bezig en ook wel tot 's avonds laat, dat geeft me ook een lekker gevoel, vooral het ontdekken van nieuwe dingen. Als ik zoiets niet heb, dan voel ik me ook sneller leeg en zonder doel, ik vind het heel lastig om zo'n dag dan invulling te geven met 'normale' dingen zoals het huishouden, boekje lezen etc., het voelt dan doelloos of leeg.