Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
zaterdag 16 januari 2021 08:19
Dat klinkt gewoon ook heel zwaar, Eviva, ook als je geen spanningsklachten of hypochondrie zou hebben. Als je nooit op adem kunt komen, is het moeilijk om alles op een rijtje te zetten. Maar goed dat je met je arts gaat overleggen. Die kent jou en je situatie het best.
Als jij het trekt, is het misschien ook een optie om nog even te wachten tot de lockdown voorbij is en jij iets meer ruimte voor jezelf hebt. Dan kun je iets rustiger over dit soort beslissingen nadenken. Anderzijds heb je in deze hectiek natuurlijk juist een steuntje in de rug nodig. Wat is het toch lastig hé!
Als jij het trekt, is het misschien ook een optie om nog even te wachten tot de lockdown voorbij is en jij iets meer ruimte voor jezelf hebt. Dan kun je iets rustiger over dit soort beslissingen nadenken. Anderzijds heb je in deze hectiek natuurlijk juist een steuntje in de rug nodig. Wat is het toch lastig hé!
zaterdag 16 januari 2021 09:12
Laflamande: wat ontzettend lief dat je altijd zo de tijd neemt om anderen te helpen met je zinvolle teksten 
Je hebt denk ik een goed punt: het is ook pittig en wie weet gaat het weer stukken beter als dat corona gedoe voorbij is.
Ik ben hard voor mezelf en vind dan dat ik geen spanningsklachten mag hebben , want ik slik al AD .
Ik denk dat het verzetten en niet accepteren dat ik nu eenmaal in een mindere periode zit , het alleen maar erger maakt.
Volgens mijn huisarts hebben veel mensen spanningsklachten sinds corona.
Ik heb net een mindfulness oefening gedaan: accepteren dat het gaat zoals het gaat, in het hier en nu leven en geen oordeel hebben over mijn klachten.
Best een eye opener .
Je hebt denk ik een goed punt: het is ook pittig en wie weet gaat het weer stukken beter als dat corona gedoe voorbij is.
Ik ben hard voor mezelf en vind dan dat ik geen spanningsklachten mag hebben , want ik slik al AD .
Ik denk dat het verzetten en niet accepteren dat ik nu eenmaal in een mindere periode zit , het alleen maar erger maakt.
Volgens mijn huisarts hebben veel mensen spanningsklachten sinds corona.
Ik heb net een mindfulness oefening gedaan: accepteren dat het gaat zoals het gaat, in het hier en nu leven en geen oordeel hebben over mijn klachten.
Best een eye opener .
zaterdag 16 januari 2021 09:42
Eviva, wat jij omschrijft over je klachten komt me zo herkenbaar voor. Die 'lichte' klachten als duizeligheid, spierspanning, die na een tijdje toch heel vervelend zijn en gaan frustreren en waar je angstig van wordt. Geen echte dikke paniek, maar ook niet ontspannen. Wat laflamande zegt, is denk ik heel zinvol. Wacht even met een beslissing.
Als ik een tijdje zo'n periode heb, wil ik ook actie. Medicijnen aanpassen, misschien weer therapie... gewoon iets doen zodat ik voor mijn gevoel iets van controle terug pak.
Maar juist in zo'n drukke en onrustige periode waar we nu in zitten, is dat denk ik niet goed.
Ik heb de app van vgz gedownload en zij hebben veel fijne mindfulness oefeningen. Is gratis app. Ik probeer regelmatig te oefenen. Het geeft mij op dat moment wat meer rust en afstand om naar mijn klachten te kijken, zodat ik er wat minder helemaal in zit en door mee gesleurd wordt. Misschien ook iets voor jou?
Als ik een tijdje zo'n periode heb, wil ik ook actie. Medicijnen aanpassen, misschien weer therapie... gewoon iets doen zodat ik voor mijn gevoel iets van controle terug pak.
Maar juist in zo'n drukke en onrustige periode waar we nu in zitten, is dat denk ik niet goed.
Ik heb de app van vgz gedownload en zij hebben veel fijne mindfulness oefeningen. Is gratis app. Ik probeer regelmatig te oefenen. Het geeft mij op dat moment wat meer rust en afstand om naar mijn klachten te kijken, zodat ik er wat minder helemaal in zit en door mee gesleurd wordt. Misschien ook iets voor jou?
zaterdag 16 januari 2021 09:58
Kaatje wat toevallig. Ik las net terug of ik het soms had opgeschrevenkaatje71 schreef: ↑16-01-2021 09:42Eviva, wat jij omschrijft over je klachten komt me zo herkenbaar voor. Die 'lichte' klachten als duizeligheid, spierspanning, die na een tijdje toch heel vervelend zijn en gaan frustreren en waar je angstig van wordt. Geen echte dikke paniek, maar ook niet ontspannen. Wat laflamande zegt, is denk ik heel zinvol. Wacht even met een beslissing.
Als ik een tijdje zo'n periode heb, wil ik ook actie. Medicijnen aanpassen, misschien weer therapie... gewoon iets doen zodat ik voor mijn gevoel iets van controle terug pak.
Maar juist in zo'n drukke en onrustige periode waar we nu in zitten, is dat denk ik niet goed.
Ik heb de app van vgz gedownload en zij hebben veel fijne mindfulness oefeningen. Is gratis app. Ik probeer regelmatig te oefenen. Het geeft mij op dat moment wat meer rust en afstand om naar mijn klachten te kijken, zodat ik er wat minder helemaal in zit en door mee gesleurd wordt. Misschien ook iets voor jou?
Ik heb namelijk ook de app van VGZ en daar vanmorgen een oefening van gedaan.
De oefening van 15 min: acceptatie meditatie.
Wat een behulpzame oefeningen !
Ik besefte me tijdens de oefening dat als ik een lichamelijke vervelende sensatie ervaar; dat ik daar direct de gedachte aan koppel: " oh jee ik ben terug bij af"... Of " het komt nooit meer goed"... " De medicatie werkt niet".. etc etc.
Na de oefening had ik nog steeds druk op m'n borst maar ik was een stuk vrolijker omdat ik het probeer te accepteren.
Het gevecht is soms erger dan de klacht.
Ik ga vaker zo'n oefening doen.
Wat fijn dat we hier herkenning vinden (al vind ik het wel heel vervelend voor jullie).
Kaatje hoe gaat het nu met jou?
Wat je zegt inderdaad , je bent dan de hele dag licht aan het panikeren , waardoor toch teveel spanning op lijf.
De echte paniekaanvallen heb ik gelukkig niet meer sinds de medicatie, maar dit is ook vervelend.
Therapie heeft juist een negatieve uitwerking op me gehad, ben daar helemaal klaar mee
maandag 18 januari 2021 11:12
Dames ik ben er ook nog. Altijd een angsthaas geweest..nog steeds erge hyperventilatie en hartkloppingen.
Eviva ben trots op je!! En indd niet te streng voor je zelf.
Kaatje en laflamande; bedankt voor de goede tips..dit topic geeft mij echt hoop en positiviteit moet ik zeggen![💜]()
Ook al typ ik weinig meer..ik probeer toch wekelijks bij te lezen.
De gratis app insight timer is ook zo goed!!
Hoest met de rest?
Eviva ben trots op je!! En indd niet te streng voor je zelf.
Kaatje en laflamande; bedankt voor de goede tips..dit topic geeft mij echt hoop en positiviteit moet ik zeggen
Ook al typ ik weinig meer..ik probeer toch wekelijks bij te lezen.De gratis app insight timer is ook zo goed!!
Hoest met de rest?
dinsdag 19 januari 2021 11:34
Fijn dat je er nog bent Rammie. Zelf vind/vond ik de herkenbaarheid op dit soort topics ook een soort steun. Dat je niet de enige bent, en dat er ook oplossingen zijn. Om gewoon even te spuien. Om tips op te doen.
Mindfulness moet ik misschien ook eens aan beginnen. Zou goed voor mij zijn, denk ik, mijn hoofd af en toe stilzetten. Al vind ik dat ook een beetje bij mijn paard: gedachten op nul en met hem bezig zijn (en poep scheppen, lekker repetitief en niet veel denkwerk bij nodig
).
Mindfulness moet ik misschien ook eens aan beginnen. Zou goed voor mij zijn, denk ik, mijn hoofd af en toe stilzetten. Al vind ik dat ook een beetje bij mijn paard: gedachten op nul en met hem bezig zijn (en poep scheppen, lekker repetitief en niet veel denkwerk bij nodig
).
dinsdag 19 januari 2021 19:17
Fijn dat jij toch altijd zo positief blijft. Mijn beste vriendin heeft ook al vanaf haar 10e 2paarden,smeekt mij zowat dagelijks om mee te gaan naar de manege,dat het mij goed zal doen. Zij zegt dat zij alles en iedereen om zich heen vergeet op de manege en zo ontspant.LaFlamande schreef: ↑19-01-2021 11:34Fijn dat je er nog bent Rammie. Zelf vind/vond ik de herkenbaarheid op dit soort topics ook een soort steun. Dat je niet de enige bent, en dat er ook oplossingen zijn. Om gewoon even te spuien. Om tips op te doen.
Mindfulness moet ik misschien ook eens aan beginnen. Zou goed voor mij zijn, denk ik, mijn hoofd af en toe stilzetten. Al vind ik dat ook een beetje bij mijn paard: gedachten op nul en met hem bezig zijn (en poep scheppen, lekker repetitief en niet veel denkwerk bij nodig
Ze appte net nog dat ze tot max22u op de manege kan rijden of ik mee wil..maar ik ben bang voor paarden. Teveel horror verhalen gehoord.
Maar hoe is het met jou verder. Veel klachten nog en werk je vanuit huis?
zaterdag 23 januari 2021 07:48
Haha, nee Rammie, als je bang bent voor paarden dan is het natuurlijk alles behalve rustgevend. Heb jij huisdieren?
Met mij gaat het goed, ik geniet daar met volle teugen van. Heb de ad weer afgebouwd naar een 'onderhoudsdosis'. Die blijf ik waarschijnlijk voor altijd gebruiken, anders komen de angstklachten weer terug is mijn ervaring. Ik werk in de zorg, dus mag en moet naar mijn werk. Heel fijn vind ik dat. Ben juist weer voor een organisatie gaan werken omdat ik als zzp' er (in een hele andere branche) mijn collega's teveel miste.
Heb je het gevoel dat je genoeg hulp hebt, Rammie? Ik lees toch ook positieve dingen van je, zoals die app. Vertrouw op jezelf, je bent op weg en je komt er! Dat iss niet altijd makkelijk, ik weet het uit ervaring, dus ik bagatelliseer niets hoor. Het is af en toe gewoon k** met peren ook. Juist daarom zijn de kleine dingen (een goede dag of dagdeel, een fijne gebeurtenis, een moment rust, een handige app, ...) zo belangrijk.
Met mij gaat het goed, ik geniet daar met volle teugen van. Heb de ad weer afgebouwd naar een 'onderhoudsdosis'. Die blijf ik waarschijnlijk voor altijd gebruiken, anders komen de angstklachten weer terug is mijn ervaring. Ik werk in de zorg, dus mag en moet naar mijn werk. Heel fijn vind ik dat. Ben juist weer voor een organisatie gaan werken omdat ik als zzp' er (in een hele andere branche) mijn collega's teveel miste.
Heb je het gevoel dat je genoeg hulp hebt, Rammie? Ik lees toch ook positieve dingen van je, zoals die app. Vertrouw op jezelf, je bent op weg en je komt er! Dat iss niet altijd makkelijk, ik weet het uit ervaring, dus ik bagatelliseer niets hoor. Het is af en toe gewoon k** met peren ook. Juist daarom zijn de kleine dingen (een goede dag of dagdeel, een fijne gebeurtenis, een moment rust, een handige app, ...) zo belangrijk.
maandag 25 januari 2021 12:43
Ik ben nieuw hier en dus zeker niet alles gelezen 
Ik kamp sinds 2 maanden weer met heftige angst om niet te kunnen slapen. Heb hier door dwanghandelingen die ik doe voor het slapen gaan. Het niet kunnen slapen hierdoor loopt uit de hand en mijn relatie staat onder druk erdoor.
Ik loop 1.5 jaar bij een psycholoog en via de psychiater nu paroxetine gekregen en ter overbrugging dipiperon druppels. Maar wat voel ik me slecht! Mijn angsten zijn 1000x erger dan ik had, sta echt op hoogspanning en ben aan het overgeven van de spanning. Herkennen mensen dit? Verder ben ik ook wel huiverig voor de AD gezien het aankomen wat er van kan komen
Ik kamp sinds 2 maanden weer met heftige angst om niet te kunnen slapen. Heb hier door dwanghandelingen die ik doe voor het slapen gaan. Het niet kunnen slapen hierdoor loopt uit de hand en mijn relatie staat onder druk erdoor.
Ik loop 1.5 jaar bij een psycholoog en via de psychiater nu paroxetine gekregen en ter overbrugging dipiperon druppels. Maar wat voel ik me slecht! Mijn angsten zijn 1000x erger dan ik had, sta echt op hoogspanning en ben aan het overgeven van de spanning. Herkennen mensen dit? Verder ben ik ook wel huiverig voor de AD gezien het aankomen wat er van kan komen
maandag 25 januari 2021 15:25
Och meid welkom maar verschrikkelijk. Ik herken het..ook ik durf niet echt te slapen.arianne9191 schreef: ↑25-01-2021 12:43Ik ben nieuw hier en dus zeker niet alles gelezen
Ik kamp sinds 2 maanden weer met heftige angst om niet te kunnen slapen. Heb hier door dwanghandelingen die ik doe voor het slapen gaan. Het niet kunnen slapen hierdoor loopt uit de hand en mijn relatie staat onder druk erdoor.
Ik loop 1.5 jaar bij een psycholoog en via de psychiater nu paroxetine gekregen en ter overbrugging dipiperon druppels. Maar wat voel ik me slecht! Mijn angsten zijn 1000x erger dan ik had, sta echt op hoogspanning en ben aan het overgeven van de spanning. Herkennen mensen dit? Verder ben ik ook wel huiverig voor de AD gezien het aankomen wat er van kan komen
Geb je enig idee wat je angst heeft getriggerd? B
Ik had t al..maar na plots verlies v mn man v 39jr is het 10x verergerd.
Heb je het idee dat de a.d. aanslaat? Ook ik heb een tijd overgegeven vd spanning..drna angst om over te geven..was verschrikkelijk!! Sta nu ook op spanning;maar uit nu in zweten,erge hyperventilatie en hartkloppingen.
Werk je nog wel?
Sterkte
maandag 25 januari 2021 15:28
Je berichtje doet mij ontzettend goed. Heel erg bedanktLaFlamande schreef: ↑23-01-2021 07:48Haha, nee Rammie, als je bang bent voor paarden dan is het natuurlijk alles behalve rustgevend. Heb jij huisdieren?
Met mij gaat het goed, ik geniet daar met volle teugen van. Heb de ad weer afgebouwd naar een 'onderhoudsdosis'. Die blijf ik waarschijnlijk voor altijd gebruiken, anders komen de angstklachten weer terug is mijn ervaring. Ik werk in de zorg, dus mag en moet naar mijn werk. Heel fijn vind ik dat. Ben juist weer voor een organisatie gaan werken omdat ik als zzp' er (in een hele andere branche) mijn collega's teveel miste.
Heb je het gevoel dat je genoeg hulp hebt, Rammie? Ik lees toch ook positieve dingen van je, zoals die app. Vertrouw op jezelf, je bent op weg en je komt er! Dat iss niet altijd makkelijk, ik weet het uit ervaring, dus ik bagatelliseer niets hoor. Het is af en toe gewoon k** met peren ook. Juist daarom zijn de kleine dingen (een goede dag of dagdeel, een fijne gebeurtenis, een moment rust, een handige app, ...) zo belangrijk.
soms zie ik zelf de positieve lichtpuntjes niet. Hulp om mij heen heb ik gelukkig genoeg,soms zelfs te veel dat t mij figuurlijk benauwend gevoel geeft. Maar erom vragen is een goede voor mij...Fijn dat er structuur is bij jou. Denk wel zwaar in de zorg.
Mag ik vragen wat voor angstklachten jij precies had en wat je dosering is. Ik twijfel nog steeds nl.over ad..denk te streng voor mezelf. Ik wil t zelf kunnen...
dinsdag 26 januari 2021 08:31
rammie schreef: ↑25-01-2021 15:25Och meid welkom maar verschrikkelijk. Ik herken het..ook ik durf niet echt te slapen.
Geb je enig idee wat je angst heeft getriggerd? B
Ik had t al..maar na plots verlies v mn man v 39jr is het 10x verergerd.
Heb je het idee dat de a.d. aanslaat? Ook ik heb een tijd overgegeven vd spanning..drna angst om over te geven..was verschrikkelijk!! Sta nu ook op spanning;maar uit nu in zweten,erge hyperventilatie en hartkloppingen.
Werk je nog wel?
Sterkte![💗]()
Oh wat heftig zeg! Jeetje...
Bij mij komt het voort uit mijn jeugd waar ik ook problemen had met slapen en dit niet goed is gegaan qua omvang van mijn ouders en heb daar nu veel herinneringen aan. Moet ook aan de EMDR
Ik werk nu voor 50 procent, maar nu deze week heb ik me ziek gemeld omdat ik nu veel meer angst heb door de medicatie en daardoor niet kan werken
Sterkte! Wat moet dat heftig zijn voor jou..
dinsdag 26 januari 2021 13:53
Dat kan ik me voorstellen hoor, dat je werk er nu niet bij kunt hebben. Kun je deze klachten wel bespreken met een arts of psycholoog? Zelf kreeg ik oxazepam erbij, omdat ik zo bang was voor bijwerkingen in de opstartfase.arianne9191 schreef: ↑26-01-2021 08:31Oh wat heftig zeg! Jeetje...
Bij mij komt het voort uit mijn jeugd waar ik ook problemen had met slapen en dit niet goed is gegaan qua omvang van mijn ouders en heb daar nu veel herinneringen aan. Moet ook aan de EMDR
Ik werk nu voor 50 procent, maar nu deze week heb ik me ziek gemeld omdat ik nu veel meer angst heb door de medicatie en daardoor niet kan werken
Sterkte! Wat moet dat heftig zijn voor jou..
Die angst voor aankomen is begrijpelijk (waar wij vrouwen ons druk over maken...) maar dat moet je er nu maar bij nemen. De kans is heel klein en van die vreselijke angsten en dwanghandelingen afkomen (en je relatie!), lijkt me veel belangrijker. Afvallen kan altijd nog, indien nodig. Misschien helpt die gedachte wat?
Als het lukt: houd even vol maar bespreek het ook zeker met je behandelaren. Soms moet je een paar doseringen / soorten ad uitproberen voor je een goeie te pakken hebt. En schrijf het hier vooral van je af. Iedereen snapt waar je het over hebt!
dinsdag 26 januari 2021 13:56
Dat laatste is herkenbaar. Maar ik ben het aan het afleren. Niemand kan het altijd allemaal zelf. Niemand. Nergens voor nodig ook. Je zou je vrienden en geliefden toch ook aanraden om hulp te vragen?
Ik had straatvrees. Enorme paniek als ik naar buiten moest, en in supermarkten en andere publieke plaatsen. Thuis binnen en op mijn werk niets aan de hand. Had (en heb heel soms nog) een enorme angst om flauw te vallen op publieke plaatsen. Ik neem escitalopram 10 mg. Helpt bij mij als een tierelier en geen bijwerkingen (behalve een paar nachten slecht slapen).
vrijdag 29 januari 2021 18:16
Me psycholoog weet goed dat ik angstig ben voor het medicijn zelf, maar deze angst is heftiger. Alsof er elk moment iets ergs kan gebeuren of dat ik iets heel spannends moet gaan doen. Vandaag contact gehad en moet nog een week op dezelfde dosering blijven voordat ik verder omhoog kan ivm de toenemende angsten als bijwerking. Ik neem alleen savonds dipiperon om rustiger te worden zodat ik wel een beetje kan slapenLaFlamande schreef: ↑26-01-2021 13:53Dat kan ik me voorstellen hoor, dat je werk er nu niet bij kunt hebben. Kun je deze klachten wel bespreken met een arts of psycholoog? Zelf kreeg ik oxazepam erbij, omdat ik zo bang was voor bijwerkingen in de opstartfase.
Die angst voor aankomen is begrijpelijk (waar wij vrouwen ons druk over maken...) maar dat moet je er nu maar bij nemen. De kans is heel klein en van die vreselijke angsten en dwanghandelingen afkomen (en je relatie!), lijkt me veel belangrijker. Afvallen kan altijd nog, indien nodig. Misschien helpt die gedachte wat?
Als het lukt: houd even vol maar bespreek het ook zeker met je behandelaren. Soms moet je een paar doseringen / soorten ad uitproberen voor je een goeie te pakken hebt. En schrijf het hier vooral van je af. Iedereen snapt waar je het over hebt!
Idd ik ga gewoon goed opletten met alles en als ik dan toch wat aankom; so be it. Ben bang als ik geen medicatie ga slikken ik alleen maar meer kwijt raak.
vrijdag 5 februari 2021 11:17
He ariane 9191, hoe gaat t nu met je medicijnen? Ik hoop dat je wat positief effect heb ervan!
Hier gaat t best lastig. Mijn werk is veranderd (qua uur opbouw en thuiswerk) en daar heb ik moeite mee. Nu wil ik niet zeuren, want iedereen zit in t zelfde schuitje, maar het heeft invloed. En de lege weekenden vind ik ook vervelend. Ik spreek nog wel af en toe af met een vriendin en we doen af en toe een online pubquiz met vrienden, maar voor de v rest is t saai...
Ik ben wel eens bang dat, als straks alles weer normaal wordt, ooit, ik helemaal niet meer gewend ben aan alle sociale dingen en ik daar weer angst van krijg.
Hoe gaat t met jullie?
Hier gaat t best lastig. Mijn werk is veranderd (qua uur opbouw en thuiswerk) en daar heb ik moeite mee. Nu wil ik niet zeuren, want iedereen zit in t zelfde schuitje, maar het heeft invloed. En de lege weekenden vind ik ook vervelend. Ik spreek nog wel af en toe af met een vriendin en we doen af en toe een online pubquiz met vrienden, maar voor de v rest is t saai...
Ik ben wel eens bang dat, als straks alles weer normaal wordt, ooit, ik helemaal niet meer gewend ben aan alle sociale dingen en ik daar weer angst van krijg.
Hoe gaat t met jullie?
vrijdag 5 februari 2021 13:55
Ik snap je zorgen,maar ik denk dat het sociale weer snel zal wennen. Goed dat je af en toe afspreekt..zelfs daar ben ik bang voorkaatje71 schreef: ↑05-02-2021 11:17He ariane 9191, hoe gaat t nu met je medicijnen? Ik hoop dat je wat positief effect heb ervan!
Hier gaat t best lastig. Mijn werk is veranderd (qua uur opbouw en thuiswerk) en daar heb ik moeite mee. Nu wil ik niet zeuren, want iedereen zit in t zelfde schuitje, maar het heeft invloed. En de lege weekenden vind ik ook vervelend. Ik spreek nog wel af en toe af met een vriendin en we doen af en toe een online pubquiz met vrienden, maar voor de v rest is t saai...
Ik ben wel eens bang dat, als straks alles weer normaal wordt, ooit, ik helemaal niet meer gewend ben aan alle sociale dingen en ik daar weer angst van krijg.
Hoe gaat t met jullie?
Hier gaat t niet zo..zo angstig..hartkloppingen en zweten. Let op alles in mn lichaam..ben er echt zo moe van!Alsof mn hartslag 1overslaat.. En dan zei de psy.: leer te vertrouwen in je lichaam
Lig paniekerig in bed nu..kids alleen beneden...voel mij zo ellendig . Sorry voor de egopost..ik ga oxazepam innemen en ff slapen.
Fijn wknd all
vrijdag 5 februari 2021 18:49
He Rammie wat shit dat je angst zoveel lichamelijke klachten geeft. Wat is dat vermoeiend, dus ik snap heel goed dat je even wil wegkruipen in bed om wat rust te hebben. Even resetten. Ik hoop dat de slaap je goed heeft gedaan.
Als je psy zegt om te leren vertrouwen op je eigen lichaam, vertelt ze dan ook hoe je dat kan leren? Leert ze jou dat dan ook?
Ik wens je een rustig weekend
Als je psy zegt om te leren vertrouwen op je eigen lichaam, vertelt ze dan ook hoe je dat kan leren? Leert ze jou dat dan ook?
Ik wens je een rustig weekend
zondag 7 februari 2021 09:17
kaatje71 schreef: ↑05-02-2021 11:17He ariane 9191, hoe gaat t nu met je medicijnen? Ik hoop dat je wat positief effect heb ervan!
Hier gaat t best lastig. Mijn werk is veranderd (qua uur opbouw en thuiswerk) en daar heb ik moeite mee. Nu wil ik niet zeuren, want iedereen zit in t zelfde schuitje, maar het heeft invloed. En de lege weekenden vind ik ook vervelend. Ik spreek nog wel af en toe af met een vriendin en we doen af en toe een online pubquiz met vrienden, maar voor de v rest is t saai...
Ik ben wel eens bang dat, als straks alles weer normaal wordt, ooit, ik helemaal niet meer gewend ben aan alle sociale dingen en ik daar weer angst van krijg.
Hoe gaat t met jullie?
De eerste week was heftig, angsten waren veel erger waardoor ik in overleg met de psy gister pas naar 1 tablet ben gegaan. Buitenom dat ik smorgens als ik wakker word een angstig gevoel heb wat ik niet herken can mezelf gaat het redelijk. Voel me zelf iets vrolijker, maar de angst voor het slapen is nog niet over. (Maar het slapen zelf gaat wel beter, misschien moet ik me vertrouwen ook terug krijgen) Hopelijk nu met 1 tablet gaat het beter. Ik had mij 2 weken volledig ziek gemeld op het werk, hiervoor werkte ik 50 procent. Mijn gevoel zeg dat ik nu weer moet gaan beginnen met 50 procent, maar tegelijkertijd ben ik bang dat me klachten weer erger worden omdat er dan weer meer druk is. Moeilijk..
Ik begrijp helemaal wat je zegt. Ik merk het ook, en als straks weer alles kan en mag ben ik weer bang dat dat te veel is, maar misschien moeten we het maar op ons af laten komen hoe alles over een jaar (of eerder) eruit ziet.
woensdag 10 februari 2021 23:01
hoi allemaal
ben heel lang niet geweest door dat me computer kapot was
men wat heb ik het gemist want me comp is me enigste afleiding ff
t gaat nog steeds slecht zou willen dat t is beter gaat want is al een jaar
de hele dag angst bang somber en me heel rot voelen
t ergste is dat me hoofd maar niet stil staat . vele angst gedachten
met zelfs beelden voor me ... en dan is t vaak over dood gaan
soms wil ik niet meer omdat ik zoveel angst voel en niet meer weet waar ik t zoeken moet
maar vaak ben ik ook weer bang om dood te gaan door alle stress en de angst en me lichaam
die soms zo rot voelt
zie beelden -gedachten voor me dat ik afscheid neem dat ik er niet meer ben enz
maar ook zie ik beelden voor me van voor deze periode dat ik me goed voelde
die doen pijn dan.
lijkt wel overal angst voor te hebben ..grote angst is om wakker te liggen en niet te kunnen slapen
die angst heb ik al jaren maar viel mee te leven
zo nu angst voor de dag ..weer een dag met rot voelen veel huilen bang zijn rot gedachten
iedere dag is zo zwaar
doe veel afleiding veel weg soms met tegenzin maar me bang voelen en me hoofd gaat maar door
de nacht is zelfs veel dromen dus sta 24 uur aan ..t word maar niet stil piekeren over dit allen
doemdenken maar ook gewoon allerlei flarden van gedachten van de hak op de tak
en aan dingen denken van hoe kom ik hier nou op waarom denk ik daar aan,
loop bij een spigiater voor medicijnen nu 3 weken in opbouw met weer een nieuwe ad
3 hier voor wilde niet werken,
bij een spygoloog heb ik ook een tijdje gelopen was meer praten .maar had ik niet veel aan
er is niks gebeurd of zo ...was overspannen en kreeg deze angsten erbij
vind t overleven wat kan een mens bang zijn ik huil erg veel van wanhoop bang en me zo voelen
en dat hoofd wat maar niet uit gaat.
dit was ff me verhaal ...ik hoop weer mee te mogen schreijven en zal ook op jullie reageren
misschien kan ik alles wat van me afpraten .
liefs van mij
ben heel lang niet geweest door dat me computer kapot was
men wat heb ik het gemist want me comp is me enigste afleiding ff
t gaat nog steeds slecht zou willen dat t is beter gaat want is al een jaar
de hele dag angst bang somber en me heel rot voelen
t ergste is dat me hoofd maar niet stil staat . vele angst gedachten
met zelfs beelden voor me ... en dan is t vaak over dood gaan
soms wil ik niet meer omdat ik zoveel angst voel en niet meer weet waar ik t zoeken moet
maar vaak ben ik ook weer bang om dood te gaan door alle stress en de angst en me lichaam
die soms zo rot voelt
zie beelden -gedachten voor me dat ik afscheid neem dat ik er niet meer ben enz
maar ook zie ik beelden voor me van voor deze periode dat ik me goed voelde
die doen pijn dan.
lijkt wel overal angst voor te hebben ..grote angst is om wakker te liggen en niet te kunnen slapen
die angst heb ik al jaren maar viel mee te leven
zo nu angst voor de dag ..weer een dag met rot voelen veel huilen bang zijn rot gedachten
iedere dag is zo zwaar
doe veel afleiding veel weg soms met tegenzin maar me bang voelen en me hoofd gaat maar door
de nacht is zelfs veel dromen dus sta 24 uur aan ..t word maar niet stil piekeren over dit allen
doemdenken maar ook gewoon allerlei flarden van gedachten van de hak op de tak
en aan dingen denken van hoe kom ik hier nou op waarom denk ik daar aan,
loop bij een spigiater voor medicijnen nu 3 weken in opbouw met weer een nieuwe ad
3 hier voor wilde niet werken,
bij een spygoloog heb ik ook een tijdje gelopen was meer praten .maar had ik niet veel aan
er is niks gebeurd of zo ...was overspannen en kreeg deze angsten erbij
vind t overleven wat kan een mens bang zijn ik huil erg veel van wanhoop bang en me zo voelen
en dat hoofd wat maar niet uit gaat.
dit was ff me verhaal ...ik hoop weer mee te mogen schreijven en zal ook op jullie reageren
misschien kan ik alles wat van me afpraten .
liefs van mij
donderdag 11 februari 2021 11:36
en dan is t ochtend de tranen branden weer ..durf me bed niet uit .weer zo dag van angst bang wanhoop en huilen ...toch ga ik eruit angstgedachten door me hoofd t staat niet stil ..begin aan me huishouden weer snikkend .ben overal bang voor de raarste ge dachten in me hoofd dat ik me kinderen niet zie op groeien dat ik er geen zin meer in heb .. waarom al deze gedachten ? ik huil er om wat een leven zo ..dit wil ik niet . de ene na de andere gedachten wat moet ik doen wat ga ik doen .waar heb ik zin in waarom voel ik me zo bang ....wil vluchten voel onrust me hele lijf staat in stress en kan t huilen maar moeilijk stoppen ...was t maar weer avond dan kon ik weer slapen ,,,,
wat is dit toch? wat heb ik toch? vragen in me hoofd ze zeggen een depressie .maar ik wordt sago van dat hoofd en al die rare gedachten en me zelf niet meer ben .denk steeds komt nooit meer goed .wil dat niet denken .ga me huis verder doen geen zin in maar wil niks en toch weer wel ..voel me ook verward en ben mezelf zo kwijt ...iedere dag maar huilen bang zijn onrust ..ik hou t niet meer voel gaat er steeds door me hoofd ..maar toch gan ik door ....wat is dit toch dat dat hoofd de raarste gedachten geeft en maar blijft denken wat ik ook doe de was ophangen de afwasmachiene legen ...... ze willen me opnemen in een depressiekliniek soms denk ik doe maar
maar denk ook weer me denken kennen ze niet stoppen en me heimwee ook niet ...gevoel alles kwijt te zijn was een bezig bijtje met lol en t altijd naar me zin genoot overal van .... nu lijkt t weg en ben ik niet meer de gene die ik was zit in gedachten ben afwezig .hoor weinig wat een ander zegt ..me hobby was muziek nu huil ik er bij omdat t weg lijkt ..was gek op me kleding trek nu snel wat aan ...doet pijn allemaal me hartje bloed .... me kindertje lijkt wel of ze geen moeder meer hebben ..ja 1 die alleen maar jankt en soms gedachten heeft van hoeft niet meer .....waarom denk ik dat waarom schrijf ik een afscheidsbrief in me hoofd ...t is raar zo raar ... want wil leven me leven terug probeer t te accepteren dat t nu zo is ..maar hoofd houdt op en de angst dat t zo blijft wint ...hele dagen huilbuien alleen maar van bangheid ... zeg stop tegen mezelf want t huilen maakt t alleen maar erger ...bewegen van de zenuwen doe ik ook maar met me benen en heen en weer lopen in huis ... wat een stress in me lijf
wat is dit toch? wat heb ik toch? vragen in me hoofd ze zeggen een depressie .maar ik wordt sago van dat hoofd en al die rare gedachten en me zelf niet meer ben .denk steeds komt nooit meer goed .wil dat niet denken .ga me huis verder doen geen zin in maar wil niks en toch weer wel ..voel me ook verward en ben mezelf zo kwijt ...iedere dag maar huilen bang zijn onrust ..ik hou t niet meer voel gaat er steeds door me hoofd ..maar toch gan ik door ....wat is dit toch dat dat hoofd de raarste gedachten geeft en maar blijft denken wat ik ook doe de was ophangen de afwasmachiene legen ...... ze willen me opnemen in een depressiekliniek soms denk ik doe maar
maar denk ook weer me denken kennen ze niet stoppen en me heimwee ook niet ...gevoel alles kwijt te zijn was een bezig bijtje met lol en t altijd naar me zin genoot overal van .... nu lijkt t weg en ben ik niet meer de gene die ik was zit in gedachten ben afwezig .hoor weinig wat een ander zegt ..me hobby was muziek nu huil ik er bij omdat t weg lijkt ..was gek op me kleding trek nu snel wat aan ...doet pijn allemaal me hartje bloed .... me kindertje lijkt wel of ze geen moeder meer hebben ..ja 1 die alleen maar jankt en soms gedachten heeft van hoeft niet meer .....waarom denk ik dat waarom schrijf ik een afscheidsbrief in me hoofd ...t is raar zo raar ... want wil leven me leven terug probeer t te accepteren dat t nu zo is ..maar hoofd houdt op en de angst dat t zo blijft wint ...hele dagen huilbuien alleen maar van bangheid ... zeg stop tegen mezelf want t huilen maakt t alleen maar erger ...bewegen van de zenuwen doe ik ook maar met me benen en heen en weer lopen in huis ... wat een stress in me lijf
donderdag 11 februari 2021 12:57
Oh goldster, natuurlijk mag je hier schrijven! En wat een paniek een frustratie spat er van je bericht. Je wil weten wat je hebt, wat je kan doen, hoe lang t gaat duren... met andere woorden, je wilt controle. En die ga je niet krijgen en dat frustreert je weer en hup dan heb je niet alleen angst en paniek maar ook frustratie. Dus probeer te accepteren dat je gevoelens heb die naar zijn. Dat je gedachtes heb die naar zijn. Masseer dat je je gevoelens en gedachtes niet bent. Je hebt ze. Probeer er van een afstandje naar te kijken om plaats van erin te duiken en erin te verdrinken. Is super lastig hoor, ik weet er alles van...
Maar ik lees ook dat je geen psycholoog meer heb, en dat verbaast me dan wel. Want zo iemand kan niet met een tover stokje zwaaien en alles wegnemen, maar je wel handvatten geven om er mee te gaan. Dus ik zou wel weer proberen iemand te zoeken om mee te praten.
Krijg je nog rustgevende medicatie? Om je even uit die angst cirkel te halen?
Arrianne9191 hoop daar medicatie inmiddels beter gaat. Lastig hè, werken of niet? Misschien kun je beginnen met een bakkie koffie of een ochtend, gewoon om te zien hoe t gaat. Afleiding helpt mij altijd goed, maar t moet niet teveel zijn en stress opleveren. Wat zegt de bedrijfsarts ervan?
Hier alles oké, weinig te melden, want maak maar weinig mee
.
Maar ik lees ook dat je geen psycholoog meer heb, en dat verbaast me dan wel. Want zo iemand kan niet met een tover stokje zwaaien en alles wegnemen, maar je wel handvatten geven om er mee te gaan. Dus ik zou wel weer proberen iemand te zoeken om mee te praten.
Krijg je nog rustgevende medicatie? Om je even uit die angst cirkel te halen?
Arrianne9191 hoop daar medicatie inmiddels beter gaat. Lastig hè, werken of niet? Misschien kun je beginnen met een bakkie koffie of een ochtend, gewoon om te zien hoe t gaat. Afleiding helpt mij altijd goed, maar t moet niet teveel zijn en stress opleveren. Wat zegt de bedrijfsarts ervan?
Hier alles oké, weinig te melden, want maak maar weinig mee
.
donderdag 11 februari 2021 13:44
hoi hoi ik heb idd rustgevende medicatie .alleen helpt dat niet ga er dwars door heen
wil me wel bezig houden nu ook net of ik aan de bank zit vast geplakt
aan de ene kant verveel ik me aan de andere kant wil ik wat doen
maar waar zin in dat loop ik maar te bedenken ....zou willen dat t vanzelf ging
iets gaan doen ..de inspiratie is weg .. lijkt wel of ik niks wil ...maar zo blijven zitten wil ik ook niet .....dus ik ben maar aan t verzinnen wordt je ook maf van zo iedere keer
wil me bezig houden eigenlijk maar me huisje is schoon of geen zin in
men wat ingewikkelt allemaal haha .....typisch een depressie erbij denk ik
ik krijg wel weer iemand om mee te praten handvaten is idd wat makkelijker
djw kaatje voor je reactie t is zoveel wat ik geschreven heb
ga verder met denken wat ik ga doen inmiddels weer een uur verder dus
wat hoop ik dat t snel weer alles van zelf gaat met zin
wil me wel bezig houden nu ook net of ik aan de bank zit vast geplakt
aan de ene kant verveel ik me aan de andere kant wil ik wat doen
maar waar zin in dat loop ik maar te bedenken ....zou willen dat t vanzelf ging
iets gaan doen ..de inspiratie is weg .. lijkt wel of ik niks wil ...maar zo blijven zitten wil ik ook niet .....dus ik ben maar aan t verzinnen wordt je ook maf van zo iedere keer
wil me bezig houden eigenlijk maar me huisje is schoon of geen zin in
men wat ingewikkelt allemaal haha .....typisch een depressie erbij denk ik
ik krijg wel weer iemand om mee te praten handvaten is idd wat makkelijker
djw kaatje voor je reactie t is zoveel wat ik geschreven heb
ga verder met denken wat ik ga doen inmiddels weer een uur verder dus
wat hoop ik dat t snel weer alles van zelf gaat met zin
vrijdag 19 februari 2021 07:45
Lieve goldster,
Was even weg, daarom deze late reactie. Maar jeetje vrouw, ik maak me zorgen om je als ik alles lees. Je schrijft dit:
" ze willen me opnemen in een depressiekliniek soms denk ik doe maar"
Waarom niet? Laat je helpen! Wie weet wat het je allemaal kan bieden. Zoals het nu gaat, gaat het ook niet. En als kind van een depressieve moeder zeg ik: je doet je kinderen er een plezier mee. Ze moeten je even missen, maar ze krijgen je weer terug.
Ik hoop dat je hulp krijgt en aanpakt goldster! En blijf vooral hier je hart luchten.
Was even weg, daarom deze late reactie. Maar jeetje vrouw, ik maak me zorgen om je als ik alles lees. Je schrijft dit:
" ze willen me opnemen in een depressiekliniek soms denk ik doe maar"
Waarom niet? Laat je helpen! Wie weet wat het je allemaal kan bieden. Zoals het nu gaat, gaat het ook niet. En als kind van een depressieve moeder zeg ik: je doet je kinderen er een plezier mee. Ze moeten je even missen, maar ze krijgen je weer terug.
Ik hoop dat je hulp krijgt en aanpakt goldster! En blijf vooral hier je hart luchten.
vrijdag 19 februari 2021 11:56
Goldstar lucht je hart hier hoor! Ik ben t wel met laflamande eens, misschien is het tijd voor wat meer drastische beslissingen. Je schrijft dat je rustgevende medicatie niet helpt. Misschien toch terug naar je arts, want er zijn meerdere soorten. Wellicht geeft een ander medicijn je wel de rust die je even nodig heb in je hoofd.
En die constante gedachte van 'ik moet iets doen' probeer die te laten gaan. Echt het geeft je zoveel frustratie en levert je niets op, want je kan dit nu niet even fixen.
Hier gaat t zo zo. Ik heb ik frustratie merk ik, vooral op werk gebied. Ik werk nu 3 dagdelen, maar ik merk dat ik meer wil. Dat ik verder wil komen en dat lukt niet met die paar uurtjes in de week. Bij mijn huidige werk kan ik niet meer uren krijgen.
Dus kijk ik naar vacatures met meer uren. Maar dan gebeurt er iets kleins op mijn werk, wat ik me weer zo persoonlijk aantrek en weer ik zoveel last van heb en maar blijf herkauwen in mijn hoofd, dat ik denk dat ik een nieuwe baan al helemaal niet aankan. En dat maakt me verdrietig, want ik wil zo graag.
Op de dagen dat ik niet werk, voel ik me vaak lamlendig en komt er weinig uit me. Ik denk dat dat komt doordat ik geen doel heb die dag. Dus nu kijk ik naar vrijwilligerswerk voor een uurtje of 2 per week... maar dan denk ik weer, is dat goed, is dat niet meer druk, kom ik dan wel aan voldoende rust? En geeft dat nog meer onrust en stress.
Dus de tip die ik goldster geef, kan ik net zo goed aan mezelf geven geloof ik.... nou ja ook nog goede momenten hier! Ik ga zo koken met mijn puberzoon (op zijn initiatief!!). Dus dat wordt hopelijk lekker eten later
En die constante gedachte van 'ik moet iets doen' probeer die te laten gaan. Echt het geeft je zoveel frustratie en levert je niets op, want je kan dit nu niet even fixen.
Hier gaat t zo zo. Ik heb ik frustratie merk ik, vooral op werk gebied. Ik werk nu 3 dagdelen, maar ik merk dat ik meer wil. Dat ik verder wil komen en dat lukt niet met die paar uurtjes in de week. Bij mijn huidige werk kan ik niet meer uren krijgen.
Dus kijk ik naar vacatures met meer uren. Maar dan gebeurt er iets kleins op mijn werk, wat ik me weer zo persoonlijk aantrek en weer ik zoveel last van heb en maar blijf herkauwen in mijn hoofd, dat ik denk dat ik een nieuwe baan al helemaal niet aankan. En dat maakt me verdrietig, want ik wil zo graag.
Op de dagen dat ik niet werk, voel ik me vaak lamlendig en komt er weinig uit me. Ik denk dat dat komt doordat ik geen doel heb die dag. Dus nu kijk ik naar vrijwilligerswerk voor een uurtje of 2 per week... maar dan denk ik weer, is dat goed, is dat niet meer druk, kom ik dan wel aan voldoende rust? En geeft dat nog meer onrust en stress.
Dus de tip die ik goldster geef, kan ik net zo goed aan mezelf geven geloof ik.... nou ja ook nog goede momenten hier! Ik ga zo koken met mijn puberzoon (op zijn initiatief!!). Dus dat wordt hopelijk lekker eten later
