Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
woensdag 25 december 2019 om 13:20
Ik voel me niet happy nu. Heb mijn moeder gebeld en gezegd dat ik pas met het eten wil komen. Zegt ze dat ze na mijn telefoontje een hele poos heeft zitten janken. Omdat ik volgens haar bot en egoïstisch overkwam. Ze zei dat ze al 30 jaar haar best doet om mij gelukkig te maken. Heel de week al boodschappen aan het doen is en bij alles denkt: Zou Hondenmens dit lusten? Ze zei ook dat ze toen nog niet wist dat ik liever niet geadopteerd wilde worden. Daar ging het toch niet over? Ze maakte er een heel drama van. Heeft vaak het gevoel dat ze het bij mij niet goed kan doen. En dingen als naar de Kerstmarkt gaan dat ze dat voor MIJ doet. Van haar hoeft het niet zo. Ook op haar werk deed ze altijd meer dan ze moest. Ze wil het iedereen naar de zin maken. Ik zei dat ik het benauwd krijg als ze zich zo enorm voor me uitslooft. Het gevoel dat ik dan wel blij MOET zijn.
Gelukkig werd ze naar een paar minuten rustig en snapt mijn punt nu. Ik mag komen wanneer ik wil, of dat nu voor of na de amuses is.
Herkent iemand dit?
Gelukkig werd ze naar een paar minuten rustig en snapt mijn punt nu. Ik mag komen wanneer ik wil, of dat nu voor of na de amuses is.
Herkent iemand dit?
woensdag 25 december 2019 om 13:38
Niet met mijn eigen ouders, maar wel met mijn schoonmoeder. Die zegt/doet dingen die ik niet fijn vind, maar omdat ze dat met 'goede bedoelingen' doet, snapt ze dat niet.
Ik heb een paar keer daarin goed mijn grens aangegeven, en nu gaat het wel beter. Toch zadelt ze me vaak met een schuldgevoel op - wat ik wel steeds beter kan loslaten.
Hondenmens, je moeder doet vanalles voor je maar ONGEVRAAGD. Je bent haar dus niks verplicht en ik vind het dan ook naar dat ze deze reactie heeft als jij je grens hierin aangeeft. Dat is niet eerlijk naar jou toe, je hebt niks verkeerd gedaan.
Hopelijk kun je het een beetje loslaten. Als jij je grenzen consequent blijft aangeven en aanhouden krijgt ze misschien door dat door haar teleursteling op jou te richten niet helpt. Misschien ook niet..
Goed dat je het hier even checkt! Je hebt niks verkeerd gedaan. Als je moeder iets voor jou wil doen is dat fijn, maar ze zou er goed aan doen als ze van tevoren vraagt wat jij dan graag zou willen.
Misschien zou je dat naar haar kunnen communiceren als de boel wat is gekalmeerd, na de kerst.
Ik heb een paar keer daarin goed mijn grens aangegeven, en nu gaat het wel beter. Toch zadelt ze me vaak met een schuldgevoel op - wat ik wel steeds beter kan loslaten.
Hondenmens, je moeder doet vanalles voor je maar ONGEVRAAGD. Je bent haar dus niks verplicht en ik vind het dan ook naar dat ze deze reactie heeft als jij je grens hierin aangeeft. Dat is niet eerlijk naar jou toe, je hebt niks verkeerd gedaan.
Hopelijk kun je het een beetje loslaten. Als jij je grenzen consequent blijft aangeven en aanhouden krijgt ze misschien door dat door haar teleursteling op jou te richten niet helpt. Misschien ook niet..
Goed dat je het hier even checkt! Je hebt niks verkeerd gedaan. Als je moeder iets voor jou wil doen is dat fijn, maar ze zou er goed aan doen als ze van tevoren vraagt wat jij dan graag zou willen.
Misschien zou je dat naar haar kunnen communiceren als de boel wat is gekalmeerd, na de kerst.
woensdag 25 december 2019 om 14:43
Bij mij, ik mag geen fondue meer eten door die cronh, en sta op restenarm dieet, eten dat makkelijk verteert voor die darmvernauwing. En zowel mijn ouders als mijn zus zaten daar meermaals over te bespreken, ik luister dan en denk is dat nu het ergste. Wat ik zou moeten eten en dat dit een drama is want ik moet iets anders eten dan de laatste 20 jaar. Terwijl die fondue mij totaal niet kan schelen. Het is die operatie, en dat eten wat voor eten dan ook is het minst van men zorgen. Het was konijn, en dat heb ik zelf gezegd, maar wel pas nadat ze er zich al een aantal keren goed druk in maakten voor zo een futiliteit. Want als er drukte word gemaakt om niets dan doe ik niet mee. En uiteindelijk heb ik wel het laatste woord wat ik zal eten van de beperkte keuze die mijn dieet me geeft. En dan zeg ik dit pas tegen dat het bijna zo ver is zo dat ik rustig kan nadenken er over. En voor die avond op zich dat doe ik ook niet graag maar ik zeg gewoon niets. En dat weten ze, daar voel ik me het beste bij. Hondenmens ik hoop dat je toch nog wat plezier er aan beleeft. Het zouden leuke tijden moeten zijn deze dagen, waarom is het dan zo een last en niet leuk. Gelukkig zijn er veel meer gewone dagen moet je maar denken Hondenmens.
woensdag 25 december 2019 om 16:29
@GreenLadyFern: Dat is het hem, ze doet het ongevraagd. Ik vind dat ze wel overgevoelig reageert. Hoewel ik dat zelf ook kan zijn. Ze kon vroeger ook zo reageren als ik niet wilde winkelen of weinig emotie toonde als ik een fiets had gekregen. Dan zei ze: "Andere kinderen zijn al blij als ze iets krijgen en jij vind alles maar normaal of wil het niet." En het andere moment zegt ze dat ik zo snel tevreden ben vergeleken met mijn stiefzussen. Wat vind je nou echt, denk ik dan.
Ik ga er zo naartoe, vanaf het voorgerecht mee-eten.
Ik ga er zo naartoe, vanaf het voorgerecht mee-eten.
woensdag 25 december 2019 om 20:29
Zoon kan ook zo lauw reageren wanneer hij iets krijgt. Maar soms kun je toch wel zien dat hij ergens echt blij mee is. Het blijft gewoon lastig... ik sta ook niet te juichen wanneer ik iets krijg, het maakt me juist ongemakkelijk omdat ik dan een verplichting voel iets terug te moeten doen...
Nou ja, ik hoop dat iedereen fijne feestdagen heeft en zich niet te get laat maken door verplichtingen.
Wij zitten lekker met het gezin in een huisje ver weg van enige familie en doen waar we zelf zin in hebben. Oftewel: zoon op de telefoon laten spelen en zelf lekker eten en wijn drinken voor de open haard.
Nou ja, ik hoop dat iedereen fijne feestdagen heeft en zich niet te get laat maken door verplichtingen.
Wij zitten lekker met het gezin in een huisje ver weg van enige familie en doen waar we zelf zin in hebben. Oftewel: zoon op de telefoon laten spelen en zelf lekker eten en wijn drinken voor de open haard.
vrijdag 27 december 2019 om 09:31
Hallo beste mensen,
Hoe waren jullie kerstdagen?
Die van mij waren wel relaxed en heb me prima vermaakt eigenlijk wel.
Heeft iemand gisteravond ook nog Dat zijn geen grappen meer (Powned) gezien?
Vond het zelf best wel interessant.
Herkende ook wel veel in het feit dat ik mij ook best wel snel gekwetst kan voelen.
Toch merk ik wel dat ik een wat dikkere huid begin te krijgen en wat begin te veranderen.
Wil vooral dat lievige, onzekere en ook pleasende er helemaal uit gaan krijgen bij mijzelf.
Daar heb ik zo langzamerhand wel helemaal genoeg van.
Ik moet meer van me af kunnen bijten, zonder daarbij direct de gekwetste ziel uit te hangen.
Te lang heb ik over me heen laten lopen en met me laten sollen.
Uiteindelijk ben ik daar zelf verantwoordelijk voor geweest.
Dat begin ik mij steeds meer te beseffen.
Het is goed om te veranderen; situaties etc kunnen niet altijd maar hetzelfde blijven.
Hoe waren jullie kerstdagen?
Die van mij waren wel relaxed en heb me prima vermaakt eigenlijk wel.
Heeft iemand gisteravond ook nog Dat zijn geen grappen meer (Powned) gezien?
Vond het zelf best wel interessant.
Herkende ook wel veel in het feit dat ik mij ook best wel snel gekwetst kan voelen.
Toch merk ik wel dat ik een wat dikkere huid begin te krijgen en wat begin te veranderen.
Wil vooral dat lievige, onzekere en ook pleasende er helemaal uit gaan krijgen bij mijzelf.
Daar heb ik zo langzamerhand wel helemaal genoeg van.
Ik moet meer van me af kunnen bijten, zonder daarbij direct de gekwetste ziel uit te hangen.
Te lang heb ik over me heen laten lopen en met me laten sollen.
Uiteindelijk ben ik daar zelf verantwoordelijk voor geweest.
Dat begin ik mij steeds meer te beseffen.
Het is goed om te veranderen; situaties etc kunnen niet altijd maar hetzelfde blijven.
vrijdag 27 december 2019 om 09:53
@Hondenmens:
Ergens kan ik je moeder wel begrijpen. Zelf een stiefzoontje met vermoedelijk autisme (bezig met diagnose) en het is best wel vermoeiend om daar constant rekening mee te houden. Op vlak van eten bv. is het tegenwoordig kennelijk ongehoord om een kind met autisme iets voor te schotelen en te zeggen dat het dit is of niets.
Begrijp wel niet goed waarom je zo'n nauw contact onderhoudt met je moeder als dit een punt is. Het contact met mijn eigen ouders is eigenlijk veel verbeterd sinds ik op mijn eigen benen stond en zij geen zorgende positie meer moesten innemen.
@Spike:
Blij dat Kerst weer achter de rug is. Kado's ontvangen of geven is niets voor mij, gespeelde familiale gevoelens evenmin.
Volgende week oud & nieuw enkel met gezin, prima voor ons. Spelletjes, eten, drinken en op tijd in bed.
Ergens kan ik je moeder wel begrijpen. Zelf een stiefzoontje met vermoedelijk autisme (bezig met diagnose) en het is best wel vermoeiend om daar constant rekening mee te houden. Op vlak van eten bv. is het tegenwoordig kennelijk ongehoord om een kind met autisme iets voor te schotelen en te zeggen dat het dit is of niets.
Begrijp wel niet goed waarom je zo'n nauw contact onderhoudt met je moeder als dit een punt is. Het contact met mijn eigen ouders is eigenlijk veel verbeterd sinds ik op mijn eigen benen stond en zij geen zorgende positie meer moesten innemen.
@Spike:
Blij dat Kerst weer achter de rug is. Kado's ontvangen of geven is niets voor mij, gespeelde familiale gevoelens evenmin.
Volgende week oud & nieuw enkel met gezin, prima voor ons. Spelletjes, eten, drinken en op tijd in bed.
vrijdag 27 december 2019 om 11:48
Op vlak van dingen lusten at ik juist het breedste samen met mijn moeder. Hier was het mijn zus die veel niet lusten ( heeft ook autisme bleek dit jaar), en mijn vader die kan dan weer allerlei dingen niet verdragen zo als kool en melkproducten wegens diarree.
Nu eet ik heel beperkt mijn restenarm dieet is beperkt, en ik weet niet wat het is. Maar die maagbeschermer, ik krijg daar precies diarree van. En het voelt hetzelfde als met die antibiotica, alsof mijn maag die pillen wil afdrijven. En ik voel me heel zwak alsof ik geen voedingstoffen er uit haal als het diarree is. Dat is altijd hetzelfde als ik pillen neem word ik precies nog zieker. En het valt altijd op dat ik dat krijg na die pillen nemen. Want ik eet om half 6, die pil moet ik om 8 uur nemen. En plots krijg ik het terwijl ik dan toch al ruim 2 uur gegeten heb. Wat een verschrikkelijk gedoe is dat.
Nu vind ik wel als iemand niet eet als hij het niet lust. Je wel best geeft wat hij wel lust. Want niet eten is nog altijd slechter dan altijd hetzelfde. Natuurlijk als je eentonig eet ga je tekorten krijgen . En dan moet er misschien best gezien worden of er supplementen moeten gegeven worden.
Ik zit vooral met die operatie die paar uurtje stilzitten. Aan een tafel dat vond ik niet leuk maar zou liever dat doen. Met oudejaar dan opengesneden worden en verdoofd worden etc. En ik zit ook met die pijnstillers in mijn hoofd. Ik lees daar allerlei dingen van dat je daar psychoses van krijgt. En ik lees al jaren overal dat je dat met autisme sneller krijgt. En ik wil dat niet krijgen, heb het nog nooit gehad. Nu denk ik er aan om te vragen zonder pijnstiller. Maar ik weet niet of dat mag. Toen ik mijn knie kapot gestampt heb heb ik ook al 2 weken niet geslapen van de pijn. Dus stel dat ik weer 2 weken niet slaap. Dat zal wel gaan, het zal wel pijn doen. Maar ik weet het niet waarom moet ik daar altijd zo over nadenken. Als ik al gestoord word, ik ben zo zwak dat ik toch niet veel kan doen. Maar de gedachte dat je dingen gaat zeggen wat je niet weet of dingen doen dat is voor mij er ver over. En juist nu gaat het in home and away over dean die slaappillen neemt. En allerlei dingen uitvoert terwijl hij slaapt tot zelfs lijken gaan opgraven. Het is misschien wat vergezocht dat ik dat ook ga doen. Maar ik denk aan niets anders, zelfs de pijn denk ik minder aan.
Nu eet ik heel beperkt mijn restenarm dieet is beperkt, en ik weet niet wat het is. Maar die maagbeschermer, ik krijg daar precies diarree van. En het voelt hetzelfde als met die antibiotica, alsof mijn maag die pillen wil afdrijven. En ik voel me heel zwak alsof ik geen voedingstoffen er uit haal als het diarree is. Dat is altijd hetzelfde als ik pillen neem word ik precies nog zieker. En het valt altijd op dat ik dat krijg na die pillen nemen. Want ik eet om half 6, die pil moet ik om 8 uur nemen. En plots krijg ik het terwijl ik dan toch al ruim 2 uur gegeten heb. Wat een verschrikkelijk gedoe is dat.
Nu vind ik wel als iemand niet eet als hij het niet lust. Je wel best geeft wat hij wel lust. Want niet eten is nog altijd slechter dan altijd hetzelfde. Natuurlijk als je eentonig eet ga je tekorten krijgen . En dan moet er misschien best gezien worden of er supplementen moeten gegeven worden.
Ik zit vooral met die operatie die paar uurtje stilzitten. Aan een tafel dat vond ik niet leuk maar zou liever dat doen. Met oudejaar dan opengesneden worden en verdoofd worden etc. En ik zit ook met die pijnstillers in mijn hoofd. Ik lees daar allerlei dingen van dat je daar psychoses van krijgt. En ik lees al jaren overal dat je dat met autisme sneller krijgt. En ik wil dat niet krijgen, heb het nog nooit gehad. Nu denk ik er aan om te vragen zonder pijnstiller. Maar ik weet niet of dat mag. Toen ik mijn knie kapot gestampt heb heb ik ook al 2 weken niet geslapen van de pijn. Dus stel dat ik weer 2 weken niet slaap. Dat zal wel gaan, het zal wel pijn doen. Maar ik weet het niet waarom moet ik daar altijd zo over nadenken. Als ik al gestoord word, ik ben zo zwak dat ik toch niet veel kan doen. Maar de gedachte dat je dingen gaat zeggen wat je niet weet of dingen doen dat is voor mij er ver over. En juist nu gaat het in home and away over dean die slaappillen neemt. En allerlei dingen uitvoert terwijl hij slaapt tot zelfs lijken gaan opgraven. Het is misschien wat vergezocht dat ik dat ook ga doen. Maar ik denk aan niets anders, zelfs de pijn denk ik minder aan.
vrijdag 27 december 2019 om 13:08
Ik woon al op mezelf. Ze heeft maar 1 kind, mij dus. En daar wil ze nauw contact mee houden. Verder staat ze wel voor me klaar en ze is mijn klankbord. Het contact is verder goed. Maar op dit punt gaat het dus nog wel eens mis.Moirmel schreef: ↑27-12-2019 09:53@Hondenmens:
Ergens kan ik je moeder wel begrijpen. Zelf een stiefzoontje met vermoedelijk autisme (bezig met diagnose) en het is best wel vermoeiend om daar constant rekening mee te houden. Op vlak van eten bv. is het tegenwoordig kennelijk ongehoord om een kind met autisme iets voor te schotelen en te zeggen dat het dit is of niets.
Begrijp wel niet goed waarom je zo'n nauw contact onderhoudt met je moeder als dit een punt is. Het contact met mijn eigen ouders is eigenlijk veel verbeterd sinds ik op mijn eigen benen stond en zij geen zorgende positie meer moesten innemen.
vrijdag 27 december 2019 om 14:51
Hier was de kerst enorm vermoeiend.
1e kerstdag ging eigenlijk wel, ik had eerst uitgeslapen en ging halverwege de middag richting familie. Ik had wel besloten om 's avonds weer naar huis te gaan omdat ik me niet echt topfit voelde (verkouden en paar nachten slecht geslapen)
2e kerstdag was echter vermoeiend. Had 'maar' 2 adressen gepland (leuk joh, ouders die gescheiden zijn) maar ik zat wel in totaal meer dan 3 uur in de auto (heen en terugreis meegerekend).
Enorm vermoeiend. En dat kwam er dus gisteren bij 2e adres ook uit.
Na het eten gelijk naar huis gegaan, onder de douche gestapt en de rest van de avond op de bank gehangen. En rond 9 uur naar bed gegaan want ik moest vandaag nog werken.
Was totaal overprikkeld gisteren. Dus een leer voor volgend jaar: Niet meer dan 1 adres per dag. Misschien zelfs nog minder.
Anyway, nu thuis van werk. Weekend. Dadelijk nog wat boodschappen halen en verder heb ik helemaal niks gepland tot maandag.
1e kerstdag ging eigenlijk wel, ik had eerst uitgeslapen en ging halverwege de middag richting familie. Ik had wel besloten om 's avonds weer naar huis te gaan omdat ik me niet echt topfit voelde (verkouden en paar nachten slecht geslapen)
2e kerstdag was echter vermoeiend. Had 'maar' 2 adressen gepland (leuk joh, ouders die gescheiden zijn) maar ik zat wel in totaal meer dan 3 uur in de auto (heen en terugreis meegerekend).
Enorm vermoeiend. En dat kwam er dus gisteren bij 2e adres ook uit.
Na het eten gelijk naar huis gegaan, onder de douche gestapt en de rest van de avond op de bank gehangen. En rond 9 uur naar bed gegaan want ik moest vandaag nog werken.
Was totaal overprikkeld gisteren. Dus een leer voor volgend jaar: Niet meer dan 1 adres per dag. Misschien zelfs nog minder.
Anyway, nu thuis van werk. Weekend. Dadelijk nog wat boodschappen halen en verder heb ik helemaal niks gepland tot maandag.
vrijdag 27 december 2019 om 17:36
@Spike76: Ik heb 1e Kerst bij mijn moeder en stiefvader gegeten. Was er rond 17:30 tot 21:30. Lang genoeg voor mij. Op 2e Kerst ben ik thuisgebleven. Gewandeld, beetje tv gekeken, Internetten, Diamond painting.
@pplakke: Ik ben ook een moeilijke eter, qua smaak, textuur en ook gevoelige darmen. Zo heb ik altijd al een afkeer tegen pitten en zaden gehad. Dat gevoel in mijn mond en keel.
Van melkproducten verdraag ik alleen yoghurt, vla, ijs. Gewone melk niet. Alleen als het ergens in verwerkt is, b.v koek, cake.
Ik kan me voorstellen dat je met die operatie en pillen zit. Vooral met Autisme lijkt me het erg lastig als je niet weet wat er gaat komen en hoe je je gaat voelen.
@pplakke: Ik ben ook een moeilijke eter, qua smaak, textuur en ook gevoelige darmen. Zo heb ik altijd al een afkeer tegen pitten en zaden gehad. Dat gevoel in mijn mond en keel.
Van melkproducten verdraag ik alleen yoghurt, vla, ijs. Gewone melk niet. Alleen als het ergens in verwerkt is, b.v koek, cake.
Ik kan me voorstellen dat je met die operatie en pillen zit. Vooral met Autisme lijkt me het erg lastig als je niet weet wat er gaat komen en hoe je je gaat voelen.
vrijdag 27 december 2019 om 20:02
Ik heb een redelijk drukke kerst gehad met veel familie van zijn kant.
Voor zijn gevoel was het gelukkig geslaagd, maar ik zelf pieker over allerlei dingen die ik naar mijn gevoel en analyse achteraf fout heb gedaan.
Ik vind het wel op zich leuk en gezellig om samen te zijn, maar in een grotere groep voel ik mij snel...moeilijk om uit te leggen.
Ik voel hoe ik tekort schiet en voel mij ook te veel tegelijk.
Soms doe ik te hard mijn best en vaak word ik dan ineens te zelfbewust en ga ik overal op letten.
Dan word ik ineens heel erg moe of zoiets.
Voor zijn gevoel was het gelukkig geslaagd, maar ik zelf pieker over allerlei dingen die ik naar mijn gevoel en analyse achteraf fout heb gedaan.
Ik vind het wel op zich leuk en gezellig om samen te zijn, maar in een grotere groep voel ik mij snel...moeilijk om uit te leggen.
Ik voel hoe ik tekort schiet en voel mij ook te veel tegelijk.
Soms doe ik te hard mijn best en vaak word ik dan ineens te zelfbewust en ga ik overal op letten.
Dan word ik ineens heel erg moe of zoiets.
vrijdag 27 december 2019 om 21:01
Ik werk in de zorg. Heb eerste Kerstdag gewerkt, bewust verder niets gepland verder. S avons lekker gekokkereld voor mezelf. Tweede kerstdag waren mijn kinderen er en heb ik een buffetje gemaakt in de middag, salades kant en klaar en voor de rest de oven het werk laten doen. Aangezien ik vandaag ook moest werken en ook volledig rond oud en nieuw, hou ik me koest en heb ik geen plannen. Vanwege weinig personeel is het werken alleen al hectisch genoeg.
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
vrijdag 27 december 2019 om 21:34
@Hondenmens Ze zeiden hoe ik me ga voelen, koorts en pijn. En dat is vast nog als het goed gaat. Als er onverwachte bijwerkingen zijn op medicatie, of bloedklonters, of wie weet wat dan nog. Het kan ook zijn als het lekt, na aantal dagen doen ze coloscopie om na te zien. Dat het opnieuw moet gebeuren de darmen verbinden. En als het gelukt is is nog maar de vraag of ik nog zindelijk ben. Want ze zeiden al iets dat dit eerste dagen al niet is, en dat klinkt alsof ik daar problemen mee mag verwachten, voor altijd. En ook gaat er een klep weg tussen dunne en dikke darm, het is die overgang. En ik lees daarvan dat dit zorgt voor tijd voor de darmen om voedingstoffen op te nemen.
Ik vroeg het nog ga ik 40 kg wegen er na. Ze zeiden van niet maar volgens mij ga ik op zen minst sneller in mijn broek doen. En minder kracht uit voedsel halen. Als ik het al overleef, ik wil niet een grote baby worden. Misschien daarom dat ik nog bij mijn ouders woon, dan kunnen ze mijn luiers verversen. Het universum heeft het allemaal goed uitgedacht. Dat past perfect in mijn manier van leven. Maar ik mag niet panikeren, het zal hopelijk wel niet zo erg zijn. Hondenmens inderdaad heb je je goed voorgesteld, het word lastig.
Ik vroeg het nog ga ik 40 kg wegen er na. Ze zeiden van niet maar volgens mij ga ik op zen minst sneller in mijn broek doen. En minder kracht uit voedsel halen. Als ik het al overleef, ik wil niet een grote baby worden. Misschien daarom dat ik nog bij mijn ouders woon, dan kunnen ze mijn luiers verversen. Het universum heeft het allemaal goed uitgedacht. Dat past perfect in mijn manier van leven. Maar ik mag niet panikeren, het zal hopelijk wel niet zo erg zijn. Hondenmens inderdaad heb je je goed voorgesteld, het word lastig.
vrijdag 27 december 2019 om 21:55
Ik heb even gezocht op wat er gebeurt als die klep weg is. En als je dat lijstje bekijkt dan ziet dat er niet bepaald leuk uit. Ze zeggen daar ook niets van in het ziekenhuis. Zij spreken van ongemakken van operatie, maar nadien lijkt het ook een soort eeuwig lijden te worden. https://www.simpto.nl/diagnose/bacteriele-overgroei/
zaterdag 28 december 2019 om 11:02
@pplakke: wanneer is je operatie gepland? Ik zou zeggen vertrouw op de artsen, maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan als je met zoveel vragen zit.
Voor diegene die niet langer werken: wanneer zijn jullie definitief uitgevallen?
Dit jaar was een complete ramp op werkgebied met meer afwezigheden dan in al de voorgaande jaren samen. Het lijkt me gewoon niet langer te lukken, alsof ik opgebruikt ben.
Voor diegene die niet langer werken: wanneer zijn jullie definitief uitgevallen?
Dit jaar was een complete ramp op werkgebied met meer afwezigheden dan in al de voorgaande jaren samen. Het lijkt me gewoon niet langer te lukken, alsof ik opgebruikt ben.
zaterdag 28 december 2019 om 11:37
@Moirmel Het is de 31 december oudejaar dus, maar moet al dag eerder er zijn. Waarschijnlijk zal dat maar het beste zijn. Dat de artsen maar beslissen. Ik kan er toch niets tegen doen. In het ziekenhuis ben je een soort worst, en de artsen kiezen hoe ze hem bereiden. Ik ben uitgevallen, meteen na 2 solicitaties voor beschutte werkplaatsen. Kreeg ik brief om gehandicapten uitkering aan te vragen. Maar ik zat op ov2 buitengewoon onderwijs en eigenlijk moest ik zelfs niet naar werk zoeken was niet verplicht, al wist ik dat niet toen. En toen was er de tijd van de kledingbakken met mijn vader. Dat heeft 5 jaar geduurd, en ik was nooit ziek. Tot ik toen tegen die zak turf stampte wat heel dom was. En vanaf toen kon ik veel minder. Maar ik was buiten die knie niet zwak. Nu is heel mijn lichaam verzwakt sinds die grote darm bloeding. En het voelt niet aan alsof het nog gaat beteren als ik er over lees online. Ik vrees zelfs dat we hier gaan moeten verhuizen. Want is grote tuin 33are en na een half uur stappen is mijn kracht heel de dag op. Als dat zo blijft kan ik dat niet meer onderhouden. En mijn vader is ook moe na zijn werk en tuinman is veel te duur voor zo een grote tuin.
zaterdag 28 december 2019 om 13:58
Zostraks kwam ik een vriend van me overwacht tegen (nadat ik boodschappen had gedaan)..
Vond dit erg leuk en voelde mij hier ook goed bij.
Toch heb ik wel de angst om twee voormalig vrienden van me tegen te kunnen komen, bij mij in de buurt.
Met deze twee personen zijn de contacten wat vervelend geëindigd.
Heb ook geen behoefte meer aan contact met hun, want tijdens deze vriendschappen heb ik deze contacten steeds meer als erg energiezuigend ervaren met hun en ik ervaarde steeds meer irritaties, twijfels etc.
Ik weet dat dit wat negatief kan klinken; zo heb ik het echter nou éénmaal ervaren.
Van beide personen kreeg ik ook vrij weinig hoogte.
Als ik bijvoorbeeld eens wilde afspreken, werd dit vaak wat op een vage manier afgehouden en wist ik op den duur niet meer waar ik aan toe was.
Ik voelde me haast wat gebruikt en een soort van vijfde wiel aan de wagen.
Het voelde steeds meer onbevredigend voor me en ik had het idee dat ik wat bleef hangen in bepaalde zich herhalende patronen.
Er zat op den duur geen (positieve) ontwikkeling meer in deze contacten.
Het kan soms gebeuren dat bepaalde contacten op den duur niet meer bij je passen, scheef kunnen groeien en/of dat je deze zelfs kunt ontgroeien.
Erg pijnlijk, maar helaas wel waar.
Voor wie is het eigenlijk herkenbaar dat sommige vriendschappen moeilijk in stand te houden zijn?
En dat je hier onbevredigende gevoelens op den duur bij kunt krijgen?
Vond dit erg leuk en voelde mij hier ook goed bij.
Toch heb ik wel de angst om twee voormalig vrienden van me tegen te kunnen komen, bij mij in de buurt.
Met deze twee personen zijn de contacten wat vervelend geëindigd.
Heb ook geen behoefte meer aan contact met hun, want tijdens deze vriendschappen heb ik deze contacten steeds meer als erg energiezuigend ervaren met hun en ik ervaarde steeds meer irritaties, twijfels etc.
Ik weet dat dit wat negatief kan klinken; zo heb ik het echter nou éénmaal ervaren.
Van beide personen kreeg ik ook vrij weinig hoogte.
Als ik bijvoorbeeld eens wilde afspreken, werd dit vaak wat op een vage manier afgehouden en wist ik op den duur niet meer waar ik aan toe was.
Ik voelde me haast wat gebruikt en een soort van vijfde wiel aan de wagen.
Het voelde steeds meer onbevredigend voor me en ik had het idee dat ik wat bleef hangen in bepaalde zich herhalende patronen.
Er zat op den duur geen (positieve) ontwikkeling meer in deze contacten.
Het kan soms gebeuren dat bepaalde contacten op den duur niet meer bij je passen, scheef kunnen groeien en/of dat je deze zelfs kunt ontgroeien.
Erg pijnlijk, maar helaas wel waar.
Voor wie is het eigenlijk herkenbaar dat sommige vriendschappen moeilijk in stand te houden zijn?
En dat je hier onbevredigende gevoelens op den duur bij kunt krijgen?
zaterdag 28 december 2019 om 16:02
@Spike: Ik heb eigenlijk geen vriendschappen meer. Man heeft wel wat vrienden en we doen regelmatig wat met de stelletjes. Komt mij prima uit, wel de voordelen van leuke dingen doen samen, maar niet de nadelen van een vriendschap onderhouden... nu wel weer voorzichtig contact met iemand die een paar jaar geleden mijn beste vriendin was. Ik ga ook dat oppervlakkig houden, dat is beter voor me.
@pplakke: als je bij je ouders woont zou ik proberen geen zorgen te maken over eventueel verhuizen. Misschien kan het je helpen om al je vragen als lijstje op te schrijven en te kijken wat je ouders kunnen beantwoorden en wat je arts kan beantwoorden? Zo kun je misschien wat rust krijgen.
@Moirmel: (Nog) niet definitief uitgevallen, zit nu wel anderhalf jaar in de ziektewet. Heb havo gedaan, een half jaar gestudeerd, gestopt, toen gaan werken in een winkel 20 uur. Aantal bbl opleidingen en cursussen via het werk gedaan en in 5 jaar doorgegroeid naar fulltime manager (stapsgewijs) en dat ee half jaar gedaan voordat ik uitviel. Ik ben nu 26
Ik hoop dat ik, door ander werk en minder uren, wel kan blijven werken.
@pplakke: als je bij je ouders woont zou ik proberen geen zorgen te maken over eventueel verhuizen. Misschien kan het je helpen om al je vragen als lijstje op te schrijven en te kijken wat je ouders kunnen beantwoorden en wat je arts kan beantwoorden? Zo kun je misschien wat rust krijgen.
@Moirmel: (Nog) niet definitief uitgevallen, zit nu wel anderhalf jaar in de ziektewet. Heb havo gedaan, een half jaar gestudeerd, gestopt, toen gaan werken in een winkel 20 uur. Aantal bbl opleidingen en cursussen via het werk gedaan en in 5 jaar doorgegroeid naar fulltime manager (stapsgewijs) en dat ee half jaar gedaan voordat ik uitviel. Ik ben nu 26
Ik hoop dat ik, door ander werk en minder uren, wel kan blijven werken.
zaterdag 28 december 2019 om 16:16
Vergeten dat ik zelf nog wat wilde typen. Met oud en nieuw zouden we met twee andere stellen dus wat gaan doen. Maand geleden heeft 1 stel afgezegd want die zouden toch ergens anders heen gaan. Prima. Oud en nieuw bij ons vieren dus. Boodschappen zijn besteld, ik weet hoe ik ga voorbereiden. Andere stel zorgt voor oliebollen en drinken, wij voor het eten.
Gisteren liggen we in bed, wordt man geappt of dat andere stel toch nog erbij kan want hun afspraak was afgezegd... vervelend maar ja, eij hebben dat ook wel eens gehad en toen was het heel fijn dat we ergens anders aan konden schuiven.
We hebben dus ja gezegd maar heel mijn plan overhoop. Wie zorgt nu voor wat, wat moet ik nu regelen, wie wat waar wanneer. Heb dus nog twee uur wakker gelegen want mijn man wist het ook niet en zei 'dat zien we morgen wel'.
Ik vind het dan zo vervelend dat ik daar niet flexibel in kan zijn. Ik weet nu nog steeds niet hoe of wat en kan het moeilijk uit mijn hoofd zetten.
Net ontplofte ik een beetje. We hebben een bergzolder die ik helemaal had opgeruimd en gesorteerd, inclusief een stapel voor milieustraat, stapel voor de kringloop etc. Maar mijn man zet altijd alles op zolder weg omdat ik niet bij de vlizotrap kon.
Ik moest naar zolder om de champagneglazen te zoeken en echt waar, alles lag door elkaar. Kortsluiting. Zit nog een heel verhaal achter maar het resultaat was ik boos, man boos, allebei even in een andere ruimte zitten en bijkomen.
Uiteindelijk heb ik wel duidelijk kunnen maken wat er bij mij gebeurde door het te vergelijken met een probleem bij mijn man. Hij heeft ADD en raakt totaal over de zeik met koken. Heeft geen overzicht meer en gaat over kleine dingen tekeer.
Ik zei dat ik dus kortsluiting kreeg als dingen zo verkeerd staan, en toen snapte hij het.
We hebben samen de zolder weer opgeruimd, en nu gaat het wel weer haha. Soms vind ik ons een gekke match, maar het gaat meestal heel goed.
Gisteren liggen we in bed, wordt man geappt of dat andere stel toch nog erbij kan want hun afspraak was afgezegd... vervelend maar ja, eij hebben dat ook wel eens gehad en toen was het heel fijn dat we ergens anders aan konden schuiven.
We hebben dus ja gezegd maar heel mijn plan overhoop. Wie zorgt nu voor wat, wat moet ik nu regelen, wie wat waar wanneer. Heb dus nog twee uur wakker gelegen want mijn man wist het ook niet en zei 'dat zien we morgen wel'.
Ik vind het dan zo vervelend dat ik daar niet flexibel in kan zijn. Ik weet nu nog steeds niet hoe of wat en kan het moeilijk uit mijn hoofd zetten.
Net ontplofte ik een beetje. We hebben een bergzolder die ik helemaal had opgeruimd en gesorteerd, inclusief een stapel voor milieustraat, stapel voor de kringloop etc. Maar mijn man zet altijd alles op zolder weg omdat ik niet bij de vlizotrap kon.
Ik moest naar zolder om de champagneglazen te zoeken en echt waar, alles lag door elkaar. Kortsluiting. Zit nog een heel verhaal achter maar het resultaat was ik boos, man boos, allebei even in een andere ruimte zitten en bijkomen.
Uiteindelijk heb ik wel duidelijk kunnen maken wat er bij mij gebeurde door het te vergelijken met een probleem bij mijn man. Hij heeft ADD en raakt totaal over de zeik met koken. Heeft geen overzicht meer en gaat over kleine dingen tekeer.
Ik zei dat ik dus kortsluiting kreeg als dingen zo verkeerd staan, en toen snapte hij het.
We hebben samen de zolder weer opgeruimd, en nu gaat het wel weer haha. Soms vind ik ons een gekke match, maar het gaat meestal heel goed.
zaterdag 28 december 2019 om 17:27
Wat vervelend voor je.GreenLadyFern schreef: ↑28-12-2019 16:02@Spike: Ik heb eigenlijk geen vriendschappen meer. Man heeft wel wat vrienden en we doen regelmatig wat met de stelletjes. Komt mij prima uit, wel de voordelen van leuke dingen doen samen, maar niet de nadelen van een vriendschap onderhouden... nu wel weer voorzichtig contact met iemand die een paar jaar geleden mijn beste vriendin was. Ik ga ook dat oppervlakkig houden, dat is beter voor me.
Ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk het is om vriendschappen goed in stand te kunnen houden.
Gelukkig heb ik weliswaar een leuke vriendenkring.
Maar helaas vallen daar soms ook mensen in af (en soms komen er ook weer mensen bij).
Het is een proces wat gaande blijft en wat moeilijk onder controle te houden is.
zaterdag 28 december 2019 om 17:41
O je hoeft het echt niet vervelend te vinden. Het is prima zo. Heb een goede band met mijn zus, kan prima overweg met schoonzus en broertje, zo wat 'lossere' sociale contacten en een goed huwelijk. Dat zijn genoeg sociale contacten voor mij. Zo heb ik vaak zat iets leuks te doen maar ook genoeg tijd voor mezelf!
zaterdag 28 december 2019 om 19:15
Wij waren met de kerstdagen dus lekker weg. Dag erna was een beetje een teleurstelling met wat ruzie tussen man en mij, maar goed... uiteindelijk was het allemaal wel prima.
Met oud en nieuw zijn we van plan thuis te blijven. Geen visite. Lekker rustig.
Vriendschappen. Ik ben er geen ster in, zeker in het onderhouden van vriendschappen niet. Gelukkig 1 vriendin bij wie dat geen probleem is. En verder wel veel 'kennissen', leuk als ik ze tegen kom, maar we zoeken elkaar niet actief op.
En van de sportschool heb ik veel sociale contacten waarvan ik met 1 iemand ook buiten het sporten om app.
Man heeft wel veel vrienden, voornamelijk vanuit z'n werk. Gelukkig zijn het allemaal hele aardige mensen. Maar als er veel mensen bij elkaar zijn herken ik ook wel dat ik me terug ga trekken, of idd heel zelfbewust wordt.
Pplakke, ik snap de stress voor je operatie. Mijn pa is onlangs ook geopereerd en was ook heel nerveus en van slag. Uiteindelijk is de operatie gelukkig goed gegaan. Dus heb eveneens vertrouwen in de artsen! Die mensen doen niks anders...
Met oud en nieuw zijn we van plan thuis te blijven. Geen visite. Lekker rustig.
Vriendschappen. Ik ben er geen ster in, zeker in het onderhouden van vriendschappen niet. Gelukkig 1 vriendin bij wie dat geen probleem is. En verder wel veel 'kennissen', leuk als ik ze tegen kom, maar we zoeken elkaar niet actief op.
En van de sportschool heb ik veel sociale contacten waarvan ik met 1 iemand ook buiten het sporten om app.
Man heeft wel veel vrienden, voornamelijk vanuit z'n werk. Gelukkig zijn het allemaal hele aardige mensen. Maar als er veel mensen bij elkaar zijn herken ik ook wel dat ik me terug ga trekken, of idd heel zelfbewust wordt.
Pplakke, ik snap de stress voor je operatie. Mijn pa is onlangs ook geopereerd en was ook heel nerveus en van slag. Uiteindelijk is de operatie gelukkig goed gegaan. Dus heb eveneens vertrouwen in de artsen! Die mensen doen niks anders...
