Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
maandag 23 december 2019 om 16:45
Welkom GreenLadyFern! Fijn dat je zelf niet gepest bent. Zoals je ziet bij je man kan dat heel lang sporen nalaten.
@pplakke: Ik was ook een stille. In groep 4 van de basisschool zei de leraar tegen mijn ouders dat hij opeens mijn naam op een schrift zag staan. En dacht: "Oh zit die ook in mijn klas?" In groep 7 moesten we een spreekbeurt doen waar ik een 8,8 voor kreeg. Toen zei hij tegen mijn ouders: "Goh ik wist niet dat ze ook kon praten." Hoewel ik wel dingen vroeg die ik niet snapte. Maar hij bedoelde vast uit mezelf iets vertellen. Hij maakte er verder geen probleem van.
Tijdens mijn MBO opleiding voelde ik me wel regelmatig de vergeten puber. Bij informatica b.v. We hadden een wachtwoord gekregen in de 1e les. Ik had alleen niet meegekregen dat je het moest onthouden. Afgeleid, dromerig. De 2e les moesten we een opdracht doen waar je dat wachtwoord bij nodig had. Ik zei dat ik het niet meer wist. De leraar zei dat hij niks kon met mensen die hun wachtwoord vergeten en liet me heel de les (2 uur) zitten wachten. Terwijl iedereen bezig was. Erg ongemakkelijk.
@pplakke: Ik was ook een stille. In groep 4 van de basisschool zei de leraar tegen mijn ouders dat hij opeens mijn naam op een schrift zag staan. En dacht: "Oh zit die ook in mijn klas?" In groep 7 moesten we een spreekbeurt doen waar ik een 8,8 voor kreeg. Toen zei hij tegen mijn ouders: "Goh ik wist niet dat ze ook kon praten." Hoewel ik wel dingen vroeg die ik niet snapte. Maar hij bedoelde vast uit mezelf iets vertellen. Hij maakte er verder geen probleem van.
Tijdens mijn MBO opleiding voelde ik me wel regelmatig de vergeten puber. Bij informatica b.v. We hadden een wachtwoord gekregen in de 1e les. Ik had alleen niet meegekregen dat je het moest onthouden. Afgeleid, dromerig. De 2e les moesten we een opdracht doen waar je dat wachtwoord bij nodig had. Ik zei dat ik het niet meer wist. De leraar zei dat hij niks kon met mensen die hun wachtwoord vergeten en liet me heel de les (2 uur) zitten wachten. Terwijl iedereen bezig was. Erg ongemakkelijk.
maandag 23 december 2019 om 17:38
Ik vroeg sowieso nooit iets uit mezelf, meer zelfs. Als ze iets vroegen, zei ik altijd een antwoord waarop ze niets moesten terug zeggen en het gesprek eindigde. En ook zei ik het niet als ik ziek was, ik heb ooit eens de klas ondergekotst. En toen moest ik naar huis en moest mijn moeder me ophalen. Eigenlijk is dat nu nog toen ik omver viel met dat bloedverlies. Toen wist ik ook al langer dat het mis ging gaan. En toch probeer ik het te verstoppen tot ik er bij neerval. Mijn ouders vielen uit de lucht, terwijl ik dat bloeden in mindere maten al jaren en jaren had, vandaar dat ik er zo geen schrik meer van had, het was normaal.hondenmens schreef: ↑23-12-2019 16:45Welkom GreenLadyFern! Fijn dat je zelf niet gepest bent. Zoals je ziet bij je man kan dat heel lang sporen nalaten.
@pplakke: Ik was ook een stille. In groep 4 van de basisschool zei de leraar tegen mijn ouders dat hij opeens mijn naam op een schrift zag staan. En dacht: "Oh zit die ook in mijn klas?" In groep 7 moesten we een spreekbeurt doen waar ik een 8,8 voor kreeg. Toen zei hij tegen mijn ouders: "Goh ik wist niet dat ze ook kon praten." Hoewel ik wel dingen vroeg die ik niet snapte. Maar hij bedoelde vast uit mezelf iets vertellen. Hij maakte er verder geen probleem van.
Tijdens mijn MBO opleiding voelde ik me wel regelmatig de vergeten puber. Bij informatica b.v. We hadden een wachtwoord gekregen in de 1e les. Ik had alleen niet meegekregen dat je het moest onthouden. Afgeleid, dromerig. De 2e les moesten we een opdracht doen waar je dat wachtwoord bij nodig had. Ik zei dat ik het niet meer wist. De leraar zei dat hij niks kon met mensen die hun wachtwoord vergeten en liet me heel de les (2 uur) zitten wachten. Terwijl iedereen bezig was. Erg ongemakkelijk.
Nu is men ziekenhuis angst wel geminderd sinds ik daar was. Maar toch is dat iets in mij dat altijd zegt het zal zo wel zal overgaan. En tot hiertoe is dat ook altijd gelukt en leef ik nog. Stel je voor dat ik volgende week dood ben bij die operatie, het zou mij een mooi bewijs zijn dat ik daarom er liever niet kwam, maar het mij zou het totaal niet storen dood zijn. Liever dat dan pijn liggen lijden met een verdoofd lijf en wie weet wat voor complicaties.
Dingen vergeten is me nooit verweten, simpelweg omdat ik daar in eerste plaats zat omdat ik te dom en te traag was voor gewone school, pas op 15 diagnose autisme. En men daarom niet zo streng was voor leerfouten. Sowieso kwam mijn iq test toen op 15 op 67 uit. Dus van wachtwoorden of dergelijke dingen onthouden dat bestond niet in de school waar ik zat. Ze waren al blij als je kon lezen denk ik.
maandag 23 december 2019 om 19:17
Ik weet helaas dat ik wat zwaar op de hand kan overkomen.
Dat is iets wat ik eigenlijk helemaal niet wil.
En ik wil al helemaal niet als een negatief of zwartgallig persoon worden gezien.
Voel me echter erg kwetsbaar in deze samenleving en kan ook slecht tegen negatieve invloeden van bepaalde mensen.
Sommige mensen kunnen nou éénmaal een vervelende impact op me hebben.
Natuurlijk weet ik dat ik hier zelf verantwoordelijk voor ben.
Het is helaas niet altijd te vermijden, wat betreft bijvoorbeeld giftig gedrag.
Giftige contacten kunnen trouwens ook van twee kanten komen (zoals in een vriendschap, relatie etc); dat besef ik me ook maar weer al te goed.
Het kan bijzonder naar zijn als je verstrikt raakt in een contact die beklemmend, benauwend en energiezuigend voelt.
Dat heb ik in het verleden helaas ook dikwijls moeten ervaren.
Dat is iets wat ik eigenlijk helemaal niet wil.
En ik wil al helemaal niet als een negatief of zwartgallig persoon worden gezien.
Voel me echter erg kwetsbaar in deze samenleving en kan ook slecht tegen negatieve invloeden van bepaalde mensen.
Sommige mensen kunnen nou éénmaal een vervelende impact op me hebben.
Natuurlijk weet ik dat ik hier zelf verantwoordelijk voor ben.
Het is helaas niet altijd te vermijden, wat betreft bijvoorbeeld giftig gedrag.
Giftige contacten kunnen trouwens ook van twee kanten komen (zoals in een vriendschap, relatie etc); dat besef ik me ook maar weer al te goed.
Het kan bijzonder naar zijn als je verstrikt raakt in een contact die beklemmend, benauwend en energiezuigend voelt.
Dat heb ik in het verleden helaas ook dikwijls moeten ervaren.
dinsdag 24 december 2019 om 09:18
Ik ben gelukkig nooit echt gepest, maar voor mijn gevoel hoorde ik ook nooit ergens bij. Ik voelde me altijd het vijfde wiel aan de wagen, slechts getolereerd.
Op de basisschool deed ik gewoon mijn ding en was ik verder heel dromerig. Maar omdat ik verder altijd goede resulted haalde was er geen reden tot ongerustheid. Ik speelde ook veel met andere kinderen.
Op de middelbare en daarna was ik buiten schooltijd voornamelijk alleen.
Mijn probleem met andere mensen zit meer in mijzelf. Ik heb een negatief beeld van mezelf waardoor ik al snel denk dat mensen over me praten en om me lachen. Waarom zou iemand in mijn gezelschap willen zijn als ik al vaak niet mezelf wilde zijn? Dus ik kon ook nooit geloven dat mensen oprecht vrienden met mij zouden willen zijn.
Verder kan ik me inderdaad ook erg aan een persoon 'vastklampen', zeker als we in een omgeving zijn met veel andere mensen. Zo hing ik best veel aan m'n zusje in plaats van zelf vriendjes op te scharrelen. Ik zat net zo lief met een stapel boeken voor de tent te lezen.
Tegenwoordig gaat het wel een stuk beter gelukkig. Ik heb een hoop geleerd over mezelf en nieuwe strategieen aangeleerd om met mensen om te gaan.
Op de basisschool deed ik gewoon mijn ding en was ik verder heel dromerig. Maar omdat ik verder altijd goede resulted haalde was er geen reden tot ongerustheid. Ik speelde ook veel met andere kinderen.
Op de middelbare en daarna was ik buiten schooltijd voornamelijk alleen.
Mijn probleem met andere mensen zit meer in mijzelf. Ik heb een negatief beeld van mezelf waardoor ik al snel denk dat mensen over me praten en om me lachen. Waarom zou iemand in mijn gezelschap willen zijn als ik al vaak niet mezelf wilde zijn? Dus ik kon ook nooit geloven dat mensen oprecht vrienden met mij zouden willen zijn.
Verder kan ik me inderdaad ook erg aan een persoon 'vastklampen', zeker als we in een omgeving zijn met veel andere mensen. Zo hing ik best veel aan m'n zusje in plaats van zelf vriendjes op te scharrelen. Ik zat net zo lief met een stapel boeken voor de tent te lezen.
Tegenwoordig gaat het wel een stuk beter gelukkig. Ik heb een hoop geleerd over mezelf en nieuwe strategieen aangeleerd om met mensen om te gaan.
dinsdag 24 december 2019 om 11:42
Ik was ook erg dromerig en kreeg veel dingen daardoor niet mee. Toch waren mijn cijfers gemiddeld. Maar dat kwam omdat de meeste vragen in het proefwerk uit het boek gesteld werden. Dingen die alleen mondeling verteld werden wist ik vaak niet. Of spullen die van thuis mee moest nemen voor een bepaalde les.
Vastklampen aan een bepaalde persoon had ik ook erg. Zo wilde ik altijd naast mijn buurmeisje zitten en dingen samen doen. Vooral in de kleuterklas. Hoewel ik genoeg andere vriendinnetjes had. Maar haar kende ik het langst en zij stond het dichtst bij me. En ik dacht dat zij er net zo over dacht. Dat was niet zo. Zij wilde ook wel eens met een ander kind en ik begreep dat niet. Ineens stond ze met een ander in de rij of koos iemand anders om samen in de poppenhoek of op de stuurkar te gaan. Ik dacht: Waarom? Wat heb ik fout gedaan?
Ik kon het ook erg vinden als leuke afspraken niet doorgingen. Logeerpartijtjes b.v. Dan zouden we bij elkaar gaan logeren. Vaak werd er alleen bij mij thuis gelogeerd. Andersom meestal niet, terwijl dat wel beloofd was. Dat riep vraagtekens op. Zelf denk ik dat het kwam omdat ik een moeilijke eter was.
Vastklampen aan een bepaalde persoon had ik ook erg. Zo wilde ik altijd naast mijn buurmeisje zitten en dingen samen doen. Vooral in de kleuterklas. Hoewel ik genoeg andere vriendinnetjes had. Maar haar kende ik het langst en zij stond het dichtst bij me. En ik dacht dat zij er net zo over dacht. Dat was niet zo. Zij wilde ook wel eens met een ander kind en ik begreep dat niet. Ineens stond ze met een ander in de rij of koos iemand anders om samen in de poppenhoek of op de stuurkar te gaan. Ik dacht: Waarom? Wat heb ik fout gedaan?
Ik kon het ook erg vinden als leuke afspraken niet doorgingen. Logeerpartijtjes b.v. Dan zouden we bij elkaar gaan logeren. Vaak werd er alleen bij mij thuis gelogeerd. Andersom meestal niet, terwijl dat wel beloofd was. Dat riep vraagtekens op. Zelf denk ik dat het kwam omdat ik een moeilijke eter was.
dinsdag 24 december 2019 om 16:41
Vaak vraag ik mij af hoe het nou komt dat bepaalde mensen mij zo kunnen raken, irriteren of wat dan ook.
En waarom ik dit zo ver laat komen (ben hier zelf immers ook verantwoordelijk voor).
Voor mijn gevoel ben ik echt te soft, kom ik niet voor mijzelf op, bijt ik niet genoeg van me af en heb ik last van een negatief zelfbeeld.
Situaties van giftigheid (vervelend gedrag, conflicten, ruzies etc) voorkom ik altijd het liefste, maar soms ontkom je er blijkbaar niet aan.
Moet dit eigenlijk ook niet te krampachtig blijven vermijden.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
En waarom ik dit zo ver laat komen (ben hier zelf immers ook verantwoordelijk voor).
Voor mijn gevoel ben ik echt te soft, kom ik niet voor mijzelf op, bijt ik niet genoeg van me af en heb ik last van een negatief zelfbeeld.
Situaties van giftigheid (vervelend gedrag, conflicten, ruzies etc) voorkom ik altijd het liefste, maar soms ontkom je er blijkbaar niet aan.
Moet dit eigenlijk ook niet te krampachtig blijven vermijden.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
dinsdag 24 december 2019 om 17:00
Spike, ik heb een tijdje getwijfeld of ik dit zou gaan zeggen maar na je laatste berichtje ga ik het toch zeggen. Vat het asjeblieft niet verkeerd op, maar jij bent veel te aardig voor iedereen. Ik herken het wel hoor, ik wilde het liefst met iedereen bevriend zijn, zei overal ja tegen en durfde geen confrontaties aan.
Uiteindelijk ging ik dus continu over mijn grenzen en dat heeft de das omgedaan.
Ik ben de laatste jaren veel harder geworden en dat moet jij ook worden. Sommige mensen zeiden tegen mij: Zo, dat jij dat durft! Een paar jaar geleden deed je dat nog niet.
En dat klopt, ik ben ook veel harder geworden. Maar hierdoor durf ik wel veel beter mijn grenzen aan te geven. Ik merk echt dat ik er baat bij heb.
Ik weet niet of je onder behandeling bent van iets of iemand?
Nu wordt er veel gepost dus het kan zijn dat je hier al iets mee doet, mijn excuses dan. Ik lees niet altijd alles meer omdat er soms hele lange berichten worden gepost en dan raak ik na een paar zinnen al in de war.
Uiteindelijk ging ik dus continu over mijn grenzen en dat heeft de das omgedaan.
Ik ben de laatste jaren veel harder geworden en dat moet jij ook worden. Sommige mensen zeiden tegen mij: Zo, dat jij dat durft! Een paar jaar geleden deed je dat nog niet.
En dat klopt, ik ben ook veel harder geworden. Maar hierdoor durf ik wel veel beter mijn grenzen aan te geven. Ik merk echt dat ik er baat bij heb.
Ik weet niet of je onder behandeling bent van iets of iemand?
Nu wordt er veel gepost dus het kan zijn dat je hier al iets mee doet, mijn excuses dan. Ik lees niet altijd alles meer omdat er soms hele lange berichten worden gepost en dan raak ik na een paar zinnen al in de war.
dinsdag 24 december 2019 om 17:08
Hoi Kwebbeltje
Bedankt voor je reactie.
Heb deze niet verkeerd opgevat en ik vind ook zeker dat je gelijk hebt in wat je geschreven hebt.
Ben jarenlang te aardig dan wel pleasent geweest en gaf mensen te veel ruimte om over mijn grenzen te gaan.
Daar moet ik voortaan ook veel strenger in gaan worden, zowel naar mijzelf als naar anderen toe.
Heb hierover ook gesprekken met mijn maatschappelijk werker en psychiater.
Bedankt voor je reactie.
Heb deze niet verkeerd opgevat en ik vind ook zeker dat je gelijk hebt in wat je geschreven hebt.
Ben jarenlang te aardig dan wel pleasent geweest en gaf mensen te veel ruimte om over mijn grenzen te gaan.
Daar moet ik voortaan ook veel strenger in gaan worden, zowel naar mijzelf als naar anderen toe.
Heb hierover ook gesprekken met mijn maatschappelijk werker en psychiater.
dinsdag 24 december 2019 om 21:33
Net mijn moeder aan de telefoon gehad. Gevraagd of ze een planning had voor morgen. Dan ga ik bij haar en stiefvader eten. Ze zei geen planning te hebben en ik mag komen wanneer ik wil. Toen ik zei tussen 17:00 en 17:30 te willen komen, vroeg ze of ik dan geen amuse wilde. Jawel, maar dat kan toch ook op die tijd? Als er een feestje is wordt op die tijd ook gerust nog geborreld. Ze zei dat als ik pas om 17:00 kom, we dan ook laat eten. Want het vlees moet nog 3 kwartier in de oven. Mijn oom komt tussen 15:00 en 15:30. Ma zei erachteraan dat ze bedacht had eerst thee te doen, dan spelletjes doen onder het genot van de amuses. En dan daarna eten. Ik zei dat ik het niet zo lang daar kan volhouden. Aangezien ik met Sinterklaas daar toch ruim 6 uur gezeten heb en dat te lang vond.
Ze kreeg nu het gevoel dat ze mij iets opleg waar ik helemaal geen zin in heb. "Ik dacht dat jij het leuk vond om hier Kerst te vieren en spelletjes te doen?"
Zo bedoelde ik het niet, maar ik vind het daar niet leuk. Graag ben ik daar niet. Komt niet door hen, maar vanwege hun huis. Donkere uitstraling, het stinkt er naar kachelrook. Ik wil er altijd gauw weer weg. Spelletjes vind ik een paar potjes leuk, maar geen uren. En mijn oom vind ik ook niet zo leuk dat ik er vroeger voor wil komen. Hij is nogal aanwezig en belerend. Tja, ik weet niet zo goed wat ik ermee wil. Ga er wel naartoe, maar moet morgen even kijken hoe laat. Ook al mag ik gaan en komen wanneer ik wil. Het loopt bijna altijd uit en dat vind ik dan toch weer moeilijk.
Ze kreeg nu het gevoel dat ze mij iets opleg waar ik helemaal geen zin in heb. "Ik dacht dat jij het leuk vond om hier Kerst te vieren en spelletjes te doen?"
Zo bedoelde ik het niet, maar ik vind het daar niet leuk. Graag ben ik daar niet. Komt niet door hen, maar vanwege hun huis. Donkere uitstraling, het stinkt er naar kachelrook. Ik wil er altijd gauw weer weg. Spelletjes vind ik een paar potjes leuk, maar geen uren. En mijn oom vind ik ook niet zo leuk dat ik er vroeger voor wil komen. Hij is nogal aanwezig en belerend. Tja, ik weet niet zo goed wat ik ermee wil. Ga er wel naartoe, maar moet morgen even kijken hoe laat. Ook al mag ik gaan en komen wanneer ik wil. Het loopt bijna altijd uit en dat vind ik dan toch weer moeilijk.
dinsdag 24 december 2019 om 21:40
Ik vraag mij af, ik kwam vandaag per toeval bij men prive berichten hier. En 10 dagen geleden kreeg ik een bericht. Duidelijk zo een soort praktijk, je kent dat wel mooie vrouwen profiel foto om je geld af te luizen. Iets te bespreken in engels, zal je fotos sturen vriendelijk etc, ene Sharon Arnett contact me on gmail. Hebben jullie dit ook al voorgehad hier? Zouden er nu echt mensen zijn die daar in trappen. Dat lees je wel eens in de krant dan vragen ze geld, en sommige spenderen daar dan duizenden aan, tot ze plots beseffen dat het fake is. Maar dan zijn ze al bijna arm.
dinsdag 24 december 2019 om 21:53
hondenmens schreef: ↑24-12-2019 21:49@pplakke: Ik heb zo'n bericht nog niet gezien. Welke afzender staat erbij?
dinsdag 24 december 2019 om 22:01
Hondenmens ik doe dit ook niet graag. Hier was het vandaag. Ik ben er al vanaf, gelukkig enkel mijn zus en vriend en mijn ouders. Maar ik houd er anders al niet van en nu met die operatie op oudejaar al helemaal niet. En ook moest ik konijn eten aangezien ik geen fondue meer mag eten. Moest ik vrij zijn zou ik nooit nog iets doen van dat soort dingen. Ook heb ik de laatste dagen steeds meer lichte hoofdpijn. Ik weet niet of dat door dat beperkt voedsel komt of die pillen. Maar het maakt het er niet aangenamer op. Nochtans heb ik tussen school en nu bijna geen hoofdpijn gehad. En ik ben nog niet eens geopereerd.
dinsdag 24 december 2019 om 23:23
Ze zei dat ze geen planning had, maar die had ze dus eigenlijk wél.hondenmens schreef: ↑24-12-2019 21:33Net mijn moeder aan de telefoon gehad. Gevraagd of ze een planning had voor morgen. Dan ga ik bij haar en stiefvader eten. Ze zei geen planning te hebben en ik mag komen wanneer ik wil. Toen ik zei tussen 17:00 en 17:30 te willen komen, vroeg ze of ik dan geen amuse wilde. Jawel, maar dat kan toch ook op die tijd? Als er een feestje is wordt op die tijd ook gerust nog geborreld. Ze zei dat als ik pas om 17:00 kom, we dan ook laat eten. Want het vlees moet nog 3 kwartier in de oven. Mijn oom komt tussen 15:00 en 15:30. Ma zei erachteraan dat ze bedacht had eerst thee te doen, dan spelletjes doen onder het genot van de amuses. En dan daarna eten. Ik zei dat ik het niet zo lang daar kan volhouden. Aangezien ik met Sinterklaas daar toch ruim 6 uur gezeten heb en dat te lang vond.
Ze kreeg nu het gevoel dat ze mij iets opleg waar ik helemaal geen zin in heb. "Ik dacht dat jij het leuk vond om hier Kerst te vieren en spelletjes te doen?"
Zo bedoelde ik het niet, maar ik vind het daar niet leuk. Graag ben ik daar niet. Komt niet door hen, maar vanwege hun huis. Donkere uitstraling, het stinkt er naar kachelrook. Ik wil er altijd gauw weer weg. Spelletjes vind ik een paar potjes leuk, maar geen uren. En mijn oom vind ik ook niet zo leuk dat ik er vroeger voor wil komen. Hij is nogal aanwezig en belerend. Tja, ik weet niet zo goed wat ik ermee wil. Ga er wel naartoe, maar moet morgen even kijken hoe laat. Ook al mag ik gaan en komen wanneer ik wil. Het loopt bijna altijd uit en dat vind ik dan toch weer moeilijk.
Volgens mij kun je dus ook zeggen dat je geen amuse wil.
En dat je gewoon komt tussen 17.00 en 17.30.
En dat je anders het voorgerecht overslaat.
Want ik denk dat het allemaal niet zo veel uitmaakt, als je in de tijd dat je er bent gewoon op je best bent.
Dan kun je gezellig zijn en heb je er zelf ook wat aan.
En als dat betekent dat je dan wat later komt dan is dat oké.
Misschien dat je moeder daarom eerst ook deed alsof ze geen planning had.
Zodat jij je vrij kon voelen.
Maar op de 1 of andere manier (misschien haar eigen spanning) kon ze het toch niet laten om de dag te controleren.
Of misschien was het ook een soort van uitnodiging?
Misschien dat je moeder het gewoon gezelliger vindt als jij er vroeg bent, maar natuurlijk alleen als jij dat ook wilt en niet met een sjagrijnig gezicht.
Ik brainstorm maar wat, ik hoop dat je er wat aan hebt/ mee kunt.
Zelf ging ik tussendoor weleens een half uurtje lopen, lekker uitwaaien als een bezoek te lang duurde.
Toen ik nog een hond had was het extra makkelijk, want die moest ik sowieso uitlaten en dan had ik even een momentje om tot mezelf te komen.
Hoe dan ook, het is aan jou om bij jezelf aan te voelen wat het beste is voor jou en ik hoop dat het een fijne dag voor je wordt.
anoniem_638f50d8e8247 wijzigde dit bericht op 25-12-2019 00:06
0.53% gewijzigd
woensdag 25 december 2019 om 00:03
Nu ik er aan de hand van jullie berichten over nadenk;
Bij mezelf aanvoelen wat ik wil en waar mijn grens ligt vind ik vaak erg lastig, daarom kan ik dus vaak niet tijdig reageren en een grens aangeven.
En de ander kan mij enorm van de wijs brengen waardoor ik toch weer aan mezelf ga twijfelen.
Ik vind het dus soms erg moeilijk om bij mezelf te blijven.
Misschien dat ik juist daardoor soms zo star kan zijn en zo zwart wit ineens.
Omdat het leven soms van me eist een stelling in te nemen, terwijl eigenlijk alles alleen maar grijs is.
Bij mezelf aanvoelen wat ik wil en waar mijn grens ligt vind ik vaak erg lastig, daarom kan ik dus vaak niet tijdig reageren en een grens aangeven.
En de ander kan mij enorm van de wijs brengen waardoor ik toch weer aan mezelf ga twijfelen.
Ik vind het dus soms erg moeilijk om bij mezelf te blijven.
Misschien dat ik juist daardoor soms zo star kan zijn en zo zwart wit ineens.
Omdat het leven soms van me eist een stelling in te nemen, terwijl eigenlijk alles alleen maar grijs is.
woensdag 25 december 2019 om 09:00
@tante jans
Heeeeel erg herkenbaar. Ik vertrouw mijn eigen oordeel steeds minder. Bang dat ik mijn grenzen over ga en weer in crisis raak. Reële kans, wat dat is het afgelopen jaar al drie keer gebeurd. Ik vraag dan ook vaak bevestiging over mijn keuzes (met name grote dingen zoals bij werk) aan mijn behandelaren, die dan geen duidelijke mening geven. Dat snap ik wel, want zij kunnen ook niet altijd weten wat het beste voor me is. Maar als ze geen duidelijke mening geven, ga ik het toch voor ze invullen met wat ze wel hebben gezegd en laten zien. Daardoor krijg ik ook hele gemixte signalen. Ik werk nu bv therapeurisch en ben qua werk meerdere keren te snel opgebouwd (ik krijg een schema en dus houd ik me daaraan), waarbij ik mijn grenzen weer uit het oog verloor en in crisis raakte, en daarna weer overnieuw moest beginnen.
Ik had dus laatst besloten niet te gaan werken omdat ik al een week erg instabiel was, maar na gesprek met peut (die niet bevestigde dat het een goede ofwel foute keuze was) toch maar gegaan. Ik weet echt niet meer waar ik goed aan doe.
Wel een andere functie aangeboden binnen t bedrijf en er zijn meerdere kandidaten. Ik ga kijken wat de uren en het salaris voorstellen. Nu kan ik echt (nog) niet fulltime werken, maar op de lange termijn moet parttime wel goed genoeg verdienen om de hypotheek te betalen.
Ik ga erover in gesprek, want de functie ligt mr wel echt. Vanuit huis werken, eigen uren indelen, weinig contact met collega's en nul klantcontact! Het werk zelf is uitdagend zonder TE uitdagend te zijn.
Ik ga erover in gesprek dus ik ben benieuwd. Het zou heel fijn zijn om weer mee te draaien in de maatschappij.
Heeeeel erg herkenbaar. Ik vertrouw mijn eigen oordeel steeds minder. Bang dat ik mijn grenzen over ga en weer in crisis raak. Reële kans, wat dat is het afgelopen jaar al drie keer gebeurd. Ik vraag dan ook vaak bevestiging over mijn keuzes (met name grote dingen zoals bij werk) aan mijn behandelaren, die dan geen duidelijke mening geven. Dat snap ik wel, want zij kunnen ook niet altijd weten wat het beste voor me is. Maar als ze geen duidelijke mening geven, ga ik het toch voor ze invullen met wat ze wel hebben gezegd en laten zien. Daardoor krijg ik ook hele gemixte signalen. Ik werk nu bv therapeurisch en ben qua werk meerdere keren te snel opgebouwd (ik krijg een schema en dus houd ik me daaraan), waarbij ik mijn grenzen weer uit het oog verloor en in crisis raakte, en daarna weer overnieuw moest beginnen.
Ik had dus laatst besloten niet te gaan werken omdat ik al een week erg instabiel was, maar na gesprek met peut (die niet bevestigde dat het een goede ofwel foute keuze was) toch maar gegaan. Ik weet echt niet meer waar ik goed aan doe.
Wel een andere functie aangeboden binnen t bedrijf en er zijn meerdere kandidaten. Ik ga kijken wat de uren en het salaris voorstellen. Nu kan ik echt (nog) niet fulltime werken, maar op de lange termijn moet parttime wel goed genoeg verdienen om de hypotheek te betalen.
Ik ga erover in gesprek, want de functie ligt mr wel echt. Vanuit huis werken, eigen uren indelen, weinig contact met collega's en nul klantcontact! Het werk zelf is uitdagend zonder TE uitdagend te zijn.
Ik ga erover in gesprek dus ik ben benieuwd. Het zou heel fijn zijn om weer mee te draaien in de maatschappij.
woensdag 25 december 2019 om 09:27
Zou dan even 's middags langswippen, een paar borrelhapjes naar binnen schuiven en voor het eten weer naar huis zodat je lekker in je huispak op de bank kunt netflixen vanavond.hondenmens schreef: ↑24-12-2019 21:33Net mijn moeder aan de telefoon gehad. Gevraagd of ze een planning had voor morgen. Dan ga ik bij haar en stiefvader eten. Ze zei geen planning te hebben en ik mag komen wanneer ik wil. Toen ik zei tussen 17:00 en 17:30 te willen komen, vroeg ze of ik dan geen amuse wilde. Jawel, maar dat kan toch ook op die tijd? Als er een feestje is wordt op die tijd ook gerust nog geborreld. Ze zei dat als ik pas om 17:00 kom, we dan ook laat eten. Want het vlees moet nog 3 kwartier in de oven. Mijn oom komt tussen 15:00 en 15:30. Ma zei erachteraan dat ze bedacht had eerst thee te doen, dan spelletjes doen onder het genot van de amuses. En dan daarna eten. Ik zei dat ik het niet zo lang daar kan volhouden. Aangezien ik met Sinterklaas daar toch ruim 6 uur gezeten heb en dat te lang vond.
Ze kreeg nu het gevoel dat ze mij iets opleg waar ik helemaal geen zin in heb. "Ik dacht dat jij het leuk vond om hier Kerst te vieren en spelletjes te doen?"
Zo bedoelde ik het niet, maar ik vind het daar niet leuk. Graag ben ik daar niet. Komt niet door hen, maar vanwege hun huis. Donkere uitstraling, het stinkt er naar kachelrook. Ik wil er altijd gauw weer weg. Spelletjes vind ik een paar potjes leuk, maar geen uren. En mijn oom vind ik ook niet zo leuk dat ik er vroeger voor wil komen. Hij is nogal aanwezig en belerend. Tja, ik weet niet zo goed wat ik ermee wil. Ga er wel naartoe, maar moet morgen even kijken hoe laat. Ook al mag ik gaan en komen wanneer ik wil. Het loopt bijna altijd uit en dat vind ik dan toch weer moeilijk.
Vreselijk die opgelegde familiebijeenkomsten.
woensdag 25 december 2019 om 09:30
Persoonlijk zou ik denken, moeders is onder de pannen bij familie, dus dan hoef ik er een dagje niet naartoe. Zo gaat het bij ons in elk geval sinds m'n vader overleden is. Normaal aten we beide kerstdagen met z'n drietjes, maar sinds we nog maar met twee zijn blijft het zo beladen. Dus wordt m'n moeder op eerste kerstdag door familie uitgenodigd en blijf ik thuis, en tweede eten we met z'n tweetjes.
woensdag 25 december 2019 om 09:32
Met je eens.redbulletje schreef: ↑25-12-2019 09:27Zou dan even 's middags langswippen, een paar borrelhapjes naar binnen schuiven en voor het eten weer naar huis zodat je lekker in je huispak op de bank kunt netflixen vanavond.
Vreselijk die opgelegde familiebijeenkomsten.
woensdag 25 december 2019 om 11:37
@Tantejans en Redbull: Mijn moeder had wel iets gekocht wat ik ook lekker vind, beenham en rollade. Dat maak ik thuis nooit voor mezelf, te groot. En wil daar eigenlijk dan ook van mee-eten. Zit zelf te denken om na het toetje naar huis te gaan. Ik kan ook vragen of ze een paar borrelhapjes rauw laat (bladerdeeg met gehakt) en die dan meeneem naar huis voor morgen als lunch. Zodat ik pas vanaf het eten kom.
Het is niet dat ik er helemaal niet naartoe wil, maar hooguit 3 uur ofzo.
Soms belt mijn moeder dan ineens om te zeggen dat mijn oom cadeautjes heeft meegebracht. En dan proberen ze me alsnog over te halen eerder te komen.
Morgen blijf ik thuis, maar dat is vooral omdat we nu niet gaan gourmetten. Normaal doen we dat een van de beide Kerstdagen. Maar nu willen ze 2 dagen hetzelfde eten. Vandaag met ons en morgen met 2 vriendinnen van hen. En dat vind ik een beetje saai. Ik eet nooit 2 dagen achter elkaar hetzelfde.
Het is niet dat ik er helemaal niet naartoe wil, maar hooguit 3 uur ofzo.
Soms belt mijn moeder dan ineens om te zeggen dat mijn oom cadeautjes heeft meegebracht. En dan proberen ze me alsnog over te halen eerder te komen.
Morgen blijf ik thuis, maar dat is vooral omdat we nu niet gaan gourmetten. Normaal doen we dat een van de beide Kerstdagen. Maar nu willen ze 2 dagen hetzelfde eten. Vandaag met ons en morgen met 2 vriendinnen van hen. En dat vind ik een beetje saai. Ik eet nooit 2 dagen achter elkaar hetzelfde.
