Psyche
alle pijlers
Bestaat zo een mediation?
donderdag 5 september 2019 10:18
Hallo,
Met mijn ex heb ik al drie mislukte mediations binnen de reguliere hulpverlening gehad. M.i. is de mislukking door de uitgangspunt en de benadering. Ze bestempelen mijn relatie als een vechtscheiding en de mediation is gericht op het herstel van onze relatie als ouders.
Het gaat hier echter niet om een vechtscheiding, dat geven mensen toe als ze zich meer met de zaak bemoeien. Mijn ex heeft een grote behoefte aan controle en ik ben geen gelijkwaardige gesprekpartner voor hem.
Toch zou ik iemand tussen ons willen hebben die me een beetje rust kan geven en misschien dingen voor elkaar kan krijgen.
Een voorbeeld van waar het over gaat. Mijn dochter wil haar grootouders in Spanje bezoeken. Ik wilde voor de Kerst daarnaartoe gaan. Ik vroeg hem of we voor de kerst twee weken kunnen gaan en dan kan hij mijn dochter in de meivakantie twee weken hebben. Of misschien heeft hij een ander voorstel. Zijn antwoord was een reeks aan beschuldigingen en scheldkanonnades. Ik reageerde er niet op, maar ik boekte een reis voor de dagen dat zij bij mij is: één week in plaats van twee.
Ik stuurde dan het toestemmingformulier van het ministerie (nodig om met het vliegtuig te reizen met een minderjarige). Hij was razend omdat ik hem niet om toestemming had gevraagd alvorens te boeken. Maar als teken van zijn goede wil ondanks mijn piraterij en egoïsme, zou hij ondertekenen. De formulieren waren echter niet correct ingevuld, zei hij en ik moest een document ondertekenen waar ik toegeef dat ik over een aantal zaken lieg en dat ik hem benadeel. Uiteraard ben ik er niet eens op ingegaan.
Ik heb hem dan nog een keer de formulieren verstuurd, met een advocaat in de cc. Hij ondertekende het niet omdat ik per post en niet via de mail moest sturen. Ik stuurde het via de post en krijg het terug omdat ze niet juist zijn ingevuld. De gegevens van zijn paspoort ontbreken. Ik ben verantwoordelijk voor een correcte invulling van het formulier en niet hij (zijn woorden). Ik vraag hem deze gegevens, maar hij geeft ze niet omdat ik ze zou hebben. Het is gewoon een bewijs van mijn onwil
Naast deze gegevens, wil hij bovendien een kopie van mijn paspoort en een handtekening. Volgens hem dit maakt deel uit van het formulier en als ik dat niet doe, ben ik gebreke en kan hij dan niet ondertekenen. Omdat hij zijn goede wil heeft laten zien
, wil hij een teken van mijn dankbaarheid zin: hij wil volgend jaar naar eigen inzicht mijn dochter op elke willekeurige moment komen ophalen, buiten de afgesproken omgangsregeling en zonder overleg vooraf. Op dit punt heb ik mijn advocaat gevraagd wat de volgende stap is. Zijn antwoord was: hij maakt er een potje van.
Deze mailwisseling ging gepaard met grote tirades, beschuldigingen, scheldpartijen en bedreigingen. Mijn reacties zijn kort een zakelijk, ik ga NIET op de beschuldigen in en laat de mails door andere mensen eerst lezen zodat er geen enkele woord van mijn kant buiten de toon valt.
Kortom, dit gaat elke keer zo, en het verstoort behoorlijk mijn rust. Hij is maanden stil, en ineens vindt hij een onderwerp om erover te discussiëren.
Iemand heeft me voorgesteld om mediations te zoeken, maar niet zo eentje als wat ik gehad heb. Ze doelt op iemand die echt gericht op het oplossen van de zaken gaat, en niet op het herstellen van de relatie. Bestaat zoiets? Ken iemand die in de buurt van Utrecht of Amsterdam of online mij zou kunnen helpen?
P.s. Mijn dochter is bijna 16 maar ze durft niet tegen haar vader in te gaan.
Met mijn ex heb ik al drie mislukte mediations binnen de reguliere hulpverlening gehad. M.i. is de mislukking door de uitgangspunt en de benadering. Ze bestempelen mijn relatie als een vechtscheiding en de mediation is gericht op het herstel van onze relatie als ouders.
Het gaat hier echter niet om een vechtscheiding, dat geven mensen toe als ze zich meer met de zaak bemoeien. Mijn ex heeft een grote behoefte aan controle en ik ben geen gelijkwaardige gesprekpartner voor hem.
Toch zou ik iemand tussen ons willen hebben die me een beetje rust kan geven en misschien dingen voor elkaar kan krijgen.
Een voorbeeld van waar het over gaat. Mijn dochter wil haar grootouders in Spanje bezoeken. Ik wilde voor de Kerst daarnaartoe gaan. Ik vroeg hem of we voor de kerst twee weken kunnen gaan en dan kan hij mijn dochter in de meivakantie twee weken hebben. Of misschien heeft hij een ander voorstel. Zijn antwoord was een reeks aan beschuldigingen en scheldkanonnades. Ik reageerde er niet op, maar ik boekte een reis voor de dagen dat zij bij mij is: één week in plaats van twee.
Ik stuurde dan het toestemmingformulier van het ministerie (nodig om met het vliegtuig te reizen met een minderjarige). Hij was razend omdat ik hem niet om toestemming had gevraagd alvorens te boeken. Maar als teken van zijn goede wil ondanks mijn piraterij en egoïsme, zou hij ondertekenen. De formulieren waren echter niet correct ingevuld, zei hij en ik moest een document ondertekenen waar ik toegeef dat ik over een aantal zaken lieg en dat ik hem benadeel. Uiteraard ben ik er niet eens op ingegaan.
Ik heb hem dan nog een keer de formulieren verstuurd, met een advocaat in de cc. Hij ondertekende het niet omdat ik per post en niet via de mail moest sturen. Ik stuurde het via de post en krijg het terug omdat ze niet juist zijn ingevuld. De gegevens van zijn paspoort ontbreken. Ik ben verantwoordelijk voor een correcte invulling van het formulier en niet hij (zijn woorden). Ik vraag hem deze gegevens, maar hij geeft ze niet omdat ik ze zou hebben. Het is gewoon een bewijs van mijn onwil
Naast deze gegevens, wil hij bovendien een kopie van mijn paspoort en een handtekening. Volgens hem dit maakt deel uit van het formulier en als ik dat niet doe, ben ik gebreke en kan hij dan niet ondertekenen. Omdat hij zijn goede wil heeft laten zien
, wil hij een teken van mijn dankbaarheid zin: hij wil volgend jaar naar eigen inzicht mijn dochter op elke willekeurige moment komen ophalen, buiten de afgesproken omgangsregeling en zonder overleg vooraf. Op dit punt heb ik mijn advocaat gevraagd wat de volgende stap is. Zijn antwoord was: hij maakt er een potje van. Deze mailwisseling ging gepaard met grote tirades, beschuldigingen, scheldpartijen en bedreigingen. Mijn reacties zijn kort een zakelijk, ik ga NIET op de beschuldigen in en laat de mails door andere mensen eerst lezen zodat er geen enkele woord van mijn kant buiten de toon valt.
Kortom, dit gaat elke keer zo, en het verstoort behoorlijk mijn rust. Hij is maanden stil, en ineens vindt hij een onderwerp om erover te discussiëren.
Iemand heeft me voorgesteld om mediations te zoeken, maar niet zo eentje als wat ik gehad heb. Ze doelt op iemand die echt gericht op het oplossen van de zaken gaat, en niet op het herstellen van de relatie. Bestaat zoiets? Ken iemand die in de buurt van Utrecht of Amsterdam of online mij zou kunnen helpen?
P.s. Mijn dochter is bijna 16 maar ze durft niet tegen haar vader in te gaan.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
donderdag 5 september 2019 13:11
Dat zal niet lukken. Dit soort exen bijten zich zo vast in hun eigen waarheid, daar komt niemand doorheen. En ze sleuren hun eigen kinderen er in mee en noemen dat "het belang van de kinderen".Heksie schreef: ↑05-09-2019 10:55Of het vechtscheiding is of niet, mediation zoals de reguliere aanpak volgens de protocollen gaat werkt niet. Als hij in het gesprek de controle over mij dreigt te verliezen, wordt hij agressief, ook tegen de mediator.
Ik wil op vakantie kunnen, ik wil niet dat de kinderen gebruikt worden om mijn onderdruk te zetten om wachtwoorden af te geven, ik wil niet dat de kinderen misbruikt worden om te voorkomen dat ik een normaal leven leid. Ik ben bereid om te onderhandelen om toe te geven, maar zonder mijn waardigheid en onafhankelijkheid te verliezen. Ik wil niet drie weken ellelange mails ontvangen totdat ik toegeef en hem de bakafschriften geef om weer te kunnen slapen. Ik wil hem kunnen informeren dat mijn dochter naar de dokter is geweest zonder bang te zijn dat ik een mail krijg waar hij "bewijst' wat een waardeloze moeder ik ben, hoe dom en nutteloos ik ben. Hoe idioot ik ben en hoe is het mogelijk dat ik nog niet in de goot beland ben met mijn kleine hersentjes en psychopathische egoïsme.
En vooral, ik wil niet mijn kinderen somber en verdrietig zien omdat ze van hun vader horen dat mama niet van hun houdt omdat ik liever met mijn vrindje op vakantie wil neuken dan thuis blijven. Ik wil niet zien dat ze in de cc meegenomen worden en allerlei beschuldigingen lezen op mijn adres en dat ik er niet op reageer een bewijs is dat ik een liegbeest ben, onbekwaam en egoïstisch.
Hier gaat het over. Hoe kan ik deze man ervan overtuigen dat hij zijn kinderen ongelukkig maakt? Dat toegeven en hem mijn wachtwoorden geven en het contact met familie en vrienden verbreken niet de weg is om zijn kinderen gelukkig te maken?
Daar valt niet tegenop te mediationnen.
Je hebt informatieplicht m.b.t. de zorg van de kinderen, dus inderdaad, informeren dat je kind naar de dokter is geweest. De vuiligheid die je daarmee opwekt negeer je. Steun je kinderen in het verdriet om de uitlatingen van hun vader, maar ga je niet in bochten wringen om het te voorkomen. Dat kun je namelijk niet.
Vraag vervangende toestemming m.b.t. de reis.
Overweeg eenzijdig gezag (ik geloof dat dat zo heet?).
Ga nooit wachtwoorden geven, bankafschriften zodat hij kan controleren dat jij de alimentatie niet stiekem gebruikt voor jezelf geef je ook niet weg.
Bedreigingen meld je bij de politie. Al lijken ze nog zo klein.
Beperk de communicatie tot het hoognodige en houd de toon zakelijk. En negeer zijn verbale diarree.
Sterkte ermee. Ik heb vriendinnen in dezelfde situatie. Ik heb mails en brieven gezien waar de honden geen brood van lusten. Toen hun jongste kinderen 18 werden was het feest!
PS: wat versta jij dat wél onder een vechtscheiding...?
donderdag 5 september 2019 13:14
GodsammekrakeHeksie schreef: ↑05-09-2019 11:56Tijdens ons huwelijk, probeerde ik eerst met hem te praten. Toen, na een lang gesprek met hem, zei ik dat ik geen kinderen wilde die van de vader zouden leren me als vuil te behandelen. Ik zag toen nog niet dat wat hij deed mishandeling is en ik had de hoop dat het beter zou worden. Hij ging in therapie om te verbeteren. Na een jaar was alles inderdaad beter. Ik had geen excuus meer om kinderen uit te stellen. Ik gaf toe. Kinderen. Ik was 12 weken zwanger toen hij me van de keel greep omdat ik zijn eten niet op de juiste manier had opgewarmd.
Eerst zei hij dat ik overdreef. Dat het niet zo veel stelt. Ik ben te verwend en weet niet wat het echte leven is. Hij had het moeilijk met mijn zwangerschap en zijn werk. Ik moest begrip voor hem hebben. Ik liet het gaan. Ik kon tenslotte niets bewijzen. En ik was te geschrokken. Ik had echt weken de tijd nodig om te beseffen wat er gebeurd was. En toen... Dat was nooit gebeurd. Ik vergis me. Hij was boos, maar hij greep me niet van mijn keel. Dat was vast de hormonen. Hij zou nooit zoiets kunnen doen. De verwarring bij mij werd nog groter. Misschien heeft hij gelijk. Het gebeurde vaker dat ik dingen zag die hij ontkende. Hij kon soms bewijzen dat ik het verkeerd had begrepen.
Na de geboorte ging het nog erger. Er kwam geen fysiek geweld meer. Althans, niet fysiek in de zien van me aanvallen. Toen kwam ,mijn dochter en het werd nog erger. Ik was met de kinderen volledig geïsoleerd in een vreemd land. Ik was doodongelukkig. De vernederingen, de controle waren in mijn beleving normaal geworden. Ik mocht nog werken, maar ik moest wel ervoor zorgen dat hij geen last van mijn werk had. Het huis moest picobello zijn, de kinderen moesten volledig door mij verzorgd worden. Hij was in de tussentijd het contact met mijn familie ook te verstoren. Hij liet geen kans liggen om me te laten zien dat mijn ouders niet van mij houden, dat mijn zussen alleen van mij willen profiteren. Hij stuurde ze een mail namens mij dat ik geen contact meer met ze wilde.
Mijn wereld was de kinderen en hij. Mijn dag begon om 5.30 tot 24, uur: werken, kinderen verzorgen, huishouden en hem bedienen. Want hij had te veel dingen aan zijn hoofd en had geen tijd voor mijn vrouwen gelul of vrouwen dingen zoals het huishouden. Iedereen kan een huishouden doen, en als ik dat niet kan, het bewijst alleen hoe dom ik ben. Zonder hem zou ik al lang in de goot beland zijn.
Hij manipuleerde me op zo een manier dat ik ervan overtuigd raakte dat ik laag begaafd ben. Ik ging zelf naar MEE om begeleiding te krijgen. Natuurlijk kreeg ik dat niet.
Hij ging altijd mee naar de psycholoog. Dat deed hij voor mijn bestwil, omdat hij betere inzicht had dan ik en haar jon precies vertellen waar ik tegen aan liep. Op een dag, kon hij niet mee. Toen heeft ze me op het hart gedrukt om een gesprek met iemand aan te gaan. Ze gaf me een telefoonnummer en ik belde.
Dat was het begin van het einde. Het was geen gezonde relatie. Ik was niet gek. En alles had een naam: gasligthing en geestelijk mishandeling.
Ik was heel erg afhankelijk van hem. Ik moest zien los van hem te komen. Alle eerdere pogingen waren mislukt omdat ik op het laatst alles afblies. Dat moest niet meer gebeuren. Ik moest ervoor zorgen dat hij me niet meer wilden. Ik ging vreemd. Hij had spyware op mijn computer en had mijn paswoorden. Hij kwam er snel achter. Toen begon het fysiek geweld en de controle werd extremer. Ik moest mijn bankpas aan hem geven. Mijn mobiel werd zo en dan in beslag genomen om te controleren met wie ik contact had. Ik moest mijn facebook afsluiten en mijn viva account ook afsluiten. Ik mocht geen contact meer met iemand hebben zonder zijn directe toezicht.
Ik heb toen op mijn werk naar een advocaat gegoogled, vooral omdat hij wilde scheiden op voorwaarden die meer van slavernij te maken hadden. Hij zei ook dat hij bewijzen had dat ik mijn kinderen seksueel misbruik had. Dat is niet gebeurd, maar ik was bang dat hij bijvoorbeeld foto's van de kinderen op een of andere site met mijn account had verstuurd of zo.
Toen ik terug was de dag dat ik gegoogeld had, brak het hel los. Hij had ook op de laptop van mijn werkgever spyware. Hij sleurde me naar boven en sloeg me. Ik mocht geen contact met een advocaat nemen. Als ik dat zou doen, zou me op straat zetten en meteen aangifte voor seksueel misbruik tegen mij doen en tegen mijn ouders. Volgens hem had hij bewijs dat mijn ouders wilde seksfeestjes met mijn zus organiseerden waar mogelijk kinderen betrokken waren. Dat is natuurlijk niet waar. Maar hij is een hacker. Wat had hij gedaan? Wat voor bewijs had hij gemaakt om ook mijn ouders te beschuldigen?
Ik kon hem ervan overtuigen dat we een mediator voor de financiele afwikkeling nodig hadden. Dankzij deze man, waren de meest extreme dingen uit het convenant. Wel heb ik afstand van al het geld, alimentatie en andere zaken genomen. Ik heb hem al het geld laten meenemen en ik heb zo een 15.000 euro aan schulden meegenomen. De kinderen bleven bij mij wonen, maar hij was bezig om dat na de scheiding recht te zetten.
Hij bleek al met iemand samen te wonen en hij had al scholen ver weg van mijn woonplaats voor de kinderen gevonden. Toen heeft zijn vriendin hem op straat gezet. Dat is de enige reden dat de kinderen bij mij zijn blijven wonen.
Na de scheiding, bleef hij me stalken. Midden nacht bellen en appen, vrienden lastig vallen, de kinderen tegen mij opzetten. Hij bleek weer spyware in mijn computer te hebben gezet en hij had met mijn credit card mijn mobiel overgenomen (in ieder geval hij kon zien met wie ik contact, had, gesprekken luisteren, whatsapp die verwijderd waren lezen, enz). Hij kwam geregeld onverwacht voor de deur. Hij heeft zelfs een keer fysiek aangevallen. Maar als de politie kwam, werd hij ineens een ander persoon. Rustig, begripvol. Hij kwam alleen snoepjes voor de kinderen brengen, maar ik ben labiel en heb veel psychische problemen. Hij werd geloofd. Ik was gek en hij was de slachtoffer van mijn psychiatrische toestand.
En in de tussentijd ging de stalking verder. Ik ging ermee naar de politie, maar ze konden niks doen. Hij bleef net binnen de grenzen. Dat hij mij bedreigde om gevoelige foto's naar mijn ouders te sturen is niet strafbaar, werd mij verteld. Dat ik een blauwe plek door een klap had, het was mijn woord tegen zijn woord (ik ben gek en heb mijzelf dat gedaan om hem te beschuldigen). Spyware in mijn computer is niet strafbaar, want hij had het gedaan toen we nog officieel getrouwd waren en dan is het strikt genomen ook zijn computer en hij mag alles installeren wat hij wil.
Net voor de officiele scheiding is hij in mijn huis ingebroken. Ik werd door de politie zef gebeld. Ze hadden vernomen dat hij onderweg naar mijn huis was en ze veerden voor mijn veiligheid. Als hij voor de deur zou komen, zou ik moeten bellen. Hij kwam inderdaad. Ik belde, maar voordat ze aankwamen, had hij de deur met een klap open gekregen. Toen de politie aankwam, had hij mijn dochter in zijn armen die aan het huilen was. Hij was heel rustig en hij zei dat hij alleen zijn dochter aan troosten was omdat ik een psychotische aanval had gehad en zij bang van mij was geworden. Ik mocht mijn huis niet meer in. Ik moest buiten wachten. De kinderbescherming kwam en ik ben gesommeerd om te vertrekken en geen contact met de kinderen te zoeken. En ik was dus op straat, zonder kleding, zonder geld, zonder een dak. Ik had alleen een auto met amper benzine.
Gelukkig heeft iemand me in huis genomen. Na één week kon ik weer terug naar huis. In die tijd bleek de beschikking van de rechter ontvangen te zijn, maar hij heeft me nooit geïnformeerd. Het was via een andere weg dat ik vernam dat ik officieel gescheiden was en dat de reden was dat hij uit mijn huis vrijwillig vertrokken was. En niet uit goede wil.
Ik heb jaren lang de tijd nodig gehad om los te komen van zijn controle (en zoals jullie hebben eerder opgemerkt, ben ik nog niet volledig los). Het heeft me jaren lang gekost om geen nachtmerries meer te hebben, slapen lukt nog niet. En ik weet niet hoe ik normaal met deze persoon kan praten. Waarschijnlijk is het niet mogelijk en zal dat moeten accepteren. Advocaat inschakelen als ik op vakantie wil, in de rest negeren.
Menslief, wat heb jij een boel ellende achter de rug...
Ik kan alleen nog maar zeggen: ga nu écht voor eenhoofdig gezag, ook al is je kind al 16. Hij gebruikt je kind op een griezelig zieke manier om controle te kunnen houden.
donderdag 5 september 2019 13:14
nimue_iparis schreef: ↑05-09-2019 13:01Je zoekt (nog steeds) naar een oplossing waarbij hij ook iets moet. Je draait, springt en loopt nog steeds om hem heen in de hoop dat hij iets anders gaat doen. Dit is compleet verspilde moeite, hij geniet hiervan.
Ik zou eerder denken aan een pas op de plaats maken, de situatie overzien en accepteren dat dit je niet gaat lukken. Praat je met je hulpverlener over acceptatie en dergelijke? Daarna kan je een realistische oplossing zoeken voor de komende 2 jaar.
Daarvoor moeten jullie misschien iets opgeven zoals vakanties maar kan je ook sparen voor bijvoorbeeld een hele mooie reis over 2 jaar.
Misschien ben je ook gebaat bij andere of meer hulp dan alleen online. In dit geval snap ik voorstel om weer mediation te proberen niet goed en zeker niet als de hulpverlener geen netwerk in je regio heeft.
Het is niet jouw schuld dat hij zo is maar de oplossing ligt wel bij jezelf.
Waar we nu mee bezig zijn is hem uit mijn hoofd te halen. Het is moeilijk om uit te leggen. De soort mishandeling wat ik onder ben gegaan, veegt de wereld van onder je voeten en vernietigt je identiteit. Eerst moest ik me terug vinden. Wie ben ik, wat wil ik, wat kan ik en wat mag ik. Na vijf jaar had ik nog veel twijfels: is het waar wat hij zegt? Ben ik de oorzaak van het probleem? Wat is mijn aandeel aan het probleem? Overdrijf ik? Dat stuk heeft mijn psycholoog goed opgepakt. Ik moest bewijzen verzamelen dat ik inderdaad manipulatief en psychisch gestoord ben. Ik moest ook bewijzen vinden dat hij wel manipuleert. Met die bewijzen begon de bewustwording van hoe ver hij in mij doorgedrongen was.
Nu moet ik bewijs vinden dat ik een slechte moer ben of juist een goede moeder. Want dat is waar hij me vaak weet te raken.
Het is tot nu toe de enige die me handvatten heeft gegeven om mijn gevoel en mijn denkpatroon te veranderen. Tot nu toe kwam ik psychologen tegen die luisterden en meeleefden. Daar heb ik niets aan. Twee jaar ben ik zonder hulp verder gegaan. Maar ik kwam mijzelf weer tegen. Toen kwam ik bij deze mevrouw terecht. Ik had eerst twijfels, maar ik zie dat haar aanpak werkt.
Ik denk dat ze met mediation bedoelt ze meer iemand die me van de communicatie ontlast. Hoe sterk je ook bent, als je een overvloed aan dit soort mails krijgt, heb breekt je gewoon op een gegeven moment. Vooral als je weet dat je verdedigen alleen tot escalatie gaat leiden.
Mijn huidige partner had de mailbox van mij overgenomen. Hij las zijn mails en stuurde een "schone" versie door met alleen de nodige informatie. Waarop ik via hem antwoord gaf. Mijn partner heeft het opgegeven. Hij zegt dat er geen land te bezeilen valt met hem.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
donderdag 5 september 2019 13:14
Hier mediation voor zoeken is als een paraplu opsteken om de effect van een atoombom tegen te houden...
donderdag 5 september 2019 13:16
Dan zoeken jullie een ander die de mails leest en de informatie eruit filtert voor jou.
Beetje slap van je partner om het op te geven... want JIJ kán het niet opgeven.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 5 september 2019 13:17
Helaas blijft hij dan de macht houden over jullie.Heksie schreef: ↑05-09-2019 12:06Dat vervangende toestemming is bij mij een bekende ritueel. We zijn vijf jaar gescheiden en heeft nooit toestemming gegeven zonder tussenkomst van een advocaat. In het begin was het voor mij te doen, omdat ik weinig verdiende. na de scheiding heb ik mijn best gedaan om meer te werken en te groeien, met goede resultaat. Dat betekent nu dat vervangende toestemming meer kost dan de vakantie zelf. Tot januari heb ik nog toevoeging, en het kost dan niet meer dan 530 euro. Volgend jaar heb ik geen toevoeging meer, wat betekent dat ik de volledige kosten van een advocaat moet betalen. Dan is op vakantie gaan gewoon niet betaalbaar.
donderdag 5 september 2019 13:23
Ik heb een tijdje de mails "gefilterd" van een vriendin tot haar kind volwassen was en we allemaal onze middelvingers konden opsteken naar haar volledig verknipte ex, die daarna nog wel pogingen ondernam, maar geen poot meer aan de grond kon krijgen omdat hij het niet meer over de rug van hun kind kon doen. Ik kwam werkelijk de mafste dingen tegen van haar ex. Maar ik stond er emotioneel veel verder af dan mijn vriendin en kon met droge ogen en een gezonde bloeddruk de mails kuisen en doorsturen naar haar. Alleen bedreigingen meldde ik zodat zij aangifte kon doen.Heksie schreef: ↑05-09-2019 13:14Waar we nu mee bezig zijn is hem uit mijn hoofd te halen. Het is moeilijk om uit te leggen. De soort mishandeling wat ik onder ben gegaan, veegt de wereld van onder je voeten en vernietigt je identiteit. Eerst moest ik me terug vinden. Wie ben ik, wat wil ik, wat kan ik en wat mag ik. Na vijf jaar had ik nog veel twijfels: is het waar wat hij zegt? Ben ik de oorzaak van het probleem? Wat is mijn aandeel aan het probleem? Overdrijf ik? Dat stuk heeft mijn psycholoog goed opgepakt. Ik moest bewijzen verzamelen dat ik inderdaad manipulatief en psychisch gestoord ben. Ik moest ook bewijzen vinden dat hij wel manipuleert. Met die bewijzen begon de bewustwording van hoe ver hij in mij doorgedrongen was.
Nu moet ik bewijs vinden dat ik een slechte moer ben of juist een goede moeder. Want dat is waar hij me vaak weet te raken.
Het is tot nu toe de enige die me handvatten heeft gegeven om mijn gevoel en mijn denkpatroon te veranderen. Tot nu toe kwam ik psychologen tegen die luisterden en meeleefden. Daar heb ik niets aan. Twee jaar ben ik zonder hulp verder gegaan. Maar ik kwam mijzelf weer tegen. Toen kwam ik bij deze mevrouw terecht. Ik had eerst twijfels, maar ik zie dat haar aanpak werkt.
Ik denk dat ze met mediation bedoelt ze meer iemand die me van de communicatie ontlast. Hoe sterk je ook bent, als je een overvloed aan dit soort mails krijgt, heb breekt je gewoon op een gegeven moment. Vooral als je weet dat je verdedigen alleen tot escalatie gaat leiden.
Mijn huidige partner had de mailbox van mij overgenomen. Hij las zijn mails en stuurde een "schone" versie door met alleen de nodige informatie. Waarop ik via hem antwoord gaf. Mijn partner heeft het opgegeven. Hij zegt dat er geen land te bezeilen valt met hem.
Jammer dat je partner het niet meer wil doen. Scheelt jou een boel stress.
donderdag 5 september 2019 13:24
Dat is me geadviseerd, maar ik vrees voor de consequenties. Dit is geen fijne situatie, maar we zijn veilig. Als ik hem zijn dochter "afpak", weet ik niet waar hij in staat zal zijn. Mijn dochter wil dat ook niet. Ze houdt van haar vader en wil hem. Ik ga dit binnenkort opnieuw met mijn advocaat bespreken.
In een vechtscheiding zij er twee gezonde mensen in een situatie gewikkeld waar de emoties het niet toelaten om in gesprek te gaan met een goede afloop.quattro-stagioni schreef: ↑05-09-2019 13:11
Overweeg eenzijdig gezag (ik geloof dat dat zo heet?).
PS: wat versta jij dat wél onder een vechtscheiding...?
De situatie waar ik me in bevind, is anders. Het is niet dat mij emoties me in de weg staan om in gesprek met hem te gaan. Zijn probleem zijn ook niet het verdriet van een gebroken relaties, maar een mislukte controle over iemand die hij als zijn bezit ziet.
In de eerste situatie is er wel hoop op een gewone verstandhouding als de emoties geëbd zijn. In het tweede geval is een gewone relatie niet mogelijk omdat we nooit als gelijkwaardige gesprekpartners zullen praten. Ik zou me als onderdanig moeten opstellen en hij het gevoel hebben dat hij de controle over mij en de situaties beheerst.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
donderdag 5 september 2019 13:29
Het is niet dat mijn huidige partner het niet meer wil doen. Hij zit nu in een ingewikkelde situatie, waardoor dit bovenop hebben, teveel wordt. Hij wil het blijven doen, zegt hij, maar ik zie dat hij amper inlogt, waardoor ik informatie niet tijdig heb ontvangen. Het is niet onwil of nalatigheid. Het is dat hij op het moment de tijd en energie niet heeft voor de tirades van mijn ex.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
donderdag 5 september 2019 13:30
Tijd om een ander te vragen dus.Heksie schreef: ↑05-09-2019 13:29Het is niet dat mijn huidige partner het niet meer wil doen. Hij zit nu in een ingewikkelde situatie, waardoor dit bovenop hebben, teveel wordt. Hij wil het blijven doen, zegt hij, maar ik zie dat hij amper inlogt, waardoor ik informatie niet tijdig heb ontvangen. Het is niet onwil of nalatigheid. Het is dat hij op het moment de tijd en energie niet heeft voor de tirades van mijn ex.
En wederom: neem jezelf serieus. Je bent niet het slachtoffer van de situatie. Je kunt zelf beslissingen nemen die je leven met je ex vergemakkelijken. Kies iemand uit om het aan te vragen. Neem zelf de regie terug in handen.
Ik ken de patronen van dit soort Huiselijk Geweld.
Je komt er heel moeilijk van los. Dus laat je bijstaan door anderen om van hem los te komen, terwijl je soms ook nog iets vna hem moet.
Maak een lijstje met onderwerpen waarvoor je ex nodig hebt. En alleen die onderwerpen zijn voor ex. Alle andere onderwerpen MAG je negeren.
doreia* wijzigde dit bericht op 05-09-2019 13:32
36.15% gewijzigd
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 5 september 2019 13:31
quattro-stagioni schreef: ↑05-09-2019 13:23Ik heb een tijdje de mails "gefilterd" van een vriendin tot haar kind volwassen was en we allemaal onze middelvingers konden opsteken naar haar volledig verknipte ex, die daarna nog wel pogingen ondernam, maar geen poot meer aan de grond kon krijgen omdat hij het niet meer over de rug van hun kind kon doen. Ik kwam werkelijk de mafste dingen tegen van haar ex. Maar ik stond er emotioneel veel verder af dan mijn vriendin en kon met droge ogen en een gezonde bloeddruk de mails kuisen en doorsturen naar haar. Alleen bedreigingen meldde ik zodat zij aangifte kon doen.
Jammer dat je partner het niet meer wil doen. Scheelt jou een boel stress.
Oh mosterd, ik lees net dat je huidige partner dat deed. Ik denk dat een vriendin nog meer afstand heeft dan je partner wellicht?
poeszie wijzigde dit bericht op 05-09-2019 13:33
10.34% gewijzigd
donderdag 5 september 2019 13:33
Het zijn dan ook haar kinderen en niet de zijne. Zonder partner zou ze het ook zelf op moeten lossen.
Eenhoofdig gezag afdwingen voor die twee jaar zou ik niet het lont voor in het kruitvat gooien.
donderdag 5 september 2019 13:45
Geen mediator denk ik..ik doe zelf mediations en randvoorwaarden zijn toch wel dat mensen vrijwillig aanschuiven en de intentie hebben om samen tot een oplossing te komen. Dat lees ik in jouw verhaal niet echt terug..
Edit:
Ik had alleen de OP gelezen; op basis van de rest van je verhaal lijkt een advocaat me beter...wat hij doet is gewoon etteren; er is geen basis voor goede afspraken.
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
donderdag 5 september 2019 13:59
Ik vrees dat hij dan de macht zal kunnen blijven uitoefenen tot ze 18 isHeksie schreef: ↑05-09-2019 13:24Dat is me geadviseerd, maar ik vrees voor de consequenties. Dit is geen fijne situatie, maar we zijn veilig. Als ik hem zijn dochter "afpak", weet ik niet waar hij in staat zal zijn. Mijn dochter wil dat ook niet. Ze houdt van haar vader en wil hem. Ik ga dit binnenkort opnieuw met mijn advocaat bespreken.
Een vechtscheiding staat los van het feit of er sprake is van gezonde ouders en emoties die weer terug in het gareel zouden moeten. Ja, zo presenteren jeugdhulporganisaties het. Die denken dat het gewoon een kwestie is van gewoon gezellig om de tafel gaan en samen gewoon weer even je emoties in bedwang krijgen. En ondertussen rinkelt de kassa van de mediator.In een vechtscheiding zij er twee gezonde mensen in een situatie gewikkeld waar de emoties het niet toelaten om in gesprek te gaan met een goede afloop.
De situatie waar ik me in bevind, is anders. Het is niet dat mij emoties me in de weg staan om in gesprek met hem te gaan. Zijn probleem zijn ook niet het verdriet van een gebroken relaties, maar een mislukte controle over iemand die hij als zijn bezit ziet.
In de eerste situatie is er wel hoop op een gewone verstandhouding als de emoties geëbd zijn. In het tweede geval is een gewone relatie niet mogelijk omdat we nooit als gelijkwaardige gesprekpartners zullen praten. Ik zou me als onderdanig moeten opstellen en hij het gevoel hebben dat hij de controle over mij en de situaties beheerst.
De werkelijkheid is een stuk ingewikkelder. Vechtscheidingen ontstaan ook door kronkels in hoofden, machtswellust, stoornissen, onvermogen etcetera.
Of is er een andere term voor dit soort nahuwelijken?
donderdag 5 september 2019 14:01
donderdag 5 september 2019 14:19
Wat onwijs jammer en licht onbegrijpelijk dat je dochter nog contact wil... Maar mogelijk is hij als vader anders, ik hoop het maar.
Je hoeft geen contact met hem te hebben. Je mag contact verbreken, whatsapp blokkeren, een ander mailadres hebben. En dan bijvoorbeeld alleen telefonisch contact. En dan neerleggen als het niet beleefd is.
Ik heb dan nog maar de lightversie van jouw helse relatie meegemaakt en weet dat ik ook trillend en met hoge hartslag en klotsoksels dan aan de telefoon zit.
Wat jij nodig zou hebben, een tussenpersoon eigenlijk, kun je alleen vinden in iemand die niet te emotioneel betrokken is en inderdaad heel sterk in de schoenen staat. Bijvoorbeeld een vriendin, een partner trekt het zich ook aan.
Vanaf 16 hoeft hij niet meer te tekenen he.
En jij kan ook best aan je kinderen doorgeven/ toegeven als ze 16 en 18 zijn, dat ze dingen zelf met hun vader moeten regelen, omdat hij tov jou zo moeilijk doet. Als ze niet durven, zegt dat genoeg en moeten zij misschien maar eens keuzes gaan maken. Jij hoeft op een gegeven moment niet meer de shit voor ze op te vangen, het is hun vaders shit, hij stort het over jou/ hun uit. Je hoeft niet eeuwig als schietschijf te fungeren.
Je hoeft geen contact met hem te hebben. Je mag contact verbreken, whatsapp blokkeren, een ander mailadres hebben. En dan bijvoorbeeld alleen telefonisch contact. En dan neerleggen als het niet beleefd is.
Ik heb dan nog maar de lightversie van jouw helse relatie meegemaakt en weet dat ik ook trillend en met hoge hartslag en klotsoksels dan aan de telefoon zit.
Wat jij nodig zou hebben, een tussenpersoon eigenlijk, kun je alleen vinden in iemand die niet te emotioneel betrokken is en inderdaad heel sterk in de schoenen staat. Bijvoorbeeld een vriendin, een partner trekt het zich ook aan.
Vanaf 16 hoeft hij niet meer te tekenen he.
En jij kan ook best aan je kinderen doorgeven/ toegeven als ze 16 en 18 zijn, dat ze dingen zelf met hun vader moeten regelen, omdat hij tov jou zo moeilijk doet. Als ze niet durven, zegt dat genoeg en moeten zij misschien maar eens keuzes gaan maken. Jij hoeft op een gegeven moment niet meer de shit voor ze op te vangen, het is hun vaders shit, hij stort het over jou/ hun uit. Je hoeft niet eeuwig als schietschijf te fungeren.
donderdag 5 september 2019 14:23
Ik kom niet op het woord, maar ja, er is een benaming voor dat soort scheidingen.quattro-stagioni schreef: ↑05-09-2019 13:59Ik vrees dat hij dan de macht zal kunnen blijven uitoefenen tot ze 18 is
Een vechtscheiding staat los van het feit of er sprake is van gezonde ouders en emoties die weer terug in het gareel zouden moeten. Ja, zo presenteren jeugdhulporganisaties het. Die denken dat het gewoon een kwestie is van gewoon gezellig om de tafel gaan en samen gewoon weer even je emoties in bedwang krijgen. En ondertussen rinkelt de kassa van de mediator.
De werkelijkheid is een stuk ingewikkelder. Vechtscheidingen ontstaan ook door kronkels in hoofden, machtswellust, stoornissen, onvermogen etcetera.
Of is er een andere term voor dit soort nahuwelijken?
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
donderdag 5 september 2019 14:28
PHO Het kost wel € 80 per sessie. Het staat op hun site dat bij sommige verzekeraars vergoed wordt. De mijne heeft gezegd dat ik mag declareren als de zorg afgesloten is en alsnog moeten ze nog beslissen of ik het vergoed krijg.
https://psychischehulponline.nl/?gclid= ... gLwZvD_BwE
Je moet wel gericht naar iemand zoeken die ervaring met psychische mishandeling heeft. Anders krijg je wee zo een wollensokken hulpverlener die alleen met je mee wil huilen.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
donderdag 5 september 2019 14:31
EMDR gecombineerd met cgt en gesprek.
donderdag 5 september 2019 14:45
Hij staat inderdaad overal geblokkeerd. Op een gegeven moment heb ik ook een andere emailadres alleen voor hem aangemaakt. Ik wilde de controle hebben van wanneer hij mijn leven doordringt, en dat moet op een moment dat ik me sterk voel en de kinderen niet de buurt zijn. Hij mailt me weleens naar mijn gewone mailadres met een andere account. Ik beantwoord die mails niet en blokkeer ik de nieuwe account meteen.Bloem1970 schreef: ↑05-09-2019 14:19Wat onwijs jammer en licht onbegrijpelijk dat je dochter nog contact wil... Maar mogelijk is hij als vader anders, ik hoop het maar.
Je hoeft geen contact met hem te hebben. Je mag contact verbreken, whatsapp blokkeren, een ander mailadres hebben. En dan bijvoorbeeld alleen telefonisch contact. En dan neerleggen als het niet beleefd is.
Ik heb dan nog maar de lightversie van jouw helse relatie meegemaakt en weet dat ik ook trillend en met hoge hartslag en klotsoksels dan aan de telefoon zit.
Wat jij nodig zou hebben, een tussenpersoon eigenlijk, kun je alleen vinden in iemand die niet te emotioneel betrokken is en inderdaad heel sterk in de schoenen staat. Bijvoorbeeld een vriendin, een partner trekt het zich ook aan.
Vanaf 16 hoeft hij niet meer te tekenen he.
En jij kan ook best aan je kinderen doorgeven/ toegeven als ze 16 en 18 zijn, dat ze dingen zelf met hun vader moeten regelen, omdat hij tov jou zo moeilijk doet. Als ze niet durven, zegt dat genoeg en moeten zij misschien maar eens keuzes gaan maken. Jij hoeft op een gegeven moment niet meer de shit voor ze op te vangen, het is hun vaders shit, hij stort het over jou/ hun uit. Je hoeft niet eeuwig als schietschijf te fungeren.
Soms geeft hij vermogens uit sms. Ik zou hem kunnen blokkeren, maar ik denk dat voor noodgevallen deze lijn open moet zijn. Als hij 20 berichten achter elkaar stuurt, dan gaat mijn mobiel uit.
Hij is als vader best oké; hij heeft ook positieve kanten. Hij is vooral met mijn dochter (want meisje) een control freak en laat haar niets doen. Ze is altijd een papa's kindje geweest, en heel pijnlijk dat hij soms zo doet. Ze is nu pas begonnen te zien wat hij met mij doet. Ik had haar altijd beschermd. Ik had hij nooit gezegd dat ik vervangende toestemming moest vragen of dat we niet vaker naar opa en oma gaan omdat hij het niet wil. Twee jaar geleden zijn de kinderen onder toezicht geweest. De gezinsvoogd heeft alleen twee keer met de kinderen in een anderhalf jaar gesproken. Maar met het laatste gesprek, hebben ze dankzij haar e.e.a. gezien. Ze werd door mijn ex onder druk gezet (of bedreigd), waardoor ze me probeerde ervan overtuigen in de aanwezigheid van de kinderen dat ik voor mijzelf moest kiezen, de kinderen los laten en een nieuw leven met mijn nieuwe partner beginnen; ze probeerde de kinderen te manipuleren zodat ze vrijwillig met hun vaders zouden gaan. Maar ze zijn slim en ze hebben meteen gemerkt wat er gaande was. Daarna heeft ze bij de rechtbank verlenging van de OTS gevraagd. In het rapport, die ik nooit op tijd gekregen heb, stond dat ik een schrikbewind thuis heb en dat de kinderen bij mij bang zijn. Ze schreef ook uitspraken van de kinderen die ze nooit hebben gedaan. Ze hebben beide op het rapport naar haar toe gemaild. Hun brief is nooit naar de rechtbank verstuurd, zoals het hoort. OTS werd verlengd. Maar veilig thuis verdween van de aardboden. Het ging alleen om het geld, niet om de kinderen. Ik heb een klacht ingediend en op alle punten gelijk gekregen en mijn gemeente doet ook onderzoek naar SaVe (binnenkort heb ik een gesprek met de wethouder)
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
donderdag 5 september 2019 14:54
Bedankt voor de antwoorden. Veel sterkte heksie: je klinkt vastberaden en sterk. Hoop dat hoe ouder ze worden hoe makkelijker het wordt om je eigen weg te gaan. Hier nog heel jonge kinderen dus wijs om te zien hoe ik er het beste mee om kan leren gaan. Wat was ik naïef dat ik dacht dat er na de scheiding rust zou komen. Hij blijft wringen, afdwingen en bespelen waarbij alleen zijn behoefte telt. Gelukkig zijn er dagen dat ik me sterk voel, maar soms is de onmacht groot
