Psyche
alle pijlers
Burn-out / overspannen; wie praat er mee?
vrijdag 2 augustus 2019 14:09
Hoi allemaal,
Twee weken geleden ben ik flink ingestort. Een stempel 'burn-out' vind ik een beetje lastig, omdat er zoveel verschillende verhalen over bestaan. Vandaar ook dat ik in de titel 'burn-out / overspannen' heb gezet. Want dat ik flink overspannen ben, dat is wel duidelijk.
Ik zou het fijn vinden om met wat mensen in contact te komen die ook in dit proces zitten. Ben jij op dit moment ook overspannen of heb je een burn-out, dan hoop ik dat dit een plek is waarop we met elkaar kunnen communiceren.
Twee weken geleden ben ik flink ingestort. Een stempel 'burn-out' vind ik een beetje lastig, omdat er zoveel verschillende verhalen over bestaan. Vandaar ook dat ik in de titel 'burn-out / overspannen' heb gezet. Want dat ik flink overspannen ben, dat is wel duidelijk.
Ik zou het fijn vinden om met wat mensen in contact te komen die ook in dit proces zitten. Ben jij op dit moment ook overspannen of heb je een burn-out, dan hoop ik dat dit een plek is waarop we met elkaar kunnen communiceren.
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
woensdag 7 augustus 2019 12:24
Fijn die leerzame stukjes!! Nu nog toe zien te passen 
Wij hadden onze zomervakantie geannuleerd omdat ik 1300 km rijden niet zag zitten.
Ik heb net een midweek Ardennen geboekt ( vooral voor man en kids)een stukje luxer als normaal. Je zou toch zeggen daar zou ik ook zin in moeten krijgen.... het moet nog even een plekje krijgen ben eigenlijk het liefst thuis.
Gisteravond weer vol in paniek
dus de nacht begon fantastisch maar viel verder gelukkig niet tegen.
Mijn grootste energievreter is met zijn vader mee vandaag dus ik ga proberen een beetje relax te doen.
Liefs mip
Wij hadden onze zomervakantie geannuleerd omdat ik 1300 km rijden niet zag zitten.
Ik heb net een midweek Ardennen geboekt ( vooral voor man en kids)een stukje luxer als normaal. Je zou toch zeggen daar zou ik ook zin in moeten krijgen.... het moet nog even een plekje krijgen ben eigenlijk het liefst thuis.
Gisteravond weer vol in paniek
dus de nacht begon fantastisch maar viel verder gelukkig niet tegen.Mijn grootste energievreter is met zijn vader mee vandaag dus ik ga proberen een beetje relax te doen.
Liefs mip
woensdag 7 augustus 2019 12:39
Ah, dat is lekker @Mip
Even genieten
En ik snap dat je alsnog opziet tegen je vakantie. Het is heel lief van je dat je het voor je man en kinderen wilt doen, maar houd jezelf wel in de gaten hé...?
En als je echt iet wilt, is het dan een mogelijkheid dat je man en kinderen zelf gaan?
Hopelijk kun je rustig aan het idee wennen, en heb je er uiteindelijk wel een beetje zin in. Onthoud in elk geval dat je daar ook niets moet doen. Je mag daar ook gewoon de hele dag lekker luieren en in het huisje/hotelkamer/etc. blijven als jij dat wilt..
Even genieten
En ik snap dat je alsnog opziet tegen je vakantie. Het is heel lief van je dat je het voor je man en kinderen wilt doen, maar houd jezelf wel in de gaten hé...?
En als je echt iet wilt, is het dan een mogelijkheid dat je man en kinderen zelf gaan?
Hopelijk kun je rustig aan het idee wennen, en heb je er uiteindelijk wel een beetje zin in. Onthoud in elk geval dat je daar ook niets moet doen. Je mag daar ook gewoon de hele dag lekker luieren en in het huisje/hotelkamer/etc. blijven als jij dat wilt..
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
woensdag 7 augustus 2019 18:30
*Meld
Ik dacht er zelf inderdaad ook aan om een topic te openen. Ik ben (sinds afgelopen zondag
) 31, en in mei gecrasht. Een combi van jarenlang racen, vinden dat ik van alles moet, perfectionisme. Het laatste zetje was een nogal heftig 2018, waarin ik er meerdere schokkende dingen gebeurden die ik niet heb kunnen verwerken en ik overbelast was op mijn werk. Toch keihard blijven doorbeunen, en eigenlijk ging het sinds november al helemaal de slechte kant op. In april heb ik mijn baan opgezegd voor een carriereswitch omdat ik dacht dat het daaraan lag (deed het ook deels) en ik zou hier t/m juli blijven werken. In mei werd ik echter door de HR manager ziek naar huis gestuurd.
Helaas heb ik nog geen psychologische hulp en sta ik al een tijd op de wachtlijst bij de GGZ. Wel heb ik via de gemeente ontzettend fijne hulp bij mijn administratie en krijg ik vanaf september een maatschappelijk werkster die me een beetje gaat helpen bij andere organisatorische dingen in mijn leven.
Klachten: lichamelijk op, mentaal hele rare kronkels: geen concentratie, soms totaal niet kunnen nadenken/blackouts. Veel prikkels, slecht slapen, hartkloppingen, en in het begin ook paniekaanvallen.
Qua vooruitgang/aan mezelf werken: ik probeer nu zoveel mogelijk voor mezelf uit te vinden wat werkt. Ik vind het erg moeilijk om thuis te zitten en struggle nog ontzettend met die patronen die zo ingebakken zijn: alles van mezelf moeten. Ik heb sinds mei 2 dagen per week in een koffietentje gewerkt, maar helaas was dat lichamelijk te zwaar. Ik ben nu wel bezig met vrijwilligerswerk een paar uur per week omdat ik bezig wil blijven. Ook doe ik yoga en fiets/wandel ik. Ik heb verder een schrijfboekje waarin ik dingen kwijt kan en lees/luister veel naar podcasts, want ik denk dan: ik moet mijn hersenen wel blijven stimuleren. Ook vind ik het leuk om veel met vrienden/familie af te spreken, en ook dat is soms extra pressure: 'ja maar je hebt vandaag nog niets sociaals gedaan'! Maar eigenlijk is alles dat ik probeer te doen te veel en ga ik zo ontzettend vaak over mijn grens heen. Het is soms zo verraderlijk: op een goeie dag denk ik: ik kan dit eigenlijk allemaal wel aan. En vervolgens kan ik een week amper iets uitvoeren, want ontzettend moe.
Nu ga ik zometeen ook weer een activiteit doen waar ik al vanaf vanochtend weet geen energie voor te hebben, en toch kan ik het niet aan mezelf verkopen om niet te gaan. Dus ik heb eigenlijk echt een professioneel iemand nodig die zegt: stop hiermee
Ik dacht er zelf inderdaad ook aan om een topic te openen. Ik ben (sinds afgelopen zondag
) 31, en in mei gecrasht. Een combi van jarenlang racen, vinden dat ik van alles moet, perfectionisme. Het laatste zetje was een nogal heftig 2018, waarin ik er meerdere schokkende dingen gebeurden die ik niet heb kunnen verwerken en ik overbelast was op mijn werk. Toch keihard blijven doorbeunen, en eigenlijk ging het sinds november al helemaal de slechte kant op. In april heb ik mijn baan opgezegd voor een carriereswitch omdat ik dacht dat het daaraan lag (deed het ook deels) en ik zou hier t/m juli blijven werken. In mei werd ik echter door de HR manager ziek naar huis gestuurd.Helaas heb ik nog geen psychologische hulp en sta ik al een tijd op de wachtlijst bij de GGZ. Wel heb ik via de gemeente ontzettend fijne hulp bij mijn administratie en krijg ik vanaf september een maatschappelijk werkster die me een beetje gaat helpen bij andere organisatorische dingen in mijn leven.
Klachten: lichamelijk op, mentaal hele rare kronkels: geen concentratie, soms totaal niet kunnen nadenken/blackouts. Veel prikkels, slecht slapen, hartkloppingen, en in het begin ook paniekaanvallen.
Qua vooruitgang/aan mezelf werken: ik probeer nu zoveel mogelijk voor mezelf uit te vinden wat werkt. Ik vind het erg moeilijk om thuis te zitten en struggle nog ontzettend met die patronen die zo ingebakken zijn: alles van mezelf moeten. Ik heb sinds mei 2 dagen per week in een koffietentje gewerkt, maar helaas was dat lichamelijk te zwaar. Ik ben nu wel bezig met vrijwilligerswerk een paar uur per week omdat ik bezig wil blijven. Ook doe ik yoga en fiets/wandel ik. Ik heb verder een schrijfboekje waarin ik dingen kwijt kan en lees/luister veel naar podcasts, want ik denk dan: ik moet mijn hersenen wel blijven stimuleren. Ook vind ik het leuk om veel met vrienden/familie af te spreken, en ook dat is soms extra pressure: 'ja maar je hebt vandaag nog niets sociaals gedaan'! Maar eigenlijk is alles dat ik probeer te doen te veel en ga ik zo ontzettend vaak over mijn grens heen. Het is soms zo verraderlijk: op een goeie dag denk ik: ik kan dit eigenlijk allemaal wel aan. En vervolgens kan ik een week amper iets uitvoeren, want ontzettend moe.
Nu ga ik zometeen ook weer een activiteit doen waar ik al vanaf vanochtend weet geen energie voor te hebben, en toch kan ik het niet aan mezelf verkopen om niet te gaan. Dus ik heb eigenlijk echt een professioneel iemand nodig die zegt: stop hiermee
woensdag 7 augustus 2019 18:56
Hi @uitdelucht,
Wat vervelend dat je nog geen hulp hebt kunnen vinden. Zo zie je maar hoeveel mensen er zijn die hulp nodig hebben via de ggz. Knap van je dat je nog zoveel probeert te ondernemen! Maar inderdaad zoals je zelf al zegt, probeer jezelf ook zeker rust te gunnen. Je bent altijd continu doorgegaan en loslaten en niks doen is heel erg moeilijk. Je moet jezelf als het ware overgeven aan iets waaraan je je niet wilt overgeven.
Het gedeelte dat je overal een oplossing voor denkt te vinden (wisselen van baan) ken ik zelf heel erg goed. Ik dacht dat als ik bepaalde dingen zou veranderen (woonplaats, relatie etc) ik me wel beter zou voelen. Maar helaas werkte dit averechts en waren juist dat voor mij de druppels die de emmer deden overlopen. Je neemt jezelf overal mee naar toe, naar iedere nieuwe woning, iedere nieuwe baan..
Goed van je dat je hier en daar al weet wat goed voor je werkt! Blijf vooral die dingen doen waar jij baat bij hebt. En ik hoop dat je snel professionele hulp krijgt, zodat je een vangnet hebt en iemand hebt om op terug te vallen. Iemand die precies met jou kan gaan kijken naar een plan van aanpak.
Wat vervelend dat je nog geen hulp hebt kunnen vinden. Zo zie je maar hoeveel mensen er zijn die hulp nodig hebben via de ggz. Knap van je dat je nog zoveel probeert te ondernemen! Maar inderdaad zoals je zelf al zegt, probeer jezelf ook zeker rust te gunnen. Je bent altijd continu doorgegaan en loslaten en niks doen is heel erg moeilijk. Je moet jezelf als het ware overgeven aan iets waaraan je je niet wilt overgeven.
Het gedeelte dat je overal een oplossing voor denkt te vinden (wisselen van baan) ken ik zelf heel erg goed. Ik dacht dat als ik bepaalde dingen zou veranderen (woonplaats, relatie etc) ik me wel beter zou voelen. Maar helaas werkte dit averechts en waren juist dat voor mij de druppels die de emmer deden overlopen. Je neemt jezelf overal mee naar toe, naar iedere nieuwe woning, iedere nieuwe baan..
Goed van je dat je hier en daar al weet wat goed voor je werkt! Blijf vooral die dingen doen waar jij baat bij hebt. En ik hoop dat je snel professionele hulp krijgt, zodat je een vangnet hebt en iemand hebt om op terug te vallen. Iemand die precies met jou kan gaan kijken naar een plan van aanpak.
woensdag 7 augustus 2019 20:15
Ik lees/schrijf ook graag mee. Heb (nog) geen officiële diagnose maar voel me vaak op, moe, gestrest en heb huilbuien. Veel schuldgevoelens ook, want vind dat ik meer moet helpen bij de verbouwing van m'n vriend, meer met vrienden moet afspreken, etc. Ik trek me de zorgen van anderen ook enorm aan.
Ik ben bijna 27, werk in de zorg op een acute afdeling. De werkdruk is hoog en ik ben nog in opleiding tot gespecialiseerd verpleegkundige, tot eind dit jaar. Ik ben erg in dubio over wel of niet naar de huisarts gaan, wil het eigenlijk gewoon 'zelf oplossen' maar dat heeft tot nu toe maar matig effect. Zie echter ook op tegen de wachtlijsten e.d. en maak mezelf wijs dat het misschien wel veel beter gaat als die opleiding af is... ik heb nu even niet veel tijd, maar lees en schrijf graag mee.
Heb (nog) geen officiële diagnose maar voel me vaak op, moe, gestrest en heb huilbuien. Veel schuldgevoelens ook, want vind dat ik meer moet helpen bij de verbouwing van m'n vriend, meer met vrienden moet afspreken, etc. Ik trek me de zorgen van anderen ook enorm aan. Ik ben bijna 27, werk in de zorg op een acute afdeling. De werkdruk is hoog en ik ben nog in opleiding tot gespecialiseerd verpleegkundige, tot eind dit jaar. Ik ben erg in dubio over wel of niet naar de huisarts gaan, wil het eigenlijk gewoon 'zelf oplossen' maar dat heeft tot nu toe maar matig effect. Zie echter ook op tegen de wachtlijsten e.d. en maak mezelf wijs dat het misschien wel veel beter gaat als die opleiding af is... ik heb nu even niet veel tijd, maar lees en schrijf graag mee.
donderdag 8 augustus 2019 08:36
@pinchos: voel je vooral niet schuldig naar je vriend en vrienden toe, op dit moment moet je eigenlijk alleen aan jezelf denken om erger te kunnen voorkomen. Ik heb de signalen ook genegeerd op het begin en ben gewoon doorgegaan, blijven werken en doorgaan zoals al altijd al deed en dat heeft ervoor gezorgd dat ik nu al een aantal maanden thuis zit. Als ik er op tijd bij was geweest was het misschien heel anders verlopen. Ga vooral naar de huisarts nu je het niet zelf kunt oplossen, deze zal je dan waarschijnlijk ook kunnen doorsturen naar de praktijkondersteuner. Goede hulp heb je echt wel nodig op dit moment vanuit mijn eigen ervaring!
Heb vannacht goed geslapen gelukkig. Ga vanmiddag in het kader van exposure therapie een kopje koffie drinken op het terras. Voor mij heel spannend allemaal omdat ik dit al maanden niet meer gedaan heb. Hoop dat ik de paniek onder controle kan houden maar heb er tot nu toe nog vertrouwen in.
Heb vannacht goed geslapen gelukkig. Ga vanmiddag in het kader van exposure therapie een kopje koffie drinken op het terras. Voor mij heel spannend allemaal omdat ik dit al maanden niet meer gedaan heb. Hoop dat ik de paniek onder controle kan houden maar heb er tot nu toe nog vertrouwen in.
donderdag 8 augustus 2019 09:37
@Uitdelucht
Welkom!
En zo herkenbaar, helaas. Ik las gisteren of eergisteren een grappige tip. Heb ‘m zelf nog niet toegepast, en het is ook meer voor als je al wat verder in je herstel bent, maar ik kan me zo voorstellen dat het voor jou nu ook kan helpen om even wat minder te doen:
Doe wat je denkt aan te kunnen, maar dan 70% daarvan.
Dus als je denkt dat je 1 uur met een vriendin kunt afspreken (echt eerlijk zijn tegen jezelf!) dan spreek je met haar dus af dat je 45 minuten afspreekt. En ook niet langer doen, want dan ga je weer over je grens heen.
Op die manier bewaar je wat energie, zodat je kunt gaan opbouwen.
En een ander goed inzicht waar ik zelf wel veel aan heb, is dat je moet handelen uit liefde voor jezelf. Als je beste vriendin erg moe is, dan push je haar ook niet om toch nog ff door te gaan. Dus het is zo stom dat we dat wel bij onszelf doen.. en als jij het doet, dan ‘mogen’ anderen het ook.
Enfin… allemaal wijze woorden, maar in de praktijk brengen is moeilijk. Hopelijk ben je snel van die wachtlijst af!
Ps: nog gefeliciteerd!
Ik ben sinds 2 weken 30
@Pinchos:
Het is in alle opzichten beter om een echte burn-out te voorkomen. Als je er niet tegenaan hikt, zou ik heel erg snel actie gaan ondernemen om erger te voorkomen.
En bovendien; hoe eerder je aan de bel trekt, hoe eerder je op een eventuele wachtlijst komt. Misschien kun je in de tussentijd wat meer uitrusten, en als het dan erger wordt, sta je in elk geval al op de lijst… Je moet er niet aan denken dat je pas op die lijst komt als het te laat is..
@Brownie:
Heel veel succes en ook veel plezier op het terras vanmiddag! Als je denkt dat het niet gaat, zet je voeten stevig op de grond en voel ze aarden. Je kunt het!!
Welkom!
En zo herkenbaar, helaas. Ik las gisteren of eergisteren een grappige tip. Heb ‘m zelf nog niet toegepast, en het is ook meer voor als je al wat verder in je herstel bent, maar ik kan me zo voorstellen dat het voor jou nu ook kan helpen om even wat minder te doen:
Doe wat je denkt aan te kunnen, maar dan 70% daarvan.
Dus als je denkt dat je 1 uur met een vriendin kunt afspreken (echt eerlijk zijn tegen jezelf!) dan spreek je met haar dus af dat je 45 minuten afspreekt. En ook niet langer doen, want dan ga je weer over je grens heen.
Op die manier bewaar je wat energie, zodat je kunt gaan opbouwen.
En een ander goed inzicht waar ik zelf wel veel aan heb, is dat je moet handelen uit liefde voor jezelf. Als je beste vriendin erg moe is, dan push je haar ook niet om toch nog ff door te gaan. Dus het is zo stom dat we dat wel bij onszelf doen.. en als jij het doet, dan ‘mogen’ anderen het ook.
Enfin… allemaal wijze woorden, maar in de praktijk brengen is moeilijk. Hopelijk ben je snel van die wachtlijst af!
Ps: nog gefeliciteerd!
Ik ben sinds 2 weken 30
@Pinchos:
Het is in alle opzichten beter om een echte burn-out te voorkomen. Als je er niet tegenaan hikt, zou ik heel erg snel actie gaan ondernemen om erger te voorkomen.
En bovendien; hoe eerder je aan de bel trekt, hoe eerder je op een eventuele wachtlijst komt. Misschien kun je in de tussentijd wat meer uitrusten, en als het dan erger wordt, sta je in elk geval al op de lijst… Je moet er niet aan denken dat je pas op die lijst komt als het te laat is..
@Brownie:
Heel veel succes en ook veel plezier op het terras vanmiddag! Als je denkt dat het niet gaat, zet je voeten stevig op de grond en voel ze aarden. Je kunt het!!
twinkelrainbowstar wijzigde dit bericht op 08-08-2019 09:41
1.51% gewijzigd
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
donderdag 8 augustus 2019 09:41
Hier wordt vandaag volgens mij een dag die ik wil overslaan. Voel me helemaal niet fijn. Heb maandag vooral bij moeten komen van de te volle zondag, en dinsdag heel bewust ook niks gedaan, om m'n energie te sparen voor gisteravond.
Ik ging naar een heel klein huiskamerconcert, dat in verschillende opzichten erg belangrijk voor me was. Van te voren had ik afgesproken met een 'collega' (zij heeft een boek geschreven over een historische figuur, die ook voor mijn onderzoek belangrijk is).
Maar het half uurtje samen kletsen (eigenlijk waren vooral mijn man en zij aan het praten) was al zo uitputtend. Ik heb het concert maar gedeeltelijk meegekregen, en als ik er aan terugdenk, heb ik vrijwel geen herinnering meer... Ik was al zo snel zó moe.
Ik heb gelukkig wel goed geslapen. Maar ik voel me al de hele ochtend moe en verdrietig. Zal deels ook wel hormonaal zijn. Zo vervelend dat dat versterkt wordt nu...
Ik ging naar een heel klein huiskamerconcert, dat in verschillende opzichten erg belangrijk voor me was. Van te voren had ik afgesproken met een 'collega' (zij heeft een boek geschreven over een historische figuur, die ook voor mijn onderzoek belangrijk is).
Maar het half uurtje samen kletsen (eigenlijk waren vooral mijn man en zij aan het praten) was al zo uitputtend. Ik heb het concert maar gedeeltelijk meegekregen, en als ik er aan terugdenk, heb ik vrijwel geen herinnering meer... Ik was al zo snel zó moe.
Ik heb gelukkig wel goed geslapen. Maar ik voel me al de hele ochtend moe en verdrietig. Zal deels ook wel hormonaal zijn. Zo vervelend dat dat versterkt wordt nu...
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
donderdag 8 augustus 2019 10:08
Ah twinkel zo vervelend! Heb je dan ook veel spanning in je lijf? Lijkt wel of je dan vast zit in jezelf hè hopelijk trekt het nog een beetje bij.... als je je hart wil luchten gooi maar neer hier!!
@brownie klinkt goed een terrasje hopelijk kan je ook echt even genieten!
Ik hoop dat de spanning hier zo weer een beetje zakt. Lijkt me echt fantastisch om weer eens uit bed te springen met het gevoel dat je er zin in hebt .
X mip
@brownie klinkt goed een terrasje hopelijk kan je ook echt even genieten!
Ik hoop dat de spanning hier zo weer een beetje zakt. Lijkt me echt fantastisch om weer eens uit bed te springen met het gevoel dat je er zin in hebt .
X mip
donderdag 8 augustus 2019 10:14
Goedemorgen!
Pfff wat is er veel geschreven zeg, ben een dagje niet geweest en heb heel wat bij te lezen. Maar fijn dat wel elkaar hier kunnen vinden.
Twinkelrainbowstar: Altijd goed om tips te delen die jij uit boeken haalt. Ik heb er ook een paar gelezen. En er staan soms best wel goede eyeopeners in. Toch vind ik het ook wel lastig want vaak zijn het schrijvers die zelf een Burn-out hebben meegemaakt en daarom vanuit een eigen ervaring praten. En ik ben van mening dat iedere Burn-out toch anders is. Soms maakte het mij wel onzeker wat ik las omdat ik mezelf niet in alles herken. De hoeveelheid burn-out coaches die er zijn, het internet staat er vol mee. Heel mensen die zelf een Burn-out hebben gehad en je mag jezelf al snel coach noemen, ik vind dat zorgwekkend en het kost veel geld als je je door zo'n iemand laat helpen. Ik probeer nu toch zoveel mogelijk te doen en te leven naar wat voor mij goed voelt met begeleiding van GGZ ondersteuner en huisarts. Ik probeer internet ook wat meer links te laten liggen omdat het me vaak alleen maar onzeker maakt en angstig. Jullie niet hoor, dat is alleen maar fijn, van je af schrijven en misschien herkennen mensen zich in wat ik ervaar.
Gun89: Depressieve gevoelens door de Burn-out is herkenbaar. Ik zie nog wel de mooie dingen en ik kan ook nog wel genieten, alleen de onrust in mij zit zich daar toch steeds doorheen te mengen.
FudgeBrownie: Krijg jij 4xper week psychische hulp? Heb jij dagbehandeling? Dat is best veel. Ben nieuwsgierig wat voor hulp je krijgt.
Mippert: Ik hoop zo dat je ook wat plezier beleeft aan het midweekje. Ik snap dat je je man en kinderen het gunt maar denk ook aan jezelf. Wij hebben ook de vakantie geannuleerd en al met al thuis nog best een leuke vakantie gehad. Toch wat kleine uitjes kunnen doen. En met het warme weer bbq-en en hadden het zwembadje opgezet en mijn pubers hadden de grootste lol. Natuurlijk was het niet helemaal zoals anders maar de vakantie was ook niet verloren en ik heb per dag gekeken wat ik kon.
Uitdelucht: Herkenbaar dat switchen van baan. Ik heb dat ook gehad...ik werk in de zorg en dacht ook dat als ik op een andere afdeling zou komen ik misschien meer rust zou vinden. In 2 jaar tijd 3x geswitcht maar nergens vond ik wat ik dacht te vinden. Het zat/zit bij mezelf. En die patronen doorbreken waar je zo lang in gezeten hebt doorbreken is zo moeilijk. Ik heb ook de neiging om weer te gaan racen als ik me redelijk voel. Kun je ter overbrugging niet bij een GGZ ondersteuner van de huisarts terecht voordat je psychische hulp hebt. Ik loop alleen bij de GGZ ondersteuner maar heb er wel baat bij.
Pinchos: Naar de huisarts gaan, het alleen oplossen wilde ik ook maar soms heb je hulp nodig. Je zou je vrienden toch ook adviseren naar de huisarts te gaan als ze in jouw situatie zouden zitten?
Lees dat er alweer berichten bij gekomen zijn…FudgeBrownie fijn dat je lekker geslapen hebt en veel succes vanmiddag!!
Rainbowstar: Soms ga je te dik over de grenzen en dat met de hormonen..
Hebben jullie ook dat als je (te) veel gedaan hebt dat je een drukkend gevoel in je hoofd hebt en je ogen ook "stijf" in je hoofd staan. Vind het zo moeilijk uitleggen.... iedereen heeft het over watten in het hoofd maar in voel vooral spanning, drukkend gevoel, soort van hoodpijn maar ook geen echte hoofdpijn....ik kan het niet omschrijven...
Hier vannacht ook weer redelijk goed geslapen gelukkig en ik krijg weer meer dagritme. Om 8 uur probleemloos opstaan en dan ook graag willen opstaan. Dat is fijn.
Pfff wat is er veel geschreven zeg, ben een dagje niet geweest en heb heel wat bij te lezen. Maar fijn dat wel elkaar hier kunnen vinden.
Twinkelrainbowstar: Altijd goed om tips te delen die jij uit boeken haalt. Ik heb er ook een paar gelezen. En er staan soms best wel goede eyeopeners in. Toch vind ik het ook wel lastig want vaak zijn het schrijvers die zelf een Burn-out hebben meegemaakt en daarom vanuit een eigen ervaring praten. En ik ben van mening dat iedere Burn-out toch anders is. Soms maakte het mij wel onzeker wat ik las omdat ik mezelf niet in alles herken. De hoeveelheid burn-out coaches die er zijn, het internet staat er vol mee. Heel mensen die zelf een Burn-out hebben gehad en je mag jezelf al snel coach noemen, ik vind dat zorgwekkend en het kost veel geld als je je door zo'n iemand laat helpen. Ik probeer nu toch zoveel mogelijk te doen en te leven naar wat voor mij goed voelt met begeleiding van GGZ ondersteuner en huisarts. Ik probeer internet ook wat meer links te laten liggen omdat het me vaak alleen maar onzeker maakt en angstig. Jullie niet hoor, dat is alleen maar fijn, van je af schrijven en misschien herkennen mensen zich in wat ik ervaar.
Gun89: Depressieve gevoelens door de Burn-out is herkenbaar. Ik zie nog wel de mooie dingen en ik kan ook nog wel genieten, alleen de onrust in mij zit zich daar toch steeds doorheen te mengen.
FudgeBrownie: Krijg jij 4xper week psychische hulp? Heb jij dagbehandeling? Dat is best veel. Ben nieuwsgierig wat voor hulp je krijgt.
Mippert: Ik hoop zo dat je ook wat plezier beleeft aan het midweekje. Ik snap dat je je man en kinderen het gunt maar denk ook aan jezelf. Wij hebben ook de vakantie geannuleerd en al met al thuis nog best een leuke vakantie gehad. Toch wat kleine uitjes kunnen doen. En met het warme weer bbq-en en hadden het zwembadje opgezet en mijn pubers hadden de grootste lol. Natuurlijk was het niet helemaal zoals anders maar de vakantie was ook niet verloren en ik heb per dag gekeken wat ik kon.
Uitdelucht: Herkenbaar dat switchen van baan. Ik heb dat ook gehad...ik werk in de zorg en dacht ook dat als ik op een andere afdeling zou komen ik misschien meer rust zou vinden. In 2 jaar tijd 3x geswitcht maar nergens vond ik wat ik dacht te vinden. Het zat/zit bij mezelf. En die patronen doorbreken waar je zo lang in gezeten hebt doorbreken is zo moeilijk. Ik heb ook de neiging om weer te gaan racen als ik me redelijk voel. Kun je ter overbrugging niet bij een GGZ ondersteuner van de huisarts terecht voordat je psychische hulp hebt. Ik loop alleen bij de GGZ ondersteuner maar heb er wel baat bij.
Pinchos: Naar de huisarts gaan, het alleen oplossen wilde ik ook maar soms heb je hulp nodig. Je zou je vrienden toch ook adviseren naar de huisarts te gaan als ze in jouw situatie zouden zitten?
Lees dat er alweer berichten bij gekomen zijn…FudgeBrownie fijn dat je lekker geslapen hebt en veel succes vanmiddag!!
Rainbowstar: Soms ga je te dik over de grenzen en dat met de hormonen..
Hebben jullie ook dat als je (te) veel gedaan hebt dat je een drukkend gevoel in je hoofd hebt en je ogen ook "stijf" in je hoofd staan. Vind het zo moeilijk uitleggen.... iedereen heeft het over watten in het hoofd maar in voel vooral spanning, drukkend gevoel, soort van hoodpijn maar ook geen echte hoofdpijn....ik kan het niet omschrijven...
Hier vannacht ook weer redelijk goed geslapen gelukkig en ik krijg weer meer dagritme. Om 8 uur probleemloos opstaan en dan ook graag willen opstaan. Dat is fijn.
donderdag 8 augustus 2019 10:21
Ja, die watten in je hoofd dat klinkt alsof het zacht en luchtig is, maar dat herken ik inderdaad ook niet, hoor...
Ik heb er tot nu toe niet erg bij stilgestaan, maar op dit moment voelt het een beetje alsof m'n hoofd vol gehard cement zit
Inderdaad eerder drukkend/spanning dan fluffy watten...
O, trouwens: ik heb net een nieuwe coach een bericht gestuurd. Ik had er 1,5 week geleden een gemaild, maar die antwoordt niet (vast op vakantie), en via een kennis die zelf coach is hebben we een vraag uitgezet of hij iemand kent, maar dat antwoord laat ook op zich wachten. En ik merk dat ik gewoon echt behoefte heb aan iemand die mee gaat kijken.
Ik ben wel een beetje huiverig voor het feit dat iedereen inderdaad zomaar coach kan zijn. Ik mail ook niet zomaar een ervaringsdeskundige, maar mensen met wel een langere achtergrond in de hulpverlening.
Ik heb er tot nu toe niet erg bij stilgestaan, maar op dit moment voelt het een beetje alsof m'n hoofd vol gehard cement zit
Inderdaad eerder drukkend/spanning dan fluffy watten...O, trouwens: ik heb net een nieuwe coach een bericht gestuurd. Ik had er 1,5 week geleden een gemaild, maar die antwoordt niet (vast op vakantie), en via een kennis die zelf coach is hebben we een vraag uitgezet of hij iemand kent, maar dat antwoord laat ook op zich wachten. En ik merk dat ik gewoon echt behoefte heb aan iemand die mee gaat kijken.
Ik ben wel een beetje huiverig voor het feit dat iedereen inderdaad zomaar coach kan zijn. Ik mail ook niet zomaar een ervaringsdeskundige, maar mensen met wel een langere achtergrond in de hulpverlening.
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
donderdag 8 augustus 2019 10:26
Dat gevoel van onrust is heel herkenbaar soort gespannen gevoel ook.
En die hoofdpijn/ogen ook. Ik kan echt nog heel weinig doen voor ik die reacties krijg. Word er soms moedeloos van zit al 3 maanden thuis.
Ik heb ook erge last van mijn linkerarm en nek waarschijnlijk gewoon spieren maar als ik gespannen ben denk ik gelijk aan hartklachten, maar ik heb er al vele overleefd dat zou toch gerust moeten stellen...
En die hoofdpijn/ogen ook. Ik kan echt nog heel weinig doen voor ik die reacties krijg. Word er soms moedeloos van zit al 3 maanden thuis.
Ik heb ook erge last van mijn linkerarm en nek waarschijnlijk gewoon spieren maar als ik gespannen ben denk ik gelijk aan hartklachten, maar ik heb er al vele overleefd dat zou toch gerust moeten stellen...
donderdag 8 augustus 2019 10:46
Ja die vage soort-van-hoofdpijn herken ik! Ik heb er dan ook niet constant last van maar het is op de achtergrond aanwezig. En als ik dan even niks doe valt het ineens op.Take-a-Break schreef: ↑08-08-2019 10:14Goedemorgen!
...
Hebben jullie ook dat als je (te) veel gedaan hebt dat je een drukkend gevoel in je hoofd hebt en je ogen ook "stijf" in je hoofd staan. Vind het zo moeilijk uitleggen.... iedereen heeft het over watten in het hoofd maar in voel vooral spanning, drukkend gevoel, soort van hoodpijn maar ook geen echte hoofdpijn....ik kan het niet omschrijven...
Hier vannacht ook weer redelijk goed geslapen gelukkig en ik krijg weer meer dagritme. Om 8 uur probleemloos opstaan en dan ook graag willen opstaan. Dat is fijn.
Graag willen opstaan heb ik nooit, ook niet als ik me top voel. Maar fijn dat het bij jou nu wel weer zo voelt!
Ik zit nu vooral te twijfelen of ik moet solliciteren op een leuke vacature. Mijn overspannenheid is vooral werkgerelateerd, dus het zou bijzonder opluchten als ik daar weg kon. Maar kan ik per 1 oktober of 1 november al weer aan het werk? Retorische vraag want dat kan niemand zeggen natuurlijk. Maar het is wel waar ik deze week mee worstel...
The owls are not what they seem
donderdag 8 augustus 2019 11:39
@Lady; probeer het eens te visualiseren. Stel dat je gewoon thuis kunt blijven de komende tijd, en dat je dan per 1 november kunt beginnen op die andere plek.
Wat voel je dan in je lijf? Schiet je ademhaling omhoog, voel je spierspanning, je hartslag? Of voel je ontspanning, en heb je er zin in?
Weet dat je in principe sowieso 1-2 jaar ziekteverlof kunt krijgen met een burn-out, hé? Twee vriendinnen/kennissen van mij hebben ook echt die volle 2 jaar nodig gehad (en dat is ook geen pretje, hoor, want na 1 jaar komt het uwv erbij geloof ik)
Maar omdat je zegt dt je niet meer terug wilt naar je huidige baan; dat is je goed recht! Ik weet niet of er veel vacatures zijn die jou aanspreken, maar als de mogelijkheid bestaat dat er over bijv. een paar maanden ook een leuke vacature voorbij komt, zou je misschien nog kunnen wachten?
Wat voel je dan in je lijf? Schiet je ademhaling omhoog, voel je spierspanning, je hartslag? Of voel je ontspanning, en heb je er zin in?
Weet dat je in principe sowieso 1-2 jaar ziekteverlof kunt krijgen met een burn-out, hé? Twee vriendinnen/kennissen van mij hebben ook echt die volle 2 jaar nodig gehad (en dat is ook geen pretje, hoor, want na 1 jaar komt het uwv erbij geloof ik)
Maar omdat je zegt dt je niet meer terug wilt naar je huidige baan; dat is je goed recht! Ik weet niet of er veel vacatures zijn die jou aanspreken, maar als de mogelijkheid bestaat dat er over bijv. een paar maanden ook een leuke vacature voorbij komt, zou je misschien nog kunnen wachten?
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
donderdag 8 augustus 2019 11:43
Ik heb mezelf dus net naar de supermarkt gesleept.
- als ik buiten loop, lijkt het alsof alles vertraagd voorbij schiet, soort gefragmenteerd.
- ik ben extreem gefocust met oversteken (gelukkig, maar), en ik heb het gevoel dat ik niets écht ken. Ik kan wel zeggen: dat is een flat, dat is een auto, dat is een fiets, maar het dringt niet tot me door of zo.. Herkent iemand dat? (ik herken wel gewoon de weg, hoor, ik ben niet verdwaald
)
- en ik sta dus letterlijk 45 minuten in de supermarkt voor schappen te denken: uhm.....?? soep. ja, soep... welke soep? zakje, poeder, geen soep, andere soep, welke smaak... doodvermoeiend
Uiteindelijk heb ik allemaal andere dingen gekocht dan ik van plan was, maar goed, ik heb een makkelijke lunch (soep! haha), makkelijk avondeten, wat kleine voorraad/noodransoen dingen, en ik heb mijn man maar gevraagd of hij de komende tijd gewoon in z'n eentje boodschappen wil gaan doen. (en dat was geen probleem.. fjoe)
- als ik buiten loop, lijkt het alsof alles vertraagd voorbij schiet, soort gefragmenteerd.
- ik ben extreem gefocust met oversteken (gelukkig, maar), en ik heb het gevoel dat ik niets écht ken. Ik kan wel zeggen: dat is een flat, dat is een auto, dat is een fiets, maar het dringt niet tot me door of zo.. Herkent iemand dat? (ik herken wel gewoon de weg, hoor, ik ben niet verdwaald
)- en ik sta dus letterlijk 45 minuten in de supermarkt voor schappen te denken: uhm.....?? soep. ja, soep... welke soep? zakje, poeder, geen soep, andere soep, welke smaak... doodvermoeiend
Uiteindelijk heb ik allemaal andere dingen gekocht dan ik van plan was, maar goed, ik heb een makkelijke lunch (soep! haha), makkelijk avondeten, wat kleine voorraad/noodransoen dingen, en ik heb mijn man maar gevraagd of hij de komende tijd gewoon in z'n eentje boodschappen wil gaan doen. (en dat was geen probleem.. fjoe)
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
donderdag 8 augustus 2019 12:13
donderdag 8 augustus 2019 13:19
@take-a-break
De depressieve gevoelens zijn inderdaad een onderdeel van de burn-out. Dar ben ik me van bewust.
Het vage gevoel in het hoofd is ook hier een bekend probleem. Soms is dit heel vaag aanwezig soms niet en soms heel erg. Ook voel ik vaak een soort van tinteling in mijn hoofd als ik bezig ben met ademhaling oefeningen. Dan lijkt het alsof er meer zuurstof naar mijn hersenen gaan en dan word geprikkeld.
Ook ik loop bij een GGZ praktijkondersteuner zoals @take-a-break. Ik moet zeggen dat dit echt een aanrader is! Het leert je relativeren en omgaan met je burn-out, er is begrip voor je situatie, ik krijg waardevolle tips en er wordt niet over je geoordeeld.
Inmiddels ben ik bij de ARBO geweest en ben ik voor nu afgekeurd. Ik moest maar eerst op vakantie gaan en over 6weken terugkomen. Het was veel minder spannend dan ik dacht! Er was veel begrip voor de situatie.
Ook ik dacht vaak dat ik al veel te lang thuis zit, niks waard ben en vaak ook balen dat ik niet zoveel kan doen. De POH heeft mij laten inzien dat 2 maand niks is in vergelijking met jaren jezelf verwaarlozen door vele werken, jezelf op de 2de plaats zetten en bepaalde gebeurtenissen emotioneel niet hebt verwerkt. Het is alsof je je auto altijd aan hebt staan totdat je accu leeg is. Dit heeft veel meer tijd nodig dan een aantal weekjes herstellen. Voor mij is dit de derde maand en vind ik het helemaal niet erg meer. Ik heb het geaccepteerd en probeer met kleine stapjes te werken aan herstel. Over grenzen gaan is denk ik herkenbaar voor een ieder hier. Het is verraderlijk en een natuurlijke eigenschap van onszelf. Dat begrijp ik. Maar nu is het tijd om daar verandering in te brengen! Mezelf op de eerste plaats zodat ik straks en grote sprong vooruit kan maken voor mezelf maar ook voor anderen om mij heen.
De depressieve gevoelens zijn inderdaad een onderdeel van de burn-out. Dar ben ik me van bewust.
Het vage gevoel in het hoofd is ook hier een bekend probleem. Soms is dit heel vaag aanwezig soms niet en soms heel erg. Ook voel ik vaak een soort van tinteling in mijn hoofd als ik bezig ben met ademhaling oefeningen. Dan lijkt het alsof er meer zuurstof naar mijn hersenen gaan en dan word geprikkeld.
Ook ik loop bij een GGZ praktijkondersteuner zoals @take-a-break. Ik moet zeggen dat dit echt een aanrader is! Het leert je relativeren en omgaan met je burn-out, er is begrip voor je situatie, ik krijg waardevolle tips en er wordt niet over je geoordeeld.
Inmiddels ben ik bij de ARBO geweest en ben ik voor nu afgekeurd. Ik moest maar eerst op vakantie gaan en over 6weken terugkomen. Het was veel minder spannend dan ik dacht! Er was veel begrip voor de situatie.
Ook ik dacht vaak dat ik al veel te lang thuis zit, niks waard ben en vaak ook balen dat ik niet zoveel kan doen. De POH heeft mij laten inzien dat 2 maand niks is in vergelijking met jaren jezelf verwaarlozen door vele werken, jezelf op de 2de plaats zetten en bepaalde gebeurtenissen emotioneel niet hebt verwerkt. Het is alsof je je auto altijd aan hebt staan totdat je accu leeg is. Dit heeft veel meer tijd nodig dan een aantal weekjes herstellen. Voor mij is dit de derde maand en vind ik het helemaal niet erg meer. Ik heb het geaccepteerd en probeer met kleine stapjes te werken aan herstel. Over grenzen gaan is denk ik herkenbaar voor een ieder hier. Het is verraderlijk en een natuurlijke eigenschap van onszelf. Dat begrijp ik. Maar nu is het tijd om daar verandering in te brengen! Mezelf op de eerste plaats zodat ik straks en grote sprong vooruit kan maken voor mezelf maar ook voor anderen om mij heen.
donderdag 8 augustus 2019 13:57
Hoewel de omstandigheden niet zo leuk zijn, toch fijn om te horen dat dit herkenbaar is voor anderen. Dankje voor je reactie!Luna16 schreef: ↑07-08-2019 18:56Hi @uitdelucht,
Wat vervelend dat je nog geen hulp hebt kunnen vinden. Zo zie je maar hoeveel mensen er zijn die hulp nodig hebben via de ggz. Knap van je dat je nog zoveel probeert te ondernemen! Maar inderdaad zoals je zelf al zegt, probeer jezelf ook zeker rust te gunnen. Je bent altijd continu doorgegaan en loslaten en niks doen is heel erg moeilijk. Je moet jezelf als het ware overgeven aan iets waaraan je je niet wilt overgeven.
Het gedeelte dat je overal een oplossing voor denkt te vinden (wisselen van baan) ken ik zelf heel erg goed. Ik dacht dat als ik bepaalde dingen zou veranderen (woonplaats, relatie etc) ik me wel beter zou voelen. Maar helaas werkte dit averechts en waren juist dat voor mij de druppels die de emmer deden overlopen. Je neemt jezelf overal mee naar toe, naar iedere nieuwe woning, iedere nieuwe baan..
Goed van je dat je hier en daar al weet wat goed voor je werkt! Blijf vooral die dingen doen waar jij baat bij hebt. En ik hoop dat je snel professionele hulp krijgt, zodat je een vangnet hebt en iemand hebt om op terug te vallen. Iemand die precies met jou kan gaan kijken naar een plan van aanpak.
@twinkelrainbowstar
Dat is een goede tip, een beetje vergelijkbaar met het stoplicht (las ik laatst over), een soort statistiek of label hangen aan een activiteit. Alleen vind ik dat ook weer zo lastig aan te geven voor mezelf.
Vervelend dat je je zo rot voelt vandaag. Vooral dat down zijn, dat kost ook weer energie...herken erg dat uitputtende gevoel van sociale dingen. Hoop dat je je morgen weer iets beter voelt!
@Take-a-Break
Ik heb een POH ondersteuner sinds november, al voordat ik echt crashte. Alleen: hij is erg slecht bereikbaar en vaak op vakantie. Niet een onaardig persoon, maar ik voel niet alsof hij er echt voor me kan zijn. Ook iemand die eigenlijk als ik er zit alleen maar notities maakt, maar niet heel erg ingaat op wat ik zeg. Dus erg geholpen ben ik daar niet door.
Herken trouwens ook HEEL erg dat gevoel van hoofdpijn/drukkende ogen, dat had ik gisteren dus heel erg. Zo vaag!
uitdelucht wijzigde dit bericht op 08-08-2019 14:06
25.31% gewijzigd
donderdag 8 augustus 2019 14:00
Dit vind ik wel heel mooi gezegd. Het is zo waar. Ik besef nog steeds de omvang niet zo goed, merk ik. Ook al lees je overal dat het maanden, zo niet 1-2 jaar kan duren voor je je echt weer goed voelt... ik kan dat niet voor me zien. Maar ik heb ook niet het naïeve idee dat ik er over een maand vanaf ben. Maar toch wel de hoop dat het over een week of 2 beter gaat. Maar het is een beetje zinloos om daar op te hopen, daar gaat het ook helemaal niet om. Het gaat om een goed herstel...
Ik heb als het goed is maandag een intake via Skype!
De omschrijving op haar website vond ik erg fijn. Als een van de weinige was het niet alleen werk-gerelateerd. Het begon juist met iets als: "Is er de afgelopen tijd veel gebeurd, ..." Ik hoop dat het klikt en dat ze me kan helpen!
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
donderdag 8 augustus 2019 14:57
Twinklerainbowstar: Ik hoop ook dat je er veel baat bij hebt!
Vreemd toch, overal lees je watten in je hoofd en jullie ervaren allemaal hetzelfde als mij, drukkend, hoofdpijnachtig gevoel of hoe je het ook maar wilt omschrijven en geen watten. Wel fijn om te lezen dat jullie dat herkennen!
Ja we hebben met zijn allen vaak jarenlang roofbouw gepleegd en willen het als een griepje nu uitzieken....gaat niet en eigenlijk zullen we dat allemaal wel weten... Maar het is eng om jezelf zo totaal te verliezen en het gevoel is soms zo overweldigend dat je gewoon wilt dat het ophoud en dan heb je wel eens angst dat het nooit goed komt. Maar nu we dit ervaren zijn we straks des te dankbaarder met wat we weer kunnen en het mooie in het leven nog veel meer waarderen.
Vreemd toch, overal lees je watten in je hoofd en jullie ervaren allemaal hetzelfde als mij, drukkend, hoofdpijnachtig gevoel of hoe je het ook maar wilt omschrijven en geen watten. Wel fijn om te lezen dat jullie dat herkennen!
Ja we hebben met zijn allen vaak jarenlang roofbouw gepleegd en willen het als een griepje nu uitzieken....gaat niet en eigenlijk zullen we dat allemaal wel weten... Maar het is eng om jezelf zo totaal te verliezen en het gevoel is soms zo overweldigend dat je gewoon wilt dat het ophoud en dan heb je wel eens angst dat het nooit goed komt. Maar nu we dit ervaren zijn we straks des te dankbaarder met wat we weer kunnen en het mooie in het leven nog veel meer waarderen.
donderdag 8 augustus 2019 16:56
@twinkelrainbowstar: wat vervelend dat je je zo voelt, misschien toch te veel geweest om na het kletsen nog naar het concert te gaan.. hoop dat je je inmiddels alweer wat beter voelt! Ik hoop voor je dat het wat gaat worden met de nieuwe coach, dat je eerste indruk zo positief is is in ieder geval al erg fijn!
anoniem_387823 wijzigde dit bericht op 21-08-2019 10:17
67.23% gewijzigd
donderdag 8 augustus 2019 17:52
Jeetje, dat klinkt wel als een pittig traject! Op hoeveel weken zit je nu?
Fijn dat je een andere arbo arts krijgt. Die vorige klinkt als heel naar...
Ik voel me iets positiever, maar wel nog steeds fysiek uitgeput. En tegelijkertijd wil ik iets actiefs doen. Even m’n lijf gebruiken. Misschien ga ik straks wel even fietsen, als het droog blijft.
En ik had een nieuwe soort chips gekocht.. slecht idee
Fijn dat je een andere arbo arts krijgt. Die vorige klinkt als heel naar...
Ik voel me iets positiever, maar wel nog steeds fysiek uitgeput. En tegelijkertijd wil ik iets actiefs doen. Even m’n lijf gebruiken. Misschien ga ik straks wel even fietsen, als het droog blijft.
En ik had een nieuwe soort chips gekocht.. slecht idee
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
donderdag 8 augustus 2019 21:26
Zit nu pas in mijn 4e week dus heb er nog heel wat te gaan. Heeft een tijd geduurd voordat mijn behandeling kon starten, wachttijden zijn allemaal zo lang in de GGZ.. Maar ben al lang blij dat ik nu de juist hulp heb en niet maar zelf wat loop aan te modderen. Arbo arts was inderdaad op z'n zachtst gezegd niet fijn..
Is het nog gelukt om een stukje te gaan fietsen? Vaak helpt het toch wel om iets van lichte beweging te hebben he? Zo probeer ik iedere avond een half uurtje te wandelen, merk dat me dat echt goed doet. Even het hoofd leegmaken en genieten van de natuur, nergens aan denken.
En die zak chips die is nu op neem ik aan?
Is het nog gelukt om een stukje te gaan fietsen? Vaak helpt het toch wel om iets van lichte beweging te hebben he? Zo probeer ik iedere avond een half uurtje te wandelen, merk dat me dat echt goed doet. Even het hoofd leegmaken en genieten van de natuur, nergens aan denken.
En die zak chips die is nu op neem ik aan?
donderdag 8 augustus 2019 21:46
Ja... 
En we zijn uiteindelijk even met de auto naar de kust gegaan. Stukje van niks, maar als je die wolkenpartijen zag...
wel lekker om even frisse lucht te ademen, dat binnenzitten is veilig en fijn, maar soms ook heel vervelend.
Maar ik ben een beetje afgeschrikt door die uitputting die ik ervoer na m’n dagelijkse (streberige) wandelingen. Misschien dat ik morgen weer eens ga proberen een rondje te lopen in het park. Het is nu nog om de hoek, straks niet meer helaas...
Ik ga me maar eens klaarmaken om te gaan slapen. Slaap lekker allemaal!
En we zijn uiteindelijk even met de auto naar de kust gegaan. Stukje van niks, maar als je die wolkenpartijen zag...
wel lekker om even frisse lucht te ademen, dat binnenzitten is veilig en fijn, maar soms ook heel vervelend.Maar ik ben een beetje afgeschrikt door die uitputting die ik ervoer na m’n dagelijkse (streberige) wandelingen. Misschien dat ik morgen weer eens ga proberen een rondje te lopen in het park. Het is nu nog om de hoek, straks niet meer helaas...
Ik ga me maar eens klaarmaken om te gaan slapen. Slaap lekker allemaal!
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
