Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
woensdag 26 september 2007 om 20:42
Wat leuk dat je tekenles geeft! Ik kan dat helaas niet zo heel erg goed. Ik heb gezocht naar een leuke tekencursus bij mij in de buurt, om het wat beter te leren maar ik heb nog niets gevonden.
Lesgeven kan inderdaad zwaar zijn, maar de buitenschoolse activiteiten vind ik een behoorlijke belasting op dit moment. Ik heb op school aangegeven wat er allemaal met me is gebeurd en ik probeer steeds beter aan te geven wat ik aan kan en wat te zwaar voor me is. Maar dit vind ik nog wel moeilijk. Herken je dit? Grenzen stellen??!! Lastig!
Liefs mmm
quote:whopper schreef op 26 september 2007 @ 18:30:
Herkenbaar; deels. Ik geef 2 uur in de week les aan 10 kinderen (tekenles) en dat is het zwaarste van mijn werk. Dus ik heb zowiezo al altijd eindeloos respect gehad voor mensen die in het onderwijs werkten, maar nu met mijn burnout nog meer. 2 uurtjes maar, en ik kan er de hele week tegenop zitten hikken.
Dus ik begrijp heel goed hoe het moet zijn als je fulltime (of parttime) een onderwijsbaan hebt!!!
Lesgeven kan inderdaad zwaar zijn, maar de buitenschoolse activiteiten vind ik een behoorlijke belasting op dit moment. Ik heb op school aangegeven wat er allemaal met me is gebeurd en ik probeer steeds beter aan te geven wat ik aan kan en wat te zwaar voor me is. Maar dit vind ik nog wel moeilijk. Herken je dit? Grenzen stellen??!! Lastig!
Liefs mmm
quote:whopper schreef op 26 september 2007 @ 18:30:
Herkenbaar; deels. Ik geef 2 uur in de week les aan 10 kinderen (tekenles) en dat is het zwaarste van mijn werk. Dus ik heb zowiezo al altijd eindeloos respect gehad voor mensen die in het onderwijs werkten, maar nu met mijn burnout nog meer. 2 uurtjes maar, en ik kan er de hele week tegenop zitten hikken.
Dus ik begrijp heel goed hoe het moet zijn als je fulltime (of parttime) een onderwijsbaan hebt!!!
woensdag 26 september 2007 om 20:51
Hoi hoi,
welke cursus volg je? Zou je me misschien iets over de inhoud ervan willen vertellen?
X mmm
quote:ak25 schreef op 21 september 2007 @ 10:58:
Hallo meiden,
De week zit er alweer bijna op! Dinsdagavond naar de cursus geweest en het viel best mee! We hebben een cursusmap meegekregen en ook direct huiswerk... Er waren nog 2 meiden van mijn leeftijd en rest zat tussen de 40 en de 50 jaar. Veel herkenning toch wel en we hopen dat we elkaar tips kunnen geven en kunnen helpen. Volgende week dinsdag weer heen. De eerste les was wat meer elkaar leren kennen enzo.
Donderdagmiddag naar het werk geweest, want het was de dag van de leidsters! Leuke dingetjes gekregen van de kinderen! En wat waren ze blij mij weer eens te zien!! De een kroop bijna in mijn broek en de ander kon maar geen genoeg aandacht van mij krijgen.......... Prachtig was het en heb echt genoten! Het voelde ook goed en het is een heel verschil met van voor de vakantie! Vanmiddag weer heen van drie tot zes. Maandagmiddag ben ik van plan ook op bezoek te komen. Heel apart, maar heb het gevoel dat het goed is en dat ik er nu eindelijk aan toe ben! Ben er heel blij om!
Josje we hebben nog niets meer van je vernomen...hoe is het bij de huisarts afgelopen??
Verder zou ik zeggen: prettig weekend alvast!
welke cursus volg je? Zou je me misschien iets over de inhoud ervan willen vertellen?
X mmm
quote:ak25 schreef op 21 september 2007 @ 10:58:
Hallo meiden,
De week zit er alweer bijna op! Dinsdagavond naar de cursus geweest en het viel best mee! We hebben een cursusmap meegekregen en ook direct huiswerk... Er waren nog 2 meiden van mijn leeftijd en rest zat tussen de 40 en de 50 jaar. Veel herkenning toch wel en we hopen dat we elkaar tips kunnen geven en kunnen helpen. Volgende week dinsdag weer heen. De eerste les was wat meer elkaar leren kennen enzo.
Donderdagmiddag naar het werk geweest, want het was de dag van de leidsters! Leuke dingetjes gekregen van de kinderen! En wat waren ze blij mij weer eens te zien!! De een kroop bijna in mijn broek en de ander kon maar geen genoeg aandacht van mij krijgen.......... Prachtig was het en heb echt genoten! Het voelde ook goed en het is een heel verschil met van voor de vakantie! Vanmiddag weer heen van drie tot zes. Maandagmiddag ben ik van plan ook op bezoek te komen. Heel apart, maar heb het gevoel dat het goed is en dat ik er nu eindelijk aan toe ben! Ben er heel blij om!
Josje we hebben nog niets meer van je vernomen...hoe is het bij de huisarts afgelopen??
Verder zou ik zeggen: prettig weekend alvast!
woensdag 26 september 2007 om 20:52
Ja, ik geef les aan kinderen, en workshops aan volwassenen. Onder andere. Verder heb ik nog mijn webwinkel met (kinderkamer) kunst en een webwinkel met accessoires voor binnen en buiten. Ik heb mijn wereld dus zo ingericht dat ík bepaal wat, wanneer, waar en hoe er iets gebeurt. Eigen baas zijn heeft zo zijn voordelen. Behalve wanneer je een burnout hebt en even minder kunt werken. : )
Maar goed, ik ga ervan uit dat ik over een paar maanden weer beter ben, en die burnout komt niet van wat ik nu doe maar van mijn vorige banen, en een deel verleden, dus als ik straks opgeknapt ben is mijn werk in ieder geval geen probleem meer. Dat voelt nog steeds heel erg als een voorrecht hoor!!
Maar goed, ik ga ervan uit dat ik over een paar maanden weer beter ben, en die burnout komt niet van wat ik nu doe maar van mijn vorige banen, en een deel verleden, dus als ik straks opgeknapt ben is mijn werk in ieder geval geen probleem meer. Dat voelt nog steeds heel erg als een voorrecht hoor!!
donderdag 27 september 2007 om 14:37
Mmm, van die buitenschoolse activiteit kan ik me erg voorstellen. Ik werk nu 4 ochtenden in een groep van 24 kinderen. Alle buitenschoolse activiteiten daar bemoei ik me nog even niet mee. In ons vak komt er heel veel op je af, soms echt te veel, zeker ook met thuissituaties van leerlingen.
Ik had gister pech, de hapto belde af en 's avonds had mijn vriend een mega dip. Hij heeft veel zorgen maar gaat daar meestal heel sterk mee om. Nu dus ff niet. Dat is wel logisch maar nu moest ik hem uit de put praten terwijl ik zelf er half in zit. Nou ja, het is mij wel gelukt.
Ik voel me wel iets "sterker"dan een paar dagen geleden.Maar ik loop wel op mijn teentjes. Nog 1 dagje en dan echt even bij tanken. Ik ga zaterdag iets heel byzonders doen maar dat vertel ik wel als ik er geweest ben.
Ik had gister pech, de hapto belde af en 's avonds had mijn vriend een mega dip. Hij heeft veel zorgen maar gaat daar meestal heel sterk mee om. Nu dus ff niet. Dat is wel logisch maar nu moest ik hem uit de put praten terwijl ik zelf er half in zit. Nou ja, het is mij wel gelukt.
Ik voel me wel iets "sterker"dan een paar dagen geleden.Maar ik loop wel op mijn teentjes. Nog 1 dagje en dan echt even bij tanken. Ik ga zaterdag iets heel byzonders doen maar dat vertel ik wel als ik er geweest ben.
donderdag 27 september 2007 om 14:37
Hallo meiden
Hier nog een mede BO-er die graag wilt meekletsen op jullie topic!
Ik ben burn out geraakt begin april dus ik ben al bijna een halfjaar 'onderweg'. Helaas ben ik er nog lang niet, wat ( misschien) mede komt doordat ik heb gekozen om het zonder medicijnen te doen. Het is een hele zware weg, maar ik durf het niet aan om aan de AD te gaan.
Ik ben pas 25 en vind het heel moeilijk om te accepteren dat ik nu burn out thuiszit! Een half jaar geleden had ik een heerlijk leven: leuke studie, leuke bijbaan, vriend, druk sociaal leven, ik had alleen niet zo'n zin om stil te staan bij de alarmerende signalen die steeds sterker werden....duizeligheid, paniekgevoelens, doodmoe opstaan. Ik was ook heel snel gestressed en dan werd ik heel erg 'wazig' in mijn hoofd. Alsof ik in een mist zat. Ik nam een paar dagen om uit te rusten, het zou vast allemaal snel weer overgaan!maar het werd steeds erger, totdat het bekende stekkertje eruit ging en ik een heftige paniekaanval kreeg.
Het meest schokkende aan BO zijn vond ik dat ik altijd dacht dat het puur lichamelijk was....en ik kreeg allerlei voor mij vreemde geestelijke klachten. Depressieve gevoelens, angst om de controle over mezelf te verliezen, een wazig gevoel in mijn hoofd..Ook nu, een half jaar later wisselen deze klachten zich af. En natuurlijk ook snel uitgeput zijn en last hebben van een 'druk' gevoel in mijn hoofd bij teveel drukte of spanning.
Ik heb wel meteen hulp gezocht en heb gesprekken met een psych en groepstherapie ( met ook psychomotore therapie, zoals al eerder genoemd in dit topic!)
Dit was even in het kort mijn verhaal, ik hoop dat ik mee kan kletsen op julie topic, ik volg het al een tijdje en het doet me goed om te lezen hoe jullie elkaar steunen!Ik ben benieuwd of iemand iets herkend in mijn verhaal.
Hier nog een mede BO-er die graag wilt meekletsen op jullie topic!
Ik ben burn out geraakt begin april dus ik ben al bijna een halfjaar 'onderweg'. Helaas ben ik er nog lang niet, wat ( misschien) mede komt doordat ik heb gekozen om het zonder medicijnen te doen. Het is een hele zware weg, maar ik durf het niet aan om aan de AD te gaan.
Ik ben pas 25 en vind het heel moeilijk om te accepteren dat ik nu burn out thuiszit! Een half jaar geleden had ik een heerlijk leven: leuke studie, leuke bijbaan, vriend, druk sociaal leven, ik had alleen niet zo'n zin om stil te staan bij de alarmerende signalen die steeds sterker werden....duizeligheid, paniekgevoelens, doodmoe opstaan. Ik was ook heel snel gestressed en dan werd ik heel erg 'wazig' in mijn hoofd. Alsof ik in een mist zat. Ik nam een paar dagen om uit te rusten, het zou vast allemaal snel weer overgaan!maar het werd steeds erger, totdat het bekende stekkertje eruit ging en ik een heftige paniekaanval kreeg.
Het meest schokkende aan BO zijn vond ik dat ik altijd dacht dat het puur lichamelijk was....en ik kreeg allerlei voor mij vreemde geestelijke klachten. Depressieve gevoelens, angst om de controle over mezelf te verliezen, een wazig gevoel in mijn hoofd..Ook nu, een half jaar later wisselen deze klachten zich af. En natuurlijk ook snel uitgeput zijn en last hebben van een 'druk' gevoel in mijn hoofd bij teveel drukte of spanning.
Ik heb wel meteen hulp gezocht en heb gesprekken met een psych en groepstherapie ( met ook psychomotore therapie, zoals al eerder genoemd in dit topic!)
Dit was even in het kort mijn verhaal, ik hoop dat ik mee kan kletsen op julie topic, ik volg het al een tijdje en het doet me goed om te lezen hoe jullie elkaar steunen!Ik ben benieuwd of iemand iets herkend in mijn verhaal.
donderdag 27 september 2007 om 15:06
He Zwaantje,
welkom! Jouw verhaal lijkt erg op dat van veel van ons (maar dat had je misschien al gelezen). Ik ben trouwens bijna net zo oud als jij, dus zelfs dat is herkenbaar. Ik ben nu 9 maanden 'onderweg', en het gaat zeker de goede kant op. Bij mij waren daar wel medicijnen voor nodig, maar ik ben al lang blij dat ik me weer zo veel beter voel. Goed van je dat je wel meteen hulp hebt gezocht!
Eranma: Ik ken dat gevoel, dat je er al bijna doorheen zit, en dat dan iemand anders toch nog jouw steun nodig heeft. Uiteindelijk blijkt dan vaak toch dat je nog meer veerkracht hebt dan je dacht. Maar ik denk wel dat je op moet blijven passen dat je daarna dan wel weer voldoende ontspant, anders gaat het toch weer ten koste van je energie voorraad. Veel plezier met je spannende weekend!
welkom! Jouw verhaal lijkt erg op dat van veel van ons (maar dat had je misschien al gelezen). Ik ben trouwens bijna net zo oud als jij, dus zelfs dat is herkenbaar. Ik ben nu 9 maanden 'onderweg', en het gaat zeker de goede kant op. Bij mij waren daar wel medicijnen voor nodig, maar ik ben al lang blij dat ik me weer zo veel beter voel. Goed van je dat je wel meteen hulp hebt gezocht!
Eranma: Ik ken dat gevoel, dat je er al bijna doorheen zit, en dat dan iemand anders toch nog jouw steun nodig heeft. Uiteindelijk blijkt dan vaak toch dat je nog meer veerkracht hebt dan je dacht. Maar ik denk wel dat je op moet blijven passen dat je daarna dan wel weer voldoende ontspant, anders gaat het toch weer ten koste van je energie voorraad. Veel plezier met je spannende weekend!
donderdag 27 september 2007 om 16:18
eranma: ja ik zit helemaal thuis. half op school kan ik ook niks doen. niet voor de klas. werk in het basisonderwijs en heb groep 4/5. ik werk vier dagen.
ben voor onbepaalde tijd gestopt met werken. en dat geeft best wel rust in je hoofd. lummelen doe ik ook. en het lijstje van whopper was erg grappig om te lezen.
alles doe je in een rustiger tempo.
zwaantje: ik denk niet dat je de enige bent die zich jong vind. ik ben 26 en begrijp heel goed dat je het moeilijk te accepteren vind dat je een burnout hebt. heel cliché om te zeggen maar zo herkenbaar.
ik vind het best prettig om een beetje te ouwehoeren op zo'n forum. en dan merk je eigenlijk best wel dat je absoluut niet de enige bent met dit probleem.
de groeten en ik kom wel weer langs hier.
ben voor onbepaalde tijd gestopt met werken. en dat geeft best wel rust in je hoofd. lummelen doe ik ook. en het lijstje van whopper was erg grappig om te lezen.
alles doe je in een rustiger tempo.
zwaantje: ik denk niet dat je de enige bent die zich jong vind. ik ben 26 en begrijp heel goed dat je het moeilijk te accepteren vind dat je een burnout hebt. heel cliché om te zeggen maar zo herkenbaar.
ik vind het best prettig om een beetje te ouwehoeren op zo'n forum. en dan merk je eigenlijk best wel dat je absoluut niet de enige bent met dit probleem.
de groeten en ik kom wel weer langs hier.
donderdag 27 september 2007 om 18:06
Goh! Wat is er al weer veel bijgeschreven en heb t snel doorgenomen. Globaal dan! Aan de nieuwe meiden zou ik zeggen: Welkom en veel sterkte en kracht tijdens je ziekteperiode! Er was ook iemand die vroeg hoe die cursus heette die ik volg: vrouwengroep voor boven de 25 jaar waarin o.a. de volgende punten aan de orde komen en waar aan gewerkt wordt voor een bepaalde periode: gevoel van eigenwaarde, schuldgevoelens, boosheid uiten, feedback geven en ontvangen, nee leren zeggen, opkomen voor jezelf, grenzen herkennen en daarmee om te gaan etc etc. Heel erg leerzaam en word bij ons gegeven door het Maatschappelijk Werk.
Afgelopen maandagmiddag ben ik op visite geweest op mijn werk. Voor degenen die het nog niet helemaal weten: ik ben werkzaam op een BSO.
De kinderen vonden het geweldig dat ik er weer eens was en de reactie's deden me goed. Het ging ook goed en het voelde goed. Heb zin om bepaalde dingen weer op te pakken en er mee aan de slag te gaan. Volgende week maandag ga ik 3 uren op AT werken. Even kijken hoe dat gaat....
Woensdagmorgen een gesprek met mijn manager gehad over hoe het nu ging enzo. Zij merkte ook op dat ik er weer een stuk beter uit zag uit de ogen! Ja, meiden je ogen kunnen je ook verraden over hoe je je voelt! Ik vindt het zo fijn dat ze mij mijn gang laten gaan, in welk tempo ik weer terug kom op de werkvloer! Maandagmiddag ATbasis, Woensdagmiddag ATbasis en Vrijdagmiddag 3 uren op Loonwaarde! Dit wil ik na een aantal weken uitbreiden met de maandagmiddag op loonwaarde en woensdagmiddag op loonwaarde. Dan heb ik nog 2 dagen over om bij te komen, wat ik voor nu nog wel nodig heb! Maar ik ga de goede kant op en mijn manager is heel erg tevreden! En Ikke Nog Meer Natuurlijk!! Het voelt zo heerlijk, voel me eindelijk weer wat vrijer!
He phoebe, hoe gaat het met jou??
groetjessss
Afgelopen maandagmiddag ben ik op visite geweest op mijn werk. Voor degenen die het nog niet helemaal weten: ik ben werkzaam op een BSO.
De kinderen vonden het geweldig dat ik er weer eens was en de reactie's deden me goed. Het ging ook goed en het voelde goed. Heb zin om bepaalde dingen weer op te pakken en er mee aan de slag te gaan. Volgende week maandag ga ik 3 uren op AT werken. Even kijken hoe dat gaat....
Woensdagmorgen een gesprek met mijn manager gehad over hoe het nu ging enzo. Zij merkte ook op dat ik er weer een stuk beter uit zag uit de ogen! Ja, meiden je ogen kunnen je ook verraden over hoe je je voelt! Ik vindt het zo fijn dat ze mij mijn gang laten gaan, in welk tempo ik weer terug kom op de werkvloer! Maandagmiddag ATbasis, Woensdagmiddag ATbasis en Vrijdagmiddag 3 uren op Loonwaarde! Dit wil ik na een aantal weken uitbreiden met de maandagmiddag op loonwaarde en woensdagmiddag op loonwaarde. Dan heb ik nog 2 dagen over om bij te komen, wat ik voor nu nog wel nodig heb! Maar ik ga de goede kant op en mijn manager is heel erg tevreden! En Ikke Nog Meer Natuurlijk!! Het voelt zo heerlijk, voel me eindelijk weer wat vrijer!
He phoebe, hoe gaat het met jou??
groetjessss
donderdag 27 september 2007 om 18:10
joh, ik ben 29, tis de leeftijd zal ik maar zeggen.
Fijn dat ik nu weet wat psychomotore therapie is. Klinkt goed, wel iets voor mij, ga meteen meer info zoeken op internet!
Vandaag best aardig dagje gehad op werk. Wat merkte dat meespeelde was dat ik alleen zat, zonder mijn collega. Toen ze er later toch weer was, ging ik gelijk weer vrolijk doen, dat kostte veeeeel energie. Daar moet ik dus mee kappen, weet ik nu. MEer mezelf zijn, rustiger.
Welkom nieuwe meiden trouwens! Allemaal herkenbaar, die paniekaanvallen, dat wazige in het hoofd, die enorme uitputting, heb ik ook gehad anderhalf jaar geleden. Nu ben ik minder ver heen gelukkig, maar tis ook absoluut niet de bedoeling dat het ooit weer zo ver komt met me. Reden dat ik nu wat eerder durffde ingrijpen. Toch wat geleerd van de vorige keer.
X Mie
Fijn dat ik nu weet wat psychomotore therapie is. Klinkt goed, wel iets voor mij, ga meteen meer info zoeken op internet!
Vandaag best aardig dagje gehad op werk. Wat merkte dat meespeelde was dat ik alleen zat, zonder mijn collega. Toen ze er later toch weer was, ging ik gelijk weer vrolijk doen, dat kostte veeeeel energie. Daar moet ik dus mee kappen, weet ik nu. MEer mezelf zijn, rustiger.
Welkom nieuwe meiden trouwens! Allemaal herkenbaar, die paniekaanvallen, dat wazige in het hoofd, die enorme uitputting, heb ik ook gehad anderhalf jaar geleden. Nu ben ik minder ver heen gelukkig, maar tis ook absoluut niet de bedoeling dat het ooit weer zo ver komt met me. Reden dat ik nu wat eerder durffde ingrijpen. Toch wat geleerd van de vorige keer.
X Mie
donderdag 27 september 2007 om 19:08
He hoi,
Ik heb ook een burnout gehad, echt supercrisis. Maar ik kan je één tip geven. Als je wilt dat je in je verdere leven goed wilt blijven functioneren, zorg dan dat je een goede coach (life coach) vindt. Die hoort je aan, helpt je bij het stellen van je doelen (zodat ze ook realiseerbaar zijn) en die gaat samen met jou kijken wat je eigenlijk echt wilt in je leven. Mijn coach (een superleuke knul, maar wel homo) heeft me echt zo goed geholpen. Kan hem je echt aanraden. Zijn naam is vincent van der Burg. ( www.vincentvanderburg.nl ) en hij zit in amsterdam. De eerste keer mocht ik gratis (echt twee uur lang zitten janken bij hem op de bank!) Ik ben nu eigenlijk klaar en heb 1 keer per half jaar een terugkomafspraak. Dan nemen we het afgelopen half jaar door, of ik ergens tegenaan ben gelopen en of het allemaal lekker loopt.
Ik heb ook een burnout gehad, echt supercrisis. Maar ik kan je één tip geven. Als je wilt dat je in je verdere leven goed wilt blijven functioneren, zorg dan dat je een goede coach (life coach) vindt. Die hoort je aan, helpt je bij het stellen van je doelen (zodat ze ook realiseerbaar zijn) en die gaat samen met jou kijken wat je eigenlijk echt wilt in je leven. Mijn coach (een superleuke knul, maar wel homo) heeft me echt zo goed geholpen. Kan hem je echt aanraden. Zijn naam is vincent van der Burg. ( www.vincentvanderburg.nl ) en hij zit in amsterdam. De eerste keer mocht ik gratis (echt twee uur lang zitten janken bij hem op de bank!) Ik ben nu eigenlijk klaar en heb 1 keer per half jaar een terugkomafspraak. Dan nemen we het afgelopen half jaar door, of ik ergens tegenaan ben gelopen en of het allemaal lekker loopt.
vrijdag 28 september 2007 om 15:17
He chefke, ik zou graag met je willen mailen. Als jij dat ook wil kan viva angel misschien onze emailadressen doorspelen.
He whopper, ik ben nog ouder hoor, val al niet eens meer in de viva doelgroep.
maar ja, jong van geest he!
Vandaag via via een rot opmerking van mijn directie gehoord. Ik moet een schop onder mijn kont krijgen, was er gezegd.
Ik ben erg pissed en wil en moet hier iets mee. Het liefst zou ik haar op haar b@k willen slaan maar ja, dat staat zo onvolwassen!
Je geeft iemand een schop onder zijn kont als die er de kantjes vanaf loopt maar dat doe ik absoluut niet. Stom k&*@#$%twijf!
Wat zouden jullie doen?
He whopper, ik ben nog ouder hoor, val al niet eens meer in de viva doelgroep.
maar ja, jong van geest he!
Vandaag via via een rot opmerking van mijn directie gehoord. Ik moet een schop onder mijn kont krijgen, was er gezegd.
Ik ben erg pissed en wil en moet hier iets mee. Het liefst zou ik haar op haar b@k willen slaan maar ja, dat staat zo onvolwassen!
Je geeft iemand een schop onder zijn kont als die er de kantjes vanaf loopt maar dat doe ik absoluut niet. Stom k&*@#$%twijf!
Wat zouden jullie doen?
vrijdag 28 september 2007 om 17:43
vrijdag 28 september 2007 om 17:53
Precies, het heeft eigenlijk heel weinig met jou te maken. Probeer het uit je hoofd te zetten, en het niet groter te maken dan het is. Of het is gewoon een stom mens, of ze wilde even stoer doen tegen haar gesprekspartner (zo van, kijk mij eens, ik hou mijn personeel er wel onder). Het heeft echt geen zin om je druk te gaan maken over wat iemand anders misschien denkt en vindt en zo, want dat weet je toch niet, zeker niet als je dingen via via hoort.
Probeer het van je af te zetten, daar heb je zelf het meeste aan.
Probeer het van je af te zetten, daar heb je zelf het meeste aan.
vrijdag 28 september 2007 om 18:04
Tja, ik weet dat jullie gelijk hebben maar.....niet reageren vind ik wel heel erg lastig. Maar ik weet dat een reactie van mijn kant bij haar toch niet binnen komt.Zij heeft het inlevingsvermogen van een strijkbout.Ik heb in het verleden heel erg met haar gebotst omdat ik haar grof en ongevoelig vond. Ik ging in het verweer en dat gaf alleen maar meer problemen.Maar ik ben wel heel slecht in inslikken.Ik heb woensdag een nieuwe afspraak met de hapto, eens vragen aan hem of hij weet hoe ik dit van me af kan laten glijden.
Maar ik vind het al prettig om mijn verhaal hier kwijt te kunnen en ff stevig te @#$%^*&!!!!!!!!! \\:-)//
Maar ik vind het al prettig om mijn verhaal hier kwijt te kunnen en ff stevig te @#$%^*&!!!!!!!!! \\:-)//
vrijdag 28 september 2007 om 18:31
Oh en nog iets; kritiek waar je iets mee kunt daar doe je vast wel iets mee. Ik neem aan dat je meeneemt wat je kunt gebruiken en ergens aan werkt als mensen gelijk hebben.
Dan hoef je je dus niet te schamen als je met dergelijke kritiek als 'een schop onder je hol' niets doet.
Moeten ze maar concreet zeggen hoe en wat en het opbouwend brengen. Misschien kun je dat ook gewoon heel rustig aan je leidinggevende uitleggen.
Leg haar nog eens de regels van kritiek geven en -nemen uit. Wedden dat ze met een bek vol tanden staat?
Dan hoef je je dus niet te schamen als je met dergelijke kritiek als 'een schop onder je hol' niets doet.
Moeten ze maar concreet zeggen hoe en wat en het opbouwend brengen. Misschien kun je dat ook gewoon heel rustig aan je leidinggevende uitleggen.
Leg haar nog eens de regels van kritiek geven en -nemen uit. Wedden dat ze met een bek vol tanden staat?
vrijdag 28 september 2007 om 19:50
Haha, ik ben ook 26!!! Hoort het bij de leeftijd ofzo(en daar bedoel ik dan ook de iets ouderen onder ons mee, die nog zeer jong van geest zijn!)? Ach ja, werk, relaties, partner, samenwonen (ja of nee?!?!), ouders, allemaal van die hele fijne onderwerpen om over te piekeren!!!
Heeft jullie 'geestelijke toestand' ook invloed op jullie relatie en hoe?!?!
Heeft jullie 'geestelijke toestand' ook invloed op jullie relatie en hoe?!?!
vrijdag 28 september 2007 om 20:11
He Mmm! Tja, dit is de leeftijd van:
- eerste baan-baan wisselne-enz
- relaties, doorgaan of niet, trouwen of niet, kinderne of niet
- verhuizingen
- het op je eigen benen moeten staan
niet de meest stabiele tijd van miujn leven althans. Mijn vriend heeft volgens mij nog niet zo door hoe gestresst ik wel niet ben. Maar zodra ik hem daar wat duidelijker over heb ingeseind, ddenk ik we ldat het van invloed zla zijn op de relatie ja. Wat wel helpt daarbij is aangeven wat je nodig hebt (in mijn geval: ontspanning, oftewel: aai mij haha) en dat je weinig energie hebt en de komende tijd minder enthousiast kan zijn dan voorheen over dingen.
vandaag trouwens wat mindere dag. Gister kon ik nog wel zeggen van ach het valt wel mee, maar ben toch e cht niet in orde. Worstel nog wat met acceptatie. Die fase zijn jullie gelukkig al voorbij, of zo goed als he?
Hoe ist nu met jullie? En wat doen jullie om te ontspannen? Drinken jullie meer alcohol? merk dat ik, schaam, de neiging heb om een borrel te drinken elke avond. Puur voor de ontspanning. Terwijl sporten toch echt beter zou zijn...ahum.
- eerste baan-baan wisselne-enz
- relaties, doorgaan of niet, trouwen of niet, kinderne of niet
- verhuizingen
- het op je eigen benen moeten staan
niet de meest stabiele tijd van miujn leven althans. Mijn vriend heeft volgens mij nog niet zo door hoe gestresst ik wel niet ben. Maar zodra ik hem daar wat duidelijker over heb ingeseind, ddenk ik we ldat het van invloed zla zijn op de relatie ja. Wat wel helpt daarbij is aangeven wat je nodig hebt (in mijn geval: ontspanning, oftewel: aai mij haha) en dat je weinig energie hebt en de komende tijd minder enthousiast kan zijn dan voorheen over dingen.
vandaag trouwens wat mindere dag. Gister kon ik nog wel zeggen van ach het valt wel mee, maar ben toch e cht niet in orde. Worstel nog wat met acceptatie. Die fase zijn jullie gelukkig al voorbij, of zo goed als he?
Hoe ist nu met jullie? En wat doen jullie om te ontspannen? Drinken jullie meer alcohol? merk dat ik, schaam, de neiging heb om een borrel te drinken elke avond. Puur voor de ontspanning. Terwijl sporten toch echt beter zou zijn...ahum.
vrijdag 28 september 2007 om 22:33
Het is inderdaad fijn als je het geaccepteerd hebt, want dat betekent dat je er iets aan gaat doen en dat het alleen maar beter zal gaan. Je hoeft je hier echt niet voor te schamen hoor. Zoals je ook hier weer kan lezen: er zijn zoveel mensen die dit hebben!!
Ik denk altijd maar; ik werk op dit moment goed aan mijzelf en zal daar de rest van mijn leven profijt van hebben. Je gaat op een gegeven moment zelfs mensen herkennen die nog niet genoeg aan zichzelf gewerkt hebben, althans dat heb ik wel.Ik denk namelijk dat iedereen zichzelf wel een keer tegen komt, maar dat niet iedereen zo sterk is om er wat aan te doen. WIJ WEL!!!
Ik denk altijd maar; ik werk op dit moment goed aan mijzelf en zal daar de rest van mijn leven profijt van hebben. Je gaat op een gegeven moment zelfs mensen herkennen die nog niet genoeg aan zichzelf gewerkt hebben, althans dat heb ik wel.Ik denk namelijk dat iedereen zichzelf wel een keer tegen komt, maar dat niet iedereen zo sterk is om er wat aan te doen. WIJ WEL!!!
vrijdag 28 september 2007 om 23:07
Ja, dat is natuurlijk wat het is: toegeven dat het zo niet gaat en dat je moet werken aan jezelf. Maar veel mensen, mijzelf halfhalf incluis, hebben ergens zoiets van: hup schouders eronder, gaat wel over. Merk dat ik dat gewoonweg niet meer moet doen. Ben nu boek aan het lezen: angst overwinnen voor dummies. Zie dat ik positiever moet gaan denken, mijn doemscenario´s moet relativeren en vooral: dat schuldgevoel of die zelfverachting omdat ik dit heb moet laten varen. Dat deed me echt goed om dat heel expliciet te lezen. en om dat te horen hier natuurlijk 
mmm, dat vind ik ook een hele goede redenatie: ik werk aan mezelf en zal daar de rest van mijn leven profijt van hebben. Die zal ik in mijn koppie zetten, dankjewel. Voel me helemaal geinspireerd!
Nu naar bed, slaap lekker!
mmm, dat vind ik ook een hele goede redenatie: ik werk aan mezelf en zal daar de rest van mijn leven profijt van hebben. Die zal ik in mijn koppie zetten, dankjewel. Voel me helemaal geinspireerd!
Nu naar bed, slaap lekker!
zaterdag 29 september 2007 om 16:57
Ja, ik hoorde van de week al van een therapeut (die overigens niks van situatie afwist) dat mensen steeds jonger met burn-outs komen. Hij dacht dat dat kwam omdat het vroeger toch vooral werk gerelateerd was, en mensen dan eerst lang genoeg gewerkt moesten hebben voordat de stress teveel werd. Nu is het vaak juist ook de combinatie van thuis, sociaal leven, jong gezin en het gevoel van wat je allemaal moet.
Dat is meteen ook mijn grootste winst geweest denk ik: ik hoef niet zo veel meer van mezelf. Ik ben zeker genoeg van mezelf om gewoon te durven vertellen dat ik zo heerlijk op het balkon gezeten heb met de Viva (zie hierboven, bij mijn baas valt het lezen van de Viva niet onder verantwoorde bezigheden....). Het lijkt me juist heel erg vermoeiend om steeds maar bezig te zijn met welk boek je zou moeten lezen, welk toneelstuk je gezien meot hebben etc. Op de een of andere manier heb ik juist meer zelfvertrouwen (misschien omdat ik nu weet hoe har ik kan vechten), en dan ben je niet meer zo afhankelijk van die 'uiterlijke' dingen.
En inderdaad, ik zie nu ook wel eens mensen om me heen die zich ergens vreselijk over opwinden, warvan ik dan denk: doe eens even rustig zeg. Niet omdat ik vind dat er grotre rampen in de wereled zijn of zo, maar omdat ik het het dan niet waard vindt om je zo over iets op te winden. Vooral bij dingen waar je niks aan kunt doen, dan voel je je alleen maar rot en opgejaagd, en het verandert niks. Ik probeer wel om dat anderen niet altijd te laten weten hoor, niet iedereen heeft behoefte aan mijn inzichten .
Wat betreft je relatie: ja, die staat wel onder druk als het gewoon niet goed met je gaat. Omdat ik wist hoe moeilijk het is als buitenstaander (ik heb ook een keer aan de andere kant gestaan), had ik mijn vriend daar al voor gewaarschuwd. Voor ons was de enige oplossing: praten. Niet gaan bedenken wat een anderen misschien denkt of vindt, maar het vragen. En als je iets nodig hebt en het niet krijgt, vraag er dan om, je partner kan geen gedachten lezen. En ik denk dat het ook wel belangrijk is om op momenten dat het realtief goed met je gaat, te laten weten dat je waardeerd wat iemand voor je doet.
Dat is meteen ook mijn grootste winst geweest denk ik: ik hoef niet zo veel meer van mezelf. Ik ben zeker genoeg van mezelf om gewoon te durven vertellen dat ik zo heerlijk op het balkon gezeten heb met de Viva (zie hierboven, bij mijn baas valt het lezen van de Viva niet onder verantwoorde bezigheden....). Het lijkt me juist heel erg vermoeiend om steeds maar bezig te zijn met welk boek je zou moeten lezen, welk toneelstuk je gezien meot hebben etc. Op de een of andere manier heb ik juist meer zelfvertrouwen (misschien omdat ik nu weet hoe har ik kan vechten), en dan ben je niet meer zo afhankelijk van die 'uiterlijke' dingen.
En inderdaad, ik zie nu ook wel eens mensen om me heen die zich ergens vreselijk over opwinden, warvan ik dan denk: doe eens even rustig zeg. Niet omdat ik vind dat er grotre rampen in de wereled zijn of zo, maar omdat ik het het dan niet waard vindt om je zo over iets op te winden. Vooral bij dingen waar je niks aan kunt doen, dan voel je je alleen maar rot en opgejaagd, en het verandert niks. Ik probeer wel om dat anderen niet altijd te laten weten hoor, niet iedereen heeft behoefte aan mijn inzichten .
Wat betreft je relatie: ja, die staat wel onder druk als het gewoon niet goed met je gaat. Omdat ik wist hoe moeilijk het is als buitenstaander (ik heb ook een keer aan de andere kant gestaan), had ik mijn vriend daar al voor gewaarschuwd. Voor ons was de enige oplossing: praten. Niet gaan bedenken wat een anderen misschien denkt of vindt, maar het vragen. En als je iets nodig hebt en het niet krijgt, vraag er dan om, je partner kan geen gedachten lezen. En ik denk dat het ook wel belangrijk is om op momenten dat het realtief goed met je gaat, te laten weten dat je waardeerd wat iemand voor je doet.
zaterdag 29 september 2007 om 17:52
He chefke, ik hoop dat viva angel onze emailadressen wil uitwisselen.
Ik denk dat burnout niet leeftijdsgebonden is. Ik denk dat het hoort bij een bepaald type mens. Als ik nu terug denk, herinner ik mij dat ik zo'n 12 jaar geleden ook een periode minder heb kunnen werken omdat ik er door heen zat. Ik ben een perfectionist maar ook iemand die emoties oppot.Ik leg de lat voor mezelf op bepaalde fronten te hoog en voel me bij kritiek ernstig aangevallen maar doe daar verder niks mee. Eigenlijk ben ik zelden lief voor mezelf en wel lief voor anderen.Zo zet je jezelf enorm onder druk en blijf je jezelf maar pushen tot de bom een keer barst.
Ik zie collega's soms enorm luchtig doen in situaties waarbij ik me zit op te vreten. Situatie gelijk, mens verschillend=verschillende reacties.
Eerst ergerde ik me vnl. aan dit soort types, nu zie ik er ook wel de voordelen van. Deze mensne zullen nooit burnout raken. Gaan relaxt het leven door en worden om hun relaxetheid ook nog gewaardeerd.Wie is er nu slim bezig?!
Ik denk dat burnout niet leeftijdsgebonden is. Ik denk dat het hoort bij een bepaald type mens. Als ik nu terug denk, herinner ik mij dat ik zo'n 12 jaar geleden ook een periode minder heb kunnen werken omdat ik er door heen zat. Ik ben een perfectionist maar ook iemand die emoties oppot.Ik leg de lat voor mezelf op bepaalde fronten te hoog en voel me bij kritiek ernstig aangevallen maar doe daar verder niks mee. Eigenlijk ben ik zelden lief voor mezelf en wel lief voor anderen.Zo zet je jezelf enorm onder druk en blijf je jezelf maar pushen tot de bom een keer barst.
Ik zie collega's soms enorm luchtig doen in situaties waarbij ik me zit op te vreten. Situatie gelijk, mens verschillend=verschillende reacties.
Eerst ergerde ik me vnl. aan dit soort types, nu zie ik er ook wel de voordelen van. Deze mensne zullen nooit burnout raken. Gaan relaxt het leven door en worden om hun relaxetheid ook nog gewaardeerd.Wie is er nu slim bezig?!
zondag 30 september 2007 om 13:55
ha meiden!!
Zwaantje, toen ik net wist dat ik burnout was
vond ik het ook heel erg moeilijk om te accepteren
dat ik niet kon en kan wat anderen wel kunnen.
nu heb ik nog een (blijvende) beperking erbij,
maar aan het begin van mijn burnie tijd vond
ik het ook heel erg moeilijk om toe te geven aan mijn lijf,
om rustig aan te doen.
ik ben denk ik al bijna 2 jaar bezig, en het
gaat heel erg goed, ik ben er bijna.
nou ja wil zeggen ik moet nog wel een hoop leren,
want als je beter bent en je gaat verder op de oude voet
ben je of course zo weer de lul.
ik heb wel voor medicijnen gekozen, omdat ik
verschrikkelijke paniek buien had waar ik helemaal
gestoord van werd. ik vind het heerlijk dat ik rustiger ben.
en de bijwerkingen waren bij mij niet zo heel erg trouwens.
leeftijd gebonden is burnout idd niet, maar voor je 30e is wel een groot voordeel, vind ik zelf
inmiddels zie ik mijn burnout ook meer als voordeel,
ja je hele leven omgooien das niet makkelijk maar het heeft wel voordelen.
nou ja, welkom alle nieuwe mensen in ieder geval.
en iedereen nog een fijn weekend
xx phoebs
ow trouwens, vrijdag ging ik pas om 1 u slapen,
en had ik wel verwacht, maar gister overdag zat ik
niet lekker in mijn fel en was heel moe.
ik kan dacht echt niet meer. nou ja was al nooit
zo'n avond mensje, maar herkennen mensen dit??
Zwaantje, toen ik net wist dat ik burnout was
vond ik het ook heel erg moeilijk om te accepteren
dat ik niet kon en kan wat anderen wel kunnen.
nu heb ik nog een (blijvende) beperking erbij,
maar aan het begin van mijn burnie tijd vond
ik het ook heel erg moeilijk om toe te geven aan mijn lijf,
om rustig aan te doen.
ik ben denk ik al bijna 2 jaar bezig, en het
gaat heel erg goed, ik ben er bijna.
nou ja wil zeggen ik moet nog wel een hoop leren,
want als je beter bent en je gaat verder op de oude voet
ben je of course zo weer de lul.
ik heb wel voor medicijnen gekozen, omdat ik
verschrikkelijke paniek buien had waar ik helemaal
gestoord van werd. ik vind het heerlijk dat ik rustiger ben.
en de bijwerkingen waren bij mij niet zo heel erg trouwens.
leeftijd gebonden is burnout idd niet, maar voor je 30e is wel een groot voordeel, vind ik zelf
inmiddels zie ik mijn burnout ook meer als voordeel,
ja je hele leven omgooien das niet makkelijk maar het heeft wel voordelen.
nou ja, welkom alle nieuwe mensen in ieder geval.
en iedereen nog een fijn weekend
xx phoebs
ow trouwens, vrijdag ging ik pas om 1 u slapen,
en had ik wel verwacht, maar gister overdag zat ik
niet lekker in mijn fel en was heel moe.
ik kan dacht echt niet meer. nou ja was al nooit
zo'n avond mensje, maar herkennen mensen dit??
