Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
maandag 29 december 2008 om 14:59
@ Liselotte: wat leuk dat je gaat trouwen!! Ik wil ook heel graag, maar het aanzoek is er nog steeds niet. Hopelijk 2009... Wij willen ook graag kinderen, maar ik voel me nog te instabiel en te zoekend in mijn werksituatie. Aan de andere kant vraag ik me af of dat allemaal wel uitkomt zoals ik dat wil. Hoe weet je dat je er 'klaar' voor bent? Die vraag houdt me bezig.
@ Hiltje: ik ga proberen te stoppen met opwaartsen en ook punten bedenken. Past goed bij de eerdere opdracht. : - )
@ Hiltje: ik ga proberen te stoppen met opwaartsen en ook punten bedenken. Past goed bij de eerdere opdracht. : - )
maandag 29 december 2008 om 15:13
Hihi,
Allemaal aan de poets... Ik neem elke keer even pauze op dit forum...
Bollo; echt dat boekje dertigersdilemma kopen, gaat ook over het kinderendilemma. En tja wanneer heb je alles op orde? Misschien dat kinderen er ook voor zorgen dat je baan minder belangrijk is en dat je dat wat meer relativeert.
Ik zie er niet meer tegenop om aan het werk te gaan. Sterker nog, ik kijk er op dit moment zelfs naar uit (is dat niet positief ?). Ik merk dat ik sinds mijn eerste kerstdagdoorbraak meer energie heb. Ik ben het zat om thuis in een vacuum te zitten, ik wil actie, ik wil dingen ondernemen om zaken om te gooien en ik wil weer onder de mensen zijn. Terug naar het echte leven.....
En bovendien kijk ik nu ook wat anders naar mijn werk. Ik bepaal nu zelf... Zo heb ik op mijn tweede werkdag al een afspraak staan met coach. Eerst dacht ik nog... dat kan niet want ik moet dan reintegreren op werk. Maar misschien kan ik toestemming vragen. Nu denk ik: coach hoort ook bij reintegratie en ik bepaal het zelf en zal het enkel mededelen.
Halleluja... ik sta er zelf van te kijken. Ik ga weer een keukenkastje doen, meiden....
Allemaal aan de poets... Ik neem elke keer even pauze op dit forum...
Bollo; echt dat boekje dertigersdilemma kopen, gaat ook over het kinderendilemma. En tja wanneer heb je alles op orde? Misschien dat kinderen er ook voor zorgen dat je baan minder belangrijk is en dat je dat wat meer relativeert.
Ik zie er niet meer tegenop om aan het werk te gaan. Sterker nog, ik kijk er op dit moment zelfs naar uit (is dat niet positief ?). Ik merk dat ik sinds mijn eerste kerstdagdoorbraak meer energie heb. Ik ben het zat om thuis in een vacuum te zitten, ik wil actie, ik wil dingen ondernemen om zaken om te gooien en ik wil weer onder de mensen zijn. Terug naar het echte leven.....
En bovendien kijk ik nu ook wat anders naar mijn werk. Ik bepaal nu zelf... Zo heb ik op mijn tweede werkdag al een afspraak staan met coach. Eerst dacht ik nog... dat kan niet want ik moet dan reintegreren op werk. Maar misschien kan ik toestemming vragen. Nu denk ik: coach hoort ook bij reintegratie en ik bepaal het zelf en zal het enkel mededelen.
Halleluja... ik sta er zelf van te kijken. Ik ga weer een keukenkastje doen, meiden....
maandag 29 december 2008 om 16:05
hallo poetsvrouwen!
Ik heb net de spinnenraggen van het plafond gezogen. Was al een klusje dat ik wou doen aan het begin van de burnout (een half jaar geleden). Wat geeft dat een heerlijk gevoel. Ben nu ook wel klaar met poetsen. Net ook even een doekje over de badkamer gehaald. En de keukenkastjes van buiten afgenomen. (niet de hele binnenkant). Expres niet te perfect gedaan.
En zo kom ik er weer achter dat ik in minder dan twee uur tijd weer een fatsoenlijk huis heb om in te wonen.
En hiltje, heb naar aanleiding van jouw verhaal over een poetsvrouw die de roosters afstofte ook daar maar de stofzuiger overheen gehaald. Moest er erg om lachen terwijl ik het deed. Had nooit eerder naar die dingen gekeken.
Ben je al klaar met de keukenkastjes?
En bollo, wat voor brillen heb je gehaald?
Wat leuk dat je ook wilt trouwen. Hoop dat hij je snel gaat vragen!!
Tja, wanneer ben je klaar voor kinderen? Volgens mij nooit en toch ook weer altijd. Ik heb altijd een gezin willen hebben en de laatste jaren tikt die klok steeds harder om kinderen te krijgen. Niet alleen qua leeftijd, maar vooral qua gevoel.
En ik merk dat hoe rustiger het wordt in mijn hoofd en huis, hoe meer ruimte er is voor die wens.
Vandaar ook dat mijn voornemen van 2009 'Balans' is. Het leren vaststellen van een balans tussen prive en werk, tussen relatie en mezelf, tussen geven en nemen van energie.
Ik heb net de spinnenraggen van het plafond gezogen. Was al een klusje dat ik wou doen aan het begin van de burnout (een half jaar geleden). Wat geeft dat een heerlijk gevoel. Ben nu ook wel klaar met poetsen. Net ook even een doekje over de badkamer gehaald. En de keukenkastjes van buiten afgenomen. (niet de hele binnenkant). Expres niet te perfect gedaan.
En zo kom ik er weer achter dat ik in minder dan twee uur tijd weer een fatsoenlijk huis heb om in te wonen.
En hiltje, heb naar aanleiding van jouw verhaal over een poetsvrouw die de roosters afstofte ook daar maar de stofzuiger overheen gehaald. Moest er erg om lachen terwijl ik het deed. Had nooit eerder naar die dingen gekeken.
Ben je al klaar met de keukenkastjes?
En bollo, wat voor brillen heb je gehaald?
Wat leuk dat je ook wilt trouwen. Hoop dat hij je snel gaat vragen!!
Tja, wanneer ben je klaar voor kinderen? Volgens mij nooit en toch ook weer altijd. Ik heb altijd een gezin willen hebben en de laatste jaren tikt die klok steeds harder om kinderen te krijgen. Niet alleen qua leeftijd, maar vooral qua gevoel.
En ik merk dat hoe rustiger het wordt in mijn hoofd en huis, hoe meer ruimte er is voor die wens.
Vandaar ook dat mijn voornemen van 2009 'Balans' is. Het leren vaststellen van een balans tussen prive en werk, tussen relatie en mezelf, tussen geven en nemen van energie.
maandag 29 december 2008 om 16:20
He Liselotte,
Mooi thema. Ik denk dat we ons daar allemaal van alles bij kunnen voorstellen.
Mag ik vragen hoe oud je ongeveer bent? Weet niet of dat eerder ergens stond, maar het staat me nu niet bij.
Ik wil ook graag kinderen, maar ben echt bang voor alles wat er in mezelf gaat veranderen en praktisch. Ben ik wel al een moeder? Ja, ik denk dat ik dat boekje maar moet gaan kopen... ; - )
Daarnaast heb ik ook een risico op een erfelijke aandoening en daar ben ik ook huiverig voor. Niet dat het héél ernstig is, maar wel bepalend op het leven van een kindje en dat van onszelf. Ik weet er alles van... ; - )
Maar voorlopig eerst dat aanzoek. We zijn al behoorlijk lang bij elkaar, dus het mag er weleens van komen. Dat zeg ik trouwens niet alleen, maar onze omgeving wacht ook op Het moment. En het duurt zolang... Pfff. En zo ingewikkeld is het toch niet?
Mijn vriend is echter ook bezig met een postdoc studie en moet dit jaar daarvoor afstuderen, dus ik snap ergens ook wel dat hij ook andere prioriteiten stelt. Nou ja, afwachten maar.
Ik heb wel een beetje gepoetst, maar niet zo als jullie. Betrap me erop dat ik ook nu zelfs opwaarts vergelijk!! Jullie wel gepoetst, ik niet. Jullie goed, ik slecht. Erg hoor. En ook niet terecht, want ik ben op pad geweest voor die brillen (tijgermontuur en zwart/ blauw montuur: hele aanwezige monturen voor mijn doen!), heb gestoft, cd's opgeruimd, financiën nagekeken, papieren opgeruimd, boodschappen gedaan, wassen gedraaid en opgehangen, tafel schoongemaakt en ik ga dalijk nog koken en verder wassen.
Maar ik weet dat ook mijn kastjes schreeuwen om een beurt. Mijn kerstpakketten van de afgelopen jaren zullen ook mij ongetwijfeld gaan aan staren (dit jaar geen pakket gehad, jullie?).
Morgen weer een dag. Al moet ik dan ook naar psych voor het onderzoek. (heb me er niet meer druk om gemaakt!).
Mooi thema. Ik denk dat we ons daar allemaal van alles bij kunnen voorstellen.
Mag ik vragen hoe oud je ongeveer bent? Weet niet of dat eerder ergens stond, maar het staat me nu niet bij.
Ik wil ook graag kinderen, maar ben echt bang voor alles wat er in mezelf gaat veranderen en praktisch. Ben ik wel al een moeder? Ja, ik denk dat ik dat boekje maar moet gaan kopen... ; - )
Daarnaast heb ik ook een risico op een erfelijke aandoening en daar ben ik ook huiverig voor. Niet dat het héél ernstig is, maar wel bepalend op het leven van een kindje en dat van onszelf. Ik weet er alles van... ; - )
Maar voorlopig eerst dat aanzoek. We zijn al behoorlijk lang bij elkaar, dus het mag er weleens van komen. Dat zeg ik trouwens niet alleen, maar onze omgeving wacht ook op Het moment. En het duurt zolang... Pfff. En zo ingewikkeld is het toch niet?
Mijn vriend is echter ook bezig met een postdoc studie en moet dit jaar daarvoor afstuderen, dus ik snap ergens ook wel dat hij ook andere prioriteiten stelt. Nou ja, afwachten maar.
Ik heb wel een beetje gepoetst, maar niet zo als jullie. Betrap me erop dat ik ook nu zelfs opwaarts vergelijk!! Jullie wel gepoetst, ik niet. Jullie goed, ik slecht. Erg hoor. En ook niet terecht, want ik ben op pad geweest voor die brillen (tijgermontuur en zwart/ blauw montuur: hele aanwezige monturen voor mijn doen!), heb gestoft, cd's opgeruimd, financiën nagekeken, papieren opgeruimd, boodschappen gedaan, wassen gedraaid en opgehangen, tafel schoongemaakt en ik ga dalijk nog koken en verder wassen.
Maar ik weet dat ook mijn kastjes schreeuwen om een beurt. Mijn kerstpakketten van de afgelopen jaren zullen ook mij ongetwijfeld gaan aan staren (dit jaar geen pakket gehad, jullie?).
Morgen weer een dag. Al moet ik dan ook naar psych voor het onderzoek. (heb me er niet meer druk om gemaakt!).
maandag 29 december 2008 om 18:39
@bollo, je hebt hartstikke veel gedaan! Meer dan ik volgens mij.
Ik zie niet alleen een staaltje van opwaarts vergelijken, maar ook een beetje dat je beeld troebel is. Snel die nieuwe bril van je opzetten, wordt alles lekker helder
Leuke montuurtjes trouwens. Wel een teken dat je jezelf durft te laten zien. Goed zo.
Ik ben trouwens 31. Een dertiger, net als jullie dus.
Lastig dat je een kind met een erfelijke aandoening kan krijgen. Hoe groot is de kans? En hoe ernstig is de aandoening? Geen idee wat ik zou besluiten. Ik zou er ook geen uitspraak over kunnen doen. Dat zou een beetje filosiferen aan de zijlijn worden.
En tja, aanzoek. Het lijkt me voor je vriend heel vervelend als jullie omgeving dat verwacht. Dan gaat er zoveel druk op zitten.
Ach wie weet. Als hij klaar is met zijn postdoc is toch een mooi moment? Hoe lang zijn jullie al samen?
En hiltje, ben je nu al eens uit die keuken kastjes gekomen
Ik zie niet alleen een staaltje van opwaarts vergelijken, maar ook een beetje dat je beeld troebel is. Snel die nieuwe bril van je opzetten, wordt alles lekker helder
Leuke montuurtjes trouwens. Wel een teken dat je jezelf durft te laten zien. Goed zo.
Ik ben trouwens 31. Een dertiger, net als jullie dus.
Lastig dat je een kind met een erfelijke aandoening kan krijgen. Hoe groot is de kans? En hoe ernstig is de aandoening? Geen idee wat ik zou besluiten. Ik zou er ook geen uitspraak over kunnen doen. Dat zou een beetje filosiferen aan de zijlijn worden.
En tja, aanzoek. Het lijkt me voor je vriend heel vervelend als jullie omgeving dat verwacht. Dan gaat er zoveel druk op zitten.
Ach wie weet. Als hij klaar is met zijn postdoc is toch een mooi moment? Hoe lang zijn jullie al samen?
En hiltje, ben je nu al eens uit die keuken kastjes gekomen
maandag 29 december 2008 om 19:45
Ja, Hil is uit de keukenkastjes, en ligt al een tijdje op de bank.
Volgens mij heeft Bollo ook meer gedaan dan ik....zeker weten! Bol zet snel die bril op om jezelf eens goed te zien!
Ben nu aan het koken. Zit alleen thuis.... Nu zit ik al jaren alleen thuis en daar had ik nooit een probleem mee.
En nu vind ik het ongezellig...
Hiltje wil weer leven, dingen ontdekken (mannen....) en is toe aan nieuwe ervaringen en input....
Had altijd het gevoel van ' ik moet al zoveel' en ' geef mij maar rust' en ' ik hoef geen relatie, is alleen maar gedoe en aanpassen' .
En daar sta ik nu totaal anders in.....
Nu ja, vanavond blijf ik nog maar even alleen op de bank.... alles op zijn tijd.
Volgens mij heeft Bollo ook meer gedaan dan ik....zeker weten! Bol zet snel die bril op om jezelf eens goed te zien!
Ben nu aan het koken. Zit alleen thuis.... Nu zit ik al jaren alleen thuis en daar had ik nooit een probleem mee.
En nu vind ik het ongezellig...
Hiltje wil weer leven, dingen ontdekken (mannen....) en is toe aan nieuwe ervaringen en input....
Had altijd het gevoel van ' ik moet al zoveel' en ' geef mij maar rust' en ' ik hoef geen relatie, is alleen maar gedoe en aanpassen' .
En daar sta ik nu totaal anders in.....
Nu ja, vanavond blijf ik nog maar even alleen op de bank.... alles op zijn tijd.
maandag 29 december 2008 om 19:51
hey hiltje,
Welkom terug uit de keukenkastjes!
Bijzonder dat je je alleen voelt. Ook wel weer lekker misschien. Het is wel goed om lekker rustig aan te doen en niet meteen toe te geven aan de verlangens naar een wilders, spannender (liefdes)leven.
Ooit aan internetdaten gedaan? Genoeg sites om onschuldige te flirten volgens mij. Is meteen niet zo eng.
Bouquetreeksromannetje werkt bij mij ook altijd. Mijmeren bij onwaarschijnlijke liefdes. Heerlijk.
En je kan natuurlijk ook hier kletsen. Hartstikke gezellig!
Welkom terug uit de keukenkastjes!
Bijzonder dat je je alleen voelt. Ook wel weer lekker misschien. Het is wel goed om lekker rustig aan te doen en niet meteen toe te geven aan de verlangens naar een wilders, spannender (liefdes)leven.
Ooit aan internetdaten gedaan? Genoeg sites om onschuldige te flirten volgens mij. Is meteen niet zo eng.
Bouquetreeksromannetje werkt bij mij ook altijd. Mijmeren bij onwaarschijnlijke liefdes. Heerlijk.
En je kan natuurlijk ook hier kletsen. Hartstikke gezellig!
maandag 29 december 2008 om 20:24
Haha wat een stelletje lekkere meiden zijn jullie ook! Een beetje over het soppen van keukenkastjes praten. Goed dat je elkaar zelfs daarin kunt stimuleren!
Hier gaat het wel ok. De misselijkheid valt mee; nu alleen nog de trek weer terugvinden. Heb vandaag gewerkt. Ik heb wel het idee dat ik er wat makkelijker mee om kan gaan. Ik zag vandaag niet meteen overal valkuilen en wie weet is dat al de werking van de ad.
Tja kinderen.... kennelijk ben ik al ietsje ouder dan jullie. Voor mij is de biologische klok wel voorbij. Het zou nog wel kunnen hoor als ik het zou willen, maar het gaat er niet meer van komen.
Mijn huisarts zei overigens over mensen met kinderen dat die beter de werk-prive balans in de gaten houden. Hun prioriteit ligt bij het kind en dat dwingt hen bvb op tijd naar huis te gaan. Dus Bollo, wie weet is het juist wel goed voor je gestel!
Hier gaat het wel ok. De misselijkheid valt mee; nu alleen nog de trek weer terugvinden. Heb vandaag gewerkt. Ik heb wel het idee dat ik er wat makkelijker mee om kan gaan. Ik zag vandaag niet meteen overal valkuilen en wie weet is dat al de werking van de ad.
Tja kinderen.... kennelijk ben ik al ietsje ouder dan jullie. Voor mij is de biologische klok wel voorbij. Het zou nog wel kunnen hoor als ik het zou willen, maar het gaat er niet meer van komen.
Mijn huisarts zei overigens over mensen met kinderen dat die beter de werk-prive balans in de gaten houden. Hun prioriteit ligt bij het kind en dat dwingt hen bvb op tijd naar huis te gaan. Dus Bollo, wie weet is het juist wel goed voor je gestel!
maandag 29 december 2008 om 20:48
Ha soppers!
@ prulletje: fijn dat je je beter voelt. En die eetlust komt terug. Ik weet nog goed hoe ik kon genieten van mijn boterhammen met smeerworst na een hele periode van misselijkheid. Heerlijk was dat!
Ik vind het trouwens ontzettend goed hoe je je er doorheen slaat. Complimenten!!
@ Liselotte: Ik ben ook 31! Grappig.
Het is nog niet helemaal duidelijk hoe erfelijk eea is. Er is al veel over geschreven, maar er is geen eenduidigheid. Het is vervelend, maar zeer zeker niet levensbedreigend. Alleen kan het wel een behoorlijke impact op je leven hebben zoals ik zelf heb ervaren met mijn ziekenhuisopnames. En het gevoel dat ik altijd harder moet vechten dan anderen omdat ik 'dat' heb. Belangrijk daarbij is een heel stabiel en veilig gezin. En dat wil ik mijn kind graag bieden, omdat ik het belang daarvan zo goed ken (en soms ook gemist heb).
Maar nee, het is gelukkig niet iets wat de gezondheid in ernstige mate in de weg staat. Dus dat scheelt weer. En verder ben ik heel blij dat ik ooit geboren ben, dus die keuze is simpel. De vraag is of ik de veiligheid en stabiliteit kan bieden aan een kind (met of zonder aandoening).
Mijn moeder zegt altijd dat zij mij absoluut niet met een kind kan voorstellen. Ik ben daar ook best onwennig in (en heb vaak ook grote irritaties over kinderen van anderen), maar is het niet anders als het van jezelf is?
Voor sommige mensen lijkt het zo makkelijk. Hop, ik wil een kind en daar is het kind en tevens een transformatie van zelf kind zijn naar het moederkloekgevoel. Ik denk daar wellicht teveel over na. Immers, er zijn 9 maanden om naar het moment van moeder worden toe te groeien, dus misschien is het ook wel iets wat vanzelf gaat. Pfff..., m'n hoofd gaat weer tollen. (maar ik wil het wel graag!)
@ Hiltje: haha, troebel beeld...!!! Inderdaad maar goed dat ik nieuwe brillen heb gekocht. Hopelijk ga ik het dan scherper zien.
Enneh, waarom spreek je niet af met de mysteryman? Of gaat dat te ver? Gezellig toch? En dan zien wat er gebeurt? Samen koken is erg leuk...
Tussendoor op internet naar contact zoeken kan ook leuk zijn. Mijn oud- collega heeft daar haar droomvent ontmoet (die 3 straten verder bleek te wonen!!).
Mocht je dat niet willen, dan zijn wij uiteraard ook prima gezelschap hier. Ik vind het leuk om hier te zijn.
Vriend is nu aan het bellen met een vriend van hem die in het ziekenhuis bij MDL werkt. Arts heeft niet gereageerd, maar hij heeft zoveel last dat hij eigenlijk niet kan wachten tot het nieuwe jaar. Hij ziet er ook heel bleek en moe uit. Maak me nu echt goed zorgen. Hij rent normaal ook niet zo snel naar de dokter. Ben benieuwd wat zijn vriend zegt dat hij moet doen.
Als het echt te erg wordt, gaan we gewoon naar het spoednummer bellen. Dit kan ook niet doorgaan.
Voor jullie allemaal: DIKKE knuffel!
@ prulletje: fijn dat je je beter voelt. En die eetlust komt terug. Ik weet nog goed hoe ik kon genieten van mijn boterhammen met smeerworst na een hele periode van misselijkheid. Heerlijk was dat!
Ik vind het trouwens ontzettend goed hoe je je er doorheen slaat. Complimenten!!
@ Liselotte: Ik ben ook 31! Grappig.
Het is nog niet helemaal duidelijk hoe erfelijk eea is. Er is al veel over geschreven, maar er is geen eenduidigheid. Het is vervelend, maar zeer zeker niet levensbedreigend. Alleen kan het wel een behoorlijke impact op je leven hebben zoals ik zelf heb ervaren met mijn ziekenhuisopnames. En het gevoel dat ik altijd harder moet vechten dan anderen omdat ik 'dat' heb. Belangrijk daarbij is een heel stabiel en veilig gezin. En dat wil ik mijn kind graag bieden, omdat ik het belang daarvan zo goed ken (en soms ook gemist heb).
Maar nee, het is gelukkig niet iets wat de gezondheid in ernstige mate in de weg staat. Dus dat scheelt weer. En verder ben ik heel blij dat ik ooit geboren ben, dus die keuze is simpel. De vraag is of ik de veiligheid en stabiliteit kan bieden aan een kind (met of zonder aandoening).
Mijn moeder zegt altijd dat zij mij absoluut niet met een kind kan voorstellen. Ik ben daar ook best onwennig in (en heb vaak ook grote irritaties over kinderen van anderen), maar is het niet anders als het van jezelf is?
Voor sommige mensen lijkt het zo makkelijk. Hop, ik wil een kind en daar is het kind en tevens een transformatie van zelf kind zijn naar het moederkloekgevoel. Ik denk daar wellicht teveel over na. Immers, er zijn 9 maanden om naar het moment van moeder worden toe te groeien, dus misschien is het ook wel iets wat vanzelf gaat. Pfff..., m'n hoofd gaat weer tollen. (maar ik wil het wel graag!)
@ Hiltje: haha, troebel beeld...!!! Inderdaad maar goed dat ik nieuwe brillen heb gekocht. Hopelijk ga ik het dan scherper zien.
Enneh, waarom spreek je niet af met de mysteryman? Of gaat dat te ver? Gezellig toch? En dan zien wat er gebeurt? Samen koken is erg leuk...
Tussendoor op internet naar contact zoeken kan ook leuk zijn. Mijn oud- collega heeft daar haar droomvent ontmoet (die 3 straten verder bleek te wonen!!).
Mocht je dat niet willen, dan zijn wij uiteraard ook prima gezelschap hier. Ik vind het leuk om hier te zijn.
Vriend is nu aan het bellen met een vriend van hem die in het ziekenhuis bij MDL werkt. Arts heeft niet gereageerd, maar hij heeft zoveel last dat hij eigenlijk niet kan wachten tot het nieuwe jaar. Hij ziet er ook heel bleek en moe uit. Maak me nu echt goed zorgen. Hij rent normaal ook niet zo snel naar de dokter. Ben benieuwd wat zijn vriend zegt dat hij moet doen.
Als het echt te erg wordt, gaan we gewoon naar het spoednummer bellen. Dit kan ook niet doorgaan.
Voor jullie allemaal: DIKKE knuffel!
maandag 29 december 2008 om 22:33
Hi Bollo,
Vervelend van je vriend. Hoop dat het goed gaat en anders gewoon naar huisartsenpost gaan hoor!
Weer lees ik je schrijven dat het bij andere mensen soms zo makkelijk lijkt te gaan (het 'nemen van kinderen' ). Lieverd, dat is van geen belang. Heel veel mensen twijfelen daarover, maar zelfs al was dat niet zo... andere mensen doen er niet toe. Het gaat alleen om jou! En voorzover je toch wilt vergelijken, jouw twijfels en zorgen zijn volstrekt normaal.
Afspreken met het project wacht ik nog even mee. Hij heeft wel (vriendschappelijk neem ik aan....) aangeboden om iets leuks te gaan doen als ik dat wilde (nu ik continu thuis zit). maar het contact heeft een zakelijke achtergrond en daar wil ik geen risico's mee lopen. Bovendien heb ik nog steeds wel mijn twijfels of het echt iets is (zowel van zijn als mijn kant), ik bedoel of het meer is dan gewoon een vriendschappelijke klik.
Vervelend van je vriend. Hoop dat het goed gaat en anders gewoon naar huisartsenpost gaan hoor!
Weer lees ik je schrijven dat het bij andere mensen soms zo makkelijk lijkt te gaan (het 'nemen van kinderen' ). Lieverd, dat is van geen belang. Heel veel mensen twijfelen daarover, maar zelfs al was dat niet zo... andere mensen doen er niet toe. Het gaat alleen om jou! En voorzover je toch wilt vergelijken, jouw twijfels en zorgen zijn volstrekt normaal.
Afspreken met het project wacht ik nog even mee. Hij heeft wel (vriendschappelijk neem ik aan....) aangeboden om iets leuks te gaan doen als ik dat wilde (nu ik continu thuis zit). maar het contact heeft een zakelijke achtergrond en daar wil ik geen risico's mee lopen. Bovendien heb ik nog steeds wel mijn twijfels of het echt iets is (zowel van zijn als mijn kant), ik bedoel of het meer is dan gewoon een vriendschappelijke klik.
dinsdag 30 december 2008 om 09:54
He Hiltje,
Begrijpelijk dat je voorzichtig doet vanwege het zakelijk karakter. Maar als hij aanbiedt iets leuks te gaan doen...: why not? Alleen dan kom je erachter of de klik echt is. Iets leuks doen kan toch geen kwaad?
Of is het ook een hierarchische relatie op het werk? Dan is het al wel iets complexer (maar niet onmogelijk!).
Ik zit klaar om naar de test van de pysch te gaan. Onbedoeld toch nerveus. Wordt vervolgd.
Vriend heeft morgen telefonisch contact met zijn mdl-arts. Vriend van vriend was niet in de veronderstelling dat het superacuut is, dus dat stelt enigszins gerust.
Vannacht heeft ie echter wel weer pijn gehad en zweetaanvallen. Het lijkt toch op een soort nierbekkenontsteking of steentjes oid. Hopelijk komt ie morgen een stuk verder. En ik hoop dat ie vandaag een betere dag heeft waarin hij ook normaal eet.
Begrijpelijk dat je voorzichtig doet vanwege het zakelijk karakter. Maar als hij aanbiedt iets leuks te gaan doen...: why not? Alleen dan kom je erachter of de klik echt is. Iets leuks doen kan toch geen kwaad?
Of is het ook een hierarchische relatie op het werk? Dan is het al wel iets complexer (maar niet onmogelijk!).
Ik zit klaar om naar de test van de pysch te gaan. Onbedoeld toch nerveus. Wordt vervolgd.
Vriend heeft morgen telefonisch contact met zijn mdl-arts. Vriend van vriend was niet in de veronderstelling dat het superacuut is, dus dat stelt enigszins gerust.
Vannacht heeft ie echter wel weer pijn gehad en zweetaanvallen. Het lijkt toch op een soort nierbekkenontsteking of steentjes oid. Hopelijk komt ie morgen een stuk verder. En ik hoop dat ie vandaag een betere dag heeft waarin hij ook normaal eet.
dinsdag 30 december 2008 om 11:46
Hee meiden,
wat leuk om steeds persoonlijkere dingen te lezen, begin me echt steeds beter een beeld van jullie te vormen!
@liselotte, gefeliciteerd! (je had het natuurlijk al langer in de planning staan, maar dit was toch dé aankondiging op het forum)
Haha, poetsvrouwen... Ik had gelukkig vorige week voor kerst m'n hele huis grondig schoongemaakt, dus hoef er niet groots doorheen. Beetje bijhouden...
@prulletje, fijn dat het wat beter gaat. En dat je weer gewerkt hebt... Stap voor stap vooruit, en die eetlust komt ook vast terug.
@bollo, sterkte vandaag! En ik hoop dat het met je vriend goed komt, anders inderdaad gewoon naar de huisartsenpost. Ik snap nu wel beter het opwaarts vergelijken wat je doet, ik denk dat we daar allemaal wel last van hebben. Maar goed dat je het doorhebt, dan kun je er ook echt aan werken...
@hiltje, dat verlummelen herken ik wel weer. Heb vandaag ook nog niks gedaan, beetje internetten, boekje lezen. En waarom inderdaad niet gewoon afspreken? En als er alleen een vriendschappelijke klik is, nou, dan heb je een leuke middag gehad. Je zult niet ineens het zakelijk contact ongelofelijk verstoren... Ik zou zelf intussen echt wel een relatie willen, maar weet niet of nu het goede moment is, voor mijn idee ben ik nog steeds een tikje te wankel.
Oja, internetdaten kan inderdaad best leuk zijn, ik doe daar wel aan. Soms heb ik er ineens helemaal genoeg van, dan wil ik de "ware", bij mij op de stoep, liefst NU! Maar het is lekker onschuldig flirten, leuke mailtjes versturen, een keertje afspreken. Wel een aanrader hoor..
Nee, mijn broertje heeft geen vriendinnetje, maar wil dat zóooo graag. Als ik hem mee op stap neemt, kijkt hij echt alle meisjes na (en niet subtiel...) Hij gaat in maart uit huis, naar een woongroep. Deze zomer zijn we samen op vakantie geweest, en dat was echt wel een succes. Altijd als hij bij mij is, neem ik me voor hem vaker uit te nodigen...
wat leuk om steeds persoonlijkere dingen te lezen, begin me echt steeds beter een beeld van jullie te vormen!
@liselotte, gefeliciteerd! (je had het natuurlijk al langer in de planning staan, maar dit was toch dé aankondiging op het forum)
Haha, poetsvrouwen... Ik had gelukkig vorige week voor kerst m'n hele huis grondig schoongemaakt, dus hoef er niet groots doorheen. Beetje bijhouden...
@prulletje, fijn dat het wat beter gaat. En dat je weer gewerkt hebt... Stap voor stap vooruit, en die eetlust komt ook vast terug.
@bollo, sterkte vandaag! En ik hoop dat het met je vriend goed komt, anders inderdaad gewoon naar de huisartsenpost. Ik snap nu wel beter het opwaarts vergelijken wat je doet, ik denk dat we daar allemaal wel last van hebben. Maar goed dat je het doorhebt, dan kun je er ook echt aan werken...
@hiltje, dat verlummelen herken ik wel weer. Heb vandaag ook nog niks gedaan, beetje internetten, boekje lezen. En waarom inderdaad niet gewoon afspreken? En als er alleen een vriendschappelijke klik is, nou, dan heb je een leuke middag gehad. Je zult niet ineens het zakelijk contact ongelofelijk verstoren... Ik zou zelf intussen echt wel een relatie willen, maar weet niet of nu het goede moment is, voor mijn idee ben ik nog steeds een tikje te wankel.
Oja, internetdaten kan inderdaad best leuk zijn, ik doe daar wel aan. Soms heb ik er ineens helemaal genoeg van, dan wil ik de "ware", bij mij op de stoep, liefst NU! Maar het is lekker onschuldig flirten, leuke mailtjes versturen, een keertje afspreken. Wel een aanrader hoor..
Nee, mijn broertje heeft geen vriendinnetje, maar wil dat zóooo graag. Als ik hem mee op stap neemt, kijkt hij echt alle meisjes na (en niet subtiel...) Hij gaat in maart uit huis, naar een woongroep. Deze zomer zijn we samen op vakantie geweest, en dat was echt wel een succes. Altijd als hij bij mij is, neem ik me voor hem vaker uit te nodigen...
dinsdag 30 december 2008 om 14:20
@ muziekmeisje: waarom denk je dat je te wankel bent voor een relatie? En zijn er kandidaten??? : - ))
Spannend dat je broertje uit huis gaat. Kijkt hij ernaar uit? Vast wel, denk ik!
Ik ben terug van de psych. Ik heb 3 vragenlijsten ingevuld: persoonlijkheid, klachten afgelopen week en omgang met problemen/conflicten.
Persoonlijkheid was confronterend, omdat hier eens te meer weer voor mezelf duidelijk werd hoe groot het verschil is tussen mijn 'werk-ik' en 'prive-ik'. Op het werk ben ik heel sociaal en vaak overtuigd van mijn kunnen, maar prive... Prive ben ik niet zo sociaal (heb geen hordes vrienden) en ZO onzeker. Verschil is, denk ik, dat ik op het werk op mijn ratio kan varen (en normaliter vertrouw ik daarop muv sollicitatie bij HET bedrijf... ; - )) en prive niet. Ik vind prive ook veel mensen zo oppervlakkig en ik kan het mijn strot niet uit krijgen om over het weer te praten e.d. Dat interesseert me niet. Het gaat mij om de persoon. Ik heb weleens gehoord dat ik mensen afschrik omdat ik altijd maar de diepte in wil.
Uit het invullen van de vragenlijst over omgang met problemen werd me duidelijk dat ik weinig directe confrontaties aan ga. Sterker nog, ik spreek zelden mijn gevoel (als het niet positief voor de ander is) uit. In plaats daarvan ga ik broeden en uiteindelijk verzin ik een weg waarin het wel wordt opgelost maar waarin ik niet een directe weg heb hoeven te bewandelen.
Klachtenpatroon is helder. Heb nu de laatste tijd minder last van spanningsklachten, maar mijn gepieker is non-stop.
Grappig dat alleen al het invullen tot een inzicht leidt. Ben benieuwd wat er verder uitkomt.
Moet in januari terug voor verdere onderzoeksgesprekken. Duurt allemaal wel lang hoor. Ik wil gewoon beginnen.
Zit nu moed te verzamelen om naar de appie te gaan en twijfel of ik mijn bollen morgen zelf ga halen of door mijn schoonouders die (zo eigenwijs als ze zijn) toch hun eigen bollen gaan halen. (en schoonouders komen morgen)
'
Eerst nog kopje thee!
Spannend dat je broertje uit huis gaat. Kijkt hij ernaar uit? Vast wel, denk ik!
Ik ben terug van de psych. Ik heb 3 vragenlijsten ingevuld: persoonlijkheid, klachten afgelopen week en omgang met problemen/conflicten.
Persoonlijkheid was confronterend, omdat hier eens te meer weer voor mezelf duidelijk werd hoe groot het verschil is tussen mijn 'werk-ik' en 'prive-ik'. Op het werk ben ik heel sociaal en vaak overtuigd van mijn kunnen, maar prive... Prive ben ik niet zo sociaal (heb geen hordes vrienden) en ZO onzeker. Verschil is, denk ik, dat ik op het werk op mijn ratio kan varen (en normaliter vertrouw ik daarop muv sollicitatie bij HET bedrijf... ; - )) en prive niet. Ik vind prive ook veel mensen zo oppervlakkig en ik kan het mijn strot niet uit krijgen om over het weer te praten e.d. Dat interesseert me niet. Het gaat mij om de persoon. Ik heb weleens gehoord dat ik mensen afschrik omdat ik altijd maar de diepte in wil.
Uit het invullen van de vragenlijst over omgang met problemen werd me duidelijk dat ik weinig directe confrontaties aan ga. Sterker nog, ik spreek zelden mijn gevoel (als het niet positief voor de ander is) uit. In plaats daarvan ga ik broeden en uiteindelijk verzin ik een weg waarin het wel wordt opgelost maar waarin ik niet een directe weg heb hoeven te bewandelen.
Klachtenpatroon is helder. Heb nu de laatste tijd minder last van spanningsklachten, maar mijn gepieker is non-stop.
Grappig dat alleen al het invullen tot een inzicht leidt. Ben benieuwd wat er verder uitkomt.
Moet in januari terug voor verdere onderzoeksgesprekken. Duurt allemaal wel lang hoor. Ik wil gewoon beginnen.
Zit nu moed te verzamelen om naar de appie te gaan en twijfel of ik mijn bollen morgen zelf ga halen of door mijn schoonouders die (zo eigenwijs als ze zijn) toch hun eigen bollen gaan halen. (en schoonouders komen morgen)
'
Eerst nog kopje thee!
dinsdag 30 december 2008 om 17:52
Hello,
Bollo: wat goed dat je al zoveel inzicht krijgt door de test. Met inzicht begint het allemaal. En ook fijn dat je angstklachten afnemen.... want weet je nog dat je dacht aan dagbehandeling of opname... nou lieve schat, wat je nu schrijft is daar volgens mij ver van verwijderd... Zoals je bent zul je altijd wel een beetje blijven... Ik geloof in ieder geval niet in volledige karakterveranderingen. Maar je kunt het ten eerste leren accepteren en houden van jezelf zoals je bent (want daar is -zoals ik het lees- niets mis mee) en je kunt ook wel bepaalde gedragsveranderingen doorvoeren, waardoor je toch iets oppervlakkiger met sociale contacten omgaat (want die verdieping kan pas daarna komen) en leren hoe je conflicten wat directer aanpakt.
Overigens herken ik het wel, zeker de angst voor opname... maar die laat mij gelukkig ook al weer een tijd met rust..
Ik heb vandaag echt haast niets gedaan. Lang uitgeslapen (heb volgens mij voor het eerst weer diep geslapen zonder telkens wakker te worden). Al mijn plannen niet uitgevoerd.. Alleen wat rekeningen betaald en ben gaan zwemmen. Daarnet een uur op de bank geslapen... en man, wat viel ik weer diep in slaap. dacht echt dat het al nacht was.
Nu ga ik zo met vrienden eten met 3 kleine kindertjes die ik altijd help in bad en in bed te stoppen.
Ik voel me nog best een beetje leeg en emotioneel op zijn tijd. Maar ik voel me ook wel steeds meer mezelf en mijn energie neemt toe (ondanks dat belachelijke slapen). Ik zie niet meer tegen afspraken enzo op.
Bollo: wat goed dat je al zoveel inzicht krijgt door de test. Met inzicht begint het allemaal. En ook fijn dat je angstklachten afnemen.... want weet je nog dat je dacht aan dagbehandeling of opname... nou lieve schat, wat je nu schrijft is daar volgens mij ver van verwijderd... Zoals je bent zul je altijd wel een beetje blijven... Ik geloof in ieder geval niet in volledige karakterveranderingen. Maar je kunt het ten eerste leren accepteren en houden van jezelf zoals je bent (want daar is -zoals ik het lees- niets mis mee) en je kunt ook wel bepaalde gedragsveranderingen doorvoeren, waardoor je toch iets oppervlakkiger met sociale contacten omgaat (want die verdieping kan pas daarna komen) en leren hoe je conflicten wat directer aanpakt.
Overigens herken ik het wel, zeker de angst voor opname... maar die laat mij gelukkig ook al weer een tijd met rust..
Ik heb vandaag echt haast niets gedaan. Lang uitgeslapen (heb volgens mij voor het eerst weer diep geslapen zonder telkens wakker te worden). Al mijn plannen niet uitgevoerd.. Alleen wat rekeningen betaald en ben gaan zwemmen. Daarnet een uur op de bank geslapen... en man, wat viel ik weer diep in slaap. dacht echt dat het al nacht was.
Nu ga ik zo met vrienden eten met 3 kleine kindertjes die ik altijd help in bad en in bed te stoppen.
Ik voel me nog best een beetje leeg en emotioneel op zijn tijd. Maar ik voel me ook wel steeds meer mezelf en mijn energie neemt toe (ondanks dat belachelijke slapen). Ik zie niet meer tegen afspraken enzo op.
dinsdag 30 december 2008 om 18:19
Ik vind het wel interessant dat internet daten enzo. Heb het zelf nooit gedaan, want ik ben al 20 jaar met dezelfde man. Ja ik herhaal: 20 jaar! En ik raak nog steeds niet uitgekeken. Vind hem helemaal geweldig. Hij steunt me ook zo nu ik het wat zwaarder heb.
Ben wel benieuwd hoe dat er zo aan toegaat. Hoe snel maak je dan een echte date Muziekmeisje?
Bollo, goed dat je alleen maar meer inzicht in jezelf krijgt door dit soort testen. Misschien confronterend zoals je zegt, maar wel helder en je bent je er meer bewust van. Ik kan me herinneren dat ik zelf dacht dat ik oplossingsgericht ben en conflicten niet uit de weg ga, maar bij de vragen van die test moest ik daar toch wel op terugkomen. Ik ging conflicten toch veel meer uit de weg dan ik dacht. Ik vind het moeilijk om direkt tegen mensen te zeggen wat ik er van vind (als dat negatief is). Tja positieve dingen uiten naar anderen vinden we allemaal minder moeilijk denk ik. Heeft toch te maken met het aardig gevonden willen worden.
Hiltje, slapen is altijd goed! Ik heb de laatste dagen met kerst gaten in de dagen geslapen. Gewoon klokje rond. En nu ik moet werken kan ik mijn bed niet uitkomen. Ik ben er trouwens best trots op dat ik het volhoud om iedere dag een half uur naar mijn werk te fietsen in deze vrieskou (en natuurlijk ook weer dat half uurtje terug).
Voel me eigenlijk best ok vandaag. Lastige zaak op het werk afgerond. De jaarwisseling is nu voor mij wel begonnen. Morgen lekker vrij. We hebben geen plannen om ergens heen te gaan, we maken het gewoon thuis gezellig met bollen en flappen. Wat gaan jullie doen? Schaatsen?
Ben wel benieuwd hoe dat er zo aan toegaat. Hoe snel maak je dan een echte date Muziekmeisje?
Bollo, goed dat je alleen maar meer inzicht in jezelf krijgt door dit soort testen. Misschien confronterend zoals je zegt, maar wel helder en je bent je er meer bewust van. Ik kan me herinneren dat ik zelf dacht dat ik oplossingsgericht ben en conflicten niet uit de weg ga, maar bij de vragen van die test moest ik daar toch wel op terugkomen. Ik ging conflicten toch veel meer uit de weg dan ik dacht. Ik vind het moeilijk om direkt tegen mensen te zeggen wat ik er van vind (als dat negatief is). Tja positieve dingen uiten naar anderen vinden we allemaal minder moeilijk denk ik. Heeft toch te maken met het aardig gevonden willen worden.
Hiltje, slapen is altijd goed! Ik heb de laatste dagen met kerst gaten in de dagen geslapen. Gewoon klokje rond. En nu ik moet werken kan ik mijn bed niet uitkomen. Ik ben er trouwens best trots op dat ik het volhoud om iedere dag een half uur naar mijn werk te fietsen in deze vrieskou (en natuurlijk ook weer dat half uurtje terug).
Voel me eigenlijk best ok vandaag. Lastige zaak op het werk afgerond. De jaarwisseling is nu voor mij wel begonnen. Morgen lekker vrij. We hebben geen plannen om ergens heen te gaan, we maken het gewoon thuis gezellig met bollen en flappen. Wat gaan jullie doen? Schaatsen?
dinsdag 30 december 2008 om 19:49
He hallo,
@ Hiltje: ik heb nog steeds angst voor opname e.d.. Omdat ik bang ben dat zij niet zien wat ik zie (en dat het best wel meevalt namelijk). Aangezien ik gevoelig ben voor wat anderen denken, ben ik angstig dat als zij denken dat het erg met mij is dat het dan ook zo is. Mmm, is dit nog te volgen. Rationeel weet ik ergens wel dat het onzin is, maar toch... Het is met vlagen hoor. Er zijn ook genoeg momenten waarop dit niet speelt. Nu is het weer even actueel omdat ik er ben geweest vandaag en dat zij nu uitkomsten hebben van testen die ik niet heb (CONTROLE!), maar dat zal wel vervagen.
Inzicht is in ieder geval wel goed. En ik weet dat ik eraan moet werken om ook op oppervlakkig gebied mezelf te kunnen laten zien. Maar dat vind ik heel moeilijk!! Waar heb je het dan over? En wat doe je met mensen waarvan je ziet dat jij hen niet interesseert. Ik ben zo gevoelig voor signalen van mensen. En dan word ik helemaal ongemakkelijk.
Overigens is mijn vriend het tegenovergestelde!! Grappig he.
Is het leuk geweest bij je vrienden en de kids??
En fijn dat je weer energie hebt! Goed joh!!
@ prulletje: ik vier oudjaar thuis met vriend en schoonouders + oma. Klein buffetje voor het eten en daarna vooral heel veel flappen! (zou willen dat ik iets van mijn eetlust aan jou kon geven ; - ) ) Ik ben erg hongerig de laatste tijd en dan vooral in lekker eten (en drinken ; - ))
Ik dacht trouwens ook dat ik oplossingsgericht was. Haha, flinke domper is dat na die test. Ach, ik weet nu waar ik aan toe ben én wat ik mezelf aan doe om dingen niet bespreekbaar te maken.
En ik ben ook benieuwd naar het internetdaten. Hoe maak je uiteindelijk de echte afspraak. En hoe weet je dat het een serieuze kandidaat is. En wat doe je als het een engerd blijkt te zijn. Gebeurt dat veel?
Nou, prulletje, volgens mij hebben wij heel wat vragen daarover. Want ook ik heb het nog nooit gedaan.
We wachten het af.
Heb trouwens besloten de oliebollen aan schoonouders over te laten. Wel zo rustig. Vandaag alvast boodschappen gedaan, dus de buit is binnen. Morgen alleen hapjes maken en nog even langs de brillenzaak.
Groetjes!
@ Hiltje: ik heb nog steeds angst voor opname e.d.. Omdat ik bang ben dat zij niet zien wat ik zie (en dat het best wel meevalt namelijk). Aangezien ik gevoelig ben voor wat anderen denken, ben ik angstig dat als zij denken dat het erg met mij is dat het dan ook zo is. Mmm, is dit nog te volgen. Rationeel weet ik ergens wel dat het onzin is, maar toch... Het is met vlagen hoor. Er zijn ook genoeg momenten waarop dit niet speelt. Nu is het weer even actueel omdat ik er ben geweest vandaag en dat zij nu uitkomsten hebben van testen die ik niet heb (CONTROLE!), maar dat zal wel vervagen.
Inzicht is in ieder geval wel goed. En ik weet dat ik eraan moet werken om ook op oppervlakkig gebied mezelf te kunnen laten zien. Maar dat vind ik heel moeilijk!! Waar heb je het dan over? En wat doe je met mensen waarvan je ziet dat jij hen niet interesseert. Ik ben zo gevoelig voor signalen van mensen. En dan word ik helemaal ongemakkelijk.
Overigens is mijn vriend het tegenovergestelde!! Grappig he.
Is het leuk geweest bij je vrienden en de kids??
En fijn dat je weer energie hebt! Goed joh!!
@ prulletje: ik vier oudjaar thuis met vriend en schoonouders + oma. Klein buffetje voor het eten en daarna vooral heel veel flappen! (zou willen dat ik iets van mijn eetlust aan jou kon geven ; - ) ) Ik ben erg hongerig de laatste tijd en dan vooral in lekker eten (en drinken ; - ))
Ik dacht trouwens ook dat ik oplossingsgericht was. Haha, flinke domper is dat na die test. Ach, ik weet nu waar ik aan toe ben én wat ik mezelf aan doe om dingen niet bespreekbaar te maken.
En ik ben ook benieuwd naar het internetdaten. Hoe maak je uiteindelijk de echte afspraak. En hoe weet je dat het een serieuze kandidaat is. En wat doe je als het een engerd blijkt te zijn. Gebeurt dat veel?
Nou, prulletje, volgens mij hebben wij heel wat vragen daarover. Want ook ik heb het nog nooit gedaan.
We wachten het af.
Heb trouwens besloten de oliebollen aan schoonouders over te laten. Wel zo rustig. Vandaag alvast boodschappen gedaan, dus de buit is binnen. Morgen alleen hapjes maken en nog even langs de brillenzaak.
Groetjes!
dinsdag 30 december 2008 om 20:14
@hiltje, klinkt heerlijk, jouw dag. En dat je weer meer energie hebt & niet zo tegen afspraken op ziet, fijn hoor! Ik heb nog te snel dat ik me er zo bewust van ben als ik niks doe "ik zou nu eigenlijk...". Hoewel dat ook steeds beter gaat.
@bollo, wat een inzichten na die test. Tja, oppervlakkige gesprekken, dingen die je gewoon ziet ("wat vind je van haar rokje, wat een weer"), dingen die je dezelfde dag nog gaat doen ("wat eet je vanavond"), dat soort dingen vallen voor mij onder oppervlakkige gesprekken. Dus alles wat niet om de persoon gaat eigenlijk, maar over acties, observaties enzo.
Wat je schrijft over bang zijn voor wat anderen denken, lastig. Jij voelt toch het beste hoe het met je gaat, je kunt er echt wel vanuit gaan dat, als jij je goed voelt, dat je je dan ook echt goed voelt (huh, rare zin). Toch herken ik het. Als iemand tegen me zegt, "gaat het wel goed, je ziet bleek", bedenk ik meteen dat het dus wel niet goed met me zal gaan. Ik zeg ook vaak als mensen vragen "hoe gaat het", iets van "ik geloof wel goed". Alsof ik het zelf niet helemaal zeker weet... Maar daar kunnen ze je vast mee helpen, bollo, dat je het herkent is een eerste stap he...
Ik ga morgen heel luxe uit eten met vriendinnen, echt 6gangen-luxe... En aansluitend feest daar. Heb er zin in, lekker optutten enzo... En er zijn vast ook bollen en flappen, als ik daar na die 6 gangen nog zin in heb.
@prulletje, wauw, 20 jaar! Eerlijk gezegd hoop ik dat ook ooit te kunnen zeggen (na de grappige anekdotes over het internetdaten dan ).
Nee, ik heb gewoon het idee, dat ik nog wat meer van mezelf op aan moet kunnen, voordat ik een relatie aan kan gaan. Ik merk dat ook in het daten, ik houd redelijk de boot af, ben een koele kikker. Heeft meer te maken met dingen los (durven) laten dan met dat ik geen relatie "material" zou zijn. Ik stel me niet echt open, omdat ik bang ben gekwetst te worden. Nu niet een van m'n meest dringende problemen, daar ga ik nog wel eens aan werken.
Maarja, internetdaten. Vrouwen krijgen altijd veel berichtjes, dus in het eerste berichtje filter ik heel snel. Even profiel bekijken: leeftijd, opleidingsniveau, geen spelfouten, leuke foto. Als dat allemaal okay is, stuur ik iets terug. Dan is het een beetje aftasten -hobbys, werk, woonplaats, kijk op het leven-, maar na een paar mailtjes heen en weer stel ik meestal wel voor om wat af te spreken, een drankje ergens te doen.
Tot nu toe best veel gedate, maar daar is niks uit gekomen nog, na een paar dates vond ik hem toch niet zo interessant. Ik heb 1 echt foute date gehad, een woest aantrekkelijke kerel die meteen zei dat hij het geen probleem zou vinden als onze date in een one-night-stand zou uitmonden. Wablief?! Het was een hele korte date, en hij had niks van mij -telefoon, email-, dus...nooit meer gesproken.
@bollo, wat een inzichten na die test. Tja, oppervlakkige gesprekken, dingen die je gewoon ziet ("wat vind je van haar rokje, wat een weer"), dingen die je dezelfde dag nog gaat doen ("wat eet je vanavond"), dat soort dingen vallen voor mij onder oppervlakkige gesprekken. Dus alles wat niet om de persoon gaat eigenlijk, maar over acties, observaties enzo.
Wat je schrijft over bang zijn voor wat anderen denken, lastig. Jij voelt toch het beste hoe het met je gaat, je kunt er echt wel vanuit gaan dat, als jij je goed voelt, dat je je dan ook echt goed voelt (huh, rare zin). Toch herken ik het. Als iemand tegen me zegt, "gaat het wel goed, je ziet bleek", bedenk ik meteen dat het dus wel niet goed met me zal gaan. Ik zeg ook vaak als mensen vragen "hoe gaat het", iets van "ik geloof wel goed". Alsof ik het zelf niet helemaal zeker weet... Maar daar kunnen ze je vast mee helpen, bollo, dat je het herkent is een eerste stap he...
Ik ga morgen heel luxe uit eten met vriendinnen, echt 6gangen-luxe... En aansluitend feest daar. Heb er zin in, lekker optutten enzo... En er zijn vast ook bollen en flappen, als ik daar na die 6 gangen nog zin in heb.
@prulletje, wauw, 20 jaar! Eerlijk gezegd hoop ik dat ook ooit te kunnen zeggen (na de grappige anekdotes over het internetdaten dan ).
Nee, ik heb gewoon het idee, dat ik nog wat meer van mezelf op aan moet kunnen, voordat ik een relatie aan kan gaan. Ik merk dat ook in het daten, ik houd redelijk de boot af, ben een koele kikker. Heeft meer te maken met dingen los (durven) laten dan met dat ik geen relatie "material" zou zijn. Ik stel me niet echt open, omdat ik bang ben gekwetst te worden. Nu niet een van m'n meest dringende problemen, daar ga ik nog wel eens aan werken.
Maarja, internetdaten. Vrouwen krijgen altijd veel berichtjes, dus in het eerste berichtje filter ik heel snel. Even profiel bekijken: leeftijd, opleidingsniveau, geen spelfouten, leuke foto. Als dat allemaal okay is, stuur ik iets terug. Dan is het een beetje aftasten -hobbys, werk, woonplaats, kijk op het leven-, maar na een paar mailtjes heen en weer stel ik meestal wel voor om wat af te spreken, een drankje ergens te doen.
Tot nu toe best veel gedate, maar daar is niks uit gekomen nog, na een paar dates vond ik hem toch niet zo interessant. Ik heb 1 echt foute date gehad, een woest aantrekkelijke kerel die meteen zei dat hij het geen probleem zou vinden als onze date in een one-night-stand zou uitmonden. Wablief?! Het was een hele korte date, en hij had niks van mij -telefoon, email-, dus...nooit meer gesproken.
dinsdag 30 december 2008 om 22:31
Dag meiden,
Wat hebben we een gezellig topic, zo met zijn allen. En ik heb het idee dat we ons allemaal een stuk beter voelen dan een week of 4 geleden toen we elkaar hier tegen kwamen. Als dat anderen er maar niet van weerhoudt om ook mee te schrijven als ze dat willen.
Prul: volgens mij zijn jouw medicijnen aan het aanslaan! je klinkt echt opgewekt! En wat goed dat je zoveel fietst. Bewegen is echt bewezen belangrijk he, bij dips...Resultaten schijnen nog beter te zijn dan pillen.
Muziekmeis: kan me goed voorstellen dat je nog niet voor een relatie voelt als je nog aan jezelf aan het werken bent. Weet je wat grappig is, ik heb nu 3 keer een dip gehad in mijn leven, en elke keer kwam ik aan het einde daarvan, als het weer goed ging, een man tegen met wie ik een relatie kreeg. Ik weet zeker dat dat geen toeval was en dat het waarschijnlijk kwam omdat ik me meer openstelde en dat het daardoor op me afkwam.
Ik ben van plan om me binnenkort ook in te schrijven op een site. En om een low profile afspraak te maken met de man waar ik eerder over schreef. Gewoon vriendschappelijk, en mocht er toch meer inzitten dat blijkt dat vanzelf wel.
Wel twijfel ik nu of ik wel aantrekkelijk genoeg ben. Ik ben zwaar geworden de afgelopen jaren... ik heb best leuke kop en een behoorlijke uitstraling.. maar toch. En het gekke is dat project heeft gezegd dat hij niet begreep waarom ik geen relatie had, hij zei letterlijk dat ik er heel leuk uitzag, en vlot ben.... En de scharrels die ik af en toe heb opgeduikeld waren ook vaak zeer aantrekkelijke mannen... maarja, nu twijfel ik aan die kilo's. Project is zelf niet al te lang en fijngebouwd en zijn ex is vrij petite... en ik ben echt wat je noemt een grote vrouw....
Bollo: ik heb een vrij groot sociaal leven, ook in groepsverband en gesprekken zijn eigenlijk altijd oppervlakkig... maarja ik baal dan ook een beetje van mijn oppervlakkige leven. Maar zelfs met mijn beste homo vriendjes, van wie ik heel veel hou en zij van mij (hetgeen we ook uitspreken) zijn het gros van de gesprekken oppervlakkig. Ik wissel gewoon niet zoveel diepe gevoelens of spirituele inzichten uit met vrienden.
Gesprekken gaan vaak over wat we hebben meegemaakt (en dan wel met humor en liefst een beetje hilarisch gebracht) en we hebben wel discussies. Ook vragen we elkaar wel om advies over zaken en dat gaat natuurlijk wel over belangrijke zaken en ook wel diep. Maar echt je diepste gevoelens laten zien en daar heel diep op ingaan, dat gebeurt niet standaard en in ieder geval niet heel regelmatig in (mijn) vriendschappen. Hoewel, ik heb vrienden ook wel eens huilend aan de telefoon gehad en dan steun je elkaar wel, natuurlijk... Maar meestal maken we gewoon lol.
Wat hebben we een gezellig topic, zo met zijn allen. En ik heb het idee dat we ons allemaal een stuk beter voelen dan een week of 4 geleden toen we elkaar hier tegen kwamen. Als dat anderen er maar niet van weerhoudt om ook mee te schrijven als ze dat willen.
Prul: volgens mij zijn jouw medicijnen aan het aanslaan! je klinkt echt opgewekt! En wat goed dat je zoveel fietst. Bewegen is echt bewezen belangrijk he, bij dips...Resultaten schijnen nog beter te zijn dan pillen.
Muziekmeis: kan me goed voorstellen dat je nog niet voor een relatie voelt als je nog aan jezelf aan het werken bent. Weet je wat grappig is, ik heb nu 3 keer een dip gehad in mijn leven, en elke keer kwam ik aan het einde daarvan, als het weer goed ging, een man tegen met wie ik een relatie kreeg. Ik weet zeker dat dat geen toeval was en dat het waarschijnlijk kwam omdat ik me meer openstelde en dat het daardoor op me afkwam.
Ik ben van plan om me binnenkort ook in te schrijven op een site. En om een low profile afspraak te maken met de man waar ik eerder over schreef. Gewoon vriendschappelijk, en mocht er toch meer inzitten dat blijkt dat vanzelf wel.
Wel twijfel ik nu of ik wel aantrekkelijk genoeg ben. Ik ben zwaar geworden de afgelopen jaren... ik heb best leuke kop en een behoorlijke uitstraling.. maar toch. En het gekke is dat project heeft gezegd dat hij niet begreep waarom ik geen relatie had, hij zei letterlijk dat ik er heel leuk uitzag, en vlot ben.... En de scharrels die ik af en toe heb opgeduikeld waren ook vaak zeer aantrekkelijke mannen... maarja, nu twijfel ik aan die kilo's. Project is zelf niet al te lang en fijngebouwd en zijn ex is vrij petite... en ik ben echt wat je noemt een grote vrouw....
Bollo: ik heb een vrij groot sociaal leven, ook in groepsverband en gesprekken zijn eigenlijk altijd oppervlakkig... maarja ik baal dan ook een beetje van mijn oppervlakkige leven. Maar zelfs met mijn beste homo vriendjes, van wie ik heel veel hou en zij van mij (hetgeen we ook uitspreken) zijn het gros van de gesprekken oppervlakkig. Ik wissel gewoon niet zoveel diepe gevoelens of spirituele inzichten uit met vrienden.
Gesprekken gaan vaak over wat we hebben meegemaakt (en dan wel met humor en liefst een beetje hilarisch gebracht) en we hebben wel discussies. Ook vragen we elkaar wel om advies over zaken en dat gaat natuurlijk wel over belangrijke zaken en ook wel diep. Maar echt je diepste gevoelens laten zien en daar heel diep op ingaan, dat gebeurt niet standaard en in ieder geval niet heel regelmatig in (mijn) vriendschappen. Hoewel, ik heb vrienden ook wel eens huilend aan de telefoon gehad en dan steun je elkaar wel, natuurlijk... Maar meestal maken we gewoon lol.
woensdag 31 december 2008 om 12:15
He allemaal,
Ben er zojuist achtergekomen dat het konijn van de buren nog leeft. Ik had ze er namelijk van verdacht het lieve beest opgegeten te hebben met kerst, maar zojuist zag ik hem rondhupsen in de tuin. Gelukkig maar.
(Wat een nieuws he?!)
@ Hiltje: kilo meer of minder maakt toch niet uit?! Daar zou ik me niet druk om maken. In vergelijking met 5 jaar geleden ben ik 15 kilo zwaarder en soms baal ik daar heel erg van, maar ach, er zijn ergere dingen. En heel extreem is het ook niet, want ik heb normale maten. Aantal jaar geleden was ik ook best mager (vond ik toen niet trouwens).
Nee hoor, ik zou me er geen zorgen om maken. Bij mij geldt dat hoe minder ik weeg, hoe slechter ik me vaak voel, dus ik neem mijn kilo's voor lief. En de mannen ook! Ik merk geen verschil in mijn zogenaamde aantrekkelijkheid (raar om dat te schrijven). Ik bedoel daarmee zeker niet dat ik een sexbom ben ofzo, maar gewoon dat die kilo's volgens mij niet uitmaken. Het gaat er wel om hoe je met je kilo's omgaat. Daarmee bedoel ik dat als je daar tegen mannen over zeurt, dan is het wel irritant. Dat vinden zij ook irritant (jemig, ik lijk wel een of andere miep met advies uit een of ander oudedamesblad).
En nou ja, als het project eerst een minimeisje had, wil hij nu juist wel een voller type. Mijn vriend had ook een minimeisje. En mijn ex had mij een aantal jaar geleden als minimeisje en hij heeft nu een flinke dame (maar helemaal niets mis mee, erg leuke meid!). Dus dat maakt echt niet uit hoor.
Gewoon lekker doen met dat project! Heb je al een projectplan gemaakt met voorlopige doelstellingen?
@ muziekmeisje: klinkt heel gezellig jouw oudjaarsavond. Veel plezier!!!!
Ik ga me nu in het knalgebeuren mengen buiten, want ik wil nog even kijken hoe druk het nu is bij de oliebollentent en ik wil nog een boekje kopen.
Mocht ik jullie vandaag niet meer 'spreken': HEEL VEEL PLEZIER EN FIJNE JAARWISSELING!!!
Ben er zojuist achtergekomen dat het konijn van de buren nog leeft. Ik had ze er namelijk van verdacht het lieve beest opgegeten te hebben met kerst, maar zojuist zag ik hem rondhupsen in de tuin. Gelukkig maar.
(Wat een nieuws he?!)
@ Hiltje: kilo meer of minder maakt toch niet uit?! Daar zou ik me niet druk om maken. In vergelijking met 5 jaar geleden ben ik 15 kilo zwaarder en soms baal ik daar heel erg van, maar ach, er zijn ergere dingen. En heel extreem is het ook niet, want ik heb normale maten. Aantal jaar geleden was ik ook best mager (vond ik toen niet trouwens).
Nee hoor, ik zou me er geen zorgen om maken. Bij mij geldt dat hoe minder ik weeg, hoe slechter ik me vaak voel, dus ik neem mijn kilo's voor lief. En de mannen ook! Ik merk geen verschil in mijn zogenaamde aantrekkelijkheid (raar om dat te schrijven). Ik bedoel daarmee zeker niet dat ik een sexbom ben ofzo, maar gewoon dat die kilo's volgens mij niet uitmaken. Het gaat er wel om hoe je met je kilo's omgaat. Daarmee bedoel ik dat als je daar tegen mannen over zeurt, dan is het wel irritant. Dat vinden zij ook irritant (jemig, ik lijk wel een of andere miep met advies uit een of ander oudedamesblad).
En nou ja, als het project eerst een minimeisje had, wil hij nu juist wel een voller type. Mijn vriend had ook een minimeisje. En mijn ex had mij een aantal jaar geleden als minimeisje en hij heeft nu een flinke dame (maar helemaal niets mis mee, erg leuke meid!). Dus dat maakt echt niet uit hoor.
Gewoon lekker doen met dat project! Heb je al een projectplan gemaakt met voorlopige doelstellingen?
@ muziekmeisje: klinkt heel gezellig jouw oudjaarsavond. Veel plezier!!!!
Ik ga me nu in het knalgebeuren mengen buiten, want ik wil nog even kijken hoe druk het nu is bij de oliebollentent en ik wil nog een boekje kopen.
Mocht ik jullie vandaag niet meer 'spreken': HEEL VEEL PLEZIER EN FIJNE JAARWISSELING!!!
woensdag 31 december 2008 om 14:53
@hiltje, dat zou ik ook wel willen... Dat ik, als ik hier uitkom, dan ook relatiemateriaal zou tegenkomen. Wat ik wel merk, als mijn broertje bij mij is, heb ik altijd heel veel sjans (daar ook een leuke vakantieliefde aan overgehouden). Dan stel ik me ook open, blijkbaar... Dus m'n broertje als datingcoach, haha. Als dat andersom nou ook zou werken 
.
Enne, als project zelf zegt dat hij je aantrekkelijk vindt, en niet snapt waarom je geen vriend hebt, dan kun je hem best geloven.. Je schrijft het zelf ook, je hebt een leuke uitstraling, een leuke kop. Dat valt echt veel meer op dan die kilo's die je zelf teveel vindt (mannen zijn daar vaak ook veel minder kritisch op). Ach, bollo heeft het veel mooier gezegd hierboven...
Gewicht is altijd wel een moeilijk item he... Ik woog twee jaar geleden zo'n 10 kilo meer dan nu, ik zit nu echt op m'n streefgewicht (ben lichter geweest, nou, dat was niet leuk: voortdurend koud, slechte weerstand). Maar vorig jaar ben ik ook daarin doorgeslagen, echt obsessief rennen enzo. Zo van: ik heb net een Magnum gegeten, nu moet ik een half uur rennen. Dan kan ik nog zo mager zijn geweest, daar kreeg ik echt geen relaxte uitstraling door hoor...
@bollo, is toch leuk nieuws, dat konijn nog leeft! Jij ook veel plezier vanavond, schijnt koud en mistig te worden, joepie...
Oja, bollo, ik heb standaard met m'n vriendinnen ook geen hele diepgaande gesprekken. Dat is de laatste paar maanden aan het veranderen, en ik ben daar wel heel blij mee. Een paar maand geleden was ik de eerste, die 'echt' wat ging vertellen; dat ik niet gewoon een beetje moe was, maar hartstikke op en overspannen. Een week later vertelde een andere vriendin, dat ze eigenlijk lesbisch is en dat nooit durfde te vertellen. En een week geleden biechtte vriendin nummer 3 op dat ze haar studie veel te zwaar vindt en heel erg twijfelt.
Ik was heel blij dat het wat diepgaander werd, want we deden altijd allemaal of alles prima ging, en dat gaat ook opbreken. In een paar maanden zijn we daardoor wel echt naar elkaar toegegroeid, durven nu veel meer te vertellen aan elkaar. Ik voel me veiliger bij hen.
Maarja... hoe dat dan andersom moet...
.Enne, als project zelf zegt dat hij je aantrekkelijk vindt, en niet snapt waarom je geen vriend hebt, dan kun je hem best geloven.. Je schrijft het zelf ook, je hebt een leuke uitstraling, een leuke kop. Dat valt echt veel meer op dan die kilo's die je zelf teveel vindt (mannen zijn daar vaak ook veel minder kritisch op). Ach, bollo heeft het veel mooier gezegd hierboven...
Gewicht is altijd wel een moeilijk item he... Ik woog twee jaar geleden zo'n 10 kilo meer dan nu, ik zit nu echt op m'n streefgewicht (ben lichter geweest, nou, dat was niet leuk: voortdurend koud, slechte weerstand). Maar vorig jaar ben ik ook daarin doorgeslagen, echt obsessief rennen enzo. Zo van: ik heb net een Magnum gegeten, nu moet ik een half uur rennen. Dan kan ik nog zo mager zijn geweest, daar kreeg ik echt geen relaxte uitstraling door hoor...
@bollo, is toch leuk nieuws, dat konijn nog leeft! Jij ook veel plezier vanavond, schijnt koud en mistig te worden, joepie...
Oja, bollo, ik heb standaard met m'n vriendinnen ook geen hele diepgaande gesprekken. Dat is de laatste paar maanden aan het veranderen, en ik ben daar wel heel blij mee. Een paar maand geleden was ik de eerste, die 'echt' wat ging vertellen; dat ik niet gewoon een beetje moe was, maar hartstikke op en overspannen. Een week later vertelde een andere vriendin, dat ze eigenlijk lesbisch is en dat nooit durfde te vertellen. En een week geleden biechtte vriendin nummer 3 op dat ze haar studie veel te zwaar vindt en heel erg twijfelt.
Ik was heel blij dat het wat diepgaander werd, want we deden altijd allemaal of alles prima ging, en dat gaat ook opbreken. In een paar maanden zijn we daardoor wel echt naar elkaar toegegroeid, durven nu veel meer te vertellen aan elkaar. Ik voel me veiliger bij hen.
Maarja... hoe dat dan andersom moet...
woensdag 31 december 2008 om 15:29
Nu ik echt overspannen ben (geweest) merk ik eigenlijk pas hoe oppervlakkig de gesprekken soms zijn. Ik verbaas mij er over dat mijn broers en ook op mijn werk nooit eens gevraagd wordt hoe het nu eigenlijk met me gaat. Ja, tijdens een formeel beoordelingsgesprek gaan ze met de armen over elkaar en vragen: hoe is het nu met je? Daar sla ik helemaal van dicht.
Zelf heb ik niet zo'n moeite om mensen te vragen naar hoe het gaat. Als iemands vader of moeder overleden is, dan vraag ik daarnaar. Of als een collega een ziek/gehadicapt kind ter wereld heeft gebracht, dan vraag ik daarnaar en ga ik langs in het ziekenhuis. Maar ik merk dat dit voor mensen om mij heen helemaal niet vanzelfsprekend is. Het liefst gaan ze die persoon dan uit de weg. Ik vind dat zooo raar.
Met mijn zus heb ik sinds mijn overspannenheid wel meer contact en merk ik dat wij niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua doen en laten op elkaar lijken. Ook zij heeft dezelfde angsten en gebrek aan zelfvertrouwen. Zij is druk op zoek naar een baan. Ze wil iets heel anders en ja, dan loop je toch wel vaak tegen gebrek aan studie/ervaring aan en dat komt haar zelfvertrouwen niet ten goede.
Spannend hoor Hiltje zo'n project! Zoals je het beschrijft lijkt hij me heel geschikt, maar dat kun jij natuurlijk het beste beoordelen.En over gewicht gesproken... een voordeel van de misselijkheid: ben weer een kilo afgevallen Maar nu de misselijkheid een beetje over is zal het er zo weer aan zijn. Heb lekker dropjes zitten bunkeren net.
Zelf heb ik niet zo'n moeite om mensen te vragen naar hoe het gaat. Als iemands vader of moeder overleden is, dan vraag ik daarnaar. Of als een collega een ziek/gehadicapt kind ter wereld heeft gebracht, dan vraag ik daarnaar en ga ik langs in het ziekenhuis. Maar ik merk dat dit voor mensen om mij heen helemaal niet vanzelfsprekend is. Het liefst gaan ze die persoon dan uit de weg. Ik vind dat zooo raar.
Met mijn zus heb ik sinds mijn overspannenheid wel meer contact en merk ik dat wij niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua doen en laten op elkaar lijken. Ook zij heeft dezelfde angsten en gebrek aan zelfvertrouwen. Zij is druk op zoek naar een baan. Ze wil iets heel anders en ja, dan loop je toch wel vaak tegen gebrek aan studie/ervaring aan en dat komt haar zelfvertrouwen niet ten goede.
Spannend hoor Hiltje zo'n project! Zoals je het beschrijft lijkt hij me heel geschikt, maar dat kun jij natuurlijk het beste beoordelen.En over gewicht gesproken... een voordeel van de misselijkheid: ben weer een kilo afgevallen Maar nu de misselijkheid een beetje over is zal het er zo weer aan zijn. Heb lekker dropjes zitten bunkeren net.
woensdag 31 december 2008 om 16:44
Ik zie toch een beetje op tegen oud en nieuw (denk ik). Ik heb altijd gedacht dat dat soort feestdagen me niet zoveel deden. Ben behoorlijk nuchter. Maar merkte wel dat kerst een enorme trigger was en nu heb ik het ook weer wat moeilijker....
Ben vandaag weer wat emotioneler. Moest net zelfs beetje huilen. Moet mezelf dan echt voorhouden dat dat er bij hoort. Dat verdrietige gevoelens er ook mogen zijn en dat ik mezelf kan troosten.
Heb ook weer gelijk weer wat minder energie vandaag.... weinig gedaan... alleen boodschappen... Nu hapjes maken voor feestje van vanavond (iedereen brengt wat mee).....
Ach ja, drie keer adem halen, straks een bel wijn en dan hoop ik dat het zakt en ik toch welkome afleiding heb....
Ben vandaag weer wat emotioneler. Moest net zelfs beetje huilen. Moet mezelf dan echt voorhouden dat dat er bij hoort. Dat verdrietige gevoelens er ook mogen zijn en dat ik mezelf kan troosten.
Heb ook weer gelijk weer wat minder energie vandaag.... weinig gedaan... alleen boodschappen... Nu hapjes maken voor feestje van vanavond (iedereen brengt wat mee).....
Ach ja, drie keer adem halen, straks een bel wijn en dan hoop ik dat het zakt en ik toch welkome afleiding heb....
woensdag 31 december 2008 om 17:14
Hee hiltje,
adem in, adem uit... Logisch hoor, dat je juist rond de feestdagen even wat emotioneler bent. Juist oud & nieuw, dan sla je aan het reflecteren, dan ga je terugdenken. Goed dat je het niet tegenhoudt, die gevoelens mogen er ook zijn. Maar ga nou straks niet de hele avond probéren om het leuk te hebben he... Je hebt een feestje, maar het geeft ook niet als je wat stiller bent dan normaal, je hoeft niks te forceren. En huilen kan ook opluchten...
@prulletje, wat frappant dat jij ook juist toen je overspannen was erachter kwam hoe oppervlakkig veel contacten waren. Had ik dus inderdaad precies zo, en da's best confronterend. Toch mooi dat het met je zus nu juist wel diepgaander is, dat is winst...
Zeg meiden, ik ben straks denk ik niet meer online, moet nog omkleden en tutten. Ik wens ons (ja, mezelf ook) een gebalanceerd 2009 toe, waarin we lekker in ons vel zitten en niet over onze grenzen gaan... Oja, en lekker hier blijven schrijven!
Fijn 2009!
adem in, adem uit... Logisch hoor, dat je juist rond de feestdagen even wat emotioneler bent. Juist oud & nieuw, dan sla je aan het reflecteren, dan ga je terugdenken. Goed dat je het niet tegenhoudt, die gevoelens mogen er ook zijn. Maar ga nou straks niet de hele avond probéren om het leuk te hebben he... Je hebt een feestje, maar het geeft ook niet als je wat stiller bent dan normaal, je hoeft niks te forceren. En huilen kan ook opluchten...
@prulletje, wat frappant dat jij ook juist toen je overspannen was erachter kwam hoe oppervlakkig veel contacten waren. Had ik dus inderdaad precies zo, en da's best confronterend. Toch mooi dat het met je zus nu juist wel diepgaander is, dat is winst...
Zeg meiden, ik ben straks denk ik niet meer online, moet nog omkleden en tutten. Ik wens ons (ja, mezelf ook) een gebalanceerd 2009 toe, waarin we lekker in ons vel zitten en niet over onze grenzen gaan... Oja, en lekker hier blijven schrijven!
Fijn 2009!
donderdag 1 januari 2009 om 14:33
Hey hallo, hoe is het vandaag met iedereen? Genoeg oliebollen en flappen gegeten? Omdat ik me gisteren niet zo misselijk meer voelde heb ik me tegoed gedaan aan de bollen, maar daar had ik vannacht toch wel weer last van.
Vandaag gaat het met mij iets minder. Voel me opgejaagd en zenuwachtig. En waarvoor? Geen idee. Vandaag niets bijzonders. Straks even bij mijn ouders langs en verder niets. Dus dat kan het niet zijn. Begrijp mezelf gewoon weer even helemaal niet. Misschien omdat er alweer een jaar om is en ik komend jaar toch echt wel beter wil gaan worden en mezelf daarmee onbewust druk opleg. Nou ja, als ik het zo opschrijf is het niet meer zo onbewust.
Hoe is het jullie vergaan? Hiltje viel het mee?
Vandaag gaat het met mij iets minder. Voel me opgejaagd en zenuwachtig. En waarvoor? Geen idee. Vandaag niets bijzonders. Straks even bij mijn ouders langs en verder niets. Dus dat kan het niet zijn. Begrijp mezelf gewoon weer even helemaal niet. Misschien omdat er alweer een jaar om is en ik komend jaar toch echt wel beter wil gaan worden en mezelf daarmee onbewust druk opleg. Nou ja, als ik het zo opschrijf is het niet meer zo onbewust.
Hoe is het jullie vergaan? Hiltje viel het mee?
