burn-out wie ook??

Volgens mij is het een beetje dip-dag hier vandaag... Lees dat Prul echt een slechte dag heeft, dat Marah opziet tegen van alles, dat Heyjij er doorheen zit...



@prul, wat is er allemaal aan de hand? Gaat niet veel beter nog, aan je laatste post te zien?



@hiltje, is dat erg, een slechte nacht na zo'n leuke dag? Hoe prul het schrijft is denk ik right-on; je moet al die indrukken ook verwerken



Nouja, ik schrijf ook maar kort vandaag. Werd vanochtend best lekker wakker met m'n wake-up light, maar nog steeds moe. Om 10 uur weer in bed gekropen, en pas om 3 uur er weer uit. Nu ben ik bang dat ik vanavond niet meer kan slapen. Echt niks gedaan vandaag, maar dan kan eigenlijk ook wel. En tóch dat stemmetje dat me vertelt wat ik eigenlijk allemaal had willen doen...



Maar het is gewoon voor veel van ons het laatste weekend voordat we weer moeten werken, toch? Misschien dat dat het een beetje is, spanningen daarvan??



Pff, meiden, doe het rustig aan, dan probeer ik dat zelf ook te doen...

He meiden,



Hier een soort van positieve post op deze zaterdag.



Ik heb mijn nieuwe brillen en ben helemaal blij. Moet er wel flink aan wennen elke keer als ik mezelf in de spiegel aankijk, maar volgens mij staat het lekker pittig. Yeah, I'm a spice girl!! ; - )



Vandaag met vriend even naar het dorp geweest en koffie gedronken bij zijn ouders. Daarna een stuk op de snelweg gereden (ik moet en zal weer normaal gaan rijden), maar dat kostte wel moeite. Ik schiet in de paniek zodra ik hoger dan 80 km rijd. (ik weet dat het mijn eigen idee is, maar het is heel sterk). Hoe dan ook, ik heb het wel gedaan en mezelf voorgenomen om dit vaak te gaan doen (al betrap ik mezelf er nu al op dat het dan naast vriend utieindelijk wel goed zal gaan, maar dat het echt anders is als ik alleen rijd. Die gedachte moet ik nog goed aanpakken).



Vanavond heerlijk gegeten. Nieuw recept geprobeerd. Dalijk gewoon TV kijken, boekje erbij, kaarsjes aan...

Ja, ik geniet altijd enorm van de vrijdagen en zaterdagen.



Heb wel af en toe nervositeitsvlinders als ik aan komende week denk... (sollicitaties!). Ik probeer dat snel weer uit mijn hoofd te zetten. Maandag is vroeg genoeg om daarmee bezig te zijn.



@ prul: wat is er aan de hand? Kop op hoor meid, je kunt het!



@ Hiltje: Fijne verjaardag vanavond. Misschien gaat het zo alweer veel beter. En ik zou ook last hebben van mijn piekerspook als ik jouw avond had beleefd, omdat het voor mij te druk is met teveel indrukken. En een vreemd bed helpt daar niet bij. Weet zeker dat je je snel beter voelt.



@ marahbloem:ik herken je buitengewoon reageren. Daar heb ik ook nog behoorlijk last van. Ik word kriegel van mensen in een rij, van drukte, van mensen die voor me lopen, mensen die me zogenaamd verrassen, telefoon die plots overgaat waar ik geen behoefte aan heb... Gisteren piepte er iemand ergens voor en dan word ik echt giftig.



@ muziekmeisje: heb je zo'n wake-up met geluid of zonder? En hoe scherp is het licht? Ik heb het niet meer in de shop van de rentepunten gezien... (helaas!)



Ik weet niet meer wie de vragen heeft gesteld, maar hieronder in ieder geval mijn antwoorden:



- ik wil absoluut nooit meer een baan als manager in de setting waarin ik nu werk. Ik vind het afgrijselijk. Gelukkig weet ik goed wat ik wel wil en weet ik dat ik me teveel heb laten beïnvloeden door derden het afgelopen jaar waarbij ik meer het uiteindelijke doel van de functie voor ogen heb gehouden (ambitie) dan de inhoud. Dat doe ik dus nooit meer.

- Ik wil héél graag een hond, maar ik zou niet weten hoe ik dat zou kunnen combineren. Ik werk nu best ver van huis af. Naar verwachting zal ik ook niet heel dichtbij gaan werken (beperkte keuzemogelijkheden in mijn sector). Mijn vriend werkt wel dichterbij, maar moet ook veel naar klanten e.d. Hij zou ook niet in pauzes naar huis kunnen komen. Mijn ouders wonen te ver weg en mijn schoonouders houden niet van honden. Ik zou niet weten waar ik een dogsitter vandaan moet halen.

Mijn ouders hebben sinds kort echter wel een nieuwe hond en daar leef ik me op uit. Binnenkort komt ze logeren : -)) voor een weekend. Leuk!!



Oh ja, Hiltje, ik heb het boekje (30) nog eens bekeken, maar het lijkt alsof er weinig tips in staan... Klopt dat? Ik bedoel ook testjes enzo...?



Nou meiden, kop op allemaal!! Jullie zijn zijn toppertjes hoor!

@bollo, ik ben heel benieuwd hoe die brillen je staan! Maar klinkt goed! Ik heb de wake-up light met geluid, dus het licht gaat langzaam aan en dan kun je hem instellen op radio, vogeltjes, zen-klankschalen en dat soort dingen. Ik werd vanochtend niet wakker van het licht, maar van de radio. Maar wie weet hoe dat na een paar keer werkt... Hij staat nog op de site hoor, maar onder "verzorging en uiterlijk", en dan op de laatste pagina.



Ik kan niet linken, maar onder rentepuntenwinkel, bij "verzorging en uiterlijk", "elektrische apparaten", en dan de laatste pagina, helemaal onderaan...



@hiltje, fijne verjaardag!! Ik hoop dat je er van kunt genieten! Wat zijn je plannen?

...

@Bollo: herkenbaar dat je nooit meer een baan in die setting wilt. Hier nog een. En ik ben ook te ver van de inhoud afgegaan, terwijl dat juist is wat me voedt. Werk nu als projectleider, begeleid een verandertraject en vind er geen hol aan. Het interesseert me voor geen meter, zeker niet in die omgeving. Ook teveel naar anderen geluisterd, dat nooit meer.

Balen dat leuke functies niet bij je in de buurt zijn en geen hond kunt nemen. Maar oppas zijn is ook leuk. Zo heb ik het in ieder geval een tijd opgelost.



Dat van dat auto rijden is ook herkenbaar, Ik rijd wel op de snelweg, maar mij de drukte en rijd zoveel mogelijk rechts. Maar wel gestresster dan normaal.



Relax ze in ieder geval nog en idd maandag is vroeg genoeg om aan gesprekken te gaan denken.



@Prulletje: wat is er?

Ik ben terug van de verjaardag. Drukke bedoening. Had daar even echt een dip, was heel moe, maar trok later wat bij. Maar het was niet echt aan me besteed. Druk en veel small talk en vooral maar gezellig en blij zijn.



Ja, ook ik ben gespannen omdat ik weer werk ga hervatten. Vraag me af of ik al goed genoeg hersteld ben...Ik denk dat het inderdaad een goede verklaring is dat er hier meerderen zijn met een nieuwjaarsdip.



Voordat ik naar verjaardag ging ben ik even in een schriftje al mijn gedachten en gevoelens gaan opschrijven. Voelde me geblokkeerd in mijn gevoelens en piekerde wel. Dat helpt wel vaak, ik schrijf dan echt letterlijk op wat er door me heen gaat. En ik voelde opeens toch een beetje jaloezie op dat vriendinnetje met haar man. En ik voelde dat ik het mezelf ook gun en dat ik vind dat ik het ook waard ben. Toen kwamen er traantjes en voelde ik me wat opgeluchter.



Ik ga vroeg naar ben en neem wellicht een serestaatje om lekker te ontspannen. De laatste was toch al weer zeker anderhalve week geleden.



Prul, moet je zo huilen meis? Ik geef je een virtuele knuffel! Ik heb toch echt het idee dat jij best even een opleving had. Je medicijnen zijn ook nog niet op volle kracht hoor, daar ga je zeker nog wel meer van merken.

zo, ik ben er weer. tis al 1:38 snachts. maar ik ben nog niet moe genoeg. Dus blijf maar op. Anders

lig ik weer uren wakker in bed :-S

Gisteravond was mij een rustig avondje belooft, maar door een zieke collega kreeg ik er wéér een heleboel

werk bij. Ik kon mijn tranen even niet meer in bedwang houden. En daar ben ik normaal een ster in. Ik was

zó moe.. ik zag er enorm tegen op. Maar ik kreeg het te horen toen ik al aan het werk was dus ik moest

snel mijn tranen wegvegen, grote glimlach opzetten, en verder met het werk. Want ik kan niet verdrietig

mensen gaan helpen.



Ik was helemaal lichamelijk een geestelijk gesloopt toen ik eindelijk thuis kwam. Heb tot 11:00 in bed gelegen vanmorgen,

ben er toen uit gegaan omdat ik visite zou krijgen. En daarna vanavond op de bank in slaap gevallen voor een uurtje.

Ik ben nu ook heel moe, maar heel waarschijnlijk niet moe genoeg om meteen in slaap te vallen.



Ik heb mijn leidinggevende al meerdere keren aan gegeven dat ik niet blij ben met de manier waarop zij mij steeds

vol zet. Waarop ik als reactie krijg 'volgens de CAO mag het' (mag max. 10 dagen achter elkaar werken).

Dat het op onze afdeling niet goed gaat weet ze zeker weten. De werkdruk is enorm. We zouden normaal diensten draaien van 5 uur

achter elkaar. Dat was de max. Nu is het 6 tot 7,5 uur. Dat zijn diensten waarin je non-stop zorg bied zonder ook maar een paar minuten

pauze tussendoor.



Ik heb circa 3 x per week gebroken diensten. en dan nog 3 x een ochtend of avonddienst. ik vind dit zeker vermoeiend. Maar ook

dit hoort bij mijn functie. Ik vind het op zich niet erg, alhoewel ik 3 x per week wel te veel van het goede vind.

Ik zit er ook over te denken om nogmaals een gesprek aan te gaan dat ik gewoon 5 dagen per week wil en niet meer 6. Al weet

ik dus gewoon dat alsnog mijn dagen vol gepropt worden en als er dus weer iemand ziek is dat ik diegene zijn werk erbij krijg. En dan dus

toch even mijn bezoek aan de huisarts uit te stellen. Want nog steeds zegt een stem in mijn hoofd 'jij oververmoeid?? pfff doe

normaal man'. En ik denk nu ook weer, als ik even een weekje vrij heb om bij te komen dan kan ik er daarna wel weer tegen aan. Maar van de

andere kant... ik heb net 2 weken terug een week vrij gehad en van die 2 weken werken (heb 11 van de 14 dagen gewerkt) ben

ik nu alweer doodop. Maar dan denk ik weer, de feestdagen zijn nu achter de rug dus het wordt vast wel weer rustiger.

Maar het stomme is, ik heb ook weer geen rust in mijn kont. Als ik dan weer een paar dagen thuis zit en niets te doen heb denk ik... ik

kan net zo goed gaan werken.



Ik merk ook op dat ik verward raak, dingen niet meer op neem. Gisteren had ik visite. Ik vroeg om een doosje. Ze zegt: ligt voor je neus

op tafel! want net vroeg je er om, ik geef het aan je. je zegt dankjewel en legt het op tafel'. huh?? ik weet van niets?



@Marahbloem, inderdaad in mijn werk wordt er erg veel gemanipuleert. Je wordt vaak opgezadelt met extra werk, met

een of andere 'smoes'.



@hiltje, je beschrijft precies zoals ik mij voel!



Ik heb best wel zin om gewoon morgen lekker de hele dag in mn bed te liggen. Maar meestal als ik op een gegeven moment op de klok zie

dat het 11:00 is geweest denk ik toch weer: ik moet wat doen, zonde van de dag blablabla...



Nou fijne nacht allemaal! En bedankt voor het 'luisterend oor'.

ik lig dus nog steeds wakker. heb de laptop er maar weer bij gepakt en een lijstje gemaakt. wat vinden jullie er van?



gevoelloos - leeg van binnen, verdoofd

erg vergeetachtig

rusteloos

bang om fouten te maken

ik voel een druk op mij qua werk om taken over te nemen

erg moe maar toch niet kunnen slapen. en al slaap ik wel 10 uur, nog steeds moe.

erg ongeduldig

irriteer me heel snel aan alles dat mij in de weg zit

ook weinig zijn om sociale contacten te onderhouden

enorm teleurgesteld en verdrietig voelen bij kleine dingen

kan het niet meer aan, alles is mij te veel

me al heel lang niet meer vrolijk te voelen maar naar buiten toe de schijn ophouden

op vrije dagen toch geen rust kunnen vinden. dingen willen ondernemen. of juist

zoveel mogelijk willen slapen om mijn gedachtes stop te zetten.

ik voel me bedroeft zonder reden, er is niets dat mij blij maakt. al doe ik naar de buitenwereld toe wel.

ik luister naar de clienten maar laatste tijd vind ik het voornamelijk vermoeiend om naar hun klachten te luisteren

ik zie er tegen op als ik hoor dat ik er extra werk bij krijg

ik vind het leuk als ik visite krijg, maar als ze er eenmaal zijn vraag ik in gedachte mij af wanneer ze weer vertrekken

ik kijk geen films, lees geen boeken of tijdschriften. omdat ik mij daar op moet concentreren en daar heb ik geen fut voor.

eten vanwege honger of gewoonte. niet omdat ik er naar verlang. als ik mij somber voel gaat dit vaak samen met misselijk/geentrek hebben

het gevoel dat mijn lichaam zich niet kan ontspannen - trillerig gevoel in armen/benen, misselijk, zwaar gevoel in de schouders)

Ik ben geen huisarts, dus wil ook geen "stempel" drukken. Maar ik denk dat je serieus rust nodig hebt. En pas als je die rust neemt, kom je er denk ik achter hoe "diep" het zit. Misschien ook een doorverwijzing naar een psycholoog om te kijken wat daar achter zit, hoe je dat kunt voorkomen.



Maar... neem het dus serieus, het is niet niks. Dat je al niet meer echt tot rust kan komen, is een teken aan de wand. Maak morgen toch gewoon die afspraak bij de huisarts, doe dat voor jezelf!

@Heij, ga naar de huisarts voor je nog verder gesloopt bent en dus verder van huis bent.

Heyjij: ik heb met je te doen. Neem dat lijstje maar mee naar de huisarts.

Ik kan natuurlijk ook geen diagnoses stellen, maar duidelijk is wel dat je overbelast bent.

Als je nou zelf naar dat lijstje kijkt.... en je stelt je voor dat het niet jou betrof maar een goede vriendin of voor mij part een patient..... Wat zou je dan tegen haar zeggen?

Ik heb weer lang geslapen... maar blijf onrustig. Vind werk hervatten weer eng en spannend en pieker dan of ik het wel aankan.



Heb gister weer mijn piekergedachtes opgeschreven en dat was erg verhelderend. Ik denk ondermeer dat nu ik werk ga hervatten het goed MOET gaan, dat ik niet weer een terugval mag hebben omdat er dan pas echt iets aan de hand is en dat ik naar een psychiater moet ofzo en dat wil ik niet. Ook vroeg ik me af of het dan afgelopen week wel echt beter met me ging of dat dat nep was en ik me beter voordeed dan ik me eigenlijk voelde.....



Mijn conclusie is dat ik mezelf dus een onwijs hoog doel opleg en dat ik bovendien twijfel aan mijn eigen gevoelens en gedachtes van vorige week.



En dat is een teken dat ik mezelf en mijn gevoelens dus weer niet serieus neem en ze probeer aan te passen aan de situatie (ik moet me goed voelen en de werkhervatting moet een succes worden) in plaats van andersom. Dat is wel altijd mijn overlevingsmechanisme geweest.... mijn gevoelens doen er niet toe, mijn prestaties wel. Voor prestaties kreeg ik waardering, gevoelens uiten werd afgestraft....of genegeerd.



Dit inzicht hebben voelt ok, maar het zorgt er niet direct voor dat ik weer ontspannen word en me goed voel.



Misschien moet ik maar gewoon accepteren dat ik het hartstikke eng vind om weer werk te hervatten (ook al wil ik het wel) en mezelf daar dus in steunen....Het is ook eng en spannend om terug te gaan.... dat zou voor iedereen zo zijn, dus waarom moet ik weer stoer zijn en dat fluitend doen. Ik ga mezelf maar eens even een knuffel en schouderklop geven!!!

@ Hiltje: Hier een dikke knuffel en schouderklopje van Bollo!!! Ik ben benieuwd hoe het morgen gaat. Laat je het ons weten?



@ heyjij: ik zou jouw lijstje geschreven kunnen hebben. Het lijkt me heel goed om naar de huisarts te gaan.

Heb je zelf de CAO gelezen? Leidinggevenden zeggen vaak iets zonder te checken of het waar is, omdat het hun eigen persoon redt. Heb je een uitgifte van de CAO? Anders moet je het even googlen en goed nalezen. Ook zou je het met P&O kunnen bespreken, want ik vind dit buitensporig. Het getuigt van jouw leidinggevende ook weinig organisatietalent en ik vraag me af of zij dit met haar leidinggevende al heeft besproken. Geef je grenzen alsjeblieft naar haar aan. Want leidinggevenden maken gebruik van mensen zolang ze denken dat er enige rek in zit.



Altijd controleren wat ze zeggen over de CAO. Ik heb er zelf ook flink wat ervaring in om te weten hoe dit in de praktijk gaat en dat verdient zeker geen schoonheidsprijs.



Maar ik snap je verantwoordelijkheid naar de cliënten wel heel goed. Hebben zij begrip voor de situatie op de afdeling of is dat niet gecommuniceerd? Dat is natuurlijk ook afhankelijk op welk type cliënten je staat.



Maar echt waar meid, naar de dokter. Als je langer wacht, kan het tot veel vervelendere dingen gaan leiden voor jezelf maar ook voor cliënten.



@ Marahbloem: Ga je voor een andere functie dan projectleider? Of wil je projectleider worden op een ander gebied? Wat zijn de - voor jou - belangrijkste verschillen tussen je huidige baan en de mogelijk nieuwe?



Ik had gisterenavond op mijn rustige zaterdagavond toch opeens een kleine paniekaanval. Zomaar. Voelde me buiten mezelf staan en lichtelijk benauwd. Dat was alweer een tijdje geleden. Gelukkig ging het snel weer weg.

Ik merk wel dat ik meer gespannen ben dan de afgelopen 2 weken. Volgende week om deze tijd zijn er al een aantal opties over mijn toekomstige werk afgestreept en besloten. Het is duidelijk(er) hoe ik al dan niet moet gaan reïntegreren bij huidige werkgever, het is duidelijk of DE baan gaat lukken, het is duidelijk of het misschien bij een van de andere gaat lukken, misschien lukt er helemaal niets (daar word ik zoooo depri van en gespannen). Dat wordt deze week allemaal duidelijk. Het liefst zou ik het lijstje nu al klaar hebben zodat ik verder kan gaan met Plan B. Nu heb ik nog allemaal startscenario's in mijn hoofd en misschien verspil ik daar nu teveel energie aan wat ik volgende week dan weer zonde vind van de tijd van vandaag.

Ik probeer mezelf af te leiden, maar dat vind ik heel moeilijk. Het liefste zou ik nu de hond van mijn ouders bij me hebben om op pad te gaan en oneindig lang te lopen en te spelen. (met hond is leuker dan alleen lopen) Maar dat is niet. En om nu helemaal naar mijn ouders te gaan. (auto etc.), dat vraagt ook flink wat van me.



Zometeen ga ik het plan voor de bedrijfsarts en leidinggevende maken hoe ik wil reïntegreren. Dan staat dat in ieder geval op papier. (terwijl ik alleen maar denk: ik wil niet reïntegreren!).



Hebben jullie nog goede tips ter voorbereiding op sollicitatiegesprekken?

hallo allemaal,



De beste wensen voor 2009. Dat iedereen maar lekker in balans mag komen.



Wij zijn met een paar mensen oud en nieuw gaan vieren in de ardennen. hartstikke leuk en dodelijk vermoeiend. Veel alchohol, vaak laat geworden en veel heel veel mensen om me heen met kinderen. Maar ik heb er van genoten.

Merk nu wel dat ik helemaal op ben. Vanacht weer 12 uur geslapen en ook ik ben zenuwachtig voor maandag. Stom eigenlijk, want het is nergens voor nodig. Ik werk 32 uur en hoef geen marathon te gaan lopen en hoef geen superprestatie te leveren. Gewoon rustig aan net als de weken hiervoor. Toch zit ik met klamme handen achter het toetsenbord terwijl ik dit schrijf.



Grappig dat jullie dat ook hebben. We zitten klablijkelijk allemaal een beetje in dezelfde gemoedstoestand.

Laten we morgen allemaal aan elkaar denken en elkaar steun wensen. Dan staat niemand van ons alleen voor deze moeilijke maandag.



Ik ga nu even naar buiten. De frisse lucht zal me vast goed doen. Wil ook weer gaan hardlopen vandaag. Dat heb ik al zo lang niet meer gedaan.

Ik ben net (alleen) wezen wandelen. Bollo, ook zonder hond is dat goed voor je hoor, als je in een dip zit (en ook zonder dip). Ik merk dat ik zo'n wandeling van anderhalf uur allerlei gevoelens en gedachten tegen kom.

Vandaag dus in het teken van de werkhervatting en hoe ik me voel.

Ik vind het zwaar, want het ondermijnt het gevoel dat ik in een stijgende lijn zit.

Maar mijn eindconclusie is na deze lange wandeling wel dat ik het helemaaaaaal zat ben. Ik zit al 2 maanden thuis en heb erg veel moeite om voor mezelf tot een goede structuur en daginvulling te komen. Ik zie te weinig mensen en heb te weinig positieve prikkels. Dus als het besluit zou zijn dat ik nog niet kan hervatten maar nog 2 weken moet wachten zou ik daar waarschijnlijk stevig van balen. 2 weken geleden gaf het een opluchting dat ik nog niet hoefde en dat ik nog kon bijkomen. Nu zou ik er denk ik ook tegenop zien om nog twee weken thuis te zitten.



Maar het blijft moeilijk omdat ik ook nog steeds moe en gespannen ben.....



Wel goed om te lezen dat ook Liselotte ertegenop ziet. Liselotte dat vind ik niet fijn voor jou hoor, maar geeft mij de bevestiging dat het normaal is, ook voor mensen die al een stuk verder zijn. Dus kijk aan, jouw dipje is toch ergens goed voor!!!

He!



Hiltje: wat een goed teken dat je er nu zo over denkt. Dat had je je 2 weken geleden niet kunnen voorstellen. Mooie stijgende lijn. En natuurlijk is het logisch dat je nerveus bent net als Liselotte.



@ Liselotte: volgens mij ben jij al heel ver en gaat het gewoon goed met jou. En je hoeft inderdaad geen topprestaties te leveren of een marathon te lopen. No need to worry.



Het is voor mij nog even makkelijk kletsen langs de zijlijn. Dat besef ik me heel goed. Maar binnenkort moet ik er ook aan geloven. Ik ben er alleen nog niet klaar voor. Het idee dat ik collega's moet zien, maakt me gek. Ik kan dat nog helemaal niet aan. Rationeel kan ik wel wat dingen aan. Ik wil best een project doen oid, maar niet op de locatie. Is dat iets wat ik met de bedrijfsarts zou kunnen bespreken, denken jullie?

Zo heb ik ook besloten om telefonisch nog niemand (behalve leidinggevende) te spreken. Ik raak ervan in de war, mijn schuldgevoel en gevoel van falen is sky high, en ik heb het gevoel dat ik mezelf niet kan zijn. Dat laatste komt misschien ook omdat de baan niet bij me past en er 1000 dingen zouden zijn die ik wil zeggen maar niet kan zeggen.



Prulletje: waar ben je?

Help, ik ben weer aan het hypochonderen...



Sinds vanmorgen heb ik tintelingen/ spiertrekkingen in het puntje van mijn neus, neusvelugels en daarnaast. Een gevoel alsof 2 magneten elkaar naderen, maar in tegengestelde richting. Maakte me er vanmorgen niet druk om. Omdat het nu al de hele dag duurt (en ik gefocust ben op neus) word ik bang. Ik voel ook mijn hart kloppen in mijn neus.



Natuurlijk heb ik al op google gezocht en daar niets kunnen vinden.



Waarschijnlijk is dit een heel belachelijke post... Maar als iemand me zou kunnen helpen met relativeren, dan heel graag!!



Sorry dames, voor deze off-topic post, maar de meeste van jullie zijn op de hoogte van mijn hypochondrie...

Hai Bollo, Kalm maar meis.



Met je neus is helemaal niets aan de hand. Dat je je hart erin voelt kloppen komt omdat je er totaal op gefixeerd bent.



Wel heb je (net als de rest vandaag) een niet zo'n goede dag. Ook jij voelt het klokje weer tikken.... en realiseert zich dat de werkweek weer begint. Ookal hoef je nog niet, het komt weer dichterbij na de afgelopen vakantieweken en jij moet ook weer met een Plan van Aanpak aan de slag.



Dus je hebt het weer moeilijker en bij jou uit zich dat in hypochondrie. Wees maar even lief voor jezelf, doe wat ontspanningsoefeningen, luister naar muziek, praat met je vriend of schrijf even wat in een dagboekje. Maar NIET over je NEUS. Want daar gaat het niet om. Dat is wellicht ook een afleidingsmechanisme van jouw geest om niet bij je echte gevoelens stil te staan. Dus ga terug naar die echte gevoelens en erken dat je nerveus bent en dat je verdrietig bent omdat je in deze situatie zit. (misschien vaag dit laatste, maar misschien herken je er ook wat in).

hey allemaal,



Wat grappig dat het voor jullie lijkt alsof ik al heel ver ben. Voor mij valt dat af en toe tegen. Hoewel het een stijgende lijn is, is het elke keer weer vechten om daarop te blijven. Ik zou wel graag willen dat ik ver ben. En dat het over is. Maar als ik de posts terug lees, zie ik wel dat er een stijgende lijn in zit.



Ik denk dat ik zo´n twee a drie maanden verder in het proces zit dan jullie. Maar dat weet ik niet zeker. Hiltje, ik herken het zat zijn echt. Dat is een goed teken dat je het hebt. Zo ben je weer een fase verder. Het zal je helpen als je het even moeilijk hebt op het werk. Het heeft mij erg geholpen. Je wilt dan niet meer terug naar waar je was: thuis in een hoekje. Je wilt weer leven.



Net voor het eerst in maanden weer wezen hardlopen, niet moeilijk gedaan door naar het strand te rijden, maar gewoon hier in de wijk. En ik voel me energiek en gelukkig. Ik heb het idee dat ik het weer aan kan. Ik voel me veel beter dan vanmiddag. Wat kan zoiets een verschil maken. Ik moet er zo opletten dat ik niet zielig op de bank ga zitten als ik me slecht voel, maar actie onderneem.

Wat ik wel grappig vond is dat ik het nooit gedaan als ik het hier niet vanmiddag op het forum had gezet. Had echt iets nodig om mezelf over de drempel te krijgen.



Mijn vriend is nu lekker aan het koken, daarna ga ik in bad met een bouquetreeks romannetje (heerlijk happy leesvoer) en dan vroeg naar bed. De zondag is voor mij altijd een ramp qua slapen, duurt uren voordat het lukt, dus ik ga gewoon half tien in bed liggen. Dan krijg ik toch nog wat nacht rust.



Hoe is het allemaal met jullie? Sommige zijn opgeknapt van het wandelen en de anderen?

gezellig weer allemaal op het forum.



@bollo, er is niets aan de hand.

Hartstikke goed dat je het even bij ons dropt. Maar houd (op dit topic na) op met zoeken op internet! Dat levert je alleen maar meer stress op.

Er bestaat geen enge neus ziekte.

Het is ook wat kouder buiten, dus misschien reageert je neus daarop. Ik heb ook altijd een koude neus als ik buiten ben geweest die een beetje kan tintelen als ik weer binnen ben. Of misschien krijg je er gewoon een puist op (lekker charmant, sorry).

Hiltje heeft gelijk dat je er nu helemaal op gefocust bent, dus meteen van alles voelt.

Je mag best opschrijven in een boekje wat je voelt over je neus. Dat helpt je misschien om te relativeren. Maar je gaat niet dood en je hebt geen enge ziekte. Zoals Hiltje al zegt moet je gaan kijken wat er achter zit. Je lichaam is gestresst voor morgen en laat dat weten door je iets te laten voelen waar je sterk op reageert (in dit geval je neus).

Probeer je aandacht, nadat je alles van je af hebt geschreven, ergens anders op te richten: lees een grappig boek, kijk een comedy of luister naar muziek waar je vrolijk van wordt.

dikke igg. Dat helpt vast ook!

Ja, het valt wel op dat zodra ik spanningen voel er allerlei rare lichamelijke dingen opduiken. Ik denk dat het wel klopt. Misschien is het inderdaad een manier om mijn gevoel niet onder ogen te hoeven zien. (tintel, tintel)

Daar lijkt het wel op...



Belachelijk ook. Ik word echt moe van mezelf. Ga proberen niet aan mijn neus te denken (of het werkt is een tweede..., zoals het niet denken aan een ijsbeer).



Wat een prutdag. Heb mezelf er niet toe kunnen zetten om naar buiten te gaan. Ik denk dat het ontbreken van een hond voor vandaag als gelegitimeerd excuus heeft gediend. Morgen ga ik zeker weten naar buiten. Volgens mij gaat het sneeuwen en dan maakt het dan ook weer leuk.



@ Liselotte: wat goed dat je zelf ook een stijgende lijn leest. Ik hoop dat ik over een tijdje ook net als jij weer goede zin heb en beter in mijn vel zit. Voor mij ben jij een van de senior-forummers. En met senior bedoel ik gevorderd. Altijd een goed en rustig gevoel vanuit jouw posts.



Nou, ik ga aan het eten beginnen!

Thanks, Liselotte!!!

quote:bollo schreef op 04 januari 2009 @ 18:31:





@ Liselotte: wat goed dat je zelf ook een stijgende lijn leest. Ik hoop dat ik over een tijdje ook net als jij weer goede zin heb en beter in mijn vel zit. Voor mij ben jij een van de senior-forummers. En met senior bedoel ik gevorderd. Altijd een goed en rustig gevoel vanuit jouw posts.



wat lief van je, dank je.

@Bollo: waar woon je? Dan mag je mijn hond een keer lenen.

Wat betreft dat reintegreren, natuurlijk kun je dat tegen de bedrijfsarts vertellen, met argumentatie, waarom je niet terug wilt naar die locatie. Het zal sowieso het reintegreertraject beinvloeden, daarom lijkt het me verstandig om dat te vertellen.

En je fixeert je op je neus, omdat er andere dingen spelen. Zet een clownsneus op als je denkt iets te voelen, dat kan ook helpen relativeren.



@Hiltje, spannend morgen, maar wel tof dat je het hebt gehad met het thuis zitten. Ga je gelijk met iets aan de slag of ga je eerst koffie drinken?



@Bollo: op zich vind ik projectleider iets te processerig, ik mis de inhoud. Dat was bij mijn vorige baan ook. Maar daar haalde ik wel het e.e.a. uit. Maar nee, ik solliciteer niet meer naar een functie van projectleider, althans mijn voorkeur gaat er niet naar uit. Richt me nu op adviesfuncties.

Verder vandaag naar een vriendin geweest die een housewarming party gaf. Ben een uurtje gebleven en toen weer naar huis gegaan. Was wel oke. Mijn zus was blijven slapen, was op zich wel gezellig, maar kostte ook moeite om mijn irritatie binnen de perken te houden, maar da's niks nieuws:-).

En nog geen seconde aan morgen gedacht, alsof ik mijn vermogen tot vooruit denken en me dingen voorstellen kwijt ben.

Zo nog een dvd kijken en dan op tijd naar bed.



Iedereen fijne avond en met een goede nachtrust!



Marah

haha, clownsneus!!! Goed idee!



@ Marah: ik wil je hond wel een keer lenen! Ik woon in het zuiden des lands. En jij? (ik kom m halen hoor!)

Werk jij in een grote organisatie? Want als er projectleidersfuncties en adviesfuncties zijn, klinkt het als een groot bedrijf. Dat lijkt me wel gunstig. Beter dan mijn organisatie... Het vorige bedrijf was heel groot. Daar waren genoeg mogelijkheden om te switchen als je wat anders wilde. Tsja... ik wilde alleen iets wat daar niet was en wat ik achteraf dus helemaal niet wil...

Niets meer aan te doen.