Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
woensdag 21 januari 2009 om 22:24
Hee meiden,
@hiltje, fijn dat je even hebt gepost... En fijn dat het nu toch een wat duidelijker "stempel" heeft... Blijf hier gewoon schrijven hoor (als je wilt, niks moet).
Ik ben helemaal gesloopt. Heb vanavond 2,5 uur privéles gehad van mijn docent. Dat is echt 2,5 uur de hoogste concentratie, alert zijn, letten op houding, ademhaling, spanning/ontspanning. Het was ook nog op een echte &*^%tijd, van kwart over zes tot kwart voor negen, en ik had nauwelijks gegeten. De les ging wel goed hoor, maar nu is het op.
Welterusten!
@prulletje, ik zag op de lijf&lijn pijler een naamgenoot van je, maar kon gelukkig aan de avatar zien dat jij het niet was (stom... ik wilde net een lange post gaan schrijven dat die andere prulletje nu beter goed voor zichzelf kon zorgen ipv een of ander crashdieet te doen, en toen zag ik dat het een andere prul was...)
@hiltje, fijn dat je even hebt gepost... En fijn dat het nu toch een wat duidelijker "stempel" heeft... Blijf hier gewoon schrijven hoor (als je wilt, niks moet).
Ik ben helemaal gesloopt. Heb vanavond 2,5 uur privéles gehad van mijn docent. Dat is echt 2,5 uur de hoogste concentratie, alert zijn, letten op houding, ademhaling, spanning/ontspanning. Het was ook nog op een echte &*^%tijd, van kwart over zes tot kwart voor negen, en ik had nauwelijks gegeten. De les ging wel goed hoor, maar nu is het op.
Welterusten!
@prulletje, ik zag op de lijf&lijn pijler een naamgenoot van je, maar kon gelukkig aan de avatar zien dat jij het niet was (stom... ik wilde net een lange post gaan schrijven dat die andere prulletje nu beter goed voor zichzelf kon zorgen ipv een of ander crashdieet te doen, en toen zag ik dat het een andere prul was...)
donderdag 22 januari 2009 om 09:51
Muziekmeisje ik ben toch even gaan kijken en inderdaad, grappig! Denk toch dat zij er helaas eerder was dan ik.
Ga zo naar mijn ouders toe. Voel me alweer gespannen omdat ik moet autorijden (tenminste ik neem aan dat het daardoor komt). En is er wel parkeergelgenheid? Kennen jullie dat? Pfff waar een mens zich niet allemaal druk over kan maken.
Ben blij als ik daar ben en een kop koffie in mijn handen heb!
Iedereen een hele fijne en vooral rustgevende dag gewenst.
Ga zo naar mijn ouders toe. Voel me alweer gespannen omdat ik moet autorijden (tenminste ik neem aan dat het daardoor komt). En is er wel parkeergelgenheid? Kennen jullie dat? Pfff waar een mens zich niet allemaal druk over kan maken.
Ben blij als ik daar ben en een kop koffie in mijn handen heb!
Iedereen een hele fijne en vooral rustgevende dag gewenst.
donderdag 22 januari 2009 om 11:36
Ha allemaal,
Nog steeds uit ritme : - (
Zojuist m'n moeder aan de telefoon gehad met uitslag van huisarts. Gelukkig was alles goed. Ze heeft navraag gedaan naar onze familiegeschiedenis van darmkanker en de conclusie is dat zij is geadviseerd zsm het preventief onderzoek uit te laten voeren. Daar is ze nu ook van overtuigd, dus ze gaat. Afhankelijk van haar uitslag moet ik ook. : - (
Maar als ze 'schoon' is, hoef ik voorlopig niet, volgens de huisarts. Ik heb al tegen m'n moeder gezegd dat ik meega, want ik wil het van de artsen in het ziekenhuis horen hoe eea precies zit.
Het lijkt me wel eng zo'n onderzoek... Heeft een van jullie het weleens gehad?
Verder voel ik me moe en lusteloos. En ik baal dat ik mijn aanstellingsbrief nog niet heb gekregen (heb zelf maandag alles op de post gedaan wat er voor nodig was). Hoewel we mondeling overeen zijn gekomen en ik ook de felicitaties heb ontvangen van het bedrijf, voelt het pas echt helemaal zeker als ik de brief heb.
Dalijk naar de psych. Ben benieuwd of ik weer onder hypnose ga en zo ja, waarheen.
Nog steeds uit ritme : - (
Zojuist m'n moeder aan de telefoon gehad met uitslag van huisarts. Gelukkig was alles goed. Ze heeft navraag gedaan naar onze familiegeschiedenis van darmkanker en de conclusie is dat zij is geadviseerd zsm het preventief onderzoek uit te laten voeren. Daar is ze nu ook van overtuigd, dus ze gaat. Afhankelijk van haar uitslag moet ik ook. : - (
Maar als ze 'schoon' is, hoef ik voorlopig niet, volgens de huisarts. Ik heb al tegen m'n moeder gezegd dat ik meega, want ik wil het van de artsen in het ziekenhuis horen hoe eea precies zit.
Het lijkt me wel eng zo'n onderzoek... Heeft een van jullie het weleens gehad?
Verder voel ik me moe en lusteloos. En ik baal dat ik mijn aanstellingsbrief nog niet heb gekregen (heb zelf maandag alles op de post gedaan wat er voor nodig was). Hoewel we mondeling overeen zijn gekomen en ik ook de felicitaties heb ontvangen van het bedrijf, voelt het pas echt helemaal zeker als ik de brief heb.
Dalijk naar de psych. Ben benieuwd of ik weer onder hypnose ga en zo ja, waarheen.
donderdag 22 januari 2009 om 13:12
quote:bollo schreef op 22 januari 2009 @ 11:36:
Ha allemaal,
Nog steeds uit ritme : - (
Zojuist m'n moeder aan de telefoon gehad met uitslag van huisarts. Gelukkig was alles goed. Ze heeft navraag gedaan naar onze familiegeschiedenis van darmkanker en de conclusie is dat zij is geadviseerd zsm het preventief onderzoek uit te laten voeren. Daar is ze nu ook van overtuigd, dus ze gaat. Afhankelijk van haar uitslag moet ik ook. : - (
Maar als ze 'schoon' is, hoef ik voorlopig niet, volgens de huisarts. Ik heb al tegen m'n moeder gezegd dat ik meega, want ik wil het van de artsen in het ziekenhuis horen hoe eea precies zit.
Het lijkt me wel eng zo'n onderzoek... Heeft een van jullie het weleens gehad?
Verder voel ik me moe en lusteloos. En ik baal dat ik mijn aanstellingsbrief nog niet heb gekregen (heb zelf maandag alles op de post gedaan wat er voor nodig was). Hoewel we mondeling overeen zijn gekomen en ik ook de felicitaties heb ontvangen van het bedrijf, voelt het pas echt helemaal zeker als ik de brief heb.
Dalijk naar de psych. Ben benieuwd of ik weer onder hypnose ga en zo ja, waarheen.
Hey Bollo:
fijn dat uitslag van je moeder goed was en er nu meer duidelijkheid bestaat over traject, ook voor jou. Lijkt me voor je gemoedsrust prima als je meegaat naar het zkh.
Ben je niet een beetje ongeduldig mbt aanstellingsbrief? Kan me voorstellen dat je em wilt hebben, maar ik heb in ieder geval nog nooit snel een contract onder ogen gehad, meestal was ik allang en breed aan het werk eer het zover kwam. Desalniettemin hoop ik dat je em natuurlijk snel krijgt.
Vanochtend op NBR gehoord over alsmaar stijgende werkloosheid. Nog steeds bang niks te gaan vinden, maar ja, overgeven dan maar...
Nu weer aan de slag. Ben even thuis, laat in de middag nog een bijeenkomst en kon het mooi combineren met even rondje met de hond doen. Wel balen dat het regent,
groet,
Marah
Ha allemaal,
Nog steeds uit ritme : - (
Zojuist m'n moeder aan de telefoon gehad met uitslag van huisarts. Gelukkig was alles goed. Ze heeft navraag gedaan naar onze familiegeschiedenis van darmkanker en de conclusie is dat zij is geadviseerd zsm het preventief onderzoek uit te laten voeren. Daar is ze nu ook van overtuigd, dus ze gaat. Afhankelijk van haar uitslag moet ik ook. : - (
Maar als ze 'schoon' is, hoef ik voorlopig niet, volgens de huisarts. Ik heb al tegen m'n moeder gezegd dat ik meega, want ik wil het van de artsen in het ziekenhuis horen hoe eea precies zit.
Het lijkt me wel eng zo'n onderzoek... Heeft een van jullie het weleens gehad?
Verder voel ik me moe en lusteloos. En ik baal dat ik mijn aanstellingsbrief nog niet heb gekregen (heb zelf maandag alles op de post gedaan wat er voor nodig was). Hoewel we mondeling overeen zijn gekomen en ik ook de felicitaties heb ontvangen van het bedrijf, voelt het pas echt helemaal zeker als ik de brief heb.
Dalijk naar de psych. Ben benieuwd of ik weer onder hypnose ga en zo ja, waarheen.
Hey Bollo:
fijn dat uitslag van je moeder goed was en er nu meer duidelijkheid bestaat over traject, ook voor jou. Lijkt me voor je gemoedsrust prima als je meegaat naar het zkh.
Ben je niet een beetje ongeduldig mbt aanstellingsbrief? Kan me voorstellen dat je em wilt hebben, maar ik heb in ieder geval nog nooit snel een contract onder ogen gehad, meestal was ik allang en breed aan het werk eer het zover kwam. Desalniettemin hoop ik dat je em natuurlijk snel krijgt.
Vanochtend op NBR gehoord over alsmaar stijgende werkloosheid. Nog steeds bang niks te gaan vinden, maar ja, overgeven dan maar...
Nu weer aan de slag. Ben even thuis, laat in de middag nog een bijeenkomst en kon het mooi combineren met even rondje met de hond doen. Wel balen dat het regent,
groet,
Marah
donderdag 22 januari 2009 om 14:10
@ Marahbloem: ik zit te snuffelen naar een rechtenstudie. Door al het gedonder met de erfzaak in mijn familie ben ik erachter gekomen dat ik het erfrecht en andere rechtsgebieden heel interessant vind en ik wil graag mensen goed adviseren en helpen. En ik wil graag een goede baan, ook al ben ik al 34. Studeren vind ik leuk, maar ik moet het wel combineren met werk voor de vaste lasten. Daarom twijfel ik tussen universitair rechten (kun je de meeste kanten mee op, maar is het zwaarst), HBO rechten (schijnt tegenwoordig ook wel gewardeerd te worden en kan indeeltijd MITS je een baan op het gebied hebt, vind ik dan weer lastig, want zonder diploma kom je niet verder dan juridisch secretaresse, maargoed dat moet ik nog informeren) of.... omdat ik dat erfrecht het leukst vind, een opleiding tot notarisklerk. Dat is heel specifiek, maar ik weet zeker dat ik het leuk vind. Heb dan alleen geen andere mogelijkheden meer (kan bijv niet juridisch medewerker bij een gemeente worden) en alweer die eis van een baan op notariskantoor, ook niet bepaald makkelijk. Maar die studie kost maar 10-15 uur per week, dus er kan bij gewerkt worden!
Sorry voor mijn uitgebreide antwoord, hoop dat je t interessant vindt. Het probleem met mijn aanstaande ontslag is dat ik totaal uitgekeken ben op het bedrijf en er waarschijnlijk geen geschikte werkplek meer voor me is. En bij een studie moet ik een passende baan of flexibele werkuren hebben. Het is dus nog een heel gezoek. Het meest jammere vind ik dat de ontslagvergoeding gehalveerd is sinds januari 2009, als dat niet zo was, had ik al 1 jaar kunnen studeren zonder erbij te werken. Dat had me het fijnst geleken, want het eerste jaar is meestal het zwaarst, en dan daarna een parttime baan op het juiste gebied erbij. Maar dit gaat dus niet lukken.
Maar het belangrijkste is dat ik weer goed in mijn vel ga zitten, anders lukt het studeren/werkem ook niet. Ik ben blij dat ik nog even de tijd heb om tot mezelf te komen, ik probeer me geen zorgen te maken over financiën, over het algemeen ga je in Nederland niet dood van de honger en ik kan best goed zuinig leven. Vanwege ontslaggedoe doe ik nu ook alvast heel zuinig!
Nou, wat een schrijfwaterval.
Ik zag dat Hiltje ook lekker aan het tikken is, die heeft een paar goede dagen!
@Bollo: gelukkig dat je moeder niets heeft. Maar ik begrijp je hypochondrische neigingen, heb ik ook een beetje, in die zin dat ik ook hier en daar voel naar vreemde bobbeltjes enzo. Je leest zo vaak over borstkanker... maar ik wil je niet aanwakkeren! Als je geen onderzoek hoeft, moet je proberen je niet meer druk te maken!
Groetjes JJ
Sorry voor mijn uitgebreide antwoord, hoop dat je t interessant vindt. Het probleem met mijn aanstaande ontslag is dat ik totaal uitgekeken ben op het bedrijf en er waarschijnlijk geen geschikte werkplek meer voor me is. En bij een studie moet ik een passende baan of flexibele werkuren hebben. Het is dus nog een heel gezoek. Het meest jammere vind ik dat de ontslagvergoeding gehalveerd is sinds januari 2009, als dat niet zo was, had ik al 1 jaar kunnen studeren zonder erbij te werken. Dat had me het fijnst geleken, want het eerste jaar is meestal het zwaarst, en dan daarna een parttime baan op het juiste gebied erbij. Maar dit gaat dus niet lukken.
Maar het belangrijkste is dat ik weer goed in mijn vel ga zitten, anders lukt het studeren/werkem ook niet. Ik ben blij dat ik nog even de tijd heb om tot mezelf te komen, ik probeer me geen zorgen te maken over financiën, over het algemeen ga je in Nederland niet dood van de honger en ik kan best goed zuinig leven. Vanwege ontslaggedoe doe ik nu ook alvast heel zuinig!
Nou, wat een schrijfwaterval.
Ik zag dat Hiltje ook lekker aan het tikken is, die heeft een paar goede dagen!
@Bollo: gelukkig dat je moeder niets heeft. Maar ik begrijp je hypochondrische neigingen, heb ik ook een beetje, in die zin dat ik ook hier en daar voel naar vreemde bobbeltjes enzo. Je leest zo vaak over borstkanker... maar ik wil je niet aanwakkeren! Als je geen onderzoek hoeft, moet je proberen je niet meer druk te maken!
Groetjes JJ
donderdag 22 januari 2009 om 15:01
@juffrouwjannie, dank voor de uitleg, nu begrijp ik het beter. Snap je motieven nu ook. Ik was redelijk gespecialiseerd in sociale zekerheid, opleiding op dat terrein gevolgd, veel recht gehad, en daardoor weet ik dat je echt op moet passen met dat soort regelingen. In het algemeen vallen ze voor de wg gunstig uit, maar niet voor de wn. En probeer wel echt recht op WW te behouden, dat scheelt je zo ontzettend veel gewoon. Volgens mij kun je met WW parttime opleiding doen (zeker in de avonduren), alleen vermindert daardoor het aantal uren dat je beschikbaar bent voor de arbeidsmarkt en dus je uitkering. Maar het geeft je wel een betere uitgangspositie. Ik ben er inmiddels een poos uit. Maar zorg goed voor jezelf, zeker in financieel opzicht.
Wel leuk voor je dat je een andere richting op wilt. Wat is nu je achtergrond? Overigens mijn zus was 39 toen ze aan een opleiding begon, dezelfde voorwaarden als jij, en heeft een baan gevonden die daarbij paste. Ook al was het niet echt haar richting, maar via netwerken is het haar toch gelukt. Dus: doen waar je hart ligt!
Zo, nu weer aan de slag.
groetjes,
Marah
p.s. vanochtend gewerkt, net met de hond gelopen en voel me gelijk weer stukken beter. Zo nog naar twee bijeenkomsten toe...
Wel leuk voor je dat je een andere richting op wilt. Wat is nu je achtergrond? Overigens mijn zus was 39 toen ze aan een opleiding begon, dezelfde voorwaarden als jij, en heeft een baan gevonden die daarbij paste. Ook al was het niet echt haar richting, maar via netwerken is het haar toch gelukt. Dus: doen waar je hart ligt!
Zo, nu weer aan de slag.
groetjes,
Marah
p.s. vanochtend gewerkt, net met de hond gelopen en voel me gelijk weer stukken beter. Zo nog naar twee bijeenkomsten toe...
donderdag 22 januari 2009 om 16:07
Hey Jannie, ik ben notarisklerk, dus als je nog vragen daarover hebt...
Ik weet dat de opleiding voor medewerkers in het notariaat bezig was er een echte HBO studie van te maken en ik dacht dat dat op korte termijn ingevoerd zou worden. Misschien kan je dan in modules studeren, waaronder familierecht. Zelf ben ik gespecialiseerd in onroerend goed.
Op dit moment een baan vinden in het notariaat is wel lastig. Meeste kantoren zijn op slot gegaan en gooien er alleen mensen uit.... Dat is dan wel jammer, maar je moet ook een beetje geluk hebben.
Pfff autorijden is gelukkig goed gegaan!
Ik weet dat de opleiding voor medewerkers in het notariaat bezig was er een echte HBO studie van te maken en ik dacht dat dat op korte termijn ingevoerd zou worden. Misschien kan je dan in modules studeren, waaronder familierecht. Zelf ben ik gespecialiseerd in onroerend goed.
Op dit moment een baan vinden in het notariaat is wel lastig. Meeste kantoren zijn op slot gegaan en gooien er alleen mensen uit.... Dat is dan wel jammer, maar je moet ook een beetje geluk hebben.
Pfff autorijden is gelukkig goed gegaan!
donderdag 22 januari 2009 om 18:27
Ha allemaal,
@ JJ: ik moet me niet met studiekeuzes bemoeien, maar ik zou gaan voor recht op universitair niveau. Je kunt er alle kanten mee op. Het geeft je zo'n brede basis. Zeker in deze tijd zou ik kiezen voor een brede opleiding. Maar het is jouw keuze natuurlijk!! Dus laat je niet beïnvloeden.
Op dit moment heb ik zo'n pijn in mijn bovenkantje dat ik niet eens kan en wil voelen. Misschien is dat de oplossing... Mezelf eerst bont en blauw knijpen zodat het ophoudt. Ik moet wel zeggen dat de verleiding er wel is. Het heeft echt alles met controle te maken, check, check, dubbel check. Zo bang dat ik iets over het hoofd zie waar ik later mijn leven mee had kunnen redden. Dus blijf ik checken om mezelf te overtuigen.
Ik voel de verleiding steeds sterker opkomen nu ik zo schrijf... AFBLIJVEN!! Anders heb ik dalijk nog meer pijn en dan ga ik steeds meer voelen. GRRRRRRRR...
Zo gaat dat dus...
@ Marahbloem: ook in de regen is het toch heerlijk om met de hond te lopen? Dan is het des te fijner als je thuisbent. Dat vond ik althans toen ik nog bij mijn ouders woonde en daar de honden uitliet.
Heb je je CV al op vacaturebanken geplaatst?
@ Prul: wat goed van je dat je hebt gereden ondanks dat je het spannend vond. Daar kan ik nog wat van leren! Waarom vind jij het spannend?
Was het gezellig bij je ouders?
Ik ben dus weer terug van psych. Opnieuw onder hypnose geweest. Eerst terug naar mijn 12e en daarna 16e. Op mijn 16e is er nl. een keerpunt geweest. Heftig weer. Wel iets minder dan de vorige keer trouwens. Ik kon me iets minder goed concentreren.
Vandaag is een belangrijke conclusie geweest dat ik niet goed ben in keuzes maken. Ik wil altijd de meest optimale situatie kiezen en daardoor kan ik heel lang twijfelen en gesprekken met mezelf voeren. Ik moet altijd de situatie hebben dat een 10 oplevert ipv een 8 of minder.
Ik heb nu de opdracht, naast mijn opdracht voor ziektes, om deze week keuzes te maken die voldoende zijn voor een 7. Ik moet nog eens nadenken hoe ik dat concreet ga maken. : - ?
Ik ben heel streng voor mezelf en alles moet 100%. Als dat niet zo is, dan stel ik mezelf of anderen teleur.
Ik begin me wel af te vragen hoeveel actiepunten ik ga krijgen uit deze sessies. Ik vind het nogal heavy allemaal. Volgende week ga ik waarschijnlijk maar 1 keer, want ik vind 2 keer wel veel. Even kijken hoe het morgen verder met me gaat en of ik me goed voel na vanmiddag.
@ JJ: ik moet me niet met studiekeuzes bemoeien, maar ik zou gaan voor recht op universitair niveau. Je kunt er alle kanten mee op. Het geeft je zo'n brede basis. Zeker in deze tijd zou ik kiezen voor een brede opleiding. Maar het is jouw keuze natuurlijk!! Dus laat je niet beïnvloeden.
Op dit moment heb ik zo'n pijn in mijn bovenkantje dat ik niet eens kan en wil voelen. Misschien is dat de oplossing... Mezelf eerst bont en blauw knijpen zodat het ophoudt. Ik moet wel zeggen dat de verleiding er wel is. Het heeft echt alles met controle te maken, check, check, dubbel check. Zo bang dat ik iets over het hoofd zie waar ik later mijn leven mee had kunnen redden. Dus blijf ik checken om mezelf te overtuigen.
Ik voel de verleiding steeds sterker opkomen nu ik zo schrijf... AFBLIJVEN!! Anders heb ik dalijk nog meer pijn en dan ga ik steeds meer voelen. GRRRRRRRR...
Zo gaat dat dus...
@ Marahbloem: ook in de regen is het toch heerlijk om met de hond te lopen? Dan is het des te fijner als je thuisbent. Dat vond ik althans toen ik nog bij mijn ouders woonde en daar de honden uitliet.
Heb je je CV al op vacaturebanken geplaatst?
@ Prul: wat goed van je dat je hebt gereden ondanks dat je het spannend vond. Daar kan ik nog wat van leren! Waarom vind jij het spannend?
Was het gezellig bij je ouders?
Ik ben dus weer terug van psych. Opnieuw onder hypnose geweest. Eerst terug naar mijn 12e en daarna 16e. Op mijn 16e is er nl. een keerpunt geweest. Heftig weer. Wel iets minder dan de vorige keer trouwens. Ik kon me iets minder goed concentreren.
Vandaag is een belangrijke conclusie geweest dat ik niet goed ben in keuzes maken. Ik wil altijd de meest optimale situatie kiezen en daardoor kan ik heel lang twijfelen en gesprekken met mezelf voeren. Ik moet altijd de situatie hebben dat een 10 oplevert ipv een 8 of minder.
Ik heb nu de opdracht, naast mijn opdracht voor ziektes, om deze week keuzes te maken die voldoende zijn voor een 7. Ik moet nog eens nadenken hoe ik dat concreet ga maken. : - ?
Ik ben heel streng voor mezelf en alles moet 100%. Als dat niet zo is, dan stel ik mezelf of anderen teleur.
Ik begin me wel af te vragen hoeveel actiepunten ik ga krijgen uit deze sessies. Ik vind het nogal heavy allemaal. Volgende week ga ik waarschijnlijk maar 1 keer, want ik vind 2 keer wel veel. Even kijken hoe het morgen verder met me gaat en of ik me goed voel na vanmiddag.
donderdag 22 januari 2009 om 19:08
Hoi Bollo, als je iedere keer dat je bij de psych bent geweest een nieuwe opdracht meekrijgt, dan lijkt het me ook wel veel allemaal. Je probeert al te werken aan je ziektevrees en aan je autorijden.
Tjee hoe zou je dat concreet kunnen krijgen? Voor de 7 in plaats van voor de 10. Zijn er misschien dingen die je niet doet, omdat je er geen 10 van kunt maken?
Ik heb bijvoorbeeld op mijn werk dat ik alles 6 keer check, zodat het echt zonder fouten de deur uitgaat. Dat probeer ik nu minder te doen en ik merk dat er dan toch wel kleine foutjes tussendoor kruipen. Ik krijg dan kromme tenen van mezelf, maar probeer er mijn schouders bij op te halen en tevreden te zijn met de 8. Dat schouders ophalen gaat wel tijd kosten.
Mijn spanning bij het autorijden richt zich voornamelijk op de op- en afritten en op parkeren. De gedachte dat ik niet makkelijk kan parkeren, weerhoudt mij al van het gaan. Hier bij mij thuis moet de auto op een makkelijke plek staan, zodat ik makkelijk in- en uit kan parkeren. Dat betekent dat de auto nooit bij mij in de straat staat, maar achter bij een flat. Als de auto een keertje in de straat staat zit ik, als ik dan een keer weg moet, steeds naar buiten te kijken of ik er wel uit kan komen. Op de woensdags dat ik vrij ben verplaats ik mijn auto dan vaak naar een makkelijk plek (omdat het dan rustig in de buurt is). Ik moet vaak een eindje lopen naar de bestemming, omdat ik alleen maar parkeer op een makkelijke plek, en ja dat is dan vaak niet voor de deur.
Pffff best lastig om die zo op papier te zetten. Voel me zo'n aansteller!
Tjee hoe zou je dat concreet kunnen krijgen? Voor de 7 in plaats van voor de 10. Zijn er misschien dingen die je niet doet, omdat je er geen 10 van kunt maken?
Ik heb bijvoorbeeld op mijn werk dat ik alles 6 keer check, zodat het echt zonder fouten de deur uitgaat. Dat probeer ik nu minder te doen en ik merk dat er dan toch wel kleine foutjes tussendoor kruipen. Ik krijg dan kromme tenen van mezelf, maar probeer er mijn schouders bij op te halen en tevreden te zijn met de 8. Dat schouders ophalen gaat wel tijd kosten.
Mijn spanning bij het autorijden richt zich voornamelijk op de op- en afritten en op parkeren. De gedachte dat ik niet makkelijk kan parkeren, weerhoudt mij al van het gaan. Hier bij mij thuis moet de auto op een makkelijke plek staan, zodat ik makkelijk in- en uit kan parkeren. Dat betekent dat de auto nooit bij mij in de straat staat, maar achter bij een flat. Als de auto een keertje in de straat staat zit ik, als ik dan een keer weg moet, steeds naar buiten te kijken of ik er wel uit kan komen. Op de woensdags dat ik vrij ben verplaats ik mijn auto dan vaak naar een makkelijk plek (omdat het dan rustig in de buurt is). Ik moet vaak een eindje lopen naar de bestemming, omdat ik alleen maar parkeer op een makkelijke plek, en ja dat is dan vaak niet voor de deur.
Pffff best lastig om die zo op papier te zetten. Voel me zo'n aansteller!
vrijdag 23 januari 2009 om 01:29
Hallo!
Omdat ik nog geen zin -lees weerstand- had om naar bed te gaan, zocht ik dit forum op. Ik zit sinds 1,5 maand bij huis vanwege een burn-out en ook voor mij is het niet de eerste keer dat ik last heb van overspannenheid..alleen deze keer had ik het niet echt aan zien komen. Andere keren ook niet denk ik, maar ben best gefrustreerd dat ik het niet heb kunnen voorkomen en geef mezelf voornamelijk op mn kop dat ik het zover heb laten komen en vind mezelf een last voor anderen. Pff klinkt zwaar als ik het zo opschrijf, maar zo voel ik het jammergenoeg wel. Ik lees hier ontzettend veel dingen die me bekend voorkomen en lijkt me prettig om hier ook mee te kunnen praten met jullie..Ik vraag me dan ook af of jullie je herkennen in mijn verhaal. Ik laat aan anderen niet zo snel merken hoe het echt met me gaat, omdat ik niet lastig wil zijn, maar ondertussen ben ik echt te moe om ook maar iets te ondernemen. Eigenlijk weet ik wel hoe het werkt...maar het is zo lastig om het te veranderen. Nu ga ik maar eens slapen..
Zwaai José
Omdat ik nog geen zin -lees weerstand- had om naar bed te gaan, zocht ik dit forum op. Ik zit sinds 1,5 maand bij huis vanwege een burn-out en ook voor mij is het niet de eerste keer dat ik last heb van overspannenheid..alleen deze keer had ik het niet echt aan zien komen. Andere keren ook niet denk ik, maar ben best gefrustreerd dat ik het niet heb kunnen voorkomen en geef mezelf voornamelijk op mn kop dat ik het zover heb laten komen en vind mezelf een last voor anderen. Pff klinkt zwaar als ik het zo opschrijf, maar zo voel ik het jammergenoeg wel. Ik lees hier ontzettend veel dingen die me bekend voorkomen en lijkt me prettig om hier ook mee te kunnen praten met jullie..Ik vraag me dan ook af of jullie je herkennen in mijn verhaal. Ik laat aan anderen niet zo snel merken hoe het echt met me gaat, omdat ik niet lastig wil zijn, maar ondertussen ben ik echt te moe om ook maar iets te ondernemen. Eigenlijk weet ik wel hoe het werkt...maar het is zo lastig om het te veranderen. Nu ga ik maar eens slapen..
Zwaai José
Luister naar je hart, want dat klopt
vrijdag 23 januari 2009 om 11:20
Het gaat helemaal niet goed met mij. Zit te huilen in mijn bed met laptop op schoot. Ik ben zoooooooooooo bang voor borstkanker. Het is niet normaal. Ben helemaal in paniek en zit al sinds gisterenavond te hyperventileren. Kan mezelf er neit toezetten uit bed te komen. Ik weet ook dat ik mijn leven verpest en dat maakt het nog erger. Ik zit te kokhalzen van angst en ben zo bang en verdrietig.
vrijdag 23 januari 2009 om 11:42
Lieve Bollo, probeer wat ademhalingsoefeningen te doen want hiperventileren maakt het echt nog maar erger. Laat het verdriet even toe. Soms is dat gewoon nodig; je weet dat je ziektevrees hebt en je weet ook heel goed dat je er nu iets aan probeert te doen. Omdat je therapie zo hierop gefixeerd is, kan het best zijn dat het in het begin erger lijkt.
Dat is helemaal niet erg. Geef jezelf tot 12.00 uur om verdrietig te zijn, maar probeer dan uit bed te stappen, te eten, te drinken te douchen, want echt meid daar knap je van op. Je ziet er eerst als een berg tegenop, maar dan wordt het beter. Je krijgt dan ook wat afleiding van je ziektevrees.
Hoe is het weer bij jou? Hier regent het pijpestelen, maar als het bij jou droog is, zou ik toch even een frisse neus halen.
een digitale knuffel van mij!
Dat is helemaal niet erg. Geef jezelf tot 12.00 uur om verdrietig te zijn, maar probeer dan uit bed te stappen, te eten, te drinken te douchen, want echt meid daar knap je van op. Je ziet er eerst als een berg tegenop, maar dan wordt het beter. Je krijgt dan ook wat afleiding van je ziektevrees.
Hoe is het weer bij jou? Hier regent het pijpestelen, maar als het bij jou droog is, zou ik toch even een frisse neus halen.
een digitale knuffel van mij!
vrijdag 23 januari 2009 om 13:06
Nou, ik ben in paniek toch naar de huisarts gegaan. Eerst gebeld en ik mocht meteen langskomen.
Ze heeft onderzoek gedaan en vooralsnog niets vreemds ontdekt waar ik ongerust over moet zijn. Wel is links anders dan rechts en zijn mijn borsten gespannen. Dat laatste wijt ze aan het feit dat ik 2 weken geleden voor het laatst ongesteld was.
Ze gaf wel aan dat dit niet het goede moment is om onderzoek te doen en ze heeft gevraagd of ik na mijn eerstvolgende menstruatie nog een keer terugkom voor nieuw onderzoek omdat het dan minder gespannen is.
En daar maak ik me nu dus weer druk om... Zou ze toch iets hebben gevoeld en wil ze het verifiëren in mijn goede 'voelperiode' ?
Ze heeft benadrukt dat ze niets heeft gevoeld dat verontrustend is - alleen maar klierweefsel. Maar waarom moet ik dan nog een keer?
Ze heeft onderzoek gedaan en vooralsnog niets vreemds ontdekt waar ik ongerust over moet zijn. Wel is links anders dan rechts en zijn mijn borsten gespannen. Dat laatste wijt ze aan het feit dat ik 2 weken geleden voor het laatst ongesteld was.
Ze gaf wel aan dat dit niet het goede moment is om onderzoek te doen en ze heeft gevraagd of ik na mijn eerstvolgende menstruatie nog een keer terugkom voor nieuw onderzoek omdat het dan minder gespannen is.
En daar maak ik me nu dus weer druk om... Zou ze toch iets hebben gevoeld en wil ze het verifiëren in mijn goede 'voelperiode' ?
Ze heeft benadrukt dat ze niets heeft gevoeld dat verontrustend is - alleen maar klierweefsel. Maar waarom moet ik dan nog een keer?
vrijdag 23 januari 2009 om 13:14
@Bollo: dit lijkt me een reactie op je therapie, in het kader van dingen moeten eerst erger worden voor ze slechter worden. Zoals ik het zie: je overbezorgdheid mbt ziekte is een soort van controlemechanisme, dat mechanisme is nu aangeraakt door je therapie en doet er werkelijk alles aan om zich ervan te verzekeren niet uitgeband te worden. Vergelijk het in mildere vorm met mensen die stoppen met roken of gaan dieten en de dagen vantevoren als een gek die laatste pakjes op gaan roken of gaan eten. Dat zijn mechanismen die aangeraakt worden, altijd een rol in je leven hebben gehad, die rol staat nu aan het begin van ophouden. En geen enkel mechanisme vindt dat leuk.
Je ha wil je m.i. terug hebben om je gerust te stellen.
Je ha wil je m.i. terug hebben om je gerust te stellen.
vrijdag 23 januari 2009 om 13:20
Je borsten zijn inderdaad verschillend gedurende de periodes van je cyclus. Dat heeft mijn huisarts ook verteld.
Ik vind het niet gek dat ze vraagt of je nog een keertje langskomt. Ze ziet de paniek waarin jij bent, dus ze wil ook dat jij je serieus genomen voelt. Had jij je gerustgesteld gevoeld als zij je het bos in gestuurd had met de mededeling er is niets aan de hand? Probeer te doen wat je therapeut je heeft geadviseerd. Iets van het op internet bewijzen zoeken of zoiets? Ik weet het niet meer precies.
Sterkte Bollo. Leef met je mee!
Ik vind het niet gek dat ze vraagt of je nog een keertje langskomt. Ze ziet de paniek waarin jij bent, dus ze wil ook dat jij je serieus genomen voelt. Had jij je gerustgesteld gevoeld als zij je het bos in gestuurd had met de mededeling er is niets aan de hand? Probeer te doen wat je therapeut je heeft geadviseerd. Iets van het op internet bewijzen zoeken of zoiets? Ik weet het niet meer precies.
Sterkte Bollo. Leef met je mee!
vrijdag 23 januari 2009 om 14:06
Hallo,
Bedankt voor je reactie Hiltje! Ik begin me aardig wanhopig te voelen, omdat ik eigenlijk mezelf enorm in de weg zit..Aan de ene kant wil ik voor doen komen dat het allemaal wel gaat, terwijl dat niet zo is en ik wil dat er juist iemand is die me helpt. Maarja dat hou ik dus zelf weer tegen..pff lastig, kan iemand me vertellen hoe ik dat kan loslaten?
Heel veel sterkte vandaag, Bollo. Het kost veel energie en kracht om jezelf minder bang te krijgen. Ik denk ook dat de huisarts je terug wil zien om je gerust te stellen en je serieus te nemen. Ik heb eerder veel last gehad van paniekaanvallen omdat ik bang was om ziek te zijn of dood te gaan. Nu heb ik dat veel minder..Ik besefte mij dat er teveel is om bang voor te zijn..En een vriendin zei tegen me: wie bang is om dood te gaan, is eigenlijk bang om te leven..Het is ook goed om te kijken waar je nou precies bang voor bent..(bijvoorbeeld om dood te gaan, of om niet alles te kunnen doen wat je wilt doen en zo zijn er nog meerdere dingen waardoor je angst minder abstract wordt) Ik heb geen idee of je hier wat aan hebt, maar wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het nu misschien lijkt dat je nooit van deze angst afkomt, je bent zeker op de goede weg. En inderdaad reageert het eerst als een soort van verslaving. Dat is het eigenlijk ook, want het gaat om de controle houden over je lichaam, en voornamelijk dan om deze los te laten..En ipv vinden dat je je eigen leven hiermee verpest, kun je jezelf eerder een dikke pluim geven omdat je zo hard bezig bent om hier juist mee om te kunnen gaan!
Hoop dat niemand het vervelend vind dat ik me er zo als nieuwkomer meteen in meng, dat is niet mijn bedoeling namelijk
Bedankt voor je reactie Hiltje! Ik begin me aardig wanhopig te voelen, omdat ik eigenlijk mezelf enorm in de weg zit..Aan de ene kant wil ik voor doen komen dat het allemaal wel gaat, terwijl dat niet zo is en ik wil dat er juist iemand is die me helpt. Maarja dat hou ik dus zelf weer tegen..pff lastig, kan iemand me vertellen hoe ik dat kan loslaten?
Heel veel sterkte vandaag, Bollo. Het kost veel energie en kracht om jezelf minder bang te krijgen. Ik denk ook dat de huisarts je terug wil zien om je gerust te stellen en je serieus te nemen. Ik heb eerder veel last gehad van paniekaanvallen omdat ik bang was om ziek te zijn of dood te gaan. Nu heb ik dat veel minder..Ik besefte mij dat er teveel is om bang voor te zijn..En een vriendin zei tegen me: wie bang is om dood te gaan, is eigenlijk bang om te leven..Het is ook goed om te kijken waar je nou precies bang voor bent..(bijvoorbeeld om dood te gaan, of om niet alles te kunnen doen wat je wilt doen en zo zijn er nog meerdere dingen waardoor je angst minder abstract wordt) Ik heb geen idee of je hier wat aan hebt, maar wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het nu misschien lijkt dat je nooit van deze angst afkomt, je bent zeker op de goede weg. En inderdaad reageert het eerst als een soort van verslaving. Dat is het eigenlijk ook, want het gaat om de controle houden over je lichaam, en voornamelijk dan om deze los te laten..En ipv vinden dat je je eigen leven hiermee verpest, kun je jezelf eerder een dikke pluim geven omdat je zo hard bezig bent om hier juist mee om te kunnen gaan!
Hoop dat niemand het vervelend vind dat ik me er zo als nieuwkomer meteen in meng, dat is niet mijn bedoeling namelijk
Luister naar je hart, want dat klopt
vrijdag 23 januari 2009 om 14:12
Bollo,
Ik weet maar een ding. Als de huisarts een knobbel of iets anders verontrustend had ontdekt dan had ze je direct doorverwezen, of je nou in paniek was of niet. Dat is gewoon het protocol: bij iets verontrustend doorverwijzen....
Omdat ze weet dat jij je zo druk maakt, laat ze je nog een keer terugkomen zodat ze je dan echt gerust kan stellen. Want ze heeft niets ernstigs ontdekt....
Sterkte meid.... kan je op dit soort momenten geen kalmeringspilletje nemen om er even doorheen te komen....
Ik zit vandaag redelijk diep in de depressie. Heb er ook een ander topic over geopend...
Sinds de psychiater het heeft vastgesteld voel ik het meer. Mijn gedachten zijn wat rustiger, ik vraag me niet meer de hele tijd af wat er mis met me is en wat er aan gedaan moet/kan worden... want daar heb ik het antwoord op. En dus vecht ik er minder tegen en dus voel ik het rotgevoel en de symptomen meer.... Weinig paniek gelukkig maar voornamelijk nergens maar dan ook nergens zin in en pijn in mijn lijf.....
Ik zit het uit tot de hogere dosis AD gaat aanslaan. Dag na dag....
Ik weet maar een ding. Als de huisarts een knobbel of iets anders verontrustend had ontdekt dan had ze je direct doorverwezen, of je nou in paniek was of niet. Dat is gewoon het protocol: bij iets verontrustend doorverwijzen....
Omdat ze weet dat jij je zo druk maakt, laat ze je nog een keer terugkomen zodat ze je dan echt gerust kan stellen. Want ze heeft niets ernstigs ontdekt....
Sterkte meid.... kan je op dit soort momenten geen kalmeringspilletje nemen om er even doorheen te komen....
Ik zit vandaag redelijk diep in de depressie. Heb er ook een ander topic over geopend...
Sinds de psychiater het heeft vastgesteld voel ik het meer. Mijn gedachten zijn wat rustiger, ik vraag me niet meer de hele tijd af wat er mis met me is en wat er aan gedaan moet/kan worden... want daar heb ik het antwoord op. En dus vecht ik er minder tegen en dus voel ik het rotgevoel en de symptomen meer.... Weinig paniek gelukkig maar voornamelijk nergens maar dan ook nergens zin in en pijn in mijn lijf.....
Ik zit het uit tot de hogere dosis AD gaat aanslaan. Dag na dag....
vrijdag 23 januari 2009 om 14:31
Hoi Jose, natuurlijk ben je van harte welkom op deze topic! Het geldt voor ons allemaal dat we her- en erkenning zoeken op het forum. De schuldgevoelens, de gevoelens anderen tot last te zijn, de vermoeidheid. Daar hebben we allemaal denk ik wel last van. Ieder van ons heeft wel zo zijn strubbelingen en het helpt om eens wat erover op papier te zetten en zeker ook van anderen te lezen hoe zij het ervaren. We gaan er vaak vanuit dat we het allemaal zelf en alleen moeten oplossen, maar soms hebben we daar toch hulp bij nodig. Heb jij in het verleden al eens professionele hulp gezocht?
Zelf slik ik nu voor het eerst anti-depressiva. Vind het nog steeds heftig om toe te geven en zo zwart-wit op papier te zien.
Sinds gisteren denk ik eindelijk: hehe misschien gaat het nu toch wel helpen. Gisteren had ik echt een goeie dag. Vanochtend was het weer even mis. Maar ik weet nu uit ervaring dat 's morgens gewoon de slechtste tijd is. Ik moet mij dwingen om uit bed te gaan, want ik weet dat het goed voor me is. Straks nog even naar buiten om een frisse neus te halen (als die regen nou eens ophield...).
Zijn er dingen waarvan jij weet dat die jou goed doen?
Zelf slik ik nu voor het eerst anti-depressiva. Vind het nog steeds heftig om toe te geven en zo zwart-wit op papier te zien.
Sinds gisteren denk ik eindelijk: hehe misschien gaat het nu toch wel helpen. Gisteren had ik echt een goeie dag. Vanochtend was het weer even mis. Maar ik weet nu uit ervaring dat 's morgens gewoon de slechtste tijd is. Ik moet mij dwingen om uit bed te gaan, want ik weet dat het goed voor me is. Straks nog even naar buiten om een frisse neus te halen (als die regen nou eens ophield...).
Zijn er dingen waarvan jij weet dat die jou goed doen?
