Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
zondag 25 januari 2009 om 01:24
Nee echt snappen is ook moeilijk voor buitenstaanders ben ik bang..Ik ben ook blij dat ik dit forum heb gevonden Het neemt bij mij ook heel veel onzekerheid weg omtrent mn klachten. Dat ik me bepaalde dingen niet verbeeld en dat die er ook bijhoren..Ik slaap al minstens 2 maand erg slecht..Veel drukke dromen, veel wakker en moeilijk in slaap kunnen komen wegens piekeren en angstaanvallen. Ik kan vaak mn denken niet stoppen..Slaap overdag wel weer bij.. Voel me nu eigenlijk wel redelijk rustig..heb alleen geen zin om te slapen.
Luister naar je hart, want dat klopt
zondag 25 januari 2009 om 14:11
Hey Jose, hoe gaat het vanochtend? Dat je geen zin hebt om te slapen snap ik heel goed, maar probeer het toch steeds. Ritme in dag en nacht is nu erg belangrijk. De neiging om overdag in bed te liggen is erg sterk, maar probeer er tegenin te gaan. Doe wat ontspanningoefeningen. Dat traint je om je gedachten stil te leggen en als het in het begin nit lukt is dat helemaal niet erg. Zolang je je er van bewust wordt is dat al een eerste stap. Als je merkt dat je gedachten afdwalen probeer iedere keer weer opnieuw te focussen. En frustreer je niet als het niet lukt, want dat is zinloos. Wees aardig voor jezelf.
zondag 25 januari 2009 om 20:07
Het gaat eigenlijk best goed..Ik voel me weer strijdlustiger.Het oude gevoel van 'jij krijgt me er niet onder' speelt weer op Soms toch handig die overlevingsmechanismes. Ik kreeg een niet al te leuke mail van hem en heb dus ook een niet zo'n leuke mail teruggestuurd. Niet gemeen, maar wel duidelijk en direct. Ik had eigenlijk al best wel wat gepikt en hij schoof alles af op mn burn-out en passeerde mij daarbij als persoon. Het voelt goed om dit ook aan hem te laten weten. Verder krijg ik echt super reacties nog steeds en dat maakt dat ik me helemaal niet meer zo alleen voel. Bedankt voor de tips van de ontspanningsoefeningen. Deze week heb ik vrij veel afspraken met dokters en dergelijke dat de structuur haast wel moet lukken. Hoop wel dat er komende week wat gebeurd met die doorverwijzing dus en eventueel medicatie. Dat hoor ik dinsdag..Ik besef mij dat ik niet minder ben ondanks dat ik me zo voel..en als hij dat wel vind, dan is het maar goed ook dat hij niet meer terugkomt..oja toch nog wel een keer, want zn bril ligt hier nog...Hoe gaat het met jullie?
Luister naar je hart, want dat klopt
zondag 25 januari 2009 om 20:10
goedenavond,
ik heb niet alles gelezen maar laat weer even wat van mij horen.
Heb nog steeds niet echt het idee dat het beter gaat. De lichamelijke klachten zijn wel wat afgezakt. Geen enorme spierpijn meer overal, niet enorm zenuwachtig, hartkloppingen etc. Het slapen wisselt. Dan slaap ik weer een aantal nachten achter elkaar niet en dan ben ik natuurlijk zó moe dat ik de nacht daarop als een blok in slaap val. Ik vind het gezellig om met vrienden af te spreken. Al denk ik op een gegeven moment wel weer 'van mij mag je nu wel eens richting huis' Omdat ik het ook wel vermoeiend vind.
Nog steeds voel ik mij somber, ongelukkig. Heb nergens zin in. Maakt niets mij blij.
En wat ik momenteel ook erg vervelend vind, ik had met de bedrijfsarts afgesproken dat ik aankomende week dus een gesprek zou aangaan met mijn teamleidster om weer aan het werk te gaan. Ik heb een paar keer gebeld maar kreeg de voicemail. Ik heb uiteindelijk maar ingesproken. Ik heb 2 keer een e-mail gestuurd. Maar ik krijg totaal geen reactie. En ik ben gewoon te moe en zie er tegenop om continu maar aan de gang te blijven om contact met haar te krijgen. En ik wéét gewoon dat ik weer de schuld krijg als ik deze week geen afspraak met haar heb. Want dan had ik vaker moeten bellen, of langs kantoor moeten gaan etc. (dit laatste zie ik erg tegenop, en ook weet ik dat ze 9 van de 10 x in bespreking is dus dan rij ik er voor niets heen).
Het zit mij dus nog steeds allemaal niet lekker..
ik heb niet alles gelezen maar laat weer even wat van mij horen.
Heb nog steeds niet echt het idee dat het beter gaat. De lichamelijke klachten zijn wel wat afgezakt. Geen enorme spierpijn meer overal, niet enorm zenuwachtig, hartkloppingen etc. Het slapen wisselt. Dan slaap ik weer een aantal nachten achter elkaar niet en dan ben ik natuurlijk zó moe dat ik de nacht daarop als een blok in slaap val. Ik vind het gezellig om met vrienden af te spreken. Al denk ik op een gegeven moment wel weer 'van mij mag je nu wel eens richting huis' Omdat ik het ook wel vermoeiend vind.
Nog steeds voel ik mij somber, ongelukkig. Heb nergens zin in. Maakt niets mij blij.
En wat ik momenteel ook erg vervelend vind, ik had met de bedrijfsarts afgesproken dat ik aankomende week dus een gesprek zou aangaan met mijn teamleidster om weer aan het werk te gaan. Ik heb een paar keer gebeld maar kreeg de voicemail. Ik heb uiteindelijk maar ingesproken. Ik heb 2 keer een e-mail gestuurd. Maar ik krijg totaal geen reactie. En ik ben gewoon te moe en zie er tegenop om continu maar aan de gang te blijven om contact met haar te krijgen. En ik wéét gewoon dat ik weer de schuld krijg als ik deze week geen afspraak met haar heb. Want dan had ik vaker moeten bellen, of langs kantoor moeten gaan etc. (dit laatste zie ik erg tegenop, en ook weet ik dat ze 9 van de 10 x in bespreking is dus dan rij ik er voor niets heen).
Het zit mij dus nog steeds allemaal niet lekker..
maandag 26 januari 2009 om 00:57
Vervelend dat het zo loopt met je teamleidster..Ik denk dat je het kunt laten bij nog een keer bellen, inspreken en 1 keer langsgaan. Kun je dan misschien een boodschap voor haar achterlaten dat ze contact opneemt met jou? Dan vind ik echt dat je er alles aan hebt gedaan om in contact te komen. Ik denk dat iedereen het daar wel mee eens is. En kun je het ritje erheen niet combineren met de koffiepauze..even weer collega's spreken? Ik weet niet wat voor werk je doet en of dat mogelijk is, maar op die manier heb je ook alvast een kleine opstap om weer aan het werk te gaan en ben je niet voor niks geweest ook al is je teamleidster in gesprek. Misschien kun je zelfs wel als boodschap achterlaten dat je al een aantal keer gebeld hebt en ingesproken, maar dat je niks terughoort en dat je nu wacht tot zij contact opneemt als zij tijd heeft. Heb je ook niet een mailadres bijvoorbeeld? Het zou raar zijn als jij elke keer daar heen moet en weer naar huis kan omdat ze in gesprek is. Dat is gewoon energie verspillen die je straks toch ook weer hard nodig hebt..Sterkte ermee!
Luister naar je hart, want dat klopt
maandag 26 januari 2009 om 09:23
@Heij: ben je alweer bij de huisarts geweest? Leg het ook aan hem/haar voor, hoe je je voelt en wat het bij je oproept. Is nu met de bedrijfsarts een termijn besproken waarop je weer aan het werk moet? Of gaat dat alleen in overleg met je leidinggevende? Wat me overigens raar lijkt. Houd in ieder geval jezelf goed in de gaten. Je werkt in de zorg en als er ergens veel banen zijn, is het daar. Dus: houd je eigen tempo aan!
@Joss: jee, wat een ontwikkelingen ineens. In ieder geval sterkte met alles.
Ik heb een leuk weekend gehad, me niet door mijn werk laten beinvloeden, er niet eens aan gedacht. Ik merk wel dat ik erg op en neer ga. Mijn zus vroeg gisteren of ik depressief was. Dat is toch echt niet zo. Wel uitgehold. Nog een paar weken en ik kan dag tegen bedrijf zeggen. Alleen dat al geeft me weer goede moed voor de toekomst. Nu alleen hopen dat ik snel iets vind wat wel bij me past.
@Joss: jee, wat een ontwikkelingen ineens. In ieder geval sterkte met alles.
Ik heb een leuk weekend gehad, me niet door mijn werk laten beinvloeden, er niet eens aan gedacht. Ik merk wel dat ik erg op en neer ga. Mijn zus vroeg gisteren of ik depressief was. Dat is toch echt niet zo. Wel uitgehold. Nog een paar weken en ik kan dag tegen bedrijf zeggen. Alleen dat al geeft me weer goede moed voor de toekomst. Nu alleen hopen dat ik snel iets vind wat wel bij me past.
maandag 26 januari 2009 om 10:53
Succes Marah!! Laat je even weten hoe het was?
@ Heyjij: houd voor jezelf een 'contactoverzicht' bij waarin staat op welke datum en tijdstip je hebt gebeld/ gemaild. Hou daarin ook bij als je daadwerkelijk iemand hebt gesproken zoals de bedrijfsarts of leidinggevende. Dat zorgt ervoor dat je sterk staat en dat het niet aan jou ligt. Het is slechts een tip, maar ik heb het trouw gedaan.
@ Joss: ik zit nog niet helemaal in jouw verhaal, maar ik ga het proberen bij te houden. Ik zit momenteel flink met mezelf in de knoop - ziektevrees beleeft hoogtepunten - maar ik doe mijn best. Ik heb wel begrepen dat je het heel moeilijk hebt en ik wil je daarvoor STERKTE wensen!
@ allen: het gaat nog niet super. Eigenlijk gaat het nog helemaal niet goed. Ik ben blij dat ik morgen weer naar psych mag en ik wil praktische tips.
Zometeen komt mijn schoonvader me gezelschap houden...Vriend was bezorgd om me en heeft meegeholpen met een afleidende week. Lief he? ; - )
@ Heyjij: houd voor jezelf een 'contactoverzicht' bij waarin staat op welke datum en tijdstip je hebt gebeld/ gemaild. Hou daarin ook bij als je daadwerkelijk iemand hebt gesproken zoals de bedrijfsarts of leidinggevende. Dat zorgt ervoor dat je sterk staat en dat het niet aan jou ligt. Het is slechts een tip, maar ik heb het trouw gedaan.
@ Joss: ik zit nog niet helemaal in jouw verhaal, maar ik ga het proberen bij te houden. Ik zit momenteel flink met mezelf in de knoop - ziektevrees beleeft hoogtepunten - maar ik doe mijn best. Ik heb wel begrepen dat je het heel moeilijk hebt en ik wil je daarvoor STERKTE wensen!
@ allen: het gaat nog niet super. Eigenlijk gaat het nog helemaal niet goed. Ik ben blij dat ik morgen weer naar psych mag en ik wil praktische tips.
Zometeen komt mijn schoonvader me gezelschap houden...Vriend was bezorgd om me en heeft meegeholpen met een afleidende week. Lief he? ; - )
maandag 26 januari 2009 om 11:58
Hallo,
Bollo: jammer dat het nog niet top gaat. Ik ken het.... nog even doorbijten meisje....je bent wel goed bezig met therapie.
Marah: voor jou het zelfde: een knuffel en inderdaad, nog even volhouden... Vond je overige berichtjes best positief tot nu toe....
Ook aan de anderen: dapper doorgaan op weg naar de betere tijden...
Ik zit nog steeds bij mijn pa totdat mijn depressie wat opklaart... Ben pas 5 dagen bezig met ophogen medicatie dus kan nog niets verwachten.
Heb bloedonderzoek gedaan en ben verder helemaal gezond...
Als ik weer wat op de been ben gaan we vast verder kijken naar een vorm van therapie....
Bollo: jammer dat het nog niet top gaat. Ik ken het.... nog even doorbijten meisje....je bent wel goed bezig met therapie.
Marah: voor jou het zelfde: een knuffel en inderdaad, nog even volhouden... Vond je overige berichtjes best positief tot nu toe....
Ook aan de anderen: dapper doorgaan op weg naar de betere tijden...
Ik zit nog steeds bij mijn pa totdat mijn depressie wat opklaart... Ben pas 5 dagen bezig met ophogen medicatie dus kan nog niets verwachten.
Heb bloedonderzoek gedaan en ben verder helemaal gezond...
Als ik weer wat op de been ben gaan we vast verder kijken naar een vorm van therapie....
maandag 26 januari 2009 om 13:31
Pfff het valt niet mee om na 5 vrije dagen weer aan het werk te gaan. Ik merkte dat ik in de loop van de zondag alweer lichtelijk de zenuwen kreeg. Bang dat ik fouten heb gemaakt en bang voor de dingen die op mijn buro liggen.
Maar het is niet meer zo extreem als daarvoor. Ik sta niet meer misselijk van de zenuwen op. Het is wat getemperd, hoewel er nu wel extreme moeheid voor in de plaats is gekomen. Ik moest mezelf weer uit bed slepen vanochtend.
@Marah, heb je je zus gevraagd waarom ze dacht dat je mischien depressief was? Ik dacht ook altijd van mezelf dat ik niet depressief ben, maar de laatste tijd moet ik die geachte toch echt herzien.
Succes met je lg vandaag.
@Hiltje, jij hebt mij de afgelopen tijd steeds een hart onder de riem gestoken, dat ik geduld moest hebben totdat de pillen hun uitwerking kunnen hebben. Nu kan ik het tegen jou zeggen. Heb geduld. Vind dat je goed bezig bent!
Toch fijn dat uit je bloedonderzoek blijkt dat je geen andere kwalen hebt.
@Bollo wij hebben echt het voordeel dat we een vriend hebben die zo lief is en ons steunt. Als ik dat niet zou hebben of als hij het uit zou maken, zou het echt een stuk slechter met me gaan.
@Jose, heb je vandaag nog contact met je vriend of gaat het nu alleen nog maar via de e-mail? Vind dat laatste altijd wel een beetje gevaarlijk, omdat e-mails soms heel verkeerd over kunnen komen. Je kunt er toch minder je gevoel in leggen dan face-to-face zullen we maar zeggen.
Maar het is niet meer zo extreem als daarvoor. Ik sta niet meer misselijk van de zenuwen op. Het is wat getemperd, hoewel er nu wel extreme moeheid voor in de plaats is gekomen. Ik moest mezelf weer uit bed slepen vanochtend.
@Marah, heb je je zus gevraagd waarom ze dacht dat je mischien depressief was? Ik dacht ook altijd van mezelf dat ik niet depressief ben, maar de laatste tijd moet ik die geachte toch echt herzien.
Succes met je lg vandaag.
@Hiltje, jij hebt mij de afgelopen tijd steeds een hart onder de riem gestoken, dat ik geduld moest hebben totdat de pillen hun uitwerking kunnen hebben. Nu kan ik het tegen jou zeggen. Heb geduld. Vind dat je goed bezig bent!
Toch fijn dat uit je bloedonderzoek blijkt dat je geen andere kwalen hebt.
@Bollo wij hebben echt het voordeel dat we een vriend hebben die zo lief is en ons steunt. Als ik dat niet zou hebben of als hij het uit zou maken, zou het echt een stuk slechter met me gaan.
@Jose, heb je vandaag nog contact met je vriend of gaat het nu alleen nog maar via de e-mail? Vind dat laatste altijd wel een beetje gevaarlijk, omdat e-mails soms heel verkeerd over kunnen komen. Je kunt er toch minder je gevoel in leggen dan face-to-face zullen we maar zeggen.
maandag 26 januari 2009 om 13:52
@Hiltje, fijn dat je bij je vader blijft tot het wat beter gaat. Het lijkt me helemaal afschuwelijk om dan alleen te zijn. Heb ik zelf ook last van. Je moet dan toch continu jezelf oppeppen en motiveren en zo.
@iedereen: gesprek met ubermuts, tja, het is en blijft een muts. Ze probeerde me wat dingen in de schoenen te schuiven die gevolg zijn van bedrijfsbeleid. Is haar dus niet gelukt. Maar zodra ik binnenstap voel ik mijn energie en enthousiasme werkelijk helemaal weg ebben. Kon later nog een ding denken: over een paar weken is het voorbij.
@Bollo: balen dat het niet beter gaat. Probeer in ieder geval zoveel mogelijk te ontstappen, naar buiten gaan, wandelen, krant in cafe lezen o.i.d. Ik hoop dat het lukt!
@iedereen: gesprek met ubermuts, tja, het is en blijft een muts. Ze probeerde me wat dingen in de schoenen te schuiven die gevolg zijn van bedrijfsbeleid. Is haar dus niet gelukt. Maar zodra ik binnenstap voel ik mijn energie en enthousiasme werkelijk helemaal weg ebben. Kon later nog een ding denken: over een paar weken is het voorbij.
@Bollo: balen dat het niet beter gaat. Probeer in ieder geval zoveel mogelijk te ontstappen, naar buiten gaan, wandelen, krant in cafe lezen o.i.d. Ik hoop dat het lukt!
maandag 26 januari 2009 om 14:06
Prul: Dank voor je lieve woorden... denk je dat je nu dan toch effect van de AD hebt? Je schrijft dat het niet meer zo extreem is als daarvoor.... En die vermoeidheid.. kan heel goed bijwerking zijn... Maar kan ook zijn dat als je wat stemming iets beter wordt, je daar minder tegen hoeft te vechten en de vermoeidheid goed gaat voelen... Ik heb op mijn 24 e na mijn eerste periode een half jaar geslapen... Pas toen ik mijn eerste baan kreeg klaarde ik wat op....
Grappig: ik dacht ook dat het geen depressie was. Totdat de psych zei dat het wel degelijk depressie is.... en jee, toen ging ik het gevoel herkennen als depressie hoor...Maar ik blijf erbij dat burn out/overspannen en depressie grote overlappingen heeft... Bij mij is de depressie ook door werkstress veroorzaakt. Maar ik vind mijn werk... anders dan bijvoorbeeld Marah wel leuk en voldoening geven...
Grappig: ik dacht ook dat het geen depressie was. Totdat de psych zei dat het wel degelijk depressie is.... en jee, toen ging ik het gevoel herkennen als depressie hoor...Maar ik blijf erbij dat burn out/overspannen en depressie grote overlappingen heeft... Bij mij is de depressie ook door werkstress veroorzaakt. Maar ik vind mijn werk... anders dan bijvoorbeeld Marah wel leuk en voldoening geven...
maandag 26 januari 2009 om 14:42
@ Hiltje: depressie hoort ook bij ziektevrees.... : - ( Ik heb het weekend echt lopen janken van ellende dat ik zo 'out of control' ben (wat een goede zin eigenlijk 'out of control' , kan op meerdere manieren worden uitgelegd). Ik heb mijn depressiewerkboek er maar eens bijgepakt en ik ga aan de slag met de oefeningen.
maandag 26 januari 2009 om 16:41
Hee allemaal,
Ben vandaag helemaal hyper, weet van gekkigheid niet wat ik moet doen..Vorige week helemaal nulkommanul energie en nu loopt het over..pff. Ben wel voorzichtig..Bang voor leegstroom. Pak zo de kwasten er maar eens weer bij. Heb mn plaatje ook maar veranderd in een tekening van mij Dat geeft me rust, beetje kwasten.
Heb een mail terug gehad, waarin ik excuses(!) kreeg van mn ex dat hij me zo heeft behandeld en dat hij inderdaad voorbij ging aan mijn gevoel..Ik zie nog wel weer een opening, maar is afwachten. En wat denk ik nu zo goed voelt is de reacties van de mensen om me heen, dat ze juist vinden dat ik het goed doe en niet dat ze me zwak vinden zoals ikzelf voor ze invulde. In de relatie was ik ook veel bezig om het hem naar zijn zin te maken, met energie die ik dus niet had..Dat valt nu van me af en ik heb mezelf goed kunnen verwoorden naar hem toe..Pff voel me weer helemaal positief en dat vind ik een beetje eng..
@Bollo: Ik weet een beetje hoe het is die ziektevrees. Ben er bijna vanaf. En ik zou willen dat ik je kon vertellen hoe je daar vanaf komt..maar das zo lastig te benoemen. Ik weet wel dat ik verstandelijk het angstgevoel tegen ga nu, door feiten te zoeken, volgens mij zag ik ook al zoiets bij jou staan. Nou ja voor nu wil ik je veel sterkte wensen, want weet nog goed hoe naar dat is. Blij dat je zoveel steun aan je vriend hebt!
@Prulletje: Lastig dat het je veel moeite kostte om uit bed te komen, maar je hebt het toch wel gedaan! Fijn dat je iig met minder zenuwen kan beginnen. Komt dit door de AD denk je?
@ Marahbloem: Snap niet precies hoe het zit met jouw werk. Je moet nog een paar weken op een plek wat je niet bevalt begrijp ik uit je verhaal. Lijkt me erg vervelend. Wat zou je wel willen gaan doen?
@ Hiltje: Ik denk ook dat het heel veel overlapping heeft. Ben in het verleden ook depressief geweest en herken nu ook veel trekjes bij mezelf daarvan. Maar volgens het legioen artsen om me heen (haha, zo voelt het wel) zit ik er wel tegenaan, maar is het het net niet..gaat volgens ook om de tijd dat je je negatief voelt. Na een maand aaneengesloten mag het een depressie heten geloof ik..Maarja heel vervelend is het sowieso. Fijn dat je niet alleen bent in deze tijd. Werk je wel op het moment? Of zit dat er nu niet in? Aan je verhaal af te lezen denk ik het laatste. Hoop dat je snel wat profijt hebt van de medicatie!
Ben vandaag helemaal hyper, weet van gekkigheid niet wat ik moet doen..Vorige week helemaal nulkommanul energie en nu loopt het over..pff. Ben wel voorzichtig..Bang voor leegstroom. Pak zo de kwasten er maar eens weer bij. Heb mn plaatje ook maar veranderd in een tekening van mij Dat geeft me rust, beetje kwasten.
Heb een mail terug gehad, waarin ik excuses(!) kreeg van mn ex dat hij me zo heeft behandeld en dat hij inderdaad voorbij ging aan mijn gevoel..Ik zie nog wel weer een opening, maar is afwachten. En wat denk ik nu zo goed voelt is de reacties van de mensen om me heen, dat ze juist vinden dat ik het goed doe en niet dat ze me zwak vinden zoals ikzelf voor ze invulde. In de relatie was ik ook veel bezig om het hem naar zijn zin te maken, met energie die ik dus niet had..Dat valt nu van me af en ik heb mezelf goed kunnen verwoorden naar hem toe..Pff voel me weer helemaal positief en dat vind ik een beetje eng..
@Bollo: Ik weet een beetje hoe het is die ziektevrees. Ben er bijna vanaf. En ik zou willen dat ik je kon vertellen hoe je daar vanaf komt..maar das zo lastig te benoemen. Ik weet wel dat ik verstandelijk het angstgevoel tegen ga nu, door feiten te zoeken, volgens mij zag ik ook al zoiets bij jou staan. Nou ja voor nu wil ik je veel sterkte wensen, want weet nog goed hoe naar dat is. Blij dat je zoveel steun aan je vriend hebt!
@Prulletje: Lastig dat het je veel moeite kostte om uit bed te komen, maar je hebt het toch wel gedaan! Fijn dat je iig met minder zenuwen kan beginnen. Komt dit door de AD denk je?
@ Marahbloem: Snap niet precies hoe het zit met jouw werk. Je moet nog een paar weken op een plek wat je niet bevalt begrijp ik uit je verhaal. Lijkt me erg vervelend. Wat zou je wel willen gaan doen?
@ Hiltje: Ik denk ook dat het heel veel overlapping heeft. Ben in het verleden ook depressief geweest en herken nu ook veel trekjes bij mezelf daarvan. Maar volgens het legioen artsen om me heen (haha, zo voelt het wel) zit ik er wel tegenaan, maar is het het net niet..gaat volgens ook om de tijd dat je je negatief voelt. Na een maand aaneengesloten mag het een depressie heten geloof ik..Maarja heel vervelend is het sowieso. Fijn dat je niet alleen bent in deze tijd. Werk je wel op het moment? Of zit dat er nu niet in? Aan je verhaal af te lezen denk ik het laatste. Hoop dat je snel wat profijt hebt van de medicatie!
Luister naar je hart, want dat klopt
maandag 26 januari 2009 om 16:55
@Bah, inmiddels al twee afwijzingen ontvangen. 't Is nu bijna 5 uur en zou het liefste naar bed gaan. Niet leuk dus. Maar ben werkelijk niet vooruit te branden. Al die negatieve energie vreet zo ontzettend aan me.
@Joss: ik werk in een functie die me compleet uitgehold geeft. Over een aantal weken loopt mijn contract af; Omdat het bij mij zou werkgerelateerd is, hoop ik dat het daarna dus beter met me gaat. Alhoewel ik wel dingen zie die ik sowieso moet veranderen, veel meer ontspannende dingen doen bijvoorbeeld. Weer een hobby oppakken dus.
@bollo: morgen afspraak bij psych. Waar ga je aan werken? Ziektevrees?
@Joss: ik werk in een functie die me compleet uitgehold geeft. Over een aantal weken loopt mijn contract af; Omdat het bij mij zou werkgerelateerd is, hoop ik dat het daarna dus beter met me gaat. Alhoewel ik wel dingen zie die ik sowieso moet veranderen, veel meer ontspannende dingen doen bijvoorbeeld. Weer een hobby oppakken dus.
@bollo: morgen afspraak bij psych. Waar ga je aan werken? Ziektevrees?
maandag 26 januari 2009 om 16:58
he joss,
Ik voel me enorm egoïstisch dat ik over mezelf door zit te praten, terwijl jij het ook niet makkelijk hebt. Sorry! Houd je positiviteit vast en wees er niet bang voor. Geniet ervan!!
Had jij ziektevrees ook te maken met het gevoel van het niet om kunnen gaan met onzekerheden en dat je niet over alles controle kunt hebben? Hoe ben je eruit gekomen?
Ik voel me enorm egoïstisch dat ik over mezelf door zit te praten, terwijl jij het ook niet makkelijk hebt. Sorry! Houd je positiviteit vast en wees er niet bang voor. Geniet ervan!!
Had jij ziektevrees ook te maken met het gevoel van het niet om kunnen gaan met onzekerheden en dat je niet over alles controle kunt hebben? Hoe ben je eruit gekomen?
maandag 26 januari 2009 om 18:10
Hah zo voelde ik me nou juist ook vorige week, toen zat jij ook moeilijk en kwam ik daar even tussendoor fietsen.
Niet egoistisch voelen dus, dan hou ik daar ook mee op
Ik had paniekaanvallen en dacht dan dat ik op dat moment dood ging..Ook was ik bang voor ziektes. Bij een ontstoken haarzakje ging ik al meteen uit van het ergste.
Een paniekaanval krijg ik als ik mijn gevoel onderdruk, voornamelijk boosheid, want ik had niet geleerd hoe ik met boosheid om moest gaan. Op een gegeven moment was ik zo bang voor vanalles dat het niet meer leefbaar werd. Ik ben feiten op gaan zoeken en dan niet de horrorverhalen, maar juist medische dingen en gesprekken aangegaan met anderen. Hoe gaan zij ermee om dat je niet overal controle over kunt hebben. Controle loslaten bij kleine dingen en zien dat er niks ernstigs gebeurd, helpt ook. Op de momenten dat je paniekerig wordt, kun je dit vertellen aan iemand (je vriend?) Ik merkte dan dat het al wat verdween dan. Het is ook handig dat je vriend wat medische feiten weet zodat hij je gerust kan stellen op zo'n moment. En waar ben je precies bang voor? Als je je angst iets kunt toespitsen is het makkelijker om het te beredeneren. Ik ben ook een boekje bij gaan houden wanneer ik bang werd. Misschien krijg je daardoor inzicht in wanneer die angst naar boven komt. Voelde je er vlak daarvoor gekwetst, boos, nutteloos, of anders. Dan kun je daar een patroon in ontdekken.
Ik zag in dat ik dan wel niet de gehele controle over dit soort dingen kon hebben, maar dat ik het mezelf wel makkelijker kon maken door de mensen om me heen te vertrouwen, de artsen en het belangrijkste: door beter voor mezelf te zorgen door te luisteren naar mn gevoel. Daarbij heb je niet een beter leven door bang te zijn voor vanalles wat je zou kunnen krijgen, want dat zijn er gewoon teveel. En hiermee doe je jezelf enorm tekort
Hoop dat je hier wat aan hebt, bespreek het a.u.b wel met je psych als je van plan bent er iets van uit te proberen, want miss heeft hij/zij wel een ander plan voor je. Bij iedereen werkt het weer anders..Ik was op het ergste moment van de paniekstoornis opgenomen en had alle begeleiding.
Niet egoistisch voelen dus, dan hou ik daar ook mee op
Ik had paniekaanvallen en dacht dan dat ik op dat moment dood ging..Ook was ik bang voor ziektes. Bij een ontstoken haarzakje ging ik al meteen uit van het ergste.
Een paniekaanval krijg ik als ik mijn gevoel onderdruk, voornamelijk boosheid, want ik had niet geleerd hoe ik met boosheid om moest gaan. Op een gegeven moment was ik zo bang voor vanalles dat het niet meer leefbaar werd. Ik ben feiten op gaan zoeken en dan niet de horrorverhalen, maar juist medische dingen en gesprekken aangegaan met anderen. Hoe gaan zij ermee om dat je niet overal controle over kunt hebben. Controle loslaten bij kleine dingen en zien dat er niks ernstigs gebeurd, helpt ook. Op de momenten dat je paniekerig wordt, kun je dit vertellen aan iemand (je vriend?) Ik merkte dan dat het al wat verdween dan. Het is ook handig dat je vriend wat medische feiten weet zodat hij je gerust kan stellen op zo'n moment. En waar ben je precies bang voor? Als je je angst iets kunt toespitsen is het makkelijker om het te beredeneren. Ik ben ook een boekje bij gaan houden wanneer ik bang werd. Misschien krijg je daardoor inzicht in wanneer die angst naar boven komt. Voelde je er vlak daarvoor gekwetst, boos, nutteloos, of anders. Dan kun je daar een patroon in ontdekken.
Ik zag in dat ik dan wel niet de gehele controle over dit soort dingen kon hebben, maar dat ik het mezelf wel makkelijker kon maken door de mensen om me heen te vertrouwen, de artsen en het belangrijkste: door beter voor mezelf te zorgen door te luisteren naar mn gevoel. Daarbij heb je niet een beter leven door bang te zijn voor vanalles wat je zou kunnen krijgen, want dat zijn er gewoon teveel. En hiermee doe je jezelf enorm tekort
Hoop dat je hier wat aan hebt, bespreek het a.u.b wel met je psych als je van plan bent er iets van uit te proberen, want miss heeft hij/zij wel een ander plan voor je. Bij iedereen werkt het weer anders..Ik was op het ergste moment van de paniekstoornis opgenomen en had alle begeleiding.
Luister naar je hart, want dat klopt
maandag 26 januari 2009 om 18:45
maandag 26 januari 2009 om 18:58
@Hiltje, nu jij de dosis van de ad hebt verhoogd, krijg je dan ook de bijwerkingen weer, die je kreeg toen je begon met slikken, zoals de misselijkheid, moeheid e.d. of blijven die nu weg en is het wachten tot je je beter gaat voelen?
Ik weet dat bij mijn ad moeheid een van de bijwerkingen is, maar ik vraag mij nu af of ik deze bijwerking blijf houden of dat die op een gegeven moment weggaat, zoals ook de misselijkheid is weggegaan. Weet een van jullie dat misschien?
@Joss, ik vind dat je je echt kranig houdt!
Dat je steeds voor een ander invult wat jij denkt dat zij zullen vinden, herken ik goed. Het is een van de valkuilen van de automatische gedachten heb ik van mijn psych geleerd. Ik heb een keer een lijst van haar gekregen met wat onder automatische gedachten valt en scoorde daar zelf heel hoog op; misschien voor jullie ook herkenbaar?
1. gedachten lezen: zonder het te zeggen weet je wat mensen denken en waarom ze doen als ze doen; in het bijzonder meen je te weten hoe mensen over jou denken.
2. personaliseren: je gaat er van uit dat alles wat mensen doen en zeggen een reactie is op jou. Je vergelijkt jezelf met anderen en probeert uit te maken wie het slimste is, het bekwaamst, het aantrekkelijkst enz.
3. zou-moeten/moeten: je hebt een reeks van strenge regels waaraan jij en anderen zouden moeten voldoen. Je voelt je schuldig als je de regels zelf overtreedt. Vaak zijn dingen die je wilt een moeten geworden. "Ik wil sporten" wordt dan "Ik moet sporten".
4. overgeneraliseren: je trekt algemene conclusies op basis van een enkel voorval of gegeven. Je overdrijft de mate waarin problemen voorkomen en hanteert negatieve alomvattende kwalificaties.
5. rampdenken/waarzeggerij: je rekent op rampen, ziet ze zelfs al voor je. Je ziet of hoort een probleem en vraagt je meteen af "Stel dat". Stel dat het ongeluk toeslaat. Stel dat het jou overkomt. Mogelijk voorspel je ook de toekomst, dat dingen slechter worden. "Ik krijg die baan vast niet."
Ben benieuwd wie van jullie waarop scoort. Ik scoor op allemaal!
Ik weet dat bij mijn ad moeheid een van de bijwerkingen is, maar ik vraag mij nu af of ik deze bijwerking blijf houden of dat die op een gegeven moment weggaat, zoals ook de misselijkheid is weggegaan. Weet een van jullie dat misschien?
@Joss, ik vind dat je je echt kranig houdt!
Dat je steeds voor een ander invult wat jij denkt dat zij zullen vinden, herken ik goed. Het is een van de valkuilen van de automatische gedachten heb ik van mijn psych geleerd. Ik heb een keer een lijst van haar gekregen met wat onder automatische gedachten valt en scoorde daar zelf heel hoog op; misschien voor jullie ook herkenbaar?
1. gedachten lezen: zonder het te zeggen weet je wat mensen denken en waarom ze doen als ze doen; in het bijzonder meen je te weten hoe mensen over jou denken.
2. personaliseren: je gaat er van uit dat alles wat mensen doen en zeggen een reactie is op jou. Je vergelijkt jezelf met anderen en probeert uit te maken wie het slimste is, het bekwaamst, het aantrekkelijkst enz.
3. zou-moeten/moeten: je hebt een reeks van strenge regels waaraan jij en anderen zouden moeten voldoen. Je voelt je schuldig als je de regels zelf overtreedt. Vaak zijn dingen die je wilt een moeten geworden. "Ik wil sporten" wordt dan "Ik moet sporten".
4. overgeneraliseren: je trekt algemene conclusies op basis van een enkel voorval of gegeven. Je overdrijft de mate waarin problemen voorkomen en hanteert negatieve alomvattende kwalificaties.
5. rampdenken/waarzeggerij: je rekent op rampen, ziet ze zelfs al voor je. Je ziet of hoort een probleem en vraagt je meteen af "Stel dat". Stel dat het ongeluk toeslaat. Stel dat het jou overkomt. Mogelijk voorspel je ook de toekomst, dat dingen slechter worden. "Ik krijg die baan vast niet."
Ben benieuwd wie van jullie waarop scoort. Ik scoor op allemaal!
maandag 26 januari 2009 om 19:24
@marah, ik heb intussen ook m'n afwijzing binnen. Meer dan 2 weken na de sollicitatie... Ik had vandaag een voicemail, dat ik het niet was geworden, maar dat hij het er nog wel over wilde hebben. Ik ga denk ik nog wel bellen, ben benieuwd. Balen dat je bent afgewezen... Geef de moed niet op he, je vindt echt wel wat...
@prul, die lijst, herkenbaar... Ik kan zo doordraven in "stel nou dat" scenario's, kan bijvoorbeeld na een slechte les precies bedenken hoe de volgende les nóg slechter kan gaan. En dan 10 slechte scenario's bedenken. Ik moet ook veel van mezelf...
Ik ben de komende paar avonden weg, en weet nu al dat ik dan niet aan schrijven toekom (dan wordt het een "moeten"). Ik ben dus even stil, maar het gaat niet slecht hoor... "Spreek" jullie gauw weer!
@prul, die lijst, herkenbaar... Ik kan zo doordraven in "stel nou dat" scenario's, kan bijvoorbeeld na een slechte les precies bedenken hoe de volgende les nóg slechter kan gaan. En dan 10 slechte scenario's bedenken. Ik moet ook veel van mezelf...
Ik ben de komende paar avonden weg, en weet nu al dat ik dan niet aan schrijven toekom (dan wordt het een "moeten"). Ik ben dus even stil, maar het gaat niet slecht hoor... "Spreek" jullie gauw weer!
maandag 26 januari 2009 om 20:14
He prul,
Ik scoor ook op alles... : - (
Verschillende punten zijn ook duidelijk naar mijn ziektevrees toe te schrijven, met name 4 en 5.
De andere 3 heb ik in mijn 'normale' functioneren.
Het is wat met ons allemaal... We zijn een leuk stel zo. En dat schrijf ik met een lach op mijn gezicht hoor, dus niemand hoeft zich aangesproken te voelen.
@ muziekmeisje: balen van de afwijzing! Ik zou zeker even bellen voor de motivatie. Misschien mag je na je studie wel komen... : - ) ?
Ik scoor ook op alles... : - (
Verschillende punten zijn ook duidelijk naar mijn ziektevrees toe te schrijven, met name 4 en 5.
De andere 3 heb ik in mijn 'normale' functioneren.
Het is wat met ons allemaal... We zijn een leuk stel zo. En dat schrijf ik met een lach op mijn gezicht hoor, dus niemand hoeft zich aangesproken te voelen.
@ muziekmeisje: balen van de afwijzing! Ik zou zeker even bellen voor de motivatie. Misschien mag je na je studie wel komen... : - ) ?
maandag 26 januari 2009 om 21:17
maandag 26 januari 2009 om 21:47
maandag 26 januari 2009 om 22:53
Ja dat is erg lastig te zeggen Angel..Vooral omdat hij niet aangeeft wat hij wil. Het kan zo zijn dat hij het zelf ook even niet weet wat hij nodig heeft en dat het hem te druk is in zijn hoofd. Vandaar dat hij dan rust wil. Heeft hij al lang een burn-out? Misschien heeft hij moeite met het accepteren hiervan..Maar is voor mij nu ook een beetje raden..Ik vond het zelf wel een heel rare gewaarwording dat je ineens nog zo weinig kan. Je wilt wel, maar het lichaam is op, of de batterij is leeg. Hah of zoals de haptotherapeut tegen me zegt is mn lichaam een gebruikt theezakje. :s Weet je dingen waar hij rustig van wordt? Probeer hem in ieder geval dagelijks wel even naar buiten te krijgen als hij dat nog niet doet, stukje wandelen ofzo..Dit helpt vaak veel, even een frisse neus. Het is erg frustrerend zo'n burn-out en vrij moeilijk om aan te geven wat er nodig is om je wat beter te voelen. Probeer hem in ieder geval niet teveel te pushen, want dit kan hij als onbegrip ervaren..Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Wellicht dat anderen een aanvulling hebben hierop?? Of het niet met me eens zijn, dat kan natuurlijk ook:)
De tekening is met vetkrijt en het zijn inderdaad een aantal paleisachtige gebouwen en een vlinder:)
Oja op de lijst scoor ik ook heel goed:) of is dat nu juist niet goed hah.
De tekening is met vetkrijt en het zijn inderdaad een aantal paleisachtige gebouwen en een vlinder:)
Oja op de lijst scoor ik ook heel goed:) of is dat nu juist niet goed hah.
Luister naar je hart, want dat klopt
dinsdag 27 januari 2009 om 09:23
Angel...
Alleen maar met rust gelaten worden is geen goed idee. Heel veel met rust laten wel... Maar als iemand totaal passief is n helemaal niets wil duidt dat toch ook op een depressie.
Ik zou hem in ieder geval overreden om hulp te zoeken. Huisarts en psycholoog om te praten. Ik hoop dat hij dat wil...
Meiden over het lijstje: is het heel gek als ik me in de meeste dingen (niet meer zo) herken... In 3 herken ik me wel in het dagelijks leven af en toe... Maar net zo goed ga ik dan bijvoorbeeld niet sporten...
En in 5 herken ik me tijdens mijn meest ellendige periodes. Dan heb ik doemscneario's...
Met de andere punten heb ik geloof ik in het verleden wel een beetje afgerekend...
Niettemin kun je je blijkbaar ook zonder die gedachten heel ellendig voelen.
Ik voel de laatste tijd juist een soort boosheid.... Zo van: rot allemaal op, ik wil zelf bepalen wat goed voor me is.... Zeker omdat ik moeite heb om de depressie te aanvaarden en mijn eigen mening spiegel aan de mogelijke meningen van anderen en de 100 oplossingen en verklaringen die er bestaan... Maar dat is misschien wel een beetje nr 1 denken.... Maar het voelt eigenlijk ook wel goed... Het idee van 'Ik bepaal het zelf en niemand anders heeft niet het recht zich een mening te vormen over mijn ziekte en wat ik moet denken of doen'. Daarbij ben ik wel bereid om de adviezen van mijn psych ter harte te nemen en ik ben ook bereid om een aantal zaken uit te proberen. Maar mensen die vinden dat ik dus blijkbaar iets niet heb verwerkt... Of er nu echt iets aan moet doen want het is al de derde keer en ik ben zo'n jonge meid....Of die zelfs beweren dat AD niet nodig zijn en rotzooi is..... Die mogen naar de maan.....Het is mijn leven en ik moet er mee dealen....
Alleen maar met rust gelaten worden is geen goed idee. Heel veel met rust laten wel... Maar als iemand totaal passief is n helemaal niets wil duidt dat toch ook op een depressie.
Ik zou hem in ieder geval overreden om hulp te zoeken. Huisarts en psycholoog om te praten. Ik hoop dat hij dat wil...
Meiden over het lijstje: is het heel gek als ik me in de meeste dingen (niet meer zo) herken... In 3 herken ik me wel in het dagelijks leven af en toe... Maar net zo goed ga ik dan bijvoorbeeld niet sporten...
En in 5 herken ik me tijdens mijn meest ellendige periodes. Dan heb ik doemscneario's...
Met de andere punten heb ik geloof ik in het verleden wel een beetje afgerekend...
Niettemin kun je je blijkbaar ook zonder die gedachten heel ellendig voelen.
Ik voel de laatste tijd juist een soort boosheid.... Zo van: rot allemaal op, ik wil zelf bepalen wat goed voor me is.... Zeker omdat ik moeite heb om de depressie te aanvaarden en mijn eigen mening spiegel aan de mogelijke meningen van anderen en de 100 oplossingen en verklaringen die er bestaan... Maar dat is misschien wel een beetje nr 1 denken.... Maar het voelt eigenlijk ook wel goed... Het idee van 'Ik bepaal het zelf en niemand anders heeft niet het recht zich een mening te vormen over mijn ziekte en wat ik moet denken of doen'. Daarbij ben ik wel bereid om de adviezen van mijn psych ter harte te nemen en ik ben ook bereid om een aantal zaken uit te proberen. Maar mensen die vinden dat ik dus blijkbaar iets niet heb verwerkt... Of er nu echt iets aan moet doen want het is al de derde keer en ik ben zo'n jonge meid....Of die zelfs beweren dat AD niet nodig zijn en rotzooi is..... Die mogen naar de maan.....Het is mijn leven en ik moet er mee dealen....
