Depressietopic - praat mee!

@Grietje: Dankje! Lief dat je daar aan denkt! Ik vind het wel spannend om te beginnen hoor. Maar hopelijk vind ik het leuk werk en heb ik leuke collega's.

Hebben jullie vaak last van nachtmerries? Ik heb sinds mn terugval meerdere keren per week of laatste weken elke nacht een nachtmerrie en daardoor wil ik als ik wakker word niet meer verder slapen. Dus ik zit soms al om 5/6 uur 's ochtends beneden. Als jullie nachtmerries hebben, heb je tips wat je er tegen kan doen? Ik moet binnenkort naar mn psychiater maar als ik het daar bespreek wil hij me wss antipsychotica voorschrijven en daarvan ben ik bang dat ik aankom. Nu slaap ik vaak weinig en ben nooit echt uitgerust.

Wat een klote dag.
Iedereen gaat over mijn grenzen heen en ik voel me een roepende in de woestijn. NEE NEE NEE dit wil ik niet!
Zelfs bij mensen die weten dat ik hiermee worstel.

En afreageren kan haast niet want dan raakt mijn man in de stress. Van de week had ik zo vaak en hard met mijn vuist tegen de deur geslagen dat die gekneusd was en doet nu nog wat pijn. Eigen schuld dus niet zo jammeren IBI.
Knallende koppijn, halve dag op bed gelegen. Moe, aangekomen, emotioneel en ik voel me vooral niet gehoord.

Wat vreselijk naar om te lezen hoe slecht het met jullie gaat. Gewoon even een berichtje van mijn kant om te laten weten dat ik jullie weer allemaal heb gelezen en aan jullie denk. Een dikke knuffel voor iedereen die het kan gebruiken.

Heb gebeld met de crisisdienst dat was wel even fijn en verhelderend.
Zitten nu nog ff moltalk te kijken en straks proberen te slapen. Zo naar heb echt wel goede dagen gehad maar diepe dalen zijn er dan weer net zo rap terug.

@Jemmer: Gaat het nog steeds zo slecht allemaal of heb je ook weer wat betere dagen? Ik las dat je al goed op weg was met gezond eten. Wel spannend dat je behandeling deze week begint. Hoeveel dagen per week is het? Misschien is je nieuwe therapie juist ook wel weer heel fijn omdat je eindelijk hulp krijgt en misschien niet meer zo het gevoel hebt dat je er alleen voor staat.

@Ibi: He wat naar dat iedereen over je grenzen heen gaat. Vervelend ook dat je je frustratie niet kwijt kan. Dat moet echt een rot gevoel zijn. Hopelijk heb je vandaag een betere dag!

@Shiverrr: nog veel lange dagen in bed helaas. Lief dat je ernaar vraagt! Hihi gezond eten is een grote uitspraak, maar twee keer een normale avondmaaltijd maken is in ieder geval gelukt. Dus proberen dit voort te zetten nu. Ja, deze behandeling is een soort startgroep voor een langere, intensievere behandeling, dus dit is de komende maand en dan elke week één keer. Dus niet zo veel verder. Blijf mn oude psychologe voorlopig nog eventjes zien eens in de drie weken, dus dat is wel heel fijn. Hierna wordt het waarschijnlijk wel meer dagen in de week of in ieder geval intensiever. Maar dat weet ik pas over een paar weken weer. Het is in ieder geval een begin en dat geeft ook wel even genoeg spanning momenteel. Inderdaad fijn dat het eindelijk gaat beginnen. De grootste angst is gewoon dat het niet gaat werken, want dit voelt een beetje als mn laatste optie als ik merk hoe ontzettend op ik ben. Dus duimen dat het iets positiefs kan gaan brengen, maar mn hoop ligt momenteel heel laag. Vind het erg moeilijk om nog ergens een beetje vertrouwen of hoop vandaan te halen, maar ik wil wel echt echt proberen alles te geven en hier zo open mogelijk in te gaan, hoe moeilijk dat ook is.

@ibi. Hoe zou graag willen dat je omgeving zou reageren? Wat wil je horen?
Natuurlijk mag je alsnog vervelend vinden dat je pijn hebt door iets wat je in een impuls hebt gedaan. Dat doe je namelijk ook niet voor je lol!

@jemmer. Super spannend dat je gaat beginnen. En soms is hoop hebben wel even teveel gevraagd. Dan maar door met de moet der wanhoop tot je weer daadwerkelijk kan hopen. Hoop is geen verplichting, ik heb het ook met tijden niet gekund.

@shiverr. Hier geen nachtmerries (tenminste niet enorm vaak). Je kan soms je dromen leren sturen, lucide dromen. Als je daarop googled kom je op tips hoe je dit kan leren. Doordat je dan weet dat je droomt kan je stoppen met je nachtmerrie.

Daarnaast zijn er ook antipsychotica waar je niet van aankomt. En is er dacht ik ook een middel tegen nachtmerries wat geen antipsychoticum is.

Succes want erg naar die dromen.

Hier gaat het weer wat beter maar ben nog zeker wel somber.

Morgen zie ik mijn casemanager en mijn psychiater. Omdat mijn problemen deze keer begonnen zijn bij verwarring over wat de hulpverlening vertelde hoop ik dat contact met hij veel kan doen. Tegelijkertijd kan het ook veel kapot maken als het niet goed gaat.

Spannend dus.

Ik zit ook weer in een niet zo’n goede periode, dus heb nu alles wel bij gelezen maar niet de energie om op iedereen te reageren...
Veel zitten nu niet in een goede periode... Heel veel sterkte iedereen! <3

@Jemmer: Ik hoop echt dat de behandeling je goed doet. Het is je zo gegund dat het weer wat beter met je gaat. En probeer er vertrouwen in te hebben dat je therapie wat doet! Heb je eigenlijk nog nooit nagedacht over medicatie als hulpmiddel?

@choco: Ja ik durf er amper op te vertrouwen dat er AP zijn waarbij je niet aankomt en nu met mn nieuwe baan durf ik eigenlijk niks erbij te nemen. Heb ook elke keer de hoop dat het gewoon overgaat, want vaak zijn het fases, al zijn die vaak minder erg dan nu.
Ik zal eens op lucide dromen googlen, bedankt voor de tip.

Hoe ging het gesprek met je casemanager en psychiater? Heeft dat je beetje kunnen helpen?

@Eline & Fade: Knuffel voor jullie

Bedankt voor de reacties!
Ik had 2 weken terug een afspraak met een zorgverlener en had toen dingen opgeschreven. Gisteren had ik weer een afspraak met dat persoon en moest "huiswerk" maken. Ik keek op het papier waar ik van alles op had geschreven en ik realiseerde mij dat ik van de laatste helft niks meer weet.
Het is mijn handschrift, ik weet dat ik dit geschreven heb maar het zegt me niks. De zins opbouw is niet mijn stijl ook en de woordenkeuze ook niet.
Ik schrik daar echt van, dissociatie ik weet het het gebeurd vaker maar het idee dat het dan weer gebeurd is en niemand het door had ik gewoon balen.
Was echt wel van slag moet ik zeggen, heb het benoemd en hij gaf aan dat hij niks aan mij gemerkt heeft.

Vandaag naar fietsenmaker gegaan, toen naar tandarts. Bij thuiskomst ben ik behang gaan afsteken over 2 weken moet alles klaar zijn. Dacht zo'n afstomer te hebben, die heb ik ook maar geen kabel.
De fiets was klaar dus die opgehaald en nu ff met een ijskoffie op de bank.

Ik ben weer lid geworden van een sportschool en ga vanavond sporten met een vriendin. Zaterdag hebben mijn man en ik een afspraak met privé trainer voor een juist schema. Ik ben wel slim geweest, ik heb een abbo genomen waarbij je iedere 4 weken op kan zeggen dus ik zit niet aan een jaarabbo vast. Ik hoop dat de druk van MOETEN dan minder groot is.
Probeer nu ook te denken: 1 keer per week is prima. Wil/kan ik vaker dan is dat mooi meegenomen. Voorheen legde ik dan direct de druk van 3 keer per week op mij anders is het "zonde" dat wil en kan ik echt niet meer.
Een ezel stoot zich over het algemeen geen 6 keer aan dezelfde steen.

Shiver,
Ik gebruik een AP waar ik niet van ben aangekomen maar het risico zit er bij dergelijke medicatie altijd wel aan echt een rot bijwerking.
Ik heb destijds tegen nachtmerries vanuit PTSS een medicatie die eigenlijk tegen epilepsie was dat werkte bijzonder goed.

Choco,
Hoe is je gesprek gegaan. Is de lucht weer een beetje geklaard?

Jemmer,
Lukt het koken en gezonder eten nog steeds? Spannend dat je behandeling straks echt gaat beginnen. Ik moet nog een half jaar wachten en zit op iets over de wachtlijst.

@chocoladeballetjes: nee, precies. Hoop hebben is nu echt even teveel gevraagd, ik mag blij zijn als ik mezelf ergens heen gesleept krijg. Ik denk dat ik pas weer hoop krijg als ik een beetje vertrouwen ga krijgen en als er een plan komt waar hulpverleners vertrouwen in lijken te hebben.

@Eline: wat naar, sterkte...

@FadeToBlack: ik ga schematherapie volgen, schijnt wel intens te kunnen worden. Maar goed, we zien het wel.

@Shiverrr: lief van je, dank je wel. Ik probeer echt wel iets van vertrouwen te hebben, maar het is even zo belachelijk moeilijk allemaal. En als vertrouwen hebben me dan niet lukt, probeer ik in ieder geval open te staan voor wat ze daar te zeggen hebben en wat ze aanbieden. Maar blijf het het moeilijkste vinden om vertrouwen te hebben als je verschillende keren hoort dat hulpverleners zeggen dat je te diep zit en ze moeten zoeken naar iets dat me eerst uit het allerdiepste gaat vissen. Voor mn gevoel heeft niemand er vertrouwen meer in.

Ik heb weleens antidepressiva geslikt, maar toen ben ik 15 kilo aangekomen in driekwart jaar (wat van tevoren mn allergrootste angst was ook), en daarna is aankomen niet meer gestopt. Dus durf daar niet meer aan te beginnen. Angstmedicatie ook weleens geprobeerd voor de ergste paniekmomenten, maar vaak durf ik vanwege de angst het niet in te nemen, dus dat schiet dan niets op. Heb weleens oxazepam geprobeerd hoor, als we afspraken daarover hadden gemaakt zodat ik niet zelf hoefde te beslissen wanneer het slecht genoeg ging om het in te mogen nemen, maar dat deed me niet veel helaas.

@IBI: ja echt heel spannend. Gezonder eten lukt me niet echt helaas. Wel nog een paar keer gezond gekookt hoor, en geen hele ongezonde uitschieters gehad qua eten maar het is zeker niet zo gezond allemaal als zou moeten. Merk dat voor mezelf zorgen echt even niet goed lukt meer momenteel.

Naar dat jij nog lang moet wachten; heb zelf ook meer dan een jaar op de wachtlijst gestaan helaas. En dan mag ik hopen dat dit me wat gaat brengen. Maar goed, we zien het allemaal wel.

Er is deze week veel gebeurd. Dinsdag is mijn nieuwe behandeling begonnen en het was zwaar. De mensen waren gelukkig aardig dus de therapie zelf viel reuze mee, maar ben daarna goed ingestort. Snachts gewoon echt ziek geworden (denk van de stress/vermoeidheid, heb ik vaker gehad als ik echt heel veel stress voor een bepaalde gebeurtenis had wat er dan in één keer allemaal uit kwam) en verder eigenlijk vooral in bed gelegen deze week. Mn oude behandelaar waar ik nog contact mee heb en komende maanden mee ga afronden, heeft een mail gestuurd naar mn nieuwe instelling dat er wat moet gebeuren, dat ik meer nodig heb en snel ook. Het was heel confronterend om haar mail te lezen, maar ik snap dat ze het heeft gedaan en denk ook dat ze het misschien nodig hadden om even wakker geschud te worden met hoe slecht het eigenlijk met mij gaat momenteel. Maar het maakt me erg nerveus wat er nu gaat gebeuren en of ze nu actie gaan ondernemen. Het geeft erg veel stress en spanning. Maar ze heeft wel gelijk, er moet heel snel iets gebeuren, want ik trek het echt niet meer. De somberheid is heel, heel intens.

@Choco: Hoe gaat het met jou op dit moment?

@Ibi: Wat goed dat je een sportabonnement hebt genomen! Bevalt het je een beetje? Ik zou eigenlijk ook weer moeten gaan sporten, maar ik krijg er hoofdpijn van en ik ben al vaak moe van te voren. Maar ik moet idd met dezelfde instelling als jij weer starten, 1x per week is ook goed. En dat 2x gewoon even te veel voor me is. Mijn plan is om dinsdag te gaan, na mn psycholoog. Heb jij je volgende keer al gepland?

@Jemmer: Wel logisch dat je nu angstig bent voor AD als je er zoveel door bent aangekomen. Dat heb ik een beetje met AP en daar ben ik ook 25kg van aangekomen in de loop van der jaren. Maar het gaat er dus amper af idd. Al heb ik veel AD en daar kom je niet van aan volgens mij. En soms kan het je net een steuntje in de rug geven, vandaar dat ik het vroeg. Het neemt je probleem natuurlijk niet weg, maar soms net die scherpste randjes een beetje.

Ik vind het echt naar om te lezen dat het echt zo slecht met je gaat. Ik hoop ook echt voor je dat je de goede hulp aangeboden krijgt. Snap wel heel goed dat je er niet op durft te vertrouwen als je al zolang in een depressie zit. Wel logisch van je instorting toch, er komt wss ook vanalles naar boven bij zo'n therapiesessie. Ik hoop dat deze week wat minder intens is. Het is wel knap dat je probeert om overal voor open te staan.
Heel veel sterkte!

@Shiverrr: naar dat jij zo veel bent aangekomen van AP. Ik merk ook dat aankomen door medicatie echt ingewikkeld is en dat afvallen dan wel nog moeilijker lijkt te gaan of zo. Ik twijfelde enorm of ik dit zou benoemen of niet (sorry, wil namelijk echt echt niet naar overkomen), maar het raakt me heel erg dat je zegt dat je niet kunt aankomen van AD. Want dat is bij mij dus wel gebeurd, en zoiets horen geeft me dan heel erg het gevoel dat het allemaal mn eigen schuld is en dan voel ik zo onwijs veel zelfhaat. Maar je denkt altijd zo lief mee en je zegt altijd zulke lieve dingen, dat ik wel denk te weten dat je het helemaal niet zo bedoelt misschien. Dus daarom vind ik het ook lastig te zeggen sorry!

Fijn dat je merkt dat medicatie wel een beetje de scherpe randjes eraf kan halen, dat lijkt me wel helpend inderdaad. Heb zelf zowel van de angstremmers als van de AD weinig effecten gemerkt helaas.

Heel lief wat je zegt, hoop zelf ook echt dat ze nu met de goede hulp gaan komen. Fijn ook dat je snapt dat vertrouwen nu even wel het lastigste is; het is inderdaad vooral dat het allemaal al zo ontzettend lang duurt. Kan me niet eens meer voorstellen dat het ook anders kan zijn. Ik hoop ook dat ik het deze week wat beter trek. Heb ook van mn studie echt alles gemist deze week, dus zit nu aan max aantal uren dat ik mag missen dus als ik nog wat mis kan ik mn vakken niet halen dus ik moet wel overeind blijven staan deze weken... Het geeft me onwijs veel angst. Dank je wel, ik had gewoon met mezelf afgesproken dat ik voor dingen open moet staan, zodat ik dingen een kans geef en mezelf ook een kans geef om iets aan behandelingen te hebben. Hoe moeilijk ik het ook vind soms.

Dank je wel.

Oh nee maar ik bedoelde niet dat je van AD helemaal niet aan komt, want dat kom je wel of iig grote kans. Alleen ik bedoelde ik slik nu een aantal AD waar je niet van aankomt, zo bedoelde ik het! Dus dat ik een aantal pillen had waarbij die bijwerking niet speelt. Want ik geloof echt wel dat jij heel veel bent aangekomen ervan. Zo staan AD en AP ook wel beetje bekend volgens mij. En ik ben zelf ook wel aangekomen van AD hoor. Je kan er ook niks aan doen dat je aankomt, soms veranderd gewoon zelfs je stofwisseling etc. Dus het is echt niet naar bedoeld dat het je eigen schuld is. Want dat is het gewoon niet. Vervelend dat het zo is overgekomen bij je want ik wilde je totaal niet kwetsen, sorry. Want ik weet echt hoe naar het is om aan te komen buitenom je schuld. Hopelijk heb ik het nu beter verwoord.

Voordat ik stabiele periodes had, had ik ook jaren alleen maar depressies, variërend van heftigheid. Ik zag het ook nooit meer gebeuren dat ik eruit kwam. Ik wist ook niet eens meer hoe het was om gewoon "normaal" te zijn. Maar ik hoop dat jij ook stabiele periodes gaat krijgen, dat maakt het ook allemaal wat minder zwaar. Even lucht hebben. Want ik vind zelf hoe langer je er in zit, hoe uitzichtlozer het wordt, en dat is echt een heel naar gevoel. Het is dan zo uitzichtloos en ik werd er altijd heel moedeloos van.

Rot dat je aan je max afwezigheids uren zit van je studie. Is natuurlijk alleen maar extra stressvol voor je. Kan je niks regelen met je decaan? Ik had een verplicht aanwezigheidspercentage van 80% en dat is met hulp van decaan omlaag gebracht. Zodat ik meer speling had en wel mn lessen kon afronden. Dus misschien zijn er bij jou ook wel opties mogelijk? Het enige nadeel is dan wel dat je ze echt even moet inlichten.

@Shiverrr: wat fijn dat je het nog even wilde uitleggen, ik dacht al wel dat je het niet zo had bedoeld dus echt heel fijn dat je het snapt en het even wilde toelichten. Dat geeft verheldering. Ik vond jou al niet het type persoon om een nare opmerking te maken hoor.

Wat onwijs fijn voor je dat je nu AD hebt waarvan je niet aankomt, zou je misschien willen delen wat jij qua AD nu slikt? Wil natuurlijk helemaal niet zeggen dat ik er ook niet van zou aankomen want elk lichaam is anders, maar ben wel benieuwd. Je hoeft het natuurlijk niet te delen als je dat qua privacy liever niet hebt! Heb ik ook 100% begrip voor.

Je hoeft geen sorry te zeggen hoor, ik begrijp nu wat je bedoelde en het is me ook duidelijk dat je het niet naar bedoelde. Dus het is helemaal goed zo, echt.

Lief dat je je eigen ervaring deelt, met dat je eigenlijk hetzelfde had als ik en je nooit meer uit de depressie dacht te kunnen komen en dat je nu toch stabielere periodes hebt. Fijn om te horen dat het bij jou toch uiteindelijk iets beter is geworden, want nu voelt het bij mij gewoon wel heel uitzichtloos inderdaad. De wanhoop is vrij groot.

Mijn studieadviseur weet wel van mijn situatie af en ik heb haar laatst wel gesproken (moet zeggen dat het nu nog wel wat slechter gaat, maar laatste keer dat ik haar sprak ging het ook echt niet goed) en toen hebben we beslissingen gemaakt over welke vakken ik wel en niet doe (ik ga een van de vier tentamens uitstellen en de deadline wel gewoon proberen, durfde meer laten vallen niet aan want straks haal ik helemaal niks). Maar ze is nooit begonnen over dat we afspraken kunnen maken over dat ik meer uren zou mogen missen, dus ben een beetje bang dat ik dan overkom alsof ik lui ben of geen motivatie heb als ik dat vraag. Ben gewoon bang dat dat niet te regelen is omdat ze het nog niet heeft aangeboden en ze inmiddels wel dus weet dat het echt wel vrij zwaar is allemaal voor mij momenteel. Fijn dat het bij jou wel te regelen viel, dat geeft dan wat meer ruimte ook. Maar had je dan wel thuis wat kracht om eraan te werken en je vakken te halen? Want bij mij lukt dat ook totaal niet meer dus misschien is het wel ook beter om verplichtingen te hebben zodat ik nog iets meekrijg van dingen denk ik zelf. Straks haal ik helemaal niks. Maar ja heb ook wel echt een probleem als ik komende weken ergens echt niet kan komen en thuisblijf, want dan mag ik dus de vakken niet halen. Zo ingewikkeld allemaal. En natuurlijk is mn gezondheid belangrijker dan mn studie. Maar mn studie was ongeveer het enige in mn leven dat nog enigszins overeind stond en waar ik nog een beetje controle over had dus vind het zo zo zo moeilijk dat dit nu ook allemaal instort.

Ah fijn dat het is opgehelderd! En ik snap het heel goed want ik vat dingen soms ook verkeerd op van mn ouders. Gewoon omdat het zo gevoelig ligt, is bijna elk iets vervelend om te horen. Of nja je denkt eerder dat het zo bedoeld word. Maar goed dat je het zei hoor! Nu kon ik het iig uitleggen.

Ik had dit eerlijk gezegd ook niet verwacht als ik naar jaren geleden keek. Maar voor jou komt die tijd ook nog wel! Je krijgt nu hulp en dat is zwaar, maar je zal er vast ook wel sterker uitkomen! Ik zou je zo graag willen helpen met iets want je leest echt door je berichten dat je het echt zwaar hebt. Dus als je een keer een luisterend oor nodig hebt, kan je altijd een berichtje sturen!

Op dit moment slik ik depakine (stemmingstabilisator), Wellbutrin (AD en hiervan echt een hele hoge dosering), Edronax (Belgische AD), Etumine (AP, ook uit Belgie) en ritalin om energie te krijgen. Mijn psychiater zit in Belgie en is biologisch psychiater. Hij combineert dus medicijnen met elkaar. En geeft niet 1 AD zoals de meeste psychiaters werken. Want dat deed voor mij niks. We hebben echt meer dan 10 jaar of zelfs nog langer gedaan om de juiste combinatie te vinden. Nu moet ik wel zeggen dat ik een bipolaire stoornis heb, zonder manies. 2x hypomanie gehad en daarbij kan ik iig nog redelijk goed functioneren.
Ik slik 's ochtends bij het opstaan, lunchtijd, diner en voor het slapen gaan medicatie.
Van deze combinatie kom ik niet aan, tenzij we de etumine omhoog doen dan kom ik gelijk aan. Al heb ik wel het idee dat ik eerder aan kom dan vroeger (voordat ik medicijnen slikte). Maar dat kan ik natuurlijk ook niet bewijzen.

Wel raar dat je studieadviseur niet meer met je mee denkt. Want intensieve therapie volgen en gewoon je studeren is super zwaar. Als het al te combineren is. Je zou misschien zelf kunnen vragen of je iets meer lessen mag missen en dan thuis de lesstof doet? En dan de situatie uitleggen waarin je nu zit. Ik zou het niet lui vinden overkomen, want het is niet dat je het vraagt omdat je even "geen zin" hebt. Je hebt een goede reden.
Ik heb er niet super veel gebruik van gemaakt want we hadden vaak 11 lessen en dan mocht je er 1 of 2 missen. De wetenschap dat ik meer mocht missen gaf al rust. En ik heb natuurlijk wel studievertraging opgelopen door mijn 2e jaar in 2en te delen. Daarna het laatste jaar nog een keer over doen en uiteindelijk niet geslaagd voor mn diploma. Ik moest alleen mn stage en scriptie nog halen. Want mn vakken had ik afgesloten. Dus mn depressie heeft me wel veel belemmerd bij het studeren. Ik weet ook hoe lastig het is om toch je huiswerk, verslagen of leren voor toetsen is. En dan heb ik niet eens intensieve therapie gevolgd ernaast zoals jij gaat doen.
Ik had wel geluk dat ik mn theorie vakken makkelijk haalde en er niet heel veel moeite voor moest doen. Daarom was lessen missen voor mij geen probleem. Het enige wat een probleem zou zijn is wanneer je in groepjes moet werken. Was wel een HBO studie, en jij zit uni volgens mij he? Dus misschien werkt het daar wel totaal anders.

Is studievertraging oplopen een optie om de druk er een beetje vanaf te halen? Het is echt super kut en ik snap dat je het eigenlijk niet wil omdat dit het enige is wat nog normaal loopt en waar je controle over hebt. Ik wilde het ook niet en het voelde als falen aan. Maar uiteindelijk heeft het mij altijd wel rust gebracht als ik aan het idee gewend was.

Je zou natuurlijk ook nog kunnen vragen aan je studieadviseur of ander andere mogelijkheden zijn. En als zij het niet oppert, zelf met het voorstel komen van minder aanwezig zijn + situatie uitleggen. Dan laat je het eerst aan haar over.

@Shiverrr: ja, ik heb het ook vaker gehad hoor. Mijn psycholoog heeft ook weleens iets gezegd waar ik hele verkeerde conclusies uit trok; gewoon omdat het inderdaad zo gevoelig ligt. Inmiddels geleerd te vragen wat iemand echt bedoelt ermee (durf ik nog niet altijd maar soms wel hihi).

Ik weet heel eerlijk gezegd niet of het bij mij ook ooit beter gaat worden hoor. En voor mn gevoel moet het echt wel snel in ieder geval iéts beter worden, want ik weet niet hoe lang ik zo door kan gaan. Dit is echt geen leven...

Lief dat je aanbiedt een luisterend oor te zijn, ik hou het in mn hoofd.

Dank je wel voor het delen van je ervaring rondom medicatie. Zo mooi dat jouw psychiater de tijd heeft genomen dat uitgebreid te testen, wat voor jou werkt. Echt zo fijn dat jullie nu een goede combinatie hebben gevonden! Gek he, hoe sommige combinaties ineens heel iets anders kunnen doen dan één medicijn op zichzelf.

Tja, ik wil op zich niet zeggen dat mijn studieadviseur niet meedenkt hoor, maar ze biedt gewoon niet veel mogelijkheden, maar misschien zijn er gewoon geen mogelijkheden, geen idee (ik doe idd uni). Ze is wel aardig gelukkig. Je zegt wel nuttige dingen, dus ik ga er eens even goed over nadenken komende tijd.

Studievertraging oplopen ga ik niet bij voorbaat doen; dat vind ik echt een hele nare beslissing om te moeten nemen namelijk. Hoe raar het ook klinkt, ik loop pas studievertraging op als ik het eerst heb verkloot. Ik durf het niet bij voorbaat op te geven. Want ik herken heel erg wat je zegt, het gevoel van falen is heel sterk aanwezig.

Ik ga erover nadenken, dank je wel voor het meedenken Shiver!

@Jemmer
Ik snap heel goed waar je nu mee struggled. Zelf heb ik komende week 2 tentamens. Afgelopen 2 weken (en nog steeds eigenlijk) gaat het met mij ook weer slechter. Ik had vorige week meerdere keren een soort paniekaanvallen omdat ik allemaal niet meer wist hoe ik het moest doen. Ik voelde de druk (vooral van mezelf) om de tentamens te maken, omdat ik ook geen studievertraging wil, maar tegelijk wist ik dat het niet te doen was om de tijd erin te stoppen die nodig was. Concentreren lukt gewoon heel slecht. Ik heb het er met mijn moeder over gehad en heb besloten om 1 tentamen nu te doen, en de ander pas bij de herkansingsmogelijkheid te doen. Dit was al een hele moeilijke keuze, omdat ik dan ook het gevoel heb dat ik het probleem vooruit schuif en het later dan nóg drukker ga krijgen. Maar we hebben wel gekeken naar wanneer de her zou zijn en, als het goed is, is het dan wel een redelijk rustige periode. Heb er een paar dagen over gedaan om alleen dit al te accepteren, maar nu is het oke. Ben er nog steeds niet blij mee, maar weet ook dat het gewoon niet anders gaat. Is dit voor jou een mogelijkheid? Helpt natuurlijk niet voor de aanwezigheidsplicht (daarmee kan alleen de studieadviseur je evt helpen, ik zou het echt nog een keer proberen aan te kaarten), maar misschien voor wanneer jij ook in een tentamenperiode zit.
Heel veel sterkte met deze zware tijd en probeer in je achterhoofd te houden dat eigenlijk iedereen die in een slechte periode zit denkt dat het niet meer beter dan dit wordt, maar dat dit (bijna) altijd wel het geval is. Hou vol

@Jemmer: Goed dat je het nu gewoon durft te vragen! Dat voorkomt vast een hoop onzekerheid en gepieker.

Ik snap dat het echt onmogelijk lijkt om je weer goed te voelen na jaren van een zware depressie Maar misschien helpt de therapie je wel zo goed dat het iig iets minder zwaar wordt dan nu. Misschien niet gelijk omdat het wss ook veel naar boven haalt, maar dat je er uiteindelijk sterker uitkomt op den duur. Ik gun het je zo dat de therapie je gaat helpen. Al kan ik ook goed begrijpen dat je zo niet verder kan/wil. Ik heb nu 14 jaar depressies en bij elke terugval (de depressies overheersen in principe, want de stabiele periodes zijn hooguit aantal maanden tot nu toe) dat ik zo niet verder kan, heel mn leven dit. Dat dit te zwaar is.
Maar probeer een lichtpuntje te vinden. Voor mij was dat vroeger mijn hond. En nu moet ik eerlijk zeggen dat ik bij mn laatste depressie waarvan ik nu herstellende ben ook geen lichtpuntje kon vinden. Maar misschien vind jij er wel 1 wat je tijdelijk een beetje kan helpen. Al is het maar een klein dingetje.

Wat mij wel erg heeft geholpen de laatste keer is kleuren van mandala's en patronen. Mijn paniek werd minder en kon daardoor op het laatste toen het minder hevig was rustgevende medicijnen voorkomen en het gaf rust in mijn hoofd en ook voor mn stemming was het goed. Nu kleur ik nog steeds veel omdat het mij echt helpt. Niet dat het over is, maar "anders" tijdelijk. Wie weet dat het voor jou ook wat doet? Want je hoort vaker dat kleuren erg rustgevend werkt voor mensen.

Het is idd heel raar hoe medicijnen zo'n effect kunnen hebben. We hebben ook geprobeerd om te minderen met bepaalde medicijnen, maar dat pakt elke keer heel slecht uit. Dus schijnbaar heb ik er echt zoveel nodig.

Wel logisch hoor dat je niet met voorbaat studievertraging wil oplopen. En misschien is het ook goed dat je het eerst probeert, alleen kan je het wel in je achterhoofd houden dat er misschien nog meer opties zijn als plan A niet werkt. Al is het gewoon heel lastig allemaal. Het heeft bij mij ook heel wat tranen en boosheid gekost voordat ik het een beetje een plek kon geven.

Succes met je therapie en studie deze week

@Eline: Jij ook heel veel succes met je tentamens! Ik denk dat je wel deen goede beslissing hebt gemaakt, want je haalt de druk ervoor jezelf een beetje af. Het is in mijn ogen min of meer een middenweg. Je geeft niet op, maar doet ook niet alles tegelijk.

Vraagje voor de medicatie gebruikers.

Zijn er mensen die ervaring hebben met de combinatie mirtazapine en escitalopram?

Ik ben nu met behulp van de psychiator de juiste dossering escitalopram aan het vinden. Heb de druppelvorm en de bedoeling was opbouwen naar 10 mg. Echter bij 9mg hevige bijwerkingen gekregen van spierspasme etc. Dus moet nu weer terug naar 8mg en eventueel nog lager.

Daarnaast heb ik last van libido problemen gekregen door het gebruik en de psychiator heeft gezegd dat ik hiervoor mirtazapine kan gaan proberen te slikken omdat dit weer libido verhogend zou zijn het gaat om 7,5mg.

Nu ben ik hier wat huiverig voor omdat ik eerder mirtazapine heb gebruikt en hier wat slechte ervaring mee heb gehad. Dus ik vroeg me af hebben mensen ervaring met deze combinatie.

Ik heb lang de combi mirtazipine, escilatropam en notrilen geslikt.
Voor mij werkte dat goed moet ik zeggen. Is de enige reden voor de mirtazapine het libido probleem of verwachten ze bij jou ook dat het de werking van elkaar versterkt?

Het lastige met dit soort medicatie is dat het niet te voorspellen valt hoe je lijf en geest en geest er op gaat reageren.
De enige manier om te weten welke ervaring je (deze keer) gaat gaat hebben is om het uit te proberen.
Succes in ieder geval en geef het de tijd.

Ik heb alles wel gelezen, maar het is teveel om op te reageren.

Wel wil ik even toevoegen dat er wel AP zijn zonder bijwerking aankomen. Sowieso haldol (dat slik ik).

Ik ben wel aangekomen van medicatie, maar niet van die.