Psyche
alle pijlers
Depressietopic - praat mee!
zondag 24 februari 2019 om 22:33
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
zondag 16 februari 2020 om 16:50
In maart begin ik bij mijn eerste baan. Ik slaap al een hele week slecht, ben tussen 4 en 5 wakker en heb ook nachtmerries. Dus ik wil als ik wakker ben niet meer verder slapen omdat de kans groot is dat ik er dan (nog) 1 krijg. Ik pieker super veel en heb er serieus echt stress door. Vanochtend zat ik dus om 5 uur beneden..
Mijn ouders snappen me hierin totaal niet en vinden dat ik het op me af moet laten komen. Maar ik ben gewoon zo bang om net als op mijn 2 stageplaatsen te falen en dat dit ook weer niet gaat. Want het is tenslotte al 2 keer niet gegaan. Was wel andere branche en werkzaamheden, maar dan nog.
Bij deze baan was een wajong indicatie nodig, maar is wel gewoon een administratieve baan. Het bedrijf past zich hierdoor aan mij aan. Ook qua uren is er veel rekening met je gehouden (Je werkt de uren die je aan kan. Ik start bijv. met 4 uur per dag) en ze hebben rustdagen ingelast. Dus alles klinkt echt super goed.
Maar ik heb geen voorstelling van wat ik moet gaan doen, ik ben bang dat ik de werkzaamheden toch niet kan of dat het begrip kleiner is dan het nu doet overkomen. Want dat ik terugvallen krijg, dat staat al vast. Maar hoe reageren ze dan? Bij mijn sollicitatie gesprek zeiden ze dat daar ruimte voor was. Ik krijg daar ook een jobcoach etc.
Ik ben hele dagen moe doordat ik volgens mij zoveel pieker en stress heb.
Iemand tips/advies?
Mijn ouders snappen me hierin totaal niet en vinden dat ik het op me af moet laten komen. Maar ik ben gewoon zo bang om net als op mijn 2 stageplaatsen te falen en dat dit ook weer niet gaat. Want het is tenslotte al 2 keer niet gegaan. Was wel andere branche en werkzaamheden, maar dan nog.
Bij deze baan was een wajong indicatie nodig, maar is wel gewoon een administratieve baan. Het bedrijf past zich hierdoor aan mij aan. Ook qua uren is er veel rekening met je gehouden (Je werkt de uren die je aan kan. Ik start bijv. met 4 uur per dag) en ze hebben rustdagen ingelast. Dus alles klinkt echt super goed.
Maar ik heb geen voorstelling van wat ik moet gaan doen, ik ben bang dat ik de werkzaamheden toch niet kan of dat het begrip kleiner is dan het nu doet overkomen. Want dat ik terugvallen krijg, dat staat al vast. Maar hoe reageren ze dan? Bij mijn sollicitatie gesprek zeiden ze dat daar ruimte voor was. Ik krijg daar ook een jobcoach etc.
Ik ben hele dagen moe doordat ik volgens mij zoveel pieker en stress heb.
Iemand tips/advies?
zondag 16 februari 2020 om 22:33
@shiverrr
De psycholoog had niet echt iets nuttigs erover te zeggen. Toen ik vertelde dat ik soms de neiging had mezelf pijn te doen vroeg ze waarom ik het nog niet had gedaan. Nadat ik dat verteld had, zei ze dat dit wel goede redenen waren en dat ik die in mn hoofd moest houden.
Fijn dat jij dat niet hebt/had.
Ik lees ook dat je gaat beginnen met werken (weer). Spannend inderdaad! Ik heb ook vaak dat ik heel slecht slaap als ik ergens tegenop zie, dus kan me voorstellen dat het voor zoiets langdurigs nog wat erger kan zijn. Toch klinkt je werkgever wel heel erg fijn. Volgensmij kan jij aangeven waar je grenzen/kunnen liggen en dat is erg mooi! Kan je niet van te voren nog een gesprek krijgen met (bijvoorbeeld) de jobcoach over de dingen die je nu bezig houden?
En over de zorgen die je hebt over het feit dat je niet weet of je het aan kan; alles in je leven is uitproberen. Dat kan leuk, spannend of eng zijn, maar daar begint alles mee. Het is balen dat de 2 stage’s dan niet goed hebben uitgepakt, maar dat zegt opzich niks over deze (hele andere) werkzaamheden/werkplek. En nogmaals, de plek waar je gaat werken klinkt heel erg meelevend en ze willen jou helpen om er een goede tijd van te maken. Misschien moet je daar dan ook op die manier naar proberen te kijken. Van allebei de kanten willen jullie dat het goed gaat (en er is ruimte als het niet zo goed gaat met jou), dat is toch fijn!
Dat neemt natuurlijk niet weg dat het niet eng/spannend is, maar door zoveel zorgen te maken wordt het werken straks niet makkelijker.
Misschien kan je van alle ‘slechte’ situaties die opkomen in je hoofd ook een tegenhanger proberen te bedenken? Dat wanneer je denkt: ‘het gaat me niet lukken en dan zit ik zo weer thuis’, je tegelijk bedenkt ‘maar wat nou als het me wel gewoon lukt, want ik kan het wel, het moet er alleen ook uit komen. En ook mijn werkgever weet dat ik het kan, maar dat het niet altijd makkelijk is/gaat, dus geen stress, dan doe ik het op dat moment wat rustiger aan’. Dit is natuurlijk maar een voorbeeldje, maar zoiets.
Ik hoop dat je komende nachten wat beter slaapt...
De psycholoog had niet echt iets nuttigs erover te zeggen. Toen ik vertelde dat ik soms de neiging had mezelf pijn te doen vroeg ze waarom ik het nog niet had gedaan. Nadat ik dat verteld had, zei ze dat dit wel goede redenen waren en dat ik die in mn hoofd moest houden.
Fijn dat jij dat niet hebt/had.
Ik lees ook dat je gaat beginnen met werken (weer). Spannend inderdaad! Ik heb ook vaak dat ik heel slecht slaap als ik ergens tegenop zie, dus kan me voorstellen dat het voor zoiets langdurigs nog wat erger kan zijn. Toch klinkt je werkgever wel heel erg fijn. Volgensmij kan jij aangeven waar je grenzen/kunnen liggen en dat is erg mooi! Kan je niet van te voren nog een gesprek krijgen met (bijvoorbeeld) de jobcoach over de dingen die je nu bezig houden?
En over de zorgen die je hebt over het feit dat je niet weet of je het aan kan; alles in je leven is uitproberen. Dat kan leuk, spannend of eng zijn, maar daar begint alles mee. Het is balen dat de 2 stage’s dan niet goed hebben uitgepakt, maar dat zegt opzich niks over deze (hele andere) werkzaamheden/werkplek. En nogmaals, de plek waar je gaat werken klinkt heel erg meelevend en ze willen jou helpen om er een goede tijd van te maken. Misschien moet je daar dan ook op die manier naar proberen te kijken. Van allebei de kanten willen jullie dat het goed gaat (en er is ruimte als het niet zo goed gaat met jou), dat is toch fijn!
Dat neemt natuurlijk niet weg dat het niet eng/spannend is, maar door zoveel zorgen te maken wordt het werken straks niet makkelijker.
Misschien kan je van alle ‘slechte’ situaties die opkomen in je hoofd ook een tegenhanger proberen te bedenken? Dat wanneer je denkt: ‘het gaat me niet lukken en dan zit ik zo weer thuis’, je tegelijk bedenkt ‘maar wat nou als het me wel gewoon lukt, want ik kan het wel, het moet er alleen ook uit komen. En ook mijn werkgever weet dat ik het kan, maar dat het niet altijd makkelijk is/gaat, dus geen stress, dan doe ik het op dat moment wat rustiger aan’. Dit is natuurlijk maar een voorbeeldje, maar zoiets.
Ik hoop dat je komende nachten wat beter slaapt...
maandag 17 februari 2020 om 06:49
@Eline: Als je er mee blijft zitten zou ik het gewoon opnieuw aankaarten bij je psycholoog. Want als jij er behoefte hebt om over te praten zou ik het zeker doen. Ik vind het wel raar dat ze er niet dieper op in is gegaan. Want zoiets wil je toch juist voorkomen lijkt me. Hoe gaat het nu met je?
Je hebt wel gelijk hoor, het klinkt als een hele fijne werkgever die met je meedenkt. Eerst zou ik met het OV moeten ivm vergoeding. Dat zou me minimaal uur extra reistijd kosten en daar had ik al veel stress om. Dus gemaild en ik mocht nu met mn auto komen. Bewijst idd wel dat ze meedenken met je. Alleen ik denk altijd dat ik het niet kan of dat het misgaat. Terwijl uit mn vorige stages is gebleken dat juist het administratieve gedeelte heel goed ging. Vandaar ook dat ik gekeken heb naar baan in administratie.
En je hebt helemaal gelijk. Door deze gedachten en deze stress maak ik het werk niet gemakkelijker. Alleen maar moeilijker voor mezelf. Ik ben ook heel perfectionistisch dus mag ook geen fouten maken. Daardoor leg ik mezelf zo'n hoge druk op, dat ik juist heel onzeker raak. Want 'doe ik het wel goed?'. Misschien moet ik dat idd maar bespreken met de jobcoach. Aangezien dit wel punten zijn waar ik tegen aanloop.
Vandaag tot 6 geslapen. Iig uur langer dan gisteren
Je hebt wel gelijk hoor, het klinkt als een hele fijne werkgever die met je meedenkt. Eerst zou ik met het OV moeten ivm vergoeding. Dat zou me minimaal uur extra reistijd kosten en daar had ik al veel stress om. Dus gemaild en ik mocht nu met mn auto komen. Bewijst idd wel dat ze meedenken met je. Alleen ik denk altijd dat ik het niet kan of dat het misgaat. Terwijl uit mn vorige stages is gebleken dat juist het administratieve gedeelte heel goed ging. Vandaar ook dat ik gekeken heb naar baan in administratie.
En je hebt helemaal gelijk. Door deze gedachten en deze stress maak ik het werk niet gemakkelijker. Alleen maar moeilijker voor mezelf. Ik ben ook heel perfectionistisch dus mag ook geen fouten maken. Daardoor leg ik mezelf zo'n hoge druk op, dat ik juist heel onzeker raak. Want 'doe ik het wel goed?'. Misschien moet ik dat idd maar bespreken met de jobcoach. Aangezien dit wel punten zijn waar ik tegen aanloop.
Vandaag tot 6 geslapen. Iig uur langer dan gisteren
maandag 17 februari 2020 om 17:31
@shiverrr
Mja ik vond het ook wel een beetje raar. Behalve dat ik heel moe ben (ook slecht geslapen afgelopen dagen...) gaat het wel oke.
Bij mij schommelt het heel erg. De ene week kan ik elk moment van de dag wel huilen, maar afgelopen dagen voelt het wel alsof ik moet huilen maar komt het niet. Ook dat vind ik soms wel lastig, want dan voelt het echt alsof er van alles dwars zit maar lukt het niet om het er uit te gooien of het erover te hebben. Mijn ouders zeiden ook van ‘nou afgelopen week had je best een goede week, toch?’ En dan is het heel dubbel. Want ik zie er denk ik dan wel beter uit, maar zo voel ik me dan lang niet altijd. Maar dat snappen ze niet, want hoezo is het dan de ene keer hard huilen en de andere keer niks, terwijl het dan ook niet goed gaat... Maar dat weet ik zelf dus ook niet helemaal.
Zelf ben ik ook best perfectionistisch dus ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt en waar je bang voor bent.
Als jouw perfectionisme naar boven komt, is het dan vooral omdat je het van jezelf goed moet doen (en het altijd beter of meer moet), of wil je het goed doen voor iedereen. Dus dat je bang bent dat anderen het niet goed genoeg vinden?
Fijn dat je vannacht een uurtje extra hebt geslapen, toch weer een uur extra! Nu vannacht hopelijk weer 6 uur (of meer natuurlijk
) slapen!
Dan probeer ik dat ook
Mja ik vond het ook wel een beetje raar. Behalve dat ik heel moe ben (ook slecht geslapen afgelopen dagen...) gaat het wel oke.
Bij mij schommelt het heel erg. De ene week kan ik elk moment van de dag wel huilen, maar afgelopen dagen voelt het wel alsof ik moet huilen maar komt het niet. Ook dat vind ik soms wel lastig, want dan voelt het echt alsof er van alles dwars zit maar lukt het niet om het er uit te gooien of het erover te hebben. Mijn ouders zeiden ook van ‘nou afgelopen week had je best een goede week, toch?’ En dan is het heel dubbel. Want ik zie er denk ik dan wel beter uit, maar zo voel ik me dan lang niet altijd. Maar dat snappen ze niet, want hoezo is het dan de ene keer hard huilen en de andere keer niks, terwijl het dan ook niet goed gaat... Maar dat weet ik zelf dus ook niet helemaal.
Zelf ben ik ook best perfectionistisch dus ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt en waar je bang voor bent.
Als jouw perfectionisme naar boven komt, is het dan vooral omdat je het van jezelf goed moet doen (en het altijd beter of meer moet), of wil je het goed doen voor iedereen. Dus dat je bang bent dat anderen het niet goed genoeg vinden?
Fijn dat je vannacht een uurtje extra hebt geslapen, toch weer een uur extra! Nu vannacht hopelijk weer 6 uur (of meer natuurlijk
) slapen!Dan probeer ik dat ook
dinsdag 18 februari 2020 om 15:56
@Eline: Ik snap wat je bedoelt met het is heel dubbel. Want soms zeggen mijn ouders het ook van 'goh het gaat wel wat beter he'. Omdat ik niet aangeef dat ik me rot voel of een keer extra lach wil niet zeggen dat het beter gaat. We krijgen er ook altijd ruzie om.
Want als je niet huilt wil het niet zeggen dat het beter gaat. Je kan je ook anders rot voelen en soms misschien nog wel frustrerender als je het niet kan uiten. En er zitten ook gewoon degradaties in je rot voelen. Het kan ene dag wat beter zijn dan de andere dag. Maar de hoofd stemming is gewoon 'jezelf rot voelen'.
Ik wil het voor mezelf goed doen en andere laten zien dat ik het wel kan. Want ik haat fouten maken en ik moet alles in 1x keer kunnen van mezelf. Dus ik ben ook bijna nooit tevreden over mn werk, want ik weet altijd wel iets wat beter had gekund. Heel vermoeiend.
Heb je goed kunnen slapen vannacht? Ik heb tot 06.45 geslapen dus dat is al wat beter.
Want als je niet huilt wil het niet zeggen dat het beter gaat. Je kan je ook anders rot voelen en soms misschien nog wel frustrerender als je het niet kan uiten. En er zitten ook gewoon degradaties in je rot voelen. Het kan ene dag wat beter zijn dan de andere dag. Maar de hoofd stemming is gewoon 'jezelf rot voelen'.
Ik wil het voor mezelf goed doen en andere laten zien dat ik het wel kan. Want ik haat fouten maken en ik moet alles in 1x keer kunnen van mezelf. Dus ik ben ook bijna nooit tevreden over mn werk, want ik weet altijd wel iets wat beter had gekund. Heel vermoeiend.
Heb je goed kunnen slapen vannacht? Ik heb tot 06.45 geslapen dus dat is al wat beter.
woensdag 19 februari 2020 om 10:12
Ik lees al lang mee op dit topic maar heb eigenlijk nooit iets geplaatst. Ik ontkende dat ik een depressie heb maar ik denk dat ik het niet langer kan ontkennen. Het gaat gewoon eigenlijk niet zo goed en heb het gevoel dat ik tegen een burn out aan zit. Ik vind alleen dat ik geen recht op een burn out heb zeg maar hoe gek dat ook klinkt. Ik werk 32 uur, heb geen kids en verder geen verplichtingen. Momenteel werk ik, doe het huishouden, verzorg de dieren, that's it. Ik heb nergens zin in en kan niks opbrengen. Voel me alleen maar opgebrand, onrustig, gestresst. Heb letterlijk nooit rust in m'n hoofd ook al is er niks aan de hand. Ik heb een slaapprobleem wat alleen maar erger lijkt te worden en ben daardoor extra labiel. (+ uiteraard oververmoeid, pijn in m'n lichaam door het slaaptekort en kan niks meer aan) Heb veel angsten, overanalyseer alles in m'n hoofd, ik moet heel veel van mezelf, kan nooit echt rust nemen behalve 's avonds nog wat uurtjes op de bank maar ben zelfs dan onrustig in m'n hoofd.
Ben al naar 2 psychologen geweest maar dat helpt ook niet. Of ik heb nog niet de juiste gevonden? Had er namelijk ook niet echt een klik mee. Ik volg nu wel slaaptherapie en ga naar een haptonoom maar heb nog geen resultaat bereikt.
Heb een beetje het gevoel dat ik in een circel zit en vandaag of morgen doordraai.
Nou, genoeg over mij, ik ga nog wat verder lezen in dit topic want de laatste bladzijdes heb ik nog niet echt gelezen. Het is in ieder geval fijn om je verhaal kwijt te kunnen.
Ben al naar 2 psychologen geweest maar dat helpt ook niet. Of ik heb nog niet de juiste gevonden? Had er namelijk ook niet echt een klik mee. Ik volg nu wel slaaptherapie en ga naar een haptonoom maar heb nog geen resultaat bereikt.
Heb een beetje het gevoel dat ik in een circel zit en vandaag of morgen doordraai.
Nou, genoeg over mij, ik ga nog wat verder lezen in dit topic want de laatste bladzijdes heb ik nog niet echt gelezen. Het is in ieder geval fijn om je verhaal kwijt te kunnen.
woensdag 19 februari 2020 om 22:53
@shiver
Inderdaad, maar soms lijkt het of andere mensen dat niet hebben (degradaties in een gevoel of het soms kunnen lachen terwijl je je alsnog gewoon rot voelt). Gister had is wel een redelijke dag. Vandaag wat minder... Moest ook al om 7.30 de deur uit, dus dat hielp niet mee. Vandaag wel weer even kunnen huilen en dat voelde toch wel goed. Ik heb morgen weer een afspraak met mijn psycholoog en dan ‘s avonds een feestje staan. Ik twijfel heel erg of ik daar wel of niet heen moet/ga/wil. Maandag ga ik namelijk met deels dezelfde mensen een avondje carnaval vieren en daar heb ik al van met mezelf afgesproken dat ik wel ga.
Ik snap dat het heel vermoeiend is als je altijd erg kritisch op jezelf bent omdat er altijd wel iets beter kan. Ik struggle hier, zo te lezen wel in iets mindere mate, ook mee. Ik heb het idee dat ik het wel van mezelf iets meer ben gaan accepteren over de afgelopen jaren en hoop dat jij dat ook kan zeggen over een tijdje.
Slaap je alweer iets beter?
@doubletree20
Je verhaal kunnen delen is inderdaad fijn.
Denk je dat je een depressie of een burn-out hebt? Of misschien wel allebei? Want het opgebrande gevoel kan ook goed bij een depressie passen, hoewel een depressie wel anders is dan een burn-out.
Ik vind het trouwens helemaal niet gek, maar herkenbaar klinken over het niet depressief/burn-out ‘mogen zijn’. Ik vind ook dat ik geen reden heb om depressief te zijn en dat er veel mensen zijn die in slechtere situaties zitten dan ik en die toch iets van hun leven maken.
Ben je (recent) nog bij de huisarts geweest? Ik weet niet of die 2 psychologen lang geleden zijn, maar je huisarts kan altijd een nieuwe doorverwijzing maken en hopelijk klikt het dan beter. Een goede klik is wel belangrijk namelijk en psychologen zijn wel de mensen die jou kunnen helpen.
Vervelend dat je ook slecht slaapt. Sinds wanneer heb je dit? Heb je dit al voordat je depressieve/burn-out klachten kreeg? Het kan namelijk ook een symptoom zijn van een van de 2. Dan helpt het waarschijnlijk beter het onderliggende ‘probleem’ op te pakken (dus een psycholoog, of iemand anders maar dat kan je huisarts je het best vertellen).
Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt.
Inderdaad, maar soms lijkt het of andere mensen dat niet hebben (degradaties in een gevoel of het soms kunnen lachen terwijl je je alsnog gewoon rot voelt). Gister had is wel een redelijke dag. Vandaag wat minder... Moest ook al om 7.30 de deur uit, dus dat hielp niet mee. Vandaag wel weer even kunnen huilen en dat voelde toch wel goed. Ik heb morgen weer een afspraak met mijn psycholoog en dan ‘s avonds een feestje staan. Ik twijfel heel erg of ik daar wel of niet heen moet/ga/wil. Maandag ga ik namelijk met deels dezelfde mensen een avondje carnaval vieren en daar heb ik al van met mezelf afgesproken dat ik wel ga.
Ik snap dat het heel vermoeiend is als je altijd erg kritisch op jezelf bent omdat er altijd wel iets beter kan. Ik struggle hier, zo te lezen wel in iets mindere mate, ook mee. Ik heb het idee dat ik het wel van mezelf iets meer ben gaan accepteren over de afgelopen jaren en hoop dat jij dat ook kan zeggen over een tijdje.
Slaap je alweer iets beter?
@doubletree20
Je verhaal kunnen delen is inderdaad fijn.
Denk je dat je een depressie of een burn-out hebt? Of misschien wel allebei? Want het opgebrande gevoel kan ook goed bij een depressie passen, hoewel een depressie wel anders is dan een burn-out.
Ik vind het trouwens helemaal niet gek, maar herkenbaar klinken over het niet depressief/burn-out ‘mogen zijn’. Ik vind ook dat ik geen reden heb om depressief te zijn en dat er veel mensen zijn die in slechtere situaties zitten dan ik en die toch iets van hun leven maken.
Ben je (recent) nog bij de huisarts geweest? Ik weet niet of die 2 psychologen lang geleden zijn, maar je huisarts kan altijd een nieuwe doorverwijzing maken en hopelijk klikt het dan beter. Een goede klik is wel belangrijk namelijk en psychologen zijn wel de mensen die jou kunnen helpen.
Vervelend dat je ook slecht slaapt. Sinds wanneer heb je dit? Heb je dit al voordat je depressieve/burn-out klachten kreeg? Het kan namelijk ook een symptoom zijn van een van de 2. Dan helpt het waarschijnlijk beter het onderliggende ‘probleem’ op te pakken (dus een psycholoog, of iemand anders maar dat kan je huisarts je het best vertellen).
Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt.
donderdag 20 februari 2020 om 19:36
@Eline: Ja bij sommige mensen is het heel zwart wit. Of blij of verdrietig en nooit wat er tussen in. Ik heb ook die degradaties qua stemming. Wel fijn dat het huilen even opluchtte.
Wat heb je nog besloten voor het feestje? Ik zou het doen als je je daar goed genoeg voor voelt. Het kan ook heel leuk zijn als je er bent en je even wat tijdelijke positieve energie geven.
Leuk dat je gaat carnavallen! Als wat ga je? Ik ga morgen en zaterdag carnaval vieren en slaap dus 2 nachten bij een vriendin. Gaat wel heel pittig worden voor me. Want eigenlijk ga ik over mn grenzen hiermee. Maar voor keer moet het wel kunnen. Heb nog week om uit te rusten voordat mn werk start. Want ik weet ook dat dit goed voor me is om te doen. Ik voel me dan heel 'normaal' wat ook weer goed aan voelt. Ik wil graag alles hetzelfde doen als gezonde mensen. Waarbij ik dus vaak gefrustreerd ben dat het niet lukt zoals 40 uur werken.
Ik ben nog steeds vroeg wakker. Vanochtend kwart over 6 beneden, maar ik ben vroeg gaan slapen dus had alsnog 7,5 uur slaap. Dus dat was fijn. Morgen gaat het laat worden dus ik hoop dat ik wat langer slaap en anders ga ik nog even middagdutje doen. Heb jij beetje goed geslapen?
@Doubletree: Welkom. Maar jij hebt net zo goed "recht" om je slecht te voelen. Voor je kinderen zorgen, werken en het huishouden doen is toch al een hele dag taak? Ik vind het knap dat je dat nog kan als je je zo voelt. Zit je nu bij een psycholoog? Anders is het misschien toch slim om naar de huisarts te gaan.
Soms heb je ook gewoon de juiste psycholoog nog niet gevonden en ik vind persoonlijk dat je van therapie geen wonderen moet verwachten. Ik ben al naar tig psychologen geweest in mn leven en ik ben al gauw naar particuliere psychologen gegaan. Maar daar voer ik gewoon gesprekken en meer niet. Het is fijn om van je af te praten, maar verder "helpt" het me ook niet super veel vooruit. Maargoed bij mij zit het wss ook wel wat anders in elkaar dan bij jou. Dus ik wil niet zeggen dat het voor jou niks kan doen.
Wat heb je nog besloten voor het feestje? Ik zou het doen als je je daar goed genoeg voor voelt. Het kan ook heel leuk zijn als je er bent en je even wat tijdelijke positieve energie geven.
Leuk dat je gaat carnavallen! Als wat ga je? Ik ga morgen en zaterdag carnaval vieren en slaap dus 2 nachten bij een vriendin. Gaat wel heel pittig worden voor me. Want eigenlijk ga ik over mn grenzen hiermee. Maar voor keer moet het wel kunnen. Heb nog week om uit te rusten voordat mn werk start. Want ik weet ook dat dit goed voor me is om te doen. Ik voel me dan heel 'normaal' wat ook weer goed aan voelt. Ik wil graag alles hetzelfde doen als gezonde mensen. Waarbij ik dus vaak gefrustreerd ben dat het niet lukt zoals 40 uur werken.
Ik ben nog steeds vroeg wakker. Vanochtend kwart over 6 beneden, maar ik ben vroeg gaan slapen dus had alsnog 7,5 uur slaap. Dus dat was fijn. Morgen gaat het laat worden dus ik hoop dat ik wat langer slaap en anders ga ik nog even middagdutje doen. Heb jij beetje goed geslapen?
@Doubletree: Welkom. Maar jij hebt net zo goed "recht" om je slecht te voelen. Voor je kinderen zorgen, werken en het huishouden doen is toch al een hele dag taak? Ik vind het knap dat je dat nog kan als je je zo voelt. Zit je nu bij een psycholoog? Anders is het misschien toch slim om naar de huisarts te gaan.
Soms heb je ook gewoon de juiste psycholoog nog niet gevonden en ik vind persoonlijk dat je van therapie geen wonderen moet verwachten. Ik ben al naar tig psychologen geweest in mn leven en ik ben al gauw naar particuliere psychologen gegaan. Maar daar voer ik gewoon gesprekken en meer niet. Het is fijn om van je af te praten, maar verder "helpt" het me ook niet super veel vooruit. Maargoed bij mij zit het wss ook wel wat anders in elkaar dan bij jou. Dus ik wil niet zeggen dat het voor jou niks kan doen.
donderdag 20 februari 2020 om 20:50
Hallo allemaal!
Allereerst wil ik even zeggen dat ik het rot vind voor iedereen die zich zo vervelend voelt.
Ik zou graag af en toe mee willen schrijven. Heb in het verleden depressieve buien gehad maar nooit extreem heftig. Nu sinds ongeveer een jaar al echt heel veel klachten, 2 maanden geleden naar de huisarts geweest. Heb een behoorlijke depressie, en ook last van ptss. Ben met antidepressiva gestart en ga binnenkort in therapie.
Ik werk wel 15 uur per week, maar nu steeds korte dagen omdat het echt niet goed gaat. Gelukkig veel steun in mijn omgeving zoals mijn vriend en mijn ouders, broer en vriendinnen. En op het werk zijn ze er ook goed voor me. Heb dagen dat het redelijk gaat, maar ook dagen dat het echt heel erg is en dat ik niet meer uit bed wil komen en zo.
Ik hoop dat ik snel in therapie kan, maar de wachttijden zijn helaas nogal lang
Allereerst wil ik even zeggen dat ik het rot vind voor iedereen die zich zo vervelend voelt.
Ik zou graag af en toe mee willen schrijven. Heb in het verleden depressieve buien gehad maar nooit extreem heftig. Nu sinds ongeveer een jaar al echt heel veel klachten, 2 maanden geleden naar de huisarts geweest. Heb een behoorlijke depressie, en ook last van ptss. Ben met antidepressiva gestart en ga binnenkort in therapie.
Ik werk wel 15 uur per week, maar nu steeds korte dagen omdat het echt niet goed gaat. Gelukkig veel steun in mijn omgeving zoals mijn vriend en mijn ouders, broer en vriendinnen. En op het werk zijn ze er ook goed voor me. Heb dagen dat het redelijk gaat, maar ook dagen dat het echt heel erg is en dat ik niet meer uit bed wil komen en zo.
Ik hoop dat ik snel in therapie kan, maar de wachttijden zijn helaas nogal lang
vrijdag 21 februari 2020 om 06:51
@ Eline, ik weet eigenlijk echt niet of ik een depressie heb en/of tegen een burn out aan zit. Ik heb het gelukkig nog nooit gehad dus weet niet hoe het voelt zeg maar. En ik lees verhalen van mensen hier waarbij het nog slechter gaat en dan valt het bij mij wel weer mee. Maar omdat het steeds slechter gaat ben ik bang dat ik het straks echt niet meer vol hou. Alsof ik nu op het randje leef en vandaag of morgen instort.
Ik ben recent niet meer bij de huisarts geweest. Heb ook het gevoel dat hij niet weet wat hij er mee aan moet, voel me niet prettig bij hem. Een andere huisarts is geen optie omdat er maar 1 zit in het dorp. Ik heb wel met mezelf afgesproken dat ik wacht tot het voorjaar / zomer en als het dan nog niet beter gaat moet ik actie ondernemen. En ook loop ik nu bij een slaapcoach en een haptonoom. Nog een 'verplichting' erbij kan ik er even niet bij hebben.
Ik slaap al jaren slecht maar de laatste tijd gaat het alleen maar slechter, iets van 4 uur per nacht. Het maakt me ook heel bang.
Ben je nog naar het feestje gegaan en was het leuk? Wel knap dat je dat gewoon doet, ook carnaval vieren ipv thuis op de bank te hangen.
@ Shiverrr, ik heb geen kinderen hoor. (wel een kat en 2 konijnen die ik als mijn kinderen zie
Gelukkig maar want de zorg voor kinderen lijkt me enorm zwaar.
Heb jij kinderen?
Ik zit momenteel niet bij een psycholoog. Na m'n laatste psycholoog ben ik er even klaar mee. Om naar de huisarts te gaan is wel een drempel. Hij ziet me al weer aankomen... Maar ik moet wel actie ondernemen als het zo slecht blijft gaan.
Jij bent dus ook een slechte slaper? Komt het bij jou door je depressie of heb je hier ook al heel lang last van?
Leuk dat je gewoon 2 avonden gaat carnavallen! Inderdaad heel vermoeiend maar het geeft vast ook weer positieve energie? En even je gedachten heel ergens anders.
Begin je met nieuw werk of heb je vakantie gehad? Wel fijn in ieder geval dat je nog een week hebt om uit te rusten. Hoeveel uur ga je werken?
@ MadnessInWonderland, ook welkom! Maar wel balen voor jou dat je je hier 'moet' melden. Knap dat je hulp hebt gezocht en je met AD bent begonnen. Ik hoop voor je dat je medicatie snel aanslaat en je snel met therapie kunt beginnen. Het is kl*te he dat de wachttijden zo lang zijn.
Gelukkig heb je veel steun van je vriend en familie. Begrijpen ze jou wel? Ik heb zelf het idee dat er weinig begrip van de buitenwereld is. Mensen die zelf geen depressie hebben (gehad) weten niet hoe zoiets voelt en snappen niet hoe je je zo slecht kunt voelen zonder dat daar een echte reden voor is zeg maar. Of ze vinden dat je je aanstelt.
Zelf praat ik er niet echt over met anderen. M'n man weet wel dat het niet zo goed gaat maar zelf is hij heel nuchter en sterk, hij gaat nooit kunnen begrijpen hoe en waarom ik me zo voel. Voor m'n slaapprobleem heeft hij wel begrip en snapt dat het daardoor slechter gaat maar hij weet niet hoe diep het zit.
Mijn moeder is ruim 6 jaar geleden gestorven en daar heb ik het nog iedere dag moeilijk mee. Het leven zonder haar valt me zo enorm zwaar. (zij was m'n alles) Ik denk dat dit wel mee speelt bij m'n depressie. Ook gaat het nu heel slecht met m'n vader, hij is ernstig ziek. Ik heb geen goede band met hem maar nu het zo slecht gaat doet het me heel veel verdriet, vind het enorm zielig voor hem en de zorgen en angst vreten me gewoon kapot ofzo.
Fijn weekend allemaal! Voor de carnavallers; heel veel plezier! Ik hoop dat het weer een beetje gaat meevallen en het niet zo slecht wordt als dat ze afgeven!
Ik ben recent niet meer bij de huisarts geweest. Heb ook het gevoel dat hij niet weet wat hij er mee aan moet, voel me niet prettig bij hem. Een andere huisarts is geen optie omdat er maar 1 zit in het dorp. Ik heb wel met mezelf afgesproken dat ik wacht tot het voorjaar / zomer en als het dan nog niet beter gaat moet ik actie ondernemen. En ook loop ik nu bij een slaapcoach en een haptonoom. Nog een 'verplichting' erbij kan ik er even niet bij hebben.
Ik slaap al jaren slecht maar de laatste tijd gaat het alleen maar slechter, iets van 4 uur per nacht. Het maakt me ook heel bang.
Ben je nog naar het feestje gegaan en was het leuk? Wel knap dat je dat gewoon doet, ook carnaval vieren ipv thuis op de bank te hangen.
@ Shiverrr, ik heb geen kinderen hoor. (wel een kat en 2 konijnen die ik als mijn kinderen zie
Gelukkig maar want de zorg voor kinderen lijkt me enorm zwaar.Heb jij kinderen?
Ik zit momenteel niet bij een psycholoog. Na m'n laatste psycholoog ben ik er even klaar mee. Om naar de huisarts te gaan is wel een drempel. Hij ziet me al weer aankomen... Maar ik moet wel actie ondernemen als het zo slecht blijft gaan.
Jij bent dus ook een slechte slaper? Komt het bij jou door je depressie of heb je hier ook al heel lang last van?
Leuk dat je gewoon 2 avonden gaat carnavallen! Inderdaad heel vermoeiend maar het geeft vast ook weer positieve energie? En even je gedachten heel ergens anders.
Begin je met nieuw werk of heb je vakantie gehad? Wel fijn in ieder geval dat je nog een week hebt om uit te rusten. Hoeveel uur ga je werken?
@ MadnessInWonderland, ook welkom! Maar wel balen voor jou dat je je hier 'moet' melden. Knap dat je hulp hebt gezocht en je met AD bent begonnen. Ik hoop voor je dat je medicatie snel aanslaat en je snel met therapie kunt beginnen. Het is kl*te he dat de wachttijden zo lang zijn.
Gelukkig heb je veel steun van je vriend en familie. Begrijpen ze jou wel? Ik heb zelf het idee dat er weinig begrip van de buitenwereld is. Mensen die zelf geen depressie hebben (gehad) weten niet hoe zoiets voelt en snappen niet hoe je je zo slecht kunt voelen zonder dat daar een echte reden voor is zeg maar. Of ze vinden dat je je aanstelt.
Zelf praat ik er niet echt over met anderen. M'n man weet wel dat het niet zo goed gaat maar zelf is hij heel nuchter en sterk, hij gaat nooit kunnen begrijpen hoe en waarom ik me zo voel. Voor m'n slaapprobleem heeft hij wel begrip en snapt dat het daardoor slechter gaat maar hij weet niet hoe diep het zit.
Mijn moeder is ruim 6 jaar geleden gestorven en daar heb ik het nog iedere dag moeilijk mee. Het leven zonder haar valt me zo enorm zwaar. (zij was m'n alles) Ik denk dat dit wel mee speelt bij m'n depressie. Ook gaat het nu heel slecht met m'n vader, hij is ernstig ziek. Ik heb geen goede band met hem maar nu het zo slecht gaat doet het me heel veel verdriet, vind het enorm zielig voor hem en de zorgen en angst vreten me gewoon kapot ofzo.
Fijn weekend allemaal! Voor de carnavallers; heel veel plezier! Ik hoop dat het weer een beetje gaat meevallen en het niet zo slecht wordt als dat ze afgeven!
vrijdag 21 februari 2020 om 08:19
@Doubletree: Sorry ik zie het nu staan, geen kids, ipv wel wel. Lekker slim. Maar ik zou niet al te lang wachten om naar een huisarts te gaan. Stel je wil wel naar een psycholoog er zijn lange wachtrijen en een burn out gaat ook niet van zelf weg als je op hetzelfde tempo blijft doorgaan als nu. Ik snap dat de stap om te gaan lastig is, maar dat blijft het van het voorjaar ook.
Nee ik heb geen kinderen en wil ook geen kinderen 'later'. Want ik kan soms niet eens voor mezelf zorgen of iig heb genoeg aan mezelf. Moet er niet aan denken dat je dan ook nog voor kinderen moet zorgen. Daarnaast is het een bipolaire stoornis waardoor het ook nog eens erfelijk is en dat gun ik een kind gewoon niet.
Ja carnaval geeft zeker positieve energie en daarom zeg ik afspraken buiten de deur eigenlijk nooit meer af. Omdat ik weet dat het ook positieve energie oplevert. Vooral als ik bijv. ga stappen.
Ik slaap eigenlijk redelijk goed of nja door medicatie slaap ik goed in en door. Daarvoor heb ik een lichte dosis anti psychotica. Maar dat vroege wakker zijn is wel heel irritant. En een depressie kan het zeker beïnvloeden je slapen.
4 uur per nacht is echt super weinig, logisch dat je daar ook last van hebt. Misschien ben je ook wel gewoon oververmoeid doordat je weinig uren slaapt per nacht? Goed dat je bij een slaapcoach zit. Ik hoop voor je dat die je kan helpen!
Ik ga echt beginnen bij mn eerste baan. Dus ik vind het wel heel spannend. Aangezien 2x een stage is mislukt door mn depressie. Maar deze baan is heel anders en veel meer mogelijkheden. Dus ik moet proberen het wat positiever in te zien.
@Madness: Welkom, vervelend dat je zo lang op de wachtlijst moet staan.
Nee ik heb geen kinderen en wil ook geen kinderen 'later'. Want ik kan soms niet eens voor mezelf zorgen of iig heb genoeg aan mezelf. Moet er niet aan denken dat je dan ook nog voor kinderen moet zorgen. Daarnaast is het een bipolaire stoornis waardoor het ook nog eens erfelijk is en dat gun ik een kind gewoon niet.
Ja carnaval geeft zeker positieve energie en daarom zeg ik afspraken buiten de deur eigenlijk nooit meer af. Omdat ik weet dat het ook positieve energie oplevert. Vooral als ik bijv. ga stappen.
Ik slaap eigenlijk redelijk goed of nja door medicatie slaap ik goed in en door. Daarvoor heb ik een lichte dosis anti psychotica. Maar dat vroege wakker zijn is wel heel irritant. En een depressie kan het zeker beïnvloeden je slapen.
4 uur per nacht is echt super weinig, logisch dat je daar ook last van hebt. Misschien ben je ook wel gewoon oververmoeid doordat je weinig uren slaapt per nacht? Goed dat je bij een slaapcoach zit. Ik hoop voor je dat die je kan helpen!
Ik ga echt beginnen bij mn eerste baan. Dus ik vind het wel heel spannend. Aangezien 2x een stage is mislukt door mn depressie. Maar deze baan is heel anders en veel meer mogelijkheden. Dus ik moet proberen het wat positiever in te zien.
@Madness: Welkom, vervelend dat je zo lang op de wachtlijst moet staan.
vrijdag 21 februari 2020 om 12:51
Shiverrr, daar heb je ook gelijk in dat ik niet te lang moet wachten aangezien er ook lange wachttijden zijn. Ik denk dat ik volgende week een afspraak ga maken. Toevallig moet ik nog voor iets anders naar de huisarts en dan vraag ik gelijk om een doorverwijzing. Heb ik toch het gevoel dat ik niet alleen daarvoor kom. Stom he.
Mag ik vragen welke medicijnen jij slikt en daardoor beter slaapt? Maar jij hebt dan ook wel periodes dat je je heel goed voelt? Of is dat niet het geval bij een bipolaire stoornis? Begrijpelijk dat je dan niet aan kinderen denkt als dat erfelijk is. Ik heb inderdaad ook genoeg aan mezelf en ben zo blij dat ik nooit aan kinderen ben begonnen. Er is namelijk een periode geweest dat ik twijfelde.
Ik voel me momenteel zo slecht dat ik eigenlijk geen sociaal leven heb. Ik werk 4 dagen in de week en that's it. Sporten heb ik geen puf voor en na het avondeten ben ik helemaal op. Ik wil dan alleen maar Netflixen en lezen. Ik heb ook geen behoefte aan sociale contacten na mijn werk. Heb daar simpelweg de energie niet voor. (moet er wel bij zeggen dat ik heel introvert ben en een huismus)
Morgenavond ga ik weer eens met mijn man uit eten en zelfs daar zie ik een beetje tegenop.
Spannend dat je gaat beginnen met je eerste baan. Probeer het zeker positief in te zien. Zo te horen heb je er wel een goed gevoel bij en dat is het belangrijkste.
Heel veel plezier bij Carnaval!
Mag ik vragen welke medicijnen jij slikt en daardoor beter slaapt? Maar jij hebt dan ook wel periodes dat je je heel goed voelt? Of is dat niet het geval bij een bipolaire stoornis? Begrijpelijk dat je dan niet aan kinderen denkt als dat erfelijk is. Ik heb inderdaad ook genoeg aan mezelf en ben zo blij dat ik nooit aan kinderen ben begonnen. Er is namelijk een periode geweest dat ik twijfelde.
Ik voel me momenteel zo slecht dat ik eigenlijk geen sociaal leven heb. Ik werk 4 dagen in de week en that's it. Sporten heb ik geen puf voor en na het avondeten ben ik helemaal op. Ik wil dan alleen maar Netflixen en lezen. Ik heb ook geen behoefte aan sociale contacten na mijn werk. Heb daar simpelweg de energie niet voor. (moet er wel bij zeggen dat ik heel introvert ben en een huismus)
Morgenavond ga ik weer eens met mijn man uit eten en zelfs daar zie ik een beetje tegenop.
Spannend dat je gaat beginnen met je eerste baan. Probeer het zeker positief in te zien. Zo te horen heb je er wel een goed gevoel bij en dat is het belangrijkste.
Heel veel plezier bij Carnaval!
zaterdag 22 februari 2020 om 22:58
@doubletree20
Goed dat je komende week een afspraak maakt bij de huisarts. Hulp vragen is altijd een soort mentale stap die je moet nemen, dus het is helemaal niet stom of gek dat je dat makkelijker kan doen als je toch al een afspraak moet maken.
Wel jammer dat je niet kan schakelen naar een andere huisarts als je hem niet zo chill vindt. Ik hoop dat hij je doorverwijst naar een goede psycholoog, die jou kan helpen. Het verschilt echt per psycholoog (door de behandeling en de klik) hoe goed het kan helpen en ik hoop dat deze keer het jou goed gaat helpen.
Echt naar dat je zo slecht slaapt. Dat maakt het ook allemaal niet makkelijker...
@shiverrr
Ik hoop dat je afgelopen 2 dagen het leuk hebt gehad met carnaval! Heb je het een beetje volgehouden? Of ben je nu helemaal gesloopt? In ieder geval komende week maar even goed uitrusten. Ik ga met met commissie en we gaan in onze commissie outfit. Niet heel bijzonder, maar het is een geblokt raceshirtje en een bedrukt bomberjack. Ik vind het wel leuk dat we allemaal met hetzelfde gaan. Ben heel erg benieuwd. Heb zelf wel een drukke week voor de boeg, dus ben benieuwd hoe ik dat trek.
Ik ben afgelopen donderdag niet naar dat feestje geweest. Ik zag het niet zitten... Ik had er al geen zin in, zou dan laat thuis zijn en de volgende dag stond mn wekker om 6.15. Maar maandag ga ik dus wel carnavallen met diezelfde mensen.
Heb je trouwens nog gesproken/een afspraak gemaakt met de jobcoach over de zorgen die je hebt? Ik hoop dat je komende week nog een beetje rustig aan kan doen en dat je dan vol goede moed je eerste werkweek in gaat. Vertrouw in jezelf!
Goed dat je komende week een afspraak maakt bij de huisarts. Hulp vragen is altijd een soort mentale stap die je moet nemen, dus het is helemaal niet stom of gek dat je dat makkelijker kan doen als je toch al een afspraak moet maken.
Wel jammer dat je niet kan schakelen naar een andere huisarts als je hem niet zo chill vindt. Ik hoop dat hij je doorverwijst naar een goede psycholoog, die jou kan helpen. Het verschilt echt per psycholoog (door de behandeling en de klik) hoe goed het kan helpen en ik hoop dat deze keer het jou goed gaat helpen.
Echt naar dat je zo slecht slaapt. Dat maakt het ook allemaal niet makkelijker...
@shiverrr
Ik hoop dat je afgelopen 2 dagen het leuk hebt gehad met carnaval! Heb je het een beetje volgehouden? Of ben je nu helemaal gesloopt? In ieder geval komende week maar even goed uitrusten. Ik ga met met commissie en we gaan in onze commissie outfit. Niet heel bijzonder, maar het is een geblokt raceshirtje en een bedrukt bomberjack. Ik vind het wel leuk dat we allemaal met hetzelfde gaan. Ben heel erg benieuwd. Heb zelf wel een drukke week voor de boeg, dus ben benieuwd hoe ik dat trek.
Ik ben afgelopen donderdag niet naar dat feestje geweest. Ik zag het niet zitten... Ik had er al geen zin in, zou dan laat thuis zijn en de volgende dag stond mn wekker om 6.15. Maar maandag ga ik dus wel carnavallen met diezelfde mensen.
Heb je trouwens nog gesproken/een afspraak gemaakt met de jobcoach over de zorgen die je hebt? Ik hoop dat je komende week nog een beetje rustig aan kan doen en dat je dan vol goede moed je eerste werkweek in gaat. Vertrouw in jezelf!
zondag 23 februari 2020 om 14:58
Hoi allemaal!
Een paar maandjes geleden heb ik hier ook al eens gepost, en ik wil dat graag weer even doen, omdat ik dat toen als heel helpful / prettig heb ervaren.
Momenteel voel ik me leeg, verdrietig en totaal ongemotiveerd om ook maar iets te doen. Ik heb geen zin in de tijd die komen gaat en weet niets om me op te verheugen.
Ik vertelde jullie enkele maanden geleden (augustus) dat ik het totaal niet naar mijn zin had op werk, solliciteren lukte niet. Toen boekte ik een reis naar Nieuw-Zeeland. Op werk special leave gevraagd... Daar heb ik me sinds dien enorm op ingelezen en op verheugd. De voorbereiding (soms avondenlang YouTube / tips lezen) alleen al was genoeg voor een 'happy escape'.
Gisteren ben ik teruggekomen van mijn reis. En het was fantastisch. Maar nu voel ik mij leger dan ooit, zelfs bijna tegen het angstige aan. Ergens kan ik niet geloven dat datgene waar ik al vanaf augustus dagelijks mee bezig was en naar uit heb gekeken, nu voorbij is. Ook beangstigt het idee mij dat mijn komende maanden uit werken, werken en nog eens werken gaan bestaan. En werken op zichzelf vind ik niet erg, maar ik werk in een sector (banking) waarin ik me helemaal niet prettig en op mijn plek voel. Ik voel weinig warmte, waardering en persoonlijke betrokkenheid. Ik vind het afstandelijk en kil. Ook zijn conflicten met anderen met onverenigbare belangen een vrijwel dagelijks onderdeel van mijn werk, en ik heb zoooo geen zin meer in die conflicten en zie er zo tegenop.
En vermoedelijk ook solliciteren, want deze baan wil ik niet te lang meer doen. Een en al spanning en somberheid op dit moment. Om het minste of geringste springen de tranen in mijn ogen, en ik zit ook de hele tijd met flashbacks en dan dat frustrerende gevoel dat het écht voorbij is en je niet zomaar even. terug kunt gaan in de tijd.
Ik voel me net zo'n muntje in een muntjes-schuif automaat : je wordt naar voren geschoven en iets dat je niet wilt komt steeds dichterbij en het is onvermijdelijk. Ik moet echt weer even mijn gedachten en gevoel verzetten.
Een paar maandjes geleden heb ik hier ook al eens gepost, en ik wil dat graag weer even doen, omdat ik dat toen als heel helpful / prettig heb ervaren.
Momenteel voel ik me leeg, verdrietig en totaal ongemotiveerd om ook maar iets te doen. Ik heb geen zin in de tijd die komen gaat en weet niets om me op te verheugen.
Ik vertelde jullie enkele maanden geleden (augustus) dat ik het totaal niet naar mijn zin had op werk, solliciteren lukte niet. Toen boekte ik een reis naar Nieuw-Zeeland. Op werk special leave gevraagd... Daar heb ik me sinds dien enorm op ingelezen en op verheugd. De voorbereiding (soms avondenlang YouTube / tips lezen) alleen al was genoeg voor een 'happy escape'.
Gisteren ben ik teruggekomen van mijn reis. En het was fantastisch. Maar nu voel ik mij leger dan ooit, zelfs bijna tegen het angstige aan. Ergens kan ik niet geloven dat datgene waar ik al vanaf augustus dagelijks mee bezig was en naar uit heb gekeken, nu voorbij is. Ook beangstigt het idee mij dat mijn komende maanden uit werken, werken en nog eens werken gaan bestaan. En werken op zichzelf vind ik niet erg, maar ik werk in een sector (banking) waarin ik me helemaal niet prettig en op mijn plek voel. Ik voel weinig warmte, waardering en persoonlijke betrokkenheid. Ik vind het afstandelijk en kil. Ook zijn conflicten met anderen met onverenigbare belangen een vrijwel dagelijks onderdeel van mijn werk, en ik heb zoooo geen zin meer in die conflicten en zie er zo tegenop.
En vermoedelijk ook solliciteren, want deze baan wil ik niet te lang meer doen. Een en al spanning en somberheid op dit moment. Om het minste of geringste springen de tranen in mijn ogen, en ik zit ook de hele tijd met flashbacks en dan dat frustrerende gevoel dat het écht voorbij is en je niet zomaar even. terug kunt gaan in de tijd.
Ik voel me net zo'n muntje in een muntjes-schuif automaat : je wordt naar voren geschoven en iets dat je niet wilt komt steeds dichterbij en het is onvermijdelijk. Ik moet echt weer even mijn gedachten en gevoel verzetten.
maandag 24 februari 2020 om 12:32
Zo, daar ben ik weer! Ik ga eventjes proberen wat bij te lezen en geef dan een update over hoe het nu gaat.
----------------------------------------------------------------------
@pompoensoepje: ik herken het helaas, lang op een wachtlijst staan en alsnog te horen krijgen dat ze je niet kunnen helpen. Naar is dat. Je bent in ieder geval welkom hier.
----------------------------------------------------------------------
@Shiverrr: ik ga nog even kijken hoe ik het sporten met die vriendin ga oppakken. Momenteel is zelfs uit bed komen lastig, dus ik krijg het sporten even helemaal niet meer voor elkaar. Baal er echt van.
Ik heb nog geen studievertraging, maar als ik weer niks haal wel helaas.
Wat ontzettend fijn dat je met de auto naar je nieuwe werk mag komen, dat lijkt me een ontzettend grote geruststelling in jouw geval zeg! Zegt ook al wel wat over je nieuwe werkgever, dat ze meedenken.
Bij mij was de storm wel aardig heftig helaas, ik woon ook relatief dicht bij de kust. Twijfel nog heel erg of ik van de week gewoon thuis slaap. Had mn eigen huis zo erg gemist toen ik bij mn ouders was en ben nu net een halve week thuis dus wil eigenlijk niet weer terug maar het gaat wel onweren van de week en dan raak ik volledig in paniek. Dus nu heb ik een dilemma.
Over medicatie en alcohol: toen ik nog medicatie (AD) slikte, dronk ik wel alcohol maar beperkt. Weleens op een feestje bijvoorbeeld. Maar zorgde dan altijd dat er wel 1 vriendin was die van mijn medicatie afwist, voor de veiligheid zeg maar. En ik werd veel sneller dronken haha! Maar verder was het prima eigenlijk. Je carnaval is inmiddels voorbij, maar wilde toch nog even delen wat mijn ervaring was. Inmiddels heb ik geen medicatie meer.
Hoe is het inmiddels met de spanning rondom je nieuwe baan? Gaat het een beetje? Je begint in maart he? Zo fijn dat het een baan is waar ze rekening met je houden, dat kan al een heleboel schelen in haalbaarheid. Dan kun je er zeker op vertrouwen denk ik dat er een rooster komt dat voor jou te doen is. Dan denken ze goed mee vermoed ik. Ik snap dat je veel angst hebt voor 'wat als er een terugval komt?', maar als ze nu al zeggen dat daar ruimte voor is, krijg ik eerlijk gezegd wel vertrouwen dat het goed gaat komen. Dat laat wel zien dat ze begrip hebben voor de situatie en dat alles te overleggen is als het blijkt dat je het toch niet helemaal redt.
----------------------------------------------------------------------
@IBI: blijft absurd he, dat je soms meer dan een jaar op de wachtlijst moet staan voor hulp. Hoop echt voor je dat je in september kunt gaan starten. Wat fijn dat het UWV begrip toonde en ook vroeg of ze je over een paar maanden nogmaals mogen bellen, vind ik wel netjes hoor. Zo hoort het.
Dank je wel, ik twijfel dus heel erg of ik deze week nog een nachtje ga als het gaat onweren. Maar de twijfel is groot, want vind het ook heerlijk om eindelijk weer thuis te zijn maar raak wel enorm in paniek als ik alleen ben en het gaat onweren.
Moeilijk is dat, als je de lastige beslissing neemt om iets af te zeggen en dat vervolgens niet goed opgepakt wordt door die persoon. Alsof het voor jou makkelijk is om het af te zeggen... Hopelijk kon je bedenken dat het altijd goed is om dingen af te zeggen als jij weet dat dat het voor jou allemaal wat leefbaarder maakt. Soms is het nou eenmaal teveel, daar heb jij ook niet om gevraagd. Dapper dat je gewoon wel die beslissingen neemt op zo'n moment.
Leuk altijd, om een nieuwe bril te mogen uitzoeken. Is toch wel echt fijn om een mooie bril te hebben vind ik, kan al zo veel doen voor je uiterlijk. Leuk!
----------------------------------------------------------------------
@Eline: welkom! Misschien fijn om te weten: je bent ongeveer even oud als ik; ik zit begin de 20. Vervelend voor je zeg, dat je je zo naar voelt. Spannend en heel dapper dat je bent begonnen met een behandeling inmiddels! Ik herken het wel dat je ouders nooit kunnen begrijpen hoe je je voelt. Ik denk dat iemand die zelf geen depressie heeft gehad, het zich überhaupt nooit goed kan voorstellen (gelukkig maar voor ze). Soms wel lastig voor de mensen die een depressie hebben natuurlijk. Van je ouders herken ik helaas ook, bij mij denken ze soms ook dat het goed gaat terwijl ik eigenlijk van binnen echt kapot ben. Momenteel ook, ze hebben werkelijk geen idee dat het zo slecht gaat oeps. Maar blijven lastige dingen, want zij baseren het grotendeels inderdaad op hoe vaak je lacht en hoe leuk je eruitziet.
Ik studeer ook nog, net als jij. Maar bij mij is het inmiddels een beetje ingestort allemaal helaas, omdat het nu zo slecht met mij gaat. Maar ik probeer met man en macht mezelf op te rapen om mn studie nog soort van overeind te houden. Maar niet echt succesvol helaas. Fijn dat het bij jou goed gaat met studeren. Ook helpend als colleges worden opgenomen inderdaad! Qua sociale dingen doe ik het vaak inderdaad zoals jij: dat ik dan wel even mee ga voor een drankje (als dat enigszins lukt want soms kan dat ook niet) en dat ik dan gewoon al van tevoren zeg dat ik tot een bepaalde tijd blijf. Vinden ze altijd prima eigenlijk.
Woon je nog thuis eigenlijk? En weet er wel een studieadviseur of zoiets van je situatie of niet? Zit je nog in je eerste jaar?
Lekker alleen vragen beantwoorden als je daar ruimte voor hebt hoor, niks moet. Maar was gewoon benieuwd!
----------------------------------------------------------------------
@Vlamtosti: oh, ik herken de paniek bij stormen als deze helaas maar al te goed. Sterkte, komende dagen wordt het volgens mij ook weer heftiger qua weer....
----------------------------------------------------------------------
@Doubletree: welkom! Wat onwijs naar voor je met de stress, slaapproblemen, angsten en burn out. Heftig hoor. Het kan inderdaad helaas soms zijn dat je wat langer moet zoeken naar de psycholoog waar jij een klik mee hebt en die jou kan helpen. Ze zijn er echt! Lijkt me zeker relevant om weer hulp te zoeken hoor.
Geen puf hebben voor sociale dingen herken ik enorm, ik zit ook feel aan de Netflix helaas... Hoe was het uiteten met je man?
----------------------------------------------------------------------
@MadnessInWonderland: jij ook welkom! Natuurlijk mag je meeschrijven, naar hoor dat het niet goed met je gaat. Je mag hier altijd van je af komen schrijven of lezen om herkenning of steun te vinden. Klinkt als een heftige situatie, maar fijn dat je een steunende omgeving hebt. Lange wachttijden weten we hier alles van helaas.
----------------------------------------------------------------------
@Campercamping: welkom terug dan. Wat onwijs rot voor je dat je je zo naar voelt. Natuurlijk ben je hier altijd welkom om van je af te schrijven. Wordt niet altijd heel actief gereageerd, maar dat komt omdat iedereen het heel zwaar heeft. Maar weet dat je ondanks dat gewoon wel echt welkom bent altijd! Wat gaaf en wat dapper van je reis zeg, super leuk! Maar naar dat je dan in zo'n groot gat lijkt te vallen nu. Het lijkt me goed om een plan voor jezelf te maken van hoe je wel elke week een haalbare planning kunt hebben. Als deze baan daar niet tussen past, dan past hij er niet tussen en is het inderdaad beter om iets anders te zoeken. Is er iemand waar je hulp aan kunt vragen uit je omgeving om bijvoorbeeld mee te kijken naar waar en hoe je kunt gaan solliciteren? Dan heb je al een steuntje in de rug, misschien kan dat helpen.
Heel veel sterkte!
----------------------------------------------------------------------
UPDATE:
Bij mij gaat het nog steeds erg slecht. Voor mezelf zorgen is ook even heel moeilijk en gaat zeer moeizaam. Studie wil niet lukken, afvallen wil niet lukken, sporten wil niet lukken, sociaal leven gaat moeizaam, niks wil lukken. Ik zie het allemaal echt niet zitten meer en het voelt zo uitzichtloos. Heb ook erg weinig energie en krijg om letterlijk alles veel stress. Hoop dat er nog even iemand gaat bellen deze week over de behandeling die volgende week begint, maar ook daarin gaan weer bepaalde dingen niet door die wel zijn beloofd en gaan dingen weer zo waardoor ik steeds minder hoop en vertrouwen krijg. Goed begin. Ik heb mezelf beloofd dat ik het wel echt ga proberen en dat ik de hulp met open armen aanneem. Maar man wat is het moeilijk allemaal. Zie er als een berg tegenop. Ben aan de andere kant zo blij dat het eindelijk zover is, want ik trek het niet veel langer. Tegelijkertijd zo veel angst dat dit ook niet gaat werken want weet niet of ik dan nog kan wachten op een nieuwe behandeling. Het voelt te zwaar.
----------------------------------------------------------------------
@pompoensoepje: ik herken het helaas, lang op een wachtlijst staan en alsnog te horen krijgen dat ze je niet kunnen helpen. Naar is dat. Je bent in ieder geval welkom hier.
----------------------------------------------------------------------
@Shiverrr: ik ga nog even kijken hoe ik het sporten met die vriendin ga oppakken. Momenteel is zelfs uit bed komen lastig, dus ik krijg het sporten even helemaal niet meer voor elkaar. Baal er echt van.
Ik heb nog geen studievertraging, maar als ik weer niks haal wel helaas.
Wat ontzettend fijn dat je met de auto naar je nieuwe werk mag komen, dat lijkt me een ontzettend grote geruststelling in jouw geval zeg! Zegt ook al wel wat over je nieuwe werkgever, dat ze meedenken.
Bij mij was de storm wel aardig heftig helaas, ik woon ook relatief dicht bij de kust. Twijfel nog heel erg of ik van de week gewoon thuis slaap. Had mn eigen huis zo erg gemist toen ik bij mn ouders was en ben nu net een halve week thuis dus wil eigenlijk niet weer terug maar het gaat wel onweren van de week en dan raak ik volledig in paniek. Dus nu heb ik een dilemma.
Over medicatie en alcohol: toen ik nog medicatie (AD) slikte, dronk ik wel alcohol maar beperkt. Weleens op een feestje bijvoorbeeld. Maar zorgde dan altijd dat er wel 1 vriendin was die van mijn medicatie afwist, voor de veiligheid zeg maar. En ik werd veel sneller dronken haha! Maar verder was het prima eigenlijk. Je carnaval is inmiddels voorbij, maar wilde toch nog even delen wat mijn ervaring was. Inmiddels heb ik geen medicatie meer.
Hoe is het inmiddels met de spanning rondom je nieuwe baan? Gaat het een beetje? Je begint in maart he? Zo fijn dat het een baan is waar ze rekening met je houden, dat kan al een heleboel schelen in haalbaarheid. Dan kun je er zeker op vertrouwen denk ik dat er een rooster komt dat voor jou te doen is. Dan denken ze goed mee vermoed ik.
Ik snap dat je veel angst hebt voor 'wat als er een terugval komt?', maar als ze nu al zeggen dat daar ruimte voor is, krijg ik eerlijk gezegd wel vertrouwen dat het goed gaat komen. Dat laat wel zien dat ze begrip hebben voor de situatie en dat alles te overleggen is als het blijkt dat je het toch niet helemaal redt.----------------------------------------------------------------------
@IBI: blijft absurd he, dat je soms meer dan een jaar op de wachtlijst moet staan voor hulp. Hoop echt voor je dat je in september kunt gaan starten. Wat fijn dat het UWV begrip toonde en ook vroeg of ze je over een paar maanden nogmaals mogen bellen, vind ik wel netjes hoor. Zo hoort het.
Dank je wel, ik twijfel dus heel erg of ik deze week nog een nachtje ga als het gaat onweren. Maar de twijfel is groot, want vind het ook heerlijk om eindelijk weer thuis te zijn maar raak wel enorm in paniek als ik alleen ben en het gaat onweren.
Moeilijk is dat, als je de lastige beslissing neemt om iets af te zeggen en dat vervolgens niet goed opgepakt wordt door die persoon. Alsof het voor jou makkelijk is om het af te zeggen... Hopelijk kon je bedenken dat het altijd goed is om dingen af te zeggen als jij weet dat dat het voor jou allemaal wat leefbaarder maakt. Soms is het nou eenmaal teveel, daar heb jij ook niet om gevraagd. Dapper dat je gewoon wel die beslissingen neemt op zo'n moment.
Leuk altijd, om een nieuwe bril te mogen uitzoeken. Is toch wel echt fijn om een mooie bril te hebben vind ik, kan al zo veel doen voor je uiterlijk. Leuk!
----------------------------------------------------------------------
@Eline: welkom! Misschien fijn om te weten: je bent ongeveer even oud als ik; ik zit begin de 20. Vervelend voor je zeg, dat je je zo naar voelt. Spannend en heel dapper dat je bent begonnen met een behandeling inmiddels! Ik herken het wel dat je ouders nooit kunnen begrijpen hoe je je voelt. Ik denk dat iemand die zelf geen depressie heeft gehad, het zich überhaupt nooit goed kan voorstellen (gelukkig maar voor ze). Soms wel lastig voor de mensen die een depressie hebben natuurlijk. Van je ouders herken ik helaas ook, bij mij denken ze soms ook dat het goed gaat terwijl ik eigenlijk van binnen echt kapot ben. Momenteel ook, ze hebben werkelijk geen idee dat het zo slecht gaat oeps. Maar blijven lastige dingen, want zij baseren het grotendeels inderdaad op hoe vaak je lacht en hoe leuk je eruitziet.
Ik studeer ook nog, net als jij. Maar bij mij is het inmiddels een beetje ingestort allemaal helaas, omdat het nu zo slecht met mij gaat. Maar ik probeer met man en macht mezelf op te rapen om mn studie nog soort van overeind te houden. Maar niet echt succesvol helaas. Fijn dat het bij jou goed gaat met studeren. Ook helpend als colleges worden opgenomen inderdaad! Qua sociale dingen doe ik het vaak inderdaad zoals jij: dat ik dan wel even mee ga voor een drankje (als dat enigszins lukt want soms kan dat ook niet) en dat ik dan gewoon al van tevoren zeg dat ik tot een bepaalde tijd blijf. Vinden ze altijd prima eigenlijk.
Woon je nog thuis eigenlijk? En weet er wel een studieadviseur of zoiets van je situatie of niet? Zit je nog in je eerste jaar?
Lekker alleen vragen beantwoorden als je daar ruimte voor hebt hoor, niks moet. Maar was gewoon benieuwd!
----------------------------------------------------------------------
@Vlamtosti: oh, ik herken de paniek bij stormen als deze helaas maar al te goed. Sterkte, komende dagen wordt het volgens mij ook weer heftiger qua weer....
----------------------------------------------------------------------
@Doubletree: welkom! Wat onwijs naar voor je met de stress, slaapproblemen, angsten en burn out. Heftig hoor. Het kan inderdaad helaas soms zijn dat je wat langer moet zoeken naar de psycholoog waar jij een klik mee hebt en die jou kan helpen. Ze zijn er echt! Lijkt me zeker relevant om weer hulp te zoeken hoor.
Geen puf hebben voor sociale dingen herken ik enorm, ik zit ook feel aan de Netflix helaas... Hoe was het uiteten met je man?
----------------------------------------------------------------------
@MadnessInWonderland: jij ook welkom! Natuurlijk mag je meeschrijven, naar hoor dat het niet goed met je gaat. Je mag hier altijd van je af komen schrijven of lezen om herkenning of steun te vinden. Klinkt als een heftige situatie, maar fijn dat je een steunende omgeving hebt. Lange wachttijden weten we hier alles van helaas.
----------------------------------------------------------------------
@Campercamping: welkom terug dan.
Wat onwijs rot voor je dat je je zo naar voelt. Natuurlijk ben je hier altijd welkom om van je af te schrijven. Wordt niet altijd heel actief gereageerd, maar dat komt omdat iedereen het heel zwaar heeft. Maar weet dat je ondanks dat gewoon wel echt welkom bent altijd! Wat gaaf en wat dapper van je reis zeg, super leuk! Maar naar dat je dan in zo'n groot gat lijkt te vallen nu. Het lijkt me goed om een plan voor jezelf te maken van hoe je wel elke week een haalbare planning kunt hebben. Als deze baan daar niet tussen past, dan past hij er niet tussen en is het inderdaad beter om iets anders te zoeken. Is er iemand waar je hulp aan kunt vragen uit je omgeving om bijvoorbeeld mee te kijken naar waar en hoe je kunt gaan solliciteren? Dan heb je al een steuntje in de rug, misschien kan dat helpen. Heel veel sterkte!
----------------------------------------------------------------------
UPDATE:
Bij mij gaat het nog steeds erg slecht. Voor mezelf zorgen is ook even heel moeilijk en gaat zeer moeizaam. Studie wil niet lukken, afvallen wil niet lukken, sporten wil niet lukken, sociaal leven gaat moeizaam, niks wil lukken. Ik zie het allemaal echt niet zitten meer en het voelt zo uitzichtloos. Heb ook erg weinig energie en krijg om letterlijk alles veel stress. Hoop dat er nog even iemand gaat bellen deze week over de behandeling die volgende week begint, maar ook daarin gaan weer bepaalde dingen niet door die wel zijn beloofd en gaan dingen weer zo waardoor ik steeds minder hoop en vertrouwen krijg. Goed begin. Ik heb mezelf beloofd dat ik het wel echt ga proberen en dat ik de hulp met open armen aanneem. Maar man wat is het moeilijk allemaal. Zie er als een berg tegenop. Ben aan de andere kant zo blij dat het eindelijk zover is, want ik trek het niet veel langer. Tegelijkertijd zo veel angst dat dit ook niet gaat werken want weet niet of ik dan nog kan wachten op een nieuwe behandeling. Het voelt te zwaar.
vrijdag 28 februari 2020 om 11:36
@chocoladeballetjes: he wat vreselijk naar voor je... Ik herken het enorm helaas, dus kan me er wat bij voorstellen hoe zwaar het nu moet zijn en dat is niet niks. Extra moeilijk dat nu je behandelaren en begeleiders er niet zijn. Is er nog iemand anders waarmee je erover zou kunnen praten? Bijvoorbeeld de huisarts of iemand uit je directe omgeving? Ik weet hoe moeilijk het is hoor, maar wilde het je wel even meegeven. Voor nu wil ik je vooral even een grote virtuele knuffel geven. Voel je vrij om hier lekker van je af te schrijven wanneer je dat nodig hebt.
vrijdag 28 februari 2020 om 13:56
Hoi allemaal! Vreselijk om al die slechte berichten te lezen, ik hoop dat het snel weer goed gaat met jullie. Maar aan de andere kant, ook goed om te zien dat ik/wij niet de enigste zijn en we elkaar via deze weg kunnen steunen.
Ikzelf zit ook zeer diep in de shit, diagnose is nog niet gesteld maar ik weet wel dat het niet goed zit. Ben begin februari met volle moed begonnen met een 40 uren afstudeerstage, maar de klap is afgelopen zaterdag écht gekomen. Vanuit de huisarts via de praktijkondersteuner uiteindelijk doorverwezen naar de GZ psycholoog.
Omdat de wachtrij bij de GZ psycholoog minstens 6 week is loop ik gedurende de overbruggende tijd bij de praktijkondersteuner. Hij adviseerde mij om rust te nemen. Vind het erg lastig om te bepalen wanneer ik wel in staat ben om naar stage te gaan en wanneer niet. Ik ben nogal een doorzetter dus als mijn wekker om 7:00 gaat en ik moet dan de keus maken uit hoe ik mij voel of ik wel of niet ga, dan ga ik uiteindelijk wel ondanks dat het me zoveel energie kost om mezelf die kant op te slepen en vervolgens de concentratie te behouden om bezig te gaan met mijn opdracht.
Heb 11 maart een gesprek staan gepland met de studentendecaan om te gaan kijken wat het beste is om te doen. Het liefst studeer ik dit schooljaar graag nog af, maar of dit het beste is...
Als jullie nog tips/adviezen o.i.d. hebben hoor ik het graag.
Robert
Ikzelf zit ook zeer diep in de shit, diagnose is nog niet gesteld maar ik weet wel dat het niet goed zit. Ben begin februari met volle moed begonnen met een 40 uren afstudeerstage, maar de klap is afgelopen zaterdag écht gekomen. Vanuit de huisarts via de praktijkondersteuner uiteindelijk doorverwezen naar de GZ psycholoog.
Omdat de wachtrij bij de GZ psycholoog minstens 6 week is loop ik gedurende de overbruggende tijd bij de praktijkondersteuner. Hij adviseerde mij om rust te nemen. Vind het erg lastig om te bepalen wanneer ik wel in staat ben om naar stage te gaan en wanneer niet. Ik ben nogal een doorzetter dus als mijn wekker om 7:00 gaat en ik moet dan de keus maken uit hoe ik mij voel of ik wel of niet ga, dan ga ik uiteindelijk wel ondanks dat het me zoveel energie kost om mezelf die kant op te slepen en vervolgens de concentratie te behouden om bezig te gaan met mijn opdracht.
Heb 11 maart een gesprek staan gepland met de studentendecaan om te gaan kijken wat het beste is om te doen. Het liefst studeer ik dit schooljaar graag nog af, maar of dit het beste is...
Als jullie nog tips/adviezen o.i.d. hebben hoor ik het graag.
Robert
vrijdag 28 februari 2020 om 14:47
@Choco: He wat naar dat het weer zo slecht met je gaat 
. Je ging juist zo de goede kant op. Heeft het een reden waardoor het opeens zo slecht gaat of is het gewoon 'zomaar'?
Vervelend dat je hulpverleners er nu ook niet voor je zijn om je te helpen. Is er verder niemand waarbij je terecht kan op dit moment?
. Je ging juist zo de goede kant op. Heeft het een reden waardoor het opeens zo slecht gaat of is het gewoon 'zomaar'? Vervelend dat je hulpverleners er nu ook niet voor je zijn om je te helpen. Is er verder niemand waarbij je terecht kan op dit moment?
vrijdag 28 februari 2020 om 20:05
Mijn beste vriendin is van vakantie terug dus nu kon ik vertellen hoe het gaat.
Was heel planmatig bezig met suïcidaliteit en besloten daarmee te stoppen en dit weekend niets te doen (en dan van uitstel afstel).
Moet nu het verlangen gewoon verdragen.
Het kwam nergens door eigenlijk. Ja dat ineens alle hulpverlening tegelijk weg was verergerd het wel.
Wel eruit geweest vandaag en heb dat voor morgen en overmorgen ook gepland staan.
De somberte heeft alleen bezit van me. Wel is het laatste jaar soms dat het toch nog snel over gaat. Eerst wist ik dat als ik me zo voelde ik maanden onderweg was. Ik voel wel het risico dat dit gebeurt.
Ook scheelt dat alles nog op orde is. Ik leef niet in een vervuild huis en eet redelijk normaal ect. Dit voorkomt nog dat ik dieper zink. Maar als het zo door gaat moet ik wel hulp krijgen met praktische dingen.
Ik reageer later op anderen. Lees wel.
Was heel planmatig bezig met suïcidaliteit en besloten daarmee te stoppen en dit weekend niets te doen (en dan van uitstel afstel).
Moet nu het verlangen gewoon verdragen.
Het kwam nergens door eigenlijk. Ja dat ineens alle hulpverlening tegelijk weg was verergerd het wel.
Wel eruit geweest vandaag en heb dat voor morgen en overmorgen ook gepland staan.
De somberte heeft alleen bezit van me. Wel is het laatste jaar soms dat het toch nog snel over gaat. Eerst wist ik dat als ik me zo voelde ik maanden onderweg was. Ik voel wel het risico dat dit gebeurt.
Ook scheelt dat alles nog op orde is. Ik leef niet in een vervuild huis en eet redelijk normaal ect. Dit voorkomt nog dat ik dieper zink. Maar als het zo door gaat moet ik wel hulp krijgen met praktische dingen.
Ik reageer later op anderen. Lees wel.
vrijdag 28 februari 2020 om 20:15
Ik ben een paar dagen op vakantie geweest met mijn 13 jarige nichtje. We zijn naar een plek geweest waar ik veel kwam met Patrick mijn overleden echtgenoot. Op wat tranen na is het goed gegaan.
Nu weer lekker thuis met mijn man en mijn katten en dat is ook wel weer heerlijk.
Ik ben met iemand van de FACT met mijn negatief zelfbeeld aan de slag en heb daar nog wat "huiswerk" voor maar dat is het enige wat ik op de planning heb komend weekend.
Zijn nog wel een aantal aanvallen geweest waarbij mijn emoties hop de lucht in vlogen maar gelukkig niet waar mijn nichtje bij was dat is wel fijn.
Ik probeer het reageren op andere volgende week weer op te pakken maar ik lees jullie en wens jullie veel sterkte en een goed netwerk om het weekend goed door te komen.
Nu weer lekker thuis met mijn man en mijn katten en dat is ook wel weer heerlijk.
Ik ben met iemand van de FACT met mijn negatief zelfbeeld aan de slag en heb daar nog wat "huiswerk" voor maar dat is het enige wat ik op de planning heb komend weekend.
Zijn nog wel een aantal aanvallen geweest waarbij mijn emoties hop de lucht in vlogen maar gelukkig niet waar mijn nichtje bij was dat is wel fijn.
Ik probeer het reageren op andere volgende week weer op te pakken maar ik lees jullie en wens jullie veel sterkte en een goed netwerk om het weekend goed door te komen.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 29 februari 2020 om 20:03
shiverrr ik weel je al vast veel succes wensen voor maandag.
Hier gaat het niet echt lekker, ik kan niet echt ontspannen. Veel te chaotisch op mijn werk. Als ik thuis kom heb ik het idee dat ik een klap voor mijn kop heb gehad.
Ik neem minder medicatie de roes die ik sterk had is wel wat minder en minder duizelig en moe.
Even een knuffel voor iedereen helaas heb ik niet de concentratie om alles te lezen.
Hier gaat het niet echt lekker, ik kan niet echt ontspannen. Veel te chaotisch op mijn werk. Als ik thuis kom heb ik het idee dat ik een klap voor mijn kop heb gehad.
Ik neem minder medicatie de roes die ik sterk had is wel wat minder en minder duizelig en moe.
Even een knuffel voor iedereen helaas heb ik niet de concentratie om alles te lezen.
