Psyche
alle pijlers
Eenzaamheid - accepteer je of doe je er iets aan?
zaterdag 13 oktober 2018 18:15
Ik zat weer eens te denken en dacht aan eenzaamheid. Niet super toevallig want ik kan mij zelf ook eenzaam noemen.
Vroeg me af of er mensen zijn die dit 'gewoon' hebben geaccepteerd? Of misschien actief dit hebben veranderd en nu goede vrienden en/of partner hebben? Of in het klooster zijn gegaan of zo
Wil iemand een success story delen? Of juist niet, mag ook.
En iemand enig idee over hoe het komt dat sommige mensen eenzaam zijn? Ligt dit denk je aan een bepaalde karakter eigenschap, iets dat veel eenzame mensen hebben?
en dan nu een poll:
Vroeg me af of er mensen zijn die dit 'gewoon' hebben geaccepteerd? Of misschien actief dit hebben veranderd en nu goede vrienden en/of partner hebben? Of in het klooster zijn gegaan of zo
Wil iemand een success story delen? Of juist niet, mag ook.En iemand enig idee over hoe het komt dat sommige mensen eenzaam zijn? Ligt dit denk je aan een bepaalde karakter eigenschap, iets dat veel eenzame mensen hebben?
en dan nu een poll:
Anoniem17062022182122 wijzigde dit bericht op 13-10-2018 18:37
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
5.73% gewijzigd
zaterdag 13 oktober 2018 20:45
Zo zie je maar weer, het is voor ieder weer anders.Geraldine schreef: ↑13-10-2018 20:39Ik ben niet eenzaam. Heb een grote vrienden-en kennissenkring en een vriend. Heb regelmatig contact met mijn familie en vriendin via whatsapp of we spreken wat af. Ik doe regelmatig vrijwilligerswerk en heb een hoop collega's en ga regelmatig sporten. Ik voel me zelden eenzaam alleen als ik me onbegrepen voel of ergens alleen voor sta en dat is niet prettig. Dat was ook een keer tijdens een bepaalde gebeurtenis en er werd niet begripvol gereageerd pf laconiek gedaan. Op zo een moment voel ik me dan op een onaangename manier eenzaam. Gelukkig kon ik dan met een goede vriendin erover praten en dat helpt me dan ook wel. Omdat ik het vaak druk heb zorg ik ook wel eens ervoor dat ik tijd voor mezelf vrijmaak om ff bij te tanken. Daarna ben ik weer vrij om iets te gaan doen. In het begin toen ik in Nederland ben gaan wonen (ben van Duits-Deense komaf en dat hoor je aan mijn buitenlandse accent)had ik nog geen vriendinnen. Sinds dat ik vrijwilligerswerk doe heb ik een hoop leuke contacten opgebouwd.
Ik heb het sociaal net zo druk gehad als jij in het verleden en herinner me dat ik periodes had dat ik een knagende eenzaamheid voelde en dat kwam voornamelijk door niet begrepen te worden of gebruikt te worden als microfoon, want ik moest hen wel allemaal begrijpen met stank voor dank dat volgde.
Ik zou dit nooit meer willen, dat groepsgedoe en de verwachtingen die daar uit voortvloeien. Dan heb ik het nu beter naar m'n zin, precies leven zoals ik dat wil.
zaterdag 13 oktober 2018 20:54
Ik ben eenzaam. Een jaar of vijf geleden gek geworden van verdriet en verkeerde migrainemedicijnen. Gedwongen opname, relatie kwijt, huis kwijt, mijn poes moest naar mijn ouders. Ik kon alleen in een woning terecht waar ik wel 1100 euro huur mag betalen maar mijn poes niet mag houden. Ik blijk chronisch depressief, en dat in combinatie met drie dagen per week migraine maakt me geen feestnummer. 'Vrienden' zijn bovendien gezinnen begonnen in de tijd dat ik ziek was, als ik twee keer per jaar bezoek krijg, is het veel (en het zijn meestal mijn ouders, die 250 km verderop wonen). Ik heb een broer, die woont in Australie en heeft geen behoefte aan contact. Ik heb best wel eens zin om te klagen, maar weinig beschikbare oren. Dus bij dezen.
zaterdag 13 oktober 2018 20:57
Welkom in dit topic Castorp.Castorp schreef: ↑13-10-2018 20:54Ik ben eenzaam. Een jaar of vijf geleden gek geworden van verdriet en verkeerde migrainemedicijnen. Gedwongen opname, relatie kwijt, huis kwijt, mijn poes moest naar mijn ouders. Ik kon alleen in een woning terecht waar ik wel 1100 euro huur mag betalen maar mijn poes niet mag houden. Ik blijk chronisch depressief, en dat in combinatie met drie dagen per week migraine maakt me geen feestnummer. 'Vrienden' zijn bovendien gezinnen begonnen in de tijd dat ik ziek was, als ik twee keer per jaar bezoek krijg, is het veel (en het zijn meestal mijn ouders, die 250 km verderop wonen). Ik heb een broer, die woont in Australie en heeft geen behoefte aan contact. Ik heb best wel eens zin om te klagen, maar weinig beschikbare oren. Dus bij dezen.
Weet je dat de rechterlijke macht heeft geoordeeld dat huurbazen geen huisdieren mogen weigeren omdat dat veel teveel invloed heeft op de persoonlijke sfeer, dus je mag gewoon een huisdier hoor, laat je door die huurbaas niets wijsmaken. Als er eentje is die goed gezelschap kan gebruiken, ben jij het wel.
zaterdag 13 oktober 2018 21:03
Voel me al eenzaam sinds mensenheugnis. Getrouwd, volwassen kinderen, tuin, beest. Zit gewoon diep geworteld. Soms verdrietig en soms niet. Ken mensen die het leven een feestje vinden, heb ik toch echt niet. Een martelgang ook weer niet maar niet echt makkelijk. Een beetje doorrommelen is bij mij het motto, waarbij mijn partner mijn steun is.
Cestlavie
, ik denk dat we dit leven gekozen hebben en dat uitstappen geen optie is, het komt toch weer terug.
C'est la vie. Je zegt het zo mooi.
Cestlavie
, ik denk dat we dit leven gekozen hebben en dat uitstappen geen optie is, het komt toch weer terug. C'est la vie. Je zegt het zo mooi.
zaterdag 13 oktober 2018 21:03
Dank voor je reactie Cateautje. Ik weet het inderdaad, volgens de wet mag het niet. Maar als ik mijn lieve poes toch hier laat komen, dan gaan ze (huiseigenaren zijn een stel) het me hier niet gemakkelijk maken. Ik woon ergens waar het heel eenvoudig is om nieuwe huurders te krijgen, zonder huisdieren. Een troost is dat het voor de poes in kwestie alleen maar beter is dat ze bij mijn ouders woont: daar heeft ze nog meer aandacht en een tuin. Maar voor mij is het heel ellendig. Ik hoop dat ik me ooit weer sterk genoeg ga voelen om te durven verhuizen, dan komt er zeker weten een beestje (liever meer).Cateautje schreef: ↑13-10-2018 20:57Welkom in dit topic Castorp.
Weet je dat de rechterlijke macht heeft geoordeeld dat huurbazen geen huisdieren mogen weigeren omdat dat veel teveel invloed heeft op de persoonlijke sfeer, dus je mag gewoon een huisdier hoor, laat je door die huurbaas niets wijsmaken. Als er eentje is die goed gezelschap kan gebruiken, ben jij het wel.
zaterdag 13 oktober 2018 21:04
Ik heb tijden gehad dat ik het minder druk had en me best eenzaam voelde zonder vriendinnen. Ben ook een paar keer behoorlijk gekwetst en had een periode dat ik er ff klaar mee was. Maar dan waren het ook niet de juiste personen om mee om te gaan. Groepsgedoe ken ik gelukkig niet en daar heb ik ook geen behoefte aan. Mijn vrienden en ik accepteren elkaar zoals we zijn en hebben een luisterend oor voor elkaar. Dus het is fijn als je bij iemand terecht kunt als jij je ei kwijt wilt.Cateautje schreef: ↑13-10-2018 20:45Zo zie je maar weer, het is voor ieder weer anders.
Ik heb het sociaal net zo druk gehad als jij in het verleden en herinner me dat ik periodes had dat ik een knagende eenzaamheid voelde en dat kwam voornamelijk door niet begrepen te worden of gebruikt te worden als microfoon, want ik moest hen wel allemaal begrijpen met stank voor dank dat volgde.
Ik zou dit nooit meer willen, dat groepsgedoe en de verwachtingen die daar uit voortvloeien. Dan heb ik het nu beter naar m'n zin, precies leven zoals ik dat wil.
Ik heb wel eens meegemaakt dat het niet klikt of ik me bij iemand niet op mijn gemak voel. Dat heb ik 2 keer mee gemaakt,iemand die probeerde me te manipuleren en ik erachter kwam dat ze op een forum over mij en anderen roddelde. Toen heb ik haar uit mijn leven gegooid. Een tweede keer was er een andere persoon die probeerde mij te veranderen zoals zij wilde dat ik zou zijn,keihard mijn mening gezegd en contact verbroken. Daar trek ik mijn grens. En uiteraard kan ik ook prima wel eens alleen zijn. Ik heb genoeg hobbies (ook thuis) en verveel me maar zelden. Sporten b.v. doe ik alleen en dat vind ik het fijnste. En je hebt gelijk,het is voor iedereen anders. Er zijn ook mensen die zich in het midden van andere mensen eenzaam kunnen voelen. Dat heb ik inderdaad alleen maar als ik me niet begrepen voel en dat is,zoals ik al zei,echt niet prettig.
zaterdag 13 oktober 2018 21:09
Hoi Castorp,welkom in dit topic. Heftig wat je mee hebt gemaakt en het is niet makkelijk voor je. Blijf van je afschrijven! Er is hier altijd iemand die een luisterend oor voor je heeft. Ben het wel met Cateautje eens. Ik vind dat je gewoon recht hebt op een huisdier en dat verdien je zeker wel.Castorp schreef: ↑13-10-2018 20:54Ik ben eenzaam. Een jaar of vijf geleden gek geworden van verdriet en verkeerde migrainemedicijnen. Gedwongen opname, relatie kwijt, huis kwijt, mijn poes moest naar mijn ouders. Ik kon alleen in een woning terecht waar ik wel 1100 euro huur mag betalen maar mijn poes niet mag houden. Ik blijk chronisch depressief, en dat in combinatie met drie dagen per week migraine maakt me geen feestnummer. 'Vrienden' zijn bovendien gezinnen begonnen in de tijd dat ik ziek was, als ik twee keer per jaar bezoek krijg, is het veel (en het zijn meestal mijn ouders, die 250 km verderop wonen). Ik heb een broer, die woont in Australie en heeft geen behoefte aan contact. Ik heb best wel eens zin om te klagen, maar weinig beschikbare oren. Dus bij dezen.
zaterdag 13 oktober 2018 21:09
poesiepoes schreef: ↑13-10-2018 19:15Dat is lief, dankjewel... Ik klaag niet echt, maar vind het wel jammer dat ik die leegte nodig heb. Om bij te komen. Dat moet ik nog gaan accepteren.
Dit herken ik. Ik worstel daar de afgelopen jaren behoorlijk mee.
Ik zou graag wat meer sociale contacten willen hebben, maar dat trek ik echt niet. Ik heb erg veel (te veel) tijd nodig om bij te tanken.
En ik ben dan wel introvert, maar af en toe wat gezellig gezelschap kan ik ook wel waarderen.
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
Gelukkig heb ik wel
x 2. 
Olijk, guitig, jofel, koddig, schrander, schalks en hip.
zaterdag 13 oktober 2018 21:11
Je hebt het getroffen en dat vind ik oprecht fijn voor je.Geraldine schreef: ↑13-10-2018 21:04Ik heb tijden gehad dat ik het minder druk had en me best eenzaam voelde zonder vriendinnen. Ben ook een paar keer behoorlijk gekwetst en had een periode dat ik er ff klaar mee was. Maar dan waren het ook niet de juiste personen om mee om te gaan. Groepsgedoe ken ik gelukkig niet en daar heb ik ook geen behoefte aan. Mijn vrienden en ik accepteren elkaar zoals we zijn en hebben een luisterend oor voor elkaar. Dus het is fijn als je bij iemand terecht kunt als jij je ei kwijt wilt.
Ik heb wel eens meegemaakt dat het niet klikt of ik me bij iemand niet op mijn gemak voel. Dat heb ik 2 keer mee gemaakt,iemand die probeerde me te manipuleren en ik erachter kwam dat ze op een forum over mij en anderen roddelde. Toen heb ik haar uit mijn leven gegooid. Een tweede keer was er een andere persoon die probeerde mij te veranderen zoals zij wilde dat ik zou zijn,keihard mijn mening gezegd en contact verbroken. Daar trek ik mijn grens. En uiteraard kan ik ook prima wel eens alleen zijn. Ik heb genoeg hobbies (ook thuis) en verveel me maar zelden. Sporten b.v. doe ik alleen en dat vind ik het fijnste. En je hebt gelijk,het is voor iedereen anders. Er zijn ook mensen die zich in het midden van andere mensen eenzaam kunnen voelen. Dat heb ik inderdaad alleen maar als ik me niet begrepen voel en dat is,zoals ik al zei,echt niet prettig.
Ik heb een paar vriendinnen die ik niet wekelijks zie, maar vaak genoeg om het gezellig te houden en we elkaar weer volop te vertellen hebben, ook bij hen kan ik mijn ei kwijt, maar toch zou ik niet vaker contact willen hebben, dan krijg ik zo'n gevoel van gewoonte en daar zit ik niet op te wachten.
zaterdag 13 oktober 2018 21:15
Het lijkt me een van de ergste vormen van eenzaamheid die er is, je eenzaam voelen in gezelschap. Wat ontzettend naar dat je hier zo mee worstelt. Fijn dat je partner je zo tot steun is, hopelijk brengt dat ook wat verlichting voor je (voor zover mogelijkgroef schreef: ↑13-10-2018 21:03Voel me al eenzaam sinds mensenheugnis. Getrouwd, volwassen kinderen, tuin, beest. Zit gewoon diep geworteld. Soms verdrietig en soms niet. Ken mensen die het leven een feestje vinden, heb ik toch echt niet. Een martelgang ook weer niet maar niet echt makkelijk. Een beetje doorrommelen is bij mij het motto, waarbij mijn partner mijn steun is.
Cestlavie
C'est la vie. Je zegt het zo mooi.
) . Is therapie nog een optie voor je of heb je dat al geprobeerd?
...
zaterdag 13 oktober 2018 21:16
Dankjewel Cateautje.lief van je! Het is niet vanzelf gekomen en ik moest er wel wat voor doen. Ik spreek trouwens iedere keer met iemand anders af. En het kan gebeuren dat we elkaar 2 of 3 keer vlak achter elkaar zien of 2 maanden niet,heel verschillend en dan spreek ik ff met iemand anders af of doe iets alleen. En uiteraard als ik een keer geen zin heb om iets te doen dan zeg ik ook een keer nee en dat accepteer ik ook bij anderen. Ik vind dat je het goed verwoord. Vanavond blijf ik lekker rustig thuis,stappen doe ik niet meer zo vaak,samen met mijn vriend een filmpje kijken,een drankje en een hapje nemen,ff niets moeten en heerlijk ontspannenCateautje schreef: ↑13-10-2018 21:11Je hebt het getroffen en dat vind ik oprecht fijn voor je.
Ik heb een paar vriendinnen die ik niet wekelijks zie, maar vaak genoeg om het gezellig te houden en we elkaar weer volop te vertellen hebben, ook bij hen kan ik mijn ei kwijt, maar toch zou ik niet vaker contact willen hebben, dan krijg ik zo'n gevoel van gewoonte en daar zit ik niet op te wachten.
.
zaterdag 13 oktober 2018 21:26
Geraldine schreef: ↑13-10-2018 21:09Hoi Castorp,welkom in dit topic. Heftig wat je mee hebt gemaakt en het is niet makkelijk voor je. Blijf van je afschrijven! Er is hier altijd iemand die een luisterend oor voor je heeft. Ben het wel met Cateautje eens. Ik vind dat je gewoon recht hebt op een huisdier en dat verdien je zeker wel.
Dankjewel Geraldine, lief van je!
zaterdag 13 oktober 2018 21:36
Dank je Calamitycat.
Ik zit al behoorlijk diep in de herfst van mijn leven en heb al veel geprobeerd. Wat mij nog het meest geholpen heeft is een cursus Reiki. Heeft mijzelf meer vrede en rust gebracht. Reiki 2 ook gedaan maar dat veranderde niets meer. Ikzelf doe niets met Reiki maar ben blij dat ik het heb gevolgd. In mijn jeugd, door omstandigheden, eigenlijk nooit vriendschappen aan kunnen gaan. Denk dat daar een groot deel van mijn probleem ligt.
Ik zit al behoorlijk diep in de herfst van mijn leven en heb al veel geprobeerd. Wat mij nog het meest geholpen heeft is een cursus Reiki. Heeft mijzelf meer vrede en rust gebracht. Reiki 2 ook gedaan maar dat veranderde niets meer. Ikzelf doe niets met Reiki maar ben blij dat ik het heb gevolgd. In mijn jeugd, door omstandigheden, eigenlijk nooit vriendschappen aan kunnen gaan. Denk dat daar een groot deel van mijn probleem ligt.
zaterdag 13 oktober 2018 21:46
Wat mij altijd weer opvalt is dat er nooit eens gekeken wordt naar het karakter van de mensen en hoe zij met elkaar omgaan. Als jij met iedereen ruzie zoekt / krijgt of hebt, de grootste chagrijn bent of overal tegen tegenaan schopt omdat het niet naar jouw zin gaat, continue onheuse bejegening van anderen met alle gevolgen van dien..........om maar wat te noemen........ tsja, dan is het eigenlijk niet gek dat mensen je links laten liggen en je eenzaam wordt. Je oogst uiteindelijk wat je zelf gezaaid hebt.
Zo ook voor mensen die er niet op uit willen gaan, geen praatje willen aanknopen met een ander die ze niet kennen, zich in een vorm van slachtofferrol stoppen en daarin blijven hangen omdat het gemakkelijk is.
Kortom, waar blijft de vraag wat mensen zelf doen / zelf veroorzaken waardoor eenzaamheid ontstaat?
Persoonlijk ben ik van mening dat het een belangrijke vraag is die gesteld mag en zou moeten worden. Eenzaamheid van anderen is niet 1-2-3 op te lossen van buitenaf maar moet gebeuren van binnenuit door degene die eenzaam is. Je kunt er namelijk voor kiezen bij de pakken neer te gaan zitten of niet.
Persoonlijk denk ik dat iedereen op zijn tijd wel eens eenzaam is en eigenlijk is dat ook goed omdat je dan met jezelf geconfronteerd wordt en waar je mee aan de slag moet. Ondanks een hechte familie en grote fijne vriendenkring, ik kan mijzelf goed vermaken met mijzelf maar toch ben ik ook wel eens eenzaam maar dat vindt ik niet erg. Dat hoort erbij en is van voorbijgaande aard. Mijn ervaring is dat ik er rijker uit kom. Het hoort gewoon bij mijn leven.
Zo ook voor mensen die er niet op uit willen gaan, geen praatje willen aanknopen met een ander die ze niet kennen, zich in een vorm van slachtofferrol stoppen en daarin blijven hangen omdat het gemakkelijk is.
Kortom, waar blijft de vraag wat mensen zelf doen / zelf veroorzaken waardoor eenzaamheid ontstaat?
Persoonlijk ben ik van mening dat het een belangrijke vraag is die gesteld mag en zou moeten worden. Eenzaamheid van anderen is niet 1-2-3 op te lossen van buitenaf maar moet gebeuren van binnenuit door degene die eenzaam is. Je kunt er namelijk voor kiezen bij de pakken neer te gaan zitten of niet.
Persoonlijk denk ik dat iedereen op zijn tijd wel eens eenzaam is en eigenlijk is dat ook goed omdat je dan met jezelf geconfronteerd wordt en waar je mee aan de slag moet. Ondanks een hechte familie en grote fijne vriendenkring, ik kan mijzelf goed vermaken met mijzelf maar toch ben ik ook wel eens eenzaam maar dat vindt ik niet erg. Dat hoort erbij en is van voorbijgaande aard. Mijn ervaring is dat ik er rijker uit kom. Het hoort gewoon bij mijn leven.
zaterdag 13 oktober 2018 21:48
ha, nee eigenlijk niet. Ik had een meer afstandelijke discussie gewenst om het te begrijpen, of succes verhalen van mensen.MonteCara* schreef: ↑13-10-2018 21:44Strikjemetstippels, wat vind jij tot nu toe van dit topic?
Ik kan me voorstellen dat jij dit, het verloop van dit topic, niet voor ogen had.
Nu voel ik mij een beetje genoodzaakt om te gaan op bieden dat ik heus ook eenzaam en alleen ben en enorm veel ellende mee heb gemaakt, maar daar pas ik voor.
zaterdag 13 oktober 2018 21:50
Toch fijn dat je dat wijzende vingertje aan het einde naar jezelf keert.Kleppeboxx schreef: ↑13-10-2018 21:46Wat mij altijd weer opvalt is dat er nooit eens gekeken wordt naar het karakter van de mensen en hoe zij met elkaar omgaan. Als jij met iedereen ruzie zoekt / krijgt of hebt, de grootste chagrijn bent of overal tegen tegenaan schopt omdat het niet naar jouw zin gaat, continue onheuse bejegening van anderen met alle gevolgen van dien..........om maar wat te noemen........ tsja, dan is het eigenlijk niet gek dat mensen je links laten liggen en je eenzaam wordt. Je oogst uiteindelijk wat je zelf gezaaid hebt.
Zo ook voor mensen die er niet op uit willen gaan, geen praatje willen aanknopen met een ander die ze niet kennen, zich in een vorm van slachtofferrol stoppen en daarin blijven hangen omdat het gemakkelijk is.
Kortom, waar blijft de vraag wat mensen zelf doen / zelf veroorzaken waardoor eenzaamheid ontstaat?
Persoonlijk ben ik van mening dat het een belangrijke vraag is die gesteld mag en zou moeten worden. Eenzaamheid van anderen is niet 1-2-3 op te lossen van buitenaf maar moet gebeuren van binnenuit door degene die eenzaam is. Je kunt er namelijk voor kiezen bij de pakken neer te gaan zitten of niet.
Persoonlijk denk ik dat iedereen op zijn tijd wel eens eenzaam is en eigenlijk is dat ook goed omdat je dan met jezelf geconfronteerd wordt en waar je mee aan de slag moet. Ondanks een hechte familie en grote fijne vriendenkring, ik kan mijzelf goed vermaken met mijzelf maar toch ben ik ook wel eens eenzaam maar dat vindt ik niet erg. Dat hoort erbij en is van voorbijgaande aard. Mijn ervaring is dat ik er rijker uit kom. Het hoort gewoon bij mijn leven.
zaterdag 13 oktober 2018 21:54
Dit vind ik wel interessante invalshoek.Kleppeboxx schreef: ↑13-10-2018 21:46Wat mij altijd weer opvalt is dat er nooit eens gekeken wordt naar het karakter van de mensen en hoe zij met elkaar omgaan. Als jij met iedereen ruzie zoekt / krijgt of hebt, de grootste chagrijn bent of overal tegen tegenaan schopt omdat het niet naar jouw zin gaat, continue onheuse bejegening van anderen met alle gevolgen van dien..........om maar wat te noemen........ tsja, dan is het eigenlijk niet gek dat mensen je links laten liggen en je eenzaam wordt. Je oogst uiteindelijk wat je zelf gezaaid hebt.
Zo ook voor mensen die er niet op uit willen gaan, geen praatje willen aanknopen met een ander die ze niet kennen, zich in een vorm van slachtofferrol stoppen en daarin blijven hangen omdat het gemakkelijk is.
Kortom, waar blijft de vraag wat mensen zelf doen / zelf veroorzaken waardoor eenzaamheid ontstaat?
Persoonlijk ben ik van mening dat het een belangrijke vraag is die gesteld mag en zou moeten worden. Eenzaamheid van anderen is niet 1-2-3 op te lossen van buitenaf maar moet gebeuren van binnenuit door degene die eenzaam is. Je kunt er namelijk voor kiezen bij de pakken neer te gaan zitten of niet.
Persoonlijk denk ik dat iedereen op zijn tijd wel eens eenzaam is en eigenlijk is dat ook goed omdat je dan met jezelf geconfronteerd wordt en waar je mee aan de slag moet. Ondanks een hechte familie en grote fijne vriendenkring, ik kan mijzelf goed vermaken met mijzelf maar toch ben ik ook wel eens eenzaam maar dat vindt ik niet erg. Dat hoort erbij en is van voorbijgaande aard. Mijn ervaring is dat ik er rijker uit kom. Het hoort gewoon bij mijn leven.
Toch denk ik dat het niet altijd iets is dat bij machte is van de eenzame/allenig persoon. Het kan ook echt niet iemands talent zijn om sociaal te zijn. Aan de andere kant zie ik de grootste roddelaars/nare mensen met een grote vriendengroep, altijd al over verbaasd.
voor mij zelf sprekend: op de een of andere manier heb ik snel aanspraak, maar er gebeurt altijd wel weer iets uiteindelijk waar door het stuk loopt. Ik zoek de schuld wel vaak bij mij zelf, maar het is voor mij tegelijkertijd ongrijpbaar en mysterieus. Ik snap niets veel van mensen in essentie. Ik ben een redelijk persoon en men mag mij altijd aan spreken als men iets niet fijn vindt of zo, dat is alleen maar wenselijk. Alleen denk ik dat de meeste mensen zo niet zijn, maar meer uit gevoel acteren. En dat vind ik heel lastig.
zaterdag 13 oktober 2018 21:56
Dan moet ik eens goed denken... ik denk dat ik 'gewoon' een paar keer de sprong heb gewaagd.strikjemetstippels schreef: ↑13-10-2018 18:37Dat herken ik wel, maar ik ben ook gewoon alleen. Hoe heb je dan mensen verzameld?
Nu scheelt het dat ik vrij makkelijk contact maak en ook vrij makkelijk praat over therapie. Hoe een ander daar op reageert, maakt of een contact gaat lopen of niet.
Wat iemand hier ook al zegt: het naarst vind ik het om me in gezelschap eenzaam te voelen. Ik vind het makkelijker te verdragen als ik alleen ben. Als zoiets ter sprake komt in een gesprek, noem ik dat ( wel op een luchtige manier!) en sommige mensen kunnen daar bijvoorbeeld op reageren zodat ik een klik voel en anderen reageren op een manier waarop ik denk 'okee, wij zitten niet op dezelfde golflengte'.
Nu scheelt het dat ik langdurig therapie heb gehad die gericht was op hechting en daar ben ik behoorlijk door veranderd. Ik kan nu beter echt contact maken (wat eenzaamheid tegen gaat) en nabijheid verdragen zonder aan een ander te gaan hangen bijvoorbeeld.
zaterdag 13 oktober 2018 21:57
Ja, dacht ik al.strikjemetstippels schreef: ↑13-10-2018 21:48ha, nee eigenlijk niet. Ik had een meer afstandelijke discussie gewenst om het te begrijpen, of succes verhalen van mensen.
Nu voel ik mij een beetje genoodzaakt om te gaan op bieden dat ik heus ook eenzaam en alleen ben en enorm veel ellende mee heb gemaakt, maar daar pas ik voor.
Daarom ook mijn vraag.
Ik vind het ook jammer; het had een mooi, niet zo doorsnee topic kunnen worden.
zaterdag 13 oktober 2018 22:07
Dat hoeft toch ook helemaal niet? Soms heb je het verloop van een topic niet in de hand, ik snap dat je er een andere wending aan wilde geven maar soms gaat het zo. En die afstandelijke discussie kan toch alsnog?strikjemetstippels schreef: ↑13-10-2018 21:48ha, nee eigenlijk niet. Ik had een meer afstandelijke discussie gewenst om het te begrijpen, of succes verhalen van mensen.
Nu voel ik mij een beetje genoodzaakt om te gaan op bieden dat ik heus ook eenzaam en alleen ben en enorm veel ellende mee heb gemaakt, maar daar pas ik voor.
...
zaterdag 13 oktober 2018 22:07
Misschien is het iets teveel gevraagd om van mensen te verwachten dat ze het achterste van hun tong laten zien. Viva is misschien wel anoniem, maar we delen dit alles wel met de rest van de wereld, voor altijd.MonteCara* schreef: ↑13-10-2018 21:57Ja, dacht ik al.
Daarom ook mijn vraag.
Ik vind het ook jammer; het had een mooi, niet zo doorsnee topic kunnen worden.
