Psyche
alle pijlers
Fatshaming
zondag 19 maart 2023 12:56
Vroeger was er nog geen term voor en toen besefte ik mij ook niet dat ik er slachtoffer van was. Maar ik begin er tegen mijn omgeving steeds meer over los te laten in de hoop dat het mij helpt in mijn verwerkingsproces. Net zoals mijn gevoelens en gedachten hier neer schrijven.
Ik ben al vanaf dat ik kleuter ben stevig. Absoluut niet dik maar altijd groter en wat zwaarder dan mijn leeftijdsgenoten. Qua postuur kon je mij vergelijken met Amalia, om het even te verduidelijken. En nu vind ik Amalia absoluut niet dik, maar gewoon wat stevig. Maar zoals bepaalde reacties op Amalia zijn, zo reageerden bepaalde mensen in mijn omgeving ook op mij. Ooms die op verjaardagen meenden opmerkingen te moeten maken. Kinderen die soms zeiden dat ze met mij niet wilden spelen omdat ik dik was. Klasgenoten die zeiden dat ik nooit een vriendje zou kunnen krijgen. En misschien stom om over jezelf te zeggen maar ik was en ben absoluut niet lelijk.
Eigenlijk gingen de opmerkingen van vreemden en bekenden door tot ik ver in de 20 was. Inmiddels ben ik 43 en werd ik laatst gefeliciteerd door iemand met mijn zwangerschap (die er dus niet is) en maakt een kind af en toe een opmerking, maar verder heb ik er nooit meer last van. Tenminste, niet qua hardop dingen die geroepen of gezegd worden tegen mij.
Ik merk dat ik het nog steeds lastig vind om langs een groep jongeren te lopen of wanneer ik het idee heb dat mensen over mij praten. Dan denk ik meteen dat het over mijn postuur gaat.
Vriendinnen die ik vertel over dat de opmerkingen van vreemden en bekenden niet op twintig handen zijn te tellen en dat ik werd geslagen en uitgescholden op de basis- en middelbare school, staan met hun oren te klepperen over wat mensen kunnen doen en zeggen. En ik besef meer en meer hoe abnormaal het eigenlijk is. En stom dat ik dat destijds nooit met iemand heb gedeeld maar juist op mijn kamer ging zitten en meer ging eten.
Lees ook weleens op social media dat mensen met opmerkingen als "ga naar de sportschool" denken dat ze mensen met overgewicht helpen omdat ze het niet aanmoedigen, maar het werkt vaak alleen maar averechts. Vooral met obesitas is het ontzettend moeilijk het afgevallen gewicht er ook daadwerkelijk af te houden. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik weet niet precies wat ik wil vertellen met mijn verhaal maar een stukje herkenning is al heel fijn. Want zelfs mensen die ook altijd te zwaar zijn geweest herkennen dit niet echt. Ik denk dat het bij mij ook deels kwam omdat ik al heel onzeker overkwam en dan ben je een makkelijk slachtoffer.
En dat mensen beseffen dat ze met bepaalde opmerkingen iemand ontzettend kunnen kwetsen (waarom hebben sommige mensen toch die behoefte?!).
Inmiddels ben ik nog steeds stevig maar ben zo veel zelfverzekerder! Ik weet dat ik er mag zijn en dat mensen mij niet minder vinden door mijn gewicht. Ik ben er nog niet maar werk er hard aan. Bedankt voor het lezen in ieder geval
!
Ik ben al vanaf dat ik kleuter ben stevig. Absoluut niet dik maar altijd groter en wat zwaarder dan mijn leeftijdsgenoten. Qua postuur kon je mij vergelijken met Amalia, om het even te verduidelijken. En nu vind ik Amalia absoluut niet dik, maar gewoon wat stevig. Maar zoals bepaalde reacties op Amalia zijn, zo reageerden bepaalde mensen in mijn omgeving ook op mij. Ooms die op verjaardagen meenden opmerkingen te moeten maken. Kinderen die soms zeiden dat ze met mij niet wilden spelen omdat ik dik was. Klasgenoten die zeiden dat ik nooit een vriendje zou kunnen krijgen. En misschien stom om over jezelf te zeggen maar ik was en ben absoluut niet lelijk.
Eigenlijk gingen de opmerkingen van vreemden en bekenden door tot ik ver in de 20 was. Inmiddels ben ik 43 en werd ik laatst gefeliciteerd door iemand met mijn zwangerschap (die er dus niet is) en maakt een kind af en toe een opmerking, maar verder heb ik er nooit meer last van. Tenminste, niet qua hardop dingen die geroepen of gezegd worden tegen mij.
Ik merk dat ik het nog steeds lastig vind om langs een groep jongeren te lopen of wanneer ik het idee heb dat mensen over mij praten. Dan denk ik meteen dat het over mijn postuur gaat.
Vriendinnen die ik vertel over dat de opmerkingen van vreemden en bekenden niet op twintig handen zijn te tellen en dat ik werd geslagen en uitgescholden op de basis- en middelbare school, staan met hun oren te klepperen over wat mensen kunnen doen en zeggen. En ik besef meer en meer hoe abnormaal het eigenlijk is. En stom dat ik dat destijds nooit met iemand heb gedeeld maar juist op mijn kamer ging zitten en meer ging eten.
Lees ook weleens op social media dat mensen met opmerkingen als "ga naar de sportschool" denken dat ze mensen met overgewicht helpen omdat ze het niet aanmoedigen, maar het werkt vaak alleen maar averechts. Vooral met obesitas is het ontzettend moeilijk het afgevallen gewicht er ook daadwerkelijk af te houden. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik weet niet precies wat ik wil vertellen met mijn verhaal maar een stukje herkenning is al heel fijn. Want zelfs mensen die ook altijd te zwaar zijn geweest herkennen dit niet echt. Ik denk dat het bij mij ook deels kwam omdat ik al heel onzeker overkwam en dan ben je een makkelijk slachtoffer.
En dat mensen beseffen dat ze met bepaalde opmerkingen iemand ontzettend kunnen kwetsen (waarom hebben sommige mensen toch die behoefte?!).
Inmiddels ben ik nog steeds stevig maar ben zo veel zelfverzekerder! Ik weet dat ik er mag zijn en dat mensen mij niet minder vinden door mijn gewicht. Ik ben er nog niet maar werk er hard aan. Bedankt voor het lezen in ieder geval
!
zondag 19 maart 2023 22:40
Dat obesitas een complexe zaak is maakt het nog niet het omgekeerde van anorexia.Stormke81 schreef: ↑19-03-2023 22:25Ik vind obesitas ook een stoornis. Je heb dan toch ook en verstoorde relatie met eten? Obesitas is ook psychisch…zo makkelijk is afvallen niet of een ander eetpatroon ontwikkelen.
mannen worden ook wel vreemd aangekeken alleen gaan ze minder snel in croptop en minirok op het podium.
En het gaat niet over vreemd aankijken maar over de maatschappelijke gevolgen van een verwrongen lichaamsbeeld. Die zijn nogal groot.
zondag 19 maart 2023 22:50
Ach hou toch op met je ‘bezorgdheid’. Ben je zelf zo onzeker, dat je graag andere mensen omlaag haalt? Sneu gezeik. Al jouw Posts hier. Dat gemiep over dik of stevig heeft geen kont te maken met bezorgdheid.
zondag 19 maart 2023 22:51
Ik denk wel dat veel mensen met obesitas onderliggende psychische zaken hebben, die ook aangepakt moeten worden voordat het überhaupt zin heeft/lukt om af te vallen. Ik denk alleen niet dat je kunt stellen dat obesitas an sich een geestelijke aandoening is.Stormke81 schreef: ↑19-03-2023 22:25Ik vind obesitas ook een stoornis. Je heb dan toch ook en verstoorde relatie met eten? Obesitas is ook psychisch…zo makkelijk is afvallen niet of een ander eetpatroon ontwikkelen.
mannen worden ook wel vreemd aangekeken alleen gaan ze minder snel in croptop en minirok op het podium.
zondag 19 maart 2023 22:57
Echt achterlijk om die twee dingen met elkaar te vergelijken. Domheid is nog altijd erger dan dik zijn.
Net zo raar om je afschuw over body positivity te uiten. Slaat compleet nergens op. Laat anderen blij zijn met wie ze zijn. Voelen mensen zich aangevallen of willen ze zich graag gewoon beter blijven voelen dan de dikkere medemens?
En dan ook nog zwetsen dat Amalia obees is en haar zussen stevig. Wat voor verknipt wereldbeeld heb je dan zelf?
Tijd voor wat introspectie. Focus maar wat meer op jezelf dan op al die anderen om je heen.
Ik geloof ook echt niet dat het voor mannen hetzelfde is. Ooit bij Oprah een vriendengroep die zich om een of andere reden als vrouw verkleed hadden. De dikke man van de groep wist niet wat hij meemaakte. Zo genegeerd werd hij ineens door de maatschappij, als dikke vrouw. Dat kende hij compleet niet.
Net zo raar om je afschuw over body positivity te uiten. Slaat compleet nergens op. Laat anderen blij zijn met wie ze zijn. Voelen mensen zich aangevallen of willen ze zich graag gewoon beter blijven voelen dan de dikkere medemens?
En dan ook nog zwetsen dat Amalia obees is en haar zussen stevig. Wat voor verknipt wereldbeeld heb je dan zelf?
Tijd voor wat introspectie. Focus maar wat meer op jezelf dan op al die anderen om je heen.
Ik geloof ook echt niet dat het voor mannen hetzelfde is. Ooit bij Oprah een vriendengroep die zich om een of andere reden als vrouw verkleed hadden. De dikke man van de groep wist niet wat hij meemaakte. Zo genegeerd werd hij ineens door de maatschappij, als dikke vrouw. Dat kende hij compleet niet.
zondag 19 maart 2023 23:19
Hou toch alsjeblieft op zeg.
Ariane en Alexia zijn helemaal niet stevig. Hoe vertekent is jouw beeld als jij die twee meiden stevig vindt?
maandag 20 maart 2023 07:23
Precies.Positive_vibes schreef: ↑19-03-2023 17:09Ach kom nou. Er is er tussen al duizenden over het algemeen zeer slanke artiesten precies 1 en dat is Lizzo.
En thank god dat er tegenwoordig dus ook gewoon dikke meisjes iemand op een podium kunnen zien die op hen lijkt. Als er ook maar 1 daardoor denkt dat zij zelf misschien ook wel artiest kunnen worden in plaats van dat ze daar bij voorbaat wel te dik en lelijk voor zullen zijn is dat een gigantisch goed wat we moeten koesteren. Zie dit topic en de nare ervaringen die mensen met zich meedragen en hoe dat je tekent.
Dus dat body positivity te ver gaat vind ik echt schromelijk overdreven. En alsof het ‘de norm’ is al helemaal. Juist het tegenovergestelde, het valt je zo op omdat zij een hele grote uitzondering is en geheel niet de norm.
Ik was naar haar concert en het brak mijn hart om te zien hoeveel meisjes met overgewicht daar met hun moeder waren, moeders die duidelijk hun kind een hart onder de riem wilden steken.
Ik heb daar meer dan een moeder gezien die daar zo ongeveer de hele merchandise leegkochten voor hun kind, en heel veel tienermeiden die zo ongeveer verstopt onder enorme lagen kleding binnenkwamen, en tijdens de show hun shirt zo knoopten dat het een wat korter, strakker model kreeg.
Het is echt erg om te zien dat 1 (!!!) avond met een podium vol topfitte perfect dansende grotere meiden zo bijzonder is, en zoveel betekent voor veel meiden en jongens.
maandag 20 maart 2023 07:34
Precies dus hou dan gewoon lekker je mond
Ik ken een vrouw die dezelfde maat als ik heeft. Ik heb maat 46/48.
Die vrouw heeft een maagverkleining gehad, eet amper en sport 4 keer per week om dit, voor haar slanke, figuur te behouden.
Zelfde maat, ik ben dik, zij is voor haar doen heel slank. Weet jij veel als je ons niet kent.
maandag 20 maart 2023 07:35
Stormke81 schreef: ↑19-03-2023 22:25Ik vind obesitas ook een stoornis. Je heb dan toch ook en verstoorde relatie met eten? Obesitas is ook psychisch…zo makkelijk is afvallen niet of een ander eetpatroon ontwikkelen.
mannen worden ook wel vreemd aangekeken alleen gaan ze minder snel in croptop en minirok op het podium.
Dat eerste kan ik me an sich wel in vinden als in dat het ook een psychische oorzaak kan hebben of, wanneer je het probleem aan wil pakken het niet slechts een kwestie is van anders eten en bewegen. Je hele mindset moet veranderen.
Anorexia is een eetstoornis die ook verschillende oorzaken kent. Vaak idd vanuit een slecht zelfbeeld of pesten of onveilige thuissituatie, maar soms ook vanwege een soort "macht" die je kunt hebben over je eigen lichaam en waarin je steeds verder gaat. Mensen die bijvoorbeeld gewoon normaal gebouwd waren en beginnen met 5 kilo eraf en dan denken nou ik probeer nu 7 en dan 10 en zo steeds verder gaan.
maandag 20 maart 2023 07:45
Als dik persoon heb ik vooral geleerd om mee te lachen met opmerkingen en grapjes over mijn gewicht, en soms zelf maar te beginnen om de olifant in de kamer te benoemen. Want godverhoede dat je in de slachtofferrol kruipt of te gevoelig/gekwetst reageert. Dan krijg je pas een bak shit over je heen waar je niet op zit te wachten, want je bent toch zélf zo dik geworden? Waarom mag een ander, die nu ook meebetaalt aan jouw lijf in de vorm van een hogere zorgpremie, daar dan niks van zeggen?
Ik maak me dus altijd zo klein mogelijk, doe geen uitspraken over mijn lijf, zeur niet over diëten of afvallen tegen mijn omgeving en stel vooral geen eisen aan partners, vrienden of andere dingen in het leven. Intussen probeer ik natuurlijk wel af te vallen.
OT: In het dagelijks leven doe ik alsof fatshaming niet bestaat en ik body positivity maar onzin en zelfs kwalijk vind, want je gaat obesitas toch niet promoten? Voor mijn omgeving ben ik dus dik, maar wel de "goede, positieve dikkerd die tenminste niet zeurt". Intussen ben ik stiekem wel blij dat er meer aandacht voor body positivity komt, maar no way dat ik dat ooit zal uitspreken.
Ik maak me dus altijd zo klein mogelijk, doe geen uitspraken over mijn lijf, zeur niet over diëten of afvallen tegen mijn omgeving en stel vooral geen eisen aan partners, vrienden of andere dingen in het leven. Intussen probeer ik natuurlijk wel af te vallen.
OT: In het dagelijks leven doe ik alsof fatshaming niet bestaat en ik body positivity maar onzin en zelfs kwalijk vind, want je gaat obesitas toch niet promoten? Voor mijn omgeving ben ik dus dik, maar wel de "goede, positieve dikkerd die tenminste niet zeurt". Intussen ben ik stiekem wel blij dat er meer aandacht voor body positivity komt, maar no way dat ik dat ooit zal uitspreken.
anoniem_6475a3ea475f9 wijzigde dit bericht op 20-03-2023 07:47
20.42% gewijzigd
maandag 20 maart 2023 07:46
Of we laten die minderjarige meisjes en hun gewicht even buiten de discussie.Quincy2 schreef: ↑19-03-2023 20:01Maar Amalia vind je ook stevig? Haar zusjes zijn dat. Zij is zelf wel iets meer.
Natuurlijk mag je je grens helemaal leggen waar je zelf wil zodat jij of je geliefden aan de goede kant vallen, maar je kunt het anderen dan niet kwalijk nemen dat die het iets objectiever bekijken. Dat ze het uitspreken wel, maar het maakt het niet per se onwaar wat ze zeggen natuurlijk.
Bizar dit.
Taskmaster schreef: ↑19-03-2023 22:50Ach hou toch op met je ‘bezorgdheid’. Ben je zelf zo onzeker, dat je graag andere mensen omlaag haalt? Sneu gezeik. Al jouw Posts hier. Dat gemiep over dik of stevig heeft geen kont te maken met bezorgdheid.
Nou inderdaad. Bezorgdheid is wel het laatste waar het deze user om lijkt te gaan.
maandag 20 maart 2023 07:52
Iedereen moet sowieso zijn mond houden.Surebaby schreef: ↑20-03-2023 07:34Precies dus hou dan gewoon lekker je mond
Ik ken een vrouw die dezelfde maat als ik heeft. Ik heb maat 46/48.
Die vrouw heeft een maagverkleining gehad, eet amper en sport 4 keer per week om dit, voor haar slanke, figuur te behouden.
Zelfde maat, ik ben dik, zij is voor haar doen heel slank. Weet jij veel als je ons niet kent.
Maar de woorden dik of dun zijn geen beschrijvingen waarmee je iets zegt over achtergrond of oorzaak van het dik of dun zijn. Mijn punt was meer dat het geen zin heeft om een soort eigen onderverdeling in dik of stevig te maken, omdat dat per persoon verschilt.
Maar iemand kan nou eenmaal dik zijn, ook al is het voor iemands doen slank. Zo is het leven. Hoef je iemand niet na te roepen, nee. Maar de gevoeligheid bij het woord “dik” heb ik zelf niet.
maandag 20 maart 2023 08:02
Ik ben altijd slank geweest. Vroeger zelfs te slank. Wij alledrie als zussen. Mijn moeder had het woord bodyshaming uitgevonden vroeger. We moesten wekelijks als tieners op de weegschaal staan en was er een kilo of anderhalf bij dan kreeg diegene dus minder eten opgeschept of geen koekje bij de thee. Ik ben 1.70 en woog 50 kilo. Als ik foto.s van toen zie, djeez, een wandelende kledinghanger. Later in de dertig ging ik aankomen tot een hele gezonde 61/62 kilo en een maat 38. Uiteraard tot de grootste gruwel van moeders, want maat 38 is dus echt dik in haar ogen. Alles wat ik in mijn mond stopte kon op een afkeurende blik en een schuddend hoofd rekenen. Maar ik vond en vind mezelf een stuk mooier zo. Een heel gezonde relatie met eten hebben we echter alledrie niet meer gekregen. De twee oudste kinderen van mijn zusje ook niet want die heeft ze ook nog even meegenomen.
Oke, dit is dus van de andere kant, maar sommige mensen gaan heel ver. Vreemden in de trein of terras of waar dan ook? Dan ging ze net iets te hard iets zeggen over het gewicht en wat die vrouw at. Was ps over toen ze ging dementeren
Oke, dit is dus van de andere kant, maar sommige mensen gaan heel ver. Vreemden in de trein of terras of waar dan ook? Dan ging ze net iets te hard iets zeggen over het gewicht en wat die vrouw at. Was ps over toen ze ging dementeren
maandag 20 maart 2023 08:05
Heel herkenbaar, dit. En dat terwijl mijn moeder toen zelf dik was, en ik met mijn 68 kilo (op 1.75m) alleen stevig/gezet.BuzzieBee schreef: ↑20-03-2023 08:02Ik ben altijd slank geweest. Vroeger zelfs te slank. Wij alledrie als zussen. Mijn moeder had het woord bodyshaming uitgevonden vroeger. We moesten wekelijks als tieners op de weegschaal staan en was er een kilo of anderhalf bij dan kreeg diegene dus minder eten opgeschept of geen koekje bij de thee. Ik ben 1.70 en woog 50 kilo. Als ik foto.s van toen zie, djeez, een wandelende kledinghanger. Later in de dertig ging ik aankomen tot een hele gezonde 61/62 kilo en een maat 38. Uiteraard tot de grootste gruwel van moeders, want maat 38 is dus echt dik in haar ogen. Alles wat ik in mijn mond stopte kon op een afkeurende blik en een schuddend hoofd rekenen. Maar ik vond en vind mezelf een stuk mooier zo. Een heel gezonde relatie met eten hebben we echter alledrie niet meer gekregen. De twee oudste kinderen van mijn zusje ook niet want die heeft ze ook nog even meegenomen.
Oke, dit is dus van de andere kant, maar sommige mensen gaan heel ver. Vreemden in de trein of terras of waar dan ook? Dan ging ze net iets te hard iets zeggen over het gewicht en wat die vrouw at. Was ps over toen ze ging dementeren
maandag 20 maart 2023 08:12
Dat vind ik triest om te horen dat je mee moet lachen met kutopmerkingen, gewoon boos worden nag ook hoor. Je speelt dus altijd een rol om maar niet pispaaltje te worden. Ik wil je geen rotgevoel geven met mijn opmerkingen maar ikvind het gewoon triest om te horen. Je bent niemand verantwoording verschuldigd over je lijf en je gewicht, en meelachen hoeft al helemaal niet of dingen uitstralen die je niet zo voeltvaniteifear schreef: ↑20-03-2023 07:45Als dik persoon heb ik vooral geleerd om mee te lachen met opmerkingen en grapjes over mijn gewicht, en soms zelf maar te beginnen om de olifant in de kamer te benoemen. Want godverhoede dat je in de slachtofferrol kruipt of te gevoelig/gekwetst reageert. Dan krijg je pas een bak shit over je heen waar je niet op zit te wachten, want je bent toch zélf zo dik geworden? Waarom mag een ander, die nu ook meebetaalt aan jouw lijf in de vorm van een hogere zorgpremie, daar dan niks van zeggen?
Ik maak me dus altijd zo klein mogelijk, doe geen uitspraken over mijn lijf, zeur niet over diëten of afvallen tegen mijn omgeving en stel vooral geen eisen aan partners, vrienden of andere dingen in het leven. Intussen probeer ik natuurlijk wel af te vallen.
OT: In het dagelijks leven doe ik alsof fatshaming niet bestaat en ik body positivity maar onzin en zelfs kwalijk vind, want je gaat obesitas toch niet promoten? Voor mijn omgeving ben ik dus dik, maar wel de "goede, positieve dikkerd die tenminste niet zeurt". Intussen ben ik stiekem wel blij dat er meer aandacht voor body positivity komt, maar no way dat ik dat ooit zal uitspreken.
maandag 20 maart 2023 08:13
Ik ben 1.68 en weeg 75 kilogram. Volgens de weegschaal is mijn BMI te hoog maar als ik in de spiegel kijk ben ik gespierd. Een weegschaal zegt ook niet alles de spiegel zegt veel meer. Hoe de verhoudingen zijn bijvoorbeeld. Ik ben gestopt met de weegschaal want word er alleen maar depressief van.
Vroeger was ik te dun en ook vaak de vraag gekregen of het wel goed met mij ging, of ik niet wat meer of beter moest eten en zelfs ook de opmerking "jij hebt gewoon anorexia". Daarnaast ook gepest om mijn bouw, ik heb een holle rug en bolle billen. Toen schaamde ik me dood nu ben ik juist heel blij met die billen maar dat heeft wel een hele lange tijd geduurd eer dat ik mezelf accepteerde zoals ik was.
Vroeger was ik te dun en ook vaak de vraag gekregen of het wel goed met mij ging, of ik niet wat meer of beter moest eten en zelfs ook de opmerking "jij hebt gewoon anorexia". Daarnaast ook gepest om mijn bouw, ik heb een holle rug en bolle billen. Toen schaamde ik me dood nu ben ik juist heel blij met die billen maar dat heeft wel een hele lange tijd geduurd eer dat ik mezelf accepteerde zoals ik was.
maandag 20 maart 2023 08:17
Goed punt.MrsMorrison schreef: ↑20-03-2023 08:13Ik ben 1.68 en weeg 75 kilogram. Volgens de weegschaal is mijn BMI te hoog maar als ik in de spiegel kijk ben ik gespierd. Een weegschaal zegt ook niet alles de spiegel zegt veel meer. Hoe de verhoudingen zijn bijvoorbeeld. Ik ben gestopt met de weegschaal want word er alleen maar depressief van.
Vroeger was ik te dun en ook vaak de vraag gekregen of het wel goed met mij ging, of ik niet wat meer of beter moest eten en zelfs ook de opmerking "jij hebt gewoon anorexia". Daarnaast ook gepest om mijn bouw, ik heb een holle rug en bolle billen. Toen schaamde ik me dood nu ben ik juist heel blij met die billen maar dat heeft wel een hele lange tijd geduurd eer dat ik mezelf accepteerde zoals ik was.
Spieren wegen ook meer, dus een gespierde persoon is dan zwaarder terwijl ze wel fit zijn.
Vervelend dat je zo gepest bent.
Is ook sneu. Vroeger in de jaren 90 was zeer dun wat je op tv zag. Nu 'moeten' vrouwen weer bolle billen hebben.
Het is nooit goed.
maandag 20 maart 2023 08:31
Ik snap dat het niet goed is, maar ik heb geen zin om als boze/overgevoelige trut bekend te komen te staan. Ik word liever beoordeeld op mijn karakter en de prestaties die ik neerzet.
Een theatermaatje van mij is een stuk dikker dan ik (richting de maat 52) en wordt "de Sylvana Simons van de dikkerds" genoemd omdat ze er altijd vol tegenin gaat. Daar heb ik echt geen zin in, ik wil dat mensen kijken naar wat ik verder nog te bieden heb.
maandag 20 maart 2023 08:41
Invloed van opvoeding is zo groot! Ik vind 68 kilo bij 1.75 helemaal niet stevig. Is een prachtig gezond gewicht!vaniteifear schreef: ↑20-03-2023 08:05Heel herkenbaar, dit. En dat terwijl mijn moeder toen zelf dik was, en ik met mijn 68 kilo (op 1.75m) alleen stevig/gezet.
maandag 20 maart 2023 08:41
Als dit voor jou beter werkt, dan prima natuurlijk.vaniteifear schreef: ↑20-03-2023 08:31Ik snap dat het niet goed is, maar ik heb geen zin om als boze/overgevoelige trut bekend te komen te staan. Ik word liever beoordeeld op mijn karakter en de prestaties die ik neerzet.
Een theatermaatje van mij is een stuk dikker dan ik (richting de maat 52) en wordt "de Sylvana Simons van de dikkerds" genoemd omdat ze er altijd vol tegenin gaat. Daar heb ik echt geen zin in, ik wil dat mensen kijken naar wat ik verder nog te bieden heb.
Ik vind het overigens ook goed dat Sylvana Simons vaak dingen aan de kaak stelt.
maandag 20 maart 2023 08:49
Oh, ik vind Sylvana Simons echt geweldig. Maar ik weet wel dat heel veel mensen daar anders over denken en haar een zeur vinden.
Het werkt gek genoeg wel voor mij. Tot nu toe heb ik nooit hinder ondervonden van mijn gewicht, bijvoorbeeld qua carrière. Ook bij artsen ben ik altijd serieus genomen, terwijl dat voor heel veel andere mensen met overgewicht (waaronder mijn eigen moeder) wel anders is. Ik denk dat het misschien met mijn houding te maken heeft.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
