Psyche
alle pijlers
Geloof je of geloof je niet?
zondag 2 januari 2011 om 12:10
's Zondagsochtends heb ik altijd de tv aanstaan op 1 of 2, waarop van die kerkelijke programma's uitgezonden worden.
Of het Hour of Power of i.d.
Ik vind het wel rustgevend en prettig zo'n ochtend met dat op de achtergrond, zelf bezig met de laptop, mijn administratie bijwerkend, de planning voor de komende week, een lekkere mok koffie verkeerd, en noem maar op.
Ik vang dingen op van de preken die gegeven worden, ik pak het positieve er wel uit, vind dat er wel iets van waarheid in zit, maar ik kan er in mee gaan tot op zekere hoogte.
Waar het gaat om echte vergeving, en de 'relatie met God' het échte geloven, daar wordt het me te onwerkelijk.
Toch zie ik mensen die in die kerk zijn, die in het koor zingen of op andere manier met de kerk en het geloof bezig zijn, die geinterviewd worden, mensen die dit heel serieus beleven.
Ik ben oprecht geïnteresseerd hoe dat ontstaat, zo'n leidraad in je leven, is het iets dat je toelaat, geef je je eraan over, of zit het gewoon in je?
Ik bedoel dan niet de EO-story's van wie eerst in de goot lag en die op een dag het licht heeft ontvangen.
Ik bedoel ook niet het 'ik geloof wel dat er íets is', dat is te vaag.
Meer: wat is dat precies binnenin iemand, als hij gelooft?
Zijn er ook gelovige forummers hier (van welke religie dan ook)?
Je hoeft je religie dan niet te noemen, maar hoe je het persoonlijk beleeft. Hoe overtuigd je bent.
Of het Hour of Power of i.d.
Ik vind het wel rustgevend en prettig zo'n ochtend met dat op de achtergrond, zelf bezig met de laptop, mijn administratie bijwerkend, de planning voor de komende week, een lekkere mok koffie verkeerd, en noem maar op.
Ik vang dingen op van de preken die gegeven worden, ik pak het positieve er wel uit, vind dat er wel iets van waarheid in zit, maar ik kan er in mee gaan tot op zekere hoogte.
Waar het gaat om echte vergeving, en de 'relatie met God' het échte geloven, daar wordt het me te onwerkelijk.
Toch zie ik mensen die in die kerk zijn, die in het koor zingen of op andere manier met de kerk en het geloof bezig zijn, die geinterviewd worden, mensen die dit heel serieus beleven.
Ik ben oprecht geïnteresseerd hoe dat ontstaat, zo'n leidraad in je leven, is het iets dat je toelaat, geef je je eraan over, of zit het gewoon in je?
Ik bedoel dan niet de EO-story's van wie eerst in de goot lag en die op een dag het licht heeft ontvangen.
Ik bedoel ook niet het 'ik geloof wel dat er íets is', dat is te vaag.
Meer: wat is dat precies binnenin iemand, als hij gelooft?
Zijn er ook gelovige forummers hier (van welke religie dan ook)?
Je hoeft je religie dan niet te noemen, maar hoe je het persoonlijk beleeft. Hoe overtuigd je bent.
maandag 3 januari 2011 om 20:06
quote:Ste_ schreef op 03 januari 2011 @ 20:02:
[...]
maar nogmaals, dat goed en kwaad ervaren, waarom moet dat dan in verband gebracht worden met God, en niet gewoon zoals je zelf eigenlijk al zegt, met 'jezelf'? omdat voor veel gelovigen God de bron van alles is
[...]
maar nogmaals, dat goed en kwaad ervaren, waarom moet dat dan in verband gebracht worden met God, en niet gewoon zoals je zelf eigenlijk al zegt, met 'jezelf'? omdat voor veel gelovigen God de bron van alles is
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 3 januari 2011 om 20:16
quote:rosanna08 schreef op 03 januari 2011 @ 20:06:
[...]
omdat voor veel gelovigen God de bron van alles is
Eigenlijk wordt er door die mensend dus bedoeld, 'het Iets dat er voor heeft gezorgd dat er leven en bewustzijn is'.
Sommige mensen erkennen die 'Iets', ook wetenschappers zijn nog bezig met de vraag wat dat dan is, of iets echt uit niets is onstaan. Maar sommigen kiezen er dus voor om dat God te noemen.
Maar God is in de volksmond zo'n personificatie geworden, een 'iemand', en daar kunnen veel niet-gelovigen (en wellicht ook wel-gelovigen) begrijperlijkerwijs niks mee.
Ik accepteer gewoon dat er leven is, dat wetenschappers uitzoeken hoe dat onstaan is, ik lees er verschillende dingen over, maar om geloof in dat 'Iets' nodig te hebben om mezelf er doorheen te slepen, of voor welke reden dan ook mensen een geloof ervaren, nee, dat heb ik niet.
[...]
omdat voor veel gelovigen God de bron van alles is
Eigenlijk wordt er door die mensend dus bedoeld, 'het Iets dat er voor heeft gezorgd dat er leven en bewustzijn is'.
Sommige mensen erkennen die 'Iets', ook wetenschappers zijn nog bezig met de vraag wat dat dan is, of iets echt uit niets is onstaan. Maar sommigen kiezen er dus voor om dat God te noemen.
Maar God is in de volksmond zo'n personificatie geworden, een 'iemand', en daar kunnen veel niet-gelovigen (en wellicht ook wel-gelovigen) begrijperlijkerwijs niks mee.
Ik accepteer gewoon dat er leven is, dat wetenschappers uitzoeken hoe dat onstaan is, ik lees er verschillende dingen over, maar om geloof in dat 'Iets' nodig te hebben om mezelf er doorheen te slepen, of voor welke reden dan ook mensen een geloof ervaren, nee, dat heb ik niet.
maandag 3 januari 2011 om 20:17
@ fashionvictim
Hoe ik mijn geloof vorm geef in de praktijk? Wat een moeilijke en intieme vraag.
Daar zou ik een boek over vol kunnen schrijven maar dat doe ik niet. Laat ik het samenvatten met de kreet: 'worden wie je bent'. Dat komt neer op de lagen van de ui afpellen en zo proberen terug te keren naar 'je gezicht van voordat je werd geboren'. Dus naar wat je gelooft hoe God jou als uniek persoon bedoeld heeft. Dit proces zit vol paradoxen (bijvoorbeeld: om je van je ballast te kunnen ontdoen heb je een flinke gereedschapskist nodig.) Het zit ook vol omwegen en valkuilen. Fouten zijn onvermijdelijk. Een spiegel is daarom onontbeerlijk. In die jungle van tegenstrijdigheden, met je geest continu op scherp, je heel eigen weg blijven kappen en niet opgeven. Het belangrijkste criterium voor de richting is: is dit echt? Iets waar je dus ook gaandeweg pas achter komt. Een belangrijke voorwaarde voor volhouden is moed (overwonnen angst).
Zo werkt het grof gezegd voor mij. Het is een creatief proces. Maar ik had het ook op twintig andere manieren kunnen zeggen.
Hoe ik mijn geloof vorm geef in de praktijk? Wat een moeilijke en intieme vraag.
Daar zou ik een boek over vol kunnen schrijven maar dat doe ik niet. Laat ik het samenvatten met de kreet: 'worden wie je bent'. Dat komt neer op de lagen van de ui afpellen en zo proberen terug te keren naar 'je gezicht van voordat je werd geboren'. Dus naar wat je gelooft hoe God jou als uniek persoon bedoeld heeft. Dit proces zit vol paradoxen (bijvoorbeeld: om je van je ballast te kunnen ontdoen heb je een flinke gereedschapskist nodig.) Het zit ook vol omwegen en valkuilen. Fouten zijn onvermijdelijk. Een spiegel is daarom onontbeerlijk. In die jungle van tegenstrijdigheden, met je geest continu op scherp, je heel eigen weg blijven kappen en niet opgeven. Het belangrijkste criterium voor de richting is: is dit echt? Iets waar je dus ook gaandeweg pas achter komt. Een belangrijke voorwaarde voor volhouden is moed (overwonnen angst).
Zo werkt het grof gezegd voor mij. Het is een creatief proces. Maar ik had het ook op twintig andere manieren kunnen zeggen.
maandag 3 januari 2011 om 20:20
quote:jufdoortje schreef op 03 januari 2011 @ 20:16:
[...]
En vervang God nu eens door HET? Dan ben ik ook een gelovige...
Nog een aanvulling:
elke levende cel wordt geboren uit Het....(vervang eventueel door: God) dus zijn wel allemaal, met elke cel, verbonden met Het.
Grappig.....dat is wel dat lichaam van ons, dat eigenlijk weer niks te maken heeft met de ziel?
[...]
En vervang God nu eens door HET? Dan ben ik ook een gelovige...
Nog een aanvulling:
elke levende cel wordt geboren uit Het....(vervang eventueel door: God) dus zijn wel allemaal, met elke cel, verbonden met Het.
Grappig.....dat is wel dat lichaam van ons, dat eigenlijk weer niks te maken heeft met de ziel?
maandag 3 januari 2011 om 20:24
quote:jufdoortje schreef op 03 januari 2011 @ 20:05:
[...]
Tja, dat vraag ik me dus ook af. Dat heeft er misschien mee te maken dat veel mensen wijsgemaakt is dat ze de erfzonde hebben....en dus niets waard zijn, niets weten, eigenlijk slecht zijn, e.d.....walgelijke praktijk, als je er goed over nadenkt eigenlijk!Wat een narigheid als je dat zo voelt.
[...]
Tja, dat vraag ik me dus ook af. Dat heeft er misschien mee te maken dat veel mensen wijsgemaakt is dat ze de erfzonde hebben....en dus niets waard zijn, niets weten, eigenlijk slecht zijn, e.d.....walgelijke praktijk, als je er goed over nadenkt eigenlijk!Wat een narigheid als je dat zo voelt.
maandag 3 januari 2011 om 20:28
quote:iris1969 schreef op 03 januari 2011 @ 20:24:
[...]
Wat een narigheid als je dat zo voelt.
Daarom vind ik de meeste religies ook maar narigheid. Gaat gepaard met schuld, schaamte, eerwraak, homohaat, oorlogen, hersenspoeling, celibaat, pedofilie.
Als mensen geloof zouden ervaren zoals sommigen in dit topic, zonder al die talloze randverschijnselen als de Bijbel en wat ik hiervoor genoemd heb, dan is er niks aan de hand. Dan is het ook echt iets moois, wat ons hoop geeft, en naastenliefde, en noem maar op.
Gewoon zoeken in jezelf, je hart, je normale verstand. Niet een boek, een gemeenschap, een messias.
Excuses als het voor iemand te hard verwoord is.
[...]
Wat een narigheid als je dat zo voelt.
Daarom vind ik de meeste religies ook maar narigheid. Gaat gepaard met schuld, schaamte, eerwraak, homohaat, oorlogen, hersenspoeling, celibaat, pedofilie.
Als mensen geloof zouden ervaren zoals sommigen in dit topic, zonder al die talloze randverschijnselen als de Bijbel en wat ik hiervoor genoemd heb, dan is er niks aan de hand. Dan is het ook echt iets moois, wat ons hoop geeft, en naastenliefde, en noem maar op.
Gewoon zoeken in jezelf, je hart, je normale verstand. Niet een boek, een gemeenschap, een messias.
Excuses als het voor iemand te hard verwoord is.
maandag 3 januari 2011 om 20:28
@Frankie 33:
Misschien een moeilijke vraag, maar ik ben heel benieuwd hoe je die paradoxen waar je over spreekt ziet?
Ik heb zelf het idee dat het aloude idee van Plato (dualisme tussen lichaam en ziel) deze paradoxen veroorzaakt.
Voorbeeld: het vechten tegen vleselijke lusten versus de zuiverheid van de ziel. Waarom beide niet 'omarmen' en verenigen???
Dit is maar een voorbeeld, hoor...het is niet mijn bedoeling om de discussie nu de kant op de sturen van het celibatair zijn!
Misschien een moeilijke vraag, maar ik ben heel benieuwd hoe je die paradoxen waar je over spreekt ziet?
Ik heb zelf het idee dat het aloude idee van Plato (dualisme tussen lichaam en ziel) deze paradoxen veroorzaakt.
Voorbeeld: het vechten tegen vleselijke lusten versus de zuiverheid van de ziel. Waarom beide niet 'omarmen' en verenigen???
Dit is maar een voorbeeld, hoor...het is niet mijn bedoeling om de discussie nu de kant op de sturen van het celibatair zijn!
maandag 3 januari 2011 om 20:31
quote:Frankie33 schreef op 03 januari 2011 @ 20:17:
@ fashionvictim
Hoe ik mijn geloof vorm geef in de praktijk? Wat een moeilijke en intieme vraag.
Daar zou ik een boek over vol kunnen schrijven maar dat doe ik niet. Laat ik het samenvatten met de kreet: 'worden wie je bent'. Dat komt neer op de lagen van de ui afpellen en zo proberen terug te keren naar 'je gezicht van voordat je werd geboren'. Dus naar wat je gelooft hoe God jou als uniek persoon bedoeld heeft. Dit proces zit vol paradoxen (bijvoorbeeld: om je van je ballast te kunnen ontdoen heb je een flinke gereedschapskist nodig.) Het zit ook vol omwegen en valkuilen. Fouten zijn onvermijdelijk. Een spiegel is daarom onontbeerlijk. In die jungle van tegenstrijdigheden, met je geest continu op scherp, je heel eigen weg blijven kappen en niet opgeven. Het belangrijkste criterium voor de richting is: is dit echt? Iets waar je dus ook gaandeweg pas achter komt. Een belangrijke voorwaarde voor volhouden is moed (overwonnen angst).
Zo werkt het grof gezegd voor mij. Het is een creatief proces. Maar ik had het ook op twintig andere manieren kunnen zeggen.
Hmmm, wederom ben ik het gewoon met je eens, dus als dat het enige criterium is, dan ben ik al lang op weg .
Ik vind het wel mooi dat ook jij zo duidelijk moed noemt, dat is namelijk wat ik in de andere reacties vaak mis, terwijl dat voor mij misschien wel het belangrijkste element van alles is. Moed. Alleen het woord is al mooi.
Ik begrijp uit je antwoord dat je er niet teveel over kwijt wil, concreet dan, en dat begrijp ik wel. Toch heb ik wel een vraag aan je: jouw antwoord gaat ook vrij duidelijk over je individuele beleving, wat het met jou zelf doet. Ik daarentegen ben juist op het punt beland, volgens mij (want anders zat ik hier niet ) dat ik op zoek ben naar wat daarna komt. Naar buiten toe, zeg maar. Wil je daar iets over zeggen?
@ fashionvictim
Hoe ik mijn geloof vorm geef in de praktijk? Wat een moeilijke en intieme vraag.
Daar zou ik een boek over vol kunnen schrijven maar dat doe ik niet. Laat ik het samenvatten met de kreet: 'worden wie je bent'. Dat komt neer op de lagen van de ui afpellen en zo proberen terug te keren naar 'je gezicht van voordat je werd geboren'. Dus naar wat je gelooft hoe God jou als uniek persoon bedoeld heeft. Dit proces zit vol paradoxen (bijvoorbeeld: om je van je ballast te kunnen ontdoen heb je een flinke gereedschapskist nodig.) Het zit ook vol omwegen en valkuilen. Fouten zijn onvermijdelijk. Een spiegel is daarom onontbeerlijk. In die jungle van tegenstrijdigheden, met je geest continu op scherp, je heel eigen weg blijven kappen en niet opgeven. Het belangrijkste criterium voor de richting is: is dit echt? Iets waar je dus ook gaandeweg pas achter komt. Een belangrijke voorwaarde voor volhouden is moed (overwonnen angst).
Zo werkt het grof gezegd voor mij. Het is een creatief proces. Maar ik had het ook op twintig andere manieren kunnen zeggen.
Hmmm, wederom ben ik het gewoon met je eens, dus als dat het enige criterium is, dan ben ik al lang op weg .
Ik vind het wel mooi dat ook jij zo duidelijk moed noemt, dat is namelijk wat ik in de andere reacties vaak mis, terwijl dat voor mij misschien wel het belangrijkste element van alles is. Moed. Alleen het woord is al mooi.
Ik begrijp uit je antwoord dat je er niet teveel over kwijt wil, concreet dan, en dat begrijp ik wel. Toch heb ik wel een vraag aan je: jouw antwoord gaat ook vrij duidelijk over je individuele beleving, wat het met jou zelf doet. Ik daarentegen ben juist op het punt beland, volgens mij (want anders zat ik hier niet ) dat ik op zoek ben naar wat daarna komt. Naar buiten toe, zeg maar. Wil je daar iets over zeggen?
Am Yisrael Chai!
maandag 3 januari 2011 om 20:33
quote:Ste_ schreef op 03 januari 2011 @ 20:28:
[...]
Daarom vind ik de meeste religies ook maar narigheid. Gaat gepaard met schuld, schaamte, eerwraak, homohaat, oorlogen, hersenspoeling, celibaat, pedofilie.
Als mensen geloof zouden ervaren zoals sommigen in dit topic, zonder al die talloze randverschijnselen als de Bijbel en wat ik hiervoor genoemd heb, dan is er niks aan de hand. Dan is het ook echt iets moois, wat ons hoop geeft, en naastenliefde, en noem maar op.
Gewoon zoeken in jezelf, je hart, je normale verstand. Niet een boek, een gemeenschap, een messias.
Excuses als het voor iemand te hard verwoord is.Ja dat denk ik ook.
[...]
Daarom vind ik de meeste religies ook maar narigheid. Gaat gepaard met schuld, schaamte, eerwraak, homohaat, oorlogen, hersenspoeling, celibaat, pedofilie.
Als mensen geloof zouden ervaren zoals sommigen in dit topic, zonder al die talloze randverschijnselen als de Bijbel en wat ik hiervoor genoemd heb, dan is er niks aan de hand. Dan is het ook echt iets moois, wat ons hoop geeft, en naastenliefde, en noem maar op.
Gewoon zoeken in jezelf, je hart, je normale verstand. Niet een boek, een gemeenschap, een messias.
Excuses als het voor iemand te hard verwoord is.Ja dat denk ik ook.
maandag 3 januari 2011 om 20:35
quote:Frankie33 schreef op 03 januari 2011 @ 20:17:
@ fashionvictim
Hoe ik mijn geloof vorm geef in de praktijk? Wat een moeilijke en intieme vraag.
Daar zou ik een boek over vol kunnen schrijven maar dat doe ik niet. Laat ik het samenvatten met de kreet: 'worden wie je bent'. Dat komt neer op de lagen van de ui afpellen en zo proberen terug te keren naar 'je gezicht van voordat je werd geboren'. Dus naar wat je gelooft hoe God jou als uniek persoon bedoeld heeft. Dit proces zit vol paradoxen (bijvoorbeeld: om je van je ballast te kunnen ontdoen heb je een flinke gereedschapskist nodig.) Het zit ook vol omwegen en valkuilen. Fouten zijn onvermijdelijk. Een spiegel is daarom onontbeerlijk. In die jungle van tegenstrijdigheden, met je geest continu op scherp, je heel eigen weg blijven kappen en niet opgeven. Het belangrijkste criterium voor de richting is: is dit echt? Iets waar je dus ook gaandeweg pas achter komt. Een belangrijke voorwaarde voor volhouden is moed (overwonnen angst).
Zo werkt het grof gezegd voor mij. Het is een creatief proces. Maar ik had het ook op twintig andere manieren kunnen zeggen.
Dit proces van jezelf zijn voer ik ook, maar dan zonder een god.
Wat maakt het voor jou anders?
@ fashionvictim
Hoe ik mijn geloof vorm geef in de praktijk? Wat een moeilijke en intieme vraag.
Daar zou ik een boek over vol kunnen schrijven maar dat doe ik niet. Laat ik het samenvatten met de kreet: 'worden wie je bent'. Dat komt neer op de lagen van de ui afpellen en zo proberen terug te keren naar 'je gezicht van voordat je werd geboren'. Dus naar wat je gelooft hoe God jou als uniek persoon bedoeld heeft. Dit proces zit vol paradoxen (bijvoorbeeld: om je van je ballast te kunnen ontdoen heb je een flinke gereedschapskist nodig.) Het zit ook vol omwegen en valkuilen. Fouten zijn onvermijdelijk. Een spiegel is daarom onontbeerlijk. In die jungle van tegenstrijdigheden, met je geest continu op scherp, je heel eigen weg blijven kappen en niet opgeven. Het belangrijkste criterium voor de richting is: is dit echt? Iets waar je dus ook gaandeweg pas achter komt. Een belangrijke voorwaarde voor volhouden is moed (overwonnen angst).
Zo werkt het grof gezegd voor mij. Het is een creatief proces. Maar ik had het ook op twintig andere manieren kunnen zeggen.
Dit proces van jezelf zijn voer ik ook, maar dan zonder een god.
Wat maakt het voor jou anders?
maandag 3 januari 2011 om 20:38
quote:jufdoortje schreef op 03 januari 2011 @ 20:28:
@Frankie 33:
Misschien een moeilijke vraag, maar ik ben heel benieuwd hoe je die paradoxen waar je over spreekt ziet?Met het woord dualisme raak je aan de essentie van wat ik bedoel, inderdaad. Niet alleen tussen lichaam en ziel, dat vind ik nog een van de minder problematische voorbeelden. Ik bedoel in laatste instantie dat het universum in mijn beleving in zijn geheel zowel dualistisch als niet-dualistisch is, en dat tot in het oneindige aan elkaar weerspiegeld. Meer wil ik er niet over zeggen. Ik ben moe.
@Frankie 33:
Misschien een moeilijke vraag, maar ik ben heel benieuwd hoe je die paradoxen waar je over spreekt ziet?Met het woord dualisme raak je aan de essentie van wat ik bedoel, inderdaad. Niet alleen tussen lichaam en ziel, dat vind ik nog een van de minder problematische voorbeelden. Ik bedoel in laatste instantie dat het universum in mijn beleving in zijn geheel zowel dualistisch als niet-dualistisch is, en dat tot in het oneindige aan elkaar weerspiegeld. Meer wil ik er niet over zeggen. Ik ben moe.
maandag 3 januari 2011 om 20:40
F. Schreef:
Een belangrijke voorwaarde voor volhouden is moed (overwonnen angst).
Maar het weten dat er binnenin je iets 'vonkt' (pfff, weet geen ander woord) bevrijdt je van angst, dat iets heel geks. Dat iets waar je altijd op kan vertrouwen, die altijd de goede weg zal wijzen. (als je luistert)
Die wetenschap kwam ineens bij me binnen. Gelovigen zullen die ervaring het neerdalen van de heilige geest noemen, denk ik
Een belangrijke voorwaarde voor volhouden is moed (overwonnen angst).
Maar het weten dat er binnenin je iets 'vonkt' (pfff, weet geen ander woord) bevrijdt je van angst, dat iets heel geks. Dat iets waar je altijd op kan vertrouwen, die altijd de goede weg zal wijzen. (als je luistert)
Die wetenschap kwam ineens bij me binnen. Gelovigen zullen die ervaring het neerdalen van de heilige geest noemen, denk ik
maandag 3 januari 2011 om 20:41
quote:Frankie33 schreef op 03 januari 2011 @ 20:38:
[...]
Met het woord dualisme raak je aan de essentie van wat ik bedoel, inderdaad. Niet alleen tussen lichaam en ziel, dat vind ik nog een van de minder problematische voorbeelden. Ik bedoel in laatste instantie dat het universum in mijn beleving in zijn geheel zowel dualistisch als niet-dualistisch is, en dat tot in het oneindige aan elkaar weerspiegeld. Meer wil ik er niet over zeggen. Ik ben moe.In mijn optiek is er helemaal geen dualisme, maar is alles één en dus aan elkaar verbonden. ik kan me er ook niets bij voorstellen,eerlijk gezegd.
[...]
Met het woord dualisme raak je aan de essentie van wat ik bedoel, inderdaad. Niet alleen tussen lichaam en ziel, dat vind ik nog een van de minder problematische voorbeelden. Ik bedoel in laatste instantie dat het universum in mijn beleving in zijn geheel zowel dualistisch als niet-dualistisch is, en dat tot in het oneindige aan elkaar weerspiegeld. Meer wil ik er niet over zeggen. Ik ben moe.In mijn optiek is er helemaal geen dualisme, maar is alles één en dus aan elkaar verbonden. ik kan me er ook niets bij voorstellen,eerlijk gezegd.
maandag 3 januari 2011 om 20:44
quote:jufdoortje schreef op 03 januari 2011 @ 20:40:
F. Schreef:
Een belangrijke voorwaarde voor volhouden is moed (overwonnen angst).
Maar het weten dat er binnenin je iets 'vonkt' (pfff, weet geen ander woord) bevrijdt je van angst, dat iets heel geks. Dat iets waar je altijd op kan vertrouwen, die altijd de goede weg zal wijzen. (als je luistert)
Die wetenschap kwam ineens bij me binnen. Gelovigen zullen die ervaring het neerdalen van de heilige geest noemen, denk ik :-)Ik snap deze. Het Vertrouwen dat van God komt ,maakt je zonder angst en maakt daarbij haast automatisch moedig, simpelweg omdat je niets te vrezen hebt.
F. Schreef:
Een belangrijke voorwaarde voor volhouden is moed (overwonnen angst).
Maar het weten dat er binnenin je iets 'vonkt' (pfff, weet geen ander woord) bevrijdt je van angst, dat iets heel geks. Dat iets waar je altijd op kan vertrouwen, die altijd de goede weg zal wijzen. (als je luistert)
Die wetenschap kwam ineens bij me binnen. Gelovigen zullen die ervaring het neerdalen van de heilige geest noemen, denk ik :-)Ik snap deze. Het Vertrouwen dat van God komt ,maakt je zonder angst en maakt daarbij haast automatisch moedig, simpelweg omdat je niets te vrezen hebt.
maandag 3 januari 2011 om 20:45
quote:fashionvictim schreef op 03 januari 2011 @ 20:31:
[...]
Ik begrijp uit je antwoord dat je er niet teveel over kwijt wil, concreet dan, en dat begrijp ik wel. Toch heb ik wel een vraag aan je: jouw antwoord gaat ook vrij duidelijk over je individuele beleving, wat het met jou zelf doet. Ik daarentegen ben juist op het punt beland, volgens mij (want anders zat ik hier niet ) dat ik op zoek ben naar wat daarna komt. Naar buiten toe, zeg maar. Wil je daar iets over zeggen?Het naar-buiten-toe is de almaar voortgaande bestemming van de reis inderdaad. En ik heb bij mezelf gemerkt, dat dit een spontaan bijprodukt is van het hierboven beschreven proces. Het lijkt wel op het weer kinderlijk worden (dus niet kinds en ook niet kinderachtig): ook kleine kinderen denken niet steeds na hoe ze over willen komen enzo. Ze handelen spontaan (en in het woord spontaan zit de betekenis van 'antwoorden'). Natuurlijk weer met de paradoxale kanttekening dat de volwassene in mijzelf dat kind moet geleiden.
[...]
Ik begrijp uit je antwoord dat je er niet teveel over kwijt wil, concreet dan, en dat begrijp ik wel. Toch heb ik wel een vraag aan je: jouw antwoord gaat ook vrij duidelijk over je individuele beleving, wat het met jou zelf doet. Ik daarentegen ben juist op het punt beland, volgens mij (want anders zat ik hier niet ) dat ik op zoek ben naar wat daarna komt. Naar buiten toe, zeg maar. Wil je daar iets over zeggen?Het naar-buiten-toe is de almaar voortgaande bestemming van de reis inderdaad. En ik heb bij mezelf gemerkt, dat dit een spontaan bijprodukt is van het hierboven beschreven proces. Het lijkt wel op het weer kinderlijk worden (dus niet kinds en ook niet kinderachtig): ook kleine kinderen denken niet steeds na hoe ze over willen komen enzo. Ze handelen spontaan (en in het woord spontaan zit de betekenis van 'antwoorden'). Natuurlijk weer met de paradoxale kanttekening dat de volwassene in mijzelf dat kind moet geleiden.
maandag 3 januari 2011 om 20:45
quote:Frankie33 schreef op 03 januari 2011 @ 20:38:
[...]
Met het woord dualisme raak je aan de essentie van wat ik bedoel, inderdaad. Niet alleen tussen lichaam en ziel, dat vind ik nog een van de minder problematische voorbeelden. Ik bedoel in laatste instantie dat het universum in mijn beleving in zijn geheel zowel dualistisch als niet-dualistisch is, en dat tot in het oneindige aan elkaar weerspiegeld. Meer wil ik er niet over zeggen. Ik ben moe.Dankje, Frankie. Fijne avond.
[...]
Met het woord dualisme raak je aan de essentie van wat ik bedoel, inderdaad. Niet alleen tussen lichaam en ziel, dat vind ik nog een van de minder problematische voorbeelden. Ik bedoel in laatste instantie dat het universum in mijn beleving in zijn geheel zowel dualistisch als niet-dualistisch is, en dat tot in het oneindige aan elkaar weerspiegeld. Meer wil ik er niet over zeggen. Ik ben moe.Dankje, Frankie. Fijne avond.
maandag 3 januari 2011 om 20:47
maandag 3 januari 2011 om 20:47
quote:jufdoortje schreef op 03 januari 2011 @ 20:28:
@Frankie 33:
Misschien een moeilijke vraag, maar ik ben heel benieuwd hoe je die paradoxen waar je over spreekt ziet?
Ik heb zelf het idee dat het aloude idee van Plato (dualisme tussen lichaam en ziel) deze paradoxen veroorzaakt.
Voorbeeld: het vechten tegen vleselijke lusten versus de zuiverheid van de ziel. Waarom beide niet 'omarmen' en verenigen???
Dit is maar een voorbeeld, hoor...het is niet mijn bedoeling om de discussie nu de kant op de sturen van het celibatair zijn!
Volgens mij is het katholicisme de enige religie die het celibaat kent, maar dat weet ik niet zeker want ik ben niet katholiek.
In het jodendom wordt seks niet als zondig gezien, althans, niet als meer zondig dan bijvoorbeeld honger of dorst. Er zijn ook richtlijnen voor hóe je met seks om moet gaan. Seks uit liefde hebben is een mitzvah, dwz dat als je van elkaar houdt, en getrouwd bent, je ook verplicht bent elkaar seksueel te bevredigen. Seks buiten het huwelijk mag uiteraard niet, maar niet omdat seks niet mag, maar omdat het huwelijk (of een serieuze relatie) gezien wordt als het hoogste ideaal: een intieme, langdurige, liefhebbende relatie. Seks hoort daarbij, is zelfs noodzakelijk om die liefde uit te drukken en te verstevigen, en in de bijbel staan dan ook best veel regels omtrent seks.
Seks voor eigen gewin is een zonde, seks zonder het oogpunt van de partner en zonder het plezier van de partner is een zonde. Seks is bovendien het recht van de vrouw, niet van de man. De man is verplicht de vrouw seksueel te bevredigen, en ook verplicht haar regelmatig te bevredigen. Een vrouw mag haar man dan weer niet straffen met seks, "pikstraf" is ook een zonde. En als vrouw is het niet seksueel bevredigd worden door je man een gegronde reden om te scheiden, ook als je kinderen hebt bijvoorbeeld.
In Talmud staat bijvoorbeeld ook over orale seks, anale seks, voorspel, en dat soort dingen. Een man mag alles doen wat nodig is om zijn vrouw te plezieren, als het maar niet ter vervanging van vaginale seks is.
Volgens mij is de zondigheid van seks pas later in de andere religies bedacht.
@Frankie 33:
Misschien een moeilijke vraag, maar ik ben heel benieuwd hoe je die paradoxen waar je over spreekt ziet?
Ik heb zelf het idee dat het aloude idee van Plato (dualisme tussen lichaam en ziel) deze paradoxen veroorzaakt.
Voorbeeld: het vechten tegen vleselijke lusten versus de zuiverheid van de ziel. Waarom beide niet 'omarmen' en verenigen???
Dit is maar een voorbeeld, hoor...het is niet mijn bedoeling om de discussie nu de kant op de sturen van het celibatair zijn!
Volgens mij is het katholicisme de enige religie die het celibaat kent, maar dat weet ik niet zeker want ik ben niet katholiek.
In het jodendom wordt seks niet als zondig gezien, althans, niet als meer zondig dan bijvoorbeeld honger of dorst. Er zijn ook richtlijnen voor hóe je met seks om moet gaan. Seks uit liefde hebben is een mitzvah, dwz dat als je van elkaar houdt, en getrouwd bent, je ook verplicht bent elkaar seksueel te bevredigen. Seks buiten het huwelijk mag uiteraard niet, maar niet omdat seks niet mag, maar omdat het huwelijk (of een serieuze relatie) gezien wordt als het hoogste ideaal: een intieme, langdurige, liefhebbende relatie. Seks hoort daarbij, is zelfs noodzakelijk om die liefde uit te drukken en te verstevigen, en in de bijbel staan dan ook best veel regels omtrent seks.
Seks voor eigen gewin is een zonde, seks zonder het oogpunt van de partner en zonder het plezier van de partner is een zonde. Seks is bovendien het recht van de vrouw, niet van de man. De man is verplicht de vrouw seksueel te bevredigen, en ook verplicht haar regelmatig te bevredigen. Een vrouw mag haar man dan weer niet straffen met seks, "pikstraf" is ook een zonde. En als vrouw is het niet seksueel bevredigd worden door je man een gegronde reden om te scheiden, ook als je kinderen hebt bijvoorbeeld.
In Talmud staat bijvoorbeeld ook over orale seks, anale seks, voorspel, en dat soort dingen. Een man mag alles doen wat nodig is om zijn vrouw te plezieren, als het maar niet ter vervanging van vaginale seks is.
Volgens mij is de zondigheid van seks pas later in de andere religies bedacht.
Am Yisrael Chai!
maandag 3 januari 2011 om 20:47
maandag 3 januari 2011 om 20:48
quote:iris1969 schreef op 03 januari 2011 @ 20:35:
[...]
Dit proces van jezelf zijn voer ik ook, maar dan zonder een god.
Wat maakt het voor jou anders?Ik heb pas een site gevonden, http://www.thebecompany.nl/ die in principe hetzelfde beschrijft als wat Frankie33 zei.
Je zelf vinden.
Waarom dit gegeven voor haar en anderen dan 'God' genoemd moet worden ontgaat me.
[...]
Dit proces van jezelf zijn voer ik ook, maar dan zonder een god.
Wat maakt het voor jou anders?Ik heb pas een site gevonden, http://www.thebecompany.nl/ die in principe hetzelfde beschrijft als wat Frankie33 zei.
Je zelf vinden.
Waarom dit gegeven voor haar en anderen dan 'God' genoemd moet worden ontgaat me.
