Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
dinsdag 27 juli 2010 om 00:41
Ik was vandaag, eigenlijk gisteren, jarig. Ik vind dat altijd vreselijk. Ik kan er niet tegen dat de tijd maar doorgaat, en ik voel me ook absoluut geen 22. Ik word nu geacht volwassen te zijn, maar ik heb mijn leven allesbehalve op de rails, en ik gedraag me ook allesbehalve volwassen.
Verder gaat het heel slecht met me. Het is me gelukt om van de AD af te kicken. Althans, ik word niet meer lichamelijk ziek nu, maar ik voel me geestelijk wel kut met een hele hoop rassen aan peren.
Ik snap dat het niet echt wenselijk is om er nu mee te stoppen nu ik me nog niet beter voel, maar ik was het beu om aan zo'n middel vast te zitten. Ik voel me liever echt zoals ik me voel, ook al is dat kut. Maar dan weet ik tenminste wie ik echt ben, en dan hoop ik dat er iets aan te doen is zonder medicijnen.
Ik loop nu sinskort bij de GGZ. Heb een gesprek met de huisarts gehad, en 2 gesprekken met een psychiatrisch verpleegkundige. Ik voel me altijd wel fijn als ik met iemand gesproken heb, maar uiteraard is er nog niks veranderd of opgelost, integendeel. Ik vind mezelf zo'n moeilijk geval. Alles is zo tegenstrijdig. Ik voel me steeds anders, ik denk steeds anders over dingen, en er komen zoveel verschillende dingen bij mijn 'toestand' kijken. Ik vraag me echt af of ze me wel kunnen begrijpen en dus behandelen.
Trouwens, ik heb het al eens eerder gezegd, maar nogmaals: het spijt me dat ik hier eigenlijk alleen soms ben om het over mijn eigen sores te hebben, en verder niet de verhalen van de anderen. Maar soms heb ik gewoon even een plek nodig waar ik van me af kan schrijven. Hoop niet dat jullie dat aso ofzo vinden.
Verder gaat het heel slecht met me. Het is me gelukt om van de AD af te kicken. Althans, ik word niet meer lichamelijk ziek nu, maar ik voel me geestelijk wel kut met een hele hoop rassen aan peren.
Ik snap dat het niet echt wenselijk is om er nu mee te stoppen nu ik me nog niet beter voel, maar ik was het beu om aan zo'n middel vast te zitten. Ik voel me liever echt zoals ik me voel, ook al is dat kut. Maar dan weet ik tenminste wie ik echt ben, en dan hoop ik dat er iets aan te doen is zonder medicijnen.
Ik loop nu sinskort bij de GGZ. Heb een gesprek met de huisarts gehad, en 2 gesprekken met een psychiatrisch verpleegkundige. Ik voel me altijd wel fijn als ik met iemand gesproken heb, maar uiteraard is er nog niks veranderd of opgelost, integendeel. Ik vind mezelf zo'n moeilijk geval. Alles is zo tegenstrijdig. Ik voel me steeds anders, ik denk steeds anders over dingen, en er komen zoveel verschillende dingen bij mijn 'toestand' kijken. Ik vraag me echt af of ze me wel kunnen begrijpen en dus behandelen.
Trouwens, ik heb het al eens eerder gezegd, maar nogmaals: het spijt me dat ik hier eigenlijk alleen soms ben om het over mijn eigen sores te hebben, en verder niet de verhalen van de anderen. Maar soms heb ik gewoon even een plek nodig waar ik van me af kan schrijven. Hoop niet dat jullie dat aso ofzo vinden.
dinsdag 27 juli 2010 om 06:07
@GE: Leuk als je ook een vivahyves aanmaakt!
En ik vind het soms ook eng hoor, als ik wat schrijf, dan is het maar afwachten hoe anderen reageren.
Ik vind het soms moeilijk om de juiste woorden te vinden, en ben dan bang dat ik iets verkeerd overbreng.
Ik vind het knap van je dat je jezelf zo goed kent, dat is echt heel waardevol.
Euhm wat je schrijft over open zijn in RL. Ik heb zo'n 3 hele goede vriendinnen en 1 hele goede vriend.
Daar deel ik alles mee, dus ook al mijn psyche dingen.
Ze weten alles van mijn medicatie, gekke dingen en stemmingen.
Eigenlijk wat ik hier dus ook schrijf..
1 vriendinnetje probeer ik ook op het forum te krijgen omdat ik denk dat het goed voor haar is, zij weet dus ook mijn nick nu.
Tegelijkertijd weet ik ook alles van hun, het is een beetje een wisselwerking. Zij hebben dan wel geen problemen waarvoor ze naar een psychater moeten (de gekke dingen) maar wel weer andere dingen waar ze mee worstelen. Bijvoorbeeld op het gebied van liefde, relaties of seks.
Over dat soort onderwerpen kan ik met die vrienden open praten en zij met mij. Nou is het echt niet zo dat we elke keer 'zware' gesprekken voeren, maar de ruimte is er wel.
Voor deze mensen zou ik door het vuur gaan en zij voor mij.
Ik heb nog meer 'vriendschappen' of kennissen, en dat is ook heel leuk, maar veel vrijblijvender en meer 'lang leven de lol'.
En dat is ook goed.
Ik vertel je dit om je te laten weten dat het wel degelijk kan, dat soort vriendschappen.
1 van die hechte vriendschappen is nog redelijk recent.
Ik kon het altijd al goed met haar vinden, en sportte ook samen met haar. Een prima vriendschap, die pas het laatste jaar hechter is geworden.
Ik tast mensen wel eerst af, het duurt een tijd voordat ik het achterste van mjn tong laat zien.
Met die 'controle' vriendin heb jij toch ook zo een soort vriendschap?
Wat ik je ook nog wil zeggen, zo open als jij hier bent kan ik erg waarderen.
Nou ik weet eigenlijk verder niet zo goed wat ik wil zeggen, behalve dat je mij echt heel aardig lijkt!
6.07
En ik vind het soms ook eng hoor, als ik wat schrijf, dan is het maar afwachten hoe anderen reageren.
Ik vind het soms moeilijk om de juiste woorden te vinden, en ben dan bang dat ik iets verkeerd overbreng.
Ik vind het knap van je dat je jezelf zo goed kent, dat is echt heel waardevol.
Euhm wat je schrijft over open zijn in RL. Ik heb zo'n 3 hele goede vriendinnen en 1 hele goede vriend.
Daar deel ik alles mee, dus ook al mijn psyche dingen.
Ze weten alles van mijn medicatie, gekke dingen en stemmingen.
Eigenlijk wat ik hier dus ook schrijf..
1 vriendinnetje probeer ik ook op het forum te krijgen omdat ik denk dat het goed voor haar is, zij weet dus ook mijn nick nu.
Tegelijkertijd weet ik ook alles van hun, het is een beetje een wisselwerking. Zij hebben dan wel geen problemen waarvoor ze naar een psychater moeten (de gekke dingen) maar wel weer andere dingen waar ze mee worstelen. Bijvoorbeeld op het gebied van liefde, relaties of seks.
Over dat soort onderwerpen kan ik met die vrienden open praten en zij met mij. Nou is het echt niet zo dat we elke keer 'zware' gesprekken voeren, maar de ruimte is er wel.
Voor deze mensen zou ik door het vuur gaan en zij voor mij.
Ik heb nog meer 'vriendschappen' of kennissen, en dat is ook heel leuk, maar veel vrijblijvender en meer 'lang leven de lol'.
En dat is ook goed.
Ik vertel je dit om je te laten weten dat het wel degelijk kan, dat soort vriendschappen.
1 van die hechte vriendschappen is nog redelijk recent.
Ik kon het altijd al goed met haar vinden, en sportte ook samen met haar. Een prima vriendschap, die pas het laatste jaar hechter is geworden.
Ik tast mensen wel eerst af, het duurt een tijd voordat ik het achterste van mjn tong laat zien.
Met die 'controle' vriendin heb jij toch ook zo een soort vriendschap?
Wat ik je ook nog wil zeggen, zo open als jij hier bent kan ik erg waarderen.
Nou ik weet eigenlijk verder niet zo goed wat ik wil zeggen, behalve dat je mij echt heel aardig lijkt!
6.07
dinsdag 27 juli 2010 om 06:12
Ste wat klote dat je zo een last hebt van het stoppen met de AD.
Wel goed dat je nu gesprekken hebt. Klikt het een beetje?
Je hoeft echt niet je excuses aan te bieden dat je hier niet vaak schrijft, je moet al zo veel in het leven, en dan ook nog 'verplicht' forummen is wat veel.
Ik vind het zelf fijn om veel te forummen.
Al zou het zou wel iets minder mogen
Wel goed dat je nu gesprekken hebt. Klikt het een beetje?
Je hoeft echt niet je excuses aan te bieden dat je hier niet vaak schrijft, je moet al zo veel in het leven, en dan ook nog 'verplicht' forummen is wat veel.
Ik vind het zelf fijn om veel te forummen.
Al zou het zou wel iets minder mogen
dinsdag 27 juli 2010 om 08:42
Beste Chocolover,
Ik zit ruim zes jaar in therapie. Mijn man is autistisch en ik hen last van depressies. Zo heb ik ook mijn dagen van goede en slechte. Ik heb anti depressiva's gebruikt en heb groeps therapie en individuele therapie gehad. Na alles ben ik uiteindelijk zo ver dat ik kan leven met mijn dipjes. Ik kreeg laatst van de psychiater te horen dat ik blijkbaar gevoelig ben voor depressie en het waarschijnlijk nooit meer overgaat, Ik kan mede daardoor ook niet werken. Maar toch hou ik me redelijk goed op de been. Ik maak gewoon iedere ochtend, soms wel een dag van te voren een dag planning. En probeer die doel te halen. Soms lukt het wel en soms niet en soms wel voor de helft. Maar dan nog ben ik vaak tevreden. Wat ik het allermoeilijkst vind is de opvoeding van mijn dochter. Wat als je een slechte dag hebt, hoe past zij dan in die dag erbij? Lastig is het als je emotioneel zwaar leven hebt en weet dat het nooit anders zal worden. Ik heb ook geen zelf medelijden, maar soms is het toch wel prettig als je iemand hebt die je toch net even dat duwtje in de rug geeft die je nodig hebt. Ik vind het ook moeilijk, omdat vaak mensen geen idee hebben wat voor leven je leidt. Want aan de buitenkant is niets te zien, geen gebroken been ofzo...
Moeilijk als je niemand hebt om erover te praten ef niet durft te praten. Ik heb het een keer geprobeer, maar er viel een enorme stilte. Daarna durf ik het niet meer. Ik ben voel me ondanks dat ik een man en kind heb.............heel vaak alleen.
Ik heb over het gehele plaatje meer goede dagen dan slechte, maar het neemt niet weg dat ze er zijn en dat je ermee moet leren leven. Ik hoop dat je er wat aan hebt, aan mijn bericht.
Ik zit ruim zes jaar in therapie. Mijn man is autistisch en ik hen last van depressies. Zo heb ik ook mijn dagen van goede en slechte. Ik heb anti depressiva's gebruikt en heb groeps therapie en individuele therapie gehad. Na alles ben ik uiteindelijk zo ver dat ik kan leven met mijn dipjes. Ik kreeg laatst van de psychiater te horen dat ik blijkbaar gevoelig ben voor depressie en het waarschijnlijk nooit meer overgaat, Ik kan mede daardoor ook niet werken. Maar toch hou ik me redelijk goed op de been. Ik maak gewoon iedere ochtend, soms wel een dag van te voren een dag planning. En probeer die doel te halen. Soms lukt het wel en soms niet en soms wel voor de helft. Maar dan nog ben ik vaak tevreden. Wat ik het allermoeilijkst vind is de opvoeding van mijn dochter. Wat als je een slechte dag hebt, hoe past zij dan in die dag erbij? Lastig is het als je emotioneel zwaar leven hebt en weet dat het nooit anders zal worden. Ik heb ook geen zelf medelijden, maar soms is het toch wel prettig als je iemand hebt die je toch net even dat duwtje in de rug geeft die je nodig hebt. Ik vind het ook moeilijk, omdat vaak mensen geen idee hebben wat voor leven je leidt. Want aan de buitenkant is niets te zien, geen gebroken been ofzo...
Moeilijk als je niemand hebt om erover te praten ef niet durft te praten. Ik heb het een keer geprobeer, maar er viel een enorme stilte. Daarna durf ik het niet meer. Ik ben voel me ondanks dat ik een man en kind heb.............heel vaak alleen.
Ik heb over het gehele plaatje meer goede dagen dan slechte, maar het neemt niet weg dat ze er zijn en dat je ermee moet leren leven. Ik hoop dat je er wat aan hebt, aan mijn bericht.
dinsdag 27 juli 2010 om 09:58
Had gisteren echt een slechte dag ik voelde me alsof ik al weken mijn ad niet had ingenomen.
Ik lees hier over stoppen met de ad en het doet mij pijn om te weten dat ik hier nooit mee zal worstelen. Ik heb inmiddels geaccepteerd dat stoppen met de med. mijn dood zal zijn. Toch blijft er wel wat knagen. Waarom kunnen vele mensen zonder en ik niet? De gehate waarom vraag had ik nooit maar sinds de diagnose van HIH komt die steeds vaker om de hoek kijken bah.
Ik lees hier over stoppen met de ad en het doet mij pijn om te weten dat ik hier nooit mee zal worstelen. Ik heb inmiddels geaccepteerd dat stoppen met de med. mijn dood zal zijn. Toch blijft er wel wat knagen. Waarom kunnen vele mensen zonder en ik niet? De gehate waarom vraag had ik nooit maar sinds de diagnose van HIH komt die steeds vaker om de hoek kijken bah.
dinsdag 27 juli 2010 om 12:01
dinsdag 27 juli 2010 om 13:00
quote:ikbenikenbenertrotsop schreef op 27 juli 2010 @ 09:58:
Had gisteren echt een slechte dag ik voelde me alsof ik al weken mijn ad niet had ingenomen.
Ik lees hier over stoppen met de ad en het doet mij pijn om te weten dat ik hier nooit mee zal worstelen. Ik heb inmiddels geaccepteerd dat stoppen met de med. mijn dood zal zijn. Toch blijft er wel wat knagen. Waarom kunnen vele mensen zonder en ik niet? De gehate waarom vraag had ik nooit maar sinds de diagnose van HIH komt die steeds vaker om de hoek kijken bah.
Als jij die AD gewoon nodig hebt, dan is dat zo.
Er zijn heel veel ziektes waarbij mensen levenslang medicijnen moeten gebruiken en geen mogelijkheid hebben tot stoppen.
Bij depressies (enzo) lijkt het anders, maar voor sommigen is het niet anders. Zie het als een chronische ziekte waarvoor jij altijd medicijnen zult moeten slikken.
Je leven wordt mede mogelijk gemaakt door de medicijnen, denk ik.
En ik denk dat ze werken, want anders was je nooit zo sterk geweest in deze moeilijke tijd.
Misschien krijg je nu een soort terugslag. Je hebt al die tijd zo hard je best gedaan en zoveel moeten regelen, incasseren etc.
t Komt er nu misschien uit.
Onthoud dat het ook weer over gaat he. En dat jouw ziekte ook aanwezig mag zijn. Niet alles draait om HIH, al lijkt dat misschien wel zo. Het draait ook om jou.
Had gisteren echt een slechte dag ik voelde me alsof ik al weken mijn ad niet had ingenomen.
Ik lees hier over stoppen met de ad en het doet mij pijn om te weten dat ik hier nooit mee zal worstelen. Ik heb inmiddels geaccepteerd dat stoppen met de med. mijn dood zal zijn. Toch blijft er wel wat knagen. Waarom kunnen vele mensen zonder en ik niet? De gehate waarom vraag had ik nooit maar sinds de diagnose van HIH komt die steeds vaker om de hoek kijken bah.
Als jij die AD gewoon nodig hebt, dan is dat zo.
Er zijn heel veel ziektes waarbij mensen levenslang medicijnen moeten gebruiken en geen mogelijkheid hebben tot stoppen.
Bij depressies (enzo) lijkt het anders, maar voor sommigen is het niet anders. Zie het als een chronische ziekte waarvoor jij altijd medicijnen zult moeten slikken.
Je leven wordt mede mogelijk gemaakt door de medicijnen, denk ik.
En ik denk dat ze werken, want anders was je nooit zo sterk geweest in deze moeilijke tijd.
Misschien krijg je nu een soort terugslag. Je hebt al die tijd zo hard je best gedaan en zoveel moeten regelen, incasseren etc.
t Komt er nu misschien uit.
Onthoud dat het ook weer over gaat he. En dat jouw ziekte ook aanwezig mag zijn. Niet alles draait om HIH, al lijkt dat misschien wel zo. Het draait ook om jou.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 27 juli 2010 om 20:52
Ik heb vandaag m'n slechtste dag sinds tijden. Ik dacht dat ik wel redelijk over mijn AD heen was, maar blijkbaar is mijn lichaam er nog steeds echt niet aan gewend.
In heb vandaag heel de tijd het gevoel dat ik tegen het panikeren aanzit, erg eng. Voelde me zo vreemd, alsof het niet echt was allemaal ofzo. Kan het niet uitleggen.
In heb vandaag heel de tijd het gevoel dat ik tegen het panikeren aanzit, erg eng. Voelde me zo vreemd, alsof het niet echt was allemaal ofzo. Kan het niet uitleggen.
dinsdag 27 juli 2010 om 22:40
Ste_: wat rot dat je je zo voelt..
Nog gefeliciteerd met je verjaardag! Lekker gewoon schrijven als je wilt inderdaad, daar is dit topic tenslotte voor! Goed dat je weer hulp hebt gezocht in de zin van gesprekken. Ga je bepaalde therapie volgen?
eviltje: fijn dat je je weer iets beter voelt, ondanks de bijwerkingen. Is het daar al wat beter mee?
Green_eyes: Aah wat vervelend dat je je zo eenzaam voelt. Het forum is inderdaad erg fijn, en toch wat makkelijker dan het dagelijks leven. Dat van dat pleasen herken ik wel.
lieveranoniemm & moonlight die lieve woorden voor G_E schrijven, dat is toch weer mooi aan zo'n forum hè, heel lief.
sherien: ondanks en man en kind toch ook vaak eenzaam..... In eerste instantie moet je toch helemaal happy zijn met jezelf. Gelukkig heb je meer goede dagen dan slechte.
IBI: idd, als je die AD nodig hebt dan is dat gewoon zo. Hoeft toch niet erg te zijn? Dikke knuf!
Hier rustige dagen, lekker vrij en afspraakjes met familie en vrienden. Af en toe weer nare gevoelens maar ik kan ze wat beter aan doordat ik weet dat de gevoelens wegdrijven. Ben echt een fijn boek aan het lezen (http://www.bol.com/nl/p/n ... 01004004823101/index.html)
Pieker een beetje (veel) over m'n werk (vind dat ik onder de maat presteer en faal) maar dat zien we na m'n vakantie wel weer.
Nog gefeliciteerd met je verjaardag! Lekker gewoon schrijven als je wilt inderdaad, daar is dit topic tenslotte voor! Goed dat je weer hulp hebt gezocht in de zin van gesprekken. Ga je bepaalde therapie volgen?
eviltje: fijn dat je je weer iets beter voelt, ondanks de bijwerkingen. Is het daar al wat beter mee?
Green_eyes: Aah wat vervelend dat je je zo eenzaam voelt. Het forum is inderdaad erg fijn, en toch wat makkelijker dan het dagelijks leven. Dat van dat pleasen herken ik wel.
lieveranoniemm & moonlight die lieve woorden voor G_E schrijven, dat is toch weer mooi aan zo'n forum hè, heel lief.
sherien: ondanks en man en kind toch ook vaak eenzaam..... In eerste instantie moet je toch helemaal happy zijn met jezelf. Gelukkig heb je meer goede dagen dan slechte.
IBI: idd, als je die AD nodig hebt dan is dat gewoon zo. Hoeft toch niet erg te zijn? Dikke knuf!
Hier rustige dagen, lekker vrij en afspraakjes met familie en vrienden. Af en toe weer nare gevoelens maar ik kan ze wat beter aan doordat ik weet dat de gevoelens wegdrijven. Ben echt een fijn boek aan het lezen (http://www.bol.com/nl/p/n ... 01004004823101/index.html)
Pieker een beetje (veel) over m'n werk (vind dat ik onder de maat presteer en faal) maar dat zien we na m'n vakantie wel weer.
dinsdag 27 juli 2010 om 23:17
dinsdag 27 juli 2010 om 23:18
vrijdag 30 juli 2010 om 14:58
Ik ben ook wel van plan om goed 'mee te werken' ja, en aan te geven wat ik precies wil. Heb in het verleden wel vaker gesprekken gehad bij een maatschappelijk werker en een psychologe, en dat was best fijn, maar er is nooit iets 'uitgekomen', terwijl ik toch telkens weer een beetje tegen de zelfde dingen aanloop.
Daarom ga ik nu aangeven dat ik gewoon goed getest wil worden op 'iets'. Want dat gepraat is voor de korte termijn fijn, maar voor de lange termijn lost het weinig op. Voor mijn part moet ik honderden vragenlijsten e.d. invullen, vind ik niet erg. (Zelfs wel leuk )
Daarom ga ik nu aangeven dat ik gewoon goed getest wil worden op 'iets'. Want dat gepraat is voor de korte termijn fijn, maar voor de lange termijn lost het weinig op. Voor mijn part moet ik honderden vragenlijsten e.d. invullen, vind ik niet erg. (Zelfs wel leuk )
