Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
woensdag 8 oktober 2025 om 17:56
Bloem wat naar dat er zoveel speelt juist nu je minder back-up hebt. Kan me je aangaat dat het niet goedkomt ook goed voorstellen. Ķun je jezelf daar eventueel ook ok uit zien komen?
Diva je hoeft je niet te verdedigen
.
Hier hoeft dat niet, werkdruk kan echt killing zijn. En ik kan me goed voorstellen dat volgens jaar als veel te ver weg voelt en misschien ook wel gewoon is.
Kan me voorstellen dat je helemaal overloopt Avo en dat de zenuwachtig nu opkomen. Wel goed dat je weet wat je nog niet regelen. Het is denk ik ook een beetje over je heen laten komen?
Zou goed kunnen dat coach zelf ergens in geraakt wordt als je actief suicidaal bent. Dat is natuurlijk ook gewoon heftig. Maar de combinatie van een coach die praktisch is en hapto zacht en begrijpend is, dat lijkt me heel fijn nu.
Diva je hoeft je niet te verdedigen
.Hier hoeft dat niet, werkdruk kan echt killing zijn. En ik kan me goed voorstellen dat volgens jaar als veel te ver weg voelt en misschien ook wel gewoon is.
Kan me voorstellen dat je helemaal overloopt Avo en dat de zenuwachtig nu opkomen. Wel goed dat je weet wat je nog niet regelen. Het is denk ik ook een beetje over je heen laten komen?
Zou goed kunnen dat coach zelf ergens in geraakt wordt als je actief suicidaal bent. Dat is natuurlijk ook gewoon heftig. Maar de combinatie van een coach die praktisch is en hapto zacht en begrijpend is, dat lijkt me heel fijn nu.
Forever is a hell of a long time.
woensdag 8 oktober 2025 om 18:13
Jullie gaan het vast stom vinden, maar ik heb coach geappt dat het echt niet hoeft in haar vakantie, dat ik al een afspraak heb met hapto, dat ik bij poh aan de bel trek als het nodig is.
Sorrie.
Ik wil gewoon geen overlast zijn.
En ik laat de boel inderdaad maar over me heen komen, maar begin in een kip zonder kop te veranderen.
Sorrie.
Ik wil gewoon geen overlast zijn.
En ik laat de boel inderdaad maar over me heen komen, maar begin in een kip zonder kop te veranderen.
woensdag 8 oktober 2025 om 18:15
Diva zou het ook kunnen dat het niet aan jou ligt? Ik heb het idee als ik om me heen kijk (in mijn omgeving dan) dat er heel veel mensen zijn die een (veel te) hoge werkdruk ervaren, maar dat we dat met z’n allen zo normaal zijn gaan vinden dat we het allemaal ‘gewoon’ maar doen. En dat er maar weinig mensen zijn die aangeven dat het eigenlijk niet lukt zo. Misschien ben jij een van de weinige die er wel eerlijk voor uitkomt?
Lucy ik denk wel dat ik de wereld aan kan zonder man (in ieder geval mijn volwassen deel dan), maar ik wil dat gewoon echt niet. Voor ons samen niet maar ook niet voor onze kinderen. En daar raken mijn kleintjes wel van in paniek.
Avo, mijn problematiek en alle therapie hebben best wel impact (gehad) op ons gezin en op onze relatie. We merken dat we de verbinding soms kwijt zijn en dat we eigenlijk al langere tijd samen hulp nodig hebben hoe om te gaan met mijn kwetsbaarheid en de behoeftes van mijn man waar vaak maar weinig ruimte voor is of lijkt te zijn.
Ik zie ook heel erg op tegen de gesprekken zelf, in therapie en als ik moet praten ervaar ik veel sterker de verschillende delen en lukt het vaak maar om zo weinig uit te spreken. Ik wil liever niet dat hij dat ziet. Ik hou veel nog voor hem verborgen en ik ben bang dat hij me niet meer hoeft als hij dat te zien krijgt.
Lucy ik denk wel dat ik de wereld aan kan zonder man (in ieder geval mijn volwassen deel dan), maar ik wil dat gewoon echt niet. Voor ons samen niet maar ook niet voor onze kinderen. En daar raken mijn kleintjes wel van in paniek.
Avo, mijn problematiek en alle therapie hebben best wel impact (gehad) op ons gezin en op onze relatie. We merken dat we de verbinding soms kwijt zijn en dat we eigenlijk al langere tijd samen hulp nodig hebben hoe om te gaan met mijn kwetsbaarheid en de behoeftes van mijn man waar vaak maar weinig ruimte voor is of lijkt te zijn.
Ik zie ook heel erg op tegen de gesprekken zelf, in therapie en als ik moet praten ervaar ik veel sterker de verschillende delen en lukt het vaak maar om zo weinig uit te spreken. Ik wil liever niet dat hij dat ziet. Ik hou veel nog voor hem verborgen en ik ben bang dat hij me niet meer hoeft als hij dat te zien krijgt.
woensdag 8 oktober 2025 om 18:17
woensdag 8 oktober 2025 om 19:00
Avo, ik denk dat coach heel bewust ja heeft gezegd tegen jou nazorg bieden en nu heel bewust jou inplant tijdens haar vakantie. Ik denk dat dat haar beslissing is en dat als het over haar grens zou gaan, ze dat niet gedaan zou hebben. En ik vind het heel erg lief van je dat jij je ook zorgen maakt over haar welzijn, ik weet alleen niet of ik het verstandig vind. Maar dat maakt niet zoveel uit, want ik ben jou niet. En je hebt wel hulp, je zit niet zonder.
Bloemenvaasje (mag ik gewoon bloem zeggen?), ik snap heel, heel erg goed dat je dat niet wil. Maar tegelijkertijd ben ik wel blij dat je weet dat het wel gaat lukken. En ik hoop dat als er van twee kanten de wil is en de genegenheid en liefde naar elkaar om dit nog te laten slagen, dat dat voldoende is om er samen uit te komen. Ik kan me voorstellen dat het belangrijk is dat man zich niet alleen wegcijfert voor jou maar ook ruimte in mag nemen. Maar dat dat andersom ook kan. Dat jullie allebei weer gelijkwaardige partners kunnen worden, en dat jouw kwetsbaarheid daarbij een plek mag krijgen die niet weggeschoven hoeft te worden.
Het is soms zo ontzettend lastig als de boel gaat verschuiven door therapie, om weer een juiste verstandhouding te vinden....
Bloemenvaasje (mag ik gewoon bloem zeggen?), ik snap heel, heel erg goed dat je dat niet wil. Maar tegelijkertijd ben ik wel blij dat je weet dat het wel gaat lukken. En ik hoop dat als er van twee kanten de wil is en de genegenheid en liefde naar elkaar om dit nog te laten slagen, dat dat voldoende is om er samen uit te komen. Ik kan me voorstellen dat het belangrijk is dat man zich niet alleen wegcijfert voor jou maar ook ruimte in mag nemen. Maar dat dat andersom ook kan. Dat jullie allebei weer gelijkwaardige partners kunnen worden, en dat jouw kwetsbaarheid daarbij een plek mag krijgen die niet weggeschoven hoeft te worden.
Het is soms zo ontzettend lastig als de boel gaat verschuiven door therapie, om weer een juiste verstandhouding te vinden....
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
woensdag 8 oktober 2025 om 19:49
Ohhhh Bloem, dat verborgen houden en angst voor gevolgen van nu uitspreken, dat snap ik zo goed...
Dat wordt weer een spannend traject, als jullie hulp aangaan.
Dat evenwicht is ook ingewikkeld. Heb jij nu het gevoel ik de min te staan, in jullie relatie?
En weet je hoe hij dat ervaart?
Mbt coach, ze vond het goed om de afspraak te laten vervallen als ik genoeg hulp denk te hebben. En ik moet het op tijd aangeven als ik er toch behoefte aan heb.
Maar ik wil haar niet lastig vallen.
Poh stond op de to do list voor vandaag, maar heb ik niet gebeld. Zie ik niet zo zitten, maar weert dat het misschien verstandig is.
Dat wordt weer een spannend traject, als jullie hulp aangaan.
Dat evenwicht is ook ingewikkeld. Heb jij nu het gevoel ik de min te staan, in jullie relatie?
En weet je hoe hij dat ervaart?
Mbt coach, ze vond het goed om de afspraak te laten vervallen als ik genoeg hulp denk te hebben. En ik moet het op tijd aangeven als ik er toch behoefte aan heb.
Maar ik wil haar niet lastig vallen.
Poh stond op de to do list voor vandaag, maar heb ik niet gebeld. Zie ik niet zo zitten, maar weert dat het misschien verstandig is.
woensdag 8 oktober 2025 om 20:06
Ah thanks! Gaat wel oké hoor. Ik voel me fysiek een stuk beter (70 kilo afgevallen sinds de mini gastric bypass) en dat geeft ook wel meer (mentale) ruimte.
Ongeveer een half jaar geleden weer begonnen met babystapjes qua dagbesteding/reïntegratie. Niet omdat ik dat nou zo graag wil, maar ik vind dat ik het wel verplicht ben aan mezelf / de maatschappij/ whatever om nu toch weer te kijken wat de mogelijkheden zijn.
Begon met twee dagdelen dagbesteding in de week maar dat zoog me helemaal leeg en ik merkte wel dat ik weer instabieler werd. Ik weet dus ik weet nog niet wat ik daarin aan kan. Ik vind dat ik best weer wat moet kunnen doen want het gaat immers een stuk beter met me. Maar ik kom er wel achter dat het volgens mij meer energie kost dan ik zelf denk om m'n eetstoornis / persoonlijkheidsstoornissen / depressieve episodes in check te houden.
Denk dat het misschien wel uitmaakt wát ik doe (geen idee wat ik wil/kan, ook weer zo'n heerlijke zoektocht) en misschien dat ik dan bijvoorbeeld wel twee dagdelen aan kan. Maar om dat uit te zoeken is het helpender als ik een reïntegratieindicatie heb zodat ik ergens op een "werk"plek wat meer kan testen. op bijvoorbeeld een werkervaringsplaats.
Ben via de leerwerkorganisatie waar ik zat voor dagbesteding nu gekoppeld aan een reïntegratiecoach die met mij meedenkt en de stappen zijn echt klein dus ik voel me niet onder druk gezet. Maar al met al vind ik het een vermoeiende periode. Vóór deze periode had ik een tijdje dat ik dacht: verrek, ik ben eindelijk wel een keer stabiel en oké volgens mij. Nu wordt daar weer aan gesleuteld en dat is niet per se fijn maar oké, hoort er voor nu even bij.
Volgende week lekker een weekje met m'n ouders naar de zon (eindelijk weer eens een zonvakantie nu ik me fysiek beter voel!).
En sinds een maand of zeven heb ik een relatie. Ik denk af en toe nog: hoe is dat nou weer gebeurd. Want die heb ik nooit eerder gehad want ik was heel vermijdend, gestrest, alles was eng, onzeker over mezelf / m'n lijf etc. Maar ja, veel therapie en veel afvallen heeft op zich wel geholpen hahaha. Voel me over het algemeen stabieler / evenwichtiger en geen druk van werk of iets dus dan ontstaat er blijkbaar toch ruimte voor zulke dingen. Het zal geen megalang leven beschoren zijn want ik wil geen kinderen en hij wel (hij is een paar jaar jonger), maar aangezien we het leuk hebben vonden we het geen reden om het dan bij voorbaat maar af te kappen. Zolang het leuk is is het leuk, zullen we maar zeggen.
Lang verhaal maar dat is 't wel in een notendop!
Iedereen hier is zo te lezen ook hard aan het werk, heel knap!
Ik lees niet alles maar ik spiek zo af en toe mee.
Here am I in my little bubble
woensdag 8 oktober 2025 om 21:00
Oh Rainy, wat een fantastische update!!
Wat ben je ontzettend veel afgevallen!!! Wat knap. Wat een zelfbeheersing is dat geweest!!! En een vriend. Wat heerlijk voor je.
Hoe voelt het om zo in een relatie te zitten?
En dus echt even heel stabiel. Zo stabiel dat je dacht, 'jeetje, wat zit ik hier stabiel te wezen'.
En nu dus voorzichtig aan het uitvinden waar je energie uit zou kunnen halen, wat je kan, wat je aanspreekt, wat haalbaar is.
Ik hoop dat je er samen met de reïntegratiecoach achter gaat komen welke dingen een energielek zijn, wat spanning of donkerte oplevert, en waar de balans tussen energie kosten en je mentaal iets opleveren ligt.
Ik vind het oprecht fijn om van je te horen, en dan ook nog zulk goed nieuws. Wauw.
Geniet van je vakantie, de zon op je vernieuwde lichaam.
Wat ben je ontzettend veel afgevallen!!! Wat knap. Wat een zelfbeheersing is dat geweest!!! En een vriend. Wat heerlijk voor je.
Hoe voelt het om zo in een relatie te zitten?
En dus echt even heel stabiel. Zo stabiel dat je dacht, 'jeetje, wat zit ik hier stabiel te wezen'.
En nu dus voorzichtig aan het uitvinden waar je energie uit zou kunnen halen, wat je kan, wat je aanspreekt, wat haalbaar is.
Ik hoop dat je er samen met de reïntegratiecoach achter gaat komen welke dingen een energielek zijn, wat spanning of donkerte oplevert, en waar de balans tussen energie kosten en je mentaal iets opleveren ligt.
Ik vind het oprecht fijn om van je te horen, en dan ook nog zulk goed nieuws. Wauw.
Geniet van je vakantie, de zon op je vernieuwde lichaam.
woensdag 8 oktober 2025 om 23:58
Haha leuk om het enthousiasme te lezen. Moest even grinniken bij "jeetje wat zit ik hier stabiel te wezen". Zo voelde het inderdaad toen aan. Zo van huh, dat is nieuw. Ben 't nu weer even kwijt maar oké hopelijk komt het weer hahaha.
Ben voor het eerst in mijn leven niet 24/7 bezig met hoe zie ik eruit, hoe zit ik erbij, wat ben ik dik, wat voelt dit kut, blabla. En ik kan weer met mijn benen over elkaar zitten. Dat kon ik echt tien jaar lang niet en man, wat een verademing is dat zeg. En ik ben weer in een pretpark geweest
Ja hoe voelt dat zo'n relatie. Nou, ik was voorheen altijd veel meer bezig met wat anderen vinden en nu heb ik dat minder, ben zekerder van mezelf dus dan voelt het allemaal makkelijker aan. Vind het ook wel druk ergens, vaker socialer contact haha. Maar ook wel gezellig. Ik ben vanaf het begin open en eerlijk over alles geweest, ook dat ik af en toe depressief niet vooruit te branden ben of alleen-tijd nodig heb of dwangmatige dingen heb die ook invloed hebben op hem/anderen, en hij lijkt alle aspecten aan mij prima te vinden dus dat is wel leuk haha.
Opvallend is dat mijn eerste gedachte was: ik heb helemaal niet veel zelfbeheersing. Ik heb nog steeds een eetstoornis en nog steeds eetgestoord gedrag. Kan alleen minder op dan voorheen dus val ik automatisch af. Ben al wel een tijdje stabiel qua gewicht en ik zou dat graag blijven maar ik kan oprecht niet zeggen dat ik mezelf zodanig onder controle heb dat ik het gewicht inderdaad kan handhaven. Dat vind ik wel kut. Maarja, ik heb die eetstoornis al zo lang en ik weet niet of ik er ooit vanaf kom. Ben voor nu in ieder geval wel heel blij dat ik niet meer zoveel lichamelijke klachten heb.
Logisch dat je veel spanning en onrust ervaart Avo. Kut, maar logisch
Ben voor het eerst in mijn leven niet 24/7 bezig met hoe zie ik eruit, hoe zit ik erbij, wat ben ik dik, wat voelt dit kut, blabla. En ik kan weer met mijn benen over elkaar zitten. Dat kon ik echt tien jaar lang niet en man, wat een verademing is dat zeg. En ik ben weer in een pretpark geweest
Ja hoe voelt dat zo'n relatie. Nou, ik was voorheen altijd veel meer bezig met wat anderen vinden en nu heb ik dat minder, ben zekerder van mezelf dus dan voelt het allemaal makkelijker aan. Vind het ook wel druk ergens, vaker socialer contact haha. Maar ook wel gezellig. Ik ben vanaf het begin open en eerlijk over alles geweest, ook dat ik af en toe depressief niet vooruit te branden ben of alleen-tijd nodig heb of dwangmatige dingen heb die ook invloed hebben op hem/anderen, en hij lijkt alle aspecten aan mij prima te vinden dus dat is wel leuk haha.
Opvallend is dat mijn eerste gedachte was: ik heb helemaal niet veel zelfbeheersing. Ik heb nog steeds een eetstoornis en nog steeds eetgestoord gedrag. Kan alleen minder op dan voorheen dus val ik automatisch af. Ben al wel een tijdje stabiel qua gewicht en ik zou dat graag blijven maar ik kan oprecht niet zeggen dat ik mezelf zodanig onder controle heb dat ik het gewicht inderdaad kan handhaven. Dat vind ik wel kut. Maarja, ik heb die eetstoornis al zo lang en ik weet niet of ik er ooit vanaf kom. Ben voor nu in ieder geval wel heel blij dat ik niet meer zoveel lichamelijke klachten heb.
Logisch dat je veel spanning en onrust ervaart Avo. Kut, maar logisch
Here am I in my little bubble
donderdag 9 oktober 2025 om 04:41
Alleen maar logisch dat je eetstoornis niet ineens weg is omdat je maag anders is nu. Zou wel ideaal zijn als ze die ook even operatief konden aanpakken. 
Maar je weet zelf ook dat een maagverkleining een hulpmiddel is, je hebt er wel degelijk veel inzet en moeite voor nodig om dan ook nog zoveel af te vallen. Ik vind het bijzonder knap dat dat je gelukt is. Juist met de eetstoornis.
En dan fysiek zoveel minder last van je lijf, weer dingen kunnen die je lang niet kon.
En ik zit echt breed te glimlachen als ik je lees.
Oh vrouw wat fijn. Niet meer zo ontzettend bezig hoeven zijn met hoe je eruit ziet, wat anderen van je vinden. Dat klinkt zo... Eigen? Bevrijdend?
Mooi in elk geval en ik gun het je zo!!!
Net als je vriend, die je 'gewoon oke' vindt zoals je bent om wie je bent. Wauw.
En dan vooral ook dat je dat zo kan ervaren!
Ik hoop zo dat je, ondanks dat je nu voorzichtig een beetje aan het rommelen bent met reïntegratie en dat wat met je doet, dit langer vast mag houden.
Weer de rust van stabiel ervaren straks, en nog een tijd mag genieten van een fijne relatie waarin je jezelf kan en mag zijn.
Voel je je veilig bij hem?
Maar je weet zelf ook dat een maagverkleining een hulpmiddel is, je hebt er wel degelijk veel inzet en moeite voor nodig om dan ook nog zoveel af te vallen. Ik vind het bijzonder knap dat dat je gelukt is. Juist met de eetstoornis.
En dan fysiek zoveel minder last van je lijf, weer dingen kunnen die je lang niet kon.
En ik zit echt breed te glimlachen als ik je lees.
Oh vrouw wat fijn. Niet meer zo ontzettend bezig hoeven zijn met hoe je eruit ziet, wat anderen van je vinden. Dat klinkt zo... Eigen? Bevrijdend?
Mooi in elk geval en ik gun het je zo!!!
Net als je vriend, die je 'gewoon oke' vindt zoals je bent om wie je bent. Wauw.
En dan vooral ook dat je dat zo kan ervaren!
Ik hoop zo dat je, ondanks dat je nu voorzichtig een beetje aan het rommelen bent met reïntegratie en dat wat met je doet, dit langer vast mag houden.
Weer de rust van stabiel ervaren straks, en nog een tijd mag genieten van een fijne relatie waarin je jezelf kan en mag zijn.
Voel je je veilig bij hem?
donderdag 9 oktober 2025 om 14:16
donderdag 9 oktober 2025 om 22:28
Laatste werkdag op kantoor gehad. LG doet ontzettend hartelijk en meelevend/meedenkend.
Maakt mn schuldgevoel nog groter.
Heb een groepje vaste collegas verteld dat ik er niet ben volgende week wegens intensief werken aan winterdip.
Vond het zo schijnheilig om nu 'joe, tot volgende week' te zeggen terwijl ik weet dat het niet zo is. Nu kon ik ook nog wat project dingen teruggegeven en staan zij niet voor verrassingen.
Meeste vaste collegas weten nog van mijn uitval drie jaar terug, en winterdip, dus dat was een prima uitleg.
Morgen nog een event met een groep collegas van andere vestigingen waar ik vooral aanwezig moet zijn en niet zelf (eind) verantwoordelijk ben.
Das fijn.
De groep collegas is onveilig (veel lompe mannen) das minder fijn, maar ik heb al bedacht dat als t niet wil ik een migraine krijg.
De praktische regelshit is wel fijn. Vandaag ook na werk dingen geregeld. Gekookt. Op de bank in slaap gevallen....
Maar de onrust en alles zijn flink aanwezig.
Nog niet zeker hoe ik er kom.
Iets met heel lang ov en 60 keer overstappen en twee te grote tassen.
Nadenken lukt sowieso matig, en alles is lekker op een afstand en niet echt.
Houden we maar zo.
Hoe is het met jullie?
Maakt mn schuldgevoel nog groter.
Heb een groepje vaste collegas verteld dat ik er niet ben volgende week wegens intensief werken aan winterdip.
Vond het zo schijnheilig om nu 'joe, tot volgende week' te zeggen terwijl ik weet dat het niet zo is. Nu kon ik ook nog wat project dingen teruggegeven en staan zij niet voor verrassingen.
Meeste vaste collegas weten nog van mijn uitval drie jaar terug, en winterdip, dus dat was een prima uitleg.
Morgen nog een event met een groep collegas van andere vestigingen waar ik vooral aanwezig moet zijn en niet zelf (eind) verantwoordelijk ben.
Das fijn.
De groep collegas is onveilig (veel lompe mannen) das minder fijn, maar ik heb al bedacht dat als t niet wil ik een migraine krijg.
De praktische regelshit is wel fijn. Vandaag ook na werk dingen geregeld. Gekookt. Op de bank in slaap gevallen....
Maar de onrust en alles zijn flink aanwezig.
Nog niet zeker hoe ik er kom.
Iets met heel lang ov en 60 keer overstappen en twee te grote tassen.
Nadenken lukt sowieso matig, en alles is lekker op een afstand en niet echt.
Houden we maar zo.
Hoe is het met jullie?
donderdag 9 oktober 2025 om 22:44
Waar kwel veel angst van heb is dat we zaterdag familiedag hebben nog.
Ik denk dat de kinderen niets zeggen, maar er is een nichtje die hier in de buurt en huisje gehuurd heeft en graag af wil spreken komende week...
Elke dag niet thuis zijn/niet kunnen of ongeloofwaardig. Ouders en andere familie wonen hier op het dorp, dus de kans op samen even langswippen of extra samenkomen is groot.
En kinderen weten natuurlijk niet dat ik het geheim probeer te houden...
Het idee dat ouders erachter komen is paniek paniek.
Als nichtje of andere familie weet dat ik weg ben, weten ouders het ook. Zo werkt dat. En vragen om geheimhouding roept alleen maar meer vragen op.
Bij nichtje zou ik prima iets kunnen zeggen over depressie oid, maar ouders zullen meteen begrijpen hoe het zit...
Bang....
Ik denk dat de kinderen niets zeggen, maar er is een nichtje die hier in de buurt en huisje gehuurd heeft en graag af wil spreken komende week...
Elke dag niet thuis zijn/niet kunnen of ongeloofwaardig. Ouders en andere familie wonen hier op het dorp, dus de kans op samen even langswippen of extra samenkomen is groot.
En kinderen weten natuurlijk niet dat ik het geheim probeer te houden...
Het idee dat ouders erachter komen is paniek paniek.
Als nichtje of andere familie weet dat ik weg ben, weten ouders het ook. Zo werkt dat. En vragen om geheimhouding roept alleen maar meer vragen op.
Bij nichtje zou ik prima iets kunnen zeggen over depressie oid, maar ouders zullen meteen begrijpen hoe het zit...
Bang....
donderdag 9 oktober 2025 om 22:57
Is dat zo Avo? Kan je hun niet hetzelfde verhaal van een winterdip meegeven?
Of kan je zeggen: prima, we hebben later wel even contact, dan kijken we wat uitkomt. En dan man mag een (geconstrueerde) reden opgeven dat het die week toch niet kan. En ls het er toch over gaat: je bent helaas niet beschikbaar, want: een weekje aan het werken aan jezelf. Op welke manier je dat doet, en waaraan precies kan je gewoon in het midden laten toch? Laat hen maar denken dat je op retraite gaat/ cacaoceremonies gaat doen/ een yogareis gaat maken/ een vrouwen cirkel gaat bijwonen. Als jij het niet verder invult, vullen ze het zelf in hun hoofd wel in.
Je hoeft er niet eens over te liegen. Heb je er zin in? Nou, ik hoop vooral dat het me wat oplevert. Is het ver weg? Nee, gewoon in Nederland. Waar moet je aan werken? Aan mezelf, dat ik wat sterker in mijn schoenen kom te staan. Allemaal waar. Maar zo op de vlakte dat iedereen er lekker zn eigen verhaal bij kan bedenken.
Of kan je zeggen: prima, we hebben later wel even contact, dan kijken we wat uitkomt. En dan man mag een (geconstrueerde) reden opgeven dat het die week toch niet kan. En ls het er toch over gaat: je bent helaas niet beschikbaar, want: een weekje aan het werken aan jezelf. Op welke manier je dat doet, en waaraan precies kan je gewoon in het midden laten toch? Laat hen maar denken dat je op retraite gaat/ cacaoceremonies gaat doen/ een yogareis gaat maken/ een vrouwen cirkel gaat bijwonen. Als jij het niet verder invult, vullen ze het zelf in hun hoofd wel in.
Je hoeft er niet eens over te liegen. Heb je er zin in? Nou, ik hoop vooral dat het me wat oplevert. Is het ver weg? Nee, gewoon in Nederland. Waar moet je aan werken? Aan mezelf, dat ik wat sterker in mijn schoenen kom te staan. Allemaal waar. Maar zo op de vlakte dat iedereen er lekker zn eigen verhaal bij kan bedenken.
donderdag 9 oktober 2025 om 23:01
Rainy, wat lief, je uitgebreide antwoord! Ik ben heel blij te lezen dat het zo goed met je gaat, je veel stabieler bent en een partner hebt gevonden om samen een fijne tijd mee te hebben. En zo veel afgevallen, wat ontzettend knap! En nee, door afvallen gaat de onderliggende eetstoornis niet weg, maar dat je jezelf stabieler en prettiger voelt over jezelf zou misschien wel kunnen helpen om het iets meer naar de achtergrond te laten gaan?
Monstera, wil je iets vertellen over waar je nu mee worstelt?
Diva, ik hoop ook dat alle veranderingen voor jou op tijd komen. Ik gun alle leerlingen namelijk zo'n toegewijde docent als jou.
Monstera, wil je iets vertellen over waar je nu mee worstelt?
Diva, ik hoop ook dat alle veranderingen voor jou op tijd komen. Ik gun alle leerlingen namelijk zo'n toegewijde docent als jou.
donderdag 9 oktober 2025 om 23:54
Ik lees soms wel mee maar heb het erg druk met, voornamelijk, leuke dingen.
Avo,
ik las je bericht gisterenavond dat je de afspraak toch afgezegd hebt weet dat je daar echt nog op terug mag komen.
Een paar jaar geleden was ik opgenomen en maandag zou mijn begeleidster langskomen. Op zondag was er nogal veel gebeurd en het was niet duidelijk of ik op de open afdeling kon blijven of dat ik de volgende dag naar een gesloten plek zou moeten. Dus ik stuur naar begeleiding op zondag dat het nog niet zeker was waar ze de volgende dag heen moest en ik hou je op de hoogte.
Kort daarna ging mijn telefoon en dat was mijn begeleidster ik heb bijna anderhalf uur! met haar aan de lijn gezeten toen ik ineens was bedacht. Dus ik zeg nogal beduusd haar naam en zei: Maar wacht ff jij werkt toch niet op zondag? Nee zei ze maar ik was al bang dat zoiets zou gebeuren met jou en had voor de zekerheid mijn werktelefoon aan laten staan omdat ik er voor je wilde zijn.
Zo super lief en helemaal haar eigen keuze. Het heeft enorm geholpen want ik kon met haar dingen doorspreken en rustiger worden zodat ik uiteindelijk op de open opnameplek kon blijven.
Had ze niet hoeven doen maar het was zo geweldig fijn dat ze het deed ondanks dat ik me op het moment zelf wat schuldig voelde.
Rainy,
wat een fijne berichten! Ikzelf heb 7 jaar geleden een maagverkleining gehad en ben echt wel weer wat aangekomen (flink wat helaas) maar ik ben gelukkig dan ooit en heb nu eigenlijk de rust met en over mijn lijf ondanks het gewicht. Neemt niet weg dat ik wel weer wil afvallen hoor maar die straffende nare gedachtes zijn weg en dat is de grootste winst he. Super dat jij dat nu ook minder hebt!
Avo,
ik las je bericht gisterenavond dat je de afspraak toch afgezegd hebt weet dat je daar echt nog op terug mag komen.
Een paar jaar geleden was ik opgenomen en maandag zou mijn begeleidster langskomen. Op zondag was er nogal veel gebeurd en het was niet duidelijk of ik op de open afdeling kon blijven of dat ik de volgende dag naar een gesloten plek zou moeten. Dus ik stuur naar begeleiding op zondag dat het nog niet zeker was waar ze de volgende dag heen moest en ik hou je op de hoogte.
Kort daarna ging mijn telefoon en dat was mijn begeleidster ik heb bijna anderhalf uur! met haar aan de lijn gezeten toen ik ineens was bedacht. Dus ik zeg nogal beduusd haar naam en zei: Maar wacht ff jij werkt toch niet op zondag? Nee zei ze maar ik was al bang dat zoiets zou gebeuren met jou en had voor de zekerheid mijn werktelefoon aan laten staan omdat ik er voor je wilde zijn.
Zo super lief en helemaal haar eigen keuze. Het heeft enorm geholpen want ik kon met haar dingen doorspreken en rustiger worden zodat ik uiteindelijk op de open opnameplek kon blijven.
Had ze niet hoeven doen maar het was zo geweldig fijn dat ze het deed ondanks dat ik me op het moment zelf wat schuldig voelde.
Rainy,
wat een fijne berichten! Ikzelf heb 7 jaar geleden een maagverkleining gehad en ben echt wel weer wat aangekomen (flink wat helaas) maar ik ben gelukkig dan ooit en heb nu eigenlijk de rust met en over mijn lijf ondanks het gewicht. Neemt niet weg dat ik wel weer wil afvallen hoor maar die straffende nare gedachtes zijn weg en dat is de grootste winst he. Super dat jij dat nu ook minder hebt!
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
