Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5

Wat fijn en bijzonder Ibi, dat ze er zo voor je was!!!
Ik heb moeite met het lastig vallen en zeuren, het gevoel dat ik bij coach momenteel teveel ben en ruimte inneem. Dat zegt ze niet.
Ik heb de neiging om het 'veilig' te houden.
Te doen wat ik denk dat zij wil horen/zien.
Dus ja, ik was heel blij met haar voorstel. Maar het is teveel, ik wil het niet tarten. Ze verwacht blijkbaar dat ik het prima red, en ziet geen problemen met een opname om november.
Dan red ik het prima en is ze niet nodig.
Het lukt even niet anders.

Wat fijn dat jij nu meer rust hebt.
Wat is gewicht en eten toch verneukeratief en ingewikkeld.
Ik rotzooi wat met eten en ben te zwaar.
Maar ik kom er ook achter dat, hoe dikker en lelijker ik word, hoe veiliger ik me soort van voel.
Wel ook totaal mislukt, zonder beheersing en nu helemaal nutteloos.
Maar lelijk en walgelijk zijn geeft me ook de rust dat niemand hier ooit iets op kan of wil. Hoera.
Tenminste, zo ervaar ik het.
Ik was vroeger klein en slank. Dat werd benoemd als lekker. Wat een opluchting (en ja ook schaamte, maar andere schaamte) dat dat niet meer is.
Wat dat betreft vind ik ouder worden ook een zegen.

Ik heb bedacht dat ik straks, als ik oud, tonnetje rond en rimpelig ben, zelf eng ben voor de heren.
In elk geval niet meer goed 'daarvoor'. Hoera.

Wat spannend Avo, maar ook wat fijn dat je voor je werk een reden hebt kunnen geven die voor jou prettig voelt! Kan me heel goed voorstellen dat dat met familie/nichtje lastiger is. Ben je bang dat het aan je kinderen rechtstreeks gevraagd gaat worden? Kan me anders voorstellen dat man er iets van maakt als dat jij niet kunt komende week, maar hij en de kinderen wel een keer zouden kunnen?

Eten en gewicht zijn ongelooflijk ingewikkeld. Ik ben veel te zwaar en eten is dus ook hier enorm geklooi. Voor mij is eten een soort mijnenveld. Heel erg veel eten en drinken is triggergevoelig, waardoor ik het vermijd. Daardoor eet ik heel eenzijdig en eigenlijk (objectief volgens een dietist) niet eens echt ongezond. Ik eet eerder te weinig dan te veel, maar dus wel heel beperkt en veel te eenzijdig. Dit in combinatie met vroeger gestraft worden met eten en uitgehongerd worden, maakt dat mijn systeem als het ware de weg kwijt is en alles opgeslagen wordt. En daarnaast wat jij ook schrijft Avo, dik voelt veiliger. Hoe vreselijk ik het ook vind; walgelijk, zwak, lelijk, vies. Het is ook veilig, want anderen zien me ook zo en willen me in elk geval niet meer 'zo' gebruiken. De angst dat mensen iets van me willen op dat gebied is veel kleiner.

Hier gaat het niet geweldig.

Overgewicht: check. Schild tegen de buitenwereld: check. Maar niet alleen. Eten is ook dempen van gevoelens voor mij. En soms heb ik dat al door als ik aan het eten ben, maar lukt het me toch niet om het anders te doen.

Ik ben lichter geweest na mijn eerste therapie, en eigenlijk voelde dat goed. Mensen benaderen je anders, ik straal zelf een andere energie uit. Zou er graag weer naar terug gaan, maar dan moet er wel een knop om.

Selune, heb je nu vakantie? Vervelend dat het niet goed lukt je hoofd boven water te houden...

Eten is voor mij ook wel een handeling. Geen eten/drinken hebben is paniek, maar paniek is ook eten/drinken om te dempen als ik niets anders kan doen op dat moment. Ik heb altijd 'veilig' drinken binnen handbereik. In totale paniek is hele kleine slokjes nemen een handeling die helpend is.

Nee hier nog geen vakantie, nog een week te gaan. En ik loop zo achter de feiten aan dat ik niet weet of ik echt vakantie kan hebben, maar ik ga proberen komende week nog zo ver mogelijk te komen.