Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
woensdag 5 februari 2020 21:31
De vriendschap met mijn single-vriendin is voorbij. Ze had al eens een aangegeven dat ze ons contact niet lekker meer vindt lopen. Omdat ze geen verbetering ziet heeft ze dit nu aan mijn moeder gemaild. Ik vind dat wel raar, maar goed. Zij heeft een begeleidster en volgens mij denkt zij dat mijn moeder mijn begeleidster is. Maar ik heb geen begeleiding.
Ze gaf in die mail aan dat zij van haar begeleider 1 keer per maand met mij moet afspreken. Maar ze heeft er geen behoefte aan. Ze doet het voor mij.
Ik heb hetzelfde gevoel naar haar toe. Het gevoel haar te moeten plezieren. Maar ook ik beleef er geen plezier meer aan. We zijn uit elkaar gegroeid, er wordt weinig meer gelachen. Zij vind dat ik te weinig initiatief neem. Maar het is lastig geworden omdat we geen gezamenlijke interesses meer hebben. Dat speelt al een paar jaar. Ze vind niks meer leuk wat we voorheen samen deden. Bovendien zegt ze 9 van de 10 keer af. Altijd is er wel wat. Dan heb ik ook niet de indruk dat ik zo belangrijk voor haar ben. Eigenlijk ben ik blij dat zij het nu aangeeft, dan hoeven we niet meer "verplicht" af te spreken. We hebben geen ruzie, maar de koek is gewoon op. Wat mij betreft kunnen we gewoon kennissen blijven.
Ze gaf in die mail aan dat zij van haar begeleider 1 keer per maand met mij moet afspreken. Maar ze heeft er geen behoefte aan. Ze doet het voor mij.
Ik heb hetzelfde gevoel naar haar toe. Het gevoel haar te moeten plezieren. Maar ook ik beleef er geen plezier meer aan. We zijn uit elkaar gegroeid, er wordt weinig meer gelachen. Zij vind dat ik te weinig initiatief neem. Maar het is lastig geworden omdat we geen gezamenlijke interesses meer hebben. Dat speelt al een paar jaar. Ze vind niks meer leuk wat we voorheen samen deden. Bovendien zegt ze 9 van de 10 keer af. Altijd is er wel wat. Dan heb ik ook niet de indruk dat ik zo belangrijk voor haar ben. Eigenlijk ben ik blij dat zij het nu aangeeft, dan hoeven we niet meer "verplicht" af te spreken. We hebben geen ruzie, maar de koek is gewoon op. Wat mij betreft kunnen we gewoon kennissen blijven.
woensdag 5 februari 2020 23:09
@Spike76: Ik heb de laatste tijd meer het gevoel dat ik met een psycholoog aan het praten ben. Omdat vriendin vaak de dezelfde vragen stelt over mijn manier van leven. Vermoeiend om het steeds te moeten uitleggen. Terwijl we dat op Facebook meerdere keren hebben besproken, dus ze kan het zo teruglezen. Zij is extravert, werkt 32 uur en plant daarnaast alles vol. Is bijna nooit thuis. Ik ben erg introvert, werk 16 uur en in mijn vrije tijd ben ik vaak alleen thuis. Ze snapt niet dat ik me daarmee kan vermaken.
woensdag 5 februari 2020 23:31
@hondenmens;
Dat lijkt mij ook erg wel vervelend dat alles zo langs elkaar heen gat, qua communicatie, manier van leven etc.
Jullie leken niet echt bij elkaar te passen.
Onlangs kreeg mijn moeder een opmerking van een vriendin van haar, dat ze niet begreep dat ik verjaardagen niet leuk vind (ondermeer door mijn autisme), maar wel graag bijv naar concerten ga.
Die twee dingen hebben dus weinig met elkaar te maken.
Bij verjaardagen heb ik vaak het gevoel dat het allemaal wat geforceerd is (vooral qua gesprekken etc).
En bij concerten kun je gewoon je eigen ding doen en ook opgaan in de 'menigte'.
Dat lijkt mij ook erg wel vervelend dat alles zo langs elkaar heen gat, qua communicatie, manier van leven etc.
Jullie leken niet echt bij elkaar te passen.
Onlangs kreeg mijn moeder een opmerking van een vriendin van haar, dat ze niet begreep dat ik verjaardagen niet leuk vind (ondermeer door mijn autisme), maar wel graag bijv naar concerten ga.
Die twee dingen hebben dus weinig met elkaar te maken.
Bij verjaardagen heb ik vaak het gevoel dat het allemaal wat geforceerd is (vooral qua gesprekken etc).
En bij concerten kun je gewoon je eigen ding doen en ook opgaan in de 'menigte'.
donderdag 6 februari 2020 00:17
Vreemde situatie wel: dat ze uitspreekt dat ze van haar begeleiding contact met je moest onderhouden (waarom eigenlijk!? Als ze zoveel te doen heeft ze toch automatisch veel contact met anderen??) , klinkt ook niet alsof ze het zelf leuk vond. En dat er 'niet genoeg veranderde...' het is toch geen beoordeling/examen?! Zoiets zou ik niet meer/minder als vriendschap ervaren denk ik, meer als beoordeeld worden.
Jullie zijn ook wel behoorlijk verschillend, dat kan heel goed werken maar dit verschil is wel heel groot! Echt tegenovergesteld...
Jullie zijn ook wel behoorlijk verschillend, dat kan heel goed werken maar dit verschil is wel heel groot! Echt tegenovergesteld...
donderdag 6 februari 2020 12:47
@Spike76: Dat herken ik wel. Ga ook niet graag naar feestjes/verjaardagen. Maar wel naar een braderie, pretpark of dierentuin. Daar is het ook meestal druk. Bovendien heb ik buiten minder last van de prikkels. Omdat het geluid dan verder draagt.
@Dagdromer: Ze moet van haar begeleiding contact met mij onderhouden omdat ze bang zijn dat zij vereenzaamt. Ik was haar enige single-vriendin en daarmee spreek je makkelijker af. In de praktijk is het anders. Ze heeft vorig jaar gezegd dat onze afspraken buiten de deur als doel hebben een partner voor haar te zoeken. Het ging haar dus niet om onze momenten samen. Vind ik ook al niks, als hulpmiddel dienen.
Ze komt genoeg onder de mensen lijkt me. Bijna elke avond na haar werk zit ze de buren. In het weekend bij haar ouders, 2 keer sporten in de week.
In het begin leken we raakpunten te hebben, maar haar interesses zijn veranderd.
@Dagdromer: Ze moet van haar begeleiding contact met mij onderhouden omdat ze bang zijn dat zij vereenzaamt. Ik was haar enige single-vriendin en daarmee spreek je makkelijker af. In de praktijk is het anders. Ze heeft vorig jaar gezegd dat onze afspraken buiten de deur als doel hebben een partner voor haar te zoeken. Het ging haar dus niet om onze momenten samen. Vind ik ook al niks, als hulpmiddel dienen.
Ze komt genoeg onder de mensen lijkt me. Bijna elke avond na haar werk zit ze de buren. In het weekend bij haar ouders, 2 keer sporten in de week.
In het begin leken we raakpunten te hebben, maar haar interesses zijn veranderd.
vrijdag 7 februari 2020 14:51
Gelukkig werkte ik niet op de dag van de nieuwjaarsborrel, dit was een mooi excuus om niet te komen.
We hebben 2 collega's die weg gaan. De een organiseert zelf een borrel (heeft maar een jaartje bij ons gewerkt). Op die avond heb ik al een andere afspraak staan, dus weer een mooi excuus.
De andere collega heeft 20 jaar bij dit bedrijf gewerkt (ik werk er zelf 2,5 jaar). Voor hem wordt dus een groot afscheid georganiseerd.
Ergens in een stad hier een heel stuk vandaan, onduidelijk wat we gaan doen. Op een woensdag, vanaf de middag (poli's worden ingekort) en onduidelijk tot hoe laat en dan de volgende dag weer werken.
Ik kan er sowieso al niet goed tegen als ik niet weet wat we gaan doen! Op woensdag avond heb ik eigenlijk sport (teamsport), maar omdat het al onder werktijd begint vind ik het zo moeilijk om nee te zeggen....
We hebben 2 collega's die weg gaan. De een organiseert zelf een borrel (heeft maar een jaartje bij ons gewerkt). Op die avond heb ik al een andere afspraak staan, dus weer een mooi excuus.
De andere collega heeft 20 jaar bij dit bedrijf gewerkt (ik werk er zelf 2,5 jaar). Voor hem wordt dus een groot afscheid georganiseerd.
Ergens in een stad hier een heel stuk vandaan, onduidelijk wat we gaan doen. Op een woensdag, vanaf de middag (poli's worden ingekort) en onduidelijk tot hoe laat en dan de volgende dag weer werken.
Ik kan er sowieso al niet goed tegen als ik niet weet wat we gaan doen! Op woensdag avond heb ik eigenlijk sport (teamsport), maar omdat het al onder werktijd begint vind ik het zo moeilijk om nee te zeggen....
vrijdag 7 februari 2020 15:56
Het voordeel van een pretpark of dierentuin is dat je zelf je tijd in kan delen, waar je naartoe wilt etc. Bij een dierentuin volg je meestal de route, en bij een pretpark kun je bijvoorbeeld drukke en rustige attracties afwisselen.
Maar na een dagje pretpark heb ik 's avonds echt geen energie meer hoor
Maar na een dagje pretpark heb ik 's avonds echt geen energie meer hoor
dinsdag 11 februari 2020 11:37
Hondenmens, wat een rare manier van een vriendschap beeindigen. Zal vast wel raar voelen denk ik.
Ik ga ook niet graag naar verjaardagen en feestjes. Ik hou daar niet zo van. De vrienden van mijn man (inclusief mijn man) houden wel van een feestje. Ze weten wel dat ik niet zo ben en kijken ook niet raar op als ik er niet ben.
Ik ga ook niet graag naar verjaardagen en feestjes. Ik hou daar niet zo van. De vrienden van mijn man (inclusief mijn man) houden wel van een feestje. Ze weten wel dat ik niet zo ben en kijken ook niet raar op als ik er niet ben.
winters wijzigde dit bericht op 11-02-2020 14:13
Reden: Laat maar
Reden: Laat maar
38.14% gewijzigd
dinsdag 11 februari 2020 11:54
Inderdaad raar Hondenmens. Ik denk dat zulke vriendschappen weinigs positiefs inbrengen, die kosten alleen maar energie dus misschien maar beter dat het beëindigd is?
Ik begin steeds meer op een kluizenaar te lijken... Oké, ik heb m’n werk, ik sport, ik doe boodschappen en ben buiten actief met lopen en fietsen (nu even niet met dit weer) maar sociale afspraken... Momenteel heb ik er geen energie voor en geen zin in, nog erger dan normaal. Geen zin om weg te gaan en geen zin om visite te krijgen. Afgelopen zaterdag hadden we een verjaardag en ik ben niet gegaan. Komende zaterdag ook, die sla ik ook over. Nou moet ik er wel bij zeggen dat die verjaardagen ‘s avonds zijn en door enorme oververmoeidheid en bijna overspannen kan ik het momenteel niet ‘aan’ (dit klinkt wel heel zwaar, natuurlijk kan ik het aan maar waarom zou ik het mezelf aan doen als het me alleen maar negatieve energie kost. Energie die ik nu al amper nog heb). Godzijdank begrijpt m’n man het.
Van het voorjaar hebben we een hele dag teambuilding. Ben er nu al mee bezig hoe ik dat de hele dag vol ga houden. Ook een uitnodiging gehad voor een bruiloft, voor een HELE dag
Is nog ver weg maar kan er nu al tegenop zien.
Ik begin steeds meer op een kluizenaar te lijken... Oké, ik heb m’n werk, ik sport, ik doe boodschappen en ben buiten actief met lopen en fietsen (nu even niet met dit weer) maar sociale afspraken... Momenteel heb ik er geen energie voor en geen zin in, nog erger dan normaal. Geen zin om weg te gaan en geen zin om visite te krijgen. Afgelopen zaterdag hadden we een verjaardag en ik ben niet gegaan. Komende zaterdag ook, die sla ik ook over. Nou moet ik er wel bij zeggen dat die verjaardagen ‘s avonds zijn en door enorme oververmoeidheid en bijna overspannen kan ik het momenteel niet ‘aan’ (dit klinkt wel heel zwaar, natuurlijk kan ik het aan maar waarom zou ik het mezelf aan doen als het me alleen maar negatieve energie kost. Energie die ik nu al amper nog heb). Godzijdank begrijpt m’n man het.
Van het voorjaar hebben we een hele dag teambuilding. Ben er nu al mee bezig hoe ik dat de hele dag vol ga houden. Ook een uitnodiging gehad voor een bruiloft, voor een HELE dag
Is nog ver weg maar kan er nu al tegenop zien.
dinsdag 11 februari 2020 14:06
Snap je helemaal Doubletree!
Een lange dag van huis vind ik ook echt vreselijk.. een dagdeel gaat nog wel.
Of bijvoorbeeld sporten en dan lekker naar huis, heerlijk.
Maar ik heb dat ook hoor, gewoon veel behoefte aan rust en je eigen ding kunnen doen. Ik kom nu net uit een depressie en merk ook dat ik eruit ben gekomen door echt even zo min mogelijk tot niks te plannen. Ik raakte gewoon van alles in de stress, zat ook echt weer tegen Burnout klachten aan.
Mijn vrijwilligers werk staat nu op een heel laag pitje en dat is een hele goede beslissing geweest. Ik heb weer een beetje grip.
Ik heb vanavond een verjaardag maar daarna dus weer 2 dagen niks en dat is echt mijn redding, als ik nou morgen had moeten werken ofzo had ik dat ook niet getrokken.
Te kort dingen op elkaar vind ik gewoon echt niet fijn.
Kun je die Teambuilding niet schrappen? Het klinkt alsof je even een stapje terug moet doen...
Een lange dag van huis vind ik ook echt vreselijk.. een dagdeel gaat nog wel.
Of bijvoorbeeld sporten en dan lekker naar huis, heerlijk.
Maar ik heb dat ook hoor, gewoon veel behoefte aan rust en je eigen ding kunnen doen. Ik kom nu net uit een depressie en merk ook dat ik eruit ben gekomen door echt even zo min mogelijk tot niks te plannen. Ik raakte gewoon van alles in de stress, zat ook echt weer tegen Burnout klachten aan.
Mijn vrijwilligers werk staat nu op een heel laag pitje en dat is een hele goede beslissing geweest. Ik heb weer een beetje grip.
Ik heb vanavond een verjaardag maar daarna dus weer 2 dagen niks en dat is echt mijn redding, als ik nou morgen had moeten werken ofzo had ik dat ook niet getrokken.
Te kort dingen op elkaar vind ik gewoon echt niet fijn.
Kun je die Teambuilding niet schrappen? Het klinkt alsof je even een stapje terug moet doen...
dinsdag 11 februari 2020 14:26
Die teambuilding schrappen gaat dus echt niet, het is deels onder werktijd dus sowieso verplicht en daarna het etentje kan ik niet maken om weg te gaan. Zeker omdat ik voor de rest nergens aan mee doe op m'n werk, geen feestjes, geen etentjes, geen lunch, geen borrels. Ik kan het echt niet maken. En eigenlijk voel ik me dan ook een aansteller. Ik doe al niks (niet alleen met m'n werk maar ook met vrienden niet) dus als ik niet eens een dag kan opofferen. De dag daarna ben ik gelukkig wel vrij maar omdat ik een slaapprobleem heb hakken zulke dagen / lange avonden er bij mij extra in.
Sporten vind ik sowieso anders. Je bent onder de mensen maar toch ook weer niet want je hoeft niet sociaal te doen en je bent eigen baas. Je doet gewoon je ding en daarna ben je weer weg. Opzich heb ik geen hekel aan dagjes weg hoor, vind het juist leuk maar geen dingen zoals feestjes, bruiloften of wat dan ook. (gewoon niks met veel mensen)
Soms heb ik ook het gevoel dat ik tegen een burn-out aan zit maar dan denk ik hoe dan!!! Ik werk 32 uur, heb geen kinderen en verder nauwelijks verplichtingen. Momenteel leven m'n angsten weer enorm op, voel me zo gestresst en onrustig als wat en best depressief om eerlijk te zijn. En tel daar een slaapprobleem bij op. Daarom vind ik het nu zo belangrijk om zoveel mogelijk sociale verplichtingen te schrappen. Alleen die teambuilding en die bruiloft kom ik niet onderuit. En die bruiloft is pas in oktober, kun je nagaan waar ik me nu al druk om maak
Sporten vind ik sowieso anders. Je bent onder de mensen maar toch ook weer niet want je hoeft niet sociaal te doen en je bent eigen baas. Je doet gewoon je ding en daarna ben je weer weg. Opzich heb ik geen hekel aan dagjes weg hoor, vind het juist leuk maar geen dingen zoals feestjes, bruiloften of wat dan ook. (gewoon niks met veel mensen)
Soms heb ik ook het gevoel dat ik tegen een burn-out aan zit maar dan denk ik hoe dan!!! Ik werk 32 uur, heb geen kinderen en verder nauwelijks verplichtingen. Momenteel leven m'n angsten weer enorm op, voel me zo gestresst en onrustig als wat en best depressief om eerlijk te zijn. En tel daar een slaapprobleem bij op. Daarom vind ik het nu zo belangrijk om zoveel mogelijk sociale verplichtingen te schrappen. Alleen die teambuilding en die bruiloft kom ik niet onderuit. En die bruiloft is pas in oktober, kun je nagaan waar ik me nu al druk om maak
vrijdag 14 februari 2020 18:31
Ik herken echt wat Doubletree schrijft. Ik werk wel 40 uur maar heb verder ook weinig verplichtingen. Toch zie ik de laatste tijd tegen alles op. Laatst had ik een verjaardag van een vriendin, ze woont op 2,5 uur reizen bij mij vandaan. We hadden die dag eigenlijk afgesproken met z’n 2en om bij te kletsen maar ze appte me ineens dat ze toch graag haar verjaardag wil vieren die dag (was niet haar verjaardag zelf) en ze nam gewoon aan dat ik zou komen omdat we toch al hadden afgesproken. Kon dus moeilijk meer zeggen dat ik niet kon. Ik voelde me eerlijk gezegd er een beetje ‘ingeluisd’ omdat ik naar dingen als verjaardagen vaak niet toe ga, ik spreek liever 1 op 1 af. Maar ik durfde niet te zeggen dat ik ernaar uit had gekeken om samen bij te kletsen en een andere afspraak voor te stellen. Dus uiteindelijk 2 weken er tegenop gezien en gespeeld met het idee om af te zeggen, vervolgens toch 2,5 uur ernaar toe gereisd. 3 uur op de verjaardag gezeten (tussen al haar vriendinnen met partners en kinderen en haar familie en schoonfamilie, die ik nauwelijks ken). Heb haar zelf misschien 10 minuten gesproken en ben uiteindelijk maar gaan helpen in de keuken. En daarna weer 2,5 uur naar huis gereisd. Hele zondag kwijt en totaal uitgeblust, baalde daarna zo van mezelf. Ga de volgende keer toch proberen wat assertiever te zijn en dergelijke afspraken waar ik zelf niks uithaal gewoon afzeggen. Had ook niet het idee dat ze me gemist zou hebben als ik niet was gekomen dus voor wie doe ik dit soort dingen eigenlijk?
vrijdag 14 februari 2020 19:28
Super vervelend dat soort dingen FlowersandRoses!
Ik snap ook nooit zo goed waarom sommige mensen dat dan zo aan moeten pakken, zeker als het op een bepaalde manier gebracht wordt. Het voelt alsof iemand over je grenzen gaat.
Maar inderdaad, je had nee kunnen zeggen of een andere dag voor kunnen stellen, maar ik weet hoe moeilijk dat is.
Uiteindelijk leer je wel van dit soort dingen.
Vooral naar jezelf luisteren hoor, je hebt er inderdaad alleen jezelf mee uiteindelijk..
Ik snap ook nooit zo goed waarom sommige mensen dat dan zo aan moeten pakken, zeker als het op een bepaalde manier gebracht wordt. Het voelt alsof iemand over je grenzen gaat.
Maar inderdaad, je had nee kunnen zeggen of een andere dag voor kunnen stellen, maar ik weet hoe moeilijk dat is.
Uiteindelijk leer je wel van dit soort dingen.
Vooral naar jezelf luisteren hoor, je hebt er inderdaad alleen jezelf mee uiteindelijk..
vrijdag 14 februari 2020 20:25
Ja zo voelde het wel inderdaad, alsof ze over m’n grenzen ging. Maar ja ik was er zelf bij. Ze is wel iemand die het persoonlijk op zou vatten als ik af zou zeggen. Vandaar dat ik er moeite mee had. Maar goed, uiteindelijk hebben we er beide niets aan gehad dat ik toch ben gegaan dus een goede les voor de volgende keer!yesss schreef: ↑14-02-2020 19:28Super vervelend dat soort dingen FlowersandRoses!
Ik snap ook nooit zo goed waarom sommige mensen dat dan zo aan moeten pakken, zeker als het op een bepaalde manier gebracht wordt. Het voelt alsof iemand over je grenzen gaat.
Maar inderdaad, je had nee kunnen zeggen of een andere dag voor kunnen stellen, maar ik weet hoe moeilijk dat is.
Uiteindelijk leer je wel van dit soort dingen.
Vooral naar jezelf luisteren hoor, je hebt er inderdaad alleen jezelf mee uiteindelijk..
zondag 16 februari 2020 12:51
Pff, nu hebben we binnenkort op het werk ALWEER een evenement/receptie.
Er wordt een receptie georganiseerd voor heel onze dienst, dus we gaan met zo'n 250 personen zijn. Dit gaat door op dinsdag van 14u tot 20u. Normaal werk ik op dinsdag tot 14u, maar in moet nu verplicht aanwezig zijn tot 20u, en dat gratis en voor niks. Geen loon, geen overuren die ik kan terugnemen, niks. Ik ga weer helemaal uitgeput zijn, ik werk zo al 40u/week en dan komt dat er nog eens bij.
Als ik mijn job niet zo graag zou doen was ik al lang weg daar, maar de job op zich vind ik wel leuk.
Ik heb al meermaals aangegeven bij de leidinggevende dat dit echt te zwaar is, maar dan krijg ik als antwoord 'het is toch maar voor 1x'. Elke keer na zo'n ding moet ik me een dag ziek melden omdat ik gewoon niet meer kan. Maar dan moet ik wel op gesprek komen omdat ik me vaak ziek meld...
Er wordt een receptie georganiseerd voor heel onze dienst, dus we gaan met zo'n 250 personen zijn. Dit gaat door op dinsdag van 14u tot 20u. Normaal werk ik op dinsdag tot 14u, maar in moet nu verplicht aanwezig zijn tot 20u, en dat gratis en voor niks. Geen loon, geen overuren die ik kan terugnemen, niks. Ik ga weer helemaal uitgeput zijn, ik werk zo al 40u/week en dan komt dat er nog eens bij.
Als ik mijn job niet zo graag zou doen was ik al lang weg daar, maar de job op zich vind ik wel leuk.
Ik heb al meermaals aangegeven bij de leidinggevende dat dit echt te zwaar is, maar dan krijg ik als antwoord 'het is toch maar voor 1x'. Elke keer na zo'n ding moet ik me een dag ziek melden omdat ik gewoon niet meer kan. Maar dan moet ik wel op gesprek komen omdat ik me vaak ziek meld...
zondag 16 februari 2020 17:42
Wat enorm vervelend voor je.Mandarijntje1 schreef: ↑16-02-2020 12:51Pff, nu hebben we binnenkort op het werk ALWEER een evenement/receptie.
Er wordt een receptie georganiseerd voor heel onze dienst, dus we gaan met zo'n 250 personen zijn. Dit gaat door op dinsdag van 14u tot 20u. Normaal werk ik op dinsdag tot 14u, maar in moet nu verplicht aanwezig zijn tot 20u, en dat gratis en voor niks. Geen loon, geen overuren die ik kan terugnemen, niks. Ik ga weer helemaal uitgeput zijn, ik werk zo al 40u/week en dan komt dat er nog eens bij.
Als ik mijn job niet zo graag zou doen was ik al lang weg daar, maar de job op zich vind ik wel leuk.
Ik heb al meermaals aangegeven bij de leidinggevende dat dit echt te zwaar is, maar dan krijg ik als antwoord 'het is toch maar voor 1x'. Elke keer na zo'n ding moet ik me een dag ziek melden omdat ik gewoon niet meer kan. Maar dan moet ik wel op gesprek komen omdat ik me vaak ziek meld...
Zelf zou ik dit ook bijzonder moeilijk vinden.
zondag 16 februari 2020 19:18
Verlof wordt op die dag niet toegestaan en er word verwacht dat we dan helpen met drank en hapjes rondbrengen dus stiekem vertrekken zit er ook niet in. Ze houden er geen rekening mee want 'iedereen' doet dit. Ik vraag me af wat een meerwaarde dit allemaal heeft. Dit gebeurd tegenwoordig standaard 6x/jaar. Dat was vroeger niet.
Soms denk ik eraan een andere job te zoeken, maar op zich doe ik mijn werk wel graag.
Soms denk ik eraan een andere job te zoeken, maar op zich doe ik mijn werk wel graag.
zondag 16 februari 2020 21:14
Bij ons op het werk doen ze niet echt teamuitjes. Wel eens per jaar een Kerstlunch en in het voorjaar een etentje van de afdeling. Voor begin Maart staat een etentje aangekondigd. Maar de meesten (ik ook niet) gaan daar niet naartoe. Naast het feit dat ik het niet graag doe, vind ik het nogal duur.
Wat ik wel irritant vind is dat er de laatste paar maanden best vaak recepties of bijeenkomsten zijn. Dan komt er iemand wat vertellen over de toekomst van het bedrijf. Of er komt zogenaamd "hoog" bezoek. Ben je net lekker aan het werk, moet het weer onderbroken worden.
Wat ik wel irritant vind is dat er de laatste paar maanden best vaak recepties of bijeenkomsten zijn. Dan komt er iemand wat vertellen over de toekomst van het bedrijf. Of er komt zogenaamd "hoog" bezoek. Ben je net lekker aan het werk, moet het weer onderbroken worden.
maandag 17 februari 2020 06:39
Eerder heb ik al geschreven dat ik lange tijd nogal een pleaser ben geweest en altijd erg meegaand ben geweest en geen tegengas durde te geven.
Hier heb ik het zeer moeilijk mee gehad (door mijn gebrek aan zelfverzekerdheid en assertviteit)
Heb het gevoel ook gehad dat sommige mensen daardoor ook in een zekere zin (sociaal en emotioneel) misbruik van me hebben gemaakt en over mijn grenzen zijn gegaan.
Bijv dmv van een bekritiserende/aanvallende houding, claimgedrag etc.
Vaak vraag ik me af hoe het kan dat ik bepaalde personen in mijn leven heb aangetrokken (vooral in het verleden dan), die uiteindelijk een erg vervelende invloed op me konden hebben.
Tevens besef ik me wel dat sommige contacten (zoals vriendschappen) op den duur scheef kunnen groeien, ondermeer door verkeerde communicatie, oplopende irritaties, irreëele verwachtingspatronen etc.
Heb hier best wel veel mee geworsteld en regelmatig kan dit nog wel erg vaak weer opborrelen, zoals piekeren, twijfels, frustraties etc.
Hier heb ik het zeer moeilijk mee gehad (door mijn gebrek aan zelfverzekerdheid en assertviteit)
Heb het gevoel ook gehad dat sommige mensen daardoor ook in een zekere zin (sociaal en emotioneel) misbruik van me hebben gemaakt en over mijn grenzen zijn gegaan.
Bijv dmv van een bekritiserende/aanvallende houding, claimgedrag etc.
Vaak vraag ik me af hoe het kan dat ik bepaalde personen in mijn leven heb aangetrokken (vooral in het verleden dan), die uiteindelijk een erg vervelende invloed op me konden hebben.
Tevens besef ik me wel dat sommige contacten (zoals vriendschappen) op den duur scheef kunnen groeien, ondermeer door verkeerde communicatie, oplopende irritaties, irreëele verwachtingspatronen etc.
Heb hier best wel veel mee geworsteld en regelmatig kan dit nog wel erg vaak weer opborrelen, zoals piekeren, twijfels, frustraties etc.
