Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
maandag 17 februari 2020 10:54
Wat vreselijk Mandarijntje. Ik word al moe alleen bij het idee. Ik vind 1x per 2 maanden echt veel hoor en wat raar dat ze dan van jullie verwachten dat je er iedere keer bij bent en dan nog voor gratis en niks ook. Eigenlijk vind ik dat asociaal van het bedrijf uit.
Kun je er echt geen gesprek over aan gaan met je leidinggevende of desnoods dat je ipv 6 keer per jaar 3 keer per jaar gaat ofzo? En als je weigert of wordt dat gezien als werkweigering?
Dat zou voor mij al een reden zijn om ander werk te zoeken.
Kun je er echt geen gesprek over aan gaan met je leidinggevende of desnoods dat je ipv 6 keer per jaar 3 keer per jaar gaat ofzo? En als je weigert of wordt dat gezien als werkweigering?
Dat zou voor mij al een reden zijn om ander werk te zoeken.
maandag 17 februari 2020 15:20
Heb een wat merkwaardige situatie op mijn werkplek (dagbesteding).
Heb met mijn leidinggevende afgesprokken dat ik wat eerder weg.
Wil hier momenteel verder even niet over uitweiden., over hoe en waarom
Het punt is echter dat als ik de mensen in de kantine gedag zeg, er voortdurend iemand keihard roept van 'Slaap lekker.
Dat is nu al meerdere keren gebeurd en ik begin dit zo langzamerhand erg beu te worden.
Hij zal het ongetwijfeld als een soort grapje bedoelen en voor een keer vind ik dat helemaal niet erg.
Maar als hij dit keer op keer roept, gaat me dit toch wel irriteren.
Ik overweeg om morgen mijn leidinggevende dit te laten weten.
Het lijkt in 1e instantie wat onbeduidend, maar doordat er een zich herhalend patroon ontstaat, lopen de irritaties en ook spanningen steeds verder op bij mij.
Vandaag ben ik maar naar huis gegaan, zonder iets te zeggen; zo groot is momenteel de weerstand al bij mij.
Wat vinden jullie eigenlijk van deze situatie?
Heb met mijn leidinggevende afgesprokken dat ik wat eerder weg.
Wil hier momenteel verder even niet over uitweiden., over hoe en waarom
Het punt is echter dat als ik de mensen in de kantine gedag zeg, er voortdurend iemand keihard roept van 'Slaap lekker.
Dat is nu al meerdere keren gebeurd en ik begin dit zo langzamerhand erg beu te worden.
Hij zal het ongetwijfeld als een soort grapje bedoelen en voor een keer vind ik dat helemaal niet erg.
Maar als hij dit keer op keer roept, gaat me dit toch wel irriteren.
Ik overweeg om morgen mijn leidinggevende dit te laten weten.
Het lijkt in 1e instantie wat onbeduidend, maar doordat er een zich herhalend patroon ontstaat, lopen de irritaties en ook spanningen steeds verder op bij mij.
Vandaag ben ik maar naar huis gegaan, zonder iets te zeggen; zo groot is momenteel de weerstand al bij mij.
Wat vinden jullie eigenlijk van deze situatie?
maandag 17 februari 2020 18:17
Hoezo slaap lekker? Sta je bekend als iemand die veel slaapt (niks mis mee trouwens)? Het is alleen bij het naar huis gaan (dus als je ze gedag zegt aan het eind van de dag)? Tja, ik vind het een beetje apart (waar komt dat grapje vandaan? Hoe is het ontstaan?). Ik zou het niet meteen aan de leidinggevende zeggen, maar eerst aan de persoon die het roept. Of: hem alvast voor zijn en zeggen: tot morgen, nu heerlijk slapen 
/leg het bij hem neer: "tot morgen, welterusten he!"
/leg het bij hem neer: "tot morgen, welterusten he!"
maandag 17 februari 2020 22:39
maandag 17 februari 2020 22:53
Vreemd, Spike76. Is het misschien iemand die zwakbegaafd is en snel vergeet wat hij zegt?
Ik begrijp dat je het vervelend vind als het steeds gezegd wordt. Beetje ander voorbeeld, maar de collega bij wie ik in de pauze zit, zegt regelmatig: "Oh ik dacht die komt niet meer." Ik ga altijd eerst even naar de wc voor ik naar de kantine ga en soms praat ik even met een andere collega. Dan denk ik: Ja hoor, heb je haar weer. Of iemand van een andere afdeling, die hard mijn naam roept om me te groeten. Ook als ik even in gesprek ben. Hij blijft dat roepen tot ik antwoord geef. Laat me met rust, denk ik dan.
Ik begrijp dat je het vervelend vind als het steeds gezegd wordt. Beetje ander voorbeeld, maar de collega bij wie ik in de pauze zit, zegt regelmatig: "Oh ik dacht die komt niet meer." Ik ga altijd eerst even naar de wc voor ik naar de kantine ga en soms praat ik even met een andere collega. Dan denk ik: Ja hoor, heb je haar weer. Of iemand van een andere afdeling, die hard mijn naam roept om me te groeten. Ook als ik even in gesprek ben. Hij blijft dat roepen tot ik antwoord geef. Laat me met rust, denk ik dan.
maandag 17 februari 2020 23:42
@hondenmens;
Heb eigenlijk niet echt de indruk dat deze persoon zwakbegaafd oid is.
Hij komt eigenlijk best intelligent over, maar soms ook wel wat popie-jopie-achtig.
Heb verder ook geen problemen met hem,; alleen dit gedrag is wel wat lastig.
Wat vervelend ook van jouw collega.
Komt ook best wel opdringerig en ook indringend over.
Heb eigenlijk niet echt de indruk dat deze persoon zwakbegaafd oid is.
Hij komt eigenlijk best intelligent over, maar soms ook wel wat popie-jopie-achtig.
Heb verder ook geen problemen met hem,; alleen dit gedrag is wel wat lastig.
Wat vervelend ook van jouw collega.
Komt ook best wel opdringerig en ook indringend over.
dinsdag 18 februari 2020 04:12
Er moet helemaal niets...Mandarijntje1 schreef: ↑16-02-2020 12:51Pff, nu hebben we binnenkort op het werk ALWEER een evenement/receptie.
Er wordt een receptie georganiseerd voor heel onze dienst, dus we gaan met zo'n 250 personen zijn. Dit gaat door op dinsdag van 14u tot 20u. Normaal werk ik op dinsdag tot 14u, maar in moet nu verplicht aanwezig zijn tot 20u, en dat gratis en voor niks. Geen loon, geen overuren die ik kan terugnemen, niks. Ik ga weer helemaal uitgeput zijn, ik werk zo al 40u/week en dan komt dat er nog eens bij.
Als ik mijn job niet zo graag zou doen was ik al lang weg daar, maar de job op zich vind ik wel leuk.
Ik heb al meermaals aangegeven bij de leidinggevende dat dit echt te zwaar is, maar dan krijg ik als antwoord 'het is toch maar voor 1x'. Elke keer na zo'n ding moet ik me een dag ziek melden omdat ik gewoon niet meer kan. Maar dan moet ik wel op gesprek komen omdat ik me vaak ziek meld...
Tenzij het van economisch belang is voor het bedrijf. En dan zal je werkgever heel goed moeten kunnen onderbouwen.
Een receptie voor heel jullie dienst hoort daar natuurlijk niet bij.
Ik persoonlijk zou absoluut niet gaan.
Ik werk op die dag altijd maar tot 14 uur. Erna heb ik afspraken staan.... heel simpel....
woensdag 19 februari 2020 10:19
woensdag 19 februari 2020 19:23
Wat ik ergens zo merkwaardig vind, is dat ik zoveel moeite heb met bepaalde type mensen.
En dan vooral dominante types.
In het verleden heb ik zelfs vriendschappen met dit soort personen gehad en dit heeft mij geen goed gedaan.
Ik besef dat dit ook door mijn eigen kwetsbaarheid is gekomen (negatief zelfbeeld, onzekerheid etc). dat ik deze types heb aangetrokken.
Vijf jaar geleden heb ik het contact met iemand verbroken die zeer dominant, maar ook narcastisch en grensoverschrijdend was.
Hij ging op een zeer slinkse manier over mijn grenzen en manipuleerde mij op allerlei manieren.
Vooral ook op emotioneel vlak, zoals het aanpraten van schuldgevoelens, fel kunnen bekritiseren, boze uitbarstingen, grillig gedrag etc.
Andere vrienden van mij, die hem ook kennen, denken net zo over hem en zijn ook niet echt gecharmeerd van hem.
Ik leek niet tegen hem opgewassen en ik had steeds meer het gevoel dat er op sociaal en emotioneel vlak misbruik van mij werd gemaakt.
Had ook grote moeite om voor mezelf op te komen en mijn grenzen tijdig en duidelijk aan te geven.
Ik besef dat het ook mijn eigen verantwoordelijkheid is geweest, dat ik hem in mijn leven heb gelaten en ook best lang met hem om ben gegaan.
Hij bleek echter niet meer te handhaven te zijn, vooral ook door grensoverschrijdend gedrag.
Ben nu erg blij dat ik niet meer met hem omga.
Toch voel ik het regelmatig nog wel 'broeien', als ik weer aan hem terugdenk.
Het lijkt een wond te zijn die nog steeds niet helemaal geheeld is.
En dan vooral dominante types.
In het verleden heb ik zelfs vriendschappen met dit soort personen gehad en dit heeft mij geen goed gedaan.
Ik besef dat dit ook door mijn eigen kwetsbaarheid is gekomen (negatief zelfbeeld, onzekerheid etc). dat ik deze types heb aangetrokken.
Vijf jaar geleden heb ik het contact met iemand verbroken die zeer dominant, maar ook narcastisch en grensoverschrijdend was.
Hij ging op een zeer slinkse manier over mijn grenzen en manipuleerde mij op allerlei manieren.
Vooral ook op emotioneel vlak, zoals het aanpraten van schuldgevoelens, fel kunnen bekritiseren, boze uitbarstingen, grillig gedrag etc.
Andere vrienden van mij, die hem ook kennen, denken net zo over hem en zijn ook niet echt gecharmeerd van hem.
Ik leek niet tegen hem opgewassen en ik had steeds meer het gevoel dat er op sociaal en emotioneel vlak misbruik van mij werd gemaakt.
Had ook grote moeite om voor mezelf op te komen en mijn grenzen tijdig en duidelijk aan te geven.
Ik besef dat het ook mijn eigen verantwoordelijkheid is geweest, dat ik hem in mijn leven heb gelaten en ook best lang met hem om ben gegaan.
Hij bleek echter niet meer te handhaven te zijn, vooral ook door grensoverschrijdend gedrag.
Ben nu erg blij dat ik niet meer met hem omga.
Toch voel ik het regelmatig nog wel 'broeien', als ik weer aan hem terugdenk.
Het lijkt een wond te zijn die nog steeds niet helemaal geheeld is.
woensdag 19 februari 2020 22:27
Herkenbaar, Spike76.
Ook een paar vriendschappen gehad met zulke types. Ik denk dat het komt omdat ze vaak 2 gezichten hebben en ik vrij naïef ben. Als ze na een ruzie of afstandelijk zijn weer aardig deden dacht ik dat ze veranderd waren. Zo trapte ik er telkens in.
Ik heb ook dat als ik pesters van vroeger tegenkom of anderen die me rot behandeld hebben, me ongemakkelijk voel. Het liefst zou ik brutaal of nonchalant kijken, maar mijn reflex is dan wegkijken. Terwijl ik weet dat diegene al jaren geen macht meer over me heeft. Maar het voelt dan nog wel zo.
Ook een paar vriendschappen gehad met zulke types. Ik denk dat het komt omdat ze vaak 2 gezichten hebben en ik vrij naïef ben. Als ze na een ruzie of afstandelijk zijn weer aardig deden dacht ik dat ze veranderd waren. Zo trapte ik er telkens in.
Ik heb ook dat als ik pesters van vroeger tegenkom of anderen die me rot behandeld hebben, me ongemakkelijk voel. Het liefst zou ik brutaal of nonchalant kijken, maar mijn reflex is dan wegkijken. Terwijl ik weet dat diegene al jaren geen macht meer over me heeft. Maar het voelt dan nog wel zo.
woensdag 19 februari 2020 23:13
@hondenmens;
Wat is dit ook herkenbaar voor mij zeg.
Ook met dat wegkijken.
Heb in het verleden veel verwijten gekregen dat ik zou vermijden etc.
Ergens kan ik dit wel begrijpen, maar ook hierin speelden onzekerheid en (faal)angst een grote rol.
Tevens heb ik ooit te horen gekregen dat ik laf zou handelen hiermee.
Dat vind ik wel wat erg makkelijk en kortzichtig ook.
Ook omdat zulke personen zich niet daadwerkelijk in mij verplaatsen, over hoe ik dit ervaar en voel.
Het is zo simpel en kort door de bocht om altijd maar gelijk oordelen te vellen.
Wat is dit ook herkenbaar voor mij zeg.
Ook met dat wegkijken.
Heb in het verleden veel verwijten gekregen dat ik zou vermijden etc.
Ergens kan ik dit wel begrijpen, maar ook hierin speelden onzekerheid en (faal)angst een grote rol.
Tevens heb ik ooit te horen gekregen dat ik laf zou handelen hiermee.
Dat vind ik wel wat erg makkelijk en kortzichtig ook.
Ook omdat zulke personen zich niet daadwerkelijk in mij verplaatsen, over hoe ik dit ervaar en voel.
Het is zo simpel en kort door de bocht om altijd maar gelijk oordelen te vellen.
donderdag 20 februari 2020 15:50
@Spike76: Kreeg je vroeger ook (vaak) te horen dat je bang keek?
Mij werd dat regelmatig gezegd door klasgenoten. Ook keek ik vaak achterom naar mijn pesters om ze in de gaten te houden. In de klas of als we naar de bus liepen. Ik vertrouwde hen voor geen cent. Maar daarmee maakte ik mezelf blijkbaar een makkelijk doelwit.
Mij werd dat regelmatig gezegd door klasgenoten. Ook keek ik vaak achterom naar mijn pesters om ze in de gaten te houden. In de klas of als we naar de bus liepen. Ik vertrouwde hen voor geen cent. Maar daarmee maakte ik mezelf blijkbaar een makkelijk doelwit.
donderdag 20 februari 2020 17:28
vrijdag 21 februari 2020 18:06
Wil zeker geen deprimerend of zwartgallig verhaal gaan verkondigen hier.
Ben gisteravond en vandaag (de hele dag) thuis gebleven ivm hoofdpijn en ook wat vermoeidheid.
Heb me vandaag bij vlagen ook erg bozig gevoeld.
Vooral ook door bepaalde nare ervaringen uit het verleden.
Ik weet dat ik dit moet laten rusten en achter me moet laten.
Sommige situaties (en personen) lijken echter een soort van 'open zenuw' of 'open wond' bij me te zijn.
Een voorbeeld is dat ik met mijn toenmalige begeleider van een zorgboederij (waar ik zes jaar gewerkt heb) op den duur enorme problemen kreeg.
Er ontstonden steeds meer irritaties en uiteindelijk heb ik een enorme aanvaring met hem gehad.
Daarin heeft hij me ondermeer 'laf genoemd en daar ben ik bijzonder kwaad om geweest.
We hebben het daarna wel weer bijgelegd, maar toch is er altijd iets blijven broeien bij mij.
Ook doordat diegene uitspraken naar mij toe had gedaan, zoals dat ik een 'kluizenaar' en 'eenling' zou zijn en vermijden tot 'een kunst zou hebben verheven'.
Dit is mij bijzonder rauw op mijn dak gevallen destijds en soms kan mij dit nog steeds blijven achtervolgen.
Nogmaals; ik weet dat ik dit achter mij moet laten.
Heb destijds niet genoeg lef gehad om voor mezelf te kunnen opkomen.
Dit heb ik helaas in andere contacten (zoals met bepaalde voormalig vriendschappen, op de werkvloer etc) ook helaas moeten ondervinden
Een andere voorbeeld is die voormalig vriend waar ik eerder over heb geschreven.
Hij is een enorme narcist en bovendien een zeer grote blaaskaak en zeer manipulatief en grensoverschrijdend.
Bij mij kan het bloed haast echt nog steeds gaan koken als ik aan hem terug denk.
Ik voel mij op sociaal en emotioneel vlak enorm misbruikt door hem.
Hij is iemand die andermans zwaktes, tekortkomingen etc probeert uit te buiten en dat heeft hij bij mij ook gedaan.
Destijds was ik niet in staat om weerstand te bieden tegen hem (zoals van me afbijten etc)..
Vorige week zag ik hem nog in de bioscoop.
Hij stond bij zo'n kaartjesautomaat (met de rug naar me toe).
Merkwaardig genoeg ben ik gewoon naast hem gaan staan (bij een andere kaartjesautomaat).
Normalitair zou ik angstig worden en hem wellicht vermijden (ook uit onzekerheid en angst om dicht te klappen).
Hij heeft mij niet eens gezien en ging ook snel weer weg.
Verder boeide het me niet,.
Net als dat het me niet boeit dat hij boos is omdat hij niet meer op de filmavond mag komen.
Dit organiseer ik met een aantal vrienden, die hem ook wel kennen (en die zijn ook niet zo enthousiast over hem).
Hij heeft zich echter zo onmogelijk gemaakt dat hij niet meer welkom is.
En als ik een filmavond bij mij thuis houd, wil ik hem er uberhaupt niet in hebben.
Ben helemaal finaal op hem afgeknapt en wil niets meer met hem te maken hebben.
Wel vind ik dat ik verantwoordelijk ben geweest voor het feit dat ik hem ooit in mijn leven heb gelaten en in het verleden met hem om ben gegaan.
Achteraf gezien ben ik hier erg naief in geweest (ook door mijn ASS) en heb inschattingsfouten hiermee gemaakt.
Ben gisteravond en vandaag (de hele dag) thuis gebleven ivm hoofdpijn en ook wat vermoeidheid.
Heb me vandaag bij vlagen ook erg bozig gevoeld.
Vooral ook door bepaalde nare ervaringen uit het verleden.
Ik weet dat ik dit moet laten rusten en achter me moet laten.
Sommige situaties (en personen) lijken echter een soort van 'open zenuw' of 'open wond' bij me te zijn.
Een voorbeeld is dat ik met mijn toenmalige begeleider van een zorgboederij (waar ik zes jaar gewerkt heb) op den duur enorme problemen kreeg.
Er ontstonden steeds meer irritaties en uiteindelijk heb ik een enorme aanvaring met hem gehad.
Daarin heeft hij me ondermeer 'laf genoemd en daar ben ik bijzonder kwaad om geweest.
We hebben het daarna wel weer bijgelegd, maar toch is er altijd iets blijven broeien bij mij.
Ook doordat diegene uitspraken naar mij toe had gedaan, zoals dat ik een 'kluizenaar' en 'eenling' zou zijn en vermijden tot 'een kunst zou hebben verheven'.
Dit is mij bijzonder rauw op mijn dak gevallen destijds en soms kan mij dit nog steeds blijven achtervolgen.
Nogmaals; ik weet dat ik dit achter mij moet laten.
Heb destijds niet genoeg lef gehad om voor mezelf te kunnen opkomen.
Dit heb ik helaas in andere contacten (zoals met bepaalde voormalig vriendschappen, op de werkvloer etc) ook helaas moeten ondervinden
Een andere voorbeeld is die voormalig vriend waar ik eerder over heb geschreven.
Hij is een enorme narcist en bovendien een zeer grote blaaskaak en zeer manipulatief en grensoverschrijdend.
Bij mij kan het bloed haast echt nog steeds gaan koken als ik aan hem terug denk.
Ik voel mij op sociaal en emotioneel vlak enorm misbruikt door hem.
Hij is iemand die andermans zwaktes, tekortkomingen etc probeert uit te buiten en dat heeft hij bij mij ook gedaan.
Destijds was ik niet in staat om weerstand te bieden tegen hem (zoals van me afbijten etc)..
Vorige week zag ik hem nog in de bioscoop.
Hij stond bij zo'n kaartjesautomaat (met de rug naar me toe).
Merkwaardig genoeg ben ik gewoon naast hem gaan staan (bij een andere kaartjesautomaat).
Normalitair zou ik angstig worden en hem wellicht vermijden (ook uit onzekerheid en angst om dicht te klappen).
Hij heeft mij niet eens gezien en ging ook snel weer weg.
Verder boeide het me niet,.
Net als dat het me niet boeit dat hij boos is omdat hij niet meer op de filmavond mag komen.
Dit organiseer ik met een aantal vrienden, die hem ook wel kennen (en die zijn ook niet zo enthousiast over hem).
Hij heeft zich echter zo onmogelijk gemaakt dat hij niet meer welkom is.
En als ik een filmavond bij mij thuis houd, wil ik hem er uberhaupt niet in hebben.
Ben helemaal finaal op hem afgeknapt en wil niets meer met hem te maken hebben.
Wel vind ik dat ik verantwoordelijk ben geweest voor het feit dat ik hem ooit in mijn leven heb gelaten en in het verleden met hem om ben gegaan.
Achteraf gezien ben ik hier erg naief in geweest (ook door mijn ASS) en heb inschattingsfouten hiermee gemaakt.
zaterdag 22 februari 2020 08:13
zondag 23 februari 2020 15:47
Spike76, wel begrijpelijk dat je zulke ervaringen moeilijk achter je kan laten. Het is ook nogal wat aan beschuldigingen wat je over je heen kreeg (echt, waar halen sommige mensen het lef vandaan!) , je brein slaat dat soort negatieve ervaringen ook veel sterker op dan wanneer iemand zegt 'ik ben blij met wat je doet'. Je hebt toen niet gereageerd zoals je wilde en kan het niet meer terugdraaien. Als je hem dan ook nog af en toe tegenkomt/gezamelijke vrienden hebt is het nog lastiger.
Heb dit zelf ook. Tijdens mijn studie (al láng geleden) heb ik meerdere mislukte stages achter elkaar gehad en moest daardoor stoppen met die opleiding in het laatste jaar. Met de docent die mijn laatste stage begeleidde kon ik totaal niet overweg. Hij vond mij 'kil', niet iemand om je emoties bij neer te leggen (in werkelijkheid doen mensen dat wel bij mij, ik was kil tegen hem uit zelfbescherming. Omdat ik hem zo hard vond). Tijdens het laatste gesprek vroeg ik op een gegeven moment: 'gaan we het ook nog hebben over wat WEL goed gaat?' Nee, dat gingen we niet, want dat zou ik dan gebruiken als argument waarom mijn opleiding niet gestopt mocht worden. Er werd een uur over me gepraat, als ik iets weerlegde was ik koppig (zucht, dat is altijd zo makkelijk...) of had een onrealistisch zelfbeeld. Ik ken mezelf al zoveel langer dan dat hij me kende, respectloos om je eigen visie er dan zo doorheen te beuken/duwen.
Ben het er mee eens dat die stage niet goed ging, ik bleek achteraf ziek te zijn (neurologische/cognitieve klachten), dat heeft vast veel invloed gehad. Ik hoop nog altijd dat ik hem of iemand van die stages tegenkom zodat ik er op terug kan komen. Hij vond hbo te hoog gegrepen voor me, dat is me wel gelukt en kon toch niet laten om even te denken: ha, dat had je toch echt verkeerd.
Heb dit zelf ook. Tijdens mijn studie (al láng geleden) heb ik meerdere mislukte stages achter elkaar gehad en moest daardoor stoppen met die opleiding in het laatste jaar. Met de docent die mijn laatste stage begeleidde kon ik totaal niet overweg. Hij vond mij 'kil', niet iemand om je emoties bij neer te leggen (in werkelijkheid doen mensen dat wel bij mij, ik was kil tegen hem uit zelfbescherming. Omdat ik hem zo hard vond). Tijdens het laatste gesprek vroeg ik op een gegeven moment: 'gaan we het ook nog hebben over wat WEL goed gaat?' Nee, dat gingen we niet, want dat zou ik dan gebruiken als argument waarom mijn opleiding niet gestopt mocht worden. Er werd een uur over me gepraat, als ik iets weerlegde was ik koppig (zucht, dat is altijd zo makkelijk...) of had een onrealistisch zelfbeeld. Ik ken mezelf al zoveel langer dan dat hij me kende, respectloos om je eigen visie er dan zo doorheen te beuken/duwen.
Ben het er mee eens dat die stage niet goed ging, ik bleek achteraf ziek te zijn (neurologische/cognitieve klachten), dat heeft vast veel invloed gehad. Ik hoop nog altijd dat ik hem of iemand van die stages tegenkom zodat ik er op terug kan komen. Hij vond hbo te hoog gegrepen voor me, dat is me wel gelukt en kon toch niet laten om even te denken: ha, dat had je toch echt verkeerd.
zondag 23 februari 2020 17:16
dagdromer1986;
Dit soort situties zijn inderdaad erg lastig.
Het liefst negeer ik deze persoon totaal.
Wat enorm vervelend wat je is overkomen tijdens je studie en stages.
Die docent lijkt me een enorm naar figuur trouwens.
Mooi dat het je toch nog gelukt is met die HBO-studie.
Zelf heb ik in het verleden ook het één en ander meegemaakt aan mislukkingen met opleidingen en stages.
Vooral ook in de omgang met bepaalde personen (collega's)..
Buitengewoon pijnlijk en frustrerend.
Heb dit wel enigszins achter me kunnen laten; het heeft echter wel zijn sporen nagelaten.
Dit soort situties zijn inderdaad erg lastig.
Het liefst negeer ik deze persoon totaal.
Wat enorm vervelend wat je is overkomen tijdens je studie en stages.
Die docent lijkt me een enorm naar figuur trouwens.
Mooi dat het je toch nog gelukt is met die HBO-studie.
Zelf heb ik in het verleden ook het één en ander meegemaakt aan mislukkingen met opleidingen en stages.
Vooral ook in de omgang met bepaalde personen (collega's)..
Buitengewoon pijnlijk en frustrerend.
Heb dit wel enigszins achter me kunnen laten; het heeft echter wel zijn sporen nagelaten.
dinsdag 25 februari 2020 12:00
Ik zit nu even met een dilemma. In mei hebben wij iets van het werk waar ik nu al zo tegen op zie maar waar ik niet onder uit kom. Het begint 's middags rond half 2 en duurt tot 's avonds 10 uur. (het zullen activiteiten zijn en 's avonds eten) Nu blijkt volgens mij (als ik de uitnodiging goed begrijp) dat je kunt kiezen voor 's middags of 's avonds of allebei. Ik weet 100% zeker dat iedereen uit mijn team de hele dag gaat. Dit zal eigenlijk ook de bedoeling zijn.
Ik wil dus alleen 's middags gaan (en rond 17:00 naar huis) maar dan ben ik wel weer de enigste en dus de vreemde eend in de bijt. (zoals altijd want normaal ga ik nooit mee naar etentjes, borrels enz enz) Wat zouden jullie doen?
Ik wil dus alleen 's middags gaan (en rond 17:00 naar huis) maar dan ben ik wel weer de enigste en dus de vreemde eend in de bijt. (zoals altijd want normaal ga ik nooit mee naar etentjes, borrels enz enz) Wat zouden jullie doen?
dinsdag 25 februari 2020 19:15
Ik vind het inderdaad ook erg lang. Om 8 uur beginnen met werken, rond 12 uur met z’n allen naar locatie en dan tot 22:00 uur. Moet ook nog 1,5 uur naar huis rijden dus ben dan pas tegen 12 uur thuis. Dat trek ik eigenlijk gewoon niet, niet alleen vanwege m’n introverte kant maar ook omdat ik extreem moe ben aangezien ik een slaapprobleem heb. Ik denk dat ik maar aangeef dat ik tot 5 uur blijf. Dan maar weer de vreemde eend. Dat ben ik toch al en zou ik gewend moeten zijn.
dinsdag 25 februari 2020 19:26
Kwam hier nog een interessant stuk tegen, ook mbt hetgeen wat ik eerder heb geschreven;
https://www.narcistontmaskerd.nl/7-valk ... -misbruik/
Het is niet eens zozeer dat ik mij slachtoffer voel.
Wel voel ik nog steeds soms erg veel boosheid naar deze persoon.
Niet goed natuurlijk en wrok is ook erg slecht.
Toch heeft deze persoon wel degelijk erg veel impact op mij gehad.
Ik heb mij uiteindelijk in de hoek gedreven gevoeld door hem.
Hij is zo vaak over mijn grenzen gegaan, dat het niet meer te tolereren viel met hem.
Ik heb hem in het verleden te ver en ook te dichtbij laten komen.
https://www.narcistontmaskerd.nl/7-valk ... -misbruik/
Het is niet eens zozeer dat ik mij slachtoffer voel.
Wel voel ik nog steeds soms erg veel boosheid naar deze persoon.
Niet goed natuurlijk en wrok is ook erg slecht.
Toch heeft deze persoon wel degelijk erg veel impact op mij gehad.
Ik heb mij uiteindelijk in de hoek gedreven gevoeld door hem.
Hij is zo vaak over mijn grenzen gegaan, dat het niet meer te tolereren viel met hem.
Ik heb hem in het verleden te ver en ook te dichtbij laten komen.
anoniem_391482 wijzigde dit bericht op 25-02-2020 19:35
21.06% gewijzigd
dinsdag 25 februari 2020 19:33
Uiteindelijk moet je hierin toch voor jezelf kiezen.Doubletree20 schreef: ↑25-02-2020 19:15Ik vind het inderdaad ook erg lang. Om 8 uur beginnen met werken, rond 12 uur met z’n allen naar locatie en dan tot 22:00 uur. Moet ook nog 1,5 uur naar huis rijden dus ben dan pas tegen 12 uur thuis. Dat trek ik eigenlijk gewoon niet, niet alleen vanwege m’n introverte kant maar ook omdat ik extreem moe ben aangezien ik een slaapprobleem heb. Ik denk dat ik maar aangeef dat ik tot 5 uur blijf. Dan maar weer de vreemde eend. Dat ben ik toch al en zou ik gewend moeten zijn.
Hoe moeilijk dat ook is.
Anders trekt dit echt een te zware wissel en dat kost je veel energie.
