Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
donderdag 16 november 2017 om 12:50
Ik vraag me ook af waar andere mensen de energie vandaan halen. Fulltime of minstens 32 uur werken en dan nog een paar kleine kinderen rondlopen. Ik werk al parttime zonder kinderen.
Bij mij is nog niks bekend met de feestdagen. Ligt eraan wat mijn moeder en stiefvader gaan doen. Maar meestal ben ik bij hen om te eten.
Bij mij is nog niks bekend met de feestdagen. Ligt eraan wat mijn moeder en stiefvader gaan doen. Maar meestal ben ik bij hen om te eten.
donderdag 16 november 2017 om 13:02
Ik heb geen plannen voor de feestdagen. Waarschijnlijk gaan we eten bij schoonfamilie (op 5 minuten lopen), maar dat is redelijk ontspannen (want maar een deel van de familie is er, de introverte kant!).
Gisteren had ik een sociale, formele activiteit van mijn werk dat de hele middag en avond duurde. Ik vind dat soort dingen leuk en ik vind het tegenwoordig ook geen probleem om ergens in mijn eentje naar toe te gaan. Ik knoop makkelijk een praatje aan met nieuwe mensen. Maar ik word er wel doodmoe van. Ik kwam tegen tien uur thuis in de avond en was helemaal kapot. Ik sliep ook heel slecht vannacht, alsof ik nog steeds aan het socializen was met die mensen. Heb het gevoel dat ik een kater heb vandaag, terwijl ik vrijwel niet gedronken heb. Herkenbaar?
Gisteren had ik een sociale, formele activiteit van mijn werk dat de hele middag en avond duurde. Ik vind dat soort dingen leuk en ik vind het tegenwoordig ook geen probleem om ergens in mijn eentje naar toe te gaan. Ik knoop makkelijk een praatje aan met nieuwe mensen. Maar ik word er wel doodmoe van. Ik kwam tegen tien uur thuis in de avond en was helemaal kapot. Ik sliep ook heel slecht vannacht, alsof ik nog steeds aan het socializen was met die mensen. Heb het gevoel dat ik een kater heb vandaag, terwijl ik vrijwel niet gedronken heb. Herkenbaar?
donderdag 16 november 2017 om 16:09
zondag 19 november 2017 om 12:01
O bah! Vrienden van ons (eigenlijk zijn het meer de vrienden van mijn man) geven vanmiddag hun verjaardag. Dat was hij even vergeten te vertellen. Komt hij net mee... Ik vind het gewoon vervelend. Ik had me ingesteld op een luie zondagmiddag en dan moeten we weer weg.
Sowieso hou ik niet zo van verjaardagen maar zo last minute vind ik helemaal vervelend.
En mijn man zegt wel; 'we gaan éven' maar ik ken hem en zo zitten we er weer de hele middag en is de zondag weer voorbij.
Sowieso hou ik niet zo van verjaardagen maar zo last minute vind ik helemaal vervelend.
En mijn man zegt wel; 'we gaan éven' maar ik ken hem en zo zitten we er weer de hele middag en is de zondag weer voorbij.
zondag 19 november 2017 om 12:42
Dat is inderdaad bah, winters. Kun je hem niet alleen laten gaan of anders zelf eerder weg gaan?
Toen ik nog bij mijn ouders woonde gingen we soms naar mijn tante 2 uur met de auto verderop. We waren dan heel de middag en een deel van de avond kwijt. Op de terugweg besloten mijn ouders dan dat we ook nog wel even bij een oom op de koffie konden. Want daar waren we dan toch in de buurt. Ik had daar zo geen zin in. Dat anderen voor mij beslissen dat ik dan mee moet.
Toen ik nog bij mijn ouders woonde gingen we soms naar mijn tante 2 uur met de auto verderop. We waren dan heel de middag en een deel van de avond kwijt. Op de terugweg besloten mijn ouders dan dat we ook nog wel even bij een oom op de koffie konden. Want daar waren we dan toch in de buurt. Ik had daar zo geen zin in. Dat anderen voor mij beslissen dat ik dan mee moet.
zondag 19 november 2017 om 13:02
zondag 19 november 2017 om 18:23
Pff, heb medelijden met je Winters. Hopelijk viel het toch nog mee en heeft je man zich aan zijn belofte gehouden het niet te laat te maken. Ik heb ook zo'n man die altijd tot het laatste blijft en het overal gezellig vind en met iedereen lult. Op den duur zit ik dan echt op hete kolen en wordt megachagrijnig omdat ik gewoon naar huis moet. Ik heb zo'n hekel aan verjaardagen (ligt er ook aan van wie natuurlijk) Als het dan ook nog onverwachts is word ik helemaal gek, zeker als je je op een lekker middagje heb ingesteld. Dan zou ik in staat zijn om niet mee te gaan maar dan heb ik vervolgens weer ruzie met m'n man en dat is het me dan ook weer niet waard. Ben altijd blij als we voor een verjaardag worden uitgenodigd en m'n man heeft net de middagdienst of de nacht, dan kunnen we lekker niet hihi. (ik ga natuurlijk niet alleen)
zondag 19 november 2017 om 21:35
Bah, vanmiddag even een awkward moment. Collega met wie ik een wat moeizame verstandhouding heb negeerde me weer behoorlijk voor mijn gevoel. Aan de ene kant zet ik het vrij makkelijk van me af (haar probleem, niet het mijne).
Aan de andere kant raakt het me toch.
Geen idee hoe ik dit zo moet brengen dat het in dit topic past, maar wilde het even kwijt.
(Misschien iets van: "ik vind collegiale contacten toch al zo ingewikkeld" of zo)
Aan de andere kant raakt het me toch.
Geen idee hoe ik dit zo moet brengen dat het in dit topic past, maar wilde het even kwijt.
(Misschien iets van: "ik vind collegiale contacten toch al zo ingewikkeld" of zo)
maandag 20 november 2017 om 12:49
maandag 20 november 2017 om 12:59
Ik snap dat het je raakt Dymphanatan. Dat zou ik ook hebben hoor. Maar trek het je maar niet persoonlijk aan hoor. Het zegt meer over haar dan over jou.
Ik heb bij1 collega dat ik aan alles kan merken dat ze me niet mag. Ik vind haar ook geen fijn persoon dus als we een keer samen moeten werken (wat gelukkig heel zelden voorkomt) zeggen we alleen het hoognodige tegen elkaar. Ik heb ook 1 collega die dat ook ervaart bij haar. Maar het gekke is dat het overgrote deel van de collega's haar wel lijkt te mogen.
Ik heb bij1 collega dat ik aan alles kan merken dat ze me niet mag. Ik vind haar ook geen fijn persoon dus als we een keer samen moeten werken (wat gelukkig heel zelden voorkomt) zeggen we alleen het hoognodige tegen elkaar. Ik heb ook 1 collega die dat ook ervaart bij haar. Maar het gekke is dat het overgrote deel van de collega's haar wel lijkt te mogen.
woensdag 22 november 2017 om 19:36
Sommige vrouwen schijnen dat inderdaad te hebben en ik snap daar niks van. Bij een afdeling waar ik vroeger gewerkt heb, hadden we een chefsecretaresse die vervelend deed tegen alle vrouwen die hoger opgeleid waren dan zij. Tenminste, dat heb ik later ook van anderen gehoord. Toen ik er net werkte viel me dat echt koud op mijn dak. Naar mens was dat.
Dymphnatam en Yesss, ik snap wat jullie bedoelen. Als je iemand niet goed kent, weet je vaak niet goed hoe iets bedoeld is. Ligt het dan aan jou, of kan die persoon even niet zo veel hebben?
Sinds kort werk ik 50% op een nieuwe afdeling (in de toekomst wordt dat voltijd) en ik merk dat ik het weer lastig vind om in een nieuwe groep te komen. Zij gaan af en toe met zijn allen gezellig zitten doen in iemands kantoor, ik neem aan dat dat spontaan ontstaat, maar moet ik daar nou ongevraagd bij gaan zitten? Ik wil me ook niet meteen buiten de groep sluiten. Lastig hoor. Iemand tips?
Dymphnatam en Yesss, ik snap wat jullie bedoelen. Als je iemand niet goed kent, weet je vaak niet goed hoe iets bedoeld is. Ligt het dan aan jou, of kan die persoon even niet zo veel hebben?
Sinds kort werk ik 50% op een nieuwe afdeling (in de toekomst wordt dat voltijd) en ik merk dat ik het weer lastig vind om in een nieuwe groep te komen. Zij gaan af en toe met zijn allen gezellig zitten doen in iemands kantoor, ik neem aan dat dat spontaan ontstaat, maar moet ik daar nou ongevraagd bij gaan zitten? Ik wil me ook niet meteen buiten de groep sluiten. Lastig hoor. Iemand tips?
woensdag 22 november 2017 om 20:07
Ik herken het heel erg, Snorhaar. Werk ook net op een nieuwe werkplek. In het begin word je overal bij betrokken, iedereen vind je nog nieuw en interessant. En dan ineens is het nieuwtje er af en heeft "men" je in een hokje geplaatst waar je het tot het einde van je dienstverband aldaar mee moet doen.
Het probleem is echter dat ik niet in een hokje pas. En dat mensen daar vaak erg van in de war raken. Daarbij ben ik behoorlijk autonoom, waardoor mensen kennelijk de noodzaak voelen hun onzekerheden op mij gaan lopen projecteren. Ik blijf daar vrij stoicijns onder, waardoor weer het beeld ontstaat dat ik arrogant ben. Terwijl het me juist heel diep raakt. Heeeeel erg vermoeiend dus allemaal.
Als ik een tip mag geven: doe alsof je neus bloedt. Je bent nu een collega, dus "op papier" hoor je er bij. Dat geeft je het recht om er bij te gaan zitten. Maar wel in de periferie, niet meteen het middelpunt vormen. Netjes mee lachen als iedereen lacht, af en toe instemmend iets hummen. Zo scoor je sociocoins. Die kun je later weer inwisselen.
Zo zou ik het doen
Het probleem is echter dat ik niet in een hokje pas. En dat mensen daar vaak erg van in de war raken. Daarbij ben ik behoorlijk autonoom, waardoor mensen kennelijk de noodzaak voelen hun onzekerheden op mij gaan lopen projecteren. Ik blijf daar vrij stoicijns onder, waardoor weer het beeld ontstaat dat ik arrogant ben. Terwijl het me juist heel diep raakt. Heeeeel erg vermoeiend dus allemaal.
Als ik een tip mag geven: doe alsof je neus bloedt. Je bent nu een collega, dus "op papier" hoor je er bij. Dat geeft je het recht om er bij te gaan zitten. Maar wel in de periferie, niet meteen het middelpunt vormen. Netjes mee lachen als iedereen lacht, af en toe instemmend iets hummen. Zo scoor je sociocoins. Die kun je later weer inwisselen.
Zo zou ik het doen
woensdag 22 november 2017 om 20:12
Oh en ja, ik probeer het zo min mogelijk op mezelf te betrekken. Verzin dan bewust een hoop alternatieven (ze zal het wel druk hebben, misschien de tijd van de maand, whatever). Maar als de persoon tegen alles en iedereen inclusief de laptop van de afdeling hele verhalen houdt, maar tegen mij zwijgt als het graf....,
Tsja, dan ben ik ook door mijn smoezen heen.
Tsja, dan ben ik ook door mijn smoezen heen.
donderdag 23 november 2017 om 09:21
Ik zou dat zelf niet snel doen Snorhaar, in mijn ogen is het helemaal niet erg om eerst wat de kat uit de boom te kijken en gewoon je eigen ding te blijven doen. Je merkt dan vanzelf wel met wie je wel of geen klik hebt.
Anders ga je het misschien voor jezelf forceren en kost het ook weer extra energie.
Ja vervelend Dymphnatam, is niet bevorderlijk voor je gemoedstoestand zoiets hè. Maar probeer jezelf maar voor te houden dat je niet met iedereen overweg hoeft te kunnen.
En je richten op mensen waar je wel een klik mee hebt. Anders kost het je alleen maar negatieve energie.
(Zeg ik nu heel makkelijk
)
Anders ga je het misschien voor jezelf forceren en kost het ook weer extra energie.
Ja vervelend Dymphnatam, is niet bevorderlijk voor je gemoedstoestand zoiets hè. Maar probeer jezelf maar voor te houden dat je niet met iedereen overweg hoeft te kunnen.
En je richten op mensen waar je wel een klik mee hebt. Anders kost het je alleen maar negatieve energie.
(Zeg ik nu heel makkelijk
)
donderdag 23 november 2017 om 18:54
Wauw respect hiervoor. Als mijn man op dezelfde dag met zoiets aankomt, no way dat ik dan mee ga (naar zijn vrienden nota bene, vind ik toch altijd al een beetje onzin, om daar samen op te komen draven).
Sociale verplichtingen moeten bij mij minstens een maand vantevoren schriftelijk in drievoud worden ingediend.
Verder alles wat in dit topic staat érg herkenbaar!
donderdag 23 november 2017 om 21:06
Yesss: Ik vind mensen ook vaak veranderlijk. Alsof ze met alle winden mee waaien, waardoor ik ze niet goed kan peilen. Bijvoorbeeld met een collega praten over iemand praten die we niet aardig vinden. En een paar dagen daarna zegt die ander opeens: "Oh dat is geen verkeerde hoor." Daar kan ik zo weinig mee. Wat vind je nou werkelijk, denk ik dan?
Ik ben nu uitgenodigd voor de 50e verjaardag van mijn jongste stiefzus volgende week. Ze gaat het thuis vieren. In een rijtjeshuis met stadstuintje (klein dus). Ze is dit jaar gescheiden en is bij haar nieuwe vriend ingetrokken. Ze heeft weinig vrienden meer over sinds de scheiding. Maar de laatste keer op de verjaardag van haar dochter zaten er nog genoeg mensen om gek te worden in mijn hoofd. Zo'n 14. Nu gaan dat er natuurlijk meer zijn. Jullie kunnen het al raden, ik heb geen zin. Maar ja, 50 is wel een mijlpaalleeftijd. Nu zit ik te dubben om net als vorige keer zo'n anderhalf uur te gaan en mezelf opvreten. Of een leuke kaart sturen en zeggen dat ik iets anders heb.
Ik ben nu uitgenodigd voor de 50e verjaardag van mijn jongste stiefzus volgende week. Ze gaat het thuis vieren. In een rijtjeshuis met stadstuintje (klein dus). Ze is dit jaar gescheiden en is bij haar nieuwe vriend ingetrokken. Ze heeft weinig vrienden meer over sinds de scheiding. Maar de laatste keer op de verjaardag van haar dochter zaten er nog genoeg mensen om gek te worden in mijn hoofd. Zo'n 14. Nu gaan dat er natuurlijk meer zijn. Jullie kunnen het al raden, ik heb geen zin. Maar ja, 50 is wel een mijlpaalleeftijd. Nu zit ik te dubben om net als vorige keer zo'n anderhalf uur te gaan en mezelf opvreten. Of een leuke kaart sturen en zeggen dat ik iets anders heb.
vrijdag 24 november 2017 om 00:22
Ik herken dat zeker. Ik was ook altijd hard voor mijzelf. Dat komt omdat ik er vaak ook commentaar op kreeg. Mijn vriend (die het overigens niet slecht bedoelde maar gewoon ontwetend is) die zei altijd dat ik gewoon wat socialer moet doen. Ik trok dat mij erg aan. Hij snapte echt niet waarom ik er tegenop zag om onverwachts en spontaan naar een sociale gelegenheid te gaan.
Nu bepaal ik zelf wat ik doe, ongeacht wat hij er van vind. Hij weet dit ook. Soms ga ik mee, want ik vind dat je je er af en toe wel overheen moet zetten. Maar de verjaardag van de kinderen van zijn vrienden sla ik over. Ik laat me daar niet verplicht door voelen..maar de verjaardag van mn schoonmoeder, tsja daar moet je je gewoon overheen zetten. Hoort erbij.
Overigens kan het soms ook heel onverwachts gezellig zijn. Dan zit ik op de praatstoel. Maar dan ook echt alleen als ik op mn gemak ben en een klik heb met de persoon naast me.
Nu bepaal ik zelf wat ik doe, ongeacht wat hij er van vind. Hij weet dit ook. Soms ga ik mee, want ik vind dat je je er af en toe wel overheen moet zetten. Maar de verjaardag van de kinderen van zijn vrienden sla ik over. Ik laat me daar niet verplicht door voelen..maar de verjaardag van mn schoonmoeder, tsja daar moet je je gewoon overheen zetten. Hoort erbij.
Overigens kan het soms ook heel onverwachts gezellig zijn. Dan zit ik op de praatstoel. Maar dan ook echt alleen als ik op mn gemak ben en een klik heb met de persoon naast me.
vrijdag 24 november 2017 om 18:58
