Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
vrijdag 13 april 2018 om 15:49
Dit herken ik ook, veel dingen kosten mij gewoon heel veel energie.dagdromer1986 schreef: ↑12-04-2018 00:22Bij mij heeft dat vooral te maken dat ik best extravert(er) zou willen zijn. Ik leef nogal met de rem erop, zo ervaar ik het. Uitbundigheid, drukte enz. lijkt me gezellig maar ik trek dat niet goed. Dus dat soort dingen vallen in de praktijk altijd tegen.
Ik geniet van alleen zijn, ben rustig, beschouwend... allemaal introverte eigenschappen. Maar tegelijkertijd heb ik behoefte aan extravert kunnen zijn, niet behoudend, los... maar hoe leuk me dat ook lijkt, het lukt me niet. Want ik ben er dus veel te introvert voor.
Als je mijn agenda ziet lijkt het alsof ik zeeën van tijd heb, maar zo ervaar ik dat totaal niet.
Ik werk parttime en hoe vaak ik al niet heb gehoord:'Oh maar Parttime, dat is goed te doen' terwijl ik het al best pittig vind. (Durf ik dan al bijna niet te zeggen) Ik weet dat mijn leven heel anders zou zijn als ik meer energie zou hebben, maar dat is niet zo en soms kan ik dat accepteren, soms niet.
Blijf het soms lastig vinden hoor... Want de meeste mensen begrijpen het bijvoorbeeld echt niet als ik zeg dat ik moe ben. Qua werk vind ik sowieso alles eromheen, vroeg opstaan, de avond ervoor al rekening houden met vroeg opstaan, de reis ernaartoe, interactie met collega's gewoon veel energie kosten.
Ben volgens mij toe aan weekend
vrijdag 13 april 2018 om 16:34
Ik vind het ook niet fijn...Esri38 schreef: ↑11-04-2018 12:14Oh ik vind etentjes juist helemaal niet fijn. Ik heb vaak minder trek omdat er zoveel prikkels om me heen zijn. Geniet minder van het eten.
Thuis maak ik waar ik trek in heb en geniet ervan in stilte
Bij etentjes heb je vaak mensen aan beide kanten naast je en dan voel je je soort van verplicht een gesprek mee te beginnen. Soms leuk maar soms valt het stil. Zit je daar. Nee, niet fijn.
Voor mij is uit eten gaan ook echt geen ontspanning. Soms vraag ik me weleens af hoe het dan moet als ik ooit weer een relatie krijg. Ben zo gewend aan mijn eigen ding doen en eten wat ik zelf wil.
vrijdag 13 april 2018 om 16:49
Lekker geen relatie krijgen! Ik heb vanavond een etentje met schoonfamilie en bleehhh, ik zie er ZO tegenop. Ben ziek geweest afgelopen week, zit zowel fysiek als mentaal nog niet lekker in mijn vel. En dan gezellig zitten doen... Ik bén vaak helemaal niet zo gezellig en leuk, maar ik heb bij hen wel enorm het gevoel dat ik dat moet zijn (leuke schoondochter, enz...) en dat voelt altijd zo onnatuurlijk voor me.
Een relatie hebben is op zich prima, want mijn vriend past goed bij mijn introverte karakter, maar heel die heisa die erbij komt kijken, ik heb nog steeds geen manier gevonden om daarmee om te gaan. Het liefst zou ik gewoon vaak niet meegaan naar dingen.
vrijdag 13 april 2018 om 17:10
Snap het helemaal RégineFilange... Maar kun je niet afspreken dat je soms niet meegaat? Zeker als je ziek bent geweest, kan me heel goed voorstellen dat je de fut niet hebt.
Een ex was heel dwingend op dat gebied, één van de redenen dat het niks is geworden. Vond het zo vermoeiend, altijd die familie verplichtingen.
Nu pasten we sowieso niet bij elkaar.
Maar ik vraag me af of ik inderdaad nog wel een relatie wil/kan hebben... Sowieso alles eromheen, we hadden een lat relatie, dus in de weekenden weer met mijn tas daarheen, samen bedenken wat je gaat eten/doen enz enz. Gewoon weer iemand om je heen hebben en dingen overleggen. Ben zo gewend aan alleen zijn.
Een ex was heel dwingend op dat gebied, één van de redenen dat het niks is geworden. Vond het zo vermoeiend, altijd die familie verplichtingen.
Nu pasten we sowieso niet bij elkaar.
Maar ik vraag me af of ik inderdaad nog wel een relatie wil/kan hebben... Sowieso alles eromheen, we hadden een lat relatie, dus in de weekenden weer met mijn tas daarheen, samen bedenken wat je gaat eten/doen enz enz. Gewoon weer iemand om je heen hebben en dingen overleggen. Ben zo gewend aan alleen zijn.
vrijdag 13 april 2018 om 17:43
Ik heb nooit een vaste relatie gehad, maar wel eens 1 dag en nacht een FWB te logeren gehad. Hij had een compleet ander dagritme dan ik. Dus ook andere etenstijden. Dat vond toch wel moeilijk. Ik heb me erg ongemakkelijk gevoeld met hem steeds om me heen. Dat is ook een reden dat ik nooit date. Ik wil me niet meer zo voelen als toen. Vraag me af hoe zoveel mensen kunnen samenwonen. Dat halve weekend vond ik al vreselijk.
vrijdag 13 april 2018 om 17:48
Ik ook!Kwebbeltje91 schreef: ↑13-04-2018 17:15Ik ben zo blij dat ik (bewust) geen relatie heb op dit moment!
En ik ben blij dat ik geen social media meer heb. Ik voel me zo veel beter over mezelf. Introvert zijn is helemaal oke
vrijdag 13 april 2018 om 18:09
Dit is dan ook weer erg herkenbaar. Dat heeft bij mij ook te maken met mijn verleden. Ben vaak gekleineerd omdat ik een beperking heb, 'want dan kan je nu eenmaal minder' nu weet ik wel beter, maar als je dat jaren te horen krijgt ga je dat vanzelf geloven. Pas toen mijn ouders uit elkaar gingen ben ik voorzichtig wat uit mijn schulp gekropen. Ging dingen ondernemen, met als gevolg dat ik geen rem wist te houden. Ik wist niet wat me overkwam en tegelijkertijd ergerde ik me eraan dat ik niet alles kon doen wat ik wilde. Het heeft echt wat jaren (en therapie) gekost om het te accepteren.dagdromer1986 schreef: ↑12-04-2018 00:22Bij mij heeft dat vooral te maken dat ik best extravert(er) zou willen zijn. Ik leef nogal met de rem erop, zo ervaar ik het. Uitbundigheid, drukte enz. lijkt me gezellig maar ik trek dat niet goed. Dus dat soort dingen vallen in de praktijk altijd tegen.
Ik geniet van alleen zijn, ben rustig, beschouwend... allemaal introverte eigenschappen. Maar tegelijkertijd heb ik behoefte aan extravert kunnen zijn, niet behoudend, los... maar hoe leuk me dat ook lijkt, het lukt me niet. Want ik ben er dus veel te introvert voor.
vrijdag 13 april 2018 om 19:11
Dit had ik letterlijk zo geschreven kunnen hebben. Ik werk alleen niet parttime, maar studeer (ook parttime, 40 uur per week studeren lukt niet).yesss schreef: ↑13-04-2018 15:49Dit herken ik ook, veel dingen kosten mij gewoon heel veel energie.
Als je mijn agenda ziet lijkt het alsof ik zeeën van tijd heb, maar zo ervaar ik dat totaal niet.
Ik werk parttime en hoe vaak ik al niet heb gehoord:'Oh maar Parttime, dat is goed te doen' terwijl ik het al best pittig vind. (Durf ik dan al bijna niet te zeggen) Ik weet dat mijn leven heel anders zou zijn als ik meer energie zou hebben, maar dat is niet zo en soms kan ik dat accepteren, soms niet.
Blijf het soms lastig vinden hoor... Want de meeste mensen begrijpen het bijvoorbeeld echt niet als ik zeg dat ik moe ben. Qua werk vind ik sowieso alles eromheen, vroeg opstaan, de avond ervoor al rekening houden met vroeg opstaan, de reis ernaartoe, interactie met collega's gewoon veel energie kosten.
Ben volgens mij toe aan weekend
Herkenbaar dat de acceptatie van weinig energie hebben wisselt. Soms geen moeite mee, soms doet het me echt wat. Want, precies wat je zegt, het had zo anders kunnen zijn.
Ben je wel helemaal gezond? Ik bleek dus uiteindelijk ziek te zijn, zonder heel veel lichamelijke symptomen (het introverte versterkt de klachten zoals vermoeidheid wel). Heb je dingen laten uitsluiten? Of ben je eigenlijk van jongs af aan al vermoeider?
LizBakker: ja, dat is misschien wel een goede vergelijking inderdaad. Dat je wel zou willen kunnen zingen. Misschien is extravert ook wel iets wat je echt moet kunnen (in de zin van: dat het niet voor iedereen weggelegd is)
vrijdag 13 april 2018 om 21:00
Hoi allemaal,
hier ook een introvert... Ik herken mij ook in de punten, nu ook zo gevalletje: het lukt mij niet mijn vriend uit te leggen dat ik echt echt geen zin heb naar hem te komen. Ik ben vorige weekend geweest, en ben er maandagavond weer (let wel dat we een uur van elkaar vandaan wonen, dus kan niet ff naar huis ofzo). We zijn uitgenodigd voor een bbq maar het idee alleen al vermoeit mij ontzettend, ook omdat werk laatste tijd niet lekker loopt. Heeft iemand ervaring met een manier van ontladen? Mediteren oid? de energie zeg maar terug te krijgen... Ik heb mediteren geprobeerd maar niet volgehouden... Ik ben benieuwd hoe jullie ermee omgaan
hier ook een introvert... Ik herken mij ook in de punten, nu ook zo gevalletje: het lukt mij niet mijn vriend uit te leggen dat ik echt echt geen zin heb naar hem te komen. Ik ben vorige weekend geweest, en ben er maandagavond weer (let wel dat we een uur van elkaar vandaan wonen, dus kan niet ff naar huis ofzo). We zijn uitgenodigd voor een bbq maar het idee alleen al vermoeit mij ontzettend, ook omdat werk laatste tijd niet lekker loopt. Heeft iemand ervaring met een manier van ontladen? Mediteren oid? de energie zeg maar terug te krijgen... Ik heb mediteren geprobeerd maar niet volgehouden... Ik ben benieuwd hoe jullie ermee omgaan
vrijdag 13 april 2018 om 23:13
Ik herken alles wat iedereen hier noemt. Heb ook geen relatie omdat ik er gewoon niet van houd om iemand om me heen te hebben of om steeds iets met iemand te moeten doen.
Wat ik alleen niet herken is het ongemak dat mensen ervaren als ze ergens eerder weg gaan of later binnen komen en dat iedereen dan zo zou kijken en zou denken, wat een raar, asociaal mens. Mensen zijn vooral met zichzelf bezig en natuurlijk stribbelen ze wel een beetje tegen “hè, blijf nog even. Ga je nu al?”, maar het maakt ze echt geen bal uit hoor. Zodra je de deur uitstapt zijn ze je al vergeten, zeker als er op de partij flink gelachen en gedronken wordt! Die schaamte en ongemakkelijkheid herken ik dus totaal niet. Er zijn bovendien ook extraverte mensen die wel eens eerder weg moeten om wat voor reden dan ook.
Op werk maak ik ook gebruik van mijn introvert zijn. Ik sneak er vaak tussenuit bij dingen of ik zeg dat ik naar het grote kerstfeest ga, maar ik ga gewoon niet. Heeft geen kip écht door. Ik trek gewoon mijn eigen plan.
Dit weekend lekker in m’n eentje naar het strand met m’n boek. Yes!
Wat ik alleen niet herken is het ongemak dat mensen ervaren als ze ergens eerder weg gaan of later binnen komen en dat iedereen dan zo zou kijken en zou denken, wat een raar, asociaal mens. Mensen zijn vooral met zichzelf bezig en natuurlijk stribbelen ze wel een beetje tegen “hè, blijf nog even. Ga je nu al?”, maar het maakt ze echt geen bal uit hoor. Zodra je de deur uitstapt zijn ze je al vergeten, zeker als er op de partij flink gelachen en gedronken wordt! Die schaamte en ongemakkelijkheid herken ik dus totaal niet. Er zijn bovendien ook extraverte mensen die wel eens eerder weg moeten om wat voor reden dan ook.
Op werk maak ik ook gebruik van mijn introvert zijn. Ik sneak er vaak tussenuit bij dingen of ik zeg dat ik naar het grote kerstfeest ga, maar ik ga gewoon niet. Heeft geen kip écht door. Ik trek gewoon mijn eigen plan.
Dit weekend lekker in m’n eentje naar het strand met m’n boek. Yes!
zaterdag 14 april 2018 om 00:01
Vandaag stuurde ik mijn extraverte vriendin een bericht voor ons feest in Juni. Het feest van mijn moeder, stiefvader, oom en mij. We vieren onze verjaardagen dan in 1 keer. Vriendin vroeg waarom ik voor mijn verjaardag ineens wel een bericht kan sturen via Messenger. "Je stuurt anders nooit iets uit jezelf." Ik zei dat ik verjaardagen altijd op die manier aankondig. Maar vond haar toon niet erg aardig. Ze begrijpt ook niet waarom ik niet naar de stad wil verhuizen. De stad waarin we beiden werken. Zij: "Dat is toch handig, dichterbij je werk, alles bij de hand? Wil je eens niks anders dan jaren in dat dorp blijven? Dat is nog bijna hetzelfde als toen ik er weg ging. Dat stroomt ook leeg."
Nee, ik woon daar graag. Daar heb je ook bossen om te wandelen. In de stad niet. Behalve dat ik er werk en er meer winkels zijn (niet echt leuke vind ik) heb ik niks met die stad. Ze lijkt mij steeds te willen veranderen, maar dat gaat niet. Wat haar begeleiding ook zegt. Dit is al 2e vriendin die teleurgesteld in mij is. Volwassen vriendschappen, ik begrijp er weinig van.
Nee, ik woon daar graag. Daar heb je ook bossen om te wandelen. In de stad niet. Behalve dat ik er werk en er meer winkels zijn (niet echt leuke vind ik) heb ik niks met die stad. Ze lijkt mij steeds te willen veranderen, maar dat gaat niet. Wat haar begeleiding ook zegt. Dit is al 2e vriendin die teleurgesteld in mij is. Volwassen vriendschappen, ik begrijp er weinig van.
zaterdag 14 april 2018 om 07:03
Hoe is je etentje met schoonfamilie nog gegaan Regine? Heb je het overleefd? Vreselijk he die verplichte nummertjes. Ik had vorige week een verjaardag van schoonfamilie die van 3 tot half 9 duurde. Die verjaardagen zijn maar 2x in het jaar maar mijn god wat zie ik daar iedere keer tegen op.
Ik moet er bij mijn man echt niet mee af komen dat ik niet mee ga want dan heb ik wel ruzie.
Wel vervelend Hondenmens dat je je iedere keer zo moet verdedigen tegenover die vriendin. Misschien beter gewoon niet op in gaan en afkappen met " ik woon hier graag" klaar. Ik snap die mensen nooit die zich niet kunnen inleven in iemand anders, omdat hun op een bepaalde manier over iets denken denken ze maar dat iedereen zo moet zijn/denken.
Het ging hierboven nog over etentjes, de meeste doen dat niet graag? Bij mij ligt het er heel erg aan met wie. Met m'n man ga ik graag uit eten, met mijn familie ook maar dan houdt het wel op. Met werk doe ik ook niet graag en als het enigszins kan ga ik niet mee. Maar wat ik nog erger vind dan etentjes zijn borrels. Daar ga ik no way naar toe. Bij een etentje kun je nog op je gat zitten en behalve stil zijn kun je weinig verkeerds doen maar bij een borrel weet ik me geen houding te geven. Iedereen kletst gezellig met elkaar en ik sta daar dan. Gelukkig worden er op mijn werk weinig borrels gegeven.
Ik moet er bij mijn man echt niet mee af komen dat ik niet mee ga want dan heb ik wel ruzie.
Wel vervelend Hondenmens dat je je iedere keer zo moet verdedigen tegenover die vriendin. Misschien beter gewoon niet op in gaan en afkappen met " ik woon hier graag" klaar. Ik snap die mensen nooit die zich niet kunnen inleven in iemand anders, omdat hun op een bepaalde manier over iets denken denken ze maar dat iedereen zo moet zijn/denken.
Het ging hierboven nog over etentjes, de meeste doen dat niet graag? Bij mij ligt het er heel erg aan met wie. Met m'n man ga ik graag uit eten, met mijn familie ook maar dan houdt het wel op. Met werk doe ik ook niet graag en als het enigszins kan ga ik niet mee. Maar wat ik nog erger vind dan etentjes zijn borrels. Daar ga ik no way naar toe. Bij een etentje kun je nog op je gat zitten en behalve stil zijn kun je weinig verkeerds doen maar bij een borrel weet ik me geen houding te geven. Iedereen kletst gezellig met elkaar en ik sta daar dan. Gelukkig worden er op mijn werk weinig borrels gegeven.
zaterdag 14 april 2018 om 08:10
@Doubletree, vreselijk, hè, die verjaardagen. Vooral als ze zo lang duren. Wij gaan een enkele keer naar schoonfamilie die verder weg woont. En op een of andere manier schijn je dan te moeten blijven eten. Terwijl ik zoiets heb van: een paar uurtjes en weer terug. Ik trek dat ook slecht.
@Hondemens, lastig dat mensen je lijken te willen veranderen. Ik denk dat je het meer van je af moet laten glijden. Roept ze dat, dan roept ze dat maar. Ik heb gemerkt dat als ik mij niet meer verdedig, het mij bakken met energie scheelt. Gewoon laten gaan. Is dat een idee voor je?
Over relaties: het kan zeker wel. Mijn vriend is net als mij, zo niet nog erger. Samen hebben we het heel fijn en zijn volledig op ons gemak bij elkaar. Maar we gaan ook veel ons eigen weg en claimen elkaar zeker niet. Voor anderen zijn we niet bepaald een sociaal of gezellig stel.
Het lijkt mij wel erg vermoeiend als de ander extravert is. Want dan moet je in staat zijn om duidelijk je grenzen aan te geven, anders gaat het niet werken.
@Olivia, mediteren kan heel goed zijn, maar het moet wel bij je passen. Je zou eens goede ademhalingsoefeningen op internet kunnen uitzoeken. En doe die een paar keer per dag, al is het maar 5 minuten.
Je schrijft dat jullie zijn uitgenodigd voor een barbeque. Is het een idee dat je wel gaat, maar met je vriend afspreekt dat als jij moe wordt, jij gewoon naar zijn huis gaat, en hij daar blijft?
Is hij het extraverte type?
@Hondemens, lastig dat mensen je lijken te willen veranderen. Ik denk dat je het meer van je af moet laten glijden. Roept ze dat, dan roept ze dat maar. Ik heb gemerkt dat als ik mij niet meer verdedig, het mij bakken met energie scheelt. Gewoon laten gaan. Is dat een idee voor je?
Over relaties: het kan zeker wel. Mijn vriend is net als mij, zo niet nog erger. Samen hebben we het heel fijn en zijn volledig op ons gemak bij elkaar. Maar we gaan ook veel ons eigen weg en claimen elkaar zeker niet. Voor anderen zijn we niet bepaald een sociaal of gezellig stel.
Het lijkt mij wel erg vermoeiend als de ander extravert is. Want dan moet je in staat zijn om duidelijk je grenzen aan te geven, anders gaat het niet werken.
@Olivia, mediteren kan heel goed zijn, maar het moet wel bij je passen. Je zou eens goede ademhalingsoefeningen op internet kunnen uitzoeken. En doe die een paar keer per dag, al is het maar 5 minuten.
Je schrijft dat jullie zijn uitgenodigd voor een barbeque. Is het een idee dat je wel gaat, maar met je vriend afspreekt dat als jij moe wordt, jij gewoon naar zijn huis gaat, en hij daar blijft?
Is hij het extraverte type?
zaterdag 14 april 2018 om 10:33
Wauw wat een herkenbaarheid.
Wat ik vervelend vind:
- iedereen kussen op een verjaardag, zelfs de jarige al. Ik vind kussen alleen niet vervelend als ik de persoon graag mag. Mannen kussen vind ik vaak ook vervelender omdat het dan vaak wat onhandiger gaat (ook qua lengte en zo).
Ik zit hier vaak over in dubio, meestal volg ik gewoon mijn voorganger of zeg ik gewoon tegen mezelf Huppakee! Met een verjaardag vind ik het nog logisch of zo, maar mensen kussen ook met Pasen met kerst etc. Als ik het dan niet doe voel ik me ook altijd wat afstandelijk, als ik het dan wel doe voel ik me ook even ongemakkelijk dus wat nu de beste keus is ik weet het niet. Mijn eigen familie is ook geen kus familie dus ben er ook niet echt mee opgegroeid. Ik zou mensen liever een knuffel geven.
Teamuitjes: precies wat jullie beschrijven, iedereen gedraagt zich net anders in een groep. Ik ben hier achteraf altijd helemaal kapot van en heb hoofdpijn. Laatste keer had ik het wat voor mezelf ingekort qua tijd, ik was pas in de middag aangesloten. En heb ik met mezelf afgesproken dat ik ook rustig/stil mag zijn i.p.v. dat ik dan ook nog mn best ga zitten doen dat kost me nog meer energie.
Ik ben ook veel beter een op een en als ik in functie ben. Op mijn werk kan ik ook heel sociaal doen tov ouders etc maar dat is op mijn werk, daar krijg ik ook voor betaald denk ik dan.
Verder vinden mensen mij altijd erg aardig, ik ben erg geïnteresseerd in mensen en wil iedereen altijd helpen en zich goed laten voelen. Herkennen jullie dat? Ik probeer hier wel mee op te letten want ook dat kost mij veel energie.
Op welke manier houden jullie rekening met je introvert zijn? Ik benoem wel steeds vaker dat iets niet voor mij weggelegd is (bijv. spreken voor een groep of optreden). Toch voel ik me dan nog steeds een beetje afwijkend. Ik probeer wel in te zien dat iedereen zijn kwaliteiten heeft en dit elkaar aanvult. Dus dat ik weer goed ben in dingen die andere misschien liever niet doen of minder goed kunnen. Ook vind ik confrontaties lastig en wil ik iedereen altijd te vriend houden, ook herkenbaar?
Wat mij trouwens helpt:
- dagje rust per week (dus niks plannen)
- rust tussen twee activiteiten
- max twee activiteiten per dag
- schrijven wat er in mijn hoofd zit (1x per week) vaak zie ik op papier ineens wat er mis gaat of waar ik behoefte aan heb
- sporten (hoofd leegmaken)
- wandelen in de natuur
- opruimen/ordenen/agenda plannen
Heel verhaal geworden, als ik het zo terug lees denk ik ook dat mensen mij als een afwijkend persoon zien en dat wil ik niet (maar moet ik &@?!€& aan hebben). En mezelf gewoon accepteren, en me meer richten op mijn kwaliteiten.
Wat ik vervelend vind:
- iedereen kussen op een verjaardag, zelfs de jarige al. Ik vind kussen alleen niet vervelend als ik de persoon graag mag. Mannen kussen vind ik vaak ook vervelender omdat het dan vaak wat onhandiger gaat (ook qua lengte en zo).
Ik zit hier vaak over in dubio, meestal volg ik gewoon mijn voorganger of zeg ik gewoon tegen mezelf Huppakee! Met een verjaardag vind ik het nog logisch of zo, maar mensen kussen ook met Pasen met kerst etc. Als ik het dan niet doe voel ik me ook altijd wat afstandelijk, als ik het dan wel doe voel ik me ook even ongemakkelijk dus wat nu de beste keus is ik weet het niet. Mijn eigen familie is ook geen kus familie dus ben er ook niet echt mee opgegroeid. Ik zou mensen liever een knuffel geven.
Teamuitjes: precies wat jullie beschrijven, iedereen gedraagt zich net anders in een groep. Ik ben hier achteraf altijd helemaal kapot van en heb hoofdpijn. Laatste keer had ik het wat voor mezelf ingekort qua tijd, ik was pas in de middag aangesloten. En heb ik met mezelf afgesproken dat ik ook rustig/stil mag zijn i.p.v. dat ik dan ook nog mn best ga zitten doen dat kost me nog meer energie.
Ik ben ook veel beter een op een en als ik in functie ben. Op mijn werk kan ik ook heel sociaal doen tov ouders etc maar dat is op mijn werk, daar krijg ik ook voor betaald denk ik dan.
Verder vinden mensen mij altijd erg aardig, ik ben erg geïnteresseerd in mensen en wil iedereen altijd helpen en zich goed laten voelen. Herkennen jullie dat? Ik probeer hier wel mee op te letten want ook dat kost mij veel energie.
Op welke manier houden jullie rekening met je introvert zijn? Ik benoem wel steeds vaker dat iets niet voor mij weggelegd is (bijv. spreken voor een groep of optreden). Toch voel ik me dan nog steeds een beetje afwijkend. Ik probeer wel in te zien dat iedereen zijn kwaliteiten heeft en dit elkaar aanvult. Dus dat ik weer goed ben in dingen die andere misschien liever niet doen of minder goed kunnen. Ook vind ik confrontaties lastig en wil ik iedereen altijd te vriend houden, ook herkenbaar?
Wat mij trouwens helpt:
- dagje rust per week (dus niks plannen)
- rust tussen twee activiteiten
- max twee activiteiten per dag
- schrijven wat er in mijn hoofd zit (1x per week) vaak zie ik op papier ineens wat er mis gaat of waar ik behoefte aan heb
- sporten (hoofd leegmaken)
- wandelen in de natuur
- opruimen/ordenen/agenda plannen
Heel verhaal geworden, als ik het zo terug lees denk ik ook dat mensen mij als een afwijkend persoon zien en dat wil ik niet (maar moet ik &@?!€& aan hebben). En mezelf gewoon accepteren, en me meer richten op mijn kwaliteiten.
zaterdag 14 april 2018 om 12:24
Doubletree20 schreef: ↑14-04-2018 07:03Hoe is je etentje met schoonfamilie nog gegaan Regine? Heb je het overleefd? Vreselijk he die verplichte nummertjes. Ik had vorige week een verjaardag van schoonfamilie die van 3 tot half 9 duurde. Die verjaardagen zijn maar 2x in het jaar maar mijn god wat zie ik daar iedere keer tegen op.
Ik moet er bij mijn man echt niet mee af komen dat ik niet mee ga want dan heb ik wel ruzie.
Ik zal niet in detail treden, maar om meerdere redenen was het niet echt een geslaagde avond. Liep uiteindelijk uit op ruzie tussen ons (toen we thuis waren al, niet echt met de rest erbij) en hebben een lange vermoeiende discussie gehad, en allebei heel slecht geslapen.
Dit soort dingen kosten me zo enorm veel energie. Vooraf, tijdens, en zeker ook achteraf omdat er altijd wel gedoe is (of omdat ik zelf gedoe ervan maak) en er altijd van overtuigd ben dat ze een hekel aan me hebben een daar veel te lang over doormaal.
Dit is echt al vanaf het begin een groot probleem in onze relatie, en zolang hij ouders heeft blijft dat natuurlijk terugkomen.
zaterdag 14 april 2018 om 16:37
Vervelend dat de avond zo is geëindigd. En dan was je nog niet lekker ook. Dat werkt dubbel tegen.RégineFilange schreef: ↑14-04-2018 12:24Ik zal niet in detail treden, maar om meerdere redenen was het niet echt een geslaagde avond. Liep uiteindelijk uit op ruzie tussen ons (toen we thuis waren al, niet echt met de rest erbij) en hebben een lange vermoeiende discussie gehad, en allebei heel slecht geslapen.
Dit soort dingen kosten me zo enorm veel energie. Vooraf, tijdens, en zeker ook achteraf omdat er altijd wel gedoe is (of omdat ik zelf gedoe ervan maak) en er altijd van overtuigd ben dat ze een hekel aan me hebben een daar veel te lang over doormaal.
Dit is echt al vanaf het begin een groot probleem in onze relatie, en zolang hij ouders heeft blijft dat natuurlijk terugkomen.
Ik vraag me soms af of ik misschien een relatie wil als ik flink ouder ben. Als de kans groot is dat (schoon)ouders niet meer leven. Zodat je niet met schoonoudergedoe zit.
zaterdag 14 april 2018 om 19:38
Wat naar Regine dat jullie ruzie kregen en de avond zo is geëindigd. Dan heb je al totaal geen zin en ben je blij dat de avond voorbij is, krijg je dat. Hopelijk hebben jullie het ondertussen weer bijgelegd!
Wij hebben ook vaak ruzie als we samen weg gaan. Hij zal wel aanvoelen dat ik er geen zin in heb en als ik dan ook nog ga zeuren dat ik op tijd naar huis wil
Bij mij gaan voornamelijk m’n nekharen overeind staan bij woorden zoals teambuilding, borrel, jubileum, bruiloft, feest. Dan krijg ik het al Spaans benauwd. Op de laatste verjaardag van mijn schoonfamilie kregen we te horen dat we in november 2 feesten hebben van 2 jubileum’s. Hellup!
Farahhh, herkenbaar hoor dat kusgedoe. Mogen ze van mij afschaffen. Vaak weet ik ook niet van moet ik die nou wel kussen of niet, doe je het wel gaat het zo klunzig, doe je het niet voel je je weer afstandelijk.
Wij hebben ook vaak ruzie als we samen weg gaan. Hij zal wel aanvoelen dat ik er geen zin in heb en als ik dan ook nog ga zeuren dat ik op tijd naar huis wil
Bij mij gaan voornamelijk m’n nekharen overeind staan bij woorden zoals teambuilding, borrel, jubileum, bruiloft, feest. Dan krijg ik het al Spaans benauwd. Op de laatste verjaardag van mijn schoonfamilie kregen we te horen dat we in november 2 feesten hebben van 2 jubileum’s. Hellup!
Farahhh, herkenbaar hoor dat kusgedoe. Mogen ze van mij afschaffen. Vaak weet ik ook niet van moet ik die nou wel kussen of niet, doe je het wel gaat het zo klunzig, doe je het niet voel je je weer afstandelijk.
zaterdag 14 april 2018 om 20:08
zaterdag 14 april 2018 om 20:18
Herkenbaar lijstje! Ik schrijf ook veel van me af. Ga ik zo ook weer doen.Farahhh schreef: ↑14-04-2018 10:33
Wat mij trouwens helpt:
- dagje rust per week (dus niks plannen)
- rust tussen twee activiteiten
- max twee activiteiten per dag
- schrijven wat er in mijn hoofd zit (1x per week) vaak zie ik op papier ineens wat er mis gaat of waar ik behoefte aan heb
- sporten (hoofd leegmaken)
- wandelen in de natuur
- opruimen/ordenen/agenda plannen
Sporten, vooral veel buiten de laatste tijd, hardlopen/fietsen. Dat helpt me om mijn hoofd leeg te maken.
Ik heb alleen wel iets meer behoefte aan dagjes niks, het liefst 3 dagen per week
ga dan wel sporten maar wil dan liever niks plannen.In de avond plan ik trouwens ook nooit iets, heb echt heel veel me-time nodig en dan nog is het vaak niet genoeg
Dat laatste puntje doe ik ook, zo fijn is dat, meestal op zondag.
zondag 15 april 2018 om 00:23
Vervelend Regine!
Ik herken het ook wel, als het mij dan teveel energie heeft gekost ga ik altijd tegen mijn vriend mopperen in de auto en zie ik alles heel negatief in terwijl het ook best leuk is geweest maar het gewoon op is en te lang heeft geduurd. Eigenlijk moet ik dan gewoon niks meer zeggen en gaan rusten of naar bed gaan.
Mijn schoonouders wonen gelukkig op 20 minuten afstand dus hoef er geen uuuuren heen en hoef niet te blijven slapen of zo. Lijkt me vreselijk. Toch vind ik familiedingen ook vaak lang duren. En overkomt het me en voel pas achteraf wat het me gekost heeft. Ik probeer hier wel rekening mee te houden, ga bijvoorbeeld twee uurtje, ga met een aparte auto, kom later of zonder me ff af daar. Ook ga ik er niet heel vaak heen, vriend gaat ook vaak niet mee naar mijn familie. Ik kan ook gewoon zeggen dat ik daar geen zin in heb dat is heel fijn.
Als ik het zo lees ben je over teveel grenzen gegaan en heb je daarom achteraf ruzie gekregen:
-Je was niet lekker
- het duurde te lang
Kan je hier geen afspraken met je vriend overmaken? Of een manier vinden dat het voor jou minder belastend is?
Ik herken het ook wel, als het mij dan teveel energie heeft gekost ga ik altijd tegen mijn vriend mopperen in de auto en zie ik alles heel negatief in terwijl het ook best leuk is geweest maar het gewoon op is en te lang heeft geduurd. Eigenlijk moet ik dan gewoon niks meer zeggen en gaan rusten of naar bed gaan.
Mijn schoonouders wonen gelukkig op 20 minuten afstand dus hoef er geen uuuuren heen en hoef niet te blijven slapen of zo. Lijkt me vreselijk. Toch vind ik familiedingen ook vaak lang duren. En overkomt het me en voel pas achteraf wat het me gekost heeft. Ik probeer hier wel rekening mee te houden, ga bijvoorbeeld twee uurtje, ga met een aparte auto, kom later of zonder me ff af daar. Ook ga ik er niet heel vaak heen, vriend gaat ook vaak niet mee naar mijn familie. Ik kan ook gewoon zeggen dat ik daar geen zin in heb dat is heel fijn.
Als ik het zo lees ben je over teveel grenzen gegaan en heb je daarom achteraf ruzie gekregen:
-Je was niet lekker
- het duurde te lang
Kan je hier geen afspraken met je vriend overmaken? Of een manier vinden dat het voor jou minder belastend is?
zondag 15 april 2018 om 04:44
zondag 15 april 2018 om 09:28
Ja hier precies hetzelfde.Filipapo001 schreef: ↑15-04-2018 04:44Hebben jullie je introvertheid ook met uitgaan. Iedereen staat dan helemaal uit zn dak te gaan en mee te schreeuwen en dansen.
En ik sta daar dan maar awkward bij en kan gewoon niet losgaan in de buurt van anderen. Heb dan behoorlijk de rem erop..
voor mij ook geen reden meer om uit tw gaan..
En het zijn ook gewoon teveel prikkels.
Toen ik een jaar of 18 was (god wat klinkt dat gek om te zeggen haha) ging ik weleens uit, en dat was wel leuk, maar dan zorgde ik gewoon dat ik van tevoren 1 of 2 wijntjes op had. Wordt je toch wat losser.
Maar aangezien ik nu veel in de zorg werk moet ik er echt niet meer aan denken. Heb al amper de energie voor andere dingen.
zondag 15 april 2018 om 11:47
Filipapo001 schreef: ↑15-04-2018 04:44Hebben jullie je introvertheid ook met uitgaan. Iedereen staat dan helemaal uit zn dak te gaan en mee te schreeuwen en dansen.
En ik sta daar dan maar awkward bij en kan gewoon niet losgaan in de buurt van anderen. Heb dan behoorlijk de rem erop..
voor mij ook geen reden meer om uit tw gaan..
Ik ga al nooit uit, zelfs vroeger nauwelijks
Maar inderdaad, de keren dat ik ging voelde ik me enorm geremd en durfde ik echt niet te dansen ofzo.Wat ik ook raar vind, want als kind, zeg maar tussen mijn 10e en 14e als er dan eens een schoolfeest was of een tienerdisco, ging ik helemaal los. Toen danste ik nog wel, deed ik optredens op school, was ik totaal niet bang of geremd.
Ik vraag me daarom weleens af of ik andere issues heb gekregen naarmate ik ouder werd, aangezien ik als kind nog helemaal niet zo was.
zondag 15 april 2018 om 11:49
Nah, de ruzie kwam door een andere reden dit keer. Maar normaal gesproken is het wel altijd strijd of ik mee moet, en zo ja hoe lang ik dan wil blijven, enz. Daar zijn echt al nare ongemakkelijke situaties door ontstaan.
