Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
donderdag 24 mei 2018 om 11:11
Ja ik ga altijd met mijn vriend op vakantie, dus dat zou kunnen, maar ik zou juist zo graag eens alleen durven gaan.Dierenvriend97 schreef: ↑24-05-2018 10:03Is er niet een goede vriend of vriendin die met je mee wil/kan?
Ik ben ook altijd heel gespannen voor het reizen, misselijk en overgeven etc. en kost me ook heel veel energie.
Ik september ga ik voor het eerst zonder ouders met het vliegtuig op vakantie maar ik ga samen met mijn vriend en bij hem voel ik me veel rustiger en minder gespannen dus durf ik het wel aan.
donderdag 24 mei 2018 om 17:08
Hoi allemaal,
Wat een leuk en herkenbaar topic
Ik herken heel veel van jullie verhalen. Ik vind de dualiteit in gewoon blij zijn met wie ik ben versus de gedachte dat ik "anders" ben weleens vervelend. Vrienden heb ik genoeg, een paar goede met wie ik een op een altijd afspraak.
Mijn vriend is zelf ook meer zo alhoewel hij wel wat makkelijker is soms dan ik in de sociale omgang.
Ik baal er weleens van, dat je dan ergens bent en iedereen praat gezellig op het feestje en dan kost het mij veel moeite om heel casual een gesprekje te voeren. Ik wil graag gesprekken met inhoud en voel het echt enorm snel aan als t net minder soepel loopt haha.
Type INFJ ben ik volgens de tests btw
Maar altijd het stukje te horen krijgen van dat je "verlegen of onzeker overkomt", kennen jullie dat ook? Ik ben gewoon bescheiden en blaas niet hoog van de toren. Maar met name met solliciteren lijkt het wel alsof ze alleen maar extraverte vlot kwebbelende mensen willen
Ik ben nu wel een tijdje bij een psych en heb goede tips gekregen om overal me wat minder van leren aan te trekken en mn grenzen aan te geven Alleen op dit moment gaat de therapie richting het leren omgaan met ongemakkelijke situaties dmv exposure oefeningen. Iemand daar bekend mee? Ik vind het eigenlijk niks merk ik.. Ook al vind ik iets niet zo relaxt om te doen, maar de motivatie/doel is belangrijk, dan pak ik het wel op. Ik vind het niet leuk om opzettelijk rotmomenten te gaan creëeren om me er later beter door te voelen :p
Xx
Wat een leuk en herkenbaar topic
Ik herken heel veel van jullie verhalen. Ik vind de dualiteit in gewoon blij zijn met wie ik ben versus de gedachte dat ik "anders" ben weleens vervelend. Vrienden heb ik genoeg, een paar goede met wie ik een op een altijd afspraak.
Mijn vriend is zelf ook meer zo alhoewel hij wel wat makkelijker is soms dan ik in de sociale omgang.
Ik baal er weleens van, dat je dan ergens bent en iedereen praat gezellig op het feestje en dan kost het mij veel moeite om heel casual een gesprekje te voeren. Ik wil graag gesprekken met inhoud en voel het echt enorm snel aan als t net minder soepel loopt haha.
Type INFJ ben ik volgens de tests btw
Maar altijd het stukje te horen krijgen van dat je "verlegen of onzeker overkomt", kennen jullie dat ook? Ik ben gewoon bescheiden en blaas niet hoog van de toren. Maar met name met solliciteren lijkt het wel alsof ze alleen maar extraverte vlot kwebbelende mensen willen
Ik ben nu wel een tijdje bij een psych en heb goede tips gekregen om overal me wat minder van leren aan te trekken en mn grenzen aan te geven
Alleen op dit moment gaat de therapie richting het leren omgaan met ongemakkelijke situaties dmv exposure oefeningen. Iemand daar bekend mee? Ik vind het eigenlijk niks merk ik.. Ook al vind ik iets niet zo relaxt om te doen, maar de motivatie/doel is belangrijk, dan pak ik het wel op. Ik vind het niet leuk om opzettelijk rotmomenten te gaan creëeren om me er later beter door te voelen :pXx
vrijdag 25 mei 2018 om 08:12
In een ander topic (over 'piekeren' en sociale omgang) schreef ik al dat ik soms mensen van me af lijk te duwen.
Dit heeft vooral ook te maken met angst en onzekerheid om gebruikt (emotioneel misbruikt) te worden en dat er over mij heen gelopen word.
Dit heb ik vooral met buren, op de werkvloer, voormalig vriendschappen etc.
Ik merk dat ik bepaalde mensen vermijd omdat ik er geen goed gevoel bij heb.
Daarin voel ik me wel erg kwetsbaar en onzeker.
Voel dat ik te weinig mijn grenzen aangeef en onvoldoende voor mezelf opkom.
Het veranderd wel, maar gaat erg langzaam.
Dat ik bepaalde personen van me af lijk te duwen heeft ook met een zeker verdedigingsmechanisme te maken.
Het lijkt alsof bij dit soort personen alle alarmbellen gaan rinkelen bij mij.
Wil niet achterdochtig zijn; heb echter wel de angst dat deze mensen niet goed voor mij zijn.
Het kost me energie om contact met ze te hebben en dit zet zich vooral om in negatieve energie (angst, onzekerheid, irritatie etc).
Dit heeft vooral ook te maken met angst en onzekerheid om gebruikt (emotioneel misbruikt) te worden en dat er over mij heen gelopen word.
Dit heb ik vooral met buren, op de werkvloer, voormalig vriendschappen etc.
Ik merk dat ik bepaalde mensen vermijd omdat ik er geen goed gevoel bij heb.
Daarin voel ik me wel erg kwetsbaar en onzeker.
Voel dat ik te weinig mijn grenzen aangeef en onvoldoende voor mezelf opkom.
Het veranderd wel, maar gaat erg langzaam.
Dat ik bepaalde personen van me af lijk te duwen heeft ook met een zeker verdedigingsmechanisme te maken.
Het lijkt alsof bij dit soort personen alle alarmbellen gaan rinkelen bij mij.
Wil niet achterdochtig zijn; heb echter wel de angst dat deze mensen niet goed voor mij zijn.
Het kost me energie om contact met ze te hebben en dit zet zich vooral om in negatieve energie (angst, onzekerheid, irritatie etc).
zaterdag 26 mei 2018 om 17:53
Nu had ik vandaag toch ook iets...
Ik had afgesproken met een kennis/oude bekende en ik kan me herinneren dat we goed klikten maar het was echt awkward...
Elke keer als ik iets zei reageerde ze gewoon niet
Echt super raar... Dus dan vertelde ik iets en dan keek ze me aan maar er kwam dan geen reactie.
Had echt het gevoel dat ik de hele tijd moest entertainen ofzo, voelde me heel ongemakkelijk. Het liep gewoon niet en viel vaak stil.
Ik had afgesproken met een kennis/oude bekende en ik kan me herinneren dat we goed klikten maar het was echt awkward...
Elke keer als ik iets zei reageerde ze gewoon niet
Echt super raar... Dus dan vertelde ik iets en dan keek ze me aan maar er kwam dan geen reactie.
Had echt het gevoel dat ik de hele tijd moest entertainen ofzo, voelde me heel ongemakkelijk. Het liep gewoon niet en viel vaak stil.
yesss wijzigde dit bericht op 26-05-2018 19:27
25.32% gewijzigd
zaterdag 26 mei 2018 om 19:21
Ja had het ook niet verwacht omdat het voorheen altijd leuk was, het kwam in ieder geval niet zo enthousiast over en dan ben ik op een gegeven moment een beetje leeg... en ik kan zelf best wel gek doen, was ook echt vrolijk en dat kwam er niet uit vandaag.
Met een vriend heb ik dat wel, we hebben dan zo'n lol en we hoeven maar iets te zien elkaar aan te kijken en we liggen in een deuk.
Dat miste ik vandaag ook, alsof we langs elkaar heen praatten en ik mezelf daardoor niet helemaal kon zijn.
Met een vriend heb ik dat wel, we hebben dan zo'n lol en we hoeven maar iets te zien elkaar aan te kijken en we liggen in een deuk.
Dat miste ik vandaag ook, alsof we langs elkaar heen praatten en ik mezelf daardoor niet helemaal kon zijn.
yesss wijzigde dit bericht op 26-05-2018 19:28
17.19% gewijzigd
zaterdag 26 mei 2018 om 19:21
Hoi yess. Nou dat klinkt als mijn vrijdagavond! Precies hetzelfde. Later liep het wel wat soepeler. Maar ik was dus echt vrolijk enthousiast en zij reageerde alsmaar heel teruggetrokken. Later bleek wel dat ze nog met iets zat, alleen ik kan gewoon heel slecht met zoiets omgaan. Als iemand eerst amper praat, dan kritiek uit. Dan leggen we het bij. En daarna merk ik dat ik me minder op mn gemak voel.
Niet heel leuke avond..
Niet heel leuke avond..
zaterdag 26 mei 2018 om 20:48
zondag 27 mei 2018 om 07:47
Hoe ga jij daarmee om Kwebbeltje? Ik heb nog steeds niet echt iets gevonden om daarmee om te gaan.
Wel jammer dat het mijn bui weer zo heeft beïnvloed.
Maar inderdaad Shewolf, dan voel je de hele tijd dat er iets is, maar dan heb ik liever dat iemand het meteen zegt.
Want achteraf denk ik dat ze niet lekker in haar vel zat, maar zeg dat dan of zeg de afspraak af, want dit was niet zo leuk op deze manier.
Wel jammer dat het mijn bui weer zo heeft beïnvloed.
Maar inderdaad Shewolf, dan voel je de hele tijd dat er iets is, maar dan heb ik liever dat iemand het meteen zegt.
Want achteraf denk ik dat ze niet lekker in haar vel zat, maar zeg dat dan of zeg de afspraak af, want dit was niet zo leuk op deze manier.
zondag 27 mei 2018 om 16:57
Hoe ik ermee omga.. Tja dat ligt er ook heel erg aan hoe ik me voel en hoe sterk ik in mijn schoenen sta. Ik heb het weleens gevraagd aan een vriendin en die zei toen dat er niets was, maar dan hoorde ik later van iemand anders dat er wel degelijk iets was maar dat ze dat niet aan mij wilde vertellen. Tja, hoe ziet zij onze vriendschap dan, dacht ik toen. Uiteindelijk is het contact met diegene wel verwaterd hoor.yesss schreef: ↑27-05-2018 07:47Hoe ga jij daarmee om Kwebbeltje? Ik heb nog steeds niet echt iets gevonden om daarmee om te gaan.
Wel jammer dat het mijn bui weer zo heeft beïnvloed.
Maar inderdaad Shewolf, dan voel je de hele tijd dat er iets is, maar dan heb ik liever dat iemand het meteen zegt.
Want achteraf denk ik dat ze niet lekker in haar vel zat, maar zeg dat dan of zeg de afspraak af, want dit was niet zo leuk op deze manier.
zondag 27 mei 2018 om 18:28
Ja wat jij ook zegt kwebbeltje, de ene dag ben ik even beter in adrem reageren en vragen wat er is en de andere dag hakt een lelijke opmerking er vrij snel in dus dan vermijd ik een mogelijk conflict.
Ja blijkbaar was ze nog geïrriteerd om iets van maanden geleden. En ik had zoiets van dat hebben we allang uitgepraat en dan bam! Weg sfeer.
En dan ga ik heel erg bewust van mezelf zijn hoe ik doe enzo. Want eerst denk je dat het daar aan ligt.
Heel vervelend!
Ja blijkbaar was ze nog geïrriteerd om iets van maanden geleden. En ik had zoiets van dat hebben we allang uitgepraat en dan bam! Weg sfeer.
En dan ga ik heel erg bewust van mezelf zijn hoe ik doe enzo. Want eerst denk je dat het daar aan ligt.
Heel vervelend!
zondag 27 mei 2018 om 18:32
Ik probeer het nu wel dan bij haar te laten. Die sfeer, dat is iets wat ik ook sterk voel.yesss schreef: ↑27-05-2018 07:47Hoe ga jij daarmee om Kwebbeltje? Ik heb nog steeds niet echt iets gevonden om daarmee om te gaan.
Wel jammer dat het mijn bui weer zo heeft beïnvloed.
Maar inderdaad Shewolf, dan voel je de hele tijd dat er iets is, maar dan heb ik liever dat iemand het meteen zegt.
Want achteraf denk ik dat ze niet lekker in haar vel zat, maar zeg dat dan of zeg de afspraak af, want dit was niet zo leuk op deze manier.
Maar uiteindelijk is het haar emotie en niet de mijne. Ik probeer dit dan als mantra te herhalen voor mezelf
Ja ik had dat ook hoor. Als je nog boos bent, zeg dat dan voor we meeten, want nu heeft t een stempel op de avond gedrukt.
En mooiste is dat de ander er waarschijnlijk niet meer mee zit. Die is het kwijt :p en wij kraken onze hersenen erover hier haha.
zondag 27 mei 2018 om 18:37
Ja precies dit inderdaad..shewolf schreef: ↑27-05-2018 18:28Ja wat jij ook zegt kwebbeltje, de ene dag ben ik even beter in adrem reageren en vragen wat er is en de andere dag hakt een lelijke opmerking er vrij snel in dus dan vermijd ik een mogelijk conflict.
Ja blijkbaar was ze nog geïrriteerd om iets van maanden geleden. En ik had zoiets van dat hebben we allang uitgepraat en dan bam! Weg sfeer.
En dan ga ik heel erg bewust van mezelf zijn hoe ik doe enzo. Want eerst denk je dat het daar aan ligt.
Heel vervelend!
zondag 27 mei 2018 om 19:29
Gevoelig voor sfeer, zou dat het zelfde zijn als hooggevoelig?
Want dat herken ik wel.
Dat je een negatieve energie voelt maar het niet kunt plaatsen. De gesprekken gaan dan stroef. Je denkt dat het aan jou ligt en wordt daar onzeker door.
Dan zit je in een neerwaardse spiraal, en wordt het helemaal niks meer met het gesprek.
Want dat herken ik wel.
Dat je een negatieve energie voelt maar het niet kunt plaatsen. De gesprekken gaan dan stroef. Je denkt dat het aan jou ligt en wordt daar onzeker door.
Dan zit je in een neerwaardse spiraal, en wordt het helemaal niks meer met het gesprek.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
zondag 27 mei 2018 om 19:49
Nog een week en dan ga ik een midweek weg met mijn moeder. Dubbele gevoelens. Heb ik altijd. Aan de ene kant leuk. Andere plaatsen en dingen bekijken, shoppen. Maar ik kijk ook al uit naar het moment dat het weer voorbij is. Spullen in- en uitpakken, ander huis waar je alles moet zoeken, steeds iemand om me heen. Ook al is ze mijn moeder. Hoe dichterbij de vakantie komt hoe meer gestrest ik raak.
zondag 27 mei 2018 om 19:58
Oh dat denk ik wel. In mijn geval welmarcellav schreef: ↑27-05-2018 19:29Gevoelig voor sfeer, zou dat het zelfde zijn als hooggevoelig?
Want dat herken ik wel.
Dat je een negatieve energie voelt maar het niet kunt plaatsen. De gesprekken gaan dan stroef. Je denkt dat het aan jou ligt en wordt daar onzeker door.
Dan zit je in een neerwaardse spiraal, en wordt het helemaal niks meer met het gesprek.
Alleen het klinkt gelijk zo zweverig voor de meeste mensen als ik t zo noem, terwijl het dat niet is
Maar idd, negatieve energie trekt je gelijk helemaal leeg na zo n gesprek. Ik merk ook wel dat ik mn vrienden erop uitkies. Dat ik me juist fijn voel en energie krijg na afspreken.
Gek he, hoe sommige mensen zo n negatief op je kunnen hebben.
zondag 27 mei 2018 om 20:03
Hm misschien kun je toch proberen om af en toe een mono-momentje in te plannen? Dat je even lekker uitgebreid gaat douchen of even een wandeling maakt zelf een half uurtje?hondenmens schreef: ↑27-05-2018 19:49Nog een week en dan ga ik een midweek weg met mijn moeder. Dubbele gevoelens. Heb ik altijd. Aan de ene kant leuk. Andere plaatsen en dingen bekijken, shoppen. Maar ik kijk ook al uit naar het moment dat het weer voorbij is. Spullen in- en uitpakken, ander huis waar je alles moet zoeken, steeds iemand om me heen. Ook al is ze mijn moeder. Hoe dichterbij de vakantie komt hoe meer gestrest ik raak.
zondag 27 mei 2018 om 20:40
Als ik met sommige mensen een gesprek heb gehad, ben ik daarna altijd moe. Op de 1 of andere manier zuigen ze al je energie op, heel bizar.
Mijn stiefmoeder is zo iemand. Ik heb in het begin wat problemen gehad met haar, ze is erg aanwezig en laat altijd merken dat ze er is. Of dat nu thuis is of ergens in een café/restaurant/etc.
Mede daardoor heb ik niet zoveel contact met haar. Nu ik niet meer thuis woon merk ik wel dat de band met haar íets verbeterd is ten opzichte van een aantal jaar terug.
Mijn stiefmoeder is zo iemand. Ik heb in het begin wat problemen gehad met haar, ze is erg aanwezig en laat altijd merken dat ze er is. Of dat nu thuis is of ergens in een café/restaurant/etc.
Mede daardoor heb ik niet zoveel contact met haar. Nu ik niet meer thuis woon merk ik wel dat de band met haar íets verbeterd is ten opzichte van een aantal jaar terug.
zondag 27 mei 2018 om 22:08
Vorige keer ging ik ook wel eens even alleen wandelen na het eten. Dan was zij toch te moe op dat moment. Zo lang we bezig zijn met iets gaat het goed. De momenten dat we in ons huisje zitten vind ik het moeilijkst. Bijvoorbeeld als we maar wat TV gaan kijken omdat er niks meer te doen is op het park. Maar we nog niet willen gaan slapen. Mijn moeder gaat wel haar laptop meenemen, dus kunnen we ook Internetten.
maandag 28 mei 2018 om 08:29
Ben zeer benieuwd naar het volgende.
Hoe gaan jullie eigenlijk om met contacten die niet goed (meer) lopen?
Het klinkt misschien wat algemeen en daarom geef ik even een voorbeeld.
Ik kom al meer dan een half jaar niet meer bij een tante van mij.
Dit heeft ermee te maken dat ik me voortdurend aan haar gedrag irriteer.
Ze doet niets anders dan het kleineren van bepaalde personen.
Ook vind ik het zeer irritant dat ze voortdurend loopt te mekkeren over linkse mensen.
Zelf heb ik lang SP gestemd en dat weet ze ook drommels goed.
Daarom vind ik het extra kwalijk dat ze dit voortdurend doet.
Ook vind ik haar zeer autoritair, bot en belerend in haar communicatie.
Ben er eigenlijk wel wat klaar mee.
Ik besef nu dat ik moet oppassen dat ik niet dezelfde fout maak, nu ik dit schrijf; en dat ik haar nu lijk te kleineren oid.
Het is echter tot een kookpunt gekomen bij mij en ik heb gewoon geen zin meer in haar gedrag.
Weet ook niet hoe ik het moet oplossen.
Durf mijn gevoelens niet te uiten bij haar en ik vind haar ook niet echt empathisch (dit heeft een oom van mij ook al benoemd over haar).
Ze blijft continu dezelfde gedragspatronen herhalen.
Ik voel dat ik er niet echt verder meer in kom.
Ben bang dat het tot een conflict kan komen en dat ik haar verwijten ga maken.
En dat is iets wat ik gewoon niet meer wil.
Hoe gaan jullie eigenlijk om met contacten die niet goed (meer) lopen?
Het klinkt misschien wat algemeen en daarom geef ik even een voorbeeld.
Ik kom al meer dan een half jaar niet meer bij een tante van mij.
Dit heeft ermee te maken dat ik me voortdurend aan haar gedrag irriteer.
Ze doet niets anders dan het kleineren van bepaalde personen.
Ook vind ik het zeer irritant dat ze voortdurend loopt te mekkeren over linkse mensen.
Zelf heb ik lang SP gestemd en dat weet ze ook drommels goed.
Daarom vind ik het extra kwalijk dat ze dit voortdurend doet.
Ook vind ik haar zeer autoritair, bot en belerend in haar communicatie.
Ben er eigenlijk wel wat klaar mee.
Ik besef nu dat ik moet oppassen dat ik niet dezelfde fout maak, nu ik dit schrijf; en dat ik haar nu lijk te kleineren oid.
Het is echter tot een kookpunt gekomen bij mij en ik heb gewoon geen zin meer in haar gedrag.
Weet ook niet hoe ik het moet oplossen.
Durf mijn gevoelens niet te uiten bij haar en ik vind haar ook niet echt empathisch (dit heeft een oom van mij ook al benoemd over haar).
Ze blijft continu dezelfde gedragspatronen herhalen.
Ik voel dat ik er niet echt verder meer in kom.
Ben bang dat het tot een conflict kan komen en dat ik haar verwijten ga maken.
En dat is iets wat ik gewoon niet meer wil.
maandag 28 mei 2018 om 08:40
Lastig JXL, vooral als het familie is..
Ik herken het wel. Ik heb ook een paar familieleden waar ik eigenlijk wel klaar mee ben.. Dat heeft te maken met verschillende uitspraken van ze, wat bij mij toen in het verkeerde keelgat is geschoten.
Daarbij is er 1 tante die me nog steeds ziet als een kind van 4. Dan zie ik haar op een verjaardag en vraagt ze letterlijk: En hoe gaat het met Kwebbel?
Ze kijkt me ook altijd met zo'n medelevende blik aan, vreselijk. Ik heb een tijdje minder goed in mijn vel gezeten en dan denkt ze de psychologe uit te kunnen hangen. Ze had nooit veel contact met de familie, maar sinds de scheiding van mijn ouders zoekt ze me steeds vaker op. Ik heb daar helemaal geen behoefte meer aan, nooit contact zoeken en nu ineens wel? Ga toch weg..
Sinds ik op mezelf woon zie ik ze echt nauwelijks. Misschien 3 keer per jaar of zo, op een verjaardag. Dan zeg ik ze keurig gedag maar zoek ik gauw iemand bij wie ik dan kan zitten of staan.
Ik herken het wel. Ik heb ook een paar familieleden waar ik eigenlijk wel klaar mee ben.. Dat heeft te maken met verschillende uitspraken van ze, wat bij mij toen in het verkeerde keelgat is geschoten.
Daarbij is er 1 tante die me nog steeds ziet als een kind van 4. Dan zie ik haar op een verjaardag en vraagt ze letterlijk: En hoe gaat het met Kwebbel?
Ze kijkt me ook altijd met zo'n medelevende blik aan, vreselijk. Ik heb een tijdje minder goed in mijn vel gezeten en dan denkt ze de psychologe uit te kunnen hangen. Ze had nooit veel contact met de familie, maar sinds de scheiding van mijn ouders zoekt ze me steeds vaker op. Ik heb daar helemaal geen behoefte meer aan, nooit contact zoeken en nu ineens wel? Ga toch weg..
Sinds ik op mezelf woon zie ik ze echt nauwelijks. Misschien 3 keer per jaar of zo, op een verjaardag. Dan zeg ik ze keurig gedag maar zoek ik gauw iemand bij wie ik dan kan zitten of staan.
