Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 2
vrijdag 1 mei 2009 om 17:59
Lieve Saar
(als je erover wilt schrijven, mag je mij altijd mailen, misschien helpt het?)
Hier redelijk rustig, bijkomen van gisteren denk ik. Een mooie kaart gekocht voor mijn tante, die ga ik in ieder geval sturen. Nog niets met de post gehad, misschien morgen. Ben wel veel met hem bezig in gedachten. Tja, broer van mijn vader..
(als je erover wilt schrijven, mag je mij altijd mailen, misschien helpt het?)
Hier redelijk rustig, bijkomen van gisteren denk ik. Een mooie kaart gekocht voor mijn tante, die ga ik in ieder geval sturen. Nog niets met de post gehad, misschien morgen. Ben wel veel met hem bezig in gedachten. Tja, broer van mijn vader..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 1 mei 2009 om 18:31
Bedankt EV, lief van je. Ik zou alleen niet weten wat ik moet schrijven of hoe ik het op kan schrijven.
Probeer vooral mijn gedachten een beetje te verzetten, wel mensen op te zoeken, ook al sluit ik me het liefst op in huis. Vanmiddag een vriendin gebeld en even een terrasje gepakt. Vanavond ga ik uit eten met haar en een vriendin van haar.
Ik hoop dat je voor jezelf een goede keuze kan maken, mocht je wel een kaart ontvangen. Voel je nergens toe verplicht en doe wat goed voor je voelt.
Probeer vooral mijn gedachten een beetje te verzetten, wel mensen op te zoeken, ook al sluit ik me het liefst op in huis. Vanmiddag een vriendin gebeld en even een terrasje gepakt. Vanavond ga ik uit eten met haar en een vriendin van haar.
Ik hoop dat je voor jezelf een goede keuze kan maken, mocht je wel een kaart ontvangen. Voel je nergens toe verplicht en doe wat goed voor je voelt.
vrijdag 1 mei 2009 om 18:39
zaterdag 2 mei 2009 om 18:43
Ha Saartje!
Ik vind het wel fijn dat deze tante wél aan mij heeft gedacht. Een hele tijd geleden overleed de vrouw van een andere oom (ook een broer van mijn vader) en kreeg ik geen kaart. En op de condoleancekaart die ik zelf naar hem stuurde, kreeg ik geen enkele reactie. Dan concludeer ik dus dat ik bij hun ook het zwarte schaap ben.
Deze tante denkt wat onafhankelijker, had ik zo ingeschat, en dat blijkt te kloppen, als ze mij nu toch een kaart stuurt. Ik mag haar ook wel trouwens. Als ik erheen zou gaan, is het alleen voor haar.
Maar...... ik weet niet of ik het aankan. Mijn moeder zal er zeker ook zijn, en verdere familie waarvan ik niet weet hoe ze tegenover mij staan. Heb zomaar het vermoeden dat ze blindelings achter mijn moeder staan. En om dan in zo'n negatieve sfeer te belanden, plus nog eens de emoties die er hangen vanwege een overlijden, dat bezorgt me nu al de rillingen.
Ik vind het wel fijn dat deze tante wél aan mij heeft gedacht. Een hele tijd geleden overleed de vrouw van een andere oom (ook een broer van mijn vader) en kreeg ik geen kaart. En op de condoleancekaart die ik zelf naar hem stuurde, kreeg ik geen enkele reactie. Dan concludeer ik dus dat ik bij hun ook het zwarte schaap ben.
Deze tante denkt wat onafhankelijker, had ik zo ingeschat, en dat blijkt te kloppen, als ze mij nu toch een kaart stuurt. Ik mag haar ook wel trouwens. Als ik erheen zou gaan, is het alleen voor haar.
Maar...... ik weet niet of ik het aankan. Mijn moeder zal er zeker ook zijn, en verdere familie waarvan ik niet weet hoe ze tegenover mij staan. Heb zomaar het vermoeden dat ze blindelings achter mijn moeder staan. En om dan in zo'n negatieve sfeer te belanden, plus nog eens de emoties die er hangen vanwege een overlijden, dat bezorgt me nu al de rillingen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 2 mei 2009 om 18:50
zaterdag 2 mei 2009 om 18:56
Ja, zoiets had ik wel gedacht. Een persoonlijk briefje bij mijn kaart in de envelop doen, waarin ik zoiets zeg of vraag. Of ze het op prijs stelt dat ik later een keer bij haar op bezoek kom, of zo. Ik denk er nog een dagje of zo over na.
Die vriendin waar ik zondag was (dat is dus een nichtje van deze tante, haar moeder is een zus) gaat er wel heen, weet ik inmiddels. Ik mag naast haar komen zitten, zei ze al. Maar ja, dat neemt niet weg dat al datgene waarover ik net in die laatste alinea schreef, net zo goed voelbaar is voor mij.
Die vriendin waar ik zondag was (dat is dus een nichtje van deze tante, haar moeder is een zus) gaat er wel heen, weet ik inmiddels. Ik mag naast haar komen zitten, zei ze al. Maar ja, dat neemt niet weg dat al datgene waarover ik net in die laatste alinea schreef, net zo goed voelbaar is voor mij.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 2 mei 2009 om 19:31
Wel lief van je vriendin. Maar ik snap ook dat het allemaal niet minder voelbaar wordt daardoor.
Doe het niet als je denkt het niet aan te kunnen (wat heel logisch is), je mag hierin ook echt aan jezelf denken.
Je tante kan je ook op andere manieren laten weten dat je aan haar denkt.
Je mag er hier wel iets over zeggen of vragen hoor.
Moet me nu even klaarmaken voor vanavond. Ga zo naar een vriendin, we gaan vanavond stappen om haar verjaardag te vieren. Heb er niet veel zin in, maar kan alleen maar meevallen dan hoop ik.
Misschien ben ik er zo nog even en anders morgen weer.
Doe het niet als je denkt het niet aan te kunnen (wat heel logisch is), je mag hierin ook echt aan jezelf denken.
Je tante kan je ook op andere manieren laten weten dat je aan haar denkt.
Je mag er hier wel iets over zeggen of vragen hoor.
Moet me nu even klaarmaken voor vanavond. Ga zo naar een vriendin, we gaan vanavond stappen om haar verjaardag te vieren. Heb er niet veel zin in, maar kan alleen maar meevallen dan hoop ik.
Misschien ben ik er zo nog even en anders morgen weer.
zaterdag 2 mei 2009 om 20:19
Tja, ik was ook even weg om te eten, dus misschien zie ik je niet meer, maar anders een fijne avond gewenst. Ik hoop dat het meevalt.
Je klonk een beetje moedeloos in je bericht. Ik vroeg me af of je je op je werk nu weer net zo voelt als voordat je ziek werd. Het lijkt of er structureel grenzen die jij aangeeft, overschreden worden. En dat dat iets is waar jij niet meer tegen kunt (terecht ook). Op mij komt het over of dit de laatste weken, sinds je weer begonnen bent met je werk, aan het toenemen is. Of dat nu bewust of onbewust gebeurt daar, het gebeurt. En je voelt het. Of is er meer aan de hand, wat je dwarszit? Iets in het werk zelf? De trainingen misschien, moet je die nog geven?
Je klonk een beetje moedeloos in je bericht. Ik vroeg me af of je je op je werk nu weer net zo voelt als voordat je ziek werd. Het lijkt of er structureel grenzen die jij aangeeft, overschreden worden. En dat dat iets is waar jij niet meer tegen kunt (terecht ook). Op mij komt het over of dit de laatste weken, sinds je weer begonnen bent met je werk, aan het toenemen is. Of dat nu bewust of onbewust gebeurt daar, het gebeurt. En je voelt het. Of is er meer aan de hand, wat je dwarszit? Iets in het werk zelf? De trainingen misschien, moet je die nog geven?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 2 mei 2009 om 20:30
Ik voel me ook even moedeloos nu.
Het ging een paar weken goed, ook met de gemaakte afspraken. Nadat het in het begin een paar keer mis was gegaan had ik het idee dat ik nu meer gesteund werd door leidinggevende. En nu loopt het dus weer mis en voel ik me echt in de steek gelaten, zowel door lg als door collega's.
Het lijkt niemand ook maar iets te kunnen schelen hoe het met me gaat, zolang ik er maar ben.
Het zal vast niet bewust gebeuren (dat hoop ik dan maar), maar er wordt zo weer over mijn aangegeven grenzen heen gewalst.
En ik voel me steeds kleiner worden, er steeds minder toe doen. Voel me een loser en een aansteller die het recht niet heeft voor zichzelf op te komen. En ik heb ook geen idee hoe ik dat nog kan doen.
Kom er morgen nog wel op terug, moet nu gaan.
En ja, ik zie ook dat ik heel moedeloos over kom. Ik weet het ook echt even niet...
Het ging een paar weken goed, ook met de gemaakte afspraken. Nadat het in het begin een paar keer mis was gegaan had ik het idee dat ik nu meer gesteund werd door leidinggevende. En nu loopt het dus weer mis en voel ik me echt in de steek gelaten, zowel door lg als door collega's.
Het lijkt niemand ook maar iets te kunnen schelen hoe het met me gaat, zolang ik er maar ben.
Het zal vast niet bewust gebeuren (dat hoop ik dan maar), maar er wordt zo weer over mijn aangegeven grenzen heen gewalst.
En ik voel me steeds kleiner worden, er steeds minder toe doen. Voel me een loser en een aansteller die het recht niet heeft voor zichzelf op te komen. En ik heb ook geen idee hoe ik dat nog kan doen.
Kom er morgen nog wel op terug, moet nu gaan.
En ja, ik zie ook dat ik heel moedeloos over kom. Ik weet het ook echt even niet...
zaterdag 2 mei 2009 om 20:39
Eigenlijk maakt dat niet eens uit, of het nu bewust of onbewust gebeurt; het effect is hetzelfde. Je voelt je wéér klein, er niet toe doen; bekende gevoelens (..van mij ook trouwens).
Dat oude zeer wordt weer getriggerd. Inclusief het gevoel van aansteller, loser, geen recht om voor jezelf op te komen.
Ik kan me heel, heel goed voorstellen dat je je hierdoor moedeloos voelt. Dat je niet meer weet hoe je nog voor jezelf kunt opkomen. Als je dat ook steeds maar weer moet doen... Hoe mis moet het gaan, denk je misschien wel, voordat ik eindelijk eens gehoord wordt? Voordat er eindelijk eens met MIJ rekening gehouden wordt?
Je hebt er niets aan, maar ik voel zo met je mee, in grote herkenning ook nog. Heb ook geen tips voor je, alleen mijn steun en luisterend oor. Ik hoop dat je een fijne avond hebt, waar je dit alles even van je af kunt zetten. Heel veel liefs, ik zie je morgen weer. (Ik ben hier dadelijk ook niet meer, manlief wil 's avonds op de computer.)
Ook aan de anderen: fijne avond.
Dat oude zeer wordt weer getriggerd. Inclusief het gevoel van aansteller, loser, geen recht om voor jezelf op te komen.
Ik kan me heel, heel goed voorstellen dat je je hierdoor moedeloos voelt. Dat je niet meer weet hoe je nog voor jezelf kunt opkomen. Als je dat ook steeds maar weer moet doen... Hoe mis moet het gaan, denk je misschien wel, voordat ik eindelijk eens gehoord wordt? Voordat er eindelijk eens met MIJ rekening gehouden wordt?
Je hebt er niets aan, maar ik voel zo met je mee, in grote herkenning ook nog. Heb ook geen tips voor je, alleen mijn steun en luisterend oor. Ik hoop dat je een fijne avond hebt, waar je dit alles even van je af kunt zetten. Heel veel liefs, ik zie je morgen weer. (Ik ben hier dadelijk ook niet meer, manlief wil 's avonds op de computer.)
Ook aan de anderen: fijne avond.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 2 mei 2009 om 23:07
Ik ben er weer! Was een paar dagen goed ziek en daarna een paar dagen afwezig. Was gezellig, ondanks het rotnieuws uit Apeldoorn.
Saar, wat EV zegt kan ik alleen maar beamen. Het is echt zaak om goed op je grenzen te letten. Die zijn van jou en op je werk dient men die gewoon te respecteren. Graag of niet graag. Dat het jou lusteloos, schuldig en alleen doet voelen kan ik me goed voorstellen.
Wurm, wat rot dat oude gevoel van 'neem mij niet kwalijk dat ik besta, mag ik goedkeuring'. Herkenbaar, en pijnlijk voor je. Klinkt misschien cru wat ik nu zeg maar je hebt nu die oogkleppen op. Niet toen je schreef dat je jezelf wel ok vond.
En verder zwaai ik iedereen tegemoet. Ik voel me trouwens best happy.
Saar, wat EV zegt kan ik alleen maar beamen. Het is echt zaak om goed op je grenzen te letten. Die zijn van jou en op je werk dient men die gewoon te respecteren. Graag of niet graag. Dat het jou lusteloos, schuldig en alleen doet voelen kan ik me goed voorstellen.
Wurm, wat rot dat oude gevoel van 'neem mij niet kwalijk dat ik besta, mag ik goedkeuring'. Herkenbaar, en pijnlijk voor je. Klinkt misschien cru wat ik nu zeg maar je hebt nu die oogkleppen op. Niet toen je schreef dat je jezelf wel ok vond.
En verder zwaai ik iedereen tegemoet. Ik voel me trouwens best happy.
zondag 3 mei 2009 om 11:03
Gelukkig dat je weer beter bent en nog beter dat je je best happy voelt, Hanke.
Hier allesbehalve. Vannacht ook weer zo rot gedroomd, afwijzing aan alle kanten. Heb 'n tijd beneden gezeten. Volgens mij heel wat verwerking bezig, elke nacht van die rotdromen en ik voel mij hier thuis afstandelijk omdat er zoveel gaande is. Ik heb er zo genoeg van. Wil onderhand eens een keer rust en vrede van binnen.
Ik denk dat ik niet naar de uitvaart ga. Sta niet voor mezelf in als ik daar mijn moeder zie, nu ik steeds zo heftig vanalles voel. Of mijn zussen en broer, als die komen. Mijn gevoelens van afwijzing, verraad, bedrog, eenzaamheid zijn zo heftig de laatste tijd dat ik er geen raad mee weet. En of ik dan, alleen voor die tante, mezelf aan moet doen om deze personen onder ogen te komen? Moet ik er maar tegen kunnen om ze te zien? Ik ga de kaart sturen met een persoonlijk briefje aan deze tante. En dan maar hopen dat ze het begrijpt waarom ik niet kom.
Hier allesbehalve. Vannacht ook weer zo rot gedroomd, afwijzing aan alle kanten. Heb 'n tijd beneden gezeten. Volgens mij heel wat verwerking bezig, elke nacht van die rotdromen en ik voel mij hier thuis afstandelijk omdat er zoveel gaande is. Ik heb er zo genoeg van. Wil onderhand eens een keer rust en vrede van binnen.
Ik denk dat ik niet naar de uitvaart ga. Sta niet voor mezelf in als ik daar mijn moeder zie, nu ik steeds zo heftig vanalles voel. Of mijn zussen en broer, als die komen. Mijn gevoelens van afwijzing, verraad, bedrog, eenzaamheid zijn zo heftig de laatste tijd dat ik er geen raad mee weet. En of ik dan, alleen voor die tante, mezelf aan moet doen om deze personen onder ogen te komen? Moet ik er maar tegen kunnen om ze te zien? Ik ga de kaart sturen met een persoonlijk briefje aan deze tante. En dan maar hopen dat ze het begrijpt waarom ik niet kom.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 3 mei 2009 om 14:50
Ik ben er ook weer.
Best een leuke avond gehad, al lukte het niet zo goed de knop om te zetten. Maar was toch fijn om even samen te zijn met deze twee lieve vriendinnen.
Korte en onrustige nacht gehad, naar gedroomd over het werk.
Het houdt me duidelijk erg bezig...
Vanochtend wel tot een plan gekomen samen met vriendin.
Ik ga morgen naar vervanger toe en eisen dat er wat veranderd wordt voor komende week.
Zal op zich niets aan mijn rotgevoel veranderen, want hoe dan ook zal ik met een vervelend gevoel op mijn werk zijn.
Maar dan kom ik in elk geval wel voor mezelf op.
En de optie van ziekmelden houd ik in mijn achterhoofd voor als het echt niet gaat.
EV, aan een luisterend oor en wat steun en begrip heb ik juist heel veel. Oplossingen zal ik zelf moeten vinden, dat kan een ander niet voor me doen. Maar ik vind het heel fijn dat ik mijn verhaal kwijt kan en dat er begrip is.
Ik ga zo aan mezelf twijfelen.
Want wat je zegt is ook zo, het triggert oud zeer. Het gaat verder dan alleen werk wat gevoel betreft.
Ik voel me zo kwetsbaar en wankel op dit moment. En het is zo dubbel, want aan de ene kant is het werk een soort houvast nu. En tegelijk lijkt het nu even alles weg te slaan.
Lijkt me een goede beslissing EV, om niet te gaan.
Je hoeft jezelf dat niet aan te doen.
Jouw tante zal je beslissing echt wel begrijpen.
Je verlangen naar rust van binnen begrijp ik goed. Alle heftigheid en gevoelens die je soms misschien lijken te overspoelen. Het zou fijn zijn dat gewoon eens even stop te kunnen zetten, even helemaal niets, rust.
Vind je het moeilijk (eenzaam?)dat jij je nu zo afstandelijk voelt? Heb je dat nodig of is het meer dat je niet anders kan nu?
Best een leuke avond gehad, al lukte het niet zo goed de knop om te zetten. Maar was toch fijn om even samen te zijn met deze twee lieve vriendinnen.
Korte en onrustige nacht gehad, naar gedroomd over het werk.
Het houdt me duidelijk erg bezig...
Vanochtend wel tot een plan gekomen samen met vriendin.
Ik ga morgen naar vervanger toe en eisen dat er wat veranderd wordt voor komende week.
Zal op zich niets aan mijn rotgevoel veranderen, want hoe dan ook zal ik met een vervelend gevoel op mijn werk zijn.
Maar dan kom ik in elk geval wel voor mezelf op.
En de optie van ziekmelden houd ik in mijn achterhoofd voor als het echt niet gaat.
EV, aan een luisterend oor en wat steun en begrip heb ik juist heel veel. Oplossingen zal ik zelf moeten vinden, dat kan een ander niet voor me doen. Maar ik vind het heel fijn dat ik mijn verhaal kwijt kan en dat er begrip is.
Ik ga zo aan mezelf twijfelen.
Want wat je zegt is ook zo, het triggert oud zeer. Het gaat verder dan alleen werk wat gevoel betreft.
Ik voel me zo kwetsbaar en wankel op dit moment. En het is zo dubbel, want aan de ene kant is het werk een soort houvast nu. En tegelijk lijkt het nu even alles weg te slaan.
Lijkt me een goede beslissing EV, om niet te gaan.
Je hoeft jezelf dat niet aan te doen.
Jouw tante zal je beslissing echt wel begrijpen.
Je verlangen naar rust van binnen begrijp ik goed. Alle heftigheid en gevoelens die je soms misschien lijken te overspoelen. Het zou fijn zijn dat gewoon eens even stop te kunnen zetten, even helemaal niets, rust.
Vind je het moeilijk (eenzaam?)dat jij je nu zo afstandelijk voelt? Heb je dat nodig of is het meer dat je niet anders kan nu?
zondag 3 mei 2009 om 17:16
Het is meer dat ik niet anders kan; het voelt niet goed, want het is hetzelfde wat ik heel mijn leven al deed. Me afsluiten van anderen. En nu voel ik het mezelf gewoon doen. Ik sluit hem compleet buiten.
Vanmiddag belde eindelijk mijn tante, ik zal haar voortaan T. noemen (jongste zus moeder dus): oom heeft eindelijk ook mijn boek uit. Ze vroeg hoe het ging. Matig, zei ik, maar ze vroeg wat door en toen werd ik eerlijker en zelfs emo. Tja, en wat er dan gebeurt, is dat iemand niet meer weet wat te zeggen. En wat ze zegt, dat ze om me geeft, dat er een band was vanaf mijn geboorte etc. komt niet binnen, het is alsof ik niemand meer echt kan toelaten. Tenminste, momenteel niet. Ze komt morgenvroeg het boek terugbrengen.
Vanmiddag belde eindelijk mijn tante, ik zal haar voortaan T. noemen (jongste zus moeder dus): oom heeft eindelijk ook mijn boek uit. Ze vroeg hoe het ging. Matig, zei ik, maar ze vroeg wat door en toen werd ik eerlijker en zelfs emo. Tja, en wat er dan gebeurt, is dat iemand niet meer weet wat te zeggen. En wat ze zegt, dat ze om me geeft, dat er een band was vanaf mijn geboorte etc. komt niet binnen, het is alsof ik niemand meer echt kan toelaten. Tenminste, momenteel niet. Ze komt morgenvroeg het boek terugbrengen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 3 mei 2009 om 17:22
Eigenlijk is, zoals je zegt, een luisterend oor, steun en begrip ook genoeg. Maar daar kom ik dan niet op, als ze vraagt of ze iets voor mij kan doen. Ik moet ook zelf oplossingen vinden om met al die overweldigende emoties van nu om te gaan.
Het was gewoon een erge rotweek. Dat gesprek met mijn vriendin zondag heeft veel beelden over mijn tienertijd en jeugd opgeroepen; en dan een paar dagen later horen over zijn overlijden. En dan geen therapie deze week, omdat ze 2 wk. meivakantie heeft, dus ik kon ook nog niet eens met een 'neutraal iemand' praten. Dan gaat het ophopen.
Kwetsbaar en wankel, ook dat herken ik. Volgens mij komt het omdat jij ook aan het voelen bent, sinds de therapie, in plaats van alleen maar rationeel 'alles een plek te hebben gegeven'. Heb je daarom, afgezien van afspraken die niet nagekomen worden, ook dat rotgevoel op het werk? Succes alvast voor morgen; goed plan lijkt me. En fijn dat je toch wel een best leuke avond hebt gehad gisteren.
Ster, hoe gaat het?
Het was gewoon een erge rotweek. Dat gesprek met mijn vriendin zondag heeft veel beelden over mijn tienertijd en jeugd opgeroepen; en dan een paar dagen later horen over zijn overlijden. En dan geen therapie deze week, omdat ze 2 wk. meivakantie heeft, dus ik kon ook nog niet eens met een 'neutraal iemand' praten. Dan gaat het ophopen.
Kwetsbaar en wankel, ook dat herken ik. Volgens mij komt het omdat jij ook aan het voelen bent, sinds de therapie, in plaats van alleen maar rationeel 'alles een plek te hebben gegeven'. Heb je daarom, afgezien van afspraken die niet nagekomen worden, ook dat rotgevoel op het werk? Succes alvast voor morgen; goed plan lijkt me. En fijn dat je toch wel een best leuke avond hebt gehad gisteren.
Ster, hoe gaat het?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 3 mei 2009 om 19:08
Dag lieverds.
Jee wat een geworstel hier.
En wat weinig om bij te lezen. Goed of slecht teken?
Heb best veel aan jullie gedacht.
Zal straks even bijlezen ook op de hyves.
Hier gaat ie wel okee. Prima dagje vandaag.
Liefs!
Ow EV!!! Je boek! Wat geweldig. Krachtig maar ook kwetsbaar. Wat ben je toch een sterke vrouw. Super dapper, mijn complimenten voor je lef en je doorzettingsvermogen!
Vangen!
Saar, ik heb je nog niet gelezen op hyves maar 't voelt niet zo goed, je postings. Of in ieder geval, hetgeen wat afgeeft, wat het uitstraalt.
Kop op he meissie.
Reageer later op jullie allemaal!
Nog een keer, heul veel liefs!
Jee wat een geworstel hier.
En wat weinig om bij te lezen. Goed of slecht teken?
Heb best veel aan jullie gedacht.
Zal straks even bijlezen ook op de hyves.
Hier gaat ie wel okee. Prima dagje vandaag.
Liefs!
Ow EV!!! Je boek! Wat geweldig. Krachtig maar ook kwetsbaar. Wat ben je toch een sterke vrouw. Super dapper, mijn complimenten voor je lef en je doorzettingsvermogen!
Vangen!
Saar, ik heb je nog niet gelezen op hyves maar 't voelt niet zo goed, je postings. Of in ieder geval, hetgeen wat afgeeft, wat het uitstraalt.
Kop op he meissie.
Reageer later op jullie allemaal!
Nog een keer, heul veel liefs!
