Psyche
alle pijlers
Leven in armoede
dinsdag 16 april 2013 om 22:47
Ik ben even heel verdrietig want er komt opeens een hoop pijn en verdriet boven waarvan ik me niet eens bewust was dat ik dat had. In de jaren heb ik geleerd me te verbijten, het verdriet te verdragen.
De reden dat ik mij verdrietig voel is dat ik me realiseerde dat ik zeker sinds mijn pubertijd, geleefd heb onder het juk van armoede. Als een zwaar anker zat en zit het om mijn gezin heen. Mijn ouders waren oorspronkelijk welvarende hardwerkende mensen met een hoge baan, ze hebben HBO en WO gedaan. In mijn kindertijd ben ik niks tekort gekomen.
Toen is mijn moeder arbeidsongeschikt geraakt en moest mijn vader het wiel alleen trekken want mijn moeder bleef in haar uitkering, ze vond het wel prima zo (dat kon toen nog).
Mijn vader bleek jarenlang een beeld te scheppen wat niet helemaal klopte. Zijn bedrijf wat ooit succesvol was had al jaren geen inkomsten meer. Hij had een rare constructie bedacht om het vol te houden, 'want die opdracht zou wel komen, echt waar'. Mijn moeder interesseerde zich niet in de financiën, sowieso betaalde mijn vader toch voor alles en ze moest niet zeuren het zou wel goed komen.
Nu moeten zij al jaren een schuld terugbetalen aan de belastingdienst. Dit komt omdat mijn vader jarenlang niet zijn inkomsten heeft opgegeven door die rare constructie om tijd te rekken.
Mijn ouders betalen het netjes af, elke cent van hun pensioen waar ze hard voor gewerkt hebben gaat er naartoe.
Ondertussen merk ik steeds meer dat ik ondertussen een knauw meegekregen heb. Ik weet niet meer wat het is om geen financiële zorgen te hebben, om me niet medeverantwoordelijk te voelen voor de financiën. Er zijn tijden geweest dat ik honger had, en dat we heel zuinig met eten kopen moesten doen. Toen zat ik op het gymnasium tussen de verwende kindjes, op zich wel raar dus. Als mijn docent een appel at, snakte ik naar die appel soms.
Mijn ouders voelen zich super schuldig maar hebben ook zoiets van: je hebt geen geld nodig om gelukkig te zijn. En op zich ben ik ook best gelukkig. Ik heb weinig nodig.
De momenten waarin ik zelf in financiële nood zit, zijn echter wel erg zwaar. Ik weet dat ik nooit om geld zou kunnen vragen omdat ze dat gewoon niet hebben. Mijn broer hebben ze in het verleden wel vaak wat geleend maar toen ik eenmaal wat ouder was kon dit nooit.
Mijn broers en zussen hebben ze wel in weelde op kunnen voeden. Mijn broer heeft nog net het laatste staartje meegekregen maar is er nog goed afgekomen. Hij snapt niet dat mijn ouders geen geld hebben, is erg egoïstisch en wordt altijd financieel geholpen door mijn ouders. Mijn andere broer en zus zijn goed terecht gekomen en verdienen bovenmodaal, zij hebben mijn ouders wat geld geleend.
Mijn ouders vinden dat ik in principe recht heb op hetzelfde als wat mijn broers en zussen hebben gekregen (collegegeld en studieboeken), maar ik weet dat ze hiervoor krom moeten liggen, dus ik doe het niet. Ze laten al gauw snel het onderwerp liggen.
Ik leen dit dus gewoon of betaal alles uit eigen zak.
Ik zie er sjofel uit als ik heel eerlijk ben en ik heb wat overgewicht. Ik zie er vaak moe en grauw uit en je kan zien dat ik het moeilijk heb gehad. Mijn kleren zijn uitgelubberd. Als ik kijk naar mijn medestudenten (ben bijna klaar met mijn WO opleiding) dan steek ik af. Er wordt op mij neergekeken en mensen denken dat ik geen gevoel voor mode heb. Ik heb er echter gewoon het geld niet voor.
Mijn ouders snappen niet hoe de wereld nu in elkaar zit. Dat de ouders van mijn vrienden luxe backpackjaren voor hen betalen. Dat ze met hen naar locaties als Nepal en Amerika gaan. Dat iedereen met een apple laptop en daarnaast hun ipad in de klas zit.
Ik heb nu zelf geld gespaard voor zo'n reis (mijn droomwens) maar iets houdt mij al jaren tegen: het voelt alsof ik er geen recht op heb. Mijn ouders vinden het sowieso een belachelijk idee, er zal wel wat mis met me zijn... Dat gebruik je toch voor de volgende tegenslag? zeggen ze. En dan ga ik toch weer niet, en dan gaat de kans voorbij en besteed ik het geld aan andere dingen, eten enzo. Langzaamaan daalt de stapel geld dan weer.
Ik voel me gevangen in de armoede waarin ik nu al 10 jaar leef. Ik voel me gevangen als jongere in een wereld waarin alles bij anderen maar lijkt te kunnen en ik scheef aangekeken wordt dat ik dat niet heb.
Ik gun anderen alles en lach erbij, maar ergens doet het blijkbaar pijn (anders voelde ik dat net niet opeens). Pijn dat ik in deze situatie heb moeten leven. Schaamte dat mijn ouders niet echt voor mij hebben kunnen zorgen zoals dat zou moeten en de pijn die er is dat ik mijn ouders überhaupt hiervan de schuld durf te geven. Dat leven voor mij als vechten en overleven voelt, vechten om uit deze k*tsituatie te komen! Dat elke dag een struggle is, maar dat ik wel denk: dit is een stap in mijn nieuwe toekomst zonder geldzorgen en waarbij ik rijk en hoogopgeleid en mee kan doen.
Maar stiekem weet ik dat ik dit nooit achter kan laten. Want over elk luxeproduct wat ik koop voel ik me schuldig. Dit zou ik niet moeten hebben. De armoede zit in me, het zit tot in het diepste van mijn bot en ik ben bang dat het geld er straks dan wel zal zijn (ik wil de rest van mijn leven fulltime werken, mijn kinderen zal het aan niets ontkomen) maar in mijn hart zal ik altijd 'arm' zijn.
En dat doet pijn.
Het enige wat troost biedt is de gedachte: wacht maar, straks ben ik net zo rijk en gelukkig als jullie.
De reden dat ik mij verdrietig voel is dat ik me realiseerde dat ik zeker sinds mijn pubertijd, geleefd heb onder het juk van armoede. Als een zwaar anker zat en zit het om mijn gezin heen. Mijn ouders waren oorspronkelijk welvarende hardwerkende mensen met een hoge baan, ze hebben HBO en WO gedaan. In mijn kindertijd ben ik niks tekort gekomen.
Toen is mijn moeder arbeidsongeschikt geraakt en moest mijn vader het wiel alleen trekken want mijn moeder bleef in haar uitkering, ze vond het wel prima zo (dat kon toen nog).
Mijn vader bleek jarenlang een beeld te scheppen wat niet helemaal klopte. Zijn bedrijf wat ooit succesvol was had al jaren geen inkomsten meer. Hij had een rare constructie bedacht om het vol te houden, 'want die opdracht zou wel komen, echt waar'. Mijn moeder interesseerde zich niet in de financiën, sowieso betaalde mijn vader toch voor alles en ze moest niet zeuren het zou wel goed komen.
Nu moeten zij al jaren een schuld terugbetalen aan de belastingdienst. Dit komt omdat mijn vader jarenlang niet zijn inkomsten heeft opgegeven door die rare constructie om tijd te rekken.
Mijn ouders betalen het netjes af, elke cent van hun pensioen waar ze hard voor gewerkt hebben gaat er naartoe.
Ondertussen merk ik steeds meer dat ik ondertussen een knauw meegekregen heb. Ik weet niet meer wat het is om geen financiële zorgen te hebben, om me niet medeverantwoordelijk te voelen voor de financiën. Er zijn tijden geweest dat ik honger had, en dat we heel zuinig met eten kopen moesten doen. Toen zat ik op het gymnasium tussen de verwende kindjes, op zich wel raar dus. Als mijn docent een appel at, snakte ik naar die appel soms.
Mijn ouders voelen zich super schuldig maar hebben ook zoiets van: je hebt geen geld nodig om gelukkig te zijn. En op zich ben ik ook best gelukkig. Ik heb weinig nodig.
De momenten waarin ik zelf in financiële nood zit, zijn echter wel erg zwaar. Ik weet dat ik nooit om geld zou kunnen vragen omdat ze dat gewoon niet hebben. Mijn broer hebben ze in het verleden wel vaak wat geleend maar toen ik eenmaal wat ouder was kon dit nooit.
Mijn broers en zussen hebben ze wel in weelde op kunnen voeden. Mijn broer heeft nog net het laatste staartje meegekregen maar is er nog goed afgekomen. Hij snapt niet dat mijn ouders geen geld hebben, is erg egoïstisch en wordt altijd financieel geholpen door mijn ouders. Mijn andere broer en zus zijn goed terecht gekomen en verdienen bovenmodaal, zij hebben mijn ouders wat geld geleend.
Mijn ouders vinden dat ik in principe recht heb op hetzelfde als wat mijn broers en zussen hebben gekregen (collegegeld en studieboeken), maar ik weet dat ze hiervoor krom moeten liggen, dus ik doe het niet. Ze laten al gauw snel het onderwerp liggen.
Ik leen dit dus gewoon of betaal alles uit eigen zak.
Ik zie er sjofel uit als ik heel eerlijk ben en ik heb wat overgewicht. Ik zie er vaak moe en grauw uit en je kan zien dat ik het moeilijk heb gehad. Mijn kleren zijn uitgelubberd. Als ik kijk naar mijn medestudenten (ben bijna klaar met mijn WO opleiding) dan steek ik af. Er wordt op mij neergekeken en mensen denken dat ik geen gevoel voor mode heb. Ik heb er echter gewoon het geld niet voor.
Mijn ouders snappen niet hoe de wereld nu in elkaar zit. Dat de ouders van mijn vrienden luxe backpackjaren voor hen betalen. Dat ze met hen naar locaties als Nepal en Amerika gaan. Dat iedereen met een apple laptop en daarnaast hun ipad in de klas zit.
Ik heb nu zelf geld gespaard voor zo'n reis (mijn droomwens) maar iets houdt mij al jaren tegen: het voelt alsof ik er geen recht op heb. Mijn ouders vinden het sowieso een belachelijk idee, er zal wel wat mis met me zijn... Dat gebruik je toch voor de volgende tegenslag? zeggen ze. En dan ga ik toch weer niet, en dan gaat de kans voorbij en besteed ik het geld aan andere dingen, eten enzo. Langzaamaan daalt de stapel geld dan weer.
Ik voel me gevangen in de armoede waarin ik nu al 10 jaar leef. Ik voel me gevangen als jongere in een wereld waarin alles bij anderen maar lijkt te kunnen en ik scheef aangekeken wordt dat ik dat niet heb.
Ik gun anderen alles en lach erbij, maar ergens doet het blijkbaar pijn (anders voelde ik dat net niet opeens). Pijn dat ik in deze situatie heb moeten leven. Schaamte dat mijn ouders niet echt voor mij hebben kunnen zorgen zoals dat zou moeten en de pijn die er is dat ik mijn ouders überhaupt hiervan de schuld durf te geven. Dat leven voor mij als vechten en overleven voelt, vechten om uit deze k*tsituatie te komen! Dat elke dag een struggle is, maar dat ik wel denk: dit is een stap in mijn nieuwe toekomst zonder geldzorgen en waarbij ik rijk en hoogopgeleid en mee kan doen.
Maar stiekem weet ik dat ik dit nooit achter kan laten. Want over elk luxeproduct wat ik koop voel ik me schuldig. Dit zou ik niet moeten hebben. De armoede zit in me, het zit tot in het diepste van mijn bot en ik ben bang dat het geld er straks dan wel zal zijn (ik wil de rest van mijn leven fulltime werken, mijn kinderen zal het aan niets ontkomen) maar in mijn hart zal ik altijd 'arm' zijn.
En dat doet pijn.
Het enige wat troost biedt is de gedachte: wacht maar, straks ben ik net zo rijk en gelukkig als jullie.
woensdag 17 april 2013 om 00:31
quote:Sakara schreef op 17 april 2013 @ 00:28:
[...]
Tja, ze staan er denk ik niet bij stil. Vinden dat hun ouders terecht meer geld hebben want mijn moeder is toch een uitkeringstrekker. Dat ze daarvoor 40 jaar lang gewerkt heeft doet er dan niet toe ofzo.
Dit soort dingen worden eigenlijk nooit echt besproken. Ik zeg wel eens iets en dan zeggen ze dat dat echt niet goed is of ze worden vaak gewoon stil..Dat vind ik oprecht jammer, TO. Wil jij bij dat stelletje horen dat zo over je moeder denkt? Ik zou serieus overwegen om te stoppen met die vriendenclub, hoe moeilijk dat ook is. Er zijn heus mensen op de Universiteit die het, net als jij, minder hebben, maar die wel aardig zijn. Zoek die mensen eens op!
[...]
Tja, ze staan er denk ik niet bij stil. Vinden dat hun ouders terecht meer geld hebben want mijn moeder is toch een uitkeringstrekker. Dat ze daarvoor 40 jaar lang gewerkt heeft doet er dan niet toe ofzo.
Dit soort dingen worden eigenlijk nooit echt besproken. Ik zeg wel eens iets en dan zeggen ze dat dat echt niet goed is of ze worden vaak gewoon stil..Dat vind ik oprecht jammer, TO. Wil jij bij dat stelletje horen dat zo over je moeder denkt? Ik zou serieus overwegen om te stoppen met die vriendenclub, hoe moeilijk dat ook is. Er zijn heus mensen op de Universiteit die het, net als jij, minder hebben, maar die wel aardig zijn. Zoek die mensen eens op!
woensdag 17 april 2013 om 00:32
quote:Orzoo schreef op 17 april 2013 @ 00:31:
Je verhaal klopt van geen kant. Als je vader een inkomen heeft krijgt je moeder geen bijstandsuitkering en daarna zeg je opeens dat je ouders gepensioneerd zijn...
Ze heeft geen bijstandsuitkering maar een arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Ze zijn sinds kort gepensioneerd.
Je verhaal klopt van geen kant. Als je vader een inkomen heeft krijgt je moeder geen bijstandsuitkering en daarna zeg je opeens dat je ouders gepensioneerd zijn...
Ze heeft geen bijstandsuitkering maar een arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Ze zijn sinds kort gepensioneerd.
woensdag 17 april 2013 om 00:33
Op 1 oktober 2012 maakten de politici Diederik Samsom en Mark Rutte in een persconferentie het Deelakkoord begroting 2013 bekend, volgens welk de langstudeerboete wordt afgeschaft. Studenten die een langstudeerboete al hebben betaald krijgen deze zo snel mogelijk terug, uiterlijk begin 2013.
Volgens mij heb je pas een meevallertje gehad, of niet?
Volgens mij heb je pas een meevallertje gehad, of niet?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 april 2013 om 00:33
quote:leentjedb schreef op 17 april 2013 @ 00:31:
[...]
Ik heb een puber die zo denkt. En me dan aankijken alsof ze water ziet branden als ik zeg dat ze ergens voor mag sparen want "wij hebben daar toch wel geld voor!". Nou nee, "wij" niet. Je vader en ik wel maar daar zit geen euro van jou bij.
Als ik TO hier zo lees kunnen we maar beter niets meer gratis verstrekken aan grut. Krijg je alleen maar van die verwende huilebalkjes met een compleet vertekend wereldbeeld van...Gewoon in de tuin aan het werk zetten voor minimumloon. Je hele tuin af tegen de tijd dat ze een halve ipad verdiend hebben
[...]
Ik heb een puber die zo denkt. En me dan aankijken alsof ze water ziet branden als ik zeg dat ze ergens voor mag sparen want "wij hebben daar toch wel geld voor!". Nou nee, "wij" niet. Je vader en ik wel maar daar zit geen euro van jou bij.
Als ik TO hier zo lees kunnen we maar beter niets meer gratis verstrekken aan grut. Krijg je alleen maar van die verwende huilebalkjes met een compleet vertekend wereldbeeld van...Gewoon in de tuin aan het werk zetten voor minimumloon. Je hele tuin af tegen de tijd dat ze een halve ipad verdiend hebben
woensdag 17 april 2013 om 00:35
quote:LouisaVuitton schreef op 17 april 2013 @ 00:31:
[...]
Dat vind ik oprecht jammer, TO. Wil jij bij dat stelletje horen dat zo over je moeder denkt? Ik zou serieus overwegen om te stoppen met die vriendenclub, hoe moeilijk dat ook is. Er zijn heus mensen op de Universiteit die het, net als jij, minder hebben, maar die wel aardig zijn. Zoek die mensen eens op!
Ik zit ook in het clubje van arme studenten, rijke mensen zijn meer van de middelbare school, daar had niemand een ipad.
Zelfs al hadden mensen toen geld, dan gingen ze nog de goedkoopste mp3 speler uitzoeken.
Maarja hoe meer je met het 'arme clubje' omgaat, des te meer je gestigmatiseerd wordt. Want er zitten soms rare vogels bij
(waaronder ik misschien wel).
[...]
Dat vind ik oprecht jammer, TO. Wil jij bij dat stelletje horen dat zo over je moeder denkt? Ik zou serieus overwegen om te stoppen met die vriendenclub, hoe moeilijk dat ook is. Er zijn heus mensen op de Universiteit die het, net als jij, minder hebben, maar die wel aardig zijn. Zoek die mensen eens op!
Ik zit ook in het clubje van arme studenten, rijke mensen zijn meer van de middelbare school, daar had niemand een ipad.
Zelfs al hadden mensen toen geld, dan gingen ze nog de goedkoopste mp3 speler uitzoeken.
Maarja hoe meer je met het 'arme clubje' omgaat, des te meer je gestigmatiseerd wordt. Want er zitten soms rare vogels bij
(waaronder ik misschien wel).
woensdag 17 april 2013 om 00:37
quote:blijfgewoonbianca schreef op 17 april 2013 @ 00:33:
Op 1 oktober 2012 maakten de politici Diederik Samsom en Mark Rutte in een persconferentie het Deelakkoord begroting 2013 bekend, volgens welk de langstudeerboete wordt afgeschaft. Studenten die een langstudeerboete al hebben betaald krijgen deze zo snel mogelijk terug, uiterlijk begin 2013.
Volgens mij heb je pas een meevallertje gehad, of niet?O ja, hallelujah. Je weet wel gelijk wie er voor die boete was als mensen hun grijns verdwijnen als je zegt dat ie afgeschaft is.
Op 1 oktober 2012 maakten de politici Diederik Samsom en Mark Rutte in een persconferentie het Deelakkoord begroting 2013 bekend, volgens welk de langstudeerboete wordt afgeschaft. Studenten die een langstudeerboete al hebben betaald krijgen deze zo snel mogelijk terug, uiterlijk begin 2013.
Volgens mij heb je pas een meevallertje gehad, of niet?O ja, hallelujah. Je weet wel gelijk wie er voor die boete was als mensen hun grijns verdwijnen als je zegt dat ie afgeschaft is.
woensdag 17 april 2013 om 00:37
quote:Sakara schreef op 17 april 2013 @ 00:35:
[...]
Zoals ik al zei niet verkocht, geïnteresseerden mogen zich melden
Zoals ik net al vroeg; in juli vorig jaar steunden je ouders nog met geld.
Toch?
Hoe omgaan met manipulerend familielid
[...]
Zoals ik al zei niet verkocht, geïnteresseerden mogen zich melden
Zoals ik net al vroeg; in juli vorig jaar steunden je ouders nog met geld.
Toch?
Hoe omgaan met manipulerend familielid
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 april 2013 om 00:39
quote:LouisaVuitton schreef op 17 april 2013 @ 00:37:
TO. hoezo hoor jij bij het 'arme' groepje? Jij bent helemaal niet arm, je kunt alleen niet alles kopen wat je hebben wilt!
Nouja het kneuzengroepje dan. Maar ach.
Niemand die er bij stilstaat dat we misschien niet compleet mode-dom zijn maar misschien gewoon andere prioriteiten hebben.
TO. hoezo hoor jij bij het 'arme' groepje? Jij bent helemaal niet arm, je kunt alleen niet alles kopen wat je hebben wilt!
Nouja het kneuzengroepje dan. Maar ach.
Niemand die er bij stilstaat dat we misschien niet compleet mode-dom zijn maar misschien gewoon andere prioriteiten hebben.
woensdag 17 april 2013 om 00:39
quote:Orzoo schreef op 17 april 2013 @ 00:01:
[...]
Tja maar dat heeft iedereen toch? De meeste mensen zouden wel wat meer op stand willen leven. Fijn voor die mensen als dat kan een splinternieuwe auto en daar kun je ook best een beetje jaloers op zijn maar je gaat je ouders toch niet kwalijk nemen dat ze jou als je begin 20 bent niet een splinternieuwe auto geven???
Heel eerlijk? Ik ga binnenkort mijn eerste echte, eigen auto aanschaffen die helemaal van mij is. Dan kunnen sommige leeftijdsgenoten wel een splinternieuwe polo hebben, maar ik ben dan blijer met mijn occasion uit 1999 want die is mooi wel helemaal van mij en helemaal zelf verdiend.
Ik weet nieteens hoe jaloers je uberhaupt moet zijn op mensen die alles in hun schoot geworpen krijgen van pa en ma. Ik word acuut droog van gladde mannetjes die staan te patsen met hun BMW terwijl ik weet dat ze die alleen maar hebben dankzij pappie.
Neehoor, dan maar een oude panda die je wel lekker zelf betaald hebt.In de quote van mij die jij aanhaalt heb ik het over de ouders van basisschoolkinderen, niet twintigers die alles van pa en ma krijgen.
[...]
Tja maar dat heeft iedereen toch? De meeste mensen zouden wel wat meer op stand willen leven. Fijn voor die mensen als dat kan een splinternieuwe auto en daar kun je ook best een beetje jaloers op zijn maar je gaat je ouders toch niet kwalijk nemen dat ze jou als je begin 20 bent niet een splinternieuwe auto geven???
Heel eerlijk? Ik ga binnenkort mijn eerste echte, eigen auto aanschaffen die helemaal van mij is. Dan kunnen sommige leeftijdsgenoten wel een splinternieuwe polo hebben, maar ik ben dan blijer met mijn occasion uit 1999 want die is mooi wel helemaal van mij en helemaal zelf verdiend.
Ik weet nieteens hoe jaloers je uberhaupt moet zijn op mensen die alles in hun schoot geworpen krijgen van pa en ma. Ik word acuut droog van gladde mannetjes die staan te patsen met hun BMW terwijl ik weet dat ze die alleen maar hebben dankzij pappie.
Neehoor, dan maar een oude panda die je wel lekker zelf betaald hebt.In de quote van mij die jij aanhaalt heb ik het over de ouders van basisschoolkinderen, niet twintigers die alles van pa en ma krijgen.
woensdag 17 april 2013 om 00:40
woensdag 17 april 2013 om 00:41
quote:Sakara schreef op 17 april 2013 @ 00:40:
[...]
Ik krijg allang geen geld meer. Ze zijn nu ook met grote afbetalingen bezig.
Toen wel. Zo lang is dat nog niet geleden.
Je wilde toen ook rijlessen volgen van je eigen geld, schreef je?
[...]
Ik krijg allang geen geld meer. Ze zijn nu ook met grote afbetalingen bezig.
Toen wel. Zo lang is dat nog niet geleden.
Je wilde toen ook rijlessen volgen van je eigen geld, schreef je?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 april 2013 om 00:41
quote:VanBuuren schreef op 17 april 2013 @ 00:39:
[...]
In de quote van mij die jij aanhaalt heb ik het over de ouders van basisschoolkinderen, niet twintigers die alles van pa en ma krijgen. Daarvoor had je het toch over medestudenten oid toen? Dat heb ik eruit geknipt omdat je niet gequote wou worden
[...]
In de quote van mij die jij aanhaalt heb ik het over de ouders van basisschoolkinderen, niet twintigers die alles van pa en ma krijgen. Daarvoor had je het toch over medestudenten oid toen? Dat heb ik eruit geknipt omdat je niet gequote wou worden
woensdag 17 april 2013 om 00:41
woensdag 17 april 2013 om 00:41
woensdag 17 april 2013 om 00:42
quote:Sakara schreef op 17 april 2013 @ 00:39:
[...]
Nouja het kneuzengroepje dan. Maar ach.
Niemand die er bij stilstaat dat we misschien niet compleet mode-dom zijn maar misschien gewoon andere prioriteiten hebben.Jouw garderobe - die je zelf te koop zet hier - bestaat toch ook uit hippe Vero Moda spullen?
[...]
Nouja het kneuzengroepje dan. Maar ach.
Niemand die er bij stilstaat dat we misschien niet compleet mode-dom zijn maar misschien gewoon andere prioriteiten hebben.Jouw garderobe - die je zelf te koop zet hier - bestaat toch ook uit hippe Vero Moda spullen?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
