medicatie bij borderline?

hey hallo,

Nou ik heb weer bijgelezen. Wat zijn jullie actief

Bedankt voor je reactie intiem.

Ik herken ook veel dingen uit je verhaal...

Maar niet zo extreem denk ik als bij jou/jullie. pff lijkt me lastig in vermoeiend voor jezelf.

Ik kan me wel soms een dag echt goed voelen, TE goed. Zo goed, dat het ook eigenlijk niet goed voelt.:?jaja lekker duidelijk.

En dan hoeft er maar 1 klein ding te gebeuren, en is het helemaal gebeurd.Janken, boos enzenz.



Moeilijk die balans te vinden tussen hoe je moet doen.

Heb laatst goed gesprek gehad met lover, ik haat het zo om over mezelf te moeten praten. Ik durf hem echt niet aan te kijken, schaam me.

Maar heb het wel enigzins gedaan, hielp wel achteraf. Voelde me stuk minder opgefokt.



Wat ik ook erg herken is dat de buitenwereld het niet van me zou verwachten. Heb ik al aantal keer bij jullie gelezen. Opvallend..

Hebben jullie ook het idee dat je aan die verwachting moet voldoen?

Ik eerder wel heel erg, nu steeds minder.

Het maakt de schaamte wel groter... Bij mij iig wel. soort falen.

Over medicatie kank nie meepraten.

Ik ben wel gestopt met de pil. maar weet nog niet echt wat ik daarvan moet denken. merk weinig. Wel heel erg opgezette buik en gevoelige tieten:) Dacht dak misschien zwanger ben, maar dat kan bijna niet...



Nou, ik ga zo lekker slapen. Ben moe..

Welterusten.

heb wel een piep/suis in mijn oor sinds een hele poos.

Soms ist minder, met stress ofzo word het erger.

Herkent iemand het?

Robin, ik vind het toch wel heel wat hoor, die deeltijdtherapie. Zeker als je waarschijnlijk je werk ervoor op moet geven. Je geeft zelf al aan dat je daar voor jezelf ook veel uit kunt halen. Dat valt dan wel weg.

Daarnaast ben je bang dat het een te grote wissel op je relatie gaat trekken. Dat zou best kunnen, hoeft niet maar als het een reële kans is, lijkt me deeltijd een té grote ingreep. Je kunt al die dingen die nog opgelost moet worden ook in kleinere partjes leren. Duurt het waarschijnlijk langer maar hoef je niet wat je al hebt opgebouwd 'in te leveren'.

Straks heb je van alles bijgeleerd en zijn bepaalde zaken beter te handelen maar krijg je toch een gat omdat het werk is weggevallen en je relatie misschien op zijn gat ligt. Ik denk dat ik het zelf niet zou doen.

Hopelijk kom je eruit, ik zou het zelf niet makkelijk vinden dit zo te beslissen.



Intiem, soms schrijf ik ineens heel veel en dan zo heb ik ineens weer een aantal dagen dat ik me ervan kan distantiëren. Dan wil ik allemaal even niet weten dat ik borderline met een chronische depressie heb. Nu kan ik dat soms ook makkelijk terzijde schuiven omdat ik het vaak helemaal niet meer zo voel door de werking van de medicatie.

Kreeftje, tegenwoordig probeer ik simpelweg aan mijn eigen verwachtingen te voldoen en niet meer aan die van andere mensen. Dat laatste gaf teveel druk, vond ik. Het is voor mij voldoende als ik me aan mijn eigen maatstaven kan meten en mocht ik daar een keertje niet aan kunnen voldoen, maak ik ruzie met mezelf

Dat is makkelijker dan het gevoel hebben dat andere mensen vinden dat ik het beter moet doen. Met jezelf maak je het ook makkelijker goed, vind ik.

Probeer het ook eens, zou ik zeggen

Is dat oorsuizen heel vaak dan? Ik heb het ook wel eens maar zo miniem en kort dat ik er eigenlijk nooit bij stil heb gestaan.



Het kiezen van een school had ik even uitgesteld. Het stond me even tegen maar ik heb me voorgenomen deze week de inhoud van de envelop ter hand te nemen.

Lees nog steeds mee, maar nu eenmaal niets te melden over borderline.

Intiem, kun je jezelf en de psychiater aangeven waarvoor je behandelt wil wordn?

Ik hoop dat er antwoorden op je topic komen. Ik krijg de indruk dat je agressie behandeld wilt hebben maar dat kan vertekend zijn, omdat ik mezelf daarin herken. Geloof dat je zelf al hebt opgeschreven dat ze zoeken naar duidelijk manisch, duidelijk een stemmingsstoornis, of duidelijk depressie. En afhankelijk daarvan het juiste medicijn kiezen. Al heb ik ook gehoord van mensen die meerdere van deze medicijnen naast elkaar slikken.

Shahla, bedankt voor je reactie. Ja die punten zijn erg belangrijk: werk en relatie. Ik ben er nog niet uit. Ik blijf het zeggen, maar het is zo lastig (en kern van mijn probleem meteen) dat ik vandaag weer heel anders denk dan gisteren. Vandaag ben ik er 100% van overtuigd dat er niks aan de hand is met me en dat ik het heel goed zelf red allemaal, ik heb niemand nodig, en zeker geen deeltijdtherapie.. Ik heb verder ook nog geen nieuws gehad dus ik kan de beslissing nog even uitstellen. Volgende week weet ik meer.



Knap dat je dat kan Shahla, alleen naar je eigen maatstaven kijken. Ik vind het (nog) véél te belangrijk wat anderen van mij vinden. Ik wil daar ook vanaf, maar dat lukt niet zomaar. Ik laat wat ik denk en wil vaak overschaduwen door wat anderen denken. Ik worstel daar wel mee: wie ben ik nou, wat wil ik, waar ben ik goed in.. dat soort vragen.



Kreeftje je bent toch niet zwanger hé? Ik neem aan dat dat iets te onverwacht zou zijn..?

Robin, dat is precies wat mij zo tegenstond aan die intensieve therapieën. Het neemt zoveel ruimte in beslag dat andere zaken ervoor moeten wijken. Dat voelde voor mij allesbehalve oké. Er is te weinig maatwerk op dat gebied. Ze bieden van alles aan maar volgens hun maatstaven en regels. Mij leek het de bedoeling de patiënt te helpen maar gevoelsmatig leek het voor mij juist of de patiënt zich in allerlei bochten moest wringen om aan die maatstaven en regels te voldoen. Terwijl juist borderliners vaak de grootste moeite hebben ergens aan te kunnen voldoen. Beetje vreemd maar goed, mijn blik zal wel gekleurd zijn omdát ik zo iemand ben.



Ik worstel ook wel met wat wil ik en wat kan ik en waar ben ik goed in. Het is wat dat betreft juist een rommeltje in mezelf. Soms denk ik 'ik ben er bijna, ik weet bijna welke kant ik op moet' en dan een poosje later lijk ik er weer verder van weg te zijn dan ooit. Heel lastig en dat stukje moet ik allemaal nog uitknobbelen hoe ik daar een weg in kan vinden.

Andere mensen zouden waarschijnlijk zeggen, ga toch gewoon voor je oude beroep en ga terug naar kantoor. Het zijn dus niet de andere mensen die het niet weten, ik ben het zelf en daarom besloot ik voortaan alleen met mezelf te dealen omdat daar de meeste onduidelijkheid en vragen liggen. 'Getrek' van andere mensen of mij een bepaalde richting in laten duwen lijkt me minder gewenst. Tenslotte gaat het er om erachter te komen wat je zelf wilt, wat je zelf kunt en niet wat andere mensen denken dat goed is voor jou.

Hoi, m'n moeilijke peuterdochter ligt eindelijk op bed hehe.



Robin, kan me voorstellen dat het een superalstige keuze is. Ik persoonlijk vond het niet echt moeilijk om me aan te passen aan de structuur van dagbehandeling, omdat ik blij was dat er eindelijk passende hulp werd ingezet. Ik was opgelucht dat het zo'n groot deel bestreek van de week, omdat dat me invulling gaf en het gevoel dat het nu serieuze business was. Als er nog een dag extra aan vast had gezeten, had ik dat in eerste instantie ook best gevonden. Want ik was toch wel een beetje ten einde raad en wilde mijn lot ergens graag in de handen van anderen leggen. Als ik het maar ten minste even niet meer hoefde te doen. Al snel bleek dat de hoeveelheid dagen meer dan genoeg waren en had het ook zeker niet meer moeten zijn. En teriwjl ik de dagbehandeling volgde en de eerste opluchting voorbij was, heb ik ook zeer geregeld getwijfeld aan mezelf. Was ik niet te goed, was ik niet te slecht, was ik niet al klaar, moest ik wel dit of moest ik wel dat. Maar telkens en telkens heb ik met mezelf afgesproken dat ik dit ging afmaken. No matter what! Ik had al zo vaak geswitched van hulpverlener of hulpverleningstraject en al zo vaak tegen mezelf gezegd dat het allemaal vast wel meeviel. Terwijl de volgende crisis dan alweer op de loer lag en ik had het nog niet uitgesproken (alles gaat weer goed) of het ging weer mis. Dit riedeltje kende ik onderhand wel van mezelf.

Dus...ik had met mezelf afgesproken dat ik het nu gewoon eens goed ging doen, ook al zou ik vaak enorme twijfelmomenten hebben.

En zo geschiedde



Robin, misschien kun je proberen wat meer afstand van je problemen te nemen en te kijken of er een lijn/patroon zit in je gevoelstoestand of terugerende problemen. Misschien herken je wat ik heb geschreven en misschien kun je op basis van het WETEN een keuze maken en niet op basis van het VOELEN. Het klinkt misschien een beetje onecht of duf en ook zeker niet als altijd de juiste oplossing. Maar op basis van het weten ben ik op een gegeven moment verstandige keuzes gaan maken (en nu nog), omdat mijn gevoelens te misleidend zijn. Mijn gevoelswereld wappert alle kanten uit en als ik dat teveel macht zou geven, dan red ik het gewoonweg niet. Mijn weten stuurt mij voor een groot deel aan en ik heb gelukkig ook dat vermogen om het op die manier te doen. Neemt niet weg dat het vaak met elkaar in conflict is. Maar de opvoeding van dochter red ik er een heel eind mee en dat is maar goed ook!



Mamzelle, hoi, hoest?

Klopt, dat het een beetje lijkt dat er aanknopingspunten gezocht worden door de psychiater op indeling in groepen (depressie, manie, psychotisch, etc.). Ik vind dat lastig, omdat mijn 'problemen' niet zo simpel aan te duiden zijn. Het lijkt wel alsof ik met meerdere stoornissen raakvlakken heb, maar telkens zodanig dat het (soms net) niet extreem genoeg is. Te goed voor medicijnen, te slecht voor niks. Een beeje zo'n verhaal ofzo. Het is een 'ik-blijf-op-mijn-tenen-lopen-verhaal....' en voor verdere hulp is het helaas net niet erg genoeg.



Dat vind ik ook zo'n lastige vraag van het UWV (dik half jaar geleden):

Hoe functioneert u? Goed of slecht?

Slaapt u A: Goed

             B: Slecht

Energie  A: Goed

             B:Slecht

Etc.

pfffff, hoe kun je nou zulke stomme vragen beantwoorden??? Mag het ook soms goed, soms slecht zijn? Nee, dat bestond niet volgens de keuringsarts. Het gaat nl. goed óf slecht (volgens mij had ze in de computer niet eens zo'n keuze mogelijkheid, alleen maar een A of B geval). Nou, sorry hoor heren en dames artsen, zo zit ik gewoon niet in elkaar. Soms gaat het goed, zelfs heel geod. En soms gaat het slecht, zelfs heel slecht. En eerlijk gezegd kan ik het niet eens beantwoorden naar normale staven, want mijn leven lijkt niet echt op normaal. Het gaat goed binnen mijn prikkelarme omstandigheden met nog redelijk wat therapietjes, met dagbesteding vanuit de GGZ, met huishoudelijke hulp, met een creche en crisishulp op de achtergrond voor dochter. Tja, hoe moet je zo'n situatie dan beantwoorden? Het gaat goed (goed staat voor mij gelijk aan gemiddeld, de goed functionerende werknemer bijvoorbeeld) of het gaat slecht (slecht staat voor mij gelijk aan huilend de dagen tellen voordat je weer therapie hebt). Soms denk ik dat ik een werknemer zou kunnen zijn (=goed) en soms zit ik te janken, omdat het allemaal veel teveel is en ik het liefst meteen een hulpverleningscontact heb (=slecht).



Robin, herkenning haha? Maar goed, moeilijk moeilijk om met die ruis keuzes te maken. Keuzes voor medicijnen, keuzes voor welk soort therapie. Keuzes om te blijven, keuzes om toch te stoppen, keuzes voor dit of keuzes voor dat. Ik durf bijna geeneens keuzes te maken. Ik ben dus geen duidelijke  borderliner haha. Want die zegt a en dan weer b schijnt (volgens de DSM IV). En ik? Ik durf haast niet te veranderen van keuzes of ik maak geen keuzes. Heb wel af en toe van die knettersnelle knoop doorhak momenten en dan kan ik vrij snel bijvoorbeeld een ander huis gaan zoeken. Maar die flitsende momenten zijn wel stukken spaarzamer dan het ijlende dimdammen wat het doorgaan is. Meestal zie ik overal beren lijkt wel. Ik ben dus het tegenovergestelde van de impulsieve borderliner, nl. erg zoekende, afwegend en beredenerend (juist, omdat ik niet kan varen op mijn voelen, hehe, zijn we weer terug bij het punt dat ik al aanvoerde).

Ben ik uberhaupt wel een bordeliner dan :? Boehoe, hoe steek ik nu in elkaar ;(



Oh ja, Mamzelle, medicatie is inderdaad voornl. om mijn (agressieve/explosieve)  stemming te beteugelen. Omdat ik nl. de rust voor mijn dochtertje het belangrijkst vind. Maar mijn algehele functioneren mag wat mij betreft ook zeker omhoog hoor. De spanningen in mijn kop, mijn lijf, de stress die ik heb, de weinige prikkels die ik kan verdragen (waardoor ik explosief reageer), de rust die ik nodig heb, het snelle overspannen en overvraagde gevoel kortom. De daaruitvoortvloeiende gevoelens zijn nl. niet leuk en als de druk wordt opgevoerd, zit zelfs een depressie weer om de hoek te loeren. Nou, daar heb ik geen zin in. En aangezien ik verwacht dat in de toekomst de druk opgevoerd gaat worden (UWV maar ook vanuit mezelf, omdat ik graag wil meedoen met den maatschappij), wil ik graag daartegen opgewassen zijn. Misschien dat medicatie mij net genoeg kan wapenen om me weer in de race (euhm, de strijd zoals het nu nog voor mij voelt) kan gooien

Intiem, denk je dat UVW je echt aan het werk zet? Ze weten toch hopelijk wel dat je x therapieën en y begeleiding hebt, nog steeds?

Mijn ex heeft eigenlijk zijn hele leven gewerkt, wel vaak werkloos door impulsiviteit, maar nooit op psychische klachten in de ziektewet; hij is daar juni 2006 wel ingekomen en na een herkeuring nog steeds in gebleven, zelfs terwijl hij geen therapie volgde.

Dat van besluiteloosheid herken ik wel, ik vind het heel moeilijk om knopen door te hakken. Aan de andere kant kan ik vrij onbezonnen een studie willen beginnen, solliciteren naar een baan die veel te hoog gegrepen is, dat soort dingen doe ik echt op mijn gevoel en niet op mijn verstand.



Robin, wat betreft deeltijdbehandeling. Ik heb het nooit aangeboden gekregen, mogelijk vanwege dat ik al werk had, dat ik min of meer functioneerde daar en binnen mijn gezin.

Heb nu wel achteraf zo iets van dat er misschien veel meer uit te leren zou zijn geweest dan uit die tweewekelijkse gesprekken bij een therapeut en maandelijkse gesprekken bij een gezinstherapeute.

Die zaken hebben me eigenlijk helemaal geen goed gedaan. De belangrijkste dingen die ik heb geleerd zijn in het groepswerk in een opvanghuis, en te zien hoe anderen -o.a. mijn ex- met kinderen of mijn kinderen omgingen.

Ik weet niet of je vast werk hebt of een tijdelijk contract, maar in het eerste geval zou ik zeker voor de ziektewet gaan en het deeltijdtraject, en daarna terugkeren bij je baas.

heb het gepiep in mijn oorwel regelmatig. Na een stressig iets is het wel erger.

Maar als ik druk bezig ben let ik er idd ook niet op...

Soms wel irritand.

Ben iig niet zwanger, gisteren ongesteld geworden.Dat scheel alweer;)

Idd lastig om aan de eissen van ander te doen, en probeer het ook niet te doen. Ik heb iid ook vaak dat ik voor adneren invul en vanuit dat ga reageren of doen. Ook erg slecht...

Maar door je er bewust van te worden, let je er meer op. Dus probeer het zo min mogelijk te doen,.

Net ruzie gehad met mijn lief.

Stom gedoe... Hij was moe en lag als een zak aardappelen op de bank. Ik kan daar nix mee. Als ik dan iets vraag over wat we gaan doen wast: 'weet niet?' en deed helemaal nix,

Terwijl hij mij normaal juist opbeurd en lief gaat doen.

Ik kna het dan niet opbrengen en ben gaan schreeuwen. Heel erg. Ben weggegaan met de auto en gezegd dat ik mezelf dood zou rijden.

Belahcelijk natuurlijk.... Maar kan dan nix met zijn gevoel. Irriteer me gewoon als hij moe en chagie is. (vooral als ik me heb verheugd op een leuke avond)

Terwijl ik heel vaak chagie of down ben, en dan is hij er altijd voor mij?

Ben ik dan echt zo egoistisch?

Haat mezelf dan achteraf ook dat ik zo gedaan heb...

Maar op dat moment ist gewoon zo anders?



Vaak helpt het idd wel om ff letterlijk bij elkaar weg te zijn. Rustig te worden, en dan ist meestal de dag erop wel weer ok!

Nou, fijn dat ik ff mijn verhaal kon doen:)

Hoest met jullie?

Lekker weer he? heerlijk...

Ik ga dit weekend weekendje Amsterdam. Iemand nog leuke tips?

Intiem. Heel veel herkenning haha! Hopeloos zeg, die vragen bij het Uwv. Geen mens heeft toch dat hij altijd goed slaapt, of altijd slecht..duh.

Ik kan even niet terugkijken, maar jij hoeft toch niet te gaan werken van het Uwv? Dat wil je toch zelf of niet? Ik las trouwens jouw andere topic over medicatie en daar omschrijf je erg duidelijk wat je ermee wilt bereiken. Fijn dat je daar veel reacties krijgt, maar volg je eigen weg. Ik wou zeggen je gevoel, maar je schreef aan mij iets anders .. ->

Je hebt wel gelijk hoor, gevoelens zijn vaak misleidend en vaak in conflict met het 'weten'. Mijn eerste gedachte is dat mijn weten nu ook vaak wisselend is, maar dat is eigenlijk niet waar. in mijn heldere buien weet ik goed wat de kern is van mijn problemen, de terugkerende thema's zeg maar. Ondanks de lange therapie zijn daar alleen wat randjes vanaf, de kern is nog hetzelfde. In dat opzicht zou het goed zijn deeltijdtherapie te gaan doen, om op lange termijn meer winst te behalen zeg maar. Ook als ik lees wat Mamzelle nu heeft geschreven bevestigt dat dat idee. Om daarop door te gaan: helaas zit ik wel met het probleem dat ik een tijdelijk contract heb, wat ophoudt terwijl de deeltijd dan nog bezig is. Maar nu ben ik ook al deels ziekgemeld, dus ik lig er toch wel uit vrees ik. Maargoed, wel iets om ook rekening mee te houden.. Dit zijn wel de jaren die het hem doen. In deze jaren kun je dingen opbouwen. ook zijn mijn klachten sinds een jaar stukken heftiger geworden, dus heb ik nog steeds het (wellicht onterechte) idee dat het ook zo weer 'over' kan zijn.

Ik weet wel dat als ik de deeltijd evt. zou gaan doen, ik het ook zeker afmaak. Wat dat betreft ben ik wel een doorzetter hoor. ook in mijn huidige therapie heb ik wel vaan de gedachte gehad om te stoppen, maar nooit deze actie gedaan, gelukkig. Ik wil gewoon dat het beter gaat. Ik ben wat dat betreft soms best radeloos, alleen de dingen die wel goed gaan, zoals mijn relatie bijv. en dat beetje werken houden me aan het twijfelen. De keuze op zich is mijn probleem (omdat elke dag zo anders is, zo anders voelt), als ik eenmaal een knoop heb doorgehakt ga ik er ook voor.

Ik heb soms ook wel het gevoel dat ik al veel heb geleerd in therapie, en dus eigenlijk nu zelf zo moeten proberen 'op te krabbelen'. En ja hoor, daar is weer en nieuwe gedachtengang..!

Ik vind het echt heel bijzonder dat jullie zo meedenken. Thanks.

Intiem, ik kan even niet terugkijken, maar jij hoeft toch niet te gaan werken van het Uwv? Dat wil je toch zelf of niet? Ik las trouwens jouw andere topic over medicatie en daar omschrijf je erg duidelijk wat je ermee wilt bereiken.

Shahla, misschien is het eerder het doel ons er bij neer te leggen dat we er nooit echt achter komen wat we willen, wat we kunnen, waar we goed zijn. Maar dat is zo lastig, want waar ontleen je dan je identiteit aan?

Hoi, ik kon vanmiddag om een of andere reden niet inloggen.



Kreeftje, misschien vind je het vervelend of lomp als ik zo eerlijk ben naar je, maar hoe je met jezelf en met je vriend omgaat, klinkt niet echt goed in mijn oren. Als jij de deur uitloopt en roept dat je jezelf doodrijd, heb je echt al grote en enge dingen gezegd. Dingen waar ik eht niet bij zou laten zitten.



Ik zou dit misschien zelfs wel uitprinten en laten lezen aan je behandelaar. Want ik schrik eerlijk gezegd toch wel van je woorden!

Ik merk dat ik het lastig vind om je gedachten te volgen en kan je daar dus helaas niet bij helpen met waar je tegenaan loopt. Als ik je situatie van mijn kant uit zou moeten interpreteren, kan ik me voorstellen dat het voor je vriend op deze manier ook lastig moet zijn om je te volgen.



Tuurlijk kan ik me bepaalde gevoelens wel voorstellen: Heee, lijkt een beetje op eenzelfde situatie die ik met mijn vriend heb meegemaakt toen hij ziek was. Toen trok ik het ook maar amper op een gegeven moment. En het is denk ik ook helemaal niet gek als je gevoelens van teleurstelling heb omdat een gezellige avond niet doorgaat vanwege ziekte. Maaaar...om dan boos de deur uit te lopen en te roepen dat je er een eind aan maakt...

Ik zou het echt eventjes terugkoppelen naar je behandelaar. Want hier loopt het spoor niet helemaal de goede kant uit vermoed ik Sterkte ermee iig. En meid, asjeblieft, pas toch op met je anti conceptie! Een baby is echt in een scheet en een wip gemaakt en als je jezelf niet vertrouwd met AC/condooms (ff afkorten hoor), dan ligt er een reële kans op de loer dat het uiteindelijk daar ook op uitdraait. Zie jij jezelf nu met de moeilijkheden die je hebt een stabiele relatie en zwangerschap combineren? En eenmaal in die positie (zwanger enzo) krijg je er tig problemen bij!

Kreeftje, vertel je mij/ons alsjeblieft hoe je het hebt opgepakt? Geen verstoppertje spelen he meid!

*;

Kreeftje, als je zoiets zegt 'in the heat of the moment' voel je het dan écht zo of is het meer een soort impulsieve onmacht waardoor je dat soort woorden eruit gooit? Dat maakt natuurlijk wel een levensgroot verschil.



Intiem, dat is wel een onderdeel van het probleem. Er nooit echt achter kunnen komen welke richting nu het beste is. Sommige mensen weten zo goed wat ze willen en waar ze voor moeten gaan en waar hun talenten liggen. Zelf heb ik soms het idee dat ik overal maar middelmatig in ben en nergens écht in uitblink. Of dat de vaardigheden die ik bezit nergens echt bijpassen. Het is niet te benoemen tot één beroep. Behalve Secretaresse wat ik niet meer wil zijn, ben ik eigenlijk niks en dat bevalt me helemaal niks. Want wat moet ik dan zijn of worden.

Lastig.



De envelop waarvan ik dacht dat die inhoud bevatte over de scholen bleken trouwens papieren te zijn voor de renn4 begeleiding aanvraag.

Een heel dik pap wat ik allemaal in moet vullen. Heb gisteren zuchtend een deel in zitten vullen, wat een werk. En dat terwijl ik niet eens fit ben en eigenlijk behalve slapen niet zoveel zin heb iets aan te pakken.

Maar goed, ik probeer het wel. Alleen vordert het zo langzaam.

hoi,

je mag eerlijk zijn hoor, graag zelfs! Vind het niet lomp...

het is wat shalana zegt denk ik, een soort onmacht, niet weten waar ik met mijn boosheid heen moet en dan roep ik maar wat! Gewoon in het wildeweg schreeuwen. En huilen, echt heel hard huilen. Had vandaag echt last van mijn longen:$

Al moet ik zeggen dat ik mezelf gisteren zelf snel weer rustig had. mezelf toegesproken dat ik rustig moest doen, geen heel drama maken enzenz.

Ik zou mezelf nooit dood maken of wat dan ook hoor!

Ik baalde gewoon zo van het gezeur, doe juist mijn best dat het goed gaat. En dan gaat het tog mis, dus extra boos.



Hebben jullie nooit dat je niet weet wat je met je boosheid moet?

Als ik soms gefrustreerd of boos ben dat ik met dingen moet gooien ofzo of iets stuk moet maken.

Heb een keer mijn hele telefoon naar de kloten gegooid... Niet zo slim natuurlijk.

Ik moet praten over mezelf, mijn gevoel, mijn gedachten! Maar vind dat zo moeilijk? vant weekend lukte het wel met mijn vriend, over een vriendin die is overleden toen ik 15 was. Praat er nooit over, en het voelde achteraf goed.

Maar tog blijf ik het haten om te moeten praten over mezelf! hou niet van met mezelf te koop lopen....

Ik moet volgende week donderdag weer naar therapie, xal het zeker meenemen dat ik dit soort dingen roep en zeg.

Mijn therapeut gaat er altijd vanuit dat niets toeval is enz. Ook dat er onbewust veel kan spelen, zondat dat je het direct doorhebt.

Heb daar wel is moeite mee... Geloof het wel, maar kan er niets mee. Het is niet zichtbaar of voelbaar, dus wat moet ik er dan mee?



fijne avond.

liefss

en ik heb niet meer echte sex gehad sinds ik gestopt ben met de pil. 1 x.

Verder gewoon half, als je begrijpt wat ik bedoel:D

Ik ben nu eenmaal gestopt en wil gewoon kijken of het verschil maakt.

Mijn moeder is destijds ook gestopt omdat ze er heel erg last van had.

Ik ben zeker wel voorzichtig. Al vind ik alleen een condoom wel eng, stel dat ie scheurd ofzo.

Wat gebruiken jullie als ik vragen mag?

Kreeftje, wat heb je me een mooie naam gegeven :D



In mijn vorige bericht stond een verhaaltje aan Intiem maar ik zie nu net dat het een reactie op Robin was. Foutje..



Ja, als ik boos ben, gooi ik er ook wel rake dingen uit.

Maar het is niet zo extreem gelukkig.



Zelf ben ik gewoon aan de pil, kreeftje.

Ik heb wel het gevoel dat deze de werking van mijn efexor vermindert maar niet op dermate wijze dat ik het niet trek, dat scheelt weer.

Hoi kreeftje, fijn dat je mij even laat weten dat het in goede aarde is gevallen.Natuurlijk heb ik het vaak ook te kwaad als ik boos ben en is het erg moeilijk om mezelf te beheersen. Ik denk en voel dan zulke boze dingen, die eten me haast op, zo overheersend zijn ze. Maar ik heb gelukkig nog nooit iets geroepen in de trant van dat ik mezelf ga doodrijden. Dat is dan toch echt een stap te ver (wel dingen als dat het dan uit en over is bijvoorbeeld, maar niks met betrekking tot mezelf).Het is echt erg moeilijk om jezelf onder controle te houden, maar gelukkig kan ik dat wel tot op zekere hoogte. Ook al kost het me alles (ben vaak ook helemaal leeggetrokken na een ruzie). Wat betreft spullen kapot maken, ik reageer heftig en heb ook wel dingen tegen de muur gesmeten. Maar ook daar geldt dat ik doorgaans nog wel een noodstop kan maken. Als ik me zooooo boos voel, dan stamp ik gewoon de deur uit of ga heel hard fietsen. Dan duurt het ongeveer een uur en dan is mijn intense woede voor mij een stukje beheersbaarder geworden. Misschien kun je dat ook voor jezelf gaan oefenen Kreeftje?Onmacht en boosheid zijn zulke intense gevoelens. Het is moeilijk om daar goed mee om te gaan. Maar als je weet van jezelf dat je dat (nog) niet kunt, dan is jezelf opsluiten (wat ik ook wel doe, badkamer bijvoorbeeld) of heel hard gaan rennen of fietsen of zoiets misschien wel een hulpmiddeltje?

hey, mezelf opsluiten heb ik nooit gedaan.

Wel weggaan maar dan met auto. En dat is natuurlijk ook niet echt veilig als je daarmee hard gaat rijden...

Onmacht is echt kut ja, ook frustratie kank nix mee.



haha sorry dat ik je naam verkeerd schreef. xal niet nog een keer je naam typen;)

Nou fijne pasen allemaal! Ik ga nu zo lekker weekendje weg. Morgenaovnd naar theatervoorstelling in amsterdam.

Ben benieuwd. Ga echt mijn best doen er een leuk weekend van te maken.

Doeii!

liefs Kreeftje

Hai Meiden,



Alles goed met iedereen hoop ik? Ik ben nog steeds druk aan het piekeren over wat te doen..:? Maar de komende dagen heb ik het druk, dus ga proberen te genieten en het een beetje van me af te zetten. Het schijnt heerlijk weer te worden. Ik zal dus ook niet veel tijd hebben om te schrijven, maar ben niet weg, ben veel te blij met dit topic!!

Allemaal hele fijne paasdagen, take care,

liefs Robin

Ik zal zelf niet weggaan met de Pasen.

Heb eergisteren een ongelukje gehad en nu heb ik aan de linkerzijde van mijn lijf overal pijn. Het lijkt op een soort overdreven spierpijn maar de tijgerbalsem maakt niks klaar. Het zijn dus eerder verrekte/gekneusde spieren dan spieren in de knoop. Tja, een wegdek veert niet terug hè en een auto ook niet.



Fijne pasen voor jullie.

Hai meiden,fijne paasdagen. Maar wat heb je nou uitgespookt Shahla? Geluk bij een ongeluk dat het nog zo goed is afgelopen zo te horen.Robin, ik wens jou een rustig koppie toe met weinig gepieker. Kun je het even loslaten meid? Misschien komt het antwoord als vanzelf een beetje naar je toedrijven als je het eventjes parkeert ergens? En anders maar proberen om antwoorden te vinden op je vragen door eht bijvoorbeeld met je werk te overleggen ofzo. Misschien valt het allemaal wel mee en maak je ht moeilijker dan het is?Sterkte.Maandag komt er een hele meute familie lunchen (10 man), dus ben nu bezig met de voorbereidingen en ga straks nog meer boodschappen halen. Zijn er nog leuke axies te beleven rond nijmegen op 2e paasdag? Zoals lammetjesdag ofzo?

Wat ga je allemaal maken, intiem?



Wat me overkomen is:

Ik was op weg naar de Leenbakker. Moest voor aankomende woensdag zorgen dat ik traanplaatmaantjes voor op de trap kreeg.

Die waren al eens besteld maar vergeten op te halen terwijl ze wel betaald waren. Ik was er bijna en stond in de bocht stil om over te steken. Wil ik net naar links kijken of dat kan, rijdt er een auto tegen me aan.

Snorfiets is niet meer geschikt om mee te rijden, behoorlijk kapot.

Zelfs mijn kentekenplaat ligt eraf en is krom. De politie is erbij geweest en heeft een rapport opgemaakt. Nu maar hopen dat er voldoende vergoed gaat worden zodat ik wél weer vervoer heb. De snorfiets was namelijk mijn enige vervoersmiddel en dat is nu weggevallen.

Shahla kijk toch uit!!!! Gaat het weer een beetje of ben je nog gammel?? Zo zie je maar dat je zomaar iets kan gebeuren.. Balen zeg.



Hebben jullie leuke dagen gehad? Wat een heerlijk weer hé. Is het gelukt met je paas-diner Intiem?

Kreeftje was het leuk in Amsterdam?



Ik heb vandaag helemaal niks gedaan en dat was heerlijk. Het lukte echt even om te ontspannen, lekker gelezen. Zelden voel ik me zo. Meestal voel ik dan toch onrust, een soort van hyper-gevoel..

Gisteren familie gezien. Vermoeiend maar leuk. Het is best een beetje gelukt alles van me af te zetten. Morgen wel weer therapie, dat is altijd weer spannend.. Misschien kom ik dan wat verder qua evt. beslissing..



Hoe is het met jullie allemaal?



Dag!

Hoi Robin en andere meiden,ik ga zometeen slapen, maar kom morgen zeker even beppen. Fijn dat je zo leker hebt kunnen ontspannen en ik hoop op een goed gesprek morgen Robin!Zelf een fijn 2e paasdag gehad met familie (lunch was goed gelukt).Slaap lekker