Psyche
alle pijlers
Mijn mamma gaat dood
woensdag 22 november 2017 22:26
Je weet dat je ouders ooit doodgaan. Zo ergens als ze 100 zijn. Of toch tenminste 80. Ver in de toekomst. Abstract. Een vaag concept van eindigheid. Van "ooit". Niet van nu, nee, dat niet.
Totdat het bericht komt. Kanker. Een zeer vervelende variant. Nog onbekend of er uitzaaiingen zijn, maar ook zonder uitzaaiingen is het vooruitzicht slecht. Verdriet, onmacht, een rollercoaster aan emoties. Wachten. Een extra scan. Nieuwe uitslagen. Uitgezaaid.
Praten over zaken als palliatieve sedatie, euthanasie, hoe werkt dat allemaal. Het waren abstracte begrippen, nu gaat het over je moeder en haar wensen daarin en ideeën erbij.
Bestraling kan de kwaliteit verhogen. Misschien een beetje tijd rekken. Chemo? Die optie is er misschien, om de uitzaaiingen wat te remmen, maar zijn de bijwerkingen het waard? Eerst de bestraling, daarna verder praten.
Het bizarre gevoel van een soortement van blijdschap, omdat de prognose als alles 'een beetje ok' loopt een half jaar is, in plaats van twee maanden. In het meest positieve en gunstige geval zélfs een maand of 9. Dat je zulk nieuws als enigszins positief beschouwd is natuurlijk volslagen bizar, maar het gebeurt. Zo wordt "goed nieuws", of althans minder slecht nieuws, wel heel relatief.
Ratio en emotie spreken elkaar enorm tegen. Of zijn volledig in lijn. Emoties gaan alle kanten op. Verdriet. Zóveel verdriet. Machteloosheid. Boos. Vermoeidheid. Oh zo moe. En je moet door. De zon gaat op. De zon gaat onder. Alles is hetzelfde en niets is hetzelfde.
Mijn moeder gaat dood! DOOD! Veel te vroeg. Veel te jong. Zo oneerlijk. Hoe bereid je je daar for fucks sake op voor?
Totdat het bericht komt. Kanker. Een zeer vervelende variant. Nog onbekend of er uitzaaiingen zijn, maar ook zonder uitzaaiingen is het vooruitzicht slecht. Verdriet, onmacht, een rollercoaster aan emoties. Wachten. Een extra scan. Nieuwe uitslagen. Uitgezaaid.
Praten over zaken als palliatieve sedatie, euthanasie, hoe werkt dat allemaal. Het waren abstracte begrippen, nu gaat het over je moeder en haar wensen daarin en ideeën erbij.
Bestraling kan de kwaliteit verhogen. Misschien een beetje tijd rekken. Chemo? Die optie is er misschien, om de uitzaaiingen wat te remmen, maar zijn de bijwerkingen het waard? Eerst de bestraling, daarna verder praten.
Het bizarre gevoel van een soortement van blijdschap, omdat de prognose als alles 'een beetje ok' loopt een half jaar is, in plaats van twee maanden. In het meest positieve en gunstige geval zélfs een maand of 9. Dat je zulk nieuws als enigszins positief beschouwd is natuurlijk volslagen bizar, maar het gebeurt. Zo wordt "goed nieuws", of althans minder slecht nieuws, wel heel relatief.
Ratio en emotie spreken elkaar enorm tegen. Of zijn volledig in lijn. Emoties gaan alle kanten op. Verdriet. Zóveel verdriet. Machteloosheid. Boos. Vermoeidheid. Oh zo moe. En je moet door. De zon gaat op. De zon gaat onder. Alles is hetzelfde en niets is hetzelfde.
Mijn moeder gaat dood! DOOD! Veel te vroeg. Veel te jong. Zo oneerlijk. Hoe bereid je je daar for fucks sake op voor?
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
zondag 17 juni 2018 23:05
Wat verschrikkelijk Gamayun 
Heel veel sterkte de komende tijd. Mijn moeder heeft na de diagnose nog maar 7 maanden mogen leven. De meeste dingen die op haar bucketlijst stonden, heeft ze niet mer kunnen doen. 17 april is ze overleden.
Koester de mooie momenten nog zolang het kan. Het is zo waardevol om daar later op terug te kunnen kijken.
Heel veel sterkte de komende tijd. Mijn moeder heeft na de diagnose nog maar 7 maanden mogen leven. De meeste dingen die op haar bucketlijst stonden, heeft ze niet mer kunnen doen. 17 april is ze overleden.
Koester de mooie momenten nog zolang het kan. Het is zo waardevol om daar later op terug te kunnen kijken.
dinsdag 19 juni 2018 17:37
Koffiehagedis, jij dan ook heel veel sterkte toegewenst... Vreselijk, je kan het niet echt uitleggen he?
Jillian, na de diagnose hebben we in eerste instantie getwijfeld of ze de kerst zou halen. Nu heeft ze een half jaar extra gehad. Maar dan nog is de tijd omgevlogen en gaat het in totaal om een maand of 9. Wat naar dat je moeder niet meer alles heeft kunnen doen. Jij ook veel sterkte.
En alle anderen die dit verdriet hebben meegemaakt of nog meemaken.
Ik ben een beetje aan het werk, maar nu het zo dicht bij komt ben ik zo intens verdrietig en moe en ik weet het allemaal niet meer. En dan is er binnenkort een datum (mijn moeder kiest voor euthanasie) en dan vraag ik me helemaal af hoe je daar naartoe 'leeft'. Ik vind het overigens wel heel begrijpelijk hoor, sta er ook achter en als ik zie hoe ze achteruit gaat dan snap ik dat het binnenkort op is.
Je wil dat het niet zo is, je wil überhaupt geen afscheid nemen, maar het moet nu eenmaal en dan is deze wachtkamer echt afschuwelijk.
Jillian, na de diagnose hebben we in eerste instantie getwijfeld of ze de kerst zou halen. Nu heeft ze een half jaar extra gehad. Maar dan nog is de tijd omgevlogen en gaat het in totaal om een maand of 9. Wat naar dat je moeder niet meer alles heeft kunnen doen. Jij ook veel sterkte.
En alle anderen die dit verdriet hebben meegemaakt of nog meemaken.
Ik ben een beetje aan het werk, maar nu het zo dicht bij komt ben ik zo intens verdrietig en moe en ik weet het allemaal niet meer. En dan is er binnenkort een datum (mijn moeder kiest voor euthanasie) en dan vraag ik me helemaal af hoe je daar naartoe 'leeft'. Ik vind het overigens wel heel begrijpelijk hoor, sta er ook achter en als ik zie hoe ze achteruit gaat dan snap ik dat het binnenkort op is.
Je wil dat het niet zo is, je wil überhaupt geen afscheid nemen, maar het moet nu eenmaal en dan is deze wachtkamer echt afschuwelijk.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
Ach Gamayun, wat verdrietig. Gecondoleerd en heel veel sterkte. 
