Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤

22-02-2023 11:16 2057 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Afbeelding

OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
AirMaxlover schreef:
23-02-2023 16:15
Graag!

Ik heb een vraag aan degene die later een diagnose hebben gekregen. Heb je ook baat bij het feit dat je het nu weet?
Geleerd wat de valkuilen zijn of iets dergelijks?
Mijn man zegt, je hoeft het geen naam te geven, als je zelf al weet dat het zo voelt.
Is ook zo. Maar ik heb wel heel veel vragen.
Ga de linkjes ook snel lezen, vooral de burn-out informatie is voor mij wel handig, denk ik.
Ja, ik snap mezelf beter, de omgeving snapt me ook beter nu duidelijk kan benoemen.

En ik heb echt fijne passende hulp, kan mijn leven gerichter indelen en heb ook medicatie. Krijg ook psycho-educatie en handvatten.
Wat een verschil is het nu al.

Had graag 35-40 jaar eerder willen, of 20 of zelfs 10 jaar eerder. Mijn leven is zo moeilijk geweest en vraag me af of echt nodig was.
Maar ben nu heel blij.

En ik kan mijn 2 dochters ook beter helpen en ondersteunen, die hebben (ws, ze worden nu/eerdaags getest en ook ondersteund door profs en op school, zodat ze hopelijk niet (zoals ik) het zo moeilijk krijgen zonder juiste kennis en hulp en begrip ) ook adhd.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 23-02-2023 20:50
13.53% gewijzigd
Jaja.
Nou het gaat hopelijk ook een leuk en waardevol topic worden.

Ik ga er iig wel iets aan hebben.

Kind zit hier ook in het examenjaar, op dit moment een zware depressie.

Ik vind het soms moeilijk te weten hoe ik het beste kan helpen. Daarom lees (en schrijf) ik hier mee.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zowel de NLD als ASS werden op latere leeftijd vastgesteld. NLD toen ik begin 20 was en ASS pas toen ik 37 was. Vooral dat laatste heeft me meer hulp opgeleverd. Mijn ouders hadden weinig oog voor het emotionele vlak. Daarin zijn ze echt tekort geschoten. Ik heb hulp gezocht toen ik samenwoonde. Nu worstel ik met een depressie en suïcidale gedachten. Daarvoor krijg ik medicatie.
In the end, it is what it is.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
23-02-2023 20:19
Jammer dat topic zo negatief gekaapt werd met beweringen waar je ook echt wel vraagtekens bij kan zetten.

Denk leuk topic en lees even mee, misschien ga ik wel schrijven. Meh.
Denk zolang er op gereageerd wordt dat die opmerkingen blijven komen.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
Alle reacties Link kopieren Quote
Blauwedruif85 schreef:
23-02-2023 21:34
Denk zolang er op gereageerd wordt dat die opmerkingen blijven komen.
Je hebt gelijk hoor, maar of dat echt wat uitmaakt deze keer? Ik vrees van niet. Maar ik ga er niets meer van zeggen verder, al is voor de rest.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
23-02-2023 21:40
Je hebt gelijk hoor, maar of dat echt wat uitmaakt deze keer? Ik vrees van niet. Maar ik ga er niets meer van zeggen verder, al is voor de rest.
Heb je het nou over mijn opmerkingen?
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
23-02-2023 21:40
Je hebt gelijk hoor, maar of dat echt wat uitmaakt deze keer? Ik vrees van niet. Maar ik ga er niets meer van zeggen verder, al is voor de rest.
Dan gewoon overheen lezen :)
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
Alle reacties Link kopieren Quote
AirMaxlover schreef:
23-02-2023 19:26
Dit ben ik ook helemaal! Ook de depressie rond m’n examens.

Sinds september slik ik bupropion voor mijn depressie, iets waar ik van m’n 15/16de mee te maken heb. Rond m’n 23ste kreeg ik voor het eerst SSRI hiervoor. En dat heb ik dan af en aan gehad de afgelopen 25 jaar. Plus slaapmedicatie.

Wellbutrin werkt voor jou dus ook voor de ADD, ik vind het toch echt heel bijzonder hoeveel gelijkenissen ik hier vind.
Wel fijn eigenlijk.

Aanvulling: sinds ik me kan herinneren heb ik last van geluid om me heen. Smakken? Ik werd letterlijk gek in m’n hoofd. Met m’n broer aan tafel zitten was een hel.
Ja, Buproprion en Welbutrin zijn hetzelfde, de ene is de generieke naam en de ander 'het merk'.
Hiervoor heb ik Fenlavaxine gehad, een jaar of 7 denk ik en als tiener/begin twintiger Prozac, een jaar of 2. Maar toen wist ik dus nog niet dat ik (ook) ADD heb.
Mijn jongere broertje heeft ADHD maar werd ook pas ergens in de 20 gediagnosticeerd omdat hij vast liep. Mijn ouders en ik hebben ons echt afgevraagd hoe we dat hebben kunnen missen achteraf, al helemaal nadat ik de mijne kreeg.
Minstens 1 van mijn ouders maar waarschijnlijk allebei hebben het ook, mijn ma heeft precies hetzelfde als jij met het smakken. Mysofonie heet dat geloof ik. Maar die is heel gedisciplineerd door haar eigen jeugd. Pa kan geen data onthouden, weet niet eens precies wanneer hij een kaartje zou moeten schrijven voor zijn zussen bijvoorbeeld zelfs al ziet hij het op de kalender elke dag. Tikt altijd non stop met zijn vingers op de bankleuning als hij tv kijkt (wordt ma als het naast haar hoofd is knettergek van). En zo is er nog veel meer maar dan wordt het iets té herkenbaar :mrgreen:

Ik heb btw zoveel mogelijk niet gequote uit jouw bericht, als ik iets heb gequote wat je weg wil hebben dan zeg je het maar :)
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ha, wat een fijn topic! Mijn diagnostiek traject naar adhd en HB loopt op dit moment nog. Ik ga ineens aan alles twijfelen. Heb ik het wel echt? Stel ik me niet aan? Straks val ik door de mand. Misschien ben ik toch gewoon lui en moet ik beter m’n best doen?! Of ben ik toch heel dom? Kortom, ik ben mezelf lekker gek aan het maken….
Maar daarom wel extra fijn om straks hopelijk die bevestiging te krijgen, zodat ik niet meer zo hoef te twijfelen? Vooral wanneer mensen zeggen ‘ dat iedereen weleens te laat komt, dingen vergeet etc’ ga ik twijfelen. En die hoor ik nogal vaak de laatste tijd.
Maar ik ben ook wel een beetje bang dat er dus niets uitkomt of toch een hele andere diagnose. Herkenbaar voor iemand?

Wat een fijne linkjes staan er al in dit topic, dank daarvoor alvast Philó!

Ik hoop hier af en toe mee te kunnen schrijven maar de laatste tijd lukt reageren op mailtjes/appjes enzo zo slecht. Maar meelezen doe ik zeker!
Alle reacties Link kopieren Quote
AeonOfWinter schreef:
23-02-2023 21:50
Ja, Buproprion en Welbutrin zijn hetzelfde, de ene is de generieke naam en de ander 'het merk'.
Hiervoor heb ik Fenlavaxine gehad, een jaar of 7 denk ik en als tiener/begin twintiger Prozac, een jaar of 2. Maar toen wist ik dus nog niet dat ik (ook) ADD heb.
Mijn jongere broertje heeft ADHD maar werd ook pas ergens in de 20 gediagnosticeerd omdat hij vast liep. Mijn ouders en ik hebben ons echt afgevraagd hoe we dat hebben kunnen missen achteraf, al helemaal nadat ik de mijne kreeg.
Minstens 1 van mijn ouders maar waarschijnlijk allebei hebben het ook, mijn ma heeft precies hetzelfde als jij met het smakken. Mysofonie heet dat geloof ik. Maar die is heel gedisciplineerd door haar eigen jeugd. Pa kan geen data onthouden, weet niet eens precies wanneer hij een kaartje zou moeten schrijven voor zijn zussen bijvoorbeeld zelfs al ziet hij het op de kalender elke dag. Tikt altijd non stop met zijn vingers op de bankleuning als hij tv kijkt (wordt ma als het naast haar hoofd is knettergek van). En zo is er nog veel meer maar dan wordt het iets té herkenbaar :mrgreen:

Ik heb btw zoveel mogelijk niet gequote uit jouw bericht, als ik iets heb gequote wat je weg wil hebben dan zeg je het maar :)
Helemaal goed zo :)
Venlafaxine ✔️ maar dat was echt zoooo niet goed voor me. Aan de hand daarvan en mijn aandringen is er onderzoek gedaan.
Ja, mysofonie. Mijn twee oudste kinderen hebben het ook. Mijn ex-man heeft wel eens gezegd, gaan jullie nu ook beginnen. Mama zat ook altijd zo te zeuren aan tafel :D

De herkenbaarheid is heel fijn.
Ik maak altijd een tekeningetje met m’n voet/teen. Altijd dezelfde haha.
Toen ik klein was, verloor ik mezelf in boeken, ik las jij ook toch? Ik las zo 4/5 boeken in een week en dan ook nog eens door elkaar. Hoofdstuk of wat van boek 1, paar hoofdstukken van boek 3 en dan naar boek 2 ;)
M’n vader is ook een beetje zo, allebei fotografisch geheugen. Vroeger deden we wedstrijdjes, wie het eerst een krantenartikel had gelezen. En het goed kon na vertellen, hahaha. We gingen zelfs de krant bij de buren halen, zodat we allebei gelijk konden lezen!
M’n moeder is een keer met me naar de dokter geweest, want ze vond het zo raar. Toen werd er alleen maar gekeken of je heel druk was, denk ik.
Op het moment loop ik bij een psycholoog en een psychiater monitort mijn medicijnen.
Ik wil geen sticker, maar misschien geeft het me wel wat rust en kan ik me inlezen (yay) over handvatten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
23-02-2023 18:35
Wat was er offtopic?
Dat stukje wat je vet gemaakt hebt zag ik iig niet.
De discussie over diagnoses en het nut daarvan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Blauwedruif85 schreef:
23-02-2023 21:34
Denk zolang er op gereageerd wordt dat die opmerkingen blijven komen.
Goeie. Ik zal inderdaad gewoon niet meer reageren op de zaken die ik off topic vind.

Soms kan het zo simpel zijn :).
Alle reacties Link kopieren Quote
Pfff ik loop vanavond weer even tegen een dingetje aan. RSD denk ik. Ik ben onderdeel van een groep die elkaar al lang kent en met een paar van hen heb ik (om goede redenen) gebroken. Maar ja, ik kom hen wel tegen.. Ben er net 1 tegen gekomen op een verjaardag en hoor net dat één van mijn meest gewaardeerde vriendinnen één van die personen uitnodigt voor haar verjaardag.

Ik ben altijd behoorlijk zwart/wit geweest. Je bent of helemaal voor, óf tegen me. Natuurlijk weet ik dat het niet zo werkt en dat accepteer ik ook volledig. Maar dat betekent niet dat ik het makkelijk vind. En dat zit me dwars.

Ik wil me niet zo voelen. Verraden ofzo. Terwijl dat in essentie ook helemaal niet zo is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
23-02-2023 12:58
Nog een vergelijking: of iemand een talenknobbel of een wiskundeknobbel heeft wordt niet aangegrepen om te beweren dat die twee een totaal andere hersenbedrading hebben. Het zijn gewoon sterke en zwakke punten. En als je slecht bent in talen moet je geen Frans gaan studeren ofzo, dat is voor iedereen volstrekt duidelijk. Terwijl je met extra moeite mss best ook Frans zou kunnen leren.
Zo zie ik bijv autisme ook, alleen gaat het dan niet over cognitieve zaken, maar over zaken die in het maatschappelijk verkeer van belang zijn.
Ik ben niet zo goed in groepen bijvoorbeeld, maar dat is in onze maatschappij ineens lastig te omzeilen, want dat moeten we allemaal maar kunnen.
Door er nu vanuit te gaan dat het komt door een andere bedrading loop je het risico dat je al niet eens meer probeert om nog iets bij te leren.

Ik wil niet eens meer in een groep zitten, zo’n hekel heb ik aan de dynamiek. Wil ik ook niks meer over bijleren. :geek:
Zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
AirMaxlover schreef:
23-02-2023 22:14
Helemaal goed zo :)
Venlafaxine ✔️ maar dat was echt zoooo niet goed voor me. Aan de hand daarvan en mijn aandringen is er onderzoek gedaan.
Ja, mysofonie. Mijn twee oudste kinderen hebben het ook. Mijn ex-man heeft wel eens gezegd, gaan jullie nu ook beginnen. Mama zat ook altijd zo te zeuren aan tafel :D

De herkenbaarheid is heel fijn.
Ik maak altijd een tekeningetje met m’n voet/teen. Altijd dezelfde haha.
Toen ik klein was, verloor ik mezelf in boeken, ik las jij ook toch? Ik las zo 4/5 boeken in een week en dan ook nog eens door elkaar. Hoofdstuk of wat van boek 1, paar hoofdstukken van boek 3 en dan naar boek 2 ;)
M’n vader is ook een beetje zo, allebei fotografisch geheugen. Vroeger deden we wedstrijdjes, wie het eerst een krantenartikel had gelezen. En het goed kon na vertellen, hahaha. We gingen zelfs de krant bij de buren halen, zodat we allebei gelijk konden lezen!
M’n moeder is een keer met me naar de dokter geweest, want ze vond het zo raar. Toen werd er alleen maar gekeken of je heel druk was, denk ik.
Op het moment loop ik bij een psycholoog en een psychiater monitort mijn medicijnen.
Ik wil geen sticker, maar misschien geeft het me wel wat rust en kan ik me inlezen (yay) over handvatten.
Ah mooi. Ja, ik las ook heel veel. Nu doe ik dat nog steeds maar meer online, watt kortere stukken want de dikke boeken van vroeger lukken me gek genoeg niet goed meer sinds ik volwassen ben. Toen ik nog op de basisschool zat ging ik soms 2 keer in de week naar de bieb om per keer 6 boeken te halen haha. Zaten meestal wel 2 stripboeken tussen hoor. In groep 7 ben ik begonnen met boeken voor volwassenen, had de hele kleine schoolbibliotheek al twee keer uit, en ook alles van de kinderboeken die ik interessant vond uit de dorps bieb. Mijn moeder is net zo'n leesmonster, dus mijn ouders vonden het helemaal niet raar. Als ik aan het lezen was hoorde ik je ook gewoon echt niet.

Een fotografisch geheugen heb ik niet, weet wel enorm veel uiteenlopende feiten, gekke weetjes, dingen uit de geschiedenis. Zowel mijn pa als ma hebben dat ook, al gooit pa tot grote hilariteit nogal eens wat dingen door elkaar. Broertje is heel snel en goed in verbanden leggen als hij iets interessant vind :mrgreen:

En ja, vroeger werd er echt alleen maar gekeken naar je drukte. Op mijn behoorlijk kleine school zat in de jaren 90 1 jongen die ADHD had en ook Ritalin slikte. Was ook echt nodig want die vloog echt tegen de muren op. Mijn broertje was er nog rustig bij, ze zaten samen in de klas. Maar die voldeed echt bijna 100% aan de stereotypen die je nu soms nog steeds hoort over ADHD-ers. Die twee zijn nu trouwens nog steeds bevriend, best grappig.

Ik heb ooit als 3/4 jarige een tijdje alleen maar suikervrij eten/snoep gekregen herinner ik me nu ineens. Zal ma eens vragen waarom en hoe ze daar op kwamen.

En een sticker hoeft ook niet toch? Mijn ouders hebben er beide geen en die redden zich echt prima, zonder problemen. Pas als functioneren lastig of onmogelijk wordt kan een diagnose wel handig zijn.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
Alle reacties Link kopieren Quote
LaFleurNoire schreef:
23-02-2023 10:34
Bij ons is het precies andersom. Dochter van 15, ass en waarschijnlijk dyscalculie, loopt in de examenklas vmbo-k vast op wiskunde. Docent klaagt alleen maar dat ze niet oplet, geen vragen stelt, niet naar hem toe komt en dat “ze veel beter kan dan ze laat zien!”
Nee, dat kan ze dus niet. Maar blijkbaar is het hem nog nooit opgevallen dat ze nog op haar vingers telt, er werkelijk niets geautomatiseerd is, dat ze cijfers steevast omdraait en toch echt wel hele rare fouten maakt in proefwerken. Ze snapt niks van zijn uitleg, hij kan net zo goed Swahili spreken en nee, ze stelt geen vragen want waarover in godsnaam, het is grotendeels abracadabra voor haar en de beste man is ook bepaald niet uitnodigend.
Hij ziet alleen maar een vervelend, onoplettend kind, volgens mij weet hij ook niet eens dat ze ass heeft. Gesprekken gaan altijd via de mentor, die het ook allemaal over zijn schoenen loopt, we hebben het nog niet voor elkaar gekregen om met de docent zelf een afspraak te maken.

Haar opa, gepensioneerd wiskundedocent, geeft haar bijles. Ze vertrouwt hem en heeft alle geduld van de wereld. En dat heb je ook nodig, want alles verdwijnt bij haar in een groot zwart gat, elke som is weer nieuw. Dankzij hem blijft er nog wel eens wát hangen. Wiskundedocent is daar niet blij mee, die bijles moet maar op school, bij hem.
Och, arme meid.
Ik heb precies hetzelfde mee gemaakt. Al gaf mijn buurvrouw me dan bijles, had ik ook nog eens extra bijles vanuit school (school deed toen sowieso helemaal niks met dyscalculie, alleen dyslexie) en alsnog bak ik er nu al die jaren later nog steeds echt helemaal niks van. Dat ik überhaupt een diploma heb.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
Alle reacties Link kopieren Quote
Philó schreef:
23-02-2023 22:57
De discussie over diagnoses en het nut daarvan.
Maar dat liep wel heel anders dan wat jij in je OP benoemde.
Niemand heeft hier beweerd dat diagnoses te makkelijk of ten onrechte gesteld worden.
Ik lees hier een aantal mensen zonder diagnose die zich afvragen of een diagnose ze gaat helpen en die daarom geïnteresseerd zijn in hoe anderen dat ervaren hebben.
Lijkt me zeer ontopic.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren Quote
AeonOfWinter schreef:
24-02-2023 00:26
Och, arme meid.
Ik heb precies hetzelfde mee gemaakt. Al gaf mijn buurvrouw me dan bijles, had ik ook nog eens extra bijles vanuit school (school deed toen sowieso helemaal niks met dyscalculie, alleen dyslexie) en alsnog bak ik er nu al die jaren later nog steeds echt helemaal niks van. Dat ik überhaupt een diploma heb.
Dyscalculie is en blijft een ondergeschoven kindje. Bij mij op school deden ze er al niks aan, sterker nog, ze beweerden dat het niet bestond en mijn diagnose door een of andere kwakzalver in elkaar was gezet.
Toen dochter op de basisschool ging rekenen herkende ik meteen de fouten die ze maakte, het niet kunnen automatiseren, de hele reutemeteut. Dus ik heb meteen aan de bel getrokken. Zij zagen het niet en pas in groep 8 kreeg ze iets van bijles.
Haar twee vorige wiskundedocenten hebben het wel goed opgepakt en toen ging het in ieder geval zo goed dat ze geen zware onvoldoende stond voor het eindrapport. Maar deze pikt dus ook weer niets op en wil ook niets aannemen.
Alle reacties Link kopieren Quote
ASS met ADD en reageer later uitgebreider dus tvp.
Solomio schreef:
24-02-2023 04:54
Maar dat liep wel heel anders dan wat jij in je OP benoemde.
Niemand heeft hier beweerd dat diagnoses te makkelijk of ten onrechte gesteld worden.
Ik lees hier een aantal mensen zonder diagnose die zich afvragen of een diagnose ze gaat helpen en die daarom geïnteresseerd zijn in hoe anderen dat ervaren hebben.
Lijkt me zeer ontopic.
Je opmerking over slachtoffergedrag viel bij mij verkeerd.
Er schrijven hier mensen mee die nog hartstikke zoekende zijn en jouw eerste aandeel in het topic is het bericht over neurodiversiteit en jouw mening over het gebruik van dat woord op taalkundig niveau. Vervolgens die insteek richting slachtoffergedrag.
Voor jou is jouw autisme gesneden koek. Voor mij is mijn dochters ADHD dat zeer zeker nog niet.
Je zult het allemaal niet verkeerd bedoelen. Maar dat is dus wat mij persoonlijk raakte.
Alle reacties Link kopieren Quote
BlaBla schreef:
24-02-2023 06:07
Je opmerking over slachtoffergedrag viel bij mij verkeerd.
Er schrijven hier mensen mee die nog hartstikke zoekende zijn en jouw eerste aandeel in het topic is het bericht over neurodiversiteit en jouw mening over het gebruik van dat woord op taalkundig niveau. Vervolgens die insteek richting slachtoffergedrag.
Voor jou is jouw autisme gesneden koek. Voor mij is mijn dochters ADHD dat zeer zeker nog niet.
Je zult het allemaal niet verkeerd bedoelen. Maar dat is dus wat mij persoonlijk raakte.

Dit dus. Je insteek kwam op mij geenszins ondersteunend of opbouwend over Solomio. Sterker nog, een aantal mensen hier geeft aan dat jouw bijdrage een vervelende en/of gevoelige snaar raakt terwijl ik juist een safe space wilde creëren waarin men niet het gevoel heeft de eigen diagnoses of baat bij labels te hoeven verdedigen. In dat opzicht past hetgeen je zegt mijns inziens zeer zeker in wat ik in de OP schreef te willen vermijden.

Dit is verder het laatste waar ik op inga m.b.t. dit onderwerp, want ik ervaar het dus wel als offtopic.
Alle reacties Link kopieren Quote
LaFleurNoire schreef:
24-02-2023 06:00
Dyscalculie is en blijft een ondergeschoven kindje. Bij mij op school deden ze er al niks aan, sterker nog, ze beweerden dat het niet bestond en mijn diagnose door een of andere kwakzalver in elkaar was gezet.
Toen dochter op de basisschool ging rekenen herkende ik meteen de fouten die ze maakte, het niet kunnen automatiseren, de hele reutemeteut. Dus ik heb meteen aan de bel getrokken. Zij zagen het niet en pas in groep 8 kreeg ze iets van bijles.
Haar twee vorige wiskundedocenten hebben het wel goed opgepakt en toen ging het in ieder geval zo goed dat ze geen zware onvoldoende stond voor het eindrapport. Maar deze pikt dus ook weer niets op en wil ook niets aannemen.
Dat is echt rot. Bij mij werd al vroeg dyscalculie vastgesteld en ook naar gehandeld. Niet dat ik nu goed kan rekenen helemaal niet. Maar wel een stuk beter dan vroeger.
In the end, it is what it is.
Alle reacties Link kopieren Quote
*Elfje* schreef:
24-02-2023 08:52
Dat is echt rot. Bij mij werd al vroeg dyscalculie vastgesteld en ook naar gehandeld. Niet dat ik nu goed kan rekenen helemaal niet. Maar wel een stuk beter dan vroeger.
Nou ja, dat is het ook. Als je gewoon enigszins mee kunt komen is dat al heel wat. Genoeg opleidingen en banen waar je niet per se veel talent hoeft te hebben voor rekenen.
Maar je middelbare school niet of nauwelijks kunnen halen omdat één verplicht vak echt niet lukt en dan ook nog weggezet worden als ongeïnteresseerd en ongemotiveerd…ik verwacht eigenlijk van een docent met een docentenopleiding dat hij of zij toch wel enige kaas heeft gegeten van deze materie en een klein beetje thuis is in de psyche van adolescenten, dat leer je neem ik aan op de opleiding toch wel.

En dan zeker op deze middelbare school, die prat gaat op “kleine school, korte lijntjes, veel individuele aandacht, ideaal als de leerling extra aandacht nodig heeft in verband met een diagnose”.
Alle reacties Link kopieren Quote
AeonOfWinter schreef:
24-02-2023 00:09
Ik heb ooit als 3/4 jarige een tijdje alleen maar suikervrij eten/snoep gekregen herinner ik me nu ineens. Zal ma eens vragen waarom en hoe ze daar op kwamen.
In mijn jeugd was ook even suiker taboe, want daar kregen kinderen adhd of suiker van. Haha jaren 80!
En een sticker hoeft ook niet toch? Mijn ouders hebben er beide geen en die redden zich echt prima, zonder problemen. Pas als functioneren lastig of onmogelijk wordt kan een diagnose wel handig zijn.
Een sticker hoeft niet, denk meer dat ik graag wil weten is hier wat aan de hand of stel ik mee aan? Het laatste is wat dan in m’n hoofd zit.
En dat vind ik nu erg vervelend.
De vraag “ben ik wel normaal”, daar worstel ik nu erg mee.
Weet heus wel dat we allemaal anders zijn, maar dat gevoel heb ik altijd gehad. Ik wil daar vanaf.

Nu stop ik met topic kapen! :)
Fijn topic, ik heb er echt veel aan.
airmaxlover wijzigde dit bericht op 24-02-2023 09:31
Reden: Aanvulling.
9.36% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Philó schreef:
24-02-2023 08:48
Dit dus. Je insteek kwam op mij geenszins ondersteunend of opbouwend over Solomio. Sterker nog, een aantal mensen hier geeft aan dat jouw bijdrage een vervelende en/of gevoelige snaar raakt terwijl ik juist een safe space wilde creëren waarin men niet het gevoel heeft de eigen diagnoses of baat bij labels te hoeven verdedigen. In dat opzicht past hetgeen je zegt mijns inziens zeer zeker in wat ik in de OP schreef te willen vermijden.

Dit is verder het laatste waar ik op inga m.b.t. dit onderwerp, want ik ervaar het dus wel als offtopic.
En ik vind het elke keer weer teleurstellend dat mensen a) blijkbaar zo weinig in staat zijn om goed te lezen en b) helemaal niet geïnteresseerd zijn in hoe het werkelijk in elkaar zit.

Dan wordt het een klaagtopic wat mij betreft. Ook prima, maar daar heb ik geen behoefte aan.

Door juist te kijken naar wat er nu daadwerkelijk bekend is over die hersenen kun je veel meer inzicht krijgen in de mogelijkheden en onmogelijkheden.

Als je aanneemt dat jouw hersenen fundamenteel anders in elkaar zitten dan die van NT-ers sluit je voor jezelf allerlei mogelijkheden af, naast dat je door de buitenwereld ook vaak niet meer voor vol wordt aangezien.

Door je te realiseren dat dat idee van die fundamenteel andere hersenen helemaal niet vaststaat, kan dat ook weer ruinte geven om te onderzoeken waar nog winst behaald kan worden.
Zonder dat ik beweer dat je alles wel kunt leren, maar dat geldt voor iedereen.

Wat dat slachtoffergedrag betreft: er zijn idd mensen die er al vanuit gaan dat ze van alles niet kunnen, vanwege hun autisme. Maar, belangrijker nog, de buitenwereld gaat er vaak vanuit dat je van alles niet kunt vanwege je autisme. Ik heb alleen al op dit forum net ff te vaak in discussies de opmerking gekregen 'maar jij bent autistisch'. Dan hoefde mijn mening blijkbaar niet meer serieus genomen te worden.
Dus: soms gaan mensen zich als slachtoffer gedragen, maar vaker nog worden ze door de buitenwereld in een slachtofferrol geplaatst.

Als je dan tenslotte weet hoe die dsm-'diagnostiek' werkt kun je voor jezelf echt ruimte creëren om te onderzoeken welke beperkingen je evt kunt aanpakken.

Blijkbaar ervaar jij deze insteek niet als 'safe space', terwijl ik dat nou juist als de ultieme 'safe space' ervaar: iemand met autisme én veel theoretische kennis over autisme kan enorm helpend zijn.

Verder beweer ik ook nergens dat diagnoses niet nodig of helpend kunnen zijn, dus daarin denk ik dat je echt slecht leest.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven