Psyche
alle pijlers
Relatie met mijn moeder
dinsdag 18 december 2018 18:35
Voor dit topic een nieuw account aangemaakt om dit zo anoniem mogelijk te houden. Het volgende is er aan de hand:
Ik heb al vanaf dat ik een klein kind was tot de dag dat ik uit huis ging een slechte relatie met mijn moeder gehad, ik heb twee oudere broers en die trok ze openlijk voor. Ze heeft zelfs wel eens gezegd dat ik een ongelukje was en niet de bedoeling, dat ze spijt had dat ze de zwangerschap doorgezet heeft maar dat dit moest van mijn vader. Ze heeft me ook ontelbare keren geslagen als kind, puber en tiener, tot de dag dat mijn vader haar in de steek liet, toen moest ik haar kant ineens kiezen en werd ze poeslief, eigenlijk gewoon chantage. Ik was toen 19. Ik haatte op dat moment mijn vader én mijn moeder, mijn vader omdat hij ons in de steek liet en mijn moeder omdat ze me chanteerde. Ik ben kort daarop uit huis gegaan.
Na een aantal jaar, ik heb geen contact meer met mijn vader omdat hij zijn nieuwe gezin belangrijker vind dan mij, begon mijn moeder opnieuw contact te zoeken en dat ze spijt had van alles, wat dat dan ook mocht zijn waarom ik boos was, want ze herinnert zich niets slechts, haar woorden. Ik heb het contact redelijk oppervlakkig opgepakt, dus zij is al ruime tijd weer in mijn leven, zo ook in het leven van mijn 3 kinderen. Ik ben intussen gescheiden, iets dat zij erg aangreep om te “helpen” ik moest maar bij haar in komen wonen tot ik een ander huis had, ik moest mijn ex uitmelken ect. Ik heb uiteraard niet haar geluisterd, heb nu een huurwoning en we zijn met 1 advocaat en een goed ouderschapsplan gescheiden.
Ze is nu net 60 geworden, dus bejaard nog lang niet, en klaagt aan 1 stuk door op platte toon over haar “rotte rug” “klote poten” pijn hier en kwaaltjes daar. Ik “moet” boodschappen doen voor haar, haar helpen met alles en nog wat, alleen het huishouden mag ik (nog) niet doen, want ik zou een waardeloze huisvrouw zijn.
Onze band is dus verre van goed en gezellig. Ik ga het liefst zo min mogelijk naar haar toe of weg met haar, maar ze blijft bellen tot ik eindelijk opneem en doet ze zielig dat ze “zo oud en eenzaam” is. Ze werkt nog gewoon 3 dagen per week en op het werk doet ze wel normaal.
Nu komt het volgende: zij verwacht, of nee eist, dat ik haar over 5,10,15,20 (weet ik veel) jaar haar in huis neem als ze erger hulpbehoevend word. Ik word al misselijk als ik eraan denk, mijn moeder de hele dag in huis, ze word hoe ouder hoe zuurder. Ze kwam met de uitspraak: “een moeder kan wel voor haar kinderen zorgen maar een kind niet voor haar moeder” om me weer eens te chanteren. Ik heb daarop gezegd dat ze maar bij 1 van mijn broers in moet gaan wonen, toen zei ze gewoon dat dat iets is wat een dochter “hoort te doen” Als ik eraan terug denk hoe ze voor mij is geweest en dat ze nu door mij verzorgd zou willen worden, word ik al kwaad. Ik zou het liefst het hele contact verbreken, vandaag nog, maar de kinderen vinden haar wel een lieve oma, dus ik vind dit een onmogelijke spagaat waar ik nu in zit.
Iemand advies of misschien herkenning voor mijn situatie? Wat zouden jullie doen?
Ik heb al vanaf dat ik een klein kind was tot de dag dat ik uit huis ging een slechte relatie met mijn moeder gehad, ik heb twee oudere broers en die trok ze openlijk voor. Ze heeft zelfs wel eens gezegd dat ik een ongelukje was en niet de bedoeling, dat ze spijt had dat ze de zwangerschap doorgezet heeft maar dat dit moest van mijn vader. Ze heeft me ook ontelbare keren geslagen als kind, puber en tiener, tot de dag dat mijn vader haar in de steek liet, toen moest ik haar kant ineens kiezen en werd ze poeslief, eigenlijk gewoon chantage. Ik was toen 19. Ik haatte op dat moment mijn vader én mijn moeder, mijn vader omdat hij ons in de steek liet en mijn moeder omdat ze me chanteerde. Ik ben kort daarop uit huis gegaan.
Na een aantal jaar, ik heb geen contact meer met mijn vader omdat hij zijn nieuwe gezin belangrijker vind dan mij, begon mijn moeder opnieuw contact te zoeken en dat ze spijt had van alles, wat dat dan ook mocht zijn waarom ik boos was, want ze herinnert zich niets slechts, haar woorden. Ik heb het contact redelijk oppervlakkig opgepakt, dus zij is al ruime tijd weer in mijn leven, zo ook in het leven van mijn 3 kinderen. Ik ben intussen gescheiden, iets dat zij erg aangreep om te “helpen” ik moest maar bij haar in komen wonen tot ik een ander huis had, ik moest mijn ex uitmelken ect. Ik heb uiteraard niet haar geluisterd, heb nu een huurwoning en we zijn met 1 advocaat en een goed ouderschapsplan gescheiden.
Ze is nu net 60 geworden, dus bejaard nog lang niet, en klaagt aan 1 stuk door op platte toon over haar “rotte rug” “klote poten” pijn hier en kwaaltjes daar. Ik “moet” boodschappen doen voor haar, haar helpen met alles en nog wat, alleen het huishouden mag ik (nog) niet doen, want ik zou een waardeloze huisvrouw zijn.
Onze band is dus verre van goed en gezellig. Ik ga het liefst zo min mogelijk naar haar toe of weg met haar, maar ze blijft bellen tot ik eindelijk opneem en doet ze zielig dat ze “zo oud en eenzaam” is. Ze werkt nog gewoon 3 dagen per week en op het werk doet ze wel normaal.
Nu komt het volgende: zij verwacht, of nee eist, dat ik haar over 5,10,15,20 (weet ik veel) jaar haar in huis neem als ze erger hulpbehoevend word. Ik word al misselijk als ik eraan denk, mijn moeder de hele dag in huis, ze word hoe ouder hoe zuurder. Ze kwam met de uitspraak: “een moeder kan wel voor haar kinderen zorgen maar een kind niet voor haar moeder” om me weer eens te chanteren. Ik heb daarop gezegd dat ze maar bij 1 van mijn broers in moet gaan wonen, toen zei ze gewoon dat dat iets is wat een dochter “hoort te doen” Als ik eraan terug denk hoe ze voor mij is geweest en dat ze nu door mij verzorgd zou willen worden, word ik al kwaad. Ik zou het liefst het hele contact verbreken, vandaag nog, maar de kinderen vinden haar wel een lieve oma, dus ik vind dit een onmogelijke spagaat waar ik nu in zit.
Iemand advies of misschien herkenning voor mijn situatie? Wat zouden jullie doen?
moevanmoeder wijzigde dit bericht op 18-12-2018 19:09
Reden: Klein spelfoutje
Reden: Klein spelfoutje
0.05% gewijzigd
dinsdag 18 december 2018 22:25
Mijn kinderen zijn 6, 8 en 9, dus niet super klein meer, maar ook nog niet groot genoeg om alles te begrijpen. Ik ontzie hun dan ook zoveel als mogelijk is als er weer iets tussen mijn moeder en mij aan de hand is. Tenzij zij zelf in bijzijn van de kinderen weer bezig is. Mijn oudste vroeg mij een keer nadat mijn moeder weer boos was, of ik oma niet lief vind? Dan zeg ik gewoon van wel, ik kan hun er niet in betrekken.
Mijn oudste broer valt niet mee te praten, hij woont een eind weg met zijn gezin en zegt dan, je weet toch hoe ma is, ze bedoeld het vast niet zo ect.
Mijn andere broer is eeuwig vrijgezel, werkt fulltime en is daarnaast bezig met allerlei hobbies. Met hem kan ik wel redelijk praten en hij heeft het ook wel eens voor me opgenomen als mijn moeder in zijn bijzijn lelijk tegen me doet of iets eist wat ik niet wil. Zo zei hij nadat mijn moeder vond dat ik bij haar in moest trekken na mijn scheiding zodat ze kan “helpen” financieel en met de kinderen (voor mijn gevoel was dat om totale controle te krijgen over mij en mijn leven en ik wil haar helemaal geen geld schuldig zijn) en ik begon te sputteren “Je ziet toch dat ze dat niet wil? Ze durft amper wat in te brengen, bemoei je er niet mee” Daarna heeft ze het onderwerp even laten rusten totdat we weer een keer samen waren, ze zei dat ze zich aangevallen had gevoeld door mijn broer en mij, dat we tegen haar samenspannen hadden. Ik ben er toen niet meer tegenin gegaan en heb stilletjes een huurwoning gezocht. Ze heeft toen uit woede niet geholpen met wat dan ook toen ik verhuisde en enkel kritiek gehad op mijn “lelijke portiekwoning op 4 hoog”.
Mijn oudste broer valt niet mee te praten, hij woont een eind weg met zijn gezin en zegt dan, je weet toch hoe ma is, ze bedoeld het vast niet zo ect.
Mijn andere broer is eeuwig vrijgezel, werkt fulltime en is daarnaast bezig met allerlei hobbies. Met hem kan ik wel redelijk praten en hij heeft het ook wel eens voor me opgenomen als mijn moeder in zijn bijzijn lelijk tegen me doet of iets eist wat ik niet wil. Zo zei hij nadat mijn moeder vond dat ik bij haar in moest trekken na mijn scheiding zodat ze kan “helpen” financieel en met de kinderen (voor mijn gevoel was dat om totale controle te krijgen over mij en mijn leven en ik wil haar helemaal geen geld schuldig zijn) en ik begon te sputteren “Je ziet toch dat ze dat niet wil? Ze durft amper wat in te brengen, bemoei je er niet mee” Daarna heeft ze het onderwerp even laten rusten totdat we weer een keer samen waren, ze zei dat ze zich aangevallen had gevoeld door mijn broer en mij, dat we tegen haar samenspannen hadden. Ik ben er toen niet meer tegenin gegaan en heb stilletjes een huurwoning gezocht. Ze heeft toen uit woede niet geholpen met wat dan ook toen ik verhuisde en enkel kritiek gehad op mijn “lelijke portiekwoning op 4 hoog”.
dinsdag 18 december 2018 22:31
Wat er zou gebeuren als ik het contact verbreek is dat ik me wel beter zou voelen uiteindelijk, maar mijn kinderen ermee verdriet doe. En in tegenstelling tot mijn moeder doe ik alles voor mijn kinderen en wil ik ze dat niet aandoen. Verdraaid moeilijk, ik heb er echt wel eens slapeloze nachten van.
dinsdag 18 december 2018 23:02
Vind het echt super hoe je dat omschrijft, ik zou super graag ook zo willen gaan denken, misschien dat dat nog komt, ik zit wel beetje aan het einde van mijn energie met mijn moeder.Abctje86 schreef: ↑18-12-2018 22:01Ik heb een vader en stiefmoeder die zo kunnen manipuleren en ik herken het gevoel. Ik kan er nu eindelijk, na jaren, mee omgaan dankzij een rotstreek die ze me flikten rond mijn bruiloft. Toen vielen de schellen van mijn ogen en besefte ik dat ze hun eigen belang altijd voorop zullen plaatsen en niet die van hun kinderen. Wat mij heel erg helpt is: 1. Beseffen dat mijn vader niet normaal is en niet in staat is om liefde te geven zoals een gewone ouder (het is dus niet een keus van hem om zo te doen. Hij kan niet anders) en 2. Me realiseren dat ik bij hen altijd en elke keer mijn grenzen zal moeten bewaken, omdat zij altijd zullen proberen het onderste uit de kan te halen. Ik geef hen nu wat ik wil geven en niks meer, want het is toch nooit genoeg.
Sinds ik dit besef, gaat het goed, maar jouw moeder klinkt een stuk erger en mijn broer en zus zitten met mij op één lijn. Dat scheelt.
dinsdag 18 december 2018 23:44
Als jouw kinderen iets ouder worden gaan ze vanzelf merken hoe jouw moeder tegen jou doet en hoe jij dat grotendeels accepteert. Zo krijgen ze een heel verkeerd beeld van wat normaal is door hoe jullie met elkaar omgaan en leren ze niet voor zichzelf op te komen als zij slecht behandeld worden.
Jouw kinderen kunnen heel goed zonder een oma die hun moeder manipuleert. Laat je niet chanteren door je moeder als zij probeert de kinderen in te zetten.
Je moeder gaat niet veranderen, daar hoef je niet op te rekenen. Kies ervoor om te stoppen met contact of met de teflon- en repeteermethode. Als ze lelijk doet of manipuleert sta je op, zeg je ik ben hier niet om beledigd te worden, ik ga nu naar huis en kom wel terug als je weer normaal kan doen. Laat je niet verleiden tot een discussie, zeg hoogstens steeds hetzelfde zinnetje, gewoon op de repeteerstand.
Je moeder zal op een gegeven moment vanzelf merken dat het niet werkt wat ze doet. Misschien gaat ze haar gedrag aanpassen, ik verwacht het niet maar het zou kunnen.
Ik zou alsnog afzeggen met kerst en lekker thuis gourmetten. Mocht je dat echt niet durven ga dan gewoon naar je moeder maar zodra het onaangenaam wordt begin je weer met steeds dezelfde zin en als dat niet na 2 keer werkt stap je op en gaat naar huis. Ook als dat halverwege het diner is. Geef het goede voorbeeld aan je kinderen dat je niet laat manipuleren.
Zorg dat je evt iets lekkers in huis hebt zodat je met de kinderen verder kan eten. Je doet ze waarschijnlijk ook een groot plezier met Mc Donalds als je geen zin meer hebt om eten te maken.
Als je blijft gaan, misschien alleen voor de kinderen, kost het jou steeds weer een hoop energie die je veel leuker met je kinderen zou kunnen besteden. Jij bent niet verplicht om aan je moeders wensen tegemoet te komen. Stop met je te laten manipuleren, doe geen boodschappen meer als het niet normaal gevraagd wordt en maak haar zeer duidelijk dat jij later niet voor haar gaat zorgen. Als ze dan lelijk gaat doen weer zeggen dat als ze niet kan stoppen met zo lelijk te doen dat jij naar huis gaat en het dan ook elke keer weer doen. Al ben je net binnen en sta je met je jas nog aan.
Jouw kinderen kunnen heel goed zonder een oma die hun moeder manipuleert. Laat je niet chanteren door je moeder als zij probeert de kinderen in te zetten.
Je moeder gaat niet veranderen, daar hoef je niet op te rekenen. Kies ervoor om te stoppen met contact of met de teflon- en repeteermethode. Als ze lelijk doet of manipuleert sta je op, zeg je ik ben hier niet om beledigd te worden, ik ga nu naar huis en kom wel terug als je weer normaal kan doen. Laat je niet verleiden tot een discussie, zeg hoogstens steeds hetzelfde zinnetje, gewoon op de repeteerstand.
Je moeder zal op een gegeven moment vanzelf merken dat het niet werkt wat ze doet. Misschien gaat ze haar gedrag aanpassen, ik verwacht het niet maar het zou kunnen.
Ik zou alsnog afzeggen met kerst en lekker thuis gourmetten. Mocht je dat echt niet durven ga dan gewoon naar je moeder maar zodra het onaangenaam wordt begin je weer met steeds dezelfde zin en als dat niet na 2 keer werkt stap je op en gaat naar huis. Ook als dat halverwege het diner is. Geef het goede voorbeeld aan je kinderen dat je niet laat manipuleren.
Zorg dat je evt iets lekkers in huis hebt zodat je met de kinderen verder kan eten. Je doet ze waarschijnlijk ook een groot plezier met Mc Donalds als je geen zin meer hebt om eten te maken.
Als je blijft gaan, misschien alleen voor de kinderen, kost het jou steeds weer een hoop energie die je veel leuker met je kinderen zou kunnen besteden. Jij bent niet verplicht om aan je moeders wensen tegemoet te komen. Stop met je te laten manipuleren, doe geen boodschappen meer als het niet normaal gevraagd wordt en maak haar zeer duidelijk dat jij later niet voor haar gaat zorgen. Als ze dan lelijk gaat doen weer zeggen dat als ze niet kan stoppen met zo lelijk te doen dat jij naar huis gaat en het dan ook elke keer weer doen. Al ben je net binnen en sta je met je jas nog aan.
woensdag 19 december 2018 15:33
zondag 30 december 2018 20:25
Ik heb inmiddels een vreselijke kerst achter de rug, gourmetten was niet gezellig en kreeg bijna geen hap weg. Mijn moeder besloot tijdens de uren dat ik daar was haar oud en nieuw plannen door te duwen. Ze moet tot 8 uur werken die dag en had bedacht dat ze daarna wel naar mij kwam, dan hoefde ze niets meer te doen en dan sliep ze wel bij 1 van de kinderen op de kamer of naast mij in bed. Ik probeerde zachtjes duidelijk te maken dat ik dit niet wilde, maar op erg dwingende en eisende toon ging ze gewoon door, uren lang, de hele dag. Tot aan de appjes toe die ik thuis nog kreeg, vreselijk echt. Mijn broer adviseerde me (toen we even alleen op balkon aan het roken waren) dan maar lelijk terug te reageren met dat ze niet welkom was. Dat heb ik uiteindelijk de 27e gedaan en ze gilde door de telefoon dat als ik haar “alleen liet zitten met oud en nieuw ze me nooit meer aan zou kijken” Ik ben er helemaal kapot van dat ze dit zei en zo doet, ze wil pas weer contact als ik m’n excuses aangeboden heb.
zondag 30 december 2018 20:35
Lijkt me een prima plan! Ik lees dat jij je verdrietig voelt en waarschijnlijk nu het gevoel hebt dat je morgen moet gaan.MoeVanMoeder schreef: ↑30-12-2018 20:25. Mijn broer adviseerde me (toen we even alleen op balkon aan het roken waren) dan maar lelijk terug te reageren met dat ze niet welkom was. Dat heb ik uiteindelijk de 27e gedaan en ze gilde door de telefoon dat als ik haar “alleen liet zitten met oud en nieuw ze me nooit meer aan zou kijken” Ik ben er helemaal kapot van dat ze dit zei en zo doet, ze wil pas weer contact als ik m’n excuses aangeboden heb.
Niet doen. Nee is nee, jij hebt nee gezegd en blijf nu bij die ‘nee’. Jij kan en mag ‘nee’ zeggen ook tegen jouw moeder, hoe groot ze het drama ook maakt. Hoe hard ze ook huilt, schreeuwt, indoctrineert, manipuleert, misschien wel overlijdt, op haar kop gaat staan, snuift, een dansje doet, briest, slijmt, dramt, en eist;
Ook voor haar geldt: nee is nee.
Niet meer reageren, niet naar haar toegaan, geen excuus aanbieden.
Jij mag en kan nee zeggen net zoals iedereen dat kan en mag. Dat jouw moeder jou heeft geleerd dat jij geen ‘nee’ mag zeggen tegen haar, zegt nog niet dat jij haar moet geloven. Ongelofelijk zeg, hoeveel kinderen heb je? Ga je nu heel snel leren dat je nee kan en mag zeggen óók tegen moeder (het loeder)? Sjee zeg, word volwassen want jouw kinderen moeten van jou leren om ‘nee’ te leren zeggen.
Tip: Geloof je broer, luister naar zijn raad en houd je hieraan vast. App hem anders en zeg hem dat je soms in alle staten bent en dan maar wil gaan toegeven. Vraag hem dan of hij jou dan wil terug appen. Appen dat ook jij nee kunt en mag zeggen, tegen iedereen dus ook tegen jouw moeder. Net zoals hij dat doet, hij klinkt als een wijze man. Hopelijk wil hij dat. Laat hem anders dit topic lezen, misschien kan hij van daaruit ook meedenken.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 30 december 2018 20:48
Ik heb drie kinderen en wilde gewoon met hun dit jaar thuis blijven. Dat ga ik dus ook doen, ik vind het alleen zo jammer dat ik lelijk terug moet doen ipv gewoon nee te zeggen. Zo gaat het altijd als mijn “nee” duidelijker word. Ik heb ook zeker geluisterd naar mijn broer, hij weet helaas hoe mijn moeder tegen me doet, ze doet het gewoon waar iedeeen bij is, dus ook met hem erbij. Ik ben blij dat ze niet komt, omdat ik dus geen excuses ga aanbieden, ik mis er niks aan, dus houd mijn poot nu stijf, maar ben niet bij met alle drama.
zondag 30 december 2018 20:57
Lelijk? Je doet helemaal toch niets? Je bent niet degene die heeft gedreigd; je hebt alleen ‘nee’ gezegd. Zij is degene die dreigt, naar doet en dramatiseert. Haar keuzes en dús haar gevolgen. Niet die van jou. Je hebt alleen invloed op jouw gedrag en keuzes niet op die van een ander (in dit geval jouw moeder).MoeVanMoeder schreef: ↑30-12-2018 20:48Ik heb drie kinderen en wilde gewoon met hun dit jaar thuis blijven. Dat ga ik dus ook doen, ik vind het alleen zo jammer dat ik lelijk terug moet doen ipv gewoon nee te zeggen. Zo gaat het altijd als mijn “nee” duidelijker word. Ik heb ook zeker geluisterd naar mijn broer, hij weet helaas hoe mijn moeder tegen me doet, ze doet het gewoon waar iedeeen bij is, dus ook met hem erbij. Ik ben blij dat ze niet komt, omdat ik dus geen excuses ga aanbieden, ik mis er niks aan, dus houd mijn poot nu stijf, maar ben niet bij met alle drama.
Zou wat worden als het wel zo zou werken, want (enorm chargerend gesteld om het duidelijk te maken) dan zou ik dus verantwoordelijk zijn voor de keuzes die bijvoorbeeld euh... Bush maakt? No way hosee toch? Voor jou is het dus echt niet anders ook niet als het toevallig jouw onvolwassen, bijna puberale en dramatiserende moeder betreft.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 30 december 2018 22:34
Zou het, in goed overleg met je ex, een optie zijn om te gaan verhuizen zodat er een grotere afstand komt tussen jou en je moeder?
Wat ik zo lees, is jij zoekt goedkeuring bij / van je moeder en daarin ga je heel ver. Alleen, sorry dat ik het niet lief kan verwoorden, dat gaat er niet komen. Jouw moeder blijft altijd een stok vinden om je mee te slaan en jij staat dat toe.
Je oma is lief voor je kinderen......... ze weet donders goed hoe ze de kleinkinderen moet inzetten. Door 'lief' voor hen te zijn paait ze jou om je tegelijkertijd keihard af te straffen.
Eigenlijk zou je het beste het contact tot een minimum moeten beperken en als er al contact is, onder jouw voorwaarden. Gezeur, geklaag of wat dan ook.......... opstaan en weggaan. Regel dat je een ander telefoonnummer hebt en blokkeer haar op social media. Je kinderen kunnen bijvoorbeeld 1 x per maand skypen zodat het contact met oma wel blijft bestaan.
Neem voor jezelf contact op met een goede professionele hulpverlener, ga achter een goede assertiviteitscursus aan om weerbaarder te worden naar je moeder toe maar ook om je grenzen veel beter te leren bewaken. Daarnaast is NEE ook een antwoord dat het waard is om uitgesproken te worden.
Jouw moeder is het product van haar opvoeding en het leven heeft haar gevormd tot wie ze nu is. Dat is absoluut geen vrijbrief voor haar gedrag maar het kan jou wel helpen om met een bepaalde van mildheid te kijken en toch zeer duidelijke grenzen te stellen.
Wat ik zo lees, is jij zoekt goedkeuring bij / van je moeder en daarin ga je heel ver. Alleen, sorry dat ik het niet lief kan verwoorden, dat gaat er niet komen. Jouw moeder blijft altijd een stok vinden om je mee te slaan en jij staat dat toe.
Je oma is lief voor je kinderen......... ze weet donders goed hoe ze de kleinkinderen moet inzetten. Door 'lief' voor hen te zijn paait ze jou om je tegelijkertijd keihard af te straffen.
Eigenlijk zou je het beste het contact tot een minimum moeten beperken en als er al contact is, onder jouw voorwaarden. Gezeur, geklaag of wat dan ook.......... opstaan en weggaan. Regel dat je een ander telefoonnummer hebt en blokkeer haar op social media. Je kinderen kunnen bijvoorbeeld 1 x per maand skypen zodat het contact met oma wel blijft bestaan.
Neem voor jezelf contact op met een goede professionele hulpverlener, ga achter een goede assertiviteitscursus aan om weerbaarder te worden naar je moeder toe maar ook om je grenzen veel beter te leren bewaken. Daarnaast is NEE ook een antwoord dat het waard is om uitgesproken te worden.
Jouw moeder is het product van haar opvoeding en het leven heeft haar gevormd tot wie ze nu is. Dat is absoluut geen vrijbrief voor haar gedrag maar het kan jou wel helpen om met een bepaalde van mildheid te kijken en toch zeer duidelijke grenzen te stellen.
woensdag 2 januari 2019 16:26
Nee, verhuizen is voorlopig geen optie, ik ben 2 jaar geleden al verhuisd en het gaat niet met de financieen om dit nog een keer te doen. De kinderen zitten op een leuke school met veel vriendjes en vriendinnetjes, ex en ik wonen beide ongeveer even dichtbij school waardoor we een goede en regelmatige regeling hebben en ook zo nu en dan kunnen ruilen enzo. Ik zie het ook niet zitten om ver weg te verhuizen, ik heb mijn leven hier nu.
Een therapeut heb ik al een tijdje en ook zij vind de relatie met mijn moeder op zijn zachts gezegd ongezond. Ze heeft me een aantal keer geholpen met tips en advies hoe ik dingen kan weigeren en “nee” kan zeggen.
Afgelopen oud en nieuw was ik super blij dat ik alleen was met mijn kinderen, zonder mijn moeder erbij. Ik heb niks meer van haar gehoord sinds de 27e.
Een therapeut heb ik al een tijdje en ook zij vind de relatie met mijn moeder op zijn zachts gezegd ongezond. Ze heeft me een aantal keer geholpen met tips en advies hoe ik dingen kan weigeren en “nee” kan zeggen.
Afgelopen oud en nieuw was ik super blij dat ik alleen was met mijn kinderen, zonder mijn moeder erbij. Ik heb niks meer van haar gehoord sinds de 27e.
woensdag 2 januari 2019 16:42
Oh jeetje to... Dat ze zo ver gaat. Nu inderdaad je poot stijf houden geef niet toe. Jij hebt het recht om nee te zeggen. Dat zij zover gaat alleen om haar zin door te drijven en jou daarbij een vreselijk gevoel geeft lijkt ze niet mee te zitten. Houd je poot stijf, schrijf hier of bel met je broer als je de verleiding voelt om haar excuses te maken /te contacten. Je verdient veel beter maar je moeder gaat niet veranderen hoe pijnlijk ook! En je kinderen kun je nu een hele goede les meegeven. Dit is jammer voor oma vooral. Goed gedaan to!
maandag 7 januari 2019 14:41
Nog steeds geen direct bericht of wat dan ook van mijn moeder gehad, alweer 10 dagen geleden dus. Wel heb ik met mijn broer gebeld, ze heeft bij hem haar beklag gedaan dat ze met oud en nieuw alleen thuis heeft gezeten, het was allemaal mijn schuld uiteraard. Mijn broer heeft hierop geantwoord dat ze best naar haar vriendin of zus had kunnen gaan, maar daarop zei mijn moeder dat ze wel tot 8 uur moest werken en daar dan helemaal geen zin meer in had. Nee, ze had dus alleen zin om mijn oud en nieuw te vergallen, dat kon wel na haar werk nog. Soms denk ik: laat ik maar weer appen of bellen (wel zonder excuses!) misschien is het kwartje nu gevallen, maar ben bang van niet...
maandag 7 januari 2019 14:57
Herkenbaar helaas.
TO waarom zou je jezelf zo laten bespelen, geen fijn voorbeeld voor je kinderen. Hier heb ik het contact verbroken. Meerder keren op laag pitje gezet, maar ze ging steeds over mijn grenzen heen.
Mijn kinderen waren rond diezelfde leeftijd als de jouwe en die hadden heel goed door dat mijn moeder zich niet ok gedroeg tegenover mij.
Voel je je niet schuldig, heb je het stuk over ratmoeder gelezen? Vrees dat je veel zal herkennen.
Hierover praten met een praktijkondersteuner of andere hulpverlener zal je misschien weer goed doen, want je twijfelt nog steeds.
Waarom laat je haar zoveel invloed hebben op jouw leven? Je verdiend een fijn leven met je kinderen, daar hoort zij met haar rare gedrag nu niet bij.
TO waarom zou je jezelf zo laten bespelen, geen fijn voorbeeld voor je kinderen. Hier heb ik het contact verbroken. Meerder keren op laag pitje gezet, maar ze ging steeds over mijn grenzen heen.
Mijn kinderen waren rond diezelfde leeftijd als de jouwe en die hadden heel goed door dat mijn moeder zich niet ok gedroeg tegenover mij.
Voel je je niet schuldig, heb je het stuk over ratmoeder gelezen? Vrees dat je veel zal herkennen.
Hierover praten met een praktijkondersteuner of andere hulpverlener zal je misschien weer goed doen, want je twijfelt nog steeds.
Waarom laat je haar zoveel invloed hebben op jouw leven? Je verdiend een fijn leven met je kinderen, daar hoort zij met haar rare gedrag nu niet bij.
maandag 7 januari 2019 15:13
Ik twijfel soms vanwege het cliché dat het mijn moeder blijft. Afgelopen dagen heb ik 3 keer gedacht ik bel wel, maar het niet gedaan. Ik ben het er helemaal mee eens dat ik een goed voorbeeld moet geven voor de kinderen en ik wil me ook echt niet zo laten behandelen. Ik houd nu dus mijn poot stijf maar heb de behoefte het van me af te schrijven, ik zit er best wel mee.
maandag 7 januari 2019 15:23
Zeker dan blijven schrijven to, je gaat niets bereiken als je nu toegeeft. Zij mag de consequenties voelen van haar gedrag en ik denk dat je je er alleen maar meer stress mee op de hals haalt.ik snap heel goed dat het moeilijk is maar deze situatie moet toch stoppen? Gun je jezelf dat niet? En de reden omdat het toch je moeder is.... dat is een stukje wat je echt los mag laten. Het is niet goed voor je zoals het tot nu toe gaat.dat moet genoeg zijn voorlopig het contact te verbreken.
maandag 7 januari 2019 16:06
maandag 7 januari 2019 16:20
Ja, begrijpelijk dat je er mee zit. Schrijf het vooral van je af dan dat je meegaat in haar fratsen.MoeVanMoeder schreef: ↑07-01-2019 15:13Ik twijfel soms vanwege het cliché dat het mijn moeder blijft. Afgelopen dagen heb ik 3 keer gedacht ik bel wel, maar het niet gedaan. Ik ben het er helemaal mee eens dat ik een goed voorbeeld moet geven voor de kinderen en ik wil me ook echt niet zo laten behandelen. Ik houd nu dus mijn poot stijf maar heb de behoefte het van me af te schrijven, ik zit er best wel mee.
Daarom mijn advies om weer eens met een hulpverlener er over te praten. Er zijn nog veel dingen die doorbroken kunnen worden, zonder dat jij je zo rot voelt hoor.
maandag 7 januari 2019 16:34
Ik heb al een therapeut, dat was ook om alles op een rij te zetten, dingen van vroeger te verwerken en de relatie met mijn moeder te bespreken. De meeste nare herinneringen van vroeger plakken namelijk aan mijn moeder vast. Ik heb een hoop aan haar, als ik vraag is dit en dat normaal, zegt ze ook meteen: Wat denk je zelf? Eigenlijk weet ik het antwoord al. Ik kom er dus elke keer wat verder mee, ookal gaat het niet op de manier hoe ik het zou willen. Die acceptatie heb ik nog niet (helemaal), maar dat komt ook nog wel, alles in stapjes.redandwhite schreef: ↑07-01-2019 16:20Ja, begrijpelijk dat je er mee zit. Schrijf het vooral van je af dan dat je meegaat in haar fratsen.
Daarom mijn advies om weer eens met een hulpverlener er over te praten. Er zijn nog veel dingen die doorbroken kunnen worden, zonder dat jij je zo rot voelt hoor.
maandag 7 januari 2019 16:41
Volhouden hoor TO. Lekker rustig voor jou en je kinderen. Je moeder is een slecht voorbeeld voor je kinderen.
Dat zij je op de wereld heeft gezet betekent niet dat ze het recht heeft je leven te vergallen.
Als zij zelf contact opneemt zou ik ook nog 10 x nadenken of ik zelf wel behoefte zou hebben aan contact met iemand die eigenlijk alleen maar lelijk kan doen. Grote kans dat veel mensen haar niet graag in de buurt willen hebben als zij zo negatief en lelijk doet.
Dat zij je op de wereld heeft gezet betekent niet dat ze het recht heeft je leven te vergallen.
Als zij zelf contact opneemt zou ik ook nog 10 x nadenken of ik zelf wel behoefte zou hebben aan contact met iemand die eigenlijk alleen maar lelijk kan doen. Grote kans dat veel mensen haar niet graag in de buurt willen hebben als zij zo negatief en lelijk doet.
maandag 7 januari 2019 16:54
Herkenbaar TO. Mijn vader is zo’n man. Die manipuleerde enorm en dreigde zichzelf van kant te maken als het niet naar zijn zin ging. Heftig om daarmee om te gaan, zijn gedrag heeft mijn jeugd en de jaren daarna verziekt.
Inmiddels zie ik hem al jaren niet meer, verademing is het. Een relatie behouden “omdat het je ouder is”, is wat mij betreft geen goed idee. Niet als het je zo ontzettend veel kost.
Sterk van je dat je nee hebt gezegd tegen haar. Laat haar maar in haar sop gaar koken. Niet in gesprek voordat zij uit zichzelf contact opneemt en excuses aanbiedt.
En wat betreft het oma zijn: zo’n oma is absoluut een slecht voorbeeld voor je kinderen. Je leert hen dat het okay is om je zo te laten behandelen. Dat wil je ze niet als voorbeeld meegeven.
Inmiddels zie ik hem al jaren niet meer, verademing is het. Een relatie behouden “omdat het je ouder is”, is wat mij betreft geen goed idee. Niet als het je zo ontzettend veel kost.
Sterk van je dat je nee hebt gezegd tegen haar. Laat haar maar in haar sop gaar koken. Niet in gesprek voordat zij uit zichzelf contact opneemt en excuses aanbiedt.
En wat betreft het oma zijn: zo’n oma is absoluut een slecht voorbeeld voor je kinderen. Je leert hen dat het okay is om je zo te laten behandelen. Dat wil je ze niet als voorbeeld meegeven.
anoniem_337383 wijzigde dit bericht op 07-01-2019 16:55
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
1.65% gewijzigd
maandag 7 januari 2019 17:29
Bedankt voor de reacties, daar voel ik me echt gesterkt door, weten dat anderen er ook zo over denken, dat dit niet goed is. Ik laat het contact nu voor wat het is, ze mag het wel even voelen.
Ik dacht gisteren aan hele nare herinnering uit mijn tienerjaren en werd er gewoon weer boos en verdrietig over. Toen ik eindelijk mocht gaan stappen, mijn broers mochten dit al met 15 en dan ook nog dronken thuis komen, ik mocht met 17 jaar pas weg en absoluut niet dronken thuiskomen en/of uitslapen. Na een paar keer uitgaan ging het een keer mis, mijn vriendin met wie ik achterop de brommer was gekomen ging na een uur ziek naar huis, ik kon dus niet met haar mee terug, ze zou me thuisbrengen. Beetje naïef zoals ik toen dacht, dat iemand me wel een slinger zou geven. En toen was het ineens 4 uur en stond ik alleen buiten. Belde mijn moeder diverse malen, sprak voicemail in en smste haar ook nog, geen gehoor. Ik durfte mijn vader die nachtdienst had niet te bellen. Zonder geld voor een taxi heb ik uiteindelijk 3 kwartier naar huis gelopen in het donker. De volgende ochtend vroeg ik mijn moeder waarom ze niet opnam. Nou gewoon, om me een lesje te leren dat ik niet volwassen genoeg was om uit te gaan en het dus maar zelf op moest lossen.
Mijn vader heeft dit nooit geweten. Ik zou mijn dochter dus nooit zo laten zitten en haar maar midden in de nacht naar huis laten lopen of wat dan ook. Schande achteraf.
Ik dacht gisteren aan hele nare herinnering uit mijn tienerjaren en werd er gewoon weer boos en verdrietig over. Toen ik eindelijk mocht gaan stappen, mijn broers mochten dit al met 15 en dan ook nog dronken thuis komen, ik mocht met 17 jaar pas weg en absoluut niet dronken thuiskomen en/of uitslapen. Na een paar keer uitgaan ging het een keer mis, mijn vriendin met wie ik achterop de brommer was gekomen ging na een uur ziek naar huis, ik kon dus niet met haar mee terug, ze zou me thuisbrengen. Beetje naïef zoals ik toen dacht, dat iemand me wel een slinger zou geven. En toen was het ineens 4 uur en stond ik alleen buiten. Belde mijn moeder diverse malen, sprak voicemail in en smste haar ook nog, geen gehoor. Ik durfte mijn vader die nachtdienst had niet te bellen. Zonder geld voor een taxi heb ik uiteindelijk 3 kwartier naar huis gelopen in het donker. De volgende ochtend vroeg ik mijn moeder waarom ze niet opnam. Nou gewoon, om me een lesje te leren dat ik niet volwassen genoeg was om uit te gaan en het dus maar zelf op moest lossen.
Mijn vader heeft dit nooit geweten. Ik zou mijn dochter dus nooit zo laten zitten en haar maar midden in de nacht naar huis laten lopen of wat dan ook. Schande achteraf.
