Relatie met mijn moeder

Voor dit topic een nieuw account aangemaakt om dit zo anoniem mogelijk te houden. Het volgende is er aan de hand:

Ik heb al vanaf dat ik een klein kind was tot de dag dat ik uit huis ging een slechte relatie met mijn moeder gehad, ik heb twee oudere broers en die trok ze openlijk voor. Ze heeft zelfs wel eens gezegd dat ik een ongelukje was en niet de bedoeling, dat ze spijt had dat ze de zwangerschap doorgezet heeft maar dat dit moest van mijn vader. Ze heeft me ook ontelbare keren geslagen als kind, puber en tiener, tot de dag dat mijn vader haar in de steek liet, toen moest ik haar kant ineens kiezen en werd ze poeslief, eigenlijk gewoon chantage. Ik was toen 19. Ik haatte op dat moment mijn vader én mijn moeder, mijn vader omdat hij ons in de steek liet en mijn moeder omdat ze me chanteerde. Ik ben kort daarop uit huis gegaan.

Na een aantal jaar, ik heb geen contact meer met mijn vader omdat hij zijn nieuwe gezin belangrijker vind dan mij, begon mijn moeder opnieuw contact te zoeken en dat ze spijt had van alles, wat dat dan ook mocht zijn waarom ik boos was, want ze herinnert zich niets slechts, haar woorden. Ik heb het contact redelijk oppervlakkig opgepakt, dus zij is al ruime tijd weer in mijn leven, zo ook in het leven van mijn 3 kinderen. Ik ben intussen gescheiden, iets dat zij erg aangreep om te “helpen” ik moest maar bij haar in komen wonen tot ik een ander huis had, ik moest mijn ex uitmelken ect. Ik heb uiteraard niet haar geluisterd, heb nu een huurwoning en we zijn met 1 advocaat en een goed ouderschapsplan gescheiden.

Ze is nu net 60 geworden, dus bejaard nog lang niet, en klaagt aan 1 stuk door op platte toon over haar “rotte rug” “klote poten” pijn hier en kwaaltjes daar. Ik “moet” boodschappen doen voor haar, haar helpen met alles en nog wat, alleen het huishouden mag ik (nog) niet doen, want ik zou een waardeloze huisvrouw zijn.

Onze band is dus verre van goed en gezellig. Ik ga het liefst zo min mogelijk naar haar toe of weg met haar, maar ze blijft bellen tot ik eindelijk opneem en doet ze zielig dat ze “zo oud en eenzaam” is. Ze werkt nog gewoon 3 dagen per week en op het werk doet ze wel normaal.

Nu komt het volgende: zij verwacht, of nee eist, dat ik haar over 5,10,15,20 (weet ik veel) jaar haar in huis neem als ze erger hulpbehoevend word. Ik word al misselijk als ik eraan denk, mijn moeder de hele dag in huis, ze word hoe ouder hoe zuurder. Ze kwam met de uitspraak: “een moeder kan wel voor haar kinderen zorgen maar een kind niet voor haar moeder” om me weer eens te chanteren. Ik heb daarop gezegd dat ze maar bij 1 van mijn broers in moet gaan wonen, toen zei ze gewoon dat dat iets is wat een dochter “hoort te doen” Als ik eraan terug denk hoe ze voor mij is geweest en dat ze nu door mij verzorgd zou willen worden, word ik al kwaad. Ik zou het liefst het hele contact verbreken, vandaag nog, maar de kinderen vinden haar wel een lieve oma, dus ik vind dit een onmogelijke spagaat waar ik nu in zit.

Iemand advies of misschien herkenning voor mijn situatie? Wat zouden jullie doen?

Heb mijn moeder de hele kerst niet gezien vanwege een ruzie die volgde op een telefoongesprek waarin ze vroeg of ik nu boos was omdat ze er niks meer aan kon doen dat ik voor haar moet zorgen ivm haar financieën tot haar dood. Ik was zo kwaad (super onnodige energieverspilling uiteraard) dat ik tegen haar uitgevallen ben dat ze haar rotzooi maar zelf moet oplossen als ze zo nodig wil stoppen met werken nu en ze over 20 jaar iemand nodig heeft om haar luiers te verschonen. En dat als ze gewoon doorgewerkt had ze zelf haar zorg kon inkopen, zoals iedereen moet doen. Ik heb haar egoïstisch en schijnheilig genoemd dat ze me op deze manier voor het blok wil zetten om haar te moeten verzorgen. Toen ik uitgepraat was begon ze een triade terug met wat voor vreselijk mens ik was dat ik haar in haar eigen stront zou laten zitten en ze eenzaam dood zou gaan en dat dat mijn schuld was. Ze schreeuwde nog door toen ik de telefoon ophing, heb alle kanalen geblokkeerd en zonder haar kerst gevierd. Ondanks dat eigenlijk onnodig was om zo te keer te gaan en me zo op te winden voelde het toch wel goed en ik ga mezelf nu beraden of ik ooit nog contact met haar wil. Omdat ik nu ook in een lastige situatie zit met mijn vriend en dit er niet meer bij kon hebben liep de emmer beetje over. In het nieuwe jaar wil ik gaan beslissen wat ik wil met zowel moeder als mijn vriend, hoewel ik denk dat ik dan toch eerder contact met mijn moeder zou verbreken en verder zou gaan met mijn vriend.

Tot zover mijn update.

Nee voelde me nou niet bepaald fantastisch ofzo na die ruzie over de telefoon, maar ik heb wel kunnen zeggen wat ik wilde, Ookal had ik beter mijn gemak kunnen houden. Dus wel soort van opluchting

Tickel schreef: ↑

27-12-2019 21:41

En dan? Dan had je opgehangen en was je in je uppie alsnog kwaad geworden.
Soms is genoeg ook echt genoeg. Je moeder gaat constant over jouw grenzen.

Ja waarschijnlijk ja, nu heb ik de woede eruit kunnen gooien, dus dat luchtte wel weer op.