Psyche
alle pijlers
Schema therapie kletspraat
woensdag 31 oktober 2018 09:32
Omdat er hier toch wel een flink aantal dames zijn die:
- Schematherapie volgen
- Van plan zijn schematherapie te gaan volgen
- Schematherapie hebben gevolgd
Leek het me leuk om hierover met elkaar te kletsen. Wat je meemaakt, hebt geleerd, waar je tegenaan loopt... Wie weet kunnen we dingen bij elkaar herkennen of tips met elkaar uitwisselen.
Over mezelf:
Ik volg groepsschematherapie. Ben hier nu iets meer dan een half jaar mee bezig en tot nu toe met goed resultaat, maar elke keer als ik iets oplos komt er wel weer iets anders naar boven. Maar ik ga door tot ik het gevoel heb dat ik er echt klaar mee ben.
- Schematherapie volgen
- Van plan zijn schematherapie te gaan volgen
- Schematherapie hebben gevolgd
Leek het me leuk om hierover met elkaar te kletsen. Wat je meemaakt, hebt geleerd, waar je tegenaan loopt... Wie weet kunnen we dingen bij elkaar herkennen of tips met elkaar uitwisselen.
Over mezelf:
Ik volg groepsschematherapie. Ben hier nu iets meer dan een half jaar mee bezig en tot nu toe met goed resultaat, maar elke keer als ik iets oplos komt er wel weer iets anders naar boven. Maar ik ga door tot ik het gevoel heb dat ik er echt klaar mee ben.
vrijdag 19 juli 2019 21:32
Nee, zeker niet! Ik zie iedereen hier keihard werken aan haar problemen en valkuilen.Prazo36 schreef: ↑19-07-2019 20:13Buiten dit vind ik de discussie tussen wanneer is iets wel of niet geschikt voor ggz hulp best wel interessant maar ik denk dat het vooral aan iemand zelf is om te bepalen of er behoefte is, sommigen zijn er erg mee geholpen en bij anderen heeft het geen zin. Ik denk dat het pas zonde is als je een plek binnen de ggz bezet houdt terwijl je zelf niet bereid bent te werken aan je problemen, en dat is bij geen van ons allen aan de hand.
vrijdag 19 juli 2019 22:53
Ik vind dit artikel wel genuanceerder beschreven inderdaad. Snap ook wel dat de maatschappelijke ontwikkeling oa debet is aan de aan de ontwikkeling van psychische klachten.tu1nhek schreef: ↑19-07-2019 19:09Wellicht vinden jullie dit interview met dezelfde psychiater ook interessant om te lezen. Hij is hier ook wat genuanceerder naar mijn idee.
https://www.nieuwwij.nl/interview/damia ... nde-lijdt/
Het zal zeker ook te maken hebben gehad met mijn eigen modi en manier van interpreteren vanmorgen toen ik het ander artikel las. Ik interpreteerde het daarom ook te zwart wit. Toch heeft het ook te maken met hoe het artikel is geschreven.
Daarnaast snap ik wel dat er tussen twee uitersten, bv psychoses en suicide pogingen tot aan ik heb last van een dipje en ik slaap al een week slecht, heel veel tussen zit.
zondag 21 juli 2019 11:28
Ik was toevallig voor mijn werk een filmpje van Marsha Linehan (degene die DGT heeft ontwikkeld) aan het kijken en die had het over iets waar die psychiater het ook over had wat hierin wel relevant is. Zij zei ook, psychiaters en overige artsen hebben het meestal over 'patiënten' en psychologen meestal over 'cliënten'. Wat je ziet in de interviews met Damiaan Denys is dat hij het ook heeft over mensen die 'ziek zijn', die dus een behandeling moet ondergaan om beter te worden. Heb je het over cliënten dan beschouw je je cliënt als iemand die in staat is om zichzelf te helpen, die in staat is om mentaal gezond(er) te leven en zich daarin te ontwikkelen met geleerde vaardigheden. En dit ís natuurlijk ook anders voor iemand met een bipolaire stoornis of schizofrenie of andere stoornis die meer een biologische aanleiding heeft. Maar voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen bijvoorbeeld is dit wel anders, dan gaat het om het leren van het onderzoeken en (h)erkennen van emoties en deze leren reguleren en gezond gedrag eraan koppelen. En dan wil je iemand op het volwassen, gezonde, verantwoordelijke deel van zichzelf aanspreken en die laten ontwikkelen, en dus juist niet als iemand die een 'zieke patiënt' is. Anders leert iemand nooit verantwoordelijkheid nemen en eigen regie hebben. En dan heb je ook de depressies en angststoornissen die per persoon meer verschillend zijn in aanleiding/oorzaak, waarbij het meer beide kanten op kan gaan waar de nadruk op ligt.
En dit staat allemaal los van de grote groep mensen die tegenwoordig 'gewoon' last van het leven heeft, waar die psychiater het dus over heeft.
En dit staat allemaal los van de grote groep mensen die tegenwoordig 'gewoon' last van het leven heeft, waar die psychiater het dus over heeft.
zondag 21 juli 2019 18:30
Tu1nhek heb je ervaring in het schrijven van artikelen ed. of ooit overwogen om dat te gaan doen. Je zou menig artikel beter hebben geschreven en hebben uitgelegd! 
Helder wat je schrijft!
Over regie nemen gesproken, ik had een ondersteunend gesprek met mijn vorige PMT therapeut, omdat er vanuit de MBT nu een vakantieperiode is van 3 weken is er geen therapie. Ter overbrugging van de vakantieperiode mocht ik een beroep doen op hem. Het gesprek met hem voelde fijn, omdat ik met hem destijds ook mijn gevoelens en verdriet heb gedeeld over mijn vorige behandelaar die weg ging. Samen hebben we een aantal situaties besproken en geanalyseerd.
Het kwartje viel bij mij tijdens dit gesprek, dat ik weer aan het verzanden was in een van mijn overtuigingen 'niemand houd van mij, niemand zit op mij te wachten, ik ben helemaal alleen'
Hierna volgde een situatie waarin dit schema/modi weer getriggerd werd, door een vriendin die vaag deed over een afsrpaak. Normaliter zou ik boos/ teleurgesteld raken, vanuit mijn eigen interpretatie. Nu ben ik voor het eerst asertief geweest en heb aangegeven wat voor gevoel en gedachte ik er door kreeg. Ze heeft hierdoor haar situatie uitgelegd end at het niks met mij te maken had.
Dit is een kleine succes ervaring van mij die ik met jullie wilde delen.
Helder wat je schrijft! Over regie nemen gesproken, ik had een ondersteunend gesprek met mijn vorige PMT therapeut, omdat er vanuit de MBT nu een vakantieperiode is van 3 weken is er geen therapie. Ter overbrugging van de vakantieperiode mocht ik een beroep doen op hem. Het gesprek met hem voelde fijn, omdat ik met hem destijds ook mijn gevoelens en verdriet heb gedeeld over mijn vorige behandelaar die weg ging. Samen hebben we een aantal situaties besproken en geanalyseerd.
Het kwartje viel bij mij tijdens dit gesprek, dat ik weer aan het verzanden was in een van mijn overtuigingen 'niemand houd van mij, niemand zit op mij te wachten, ik ben helemaal alleen'
Hierna volgde een situatie waarin dit schema/modi weer getriggerd werd, door een vriendin die vaag deed over een afsrpaak. Normaliter zou ik boos/ teleurgesteld raken, vanuit mijn eigen interpretatie. Nu ben ik voor het eerst asertief geweest en heb aangegeven wat voor gevoel en gedachte ik er door kreeg. Ze heeft hierdoor haar situatie uitgelegd end at het niks met mij te maken had.
Dit is een kleine succes ervaring van mij die ik met jullie wilde delen.
dinsdag 23 juli 2019 09:12
Hoi allemaal
Morgen vertrekken wij op vakantie dus dan ben ik even niet zo actief hier. Misschien hooguit af en toe.
Ik merk dat ik door de stress van het voorbereiden van de vakantie eigenlijk weer heel erg in zelfsussen schiet. Facebook en Twitter constant aan het doorscrollen en een playlist maken voor e vakantie, terwijl we nog wel belangrijkere dingen te doen hebben... Schiet echt totaal niet op zo
En het stomme is: ik wéét dat ik het doe, maar het lukt me niet zo goed om ermee te stoppen
Morgen vertrekken wij op vakantie dus dan ben ik even niet zo actief hier. Misschien hooguit af en toe.
Ik merk dat ik door de stress van het voorbereiden van de vakantie eigenlijk weer heel erg in zelfsussen schiet. Facebook en Twitter constant aan het doorscrollen en een playlist maken voor e vakantie, terwijl we nog wel belangrijkere dingen te doen hebben... Schiet echt totaal niet op zo
En het stomme is: ik wéét dat ik het doe, maar het lukt me niet zo goed om ermee te stoppen
dinsdag 23 juli 2019 11:02
Cestlavie, dat klinkt als een hele fijne succeservaring!
Snorriemorrie, mag je mild zijn voor jezelf? Waarom heb je stress van de vakantie voorbereiden? En kan je jezelf wat geven, of je man je ondersteunen?
Btw ik ga vanaf vandaag ook een week op vakantie, alleen met de kinderen. Ik vind het behoorlijk spannend, maar heb er ook zin in.
En ik wil graag ook een bijzondere ervaring delen. Zondagavond had ik gebeld met mijn broertje en dat gesprek verliep naar. Na afloop zakte ik helemaal weg in oude overtuigingen. Zoveel paniek, verdriet, ik werd er door overspoeld. Sinds een tijd gebruik ik de DGT app. Het lukte mij om een relevant stukje tekst in de app te vinden en daardoor weer controle te krijgen over mijn emoties. Dat voelde zó goed!
Snorriemorrie, mag je mild zijn voor jezelf? Waarom heb je stress van de vakantie voorbereiden? En kan je jezelf wat geven, of je man je ondersteunen?
Btw ik ga vanaf vandaag ook een week op vakantie, alleen met de kinderen. Ik vind het behoorlijk spannend, maar heb er ook zin in.
En ik wil graag ook een bijzondere ervaring delen. Zondagavond had ik gebeld met mijn broertje en dat gesprek verliep naar. Na afloop zakte ik helemaal weg in oude overtuigingen. Zoveel paniek, verdriet, ik werd er door overspoeld. Sinds een tijd gebruik ik de DGT app. Het lukte mij om een relevant stukje tekst in de app te vinden en daardoor weer controle te krijgen over mijn emoties. Dat voelde zó goed!
dinsdag 23 juli 2019 11:53
Wat onwijs goed, Martje.
Ik probeer wel mld voor mezelf te zijn, maar iedereen wil wel wat van me. Mijn man wil elke keer wel ergens mijn mening over weten. Zoon wil aandacht en spelen. Ik moet vanmiddag naar therapie, dus moet straks ook nog de deur uit.... Het is me gewoon ff veel te veel. Ik denk dat ik ook ongesteld ga worden een dezer dagen, dat helpt ook niet mee qua emoties. Mijn man weet het, die probeert er rekening mee te houden. Maar er moeten gewoon bepaalde dingen gebeuren. Dat is wel vervelend
Ik probeer wel mld voor mezelf te zijn, maar iedereen wil wel wat van me. Mijn man wil elke keer wel ergens mijn mening over weten. Zoon wil aandacht en spelen. Ik moet vanmiddag naar therapie, dus moet straks ook nog de deur uit.... Het is me gewoon ff veel te veel. Ik denk dat ik ook ongesteld ga worden een dezer dagen, dat helpt ook niet mee qua emoties. Mijn man weet het, die probeert er rekening mee te houden. Maar er moeten gewoon bepaalde dingen gebeuren. Dat is wel vervelend
dinsdag 23 juli 2019 22:04
zaterdag 27 juli 2019 10:56
Hoi allemaal,
Fijne vakantie @snorrie en @martje!
@martje, wat goed die DGT app! Wat handig en goed dat je ook echt gebruik hebt gemaakt van de app en je niet hebt overgegeven aan de overspoelende gevoelens.
@snorrie, ik hoop dat je een beetje hebt kunnen ontdekken wat je nodig hebt om door de stressmomenten heen te komen voor de vakantie en ook wel op vakantie wat rust kan vinden. Zaten er bepaalde overtuigingen achter?
@cestlavie, hoe gaat het met jou? Komt er wat meer rust en/of duidelijkheid bij jou of nog niet? Wat goed dat je je hebt uitgesproken bij je vrienden met goed resultaat. Brené Brown schrijft hier ook over, omdat heel veel mensen dat soort dingen vaak doen; hun eigen interpretaties volgen over wat er gebeurt vanuit hun eigen referentiekader. Zij heeft het dan over "the story I'm telling myself is...." dus wat is de verklaring/overtuiging die je jezelf vertelt over de situatie, komt dat wel écht overeen met de werkelijkheid?
@prazo, hoe gaat het met jou?
Hier niet veel veranderd. Dus ik heb niet zo goed geweten wat te schrijven hier. Het gaat een beetje op en neer per dag, maar gewoon zoals dat normaal is voor mensen
al is dit wel nieuw voor mij. Dat als het even 'neer' is dat eigenlijk heel normaal is, dat het niet betekent dat iets niet goed is of ik iets niet goed doe of niet goed ben....maar gewoon....en het gaat ook weer over. Dus ik ga gewoon een beetje op de golven mee en eigenlijk is dat gewoon prima. Ik heb dus 'gewoon' gevoelens 
Fijne vakantie @snorrie en @martje!
@martje, wat goed die DGT app! Wat handig en goed dat je ook echt gebruik hebt gemaakt van de app en je niet hebt overgegeven aan de overspoelende gevoelens.
@snorrie, ik hoop dat je een beetje hebt kunnen ontdekken wat je nodig hebt om door de stressmomenten heen te komen voor de vakantie en ook wel op vakantie wat rust kan vinden. Zaten er bepaalde overtuigingen achter?
@cestlavie, hoe gaat het met jou? Komt er wat meer rust en/of duidelijkheid bij jou of nog niet? Wat goed dat je je hebt uitgesproken bij je vrienden met goed resultaat. Brené Brown schrijft hier ook over, omdat heel veel mensen dat soort dingen vaak doen; hun eigen interpretaties volgen over wat er gebeurt vanuit hun eigen referentiekader. Zij heeft het dan over "the story I'm telling myself is...." dus wat is de verklaring/overtuiging die je jezelf vertelt over de situatie, komt dat wel écht overeen met de werkelijkheid?
@prazo, hoe gaat het met jou?
Hier niet veel veranderd. Dus ik heb niet zo goed geweten wat te schrijven hier. Het gaat een beetje op en neer per dag, maar gewoon zoals dat normaal is voor mensen
al is dit wel nieuw voor mij. Dat als het even 'neer' is dat eigenlijk heel normaal is, dat het niet betekent dat iets niet goed is of ik iets niet goed doe of niet goed ben....maar gewoon....en het gaat ook weer over. Dus ik ga gewoon een beetje op de golven mee en eigenlijk is dat gewoon prima. Ik heb dus 'gewoon' gevoelens
dinsdag 30 juli 2019 06:39
Sterkte prazo. 
Even een kort berichtje uit Frankrijk. Ik was vanochtend erg vroeg wakker dus vandaar...
Hier gaat het erg goed. Normaal gesproken hebben we toch wel een keer per vakantie een conflict, maar tot nu toe niet.
Ik merk dat we allebei minder geneigd zijn om dingen op elkaar af te reageren. Dus heel erg fijn!
Even een kort berichtje uit Frankrijk. Ik was vanochtend erg vroeg wakker dus vandaar...
Hier gaat het erg goed. Normaal gesproken hebben we toch wel een keer per vakantie een conflict, maar tot nu toe niet.
Ik merk dat we allebei minder geneigd zijn om dingen op elkaar af te reageren. Dus heel erg fijn!
woensdag 31 juli 2019 10:10
Prazo, hoe gaat het nu?
Ik kom weer even bijlezen en bijpraten.
Wat was het gigantisch heet afgelopen week. We werden er allemaal lamlendig van. Maar al met al heb ik veel geniet-momenten gehad. Ook nog één moment dat ik helemaal over m'n grenzen ging. Daar heb ik gisteren met de psycholoog over gesproken. Dat gaf goede handvatten om het een volgende keer anders te doen.
Maar het leverde ook een vraag op. Heb ik wel een realistisch beeld van het moederschap? Ik weet dat ik het niet zo wil doen als mijn moeder. Maar verder maak ik geen gezinnen van dichtbij mee. Terwijl ik dit zo schrijf besef ik dat er een onderscheid is. Ik vind dat ik ontzettend betrokken ben bij mijn kinderen, daarin doe ik het goed. Maar de buitenwereld ziet wat anders. Dat ik de fysieke zorg maar weinig kan doen.
In mijn omgeving zie ik alleen ouders die het "gewoon" doen. Die niet overprikkeld raken van een dagje dierentuin. Of als mijn kids fanatiek oorlogje spelen. Die niet met hun laatste restje energie de kids op bed brengen. Ik geloof dat ik daar nog verder over na ga denken.
Tuinhek, in het verlengde daarvan wil ik ook na gaan denken over jouw opmerking dat je 'gewoon' gevoelens hebt. Mijn ouders waren meester in het verbergen van alle gevoelens, behalve woede. Dus ik weet totaal niet, hoeveel verdriet is normaal, hoeveel angst.
Snorriemorrie, hopelijk is het in Frankrijk minder warm (geweest). Fijn om te lezen dat er iets veranderd is, waardoor er minder conflicten zijn.
Ik kom weer even bijlezen en bijpraten.
Wat was het gigantisch heet afgelopen week. We werden er allemaal lamlendig van. Maar al met al heb ik veel geniet-momenten gehad. Ook nog één moment dat ik helemaal over m'n grenzen ging. Daar heb ik gisteren met de psycholoog over gesproken. Dat gaf goede handvatten om het een volgende keer anders te doen.
Maar het leverde ook een vraag op. Heb ik wel een realistisch beeld van het moederschap? Ik weet dat ik het niet zo wil doen als mijn moeder. Maar verder maak ik geen gezinnen van dichtbij mee. Terwijl ik dit zo schrijf besef ik dat er een onderscheid is. Ik vind dat ik ontzettend betrokken ben bij mijn kinderen, daarin doe ik het goed. Maar de buitenwereld ziet wat anders. Dat ik de fysieke zorg maar weinig kan doen.
In mijn omgeving zie ik alleen ouders die het "gewoon" doen. Die niet overprikkeld raken van een dagje dierentuin. Of als mijn kids fanatiek oorlogje spelen. Die niet met hun laatste restje energie de kids op bed brengen. Ik geloof dat ik daar nog verder over na ga denken.
Tuinhek, in het verlengde daarvan wil ik ook na gaan denken over jouw opmerking dat je 'gewoon' gevoelens hebt. Mijn ouders waren meester in het verbergen van alle gevoelens, behalve woede. Dus ik weet totaal niet, hoeveel verdriet is normaal, hoeveel angst.
Snorriemorrie, hopelijk is het in Frankrijk minder warm (geweest). Fijn om te lezen dat er iets veranderd is, waardoor er minder conflicten zijn.
woensdag 31 juli 2019 10:15
woensdag 31 juli 2019 10:36
.martje55 schreef: ↑31-07-2019 10:10Maar het leverde ook een vraag op. Heb ik wel een realistisch beeld van het moederschap? Ik weet dat ik het niet zo wil doen als mijn moeder. Maar verder maak ik geen gezinnen van dichtbij mee. Terwijl ik dit zo schrijf besef ik dat er een onderscheid is. Ik vind dat ik ontzettend betrokken ben bij mijn kinderen, daarin doe ik het goed. Maar de buitenwereld ziet wat anders. Dat ik de fysieke zorg maar weinig kan doen.
In mijn omgeving zie ik alleen ouders die het "gewoon" doen. Die niet overprikkeld raken van een dagje dierentuin. Of als mijn kids fanatiek oorlogje spelen. Die niet met hun laatste restje energie de kids op bed brengen. Ik geloof dat ik daar nog verder over na ga denken.
Tuinhek, in het verlengde daarvan wil ik ook na gaan denken over jouw opmerking dat je 'gewoon' gevoelens hebt. Mijn ouders waren meester in het verbergen van alle gevoelens, behalve woede. Dus ik weet totaal niet, hoeveel verdriet is normaal, hoeveel angst.
Er zijn héél veel ouders die overprikkeld raken van een dagje dierentuin of wanneer hun kinderen druk spelen en echt wel met hun laatste restje energie de kids op bed brengen! Dat is echt niet zo gek! Belangrijk is wel, gezien jij de volwassene bent, dat je je overprikkeldheid en de gevoelens die daarmee komen kunt reguleren. Dat je bijvoorbeeld dus niet onredelijk uitvalt tegen je kinderen, of niet zelf instort, of ze aan hun lot overlaat. Maar dat je als gezonde (genoeg) volwassene kunt blijven functioneren.
Als je ouders je nooit hebben geleerd je gevoelens te herkennen en te reguleren en/of daar zelf helemaal geen goed voorbeeld in waren is het echt onbekend terrein. Ik leer nu bijvoorbeeld dat ik me op momenten op de dag het gevoel kan hebben dat ik moe ben, gefrustreerd, tekort schiet en dat dat niet betekent dat ik mezelf af moet schrijven, dat ik niks kan, dat ik stom en slecht ben, maar dat als ik mezelf gewoon normaal blijf vinden die gevoelens ook over kunnen gaan. Het verschil tussen menselijk zijn en een slechte dag hebben of je onzeker en angstig voelen, maar daar niet depressief van raken. Hiervoor gaf ik mezelf de ruimte niet om terug te veren, maar oordeelde ik meteen op elk moeilijk moment. Voor mij best een
ervaring.
woensdag 31 juli 2019 10:55
Eens met tuinhek.
Ik ben zelf ook vaak overprikkeld van uitstapjes. Niks mis mee! Tegenwoordig probeer ik wel beter naar mezelf te luisteren en niet meer door te gaan als het niet gaat. Dat is wel een groot verschil met 'vroeger'. Toen voelde ik me schuldig als ik ergens nee tegen moest zeggen of weg wilde terwijl de andere mensen nog wel verder konden. Nu denk ik meer aan mezelf, maar daardoor blijft het juist ook fijn voor de rest van het gezelschap.
Ik ben zelf ook vaak overprikkeld van uitstapjes. Niks mis mee! Tegenwoordig probeer ik wel beter naar mezelf te luisteren en niet meer door te gaan als het niet gaat. Dat is wel een groot verschil met 'vroeger'. Toen voelde ik me schuldig als ik ergens nee tegen moest zeggen of weg wilde terwijl de andere mensen nog wel verder konden. Nu denk ik meer aan mezelf, maar daardoor blijft het juist ook fijn voor de rest van het gezelschap.
zaterdag 3 augustus 2019 17:44
Bedankt voor de sterkte wensen, ik kan in verband met herkenbaarheid even niet gedetailleerd zijn maar het heeft te maken met een overlijden, dat ik van slag ben.
Ik ben nu rustiger, het waren een paar turbulente dagen en nu heb ik eventjes rust voor ik weer moet werken. Ik hoop dat ik oplaadt, straks voor het eerst met mijn vriend ook een paar daagjes weg, kijken hoe ik dat houd met mijn bindingsangst.
Veel liefs
Ik ben nu rustiger, het waren een paar turbulente dagen en nu heb ik eventjes rust voor ik weer moet werken. Ik hoop dat ik oplaadt, straks voor het eerst met mijn vriend ook een paar daagjes weg, kijken hoe ik dat houd met mijn bindingsangst.
Veel liefs
maandag 5 augustus 2019 17:12
Sterkte Prazo, ik hoop dat je snel weer wat balans vindt.
Ik voel me momenteel erg nerveus over mijn aanstaande baan. Opeens merk ik dat ik veel spanning erover krijg, waarschijnlijk omdat het steeds dichterbij komt. Ik ben zo nerveus dat ik over mijn grenzen heen zal laten lopen of dat er dingen van me worden gevraagd die ik niet wil.
De reden hiervoor ligt denk ik in mijn laatste baan, waar heel erg rigide werd gedaan over roosters. We kregen elke week een nieuw rooster en je moest elke keer maar weer afwachten op welke dagen en tijden je werd ingedeeld. Je kon wel beschikbaarheid aangeven, maar het rooster was eigenlijk altijd heel vervelend en het gaf altijd veel spanning om alles bol te werken met de opvang en dergelijke. Ik werkte 16 uur en moest altjd voor 24 uur beschikbaarheid opgeven, maar dan werd ik dus steevast over 3 dagen heen verdeeld ingedeeld, waardoor ik alsnog voor 3 dagen opvang moest regelen.
Het is natuurlijk geen wereldprobleem, maar het geeft me gewoon veel spanning dat ik nu nog niet weet hoe dat zal gaan lopen bij dit bedrijf. Ik heb het gevoel dat ik er weinig controle over heb momenteel.
Ik voel me momenteel erg nerveus over mijn aanstaande baan. Opeens merk ik dat ik veel spanning erover krijg, waarschijnlijk omdat het steeds dichterbij komt. Ik ben zo nerveus dat ik over mijn grenzen heen zal laten lopen of dat er dingen van me worden gevraagd die ik niet wil.
De reden hiervoor ligt denk ik in mijn laatste baan, waar heel erg rigide werd gedaan over roosters. We kregen elke week een nieuw rooster en je moest elke keer maar weer afwachten op welke dagen en tijden je werd ingedeeld. Je kon wel beschikbaarheid aangeven, maar het rooster was eigenlijk altijd heel vervelend en het gaf altijd veel spanning om alles bol te werken met de opvang en dergelijke. Ik werkte 16 uur en moest altjd voor 24 uur beschikbaarheid opgeven, maar dan werd ik dus steevast over 3 dagen heen verdeeld ingedeeld, waardoor ik alsnog voor 3 dagen opvang moest regelen.
Het is natuurlijk geen wereldprobleem, maar het geeft me gewoon veel spanning dat ik nu nog niet weet hoe dat zal gaan lopen bij dit bedrijf. Ik heb het gevoel dat ik er weinig controle over heb momenteel.
maandag 5 augustus 2019 20:25
Prazo, fijn dat je er weer even bent. Gecondoleerd, een overlijden kan je hele wereld op z'n kop zetten!snorriemorrie schreef: ↑05-08-2019 17:12Sterkte Prazo, ik hoop dat je snel weer wat balans vindt.
Ik voel me momenteel erg nerveus over mijn aanstaande baan. Opeens merk ik dat ik veel spanning erover krijg, waarschijnlijk omdat het steeds dichterbij komt. Ik ben zo nerveus dat ik over mijn grenzen heen zal laten lopen of dat er dingen van me worden gevraagd die ik niet wil.
De reden hiervoor ligt denk ik in mijn laatste baan, waar heel erg rigide werd gedaan over roosters. We kregen elke week een nieuw rooster en je moest elke keer maar weer afwachten op welke dagen en tijden je werd ingedeeld. Je kon wel beschikbaarheid aangeven, maar het rooster was eigenlijk altijd heel vervelend en het gaf altijd veel spanning om alles bol te werken met de opvang en dergelijke. Ik werkte 16 uur en moest altjd voor 24 uur beschikbaarheid opgeven, maar dan werd ik dus steevast over 3 dagen heen verdeeld ingedeeld, waardoor ik alsnog voor 3 dagen opvang moest regelen.
Het is natuurlijk geen wereldprobleem, maar het geeft me gewoon veel spanning dat ik nu nog niet weet hoe dat zal gaan lopen bij dit bedrijf. Ik heb het gevoel dat ik er weinig controle over heb momenteel.
Hopelijk is de vakantie een oplaadmoment.
Snorriemorrie, lastig met dat rooster zeg! Zou het helpen om voor jezelf te bedenken wat jij wel acceptabel vindt. Bijv. rooster twee weken van tevoren. Of maximaal 2 dagen beschikbaarheid doorgeven.
Ik kan me namelijk ontzettend voorstellen dat als de oppas zo problemen geeft dit in pms periode teveel stress is.
Hier gaat het goed. Ex-man is nu op vakantie met de kinderen. Fijn om een paar dagen niks te hoeven.
dinsdag 6 augustus 2019 08:57
Gecondoleerd @prazo. Wat moeilijk een overlijden
@snorrie, logisch dat je spanning hebt voor een nieuwe baan. Blijf ademhalen en haal je liefdevolle ouderboodschappen erbij. Stap voor stap. Je zal vast een keer over je grenzen (laten) gaan, het zal niet 100% van de tijd goed gaan. Maar je bent erbij en jij kan voor jezelf zorgen. Elke keer weer ademhalen, niet veroordelen en kijken wat je op dat moment nodig hebt. Het is echt een stap dat je weer gaat werken, ups en downs zijn niet erg, maar menselijk.
@martje, fijn dat het goed gaat
@cestlavie, hoe gaat het met jou?
Hier gaat het op zich ook wel goed. Ik werd vandaag alleen met een raar gevoel wakker, zo'n gevoel alsof ik alles verkeerd ga doen, niet goed genoeg zijn. Maar ik besteed er niet te veel aandacht aan, het gaat allemaal over. Gewoon de dag oppakken en verder met zelfcompassie. Ik vind dat eigenlijk het meest helpende van alles denk ik.
@snorrie, logisch dat je spanning hebt voor een nieuwe baan. Blijf ademhalen en haal je liefdevolle ouderboodschappen erbij. Stap voor stap. Je zal vast een keer over je grenzen (laten) gaan, het zal niet 100% van de tijd goed gaan. Maar je bent erbij en jij kan voor jezelf zorgen. Elke keer weer ademhalen, niet veroordelen en kijken wat je op dat moment nodig hebt. Het is echt een stap dat je weer gaat werken, ups en downs zijn niet erg, maar menselijk.
@martje, fijn dat het goed gaat
@cestlavie, hoe gaat het met jou?
Hier gaat het op zich ook wel goed. Ik werd vandaag alleen met een raar gevoel wakker, zo'n gevoel alsof ik alles verkeerd ga doen, niet goed genoeg zijn. Maar ik besteed er niet te veel aandacht aan, het gaat allemaal over. Gewoon de dag oppakken en verder met zelfcompassie. Ik vind dat eigenlijk het meest helpende van alles denk ik.
vrijdag 9 augustus 2019 17:44
Hoi allemaal, ik ben onder mijn steen vandaan gekropen.
Ik weet eigenlijk ook niet goed wat ik moet schrijven, ik heb jullie stukjes gelezen. Voelt altijd als mosterd na de maaltijd om na 2 weken nog te reageren. Maar wil wel laten weten dat ik jullie gelezen heb.
Ik merk dat ik graag nog mee wil schrijven en tegelijkertijd, zorgt het schrijven ervoor dat ik geconfronteert word met mijn negativiteit, zoals; er gaat nog niks goed, voel me nog steeds rot en zit nog steeds in dezelfde situatie. Daardoor vind in mezelf dan weer waardeloos.
Ik ga niet vooruit in mijn 'proces' ben zelfs achteruit gegaan, ben behoorlijk in een zwart gat gevallen 3 weken geleden doordat alles zowat stopte door de zomerperiode, mijn therapie, het proces op mijn werk, collega's die op vakantie zijn, clienten die op vakantie zijn. Hierdoor kom ik niet aan mijn uren en ben ik constant bezig in mijn hoofd dat ik aan het falen ben. Ben veel dagen mijn huis niet uit geweest. Eigenlijk moest ik vervangend werk doen, bijvoorbeeld klusjes van collega's die nog liggen etc en daar zelf achteraan, maar kon het niet opbrengen. Ik kan weinig opbrengen en daar baal ik ontzettend van, voel alleen maar stagnatie.
Deze week is mijn therapie weer begonnen, meteen een hele onveilige en heftige. Een groepsgenoot vloog een andere groepsgenoot aan. Verder durf ik er niet over te schrijven, angst voor herkenbaarheid (ook al is de kans heel klein)
Vanaf deze week gaat alles, hoop ik weer een beetje lopen/draaien. Ik heb erg veel externe structuur nodig.
Ik weet eigenlijk ook niet goed wat ik moet schrijven, ik heb jullie stukjes gelezen. Voelt altijd als mosterd na de maaltijd om na 2 weken nog te reageren. Maar wil wel laten weten dat ik jullie gelezen heb.
Ik merk dat ik graag nog mee wil schrijven en tegelijkertijd, zorgt het schrijven ervoor dat ik geconfronteert word met mijn negativiteit, zoals; er gaat nog niks goed, voel me nog steeds rot en zit nog steeds in dezelfde situatie. Daardoor vind in mezelf dan weer waardeloos.
Ik ga niet vooruit in mijn 'proces' ben zelfs achteruit gegaan, ben behoorlijk in een zwart gat gevallen 3 weken geleden doordat alles zowat stopte door de zomerperiode, mijn therapie, het proces op mijn werk, collega's die op vakantie zijn, clienten die op vakantie zijn. Hierdoor kom ik niet aan mijn uren en ben ik constant bezig in mijn hoofd dat ik aan het falen ben. Ben veel dagen mijn huis niet uit geweest. Eigenlijk moest ik vervangend werk doen, bijvoorbeeld klusjes van collega's die nog liggen etc en daar zelf achteraan, maar kon het niet opbrengen. Ik kan weinig opbrengen en daar baal ik ontzettend van, voel alleen maar stagnatie.
Deze week is mijn therapie weer begonnen, meteen een hele onveilige en heftige. Een groepsgenoot vloog een andere groepsgenoot aan. Verder durf ik er niet over te schrijven, angst voor herkenbaarheid (ook al is de kans heel klein)
Vanaf deze week gaat alles, hoop ik weer een beetje lopen/draaien. Ik heb erg veel externe structuur nodig.
vrijdag 9 augustus 2019 19:13
Hey cestlavie,
Gezellig dat je van onder je steen gekomen bent
Ook na 2 weken vind ik je reacties waardevol om te lezen. Je situatie is rot inderdaad, teleurstellend, frustrerend, eng. Maar je bent niet waardeloos. Al snap ik echt wel dat je je zo voelt, ik herken het maar al te goed. Maar daarom weet ik ook dat die gedachten die je hebt nu héél sterk voelen, dat het misschien uitzichtloos lijkt, dat het nooit wat zal worden met je, maar dat die gedachten dus niet waar zijn. Het is misschien onmogelijk om te geloven of je voor te stellen op dit moment, maar het kan écht dat de gedachten en de gevoelens die je over jezelf hebt totaal niet overeenkomen met de werkelijkheid. Dat die nare, negatieve gedachten over jezelf dus echt niet waar zijn, dat het leugens zijn van de straffende ouder in je hoofd.
Heb je nog contact gehad met je PMT-er gehad? Wat heftig van de eerste keer therapie weer, konden de therapeuten de veiligheid goed bewaken? Heb je duidelijkheid over hoe het nu verder gaat met betrekking tot werk?
Als je je rot voelt en je kop in het zand steekt (NIET negatief bedoeld! maar omdat het je veiligheid biedt), of erg gaat vluchten in zelfsussen of 'uit de werkelijkheid stappen' is het meest pijnlijk die dagen nadat je weer gaat voelen. Je gaat weer voelen waar je voor aan het vluchten was en waarschijnlijk ga je jezelf ook nog verwijten dat je je nu zo slecht voelt omdat je het niet 'goed' hebt aangepakt. Dat weer voelen is naar, dan heb je ook veel liefde en mildheid nodig om die periode door te komen. Geef jezelf de tijd om te acclimatiseren voordat je te veel weer 'moet' oppakken. Het moet echt niet allemaal zo snel of zo veel als je denkt, elke stap in de gezonde richting is goed
We kunnen hier de rotsituatie niet oplossen, maar je bent écht altijd welkom om hier te schrijven. Hoe negatief je je ook voelt 
Gezellig dat je van onder je steen gekomen bent
Ook na 2 weken vind ik je reacties waardevol om te lezen. Je situatie is rot inderdaad, teleurstellend, frustrerend, eng. Maar je bent niet waardeloos. Al snap ik echt wel dat je je zo voelt, ik herken het maar al te goed. Maar daarom weet ik ook dat die gedachten die je hebt nu héél sterk voelen, dat het misschien uitzichtloos lijkt, dat het nooit wat zal worden met je, maar dat die gedachten dus niet waar zijn. Het is misschien onmogelijk om te geloven of je voor te stellen op dit moment, maar het kan écht dat de gedachten en de gevoelens die je over jezelf hebt totaal niet overeenkomen met de werkelijkheid. Dat die nare, negatieve gedachten over jezelf dus echt niet waar zijn, dat het leugens zijn van de straffende ouder in je hoofd.
Heb je nog contact gehad met je PMT-er gehad? Wat heftig van de eerste keer therapie weer, konden de therapeuten de veiligheid goed bewaken? Heb je duidelijkheid over hoe het nu verder gaat met betrekking tot werk?
Als je je rot voelt en je kop in het zand steekt (NIET negatief bedoeld! maar omdat het je veiligheid biedt), of erg gaat vluchten in zelfsussen of 'uit de werkelijkheid stappen' is het meest pijnlijk die dagen nadat je weer gaat voelen. Je gaat weer voelen waar je voor aan het vluchten was en waarschijnlijk ga je jezelf ook nog verwijten dat je je nu zo slecht voelt omdat je het niet 'goed' hebt aangepakt. Dat weer voelen is naar, dan heb je ook veel liefde en mildheid nodig om die periode door te komen. Geef jezelf de tijd om te acclimatiseren voordat je te veel weer 'moet' oppakken. Het moet echt niet allemaal zo snel of zo veel als je denkt, elke stap in de gezonde richting is goed
We kunnen hier de rotsituatie niet oplossen, maar je bent écht altijd welkom om hier te schrijven. Hoe negatief je je ook voelt
zaterdag 10 augustus 2019 09:32
Cestlavie, fijn om je weer te lezen!
Ik had gisteravond een heel verhaal getypt en toen crashte de telefoon. Nu nog een keer proberen...
Ik kan me zó voorstellen hoe dat voelt die negativiteit. Toen de schematherapie stopte, heb ik me ook zo slecht over mezelf gevoeld. Maar alle stapjes die je doet om goed voor jezelf te zorgen zijn waardevol. En daar mag je trots op zijn.
Daarnaast zou je ook kunnen denken dat het ook wel eens minder mag gaan. Zoals Tuinhek schreef, iedereen heeft emoties en dat wisselt altijd door de dag heen.
Dit is bedoeld als meedenken en niet als kritiek. Je hebt nu ervaren dat je veel structuur nodig hebt. Wat kun je bedenken dat een volgende keer helpt om de structuur iets te behouden? Wie kun je daarbij om hulp vragen?
Ik vind dit leuk en spannend tegelijk om te schrijven. Ik ben verliefd
. Op een vriend die ik nu een half jaar ken. Hij heeft me op mijn moeilijkste momenten gezien. En we hebben al veel diepgaande gesprekken gehad. Drie weken geleden is de vonk overgeslagen en blijken we elkaar héél erg leuk te vinden.
Het maakt wel heel veel los aan emoties, maar het lukt goed om dat allemaal te doorvoelen. Én ik ben daarvoor niet afhankelijk van hem. Ik deel wel achteraf wat ik heb gevoeld. Het is zó fijn om mijn gevoelens weer met iemand te kunnen delen, dat is echt lang geleden.
Ik had gisteravond een heel verhaal getypt en toen crashte de telefoon. Nu nog een keer proberen...
Ik kan me zó voorstellen hoe dat voelt die negativiteit. Toen de schematherapie stopte, heb ik me ook zo slecht over mezelf gevoeld. Maar alle stapjes die je doet om goed voor jezelf te zorgen zijn waardevol. En daar mag je trots op zijn.
Daarnaast zou je ook kunnen denken dat het ook wel eens minder mag gaan. Zoals Tuinhek schreef, iedereen heeft emoties en dat wisselt altijd door de dag heen.
Dit is bedoeld als meedenken en niet als kritiek. Je hebt nu ervaren dat je veel structuur nodig hebt. Wat kun je bedenken dat een volgende keer helpt om de structuur iets te behouden? Wie kun je daarbij om hulp vragen?
Ik vind dit leuk en spannend tegelijk om te schrijven. Ik ben verliefd
. Op een vriend die ik nu een half jaar ken. Hij heeft me op mijn moeilijkste momenten gezien. En we hebben al veel diepgaande gesprekken gehad. Drie weken geleden is de vonk overgeslagen en blijken we elkaar héél erg leuk te vinden.Het maakt wel heel veel los aan emoties, maar het lukt goed om dat allemaal te doorvoelen. Én ik ben daarvoor niet afhankelijk van hem. Ik deel wel achteraf wat ik heb gevoeld. Het is zó fijn om mijn gevoelens weer met iemand te kunnen delen, dat is echt lang geleden.
