Psyche
alle pijlers
Stap voor stap: kleine plannen, grootse toekomst
dinsdag 21 juli 2009 om 16:28
Nou, speciaal voor Moonlight, IrisH en de anderen die Iry's topic een beetje vervuilden met onze plannen en kleine minisuccesjes
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
woensdag 2 september 2009 om 15:02
Digi... zal ik dan ook het verschil uitleggen tussen de vierde keer in drie maanden en nooit?
Ik heb 5 jaar terug een pakje laxeermiddel gekocht (weet eigenlijk niet meer waarom) en dat ligt nog steeds ergens met 1 pilletje eruit.. en sindsdien hoef ik die troep niet meer. Dat komt meer in de buurt van nooit
Ik zal het uitleggen en evt links opzoeken.. maar nu even niet. Even relaxen zo.
Ibi, darmen zijn zulke gevoelige organen. Voedsel heeft inderdaad invloed op de darmen, emoties ook heel erg. Zoals je misschien gelezen hebt heb ik al jaren PDS. Ik was in mijn puberteit al druk bezig oorzaken te zoeken. Ook bij Chinese artsen bijvoorbeeld. Die begonnen heel erg te zoeken in de richting van emoties. Ik had t idee: ja... maar het is toch echt lichamelijk. Toch onthouden wat die artsen en peuten zeiden en deels was het wel waar.
Had te maken met mijn manier van emoties uiten (nl: niet) bepaalde patronen en spanningen in het gezien (dat zie je zelf pas als je het huis uit bent) en meer. Sloeg dus allemaal op mijn darmen.
En wat is oorzaak en wat gevolg he, IBI... Je zou ook kunnen stellen dat je eetprobleem en darmprobleem dezelfde emotionele oorzaak hebben, en dat kan heel diep zitten. En de lichamelijke klachten beinvloeden weer je geest en je sociale leven... Het staat allemaal met elkaar in verband.
Choco, wat spannend met de kat! Hebben jullie al spulletjes in huis? Eetbakjes, voer, etc?
Kijk niet alleen naar wat je een mooie kat vindt, maar of je echt iets voelt voor het beestje. Klinkt misschien zweverig, maar ik meen het echt!
Ik ga ook even liggen, waar dan ook. Lijkt me goed dat ik na t zwemmen mijn lichaam even rust geef.
Ik heb 5 jaar terug een pakje laxeermiddel gekocht (weet eigenlijk niet meer waarom) en dat ligt nog steeds ergens met 1 pilletje eruit.. en sindsdien hoef ik die troep niet meer. Dat komt meer in de buurt van nooit
Ik zal het uitleggen en evt links opzoeken.. maar nu even niet. Even relaxen zo.
Ibi, darmen zijn zulke gevoelige organen. Voedsel heeft inderdaad invloed op de darmen, emoties ook heel erg. Zoals je misschien gelezen hebt heb ik al jaren PDS. Ik was in mijn puberteit al druk bezig oorzaken te zoeken. Ook bij Chinese artsen bijvoorbeeld. Die begonnen heel erg te zoeken in de richting van emoties. Ik had t idee: ja... maar het is toch echt lichamelijk. Toch onthouden wat die artsen en peuten zeiden en deels was het wel waar.
Had te maken met mijn manier van emoties uiten (nl: niet) bepaalde patronen en spanningen in het gezien (dat zie je zelf pas als je het huis uit bent) en meer. Sloeg dus allemaal op mijn darmen.
En wat is oorzaak en wat gevolg he, IBI... Je zou ook kunnen stellen dat je eetprobleem en darmprobleem dezelfde emotionele oorzaak hebben, en dat kan heel diep zitten. En de lichamelijke klachten beinvloeden weer je geest en je sociale leven... Het staat allemaal met elkaar in verband.
Choco, wat spannend met de kat! Hebben jullie al spulletjes in huis? Eetbakjes, voer, etc?
Kijk niet alleen naar wat je een mooie kat vindt, maar of je echt iets voelt voor het beestje. Klinkt misschien zweverig, maar ik meen het echt!
Ik ga ook even liggen, waar dan ook. Lijkt me goed dat ik na t zwemmen mijn lichaam even rust geef.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 2 september 2009 om 19:39
Choco, ik ben benieuwd hoe het gaat met de kat.Hopelijk vinden jullie een lieve kat die bij jullie past!
Heb behoorlijk wat gewinkeld vandaag. Heb 2 broeken gekocht waar ik erg tevreden over ben. En een disney puzzel zeker in de winter vind ik het wel leuk om te puzzelen.
Verder nog iets gekocht wat tussen sloffen en sokken inzitten. 2 paar voor 2 euro en ze zitten heerlijk! Lekker warm.
Ga vanavond die hele foute film kijken op tv. Shallow Hallow ofzo. Heerlijk al die foute dingen op de tv.
Heb behoorlijk wat gewinkeld vandaag. Heb 2 broeken gekocht waar ik erg tevreden over ben. En een disney puzzel zeker in de winter vind ik het wel leuk om te puzzelen.
Verder nog iets gekocht wat tussen sloffen en sokken inzitten. 2 paar voor 2 euro en ze zitten heerlijk! Lekker warm.
Ga vanavond die hele foute film kijken op tv. Shallow Hallow ofzo. Heerlijk al die foute dingen op de tv.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
woensdag 2 september 2009 om 19:49
Sja Moonlight, ik had (en heb) dan wel een zwaar ontstoken maag en door bijna 'n jaar excessief zuipen darmen die niet goed functioneren. Voel me een beetje aangevallen eerlijk gezegd. En betutteld. Tel daar de immense stress bij op (want ik moet wel alles alleen doen, hier is niemand die voor me zorgt en mijn studie hangt aan 'n zijden draadje, ik moet werken werken en werken en verga elke seconde van de pijn) en dan heb je wel even letterlijk schijt aan alles. Ik ga geen zieligheidscontest beginnen maar ik laat me ook niet betuttelen.
Ik zal nu wel de bitch zijn, maar ik voel gewoon woede opborrelen en dan wil ik dat kwijt. Dat is ook egoistisch, weet ik, maar je weet nog niet eens de helft van wat ik allemaal heb doorstaan (en het feit dat ik enkel mijzelf de schuld geef helpt ook niet, integendeel).
Ja, Digi is een kuthoer en gaat nu mokken en een glas welverdiende likeur inschenken.
Ik zal nu wel de bitch zijn, maar ik voel gewoon woede opborrelen en dan wil ik dat kwijt. Dat is ook egoistisch, weet ik, maar je weet nog niet eens de helft van wat ik allemaal heb doorstaan (en het feit dat ik enkel mijzelf de schuld geef helpt ook niet, integendeel).
Ja, Digi is een kuthoer en gaat nu mokken en een glas welverdiende likeur inschenken.
woensdag 2 september 2009 om 21:06
IBI, joh wat heftig hoe dat ging vroeger... echt super triest. Zit depressie in de familie? Bij mij wel (meerdere depressies en 1 suïcide) dus het is zeker ook biologisch hierzo.
Digi feli met je tentamen!
Choco klinkt goed die psych van jou... Psychologen hebben bij mij al een streepje voor op psychiaters Ik heb eigenlijk alleen maar psychiaters gesproken en die lullen niet gezond, misschien dat ik daarom 'uitgevallen' ben ergens op de route.
Moon ik ga binnenkort ook zwemmen. Ik haat bikini's, en de tijd dat ik een bikini 'moest' is wel voorbij, dus nu heb ik een badpak gekocht. Ik heb een hekel aan roze ook, maar deze is toch roze/paars... en mooi, maar de uitzondering bevestigt de regel. Dus roze blijft lelijk.
Nou hier alles prima, ik had vandaag heel kort een sentimenteel momentje, waarin ik me verdrietig en gelukkig tegelijk voelde (inclusief waterlanders) dat was wel mooi.
Ik hoop zo, dat na de afgelopen 10 mindere jaren, de volgende 10 super worden! Ik zou er een moord voor doen... (Mijn psychiater is zeker een optie)
Mijn darmen spelen af en toe eens op en dan krijg ik een megapens en lijk ik zwanger, ongeveer 15 cm extra omtrek gok ik. En het doet zeer, kan mijn buik niet inhouden dat doet ook zeer. Waar het door komt weet ik niet maar ik merk een verband met: spanning, lang zitten, of te strakke kleding.
Fijne avond
Digi feli met je tentamen!
Choco klinkt goed die psych van jou... Psychologen hebben bij mij al een streepje voor op psychiaters Ik heb eigenlijk alleen maar psychiaters gesproken en die lullen niet gezond, misschien dat ik daarom 'uitgevallen' ben ergens op de route.
Moon ik ga binnenkort ook zwemmen. Ik haat bikini's, en de tijd dat ik een bikini 'moest' is wel voorbij, dus nu heb ik een badpak gekocht. Ik heb een hekel aan roze ook, maar deze is toch roze/paars... en mooi, maar de uitzondering bevestigt de regel. Dus roze blijft lelijk.
Nou hier alles prima, ik had vandaag heel kort een sentimenteel momentje, waarin ik me verdrietig en gelukkig tegelijk voelde (inclusief waterlanders) dat was wel mooi.
Ik hoop zo, dat na de afgelopen 10 mindere jaren, de volgende 10 super worden! Ik zou er een moord voor doen... (Mijn psychiater is zeker een optie)
Mijn darmen spelen af en toe eens op en dan krijg ik een megapens en lijk ik zwanger, ongeveer 15 cm extra omtrek gok ik. En het doet zeer, kan mijn buik niet inhouden dat doet ook zeer. Waar het door komt weet ik niet maar ik merk een verband met: spanning, lang zitten, of te strakke kleding.
Fijne avond
woensdag 2 september 2009 om 21:08
Ik wil net zeggen: Goed dat je zegt dat het zo overkomt. Vind het eigenlijk wel jammer dat je erbij zegt dat je een bitch en een kuthoer bent, want zo vatte ik de eerste alinea niet op.
Vind het goed dat je zegt dat je je aangevallen en betutteld voelt. Ben meestal iets tactischer in mijn uitlatingen... maar vandaag geloof ik niet zo.
En op tekst komt het anders over dan het in het echt zou zijn.
Het raakt me gewoon... Ik weet hoe het is als je af en toe naar t toilet moet rennen, jarenlange ervaring en dat was niet voor de lol. Daarom heb ik er moeite mee als mensen laxeermiddel slikken (ook anderen, met anorexia etc). Dan denk ik: wees blij dat je niet steeds naar het toilet hoeft te rennen, zoals ik.
Die diarree heeft me heel wat bloed zweet en tranen opgeleverd.
Uh ja... dat toontje dat kan ik aanslaan bij mensen. Dat betuttelende... maar dan bedoeld met knipoog. Prima als ik dat niet moet doen, goed dat je t zegt, nogmaals.
Maar ik zie ook dat je t heel druk hebt, en dat is zo herkenbaar, van mezelf in periodes voordat het mis gaat. Ja, en ik kan niet iedereen met mezelf vergelijken, en ik hoef ook niet voor anderen te denken, maar toch...
Vind het goed dat je zegt dat je je aangevallen en betutteld voelt. Ben meestal iets tactischer in mijn uitlatingen... maar vandaag geloof ik niet zo.
En op tekst komt het anders over dan het in het echt zou zijn.
Het raakt me gewoon... Ik weet hoe het is als je af en toe naar t toilet moet rennen, jarenlange ervaring en dat was niet voor de lol. Daarom heb ik er moeite mee als mensen laxeermiddel slikken (ook anderen, met anorexia etc). Dan denk ik: wees blij dat je niet steeds naar het toilet hoeft te rennen, zoals ik.
Die diarree heeft me heel wat bloed zweet en tranen opgeleverd.
Uh ja... dat toontje dat kan ik aanslaan bij mensen. Dat betuttelende... maar dan bedoeld met knipoog. Prima als ik dat niet moet doen, goed dat je t zegt, nogmaals.
Maar ik zie ook dat je t heel druk hebt, en dat is zo herkenbaar, van mezelf in periodes voordat het mis gaat. Ja, en ik kan niet iedereen met mezelf vergelijken, en ik hoef ook niet voor anderen te denken, maar toch...
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 2 september 2009 om 21:16
Oh ik wil nog een update geven wat betreft mijn stappenplan: 3 dagen inmiddels alleen en studie komt dichterbij. Praktisch alles voor elkaar en qua gevoel zit ik goed. Nog wel wennen aan m'n nieuwe persoon (lang verhaal) na de medicatieverandering... nog steeds eigenlijk. Ik ben nog wat angstig sociaal vind ik, omdat ik te weinig ervaring op doe. De laatste jaren voornamelijk afgezonderd, of wel in angst contact gehad. Vanaf mijn 12e was ik zonder meer sociaal wat bevreesd, terwijl dat op de basisschool niet zo was.
Nu voel ik me weer goed na 5 jaar negatieve stemming (ik dacht dat die depressie nooit meer over zou gaan) dus nu wil ik positieve ervaringen opdoen.
Merk al wel dat ik veel opgewekter kijk naar mijn situatie. En als ik eenmaal spontane praatjes maak, die me eigenlijk makkelijk afgaan, voel ik me heel vrolijk -tenzij de persoon onvriendelijk was-. Dus conclusie: ik moet niet zo bang zijn, maar ik kan mezelf niet forceren.
Ik geef het de tijd... Want het was jaren kut, dus kan niet verwachten dat het nu binnen een paar maanden opgelost is. Wat in jaren kapot gaat, wordt in jaren weer opgebouwd.
Zo, ik heb gesproken
Nu voel ik me weer goed na 5 jaar negatieve stemming (ik dacht dat die depressie nooit meer over zou gaan) dus nu wil ik positieve ervaringen opdoen.
Merk al wel dat ik veel opgewekter kijk naar mijn situatie. En als ik eenmaal spontane praatjes maak, die me eigenlijk makkelijk afgaan, voel ik me heel vrolijk -tenzij de persoon onvriendelijk was-. Dus conclusie: ik moet niet zo bang zijn, maar ik kan mezelf niet forceren.
Ik geef het de tijd... Want het was jaren kut, dus kan niet verwachten dat het nu binnen een paar maanden opgelost is. Wat in jaren kapot gaat, wordt in jaren weer opgebouwd.
Zo, ik heb gesproken
woensdag 2 september 2009 om 21:19
Ibi, fijn dat je gewinkeld hebt. Kun je wel tegen de drukte in winkels? Ik heb er soms moeite mee, in mindere tijden. Niet alleen de drukte wat mensen betreft, maar ook overal kleding, overal rekken, etc.
Jeetje Iris, jouw familie is ook wel heftig dan. Depressies komen hier in de fam wel voor, suicide niet voor zover ik weet (of t moet ergens heel ver weg zijn of heel lang geleden, maar niet dat ik weet dus.
Wat goed dat je ook gaat zwemmen! Ik zie trouwens overwegend badpakken in t zwembad, minder bikini's. Dus je zit helemaal goed
Lekker toch, sentimenteel doen. Beter dan dat je gevoelloos voor je uit zit te kijken (vind ik dan)
Ho... jouw psychiater loopt gevaar Ben je 10 jaar aan t 'sukkelen' geweest? Kan idd heel lang duren alles bij elkaar. Ik ben een dikke 4, 5 jaar bezig nu... hoop dat het er geen 10 worden!
Op slechte buik-dagen kan ik echt door voor zwangere vrouw. t Is minder dan vroeger, gelukkig. Toen leek het soms echt of ik een voetbal had opgegeten.
Jeetje Iris, jouw familie is ook wel heftig dan. Depressies komen hier in de fam wel voor, suicide niet voor zover ik weet (of t moet ergens heel ver weg zijn of heel lang geleden, maar niet dat ik weet dus.
Wat goed dat je ook gaat zwemmen! Ik zie trouwens overwegend badpakken in t zwembad, minder bikini's. Dus je zit helemaal goed
Lekker toch, sentimenteel doen. Beter dan dat je gevoelloos voor je uit zit te kijken (vind ik dan)
Ho... jouw psychiater loopt gevaar Ben je 10 jaar aan t 'sukkelen' geweest? Kan idd heel lang duren alles bij elkaar. Ik ben een dikke 4, 5 jaar bezig nu... hoop dat het er geen 10 worden!
Op slechte buik-dagen kan ik echt door voor zwangere vrouw. t Is minder dan vroeger, gelukkig. Toen leek het soms echt of ik een voetbal had opgegeten.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 2 september 2009 om 21:24
Mooi, Iris, update van je stappenplan. Wanneer begint de studie weer? (sorry vast al eerder gevraagd)
Op het forum kom je heel sociaal en wijs over. Maar het echte leven is geen forum... kan moeilijk zijn soms.
Ik ben zelf ook op de middelbare school wat meer timide geweest. Was een 'jonkie' en was verlegen. Had geen idee wat ik moest zeggen tegen mensen die ik niet zo goed kende.
Misschien scheelt het te weten dat de tienerjaren voorgoed voorbij zijn en dat je minder beoordeeld zult worden op uiterlijk en grote bek, meer op wie je bent.
Volgens mij ben je al een heel stuk vooruit gegaan. Paar dagen alleen is soms best een opgave. Maar dat is dus gelukt!
Op het forum kom je heel sociaal en wijs over. Maar het echte leven is geen forum... kan moeilijk zijn soms.
Ik ben zelf ook op de middelbare school wat meer timide geweest. Was een 'jonkie' en was verlegen. Had geen idee wat ik moest zeggen tegen mensen die ik niet zo goed kende.
Misschien scheelt het te weten dat de tienerjaren voorgoed voorbij zijn en dat je minder beoordeeld zult worden op uiterlijk en grote bek, meer op wie je bent.
Volgens mij ben je al een heel stuk vooruit gegaan. Paar dagen alleen is soms best een opgave. Maar dat is dus gelukt!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 2 september 2009 om 21:26
Ik lees 't Moon, 't is niet erg maar ik zou je de diepe ellende niet eens kunnen vertellen, al zou ik het willen. Heb ook even een grafbui. Zal hopelijk beter gaan na m'n laatste examen. Als ik 't haal, that is. En al de medische mankementen, ik word er gek van. M'n hartslag bij gewoon rustrig baantjes trekken is zo absurd hoog en in rust ook al, mijn maagontsteking zou over moeten zijn maar dat is 't niet, de gewrichtspijnen, het kotsen, de diarree en obstipatie die elkaar afwisselen, de slapeloosheid, de stress, de druk, en alles alleen moeten doen en in mijn eigen onderhoud voorzien...'t klinkt triest maar ik heb geen enkele luxe en soms breekt het me op (ik moet alles, echt alles alleen doen). En dan weer awijkende cellen in de baarmoeder, wanneer houdt alles 's op? En sja, als iemand -in mijn ogen- me betuttelt, dan flip ik. Ik kan sommige zaken niet eens vergeten want de littekens staan letterlijk in mijn huid gekerfd.
Nahja, negeer de zieligheidspost maar want zo wil ik niet zijn. Maar de aanname dat het vast goed gaat en ik niet zoveel heb meegemaakt (want ik studeer, sport een beetje, ik heb drie jobs) is geheel fout.
Ben doodmoe. Gewoon effe een tyfusklotekankerbui, om het eloquent uit te drukken.
Nahja, negeer de zieligheidspost maar want zo wil ik niet zijn. Maar de aanname dat het vast goed gaat en ik niet zoveel heb meegemaakt (want ik studeer, sport een beetje, ik heb drie jobs) is geheel fout.
Ben doodmoe. Gewoon effe een tyfusklotekankerbui, om het eloquent uit te drukken.
woensdag 2 september 2009 om 21:41
Moon,
Gelukkig, ik hoop dat er hier ook meer badpakken zijn in het zwembad... Wanneer is het bij jou het rustigst qua tijden? Vast in de ochtend?
Ja de afgelopen 10 jaar vind ik minder. De eerste 12 jaar van mijn leven waren wel goed, maar de basis was er al want ik was erg verlegen en soms wat angstig. Op de middelbare school is het mis gegaan vind ik, want ik voelde me daar bang en erg ongelukkig, daarbij durfde ik met geen enkel gevoel naar mijn ouders. Ik ben altijd een binnenvetter geweest.
Dat opkroppen is niet goed blijkt wel... De eerste en tweede klas waren niet leuk, maar vanaf de derde begon het pas echt (andere locatie) vervelend te worden. Daar heb ik me diep ongelukkig gevoeld maar was altijd de braafste (en goede leerling). En dat goede leren vervloek ik achteraf.
Want niemand had eigenlijk interesse in mij omdat ik het zo goed deed! En thuis ook niet, maar ze werden wel heel boos als ik een slechter cijfer haalde (toen begon het 'vliegen' ook). Vanaf de vierde heb ik alles laten varen, ik deed niets. Maar omdat ik zo slim ben (niet arrogant bedoeld) haalde ik nog steeds dikke voldoendes.
Afglijdende zaak, de 5de daar weet ik niet zoveel meer van. Toen werd ik opgenomen om 2 jaar uit het zicht te verdwijnen.
Soms ben ik een beetje boos omdat mijn 'vreemde' gedrag niet serieus werd genomen. Die verlegenheid daar was misschien wat aan te doen. En een basisschoolkind dat elke keer, de jaren door, jankt voordat het naar dansles/volleybal/voetbal gaat, dat is toch niet normaal? Ik vond het wel leuk altijd achteraf, maar ik was van te voren doodsbenauwd (misselijk).
En de afgelopen jaren, waren puin ruimen... Ik voel me soms net een plantje, eerst 10 jaar geen water/aandacht gegeven en daarna emmers vol (verpleging voor verpleging achter). Nu heeft deze plant een paraplu gekocht.
Goed achteraf praten heeft niet zoveel zin, en ik ben heel blij met mijn situatie nu en ook met mijn ouders nu. Maar ik vind, stiekem, dat ze vroeger wel wat serieuzer naar mij hadden mogen kijken...
De laatste weken voor mijn opname zat ik elke nacht te computeren en de rest van de dag, ik praatte niet meer, ik stond uren onder de douche (god knows why), ik liep ontzettend traag (vreemd traag) door de woning, mijn nachten waren 3 uur, ik keek mensen amper aan. Ik vind dat best alarmerend als je dat ziet gebeuren...
Nou is structureel slaaptekort dus wel een vette trigger voor hallucinaties.
Maar ik was een held hoor, heb mezelf gemeld bij de huisarts en ging zo ongeveer linea recta het gesticht in
Nu nemen ze alles veel serieuzer, logisch.
Lang verhaal geworden... was niet de bedoeling!
Gelukkig, ik hoop dat er hier ook meer badpakken zijn in het zwembad... Wanneer is het bij jou het rustigst qua tijden? Vast in de ochtend?
Ja de afgelopen 10 jaar vind ik minder. De eerste 12 jaar van mijn leven waren wel goed, maar de basis was er al want ik was erg verlegen en soms wat angstig. Op de middelbare school is het mis gegaan vind ik, want ik voelde me daar bang en erg ongelukkig, daarbij durfde ik met geen enkel gevoel naar mijn ouders. Ik ben altijd een binnenvetter geweest.
Dat opkroppen is niet goed blijkt wel... De eerste en tweede klas waren niet leuk, maar vanaf de derde begon het pas echt (andere locatie) vervelend te worden. Daar heb ik me diep ongelukkig gevoeld maar was altijd de braafste (en goede leerling). En dat goede leren vervloek ik achteraf.
Want niemand had eigenlijk interesse in mij omdat ik het zo goed deed! En thuis ook niet, maar ze werden wel heel boos als ik een slechter cijfer haalde (toen begon het 'vliegen' ook). Vanaf de vierde heb ik alles laten varen, ik deed niets. Maar omdat ik zo slim ben (niet arrogant bedoeld) haalde ik nog steeds dikke voldoendes.
Afglijdende zaak, de 5de daar weet ik niet zoveel meer van. Toen werd ik opgenomen om 2 jaar uit het zicht te verdwijnen.
Soms ben ik een beetje boos omdat mijn 'vreemde' gedrag niet serieus werd genomen. Die verlegenheid daar was misschien wat aan te doen. En een basisschoolkind dat elke keer, de jaren door, jankt voordat het naar dansles/volleybal/voetbal gaat, dat is toch niet normaal? Ik vond het wel leuk altijd achteraf, maar ik was van te voren doodsbenauwd (misselijk).
En de afgelopen jaren, waren puin ruimen... Ik voel me soms net een plantje, eerst 10 jaar geen water/aandacht gegeven en daarna emmers vol (verpleging voor verpleging achter). Nu heeft deze plant een paraplu gekocht.
Goed achteraf praten heeft niet zoveel zin, en ik ben heel blij met mijn situatie nu en ook met mijn ouders nu. Maar ik vind, stiekem, dat ze vroeger wel wat serieuzer naar mij hadden mogen kijken...
De laatste weken voor mijn opname zat ik elke nacht te computeren en de rest van de dag, ik praatte niet meer, ik stond uren onder de douche (god knows why), ik liep ontzettend traag (vreemd traag) door de woning, mijn nachten waren 3 uur, ik keek mensen amper aan. Ik vind dat best alarmerend als je dat ziet gebeuren...
Nou is structureel slaaptekort dus wel een vette trigger voor hallucinaties.
Maar ik was een held hoor, heb mezelf gemeld bij de huisarts en ging zo ongeveer linea recta het gesticht in
Nu nemen ze alles veel serieuzer, logisch.
Lang verhaal geworden... was niet de bedoeling!
woensdag 2 september 2009 om 21:43
Het gaat me even te snel vandaag met al die posts. Morgen ga ik bijlezen, komt ff niet in mijn koppie.
Vanmiddag op bed gaan liggen, ging helemaal trippen op het geluid van de wasmachine dus een halve oxazepam genomen. 2 uur erin en kwam er niet uit
Gelukkig stond er een vriend als een bezetene aan te bellen om half 5 dus ging ik er uit. Kutchagrijnig! Vandaag was weer een mindere dag.
Tot net! Bij de poezebeesjes geweest! Wow, zo klein! 4 mamapoezen en in totaal 18 kittens. Beestjes zijn 1 of 2 weken oud. Wij mogen de laatste kiezen en de rest gaan naar de dierenwinkel. Dus geen haast met kiezen gelukkig want het waren er zo veel!! Vrijdag ga ik weer kijken, in mijn uppie.
Waarschijnlijk nemen we er twee. Vriend 1 kiezen en ik 1. En ja Moon, ik ga er een kiezen waarmee ik een 'klik' heb dus daarom ben ik blij dat we nog niet hoefden te kiezen. Keuze uit ongeveer 15 beestjes, lastig hoor!
Oja, heb mijn school gebeld. Van de een naar de ander doorgestuurd en kreeg docent niet te pakken. Dus netjes een mail gestuurd dat ik me vrijdag afmeld (1e schooldag) en of we een afspraak kunnen maken. Of ze me wil bellen en dat het dringend is.
Dat kan van mijn lijstje af!
Morgen ben ik er weer dames, ik ga roken en vroeg mijn bed in want ik ga zeker uren nadenken over de poezebeestjes. En hoe ik het huis katproof krijg. Adios! *zeg ik nu maar ik denk dat ik nog wel even blijf hangen als ik mezelf nu een beetje door ga krijgen*
Vanmiddag op bed gaan liggen, ging helemaal trippen op het geluid van de wasmachine dus een halve oxazepam genomen. 2 uur erin en kwam er niet uit
Gelukkig stond er een vriend als een bezetene aan te bellen om half 5 dus ging ik er uit. Kutchagrijnig! Vandaag was weer een mindere dag. Tot net! Bij de poezebeesjes geweest! Wow, zo klein! 4 mamapoezen en in totaal 18 kittens. Beestjes zijn 1 of 2 weken oud. Wij mogen de laatste kiezen en de rest gaan naar de dierenwinkel. Dus geen haast met kiezen gelukkig want het waren er zo veel!! Vrijdag ga ik weer kijken, in mijn uppie.
Waarschijnlijk nemen we er twee. Vriend 1 kiezen en ik 1. En ja Moon, ik ga er een kiezen waarmee ik een 'klik' heb dus daarom ben ik blij dat we nog niet hoefden te kiezen. Keuze uit ongeveer 15 beestjes, lastig hoor!
Oja, heb mijn school gebeld. Van de een naar de ander doorgestuurd en kreeg docent niet te pakken. Dus netjes een mail gestuurd dat ik me vrijdag afmeld (1e schooldag) en of we een afspraak kunnen maken. Of ze me wil bellen en dat het dringend is.
Dat kan van mijn lijstje af!
Morgen ben ik er weer dames, ik ga roken en vroeg mijn bed in want ik ga zeker uren nadenken over de poezebeestjes. En hoe ik het huis katproof krijg. Adios! *zeg ik nu maar ik denk dat ik nog wel even blijf hangen als ik mezelf nu een beetje door ga krijgen*
woensdag 2 september 2009 om 21:47
Ho... die was ook weer voor Digi, wat zijn jullie snel...
Ja... is ook echt klote allemaal, medische shit waarvan je niet weet wat je eraan kunt doen. Tentamens waar veel te veel van af hangt. Terecht dat je je kut voelt.
(of is dit ook betuttelend...)
t Is ook niet eerlijk... ik bedoel: ik heb makkelijk praten want ik heb een plek waar ik terecht kon (kan) tijdens alle shit, en das ook niet altijd 100 % ideaal... maar voor het grootste deel wel. En ik ben weleens verwend nest genoemd: en dat is terecht.
(ik kan nu een heel psychologisch verhaal beginnen maar denk niet dat iemand daarop zit te wachten eigenlijk)
Ik ben echt blij als mensen gewoon eerlijk zeggen wat ze vinden van een bepaalde opmerking van mij (en als ik het nalees snap ik het heel goed... had beter niet kunnen zetten of anders met een grote knipoog).
Nah, ik ga gewoon heel hard hopen dat je de tentamens haalt en dan opgelucht kunt vertrekken naar t kuuroord.
Gun het je echt!!
Ja... is ook echt klote allemaal, medische shit waarvan je niet weet wat je eraan kunt doen. Tentamens waar veel te veel van af hangt. Terecht dat je je kut voelt.
(of is dit ook betuttelend...)
t Is ook niet eerlijk... ik bedoel: ik heb makkelijk praten want ik heb een plek waar ik terecht kon (kan) tijdens alle shit, en das ook niet altijd 100 % ideaal... maar voor het grootste deel wel. En ik ben weleens verwend nest genoemd: en dat is terecht.
(ik kan nu een heel psychologisch verhaal beginnen maar denk niet dat iemand daarop zit te wachten eigenlijk)
Ik ben echt blij als mensen gewoon eerlijk zeggen wat ze vinden van een bepaalde opmerking van mij (en als ik het nalees snap ik het heel goed... had beter niet kunnen zetten of anders met een grote knipoog).
Nah, ik ga gewoon heel hard hopen dat je de tentamens haalt en dan opgelucht kunt vertrekken naar t kuuroord.
Gun het je echt!!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 2 september 2009 om 21:57
He Digi,
Wat kut, zo'n bui (waarin je letterlijk met je kop tegen de muur zou willen rammen )
Ik denk zeker niet, jij hebt vast niets meegemaakt want *bladiebladieblaaat*... Maar ik denk dat niemand hier dat denkt. En van mij zou dat wel super dom zijn want aan mij is ook niets te zien als student en mooie meid.
Ik denk wel soms, hoe presteer je het in godsnaam om nog een voldoende te halen voor die tentamens. Je mag best weten dat ik dat bijkans een onmogelijk resultaat vind in jouw situatie.
Maar je doet het allemaal maar hoor... laat dat ook even door je hoofd flipperen in deze klotebui
Wat kut, zo'n bui (waarin je letterlijk met je kop tegen de muur zou willen rammen )
Ik denk zeker niet, jij hebt vast niets meegemaakt want *bladiebladieblaaat*... Maar ik denk dat niemand hier dat denkt. En van mij zou dat wel super dom zijn want aan mij is ook niets te zien als student en mooie meid.
Ik denk wel soms, hoe presteer je het in godsnaam om nog een voldoende te halen voor die tentamens. Je mag best weten dat ik dat bijkans een onmogelijk resultaat vind in jouw situatie.
Maar je doet het allemaal maar hoor... laat dat ook even door je hoofd flipperen in deze klotebui
woensdag 2 september 2009 om 21:58
quote:IrisH schreef op 02 september 2009 @ 21:41:
Moon,
Gelukkig, ik hoop dat er hier ook meer badpakken zijn in het zwembad... Wanneer is het bij jou het rustigst qua tijden? Vast in de ochtend?
Ochtend inderdaad, en tijdens lunchtijd of begin van de middag. Maar dat geldt dus niet voor de woensdagmiddag, want kinderen vrij. En weekends zijn op zaterdag iets rustiger, zondag iets drukker, door wedstrijden hier.
Ja de afgelopen 10 jaar vind ik minder. De eerste 12 jaar van mijn leven waren wel goed, maar de basis was er al want ik was erg verlegen en soms wat angstig. Op de middelbare school is het mis gegaan vind ik, want ik voelde me daar bang en erg ongelukkig, daarbij durfde ik met geen enkel gevoel naar mijn ouders. Ik ben altijd een binnenvetter geweest.
Dat opkroppen is niet goed blijkt wel... De eerste en tweede klas waren niet leuk, maar vanaf de derde begon het pas echt (andere locatie) vervelend te worden. Daar heb ik me diep ongelukkig gevoeld maar was altijd de braafste (en goede leerling). En dat goede leren vervloek ik achteraf.
Wel beetje herkenbaar: als je goed kunt leren gaat het wel goed. Denken ze. Had je trouwens geen 'last' van je cijfers? Ik werd op gegeven moment niet zo gewaardeerd met mijn 9ens, in de brugklas. Wel jammer achteraf hoor, triest van die klasgenoten.
Ben je verhuisd tijdens schooltijd? Ik heb gelukkig dezelfde vriendinnen steeds gehouden, een zelfs al van de basisschool. Had wel moeite dingen echt te delen met ze, emoties enzo. Maar had iig vriendinnen, hoorde erbij, etc.
Want niemand had eigenlijk interesse in mij omdat ik het zo goed deed! En thuis ook niet, maar ze werden wel heel boos als ik een slechter cijfer haalde (toen begon het 'vliegen' ook). Vanaf de vierde heb ik alles laten varen, ik deed niets. Maar omdat ik zo slim ben (niet arrogant bedoeld) haalde ik nog steeds dikke voldoendes.
Boos om een slecht cijfer? Nou jah zeg! Heb je eigenlijk broers en zussen? Of was alles op jou gefocust?
Afglijdende zaak, de 5de daar weet ik niet zoveel meer van. Toen werd ik opgenomen om 2 jaar uit het zicht te verdwijnen.
Tjee ik zit wel met tranen in mijn ogen te lezen. Zie t meiske helemaal voor me, vind het zo zielig! In de puberteit is een sociaal leven zooo veel belangrijker dan cijfers.
Soms ben ik een beetje boos omdat mijn 'vreemde' gedrag niet serieus werd genomen. Die verlegenheid daar was misschien wat aan te doen. En een basisschoolkind dat elke keer, de jaren door, jankt voordat het naar dansles/volleybal/voetbal gaat, dat is toch niet normaal? Ik vond het wel leuk altijd achteraf, maar ik was van te voren doodsbenauwd (misselijk).
Ja terecht dat je achteraf niet snapt dat zij t niet zagen. Ik heb ook een tijd gehad dat ik de hele woensdagmiddag op de wc door bracht voor ik naar pianoles 'moest'. Terwijl t in goede tijden geen issue was. Maar die zenuwen waren echt een teken dat het even niet goed ging.
En de afgelopen jaren, waren puin ruimen... Ik voel me soms net een plantje, eerst 10 jaar geen water/aandacht gegeven en daarna emmers vol (verpleging voor verpleging achter). Nu heeft deze plant een paraplu gekocht.
Zie hier weer een geweldig staaltje beeldspraak van IrisH. Je hebt veel 'gekregen' de afgelopen jaren. Misschien kan je komende tijd weer dingen 'geven' die jij geleerd hebt. Zoals we hier op het forum al zien. Je bent echt heel wijs soms, vind ik (en grappig) *slijm slijm (sorry) *
Goed achteraf praten heeft niet zoveel zin, en ik ben heel blij met mijn situatie nu en ook met mijn ouders nu. Maar ik vind, stiekem, dat ze vroeger wel wat serieuzer naar mij hadden mogen kijken...
vind ik ook
De laatste weken voor mijn opname zat ik elke nacht te computeren en de rest van de dag, ik praatte niet meer, ik stond uren onder de douche (god knows why), ik liep ontzettend traag (vreemd traag) door de woning, mijn nachten waren 3 uur, ik keek mensen amper aan. Ik vind dat best alarmerend als je dat ziet gebeuren...
Nou is structureel slaaptekort dus wel een vette trigger voor hallucinaties.
Ja... dat weet ik. Heel goed zelfs. Woonde je toen op kamers, toen dit speelde?
Maar ik was een held hoor, heb mezelf gemeld bij de huisarts en ging zo ongeveer linea recta het gesticht in
Nu nemen ze alles veel serieuzer, logisch.
Lang verhaal geworden... was niet de bedoeling! Wel goed om te lezen, om je geschiedenis te kennen. Vind ook wel leuk om te lezen, hoe je t opgeschreven hebt is niet te zwaar, maar ook weer niet onverschillig.
Moon,
Gelukkig, ik hoop dat er hier ook meer badpakken zijn in het zwembad... Wanneer is het bij jou het rustigst qua tijden? Vast in de ochtend?
Ochtend inderdaad, en tijdens lunchtijd of begin van de middag. Maar dat geldt dus niet voor de woensdagmiddag, want kinderen vrij. En weekends zijn op zaterdag iets rustiger, zondag iets drukker, door wedstrijden hier.
Ja de afgelopen 10 jaar vind ik minder. De eerste 12 jaar van mijn leven waren wel goed, maar de basis was er al want ik was erg verlegen en soms wat angstig. Op de middelbare school is het mis gegaan vind ik, want ik voelde me daar bang en erg ongelukkig, daarbij durfde ik met geen enkel gevoel naar mijn ouders. Ik ben altijd een binnenvetter geweest.
Dat opkroppen is niet goed blijkt wel... De eerste en tweede klas waren niet leuk, maar vanaf de derde begon het pas echt (andere locatie) vervelend te worden. Daar heb ik me diep ongelukkig gevoeld maar was altijd de braafste (en goede leerling). En dat goede leren vervloek ik achteraf.
Wel beetje herkenbaar: als je goed kunt leren gaat het wel goed. Denken ze. Had je trouwens geen 'last' van je cijfers? Ik werd op gegeven moment niet zo gewaardeerd met mijn 9ens, in de brugklas. Wel jammer achteraf hoor, triest van die klasgenoten.
Ben je verhuisd tijdens schooltijd? Ik heb gelukkig dezelfde vriendinnen steeds gehouden, een zelfs al van de basisschool. Had wel moeite dingen echt te delen met ze, emoties enzo. Maar had iig vriendinnen, hoorde erbij, etc.
Want niemand had eigenlijk interesse in mij omdat ik het zo goed deed! En thuis ook niet, maar ze werden wel heel boos als ik een slechter cijfer haalde (toen begon het 'vliegen' ook). Vanaf de vierde heb ik alles laten varen, ik deed niets. Maar omdat ik zo slim ben (niet arrogant bedoeld) haalde ik nog steeds dikke voldoendes.
Boos om een slecht cijfer? Nou jah zeg! Heb je eigenlijk broers en zussen? Of was alles op jou gefocust?
Afglijdende zaak, de 5de daar weet ik niet zoveel meer van. Toen werd ik opgenomen om 2 jaar uit het zicht te verdwijnen.
Tjee ik zit wel met tranen in mijn ogen te lezen. Zie t meiske helemaal voor me, vind het zo zielig! In de puberteit is een sociaal leven zooo veel belangrijker dan cijfers.
Soms ben ik een beetje boos omdat mijn 'vreemde' gedrag niet serieus werd genomen. Die verlegenheid daar was misschien wat aan te doen. En een basisschoolkind dat elke keer, de jaren door, jankt voordat het naar dansles/volleybal/voetbal gaat, dat is toch niet normaal? Ik vond het wel leuk altijd achteraf, maar ik was van te voren doodsbenauwd (misselijk).
Ja terecht dat je achteraf niet snapt dat zij t niet zagen. Ik heb ook een tijd gehad dat ik de hele woensdagmiddag op de wc door bracht voor ik naar pianoles 'moest'. Terwijl t in goede tijden geen issue was. Maar die zenuwen waren echt een teken dat het even niet goed ging.
En de afgelopen jaren, waren puin ruimen... Ik voel me soms net een plantje, eerst 10 jaar geen water/aandacht gegeven en daarna emmers vol (verpleging voor verpleging achter). Nu heeft deze plant een paraplu gekocht.
Zie hier weer een geweldig staaltje beeldspraak van IrisH. Je hebt veel 'gekregen' de afgelopen jaren. Misschien kan je komende tijd weer dingen 'geven' die jij geleerd hebt. Zoals we hier op het forum al zien. Je bent echt heel wijs soms, vind ik (en grappig) *slijm slijm (sorry) *
Goed achteraf praten heeft niet zoveel zin, en ik ben heel blij met mijn situatie nu en ook met mijn ouders nu. Maar ik vind, stiekem, dat ze vroeger wel wat serieuzer naar mij hadden mogen kijken...
vind ik ook
De laatste weken voor mijn opname zat ik elke nacht te computeren en de rest van de dag, ik praatte niet meer, ik stond uren onder de douche (god knows why), ik liep ontzettend traag (vreemd traag) door de woning, mijn nachten waren 3 uur, ik keek mensen amper aan. Ik vind dat best alarmerend als je dat ziet gebeuren...
Nou is structureel slaaptekort dus wel een vette trigger voor hallucinaties.
Ja... dat weet ik. Heel goed zelfs. Woonde je toen op kamers, toen dit speelde?
Maar ik was een held hoor, heb mezelf gemeld bij de huisarts en ging zo ongeveer linea recta het gesticht in
Nu nemen ze alles veel serieuzer, logisch.
Lang verhaal geworden... was niet de bedoeling! Wel goed om te lezen, om je geschiedenis te kennen. Vind ook wel leuk om te lezen, hoe je t opgeschreven hebt is niet te zwaar, maar ook weer niet onverschillig.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 2 september 2009 om 22:01
Ha Choco!
Compliment dat je je school gebeld hebt! Enge rotdingen zijn dat altijd, zulke klusjes.
En wat leuk met die katjes. Je weet dat ze je hele huis kunnen slopen he? Bank? Gordijnen enzo?
Dat je wel zeker weet dat je dat er voor over hebt. Vooral jonkies zijn niet echt zuinig met meubilair.
Compliment dat je je school gebeld hebt! Enge rotdingen zijn dat altijd, zulke klusjes.
En wat leuk met die katjes. Je weet dat ze je hele huis kunnen slopen he? Bank? Gordijnen enzo?
Dat je wel zeker weet dat je dat er voor over hebt. Vooral jonkies zijn niet echt zuinig met meubilair.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 2 september 2009 om 22:18
Hey Choco poesjes, leuk! Ik hou van beesten, en je voelt je soms minder eenzaam met een huisdier dus, doen.
Die klik voel je vanzelf denk ik, je moet gewoon kijken en dan misschien komt er een poes die toch net even wat leuker is dan de rest
Goed dat je de school even stil zet... dat rot niet weg, kan later ook nog. Verstandig besluit, ik geloof dat je al lang genoeg door bent gelopen (maar dat is een kleine invulling )
Hoe zit dat met die AD van jou, merk je daar wat van?
Die klik voel je vanzelf denk ik, je moet gewoon kijken en dan misschien komt er een poes die toch net even wat leuker is dan de rest
Goed dat je de school even stil zet... dat rot niet weg, kan later ook nog. Verstandig besluit, ik geloof dat je al lang genoeg door bent gelopen (maar dat is een kleine invulling )
Hoe zit dat met die AD van jou, merk je daar wat van?
woensdag 2 september 2009 om 22:27
Hoi Iris,
Ja ik ben idd al te lang doorgelopen. Kan ook wel mijn leven hier neerzetten maar daar word ik verdrietig van. Herken wel veel van jullie in mezelf. Ben er nu met psych mee aan de slag. Heftig. Dus ja, alles opzij en een mezelf werken.
Die AD, hmm nou merk dat ik sinds ik verhoogd ben wat chagrijniger ben. Eerst wordt het kutter en dan gaat het werken toch? Nou ik zit even in een rotfase. Moodswings van hier tot Tokio. Kortaf en chagrijnig of vrolijk. Raar.
Ja ik ben idd al te lang doorgelopen. Kan ook wel mijn leven hier neerzetten maar daar word ik verdrietig van. Herken wel veel van jullie in mezelf. Ben er nu met psych mee aan de slag. Heftig. Dus ja, alles opzij en een mezelf werken.
Die AD, hmm nou merk dat ik sinds ik verhoogd ben wat chagrijniger ben. Eerst wordt het kutter en dan gaat het werken toch? Nou ik zit even in een rotfase. Moodswings van hier tot Tokio. Kortaf en chagrijnig of vrolijk. Raar.
woensdag 2 september 2009 om 22:32
Dat kan inderdaad met AD: dat het eerst slechter wordt en daarna beter.
Ik kon me heel raar voelen de eerste dagen: midden in de nacht wakker worden met een heel raar gevoel. Weet niet hoe ik het kan omschrijven, niet ziek ofzo, zo'n gevoel dat je eigenlijk meteen weet dat het door de medicijnen komt, omdat het gewoon raar is. Had gelukkig lorazepam om te slapen, overdag viel dat gevoel wel mee.
Ze zeggen wel dat als je voelt dat het IETS doet, je dan in ieder geval gevoelig bent voor t medicijn. Dan is ook de kans dat het aan slaat iets groter.
Ik vind het moeilijk om te zeggen wat ik nu precies aan de AD heb. Ben ongeveer op t moment van beginnen met AD gestopt met alcohol. Niet helemaal gestopt, maar wel met abnormaal drinken.
Denk wel dat t door de AD komt dat het beter gaat. Mis die alcohol ook echt niet. Er staat nog een voorraadje onder mijn bed maar ik hoef t gewoon niet.
Wel klote, die moodswings enzo. Maar daar doe je even niet veel aan.
Ik kon me heel raar voelen de eerste dagen: midden in de nacht wakker worden met een heel raar gevoel. Weet niet hoe ik het kan omschrijven, niet ziek ofzo, zo'n gevoel dat je eigenlijk meteen weet dat het door de medicijnen komt, omdat het gewoon raar is. Had gelukkig lorazepam om te slapen, overdag viel dat gevoel wel mee.
Ze zeggen wel dat als je voelt dat het IETS doet, je dan in ieder geval gevoelig bent voor t medicijn. Dan is ook de kans dat het aan slaat iets groter.
Ik vind het moeilijk om te zeggen wat ik nu precies aan de AD heb. Ben ongeveer op t moment van beginnen met AD gestopt met alcohol. Niet helemaal gestopt, maar wel met abnormaal drinken.
Denk wel dat t door de AD komt dat het beter gaat. Mis die alcohol ook echt niet. Er staat nog een voorraadje onder mijn bed maar ik hoef t gewoon niet.
Wel klote, die moodswings enzo. Maar daar doe je even niet veel aan.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 2 september 2009 om 22:43
Ja klopt, het is bekend dat het eerst slechter kan worden... (ook gevaarlijke bijwerking dus).
Het duurt een paar weken, ik weet niet hoelang jij al bezig bent ermee, maar na 6 weken moet het toch echt wat doen anders heeft het geen zin meer.
En schrijf je verhaal niet neer dat hoeft niet, ik schrijf van alles omdat het me lukt nu, ik word er niet meer verdrietig van... maar zo jij er niet bij dus geen stront overhoop halen en zeker niet op dit tijdstip.
Het duurt een paar weken, ik weet niet hoelang jij al bezig bent ermee, maar na 6 weken moet het toch echt wat doen anders heeft het geen zin meer.
En schrijf je verhaal niet neer dat hoeft niet, ik schrijf van alles omdat het me lukt nu, ik word er niet meer verdrietig van... maar zo jij er niet bij dus geen stront overhoop halen en zeker niet op dit tijdstip.
