Psyche
alle pijlers
Wanneer stop je met redden.............
maandag 25 augustus 2008 om 22:16
Lieve Mariannanas, dank je, zo'n opkikker had ik echt nodig.
Bij binnenkomst wordt je dus echt behandelt als een crimineel. Alles afdoen en alles inleveren. Deur na deur door.
Je wordt in een hokje geplaatst wat op slot gaat en dan maar wachten op je kind. Daar kwam hij binnen, lachje op zijn gezicht. Totaal geen compassie, totaal geen spijt. Duidelijk onder invloed van drugs.Verzekerde mij ook dat hij nooit meer op straat zal slapen, dat het niet uitmaakt wie daarvoor zal moeten wijken. Het zou voortaan alleen nog maar om hem draaien. Daar zat hij, mijn mooie knappe zoon, zelfs in de gevangenis nog een nette jongen om te zien.
Ik zou volgens hem een brief moeten tekenen dat hij bij mij onderdak zou krijgen, dan kon hij misschien vrijkomen. Ik heb gezegd dat ik dat niet doe. Letterlijk: 'jongen, vroeger moest ik jou beschermen tegen de maatschappij, nu moet ik de maatschappij beschermen tegen jou'. Zeker met de uitspraken die je nu doet. Nou, dan moest ik maar opflikkeren en dan zou ik er wel achter komen wat voor rare dingen hij kon doen. Ongelooflijk, zulke woorden heeft hij nog nooit tegen mij gebruikt. Na 10 minuten wilde ik al weg, maar ja, dat kan niet, je zit opgesloten. Dit voelde niet als mijn kind. Een vriend zei ooit eens tegen mijn man. Toen ik hem zag dealen zag ik echt een moordenaarsblik in zijn ogen. Ik heb ze nu ook gezien, die moordenaarsogen, maar ook die wanhopige ogen. Meééén, wat doet dat zeer. Die vrouw van de winkel zei het ook, die blik in zijn ogen vergeet ik nooit meer. Woensdag ga ik weer, maar hoe zal hij er dan aan toe zijn. Heroine en cocaine zijn daar bijn vrij verkrijgbaar.
Bij binnenkomst wordt je dus echt behandelt als een crimineel. Alles afdoen en alles inleveren. Deur na deur door.
Je wordt in een hokje geplaatst wat op slot gaat en dan maar wachten op je kind. Daar kwam hij binnen, lachje op zijn gezicht. Totaal geen compassie, totaal geen spijt. Duidelijk onder invloed van drugs.Verzekerde mij ook dat hij nooit meer op straat zal slapen, dat het niet uitmaakt wie daarvoor zal moeten wijken. Het zou voortaan alleen nog maar om hem draaien. Daar zat hij, mijn mooie knappe zoon, zelfs in de gevangenis nog een nette jongen om te zien.
Ik zou volgens hem een brief moeten tekenen dat hij bij mij onderdak zou krijgen, dan kon hij misschien vrijkomen. Ik heb gezegd dat ik dat niet doe. Letterlijk: 'jongen, vroeger moest ik jou beschermen tegen de maatschappij, nu moet ik de maatschappij beschermen tegen jou'. Zeker met de uitspraken die je nu doet. Nou, dan moest ik maar opflikkeren en dan zou ik er wel achter komen wat voor rare dingen hij kon doen. Ongelooflijk, zulke woorden heeft hij nog nooit tegen mij gebruikt. Na 10 minuten wilde ik al weg, maar ja, dat kan niet, je zit opgesloten. Dit voelde niet als mijn kind. Een vriend zei ooit eens tegen mijn man. Toen ik hem zag dealen zag ik echt een moordenaarsblik in zijn ogen. Ik heb ze nu ook gezien, die moordenaarsogen, maar ook die wanhopige ogen. Meééén, wat doet dat zeer. Die vrouw van de winkel zei het ook, die blik in zijn ogen vergeet ik nooit meer. Woensdag ga ik weer, maar hoe zal hij er dan aan toe zijn. Heroine en cocaine zijn daar bijn vrij verkrijgbaar.
dinsdag 26 augustus 2008 om 10:55
Dag lieve moeders,
ik heb gisteren dit hele topic doorgelezen, wat een verhalen zeg! Ik heb erg met jullie te doen allemaal. Dit hebben jullie niet verdiend. Ik weet niet zo goed wat ik tegen jullie kan zeggen, behalve dat ik aan jullie denk en hoop dat er aan het eind van de lange weg die jullie allemaal nog te gaan hebben, een mooier, beter en leefbaarder leven is.
iris hoe gaat het met je zoontje van 8?
Prada en Iris ik hoop dat jullie, nu jullie zoons nog even vastzitten, een beetje tot rust kunnen komen zodat jullie de storm straks weer beter aankunnen.
Ik denk aan jullie! hele dikke van mij...
ik heb gisteren dit hele topic doorgelezen, wat een verhalen zeg! Ik heb erg met jullie te doen allemaal. Dit hebben jullie niet verdiend. Ik weet niet zo goed wat ik tegen jullie kan zeggen, behalve dat ik aan jullie denk en hoop dat er aan het eind van de lange weg die jullie allemaal nog te gaan hebben, een mooier, beter en leefbaarder leven is.
iris hoe gaat het met je zoontje van 8?
Prada en Iris ik hoop dat jullie, nu jullie zoons nog even vastzitten, een beetje tot rust kunnen komen zodat jullie de storm straks weer beter aankunnen.
Ik denk aan jullie! hele dikke van mij...
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:27
Lieve Pucker, dank je voor je woorden. Doen het hier altijd goed.
@Iris, jou laatste zin brak mijn hart. Bleef het maar stil, dan hoef je niet na te denken. Wat een mooie woorden weer, maar toch weer om geld vragen. Hier kun je geld op de gevangenisrekening sturen, ik doe het niet. Hij krijgt nu 1 pakje shag per week en een televisie van het welzijnswerk van de gevangenis. Het is goed zo. Morgen mag ik hem zonder glas zien. Weet zeker dat hij gaat vragen of ik hem niet stiekem cash geld kan geven, mark my words.
Hoe is het met je dochter. En de andere meiden, Monissa, Riet, Lin, hoe is het bij jullie?
@Iris, jou laatste zin brak mijn hart. Bleef het maar stil, dan hoef je niet na te denken. Wat een mooie woorden weer, maar toch weer om geld vragen. Hier kun je geld op de gevangenisrekening sturen, ik doe het niet. Hij krijgt nu 1 pakje shag per week en een televisie van het welzijnswerk van de gevangenis. Het is goed zo. Morgen mag ik hem zonder glas zien. Weet zeker dat hij gaat vragen of ik hem niet stiekem cash geld kan geven, mark my words.
Hoe is het met je dochter. En de andere meiden, Monissa, Riet, Lin, hoe is het bij jullie?
woensdag 27 augustus 2008 om 14:50
(Tijdje geen internet gehad)
En dan....lees ik jullie verhalen.
Moeders, moeders, wat kan ik nu toch zeggen, ben er erg van geschrokken, van die zelfingenomen jongens die al zitten ze in de penarie toch nog hun houding laten voorstaan: met mij is niks aan de hand, mij kan niets gebeuren.
Ja, je hoopt dat ze, daar gezeten, het licht zullen zien, spijt hebben, op hun knieen ons smeken en willen laten zien dat ze echt willen veranderen.
En dan deze verhalen, ik ben er akelig van, maar ik leef ook zo mee, gun het jullie ook zo.
Lieve lieverds, sterke moeders, sta en blijf sterk, goed zo, om je niet te laten intimideren, jouw grens is zijn grens.
Trouwens, hoe durven ze je zoon vrij te laten, Prada, even een handtekeningetje en dan weg? Ze zijn daar toch ook niet blind?
Hard, heel hard voor jullie, jullie hebben toch wel hulp, he met deze problemen, anders zorg er voor, dit is echt nodig.
Van onze zoon hoor je niets, nou ja, belde van tweekeind op of hier nog ergens pillen lagen, had zeker zn herhalingsrecept niet op tijd aangevraagd. Dan heb ik ook buikpijn (als hij zonder maar geen gekke dingen gaat doen), maar dit is peanuts vergeleken met jullie.
Heel veel kracht en liefde toegewenst.
Rietje
En dan....lees ik jullie verhalen.
Moeders, moeders, wat kan ik nu toch zeggen, ben er erg van geschrokken, van die zelfingenomen jongens die al zitten ze in de penarie toch nog hun houding laten voorstaan: met mij is niks aan de hand, mij kan niets gebeuren.
Ja, je hoopt dat ze, daar gezeten, het licht zullen zien, spijt hebben, op hun knieen ons smeken en willen laten zien dat ze echt willen veranderen.
En dan deze verhalen, ik ben er akelig van, maar ik leef ook zo mee, gun het jullie ook zo.
Lieve lieverds, sterke moeders, sta en blijf sterk, goed zo, om je niet te laten intimideren, jouw grens is zijn grens.
Trouwens, hoe durven ze je zoon vrij te laten, Prada, even een handtekeningetje en dan weg? Ze zijn daar toch ook niet blind?
Hard, heel hard voor jullie, jullie hebben toch wel hulp, he met deze problemen, anders zorg er voor, dit is echt nodig.
Van onze zoon hoor je niets, nou ja, belde van tweekeind op of hier nog ergens pillen lagen, had zeker zn herhalingsrecept niet op tijd aangevraagd. Dan heb ik ook buikpijn (als hij zonder maar geen gekke dingen gaat doen), maar dit is peanuts vergeleken met jullie.
Heel veel kracht en liefde toegewenst.
Rietje
zaterdag 30 augustus 2008 om 19:10
Hoi lieve dames,
Ik heb niet alle posts gelezen, maar heb ooit een aflevering gezien van Jensen die een moeder en zoon te gast had. De zoon was verslaafd aan coke en de moeder bleef maar redden tot ze niet meer kon. Ze liet hem los en uiteindelijk is het goed gekomen (sorry, erg kort door de bocht). Zij heeft het boek "Cokepunt" geschreven. Misschien iets voor de moeders om te lezen, zeker omdat het geschreven is door een vrouw die het allemaal ervaren heeft.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte!
Ik heb niet alle posts gelezen, maar heb ooit een aflevering gezien van Jensen die een moeder en zoon te gast had. De zoon was verslaafd aan coke en de moeder bleef maar redden tot ze niet meer kon. Ze liet hem los en uiteindelijk is het goed gekomen (sorry, erg kort door de bocht). Zij heeft het boek "Cokepunt" geschreven. Misschien iets voor de moeders om te lezen, zeker omdat het geschreven is door een vrouw die het allemaal ervaren heeft.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte!
woensdag 3 september 2008 om 06:00
Iris, mail me je adres maar naar bianco28@hotmail.com. Dan stuur ik hem een vrijdag op. Zoon is vrij .Heeft vannacht in een hotel geslapen, maar moet vandaag serieus aan het werk voor onderdak. Als ik zeg, geen gekke dingen doen, geeft hij als antwoord, ja, dat wil ik ook niet. M.a.w. als het moet, dan moet het.......... Spannend weer allemaal.
donderdag 4 september 2008 om 14:23
Ik heb het boek besteld, zou vanmiddag er zijn, maar op dit moment nog niet binnen.
Het lijkt mij interessant de andere kant, van die zoon dus, ook eens te lezen in dezelfde situatie hoe zn moeder het ervaart, jammer nog even wachten.
Jeetje, Prada, dat is niet mis, nu al vrij, is er een begeleidingstraject, zal toch zeker wel?
Ik zou ook bang zijn, Iris, zelde vraag: is er dan geen begeleiding?
Ze snappen toch wel dat deze jongens dat hard nodig hebben.
Sterk dat je aangaf hem niet thuis te willen zien, wat moeilijk toch.
Tis je kind en toch wil je hem niet zien, beter zo, maar in je hart kijkend..............
Moeders sterkte en een flinke omhelzing.
Het lijkt mij interessant de andere kant, van die zoon dus, ook eens te lezen in dezelfde situatie hoe zn moeder het ervaart, jammer nog even wachten.
Jeetje, Prada, dat is niet mis, nu al vrij, is er een begeleidingstraject, zal toch zeker wel?
Ik zou ook bang zijn, Iris, zelde vraag: is er dan geen begeleiding?
Ze snappen toch wel dat deze jongens dat hard nodig hebben.
Sterk dat je aangaf hem niet thuis te willen zien, wat moeilijk toch.
Tis je kind en toch wil je hem niet zien, beter zo, maar in je hart kijkend..............
Moeders sterkte en een flinke omhelzing.
vrijdag 5 september 2008 om 10:33
Sorry, even egoien, maar wilde ik even kwijt.
Ga nu eindelijk een verwijsbrief aanvragen voor een psychologe, kan vanmiddag bij de dokter terecht, zie er vreselijk tegenop om weer toe te geven dat ik hulp hierbij nodig heb. Hoe dom kan een mens zijn.
Ben er jaren geleden ook al eens geweest, maar ik loop nu tegen problemen op, ik weet het niet meer.Voel me opgelucht bij deze beslissing en toch ben ik bang, ik zal zaken op moeten pakken waar ik vreselijk tegen op zie.
Ga nu eindelijk een verwijsbrief aanvragen voor een psychologe, kan vanmiddag bij de dokter terecht, zie er vreselijk tegenop om weer toe te geven dat ik hulp hierbij nodig heb. Hoe dom kan een mens zijn.
Ben er jaren geleden ook al eens geweest, maar ik loop nu tegen problemen op, ik weet het niet meer.Voel me opgelucht bij deze beslissing en toch ben ik bang, ik zal zaken op moeten pakken waar ik vreselijk tegen op zie.
vrijdag 5 september 2008 om 10:43
