Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
maandag 10 december 2018 om 03:13
Tinkeltje zo voelde het ook als een waardeoordeel, zij vind mij ook negatief zei ze laatst, needless to say dat het contact op een laag pitje staat.
Wat erg dat je geen steun bij je moeder vond met je angsten dat vomd ik zo fijn bij mijn moeder geen oordeel niks, ik was goed zoals ik was,altijd. Er is nu niemand meer die zoveel van me houd als zij deed en die me accepteerde met mn angsten en dat voelt zo ontzettend eenzaam. Andere mensen die echt wel van me houden hebben toch verwachtingen.
Logisch hoor maar ik heb me nog nooit zo verloren gevoeld. Al dagen weer veel huilen en dan weet ik echt niet hoe het verder moet.
Ik vind deze maand echt kut bah kutkerst en dadelijk 2019 het eerste officiële jaar zonder mijn moeder.
Selune ik zat jou verhaal te lezen en was er stil van ..... ik heb vaak gewenst dat ik wel kinderen had maar wat lady schreef het os beide zwaar
Wat erg dat je geen steun bij je moeder vond met je angsten dat vomd ik zo fijn bij mijn moeder geen oordeel niks, ik was goed zoals ik was,altijd. Er is nu niemand meer die zoveel van me houd als zij deed en die me accepteerde met mn angsten en dat voelt zo ontzettend eenzaam. Andere mensen die echt wel van me houden hebben toch verwachtingen.
Logisch hoor maar ik heb me nog nooit zo verloren gevoeld. Al dagen weer veel huilen en dan weet ik echt niet hoe het verder moet.
Ik vind deze maand echt kut bah kutkerst en dadelijk 2019 het eerste officiële jaar zonder mijn moeder.
Selune ik zat jou verhaal te lezen en was er stil van ..... ik heb vaak gewenst dat ik wel kinderen had maar wat lady schreef het os beide zwaar
maandag 10 december 2018 om 07:46
Ik weet niet wat er aan de hand is. Misschien staan de sterren scheef of zo, maar het zit me niet mee. Na alle zorg voor mijn moeder is er nu iets met mijn vriend. Het is niet levensbedreigend of zo (hoop ik) maar hij is totaal niet mobiel momenteel. Hij woont een uur bij mij vandaan en ik heb geen auto. Alle afspraken voor vandaag maar afgezegd want ik kan hem niet alleen laten.
Toen ik mijn moeder gisteren belde om te vertellen wat er gebeurd was en dat ik niet langs kon komen proefde ik gewoon de teleurstelling. Ze is zo eenzaam zonder mijn vader en ze vindt het zo fijn als ik langs kom. Uiteraard begrijpt ze het wel, maar ik vind dit lastig. Ik heb het gevoel alle kanten op getrokken te worden. Ik zou het liefst een paar maanden vrij willen van mijn werk, maar dat gaat niet. Ik ben net aan een nieuwe functie begonnen.
Sorry, klaagpost... ik weet ook niet wat ik hier mee wil. Gewoon hart even luchten denk ik.
Toen ik mijn moeder gisteren belde om te vertellen wat er gebeurd was en dat ik niet langs kon komen proefde ik gewoon de teleurstelling. Ze is zo eenzaam zonder mijn vader en ze vindt het zo fijn als ik langs kom. Uiteraard begrijpt ze het wel, maar ik vind dit lastig. Ik heb het gevoel alle kanten op getrokken te worden. Ik zou het liefst een paar maanden vrij willen van mijn werk, maar dat gaat niet. Ik ben net aan een nieuwe functie begonnen.
Sorry, klaagpost... ik weet ook niet wat ik hier mee wil. Gewoon hart even luchten denk ik.
maandag 10 december 2018 om 08:02
Lady ik hoop niks ergs? Ja de sterren staan niet helemaal lekker......
Ach je moeder snap ik ook goed die kijkt echt uit naar je bezoekjes is een flinke tegenvaller.
Maar voor jou moeilijk zo aan alle kanten ben je nodig, vervelend gevoel
Wel fijn dat je dat zo met je werk kan regelen dat je vrijheid hebt.
Ik ga nog proberen wat te slapen, geen oog dicht gedaan vannacht
Sterkte met vriend x
Ach je moeder snap ik ook goed die kijkt echt uit naar je bezoekjes is een flinke tegenvaller.
Maar voor jou moeilijk zo aan alle kanten ben je nodig, vervelend gevoel
Wel fijn dat je dat zo met je werk kan regelen dat je vrijheid hebt.
Ik ga nog proberen wat te slapen, geen oog dicht gedaan vannacht
Sterkte met vriend x
maandag 10 december 2018 om 08:47
Das wel heel kut. Hopelijk gaat 't met je vriend snel beter. Is het 'n idee om je vriends auto te gebruiken om even bij je moeder langs te gaan, of kan je vriend op dit moment uberhaupt niet alleen blijven?Lady_Day schreef: ↑10-12-2018 07:46Ik weet niet wat er aan de hand is. Misschien staan de sterren scheef of zo, maar het zit me niet mee. Na alle zorg voor mijn moeder is er nu iets met mijn vriend. Het is niet levensbedreigend of zo (hoop ik) maar hij is totaal niet mobiel momenteel. Hij woont een uur bij mij vandaan en ik heb geen auto. Alle afspraken voor vandaag maar afgezegd want ik kan hem niet alleen laten.
Toen ik mijn moeder gisteren belde om te vertellen wat er gebeurd was en dat ik niet langs kon komen proefde ik gewoon de teleurstelling. Ze is zo eenzaam zonder mijn vader en ze vindt het zo fijn als ik langs kom. Uiteraard begrijpt ze het wel, maar ik vind dit lastig. Ik heb het gevoel alle kanten op getrokken te worden. Ik zou het liefst een paar maanden vrij willen van mijn werk, maar dat gaat niet. Ik ben net aan een nieuwe functie begonnen.
Sorry, klaagpost... ik weet ook niet wat ik hier mee wil. Gewoon hart even luchten denk ik.
maandag 10 december 2018 om 13:56
Dank allen, ik was bang voor een hersenbloeding of zo, maar dat denkt de dokter niet. Het gaat wel even duren voordat ie hersteld is. Ik denk dat ik gek word. Dit hebben we een paar jaar geleden ook al gehad en het maakt hem heel afhankelijk (want niet mobiel). Eerst de komende dagen maar even doorkomen met pijnstilling. Maar ik moet ook naar huis want ik heb een kat. Nu komt er de komende dagen wel iemand langs om haar eten te geven, maar ik vind het wel sneu om haar zo lang alleen te laten want het is echt zo'n gezelligheidsdier. Ik zit nu te denken om het hele circus hierheen te brengen... ik vind het lastig, want ik haal een kat niet snel uit haar eigen, vertrouwde omgeving... zeker niet als het maar voor een dag of 5 is.
maandag 10 december 2018 om 14:13
Ik wil niet in details treden ivm herkenbaarheid (hoewel ik nu ook wel herkenbaar ben denk ik) maar het is niets met de hersenen, maar met zenuwbanen.redbulletje schreef: ↑10-12-2018 14:03Jee, wat heftig! Is het dan 'n tia of zoiets? En moet ie niet naar 't ziekenhuis voor mri's en gewoon om een paar dagen in de gaten te houden?
maandag 10 december 2018 om 14:22
Zit ik ook aan te denken, hagedis... de stress voor dat beestje zal niet normaal zijn. Zat ook te denken dat als ik hem in de auto krijg om hem naar mijn huis mee te nemen, maar... hij heeft zelf ook een kat, die graag door de weilanden struint. Ik woon midden in de stad en dan kan ie niet naar buiten. Vind ik ook zielig.
Ik ga denk ik maar wat anders verzinnen.
Ik ga denk ik maar wat anders verzinnen.
maandag 10 december 2018 om 14:36
Wat een gedoe Lady! Als hij dit al eerder heeft gehad en eigen arts is er mee bekend dan zou ik voor nu even daar blijven. Kan je wel makkelijk iets regelen voor jouw kat?
Heeft het iets met beknelling te maken Lady? Soms kan een goede therapeut daar nog wel mee aan de slag om het iets te bespoedigen zodat het volledig afhankelijk zijn sneller opgelost is en jullie daarna kunnen focussen op het weer goed mobiel worden.
Hopelijk komt het snel goed, sterkte ermee!
Heeft het iets met beknelling te maken Lady? Soms kan een goede therapeut daar nog wel mee aan de slag om het iets te bespoedigen zodat het volledig afhankelijk zijn sneller opgelost is en jullie daarna kunnen focussen op het weer goed mobiel worden.
Hopelijk komt het snel goed, sterkte ermee!
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
maandag 10 december 2018 om 14:44
Ik blijf hier de komende paar dagen in ieder geval. De medicatie maakt hem suf en hij woont in the middle of nowhere, dus ook niet een buur die een paar keer per dag kan komen kijken.
Meisjeviva, het traject van therapie hebben we al doorlopen. Het zit al jaren niet goed maar nu is het echt drama.
Ik ben dingen aan het regelen voor de kat nu.
Meisjeviva, het traject van therapie hebben we al doorlopen. Het zit al jaren niet goed maar nu is het echt drama.
Ik ben dingen aan het regelen voor de kat nu.
maandag 10 december 2018 om 15:04
Jeetje Lady, je krijgt het wel allemaal op je bordje..
Vergeet jezelf niet he in deze achtbaan waar je nu weer in terecht bent gekomen, je kan ook maar zoveel aan. Als het veel letterlijke zorg vraagt bestaat er ook zoiets als thuiszorg om een handje ondersteuning te bieden en daar is niks mis mee, niemand heeft er iets aan als jij straks helemaal op bent doordat je alle ballen in de lucht wilt houden.
Vergeet jezelf niet he in deze achtbaan waar je nu weer in terecht bent gekomen, je kan ook maar zoveel aan. Als het veel letterlijke zorg vraagt bestaat er ook zoiets als thuiszorg om een handje ondersteuning te bieden en daar is niks mis mee, niemand heeft er iets aan als jij straks helemaal op bent doordat je alle ballen in de lucht wilt houden.
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
maandag 10 december 2018 om 15:09
Heb je helemaal gelijk in, Meisjeviva. Ik voel me altijd zo verantwoordelijk voor alles en iedereen.
Had ik vorig jaar ook in het ziekenhuis. Ik wilde dat mijn vader een zo goed mogelijke behandeling kreeg en goed verzorgd werd. En als de zorg beneden de maat was naar mijn mening, dan nam ik het mezelf kwalijk. Dan had ik maar door moeten drammen etc. Heel lastig loslaten, dit.
Had ik vorig jaar ook in het ziekenhuis. Ik wilde dat mijn vader een zo goed mogelijke behandeling kreeg en goed verzorgd werd. En als de zorg beneden de maat was naar mijn mening, dan nam ik het mezelf kwalijk. Dan had ik maar door moeten drammen etc. Heel lastig loslaten, dit.
maandag 10 december 2018 om 15:36
Sterkte Lady_Day, wat een nare berichten. En dat je weer in de zorgmodus moet, terwijl je zelf ook best wat zorg zou kunnen gebruiken.
Ik wou even aanhaken bij een eerdere post van jou, over een simpeler leven willen. Daar snak ik zo naar! Ik heb net een weekje thuis gezeten, wat extra vakantiedagen gekocht in de hoop een beetje bij te komen. Nou nee, ik ben nog net zo moe en uitgeblust als voor die week. Zo'n totaal gebrek aan energie. Ik had me voorgenomen om een paar klussen te doen thuis die al een tijdje lagen te wachten, maar alleen als mijn man er mee begon kon ik mezelf er toe zetten om ook iets te gaan doen. En daar baal ik dan weer zo van... Nu weer aan het werk, maar ik zit dus op het forum omdat ik me opnieuw nergens toe kan zetten. Bah.
Ik wou even aanhaken bij een eerdere post van jou, over een simpeler leven willen. Daar snak ik zo naar! Ik heb net een weekje thuis gezeten, wat extra vakantiedagen gekocht in de hoop een beetje bij te komen. Nou nee, ik ben nog net zo moe en uitgeblust als voor die week. Zo'n totaal gebrek aan energie. Ik had me voorgenomen om een paar klussen te doen thuis die al een tijdje lagen te wachten, maar alleen als mijn man er mee begon kon ik mezelf er toe zetten om ook iets te gaan doen. En daar baal ik dan weer zo van... Nu weer aan het werk, maar ik zit dus op het forum omdat ik me opnieuw nergens toe kan zetten. Bah.
The owls are not what they seem
maandag 10 december 2018 om 15:39
Hij heeft een moeder, die zit momenteel in het buitenland. Als hij morgen beter aanspreekbaar is, dan moeten we een plannetje maken. Of ik zoek iemand die in mijn huis gaat zitten of hij moet bij andere familie terecht kunnen (kan vast wel, maar ze wonen allemaal ver weg).
maandag 10 december 2018 om 18:23
LadyL, heel herkenbaar... Ik ben ook helemaal kapot en snak naar 3 maanden vakantie. Ik heb vorige maand een midweek in een huisje gezeten. Dat was heerlijk, maar veel te kort. De vakantie daarvoor was in maart, ook een midweek. In de zomer heb ik hier en dag nog een middag of een dag opgenomen, voornamelijk uit schuldgevoel omdat er echt niets uit mijn handen kwam.
Een week is echt tekort. Ik denk echt dat je minimaal 3 weken tot een maand nodig hebt om echt op te laden als je er helemaal doorheen zit. In de laatste 6 jaar heb ik 2x 2 weken achter elkaar opgenomen en voor de rest een weekje hier, dagje daar. Ik heb belachelijk veel vakantieuren maar opnemen is heel lastig. Zeker nu ik net een nieuwe baan begonnen ben kan ik niet meteen aan komen kakken met het verzoek om een maand vrij te krijgen. Ik ben aangenomen omdat het zo druk was/is.
Een simpeler leven.... ja, heel graag. Ik ben me er heel goed van bewust dat mijn moeder ouder wordt, mijn vriend en ik ook... We zullen toch voor elkaar moeten zorgen. Ik heb de mazzel dat mijn werk heel flexibel is, zolang ik kan internetten kan ik mijn werk doen. Maar de druk ligt wel hoog. Dit ga ik niet volhouden tot aan mijn pensioen.
Ook heb ik een oud huis waar het nodige aan gedaan moet worden, zeker als we van het gas afgaan. Ik heb er heel veel stress van. En nu dit met mijn vriend, dan denk ik wel... waarom wonen we niet gewoon samen. We houden enorm van onze eigen vrijheid en willen graag een eigen plek, maar dat kan wat mij betreft ook in 1 huis.
Het zorgen voor elkaar en vrije tijd vind ik belangrijker dan een groot huis en een carriere. Tuurlijk heb ik vrije tijd nu, maar de weekenden heb ik echt nodig om bij te komen, was te draaien, boodschappen te doen, schoonmaken etc. Het is gewoon niet genoeg.
Ik word helemaal gek van de rat race. Op FB circuleert nu zo'n filmpje (animatie) met een muis die in zo'n figuurlijk hamsterwiel zit. Ik herken me daar zo in. Ik wil dat niet meer. En toch is het lastig om eruit te stappen. Klein, zelfvoorzienend wonen is mijn droom. Dichtbij mijn moeder en mijn vriend. Weinig onderhoud aan het huis, een baan die mij niet compleet leegzuigt en gewoon vrije tijd die ik kan besteden aan de dingen die ik leuk vind zoals schilderen. Ik schilder al jaren niet meer omdat ik er gewoon geen energie voor heb. Ik lees ook bijna geen boeken meer (alleen over rouw) omdat ik de rust er niet voor heb. Twee dingen waar ik blij van word maar die ik nooit meer doe. Te gek voor woorden.
De dood van mijn vader heeft me heel goed laten realiseren wat belangrijk voor me is. Er is dus toch iets goeds uit voortgekomen. Nu nog waar maken.
Een week is echt tekort. Ik denk echt dat je minimaal 3 weken tot een maand nodig hebt om echt op te laden als je er helemaal doorheen zit. In de laatste 6 jaar heb ik 2x 2 weken achter elkaar opgenomen en voor de rest een weekje hier, dagje daar. Ik heb belachelijk veel vakantieuren maar opnemen is heel lastig. Zeker nu ik net een nieuwe baan begonnen ben kan ik niet meteen aan komen kakken met het verzoek om een maand vrij te krijgen. Ik ben aangenomen omdat het zo druk was/is.
Een simpeler leven.... ja, heel graag. Ik ben me er heel goed van bewust dat mijn moeder ouder wordt, mijn vriend en ik ook... We zullen toch voor elkaar moeten zorgen. Ik heb de mazzel dat mijn werk heel flexibel is, zolang ik kan internetten kan ik mijn werk doen. Maar de druk ligt wel hoog. Dit ga ik niet volhouden tot aan mijn pensioen.
Ook heb ik een oud huis waar het nodige aan gedaan moet worden, zeker als we van het gas afgaan. Ik heb er heel veel stress van. En nu dit met mijn vriend, dan denk ik wel... waarom wonen we niet gewoon samen. We houden enorm van onze eigen vrijheid en willen graag een eigen plek, maar dat kan wat mij betreft ook in 1 huis.
Het zorgen voor elkaar en vrije tijd vind ik belangrijker dan een groot huis en een carriere. Tuurlijk heb ik vrije tijd nu, maar de weekenden heb ik echt nodig om bij te komen, was te draaien, boodschappen te doen, schoonmaken etc. Het is gewoon niet genoeg.
Ik word helemaal gek van de rat race. Op FB circuleert nu zo'n filmpje (animatie) met een muis die in zo'n figuurlijk hamsterwiel zit. Ik herken me daar zo in. Ik wil dat niet meer. En toch is het lastig om eruit te stappen. Klein, zelfvoorzienend wonen is mijn droom. Dichtbij mijn moeder en mijn vriend. Weinig onderhoud aan het huis, een baan die mij niet compleet leegzuigt en gewoon vrije tijd die ik kan besteden aan de dingen die ik leuk vind zoals schilderen. Ik schilder al jaren niet meer omdat ik er gewoon geen energie voor heb. Ik lees ook bijna geen boeken meer (alleen over rouw) omdat ik de rust er niet voor heb. Twee dingen waar ik blij van word maar die ik nooit meer doe. Te gek voor woorden.
De dood van mijn vader heeft me heel goed laten realiseren wat belangrijk voor me is. Er is dus toch iets goeds uit voortgekomen. Nu nog waar maken.
