Weet even geen raad meer ...

basketbal schreef: ↑

11-01-2019 14:30

Ik denk niet dat een opname je daarbij gaat helpen. Mijn ervaring met opname is dat je tussen mensen komt die net zo slecht of nog veel slechter zijn dan jij. Bij de klinieken waar ik heb gezeten ( op 1 na) was er erg weinig structuur. Alleen middag en avond eten was gepland, verder was er niks georganiseerd maar dat zal misschien per kliniek verschillen. Beter met geld omgaan en stoppen met liegen zijn sowieso geen dingen die je gaat leren tijdens een opname.
Misschien wil je te snel. Je leert niet in 1 dag met geld omgaan. Begin eens met die structuur. Vraag de crisisdienst om hulp bij je planning en probeer zo wat structuur te krijgen. Misschien kun je met school in gesprek over wat op dit moment haalbaar is voor jou en hoe school jou daarbij kan helpen.
Niet gaan wachten tot anderen je komen oprapen, je moet zelf de keuze maken om geholpen te willen worden.

tu1nhek schreef: ↑

11-01-2019 14:39

.
Hoe vaak heb ik je niet 'dat is geen oplossing' zien schrijven in de paar posts waar dit topic uit bestaat!?

Je bent nog heel jong, dus ik snap wel dat je dingen anders ziet, maar er is niet één oplossing voor dit soort zaken en die is er zeker niet in een netjes, fijn ingepakt pakketje. Slaapmedicatie kan je helpen om meer rust te pakken wat van grote invloed is op je mentale en emotionele gesteldheid en psychische problemen. Slaap is essentieel voor je (mentale) gezondheid.

Half februari terecht kunnen lijkt lang, maar die tijd gaat hoe dan ook voorbij en je kan maar beter hulp hebben dan niet. Er is niet iets of iemand anders die jouw problemen vóór die tijd gaat oplossen, dus ga juist zo snel mogelijk op die wachtlijst staan! Je kan niet zomaar 24/7 begeleiding krijgen omdat jij dat wil en vindt dat dat jouw problemen gaat oplossen. Het op de rit krijgen van jouw leven gaat maanden tot jaren duren met steeds een stap vooruit (en soms een stap terug, of even stilstaan, maar zo gaat dat met deze processen en gewoon met het leven).

Eerlijk gezegd komt het nogal verwend over dat je alles afschrijft met 'dat is geen oplossing'. Het lijkt of je wil dat iemand nú jouw problemen komt oplossen. Ik denk dat het meer komt door je leeftijd, maar besef dat het zo niet werkt in het leven. Je zult stap voor stap je problemen moeten aanpakken en we leven met meer mensen in Nederland, dus jou alle zorg en verantwoordelijkheid uit handen nemen gaat niet gebeuren en dat je nu a la minute aan de beurt bent is ook niet realistisch. Voor de tijd tussen nu en half februari stap naar de huisarts, wellicht kan de POH-er je ondersteunen in de tussentijd en wat voorwerk met je doen. Je wil dat de crisisdienst voor je zorgt en dat mensen je terugbellen, je wil opname en verhuizen naar het westen en begeleid wonen, maar je weigert GGZ hulp (psycholoog). Dat kan toch niet? Als je zou worden opgenomen ergens komt er trouwens vanzelf een psycholoog bij kijken. Open stellen ís moeilijk, niet elke hulpverlener of psycholoog is even goed of heb je een klik mee, maar door het hele proces heen ben JIJ de constante factor. Een hulpverlener, psycholoog of welke dan ook, kan jou ondersteunen en is er niet om te doen wat jij wil. Sommige zijn minder goed of minder passend bij jou, maar veel van dit soort processen gaan ook gepaard met weerstand, want als je aan problemen werkt dan moet je dingen veranderen en verantwoordelijkheid nemen en dat is doorgaans best lastig.

Het is niet makkelijk, maar je bent nog heel jong en hebt nog heel veel invloed op de rest van je leven.

De huisarts en de crisisdienst zijn beide ingangen naar hulp (ter overbrugging), maar ze zullen je beide niet je problemen en verantwoordelijkheden uit handen nemen.

Kia•Ora schreef: ↑

11-01-2019 15:24

Hoe lang geleden heb je om hulp gevraagd? En hoe had je bedacht dat de hulp eruit ziet?

Qua crisisdienst, ik gok dat je geen tijd had afgesproken? Wat verwacht je van hen?

Nummer*Zoveel schreef: ↑

11-01-2019 15:35

Nee, je hebt jezelf aangepraat dat dit zo zou zijn. Ook aan de andere kant van het land neem jij jezelf en jouw psychische problemen mee. En die problemen zul jij zelf eerst moeten oplossen, met behulp van een psycholoog, voordat je verder kunt.

Overigens heb ik begeleid gewoond toen ik jong was, en zij geven jou niet de begeleiding waar jij nu op hoopt. Intensieve begeleiding wordt uitsluitend gegeven aan mensen met zware psychische (en/of lichamelijke) problematiek, zoals bijvoorbeeld een ernstige vorm van verstandelijke beperking of zeer beperkende persoonlijkheidsstoornissen. Als je ze gewoon allemaal op een rijtje hebt, dan kom je - ook met een depressie - niet in zo’n huis terecht. Er zijn wel projecten waarbij minder “zware gevallen” worden begeleid, maar die stromen vaak door vanuit andere voorzieningen (bijv kindertehuizen of daklozenopvang) en daar is de begeleiding verre van intensief en ook geen 24/7.

tu1nhek schreef: ↑

11-01-2019 15:37

.
Ik snap dat je het even niet meer weet, maar er wordt je hier veel raad en tips gegeven door verschillende mensen.

Je hebt een tel. nummer gekregen. Je kan dat nog een keer bellen, of je belt zelf de crisisdienst, dan kan je aangeven dat je vandaag gebeld zou worden. Wat is je verwachting van het telefoontje van de crisisdienst vandaag? Wat versta jij onder jou 'serieus nemen'.

Het is 15.30 op vrijdagmiddag, ik zou nu nog even je aanmelding bij maatschappelijk werk regelen. Beter nu dan volgende week.

Het is niet zo dat je je leven pas op de rit kan krijgen als je begeleid wonen krijgt aan de andere kant van het land. En al was dat zo dan is dat niet vandaag of volgende week of volgende maand geregeld. Daarnaast is begeleid wonen een voorziening waar gewoon hele lange wachtlijsten voor zijn waar je ook niet zomaar in komt.

Zijn er 0 mensen in je omgeving met wie je een redelijk tot goed contact hebt? Of is dat er 1 of meer?
Dagstructuur kan je hier ook aan geholpen worden.

Nummer*Zoveel schreef: ↑

11-01-2019 15:42

Ik ben dondersbenieuwd, welke 50% is direct opgelost als je elders woont?

Nummer*Zoveel schreef: ↑

11-01-2019 15:41

De crisisdienst heeft als voornaamste doel het oplossen van directe crisissen. Als ze zeggen je te zullen bellen maar dat niet snel doen, dan is dat omdat er op dat moment andere personen worden geholpen waarbij de nood nog net wat hoger is.

Als je op de eerste hulp binnen komt met een gebroken been, dan moet je soms ook een poos wachten omdat ze eerst een ander aan het reanimeren zijn. Dat werkt bij de crisisdienst net zo.

Nummer*Zoveel schreef: ↑

11-01-2019 15:52

En dit is precies het soort reactie waarom iemand eerder zei dat je erg verwend reageert.

Als een dokter staat te reanimeren, vind je dan ook dat die maar even tussendoor naar jou met je gebroken been moet komen om uit te leggen dat het druk is?

Stel dat je zelf op dit moment een dodelijke overdosis pillen op had, had je dan graag rustig af willen wachten, omdat ze eerst de patiënten van gisteravond even nabellen?

Nummer*Zoveel schreef: ↑

11-01-2019 15:56

Echte trauma’s zitten in je en die neem je helaas overal mee naar toe. Er kan daarom ook van alles zijn wat mensen daaraan herinnert; een geur, een geluid, iemand die voorbij loopt met een bepaalde houding, enz. Als je die herinneringen niet meer wil, of in elk geval niet wil dat ze je zo blijven raken, dan zul je de traumatische gebeurtenissen eerst moeten verwerken (bijv met EMDR therapie).

basketbal schreef: ↑

11-01-2019 16:01

Je hebt heel erg in je hoofd dat je ergens anders heen wilt en je dan 100% kunt richten op therapie. Even los van of dit wel of niet zou werken, dat is niet op stel en sprong te regelen. Voor een crisisopname kom je pas in aanmerking als je een acuut gevaar voor jezelf of anderen bent en uit ervaring kan ik zeggen dat je heel blij mag zijn dat dat voor jou nu blijkbaar niet aan de orde is want dat wil je echt niet hoor. Er is ontzettend bezuinigd op het aantal bedden en ze willen de zorg zoveel mogelijk ambulant doen.
Voor een behandelopname, dus een opname om echt aan doelen te werken zijn wachtlijsten. Soms wel een halfjaar als het niet langer is. Niet leuk maar dat is nu eenmaal hoe het nu in nederland is.
Als je voor je rust ergens anders heen wilt is een hotel of vakantiehuisje ( niet zo duur in deze tijd van het jaar) of logeren bij vrienden of familie misschien een idee.
Het enige wat je kunt doen is de hulp die je nu hebt ( de crisisdienst) met beide handen aanpakken. Je wacht de hele dag al op een telefoontje, je zou ook tegen deze tijd even zelf kunnen bellen en je verhaal uitleggen? De crisisdienst kan niet ineens een opname regelen of acuut met een behandeling beginnen. Dat zou ook niet goed zijn. Ze kunnen je wel helpen met nu de dagen zo goed mogelijk doorkomen, structuur en planning bijvoorbeeld.
Als je het idee hebt dat je het niet meer gaat redden geef dat dat aan en maak met de crisisdienst een plan hoe je toch de dagen zo goed mogelijk doorkomt. Zorg dat je zsm op een wachtlijst bij de GGZ staat, als je er nog niet opstaat.
Dat je eerst al je negatieve kanten uit je leven wilt hebben gehaald en dan pas naar een psych ( bedoel je psychiater of psycholoog of beide?) wilt is natuurlijk de omgekeerde wereld, je gaat er juist heen omdat je in je leven tegen dingen aanloopt.
Maak het jezelf niet onnodig moeilijk, accepteer dat er dingen zijn die nu niet lopen zoals jij wilt, accepteer dat je er aan gaat werken maar dat je met kleine stapjes moet beginnen en dat het niet altijd zo gaat zoals jij dat wilt. Je kunt het jezelf ook makkelijker maken door gewoon die slaapmedicatie te gaan slikken. Eerst wil je niet omdat je bang bent dat je er misbruik van maakt, als iemand met een oplossing daarvoor komt wil je ze niet omdat je bang bent voor de bijwerkingen. Probeer het gewoon eens een dagje dan weet je wat het met je doet. Als je niet naar school gaat en ook niet werkt is het ook niet zo erg dat je de volgende dag misschien wat duf bent door de medicatie, misschien zelfs wel even lekker ( dat vond ik vaak). Ik ben ook zo'n koekenbakker als het om medicatie gaat. Ik heb zelfs een periode mijn medicatie dagelijks van de apotheek gehaald omdat ik het anders gewoon niet kon handelen. Niet leuk maar als het nodig is dan is het nodig. Bijkomend voordeel was dat ik gelijk even de deur uit was en elke dag iets op de planning had staan.