Psyche
alle pijlers
Woedeaanvallen want weer single
maandag 23 september 2019 01:23
Update juli 2020: dankzij therapie, antidepressiva en weer tot mezelf komen, gaat het nu weer heel goed met mij. Voornaamste oorzaak van de woedeaanvallen volgens de psycholoog: dat ik veel te lang en veel te ver over mijn grenzen heb laten gaan door mijn ex. Ik denk nu te weten dat hij een agressieprobleem heeft, voortkomend uit of een lichte ASS of NPS (kan niet omgaan met frustraties en/of is vroeger emotioneel verwaarloosd door zijn ouders en heeft daarvan een klap van de molen gekregen). Ja, labeltjes plakken is leuk en lekker, ik weet het, maar goed, daar moet hij zelf maar wat aan doen in het belang van zijn kinderen. Zijn exen zitten niet fout zoals hij altijd zegt, hij zit fout met het agressief uiten van al zijn frustraties als dingen niet gaan zoals hij het in zijn hoofd heeft. En ik ben veel te lang veel te lief geweest, en ik heb maar zitten redden wat er te redden viel omdat ik zo graag wilde en het ook voor de kinderen telkens nog wilde proberen te fiksen. Het gaat heel goed met mij nu, godzijdank. Als iemand telkens maar gefrustreerd en boos blijkt, wordt hij op zeker moment telkens boos op jou. Bah, wat heeft die man al niet verpest bij meerdere mensen, zielig gewoon. Maar goed, mijn zaak niet meer. Ik hoop dat de kinderen gezond terechtkomen.
Bedankt voor de behulpzame reacties destijds.
---
Ik kom er niet meer uit. Ik ben zo boos, zo boos, zo vreselijk teleurgesteld. Ik maak dingen kapot in huis omdat het weer eens uit is. Ik snak uit mijn tenen naar een warm gezin en ik krijg het maar telkens niet. Wat moet ik nu doen?
[levensverhaal, niet meer relevant]
Toen korte tijd later sloeg de vlam in de pan met een man wie het bizar goed klikte op veel vlakken. Ik heb nooit zo veel van iemand gehouden als van hem. Ik heb zijn kinderen in mijn hart gesloten. We hadden zo’n klik, pasten zo bij elkaar, en zijn discipline was ook wel goed voor mij. Zo’n diep gevoel van bestemming bij hem en haar, ik heb gejankt van geluk. Eindelijk, eindelijk, ging ik samenwonen, ik was zelfs bereid om mijn kinderwens opzij te schuiven want stiefmoeder zijn was ook wel leuk en veel vrijheid natuurlijk. Maar na 2 jaar kwamen zijn nare trekken naar boven. Hij kan niet tegen mijn losheid in het leven en lichte chaos. Hij heeft me daarin vreselijk behandeld. Schreeuwen in de auto, niets was meer goed aan mij, proefsamenwonen is erg mislukt, nog even geprobeerd en samen op vakantie maar toen hij 0 aandacht aan mij kon geven heb ik het uitgemaakt.
En nu 2 maanden later mis ik hen zo. Ik mis stiefdochter zo. We hadden het ook zo vaak gezellig buiten zijn stom gedrag om. Ik wil beslist nooit meer terug. Maar ik mis hen wel en wil weten hoe het met hen is. Ik had een stiefdochter voor wie ik alles gedaan heb wat een stiefmoeder maar kan doen, leuke dingen doen, samen sporten, lekker gek doen, samen koken, instoppen en knuffelen, we hadden een goede band en ik mis haar vreselijk. Ook met hem had ik een goede vriendschap, aan de andere kant, wat voor vriend is hij eigenlijk als hij me zo respectloos behandeld heeft? Maar ik ben wel benieuwd hoe het met hem gaat en zijn andere kinderen. Hij zwijgt me nu dood en op zich is geen contact beter als ik ooit nog een kop koffie wil drinken met zijn drieën.
Maar ik voel nu zoooooo veel onrecht, godverdedomme, ik heb veel vrienden, iedereen vindt me leuk van mijn vrienden, maar ik word helemaal gek van de wetenschap dat ik wellicht al op de helft van mijn leven zit en nog steeds geen gezin heb. Ik ben radeloos, en woedend, WOEDEND, soms. Stucwerk muur is beetje beschadigd doordat ik met dingen gesmeten heb, ik krijs (gesmoord in mijn dekbed omdat de buurman het anders hoort), de afstandsbediening is stuk gesmeten, ik sla kussens heel erg hard tegen de muur, er komen gefrustreerde krachten in mij naar boven waarvan ik schrik, ik heb moordgedachten over mijn ex. Ik word zo onrechtvaardig behandeld door het leven en ik ben BOOS en het moet er uit, ik schrik van mezelf. Ik boks ook al sinds kort maar het helpt maar even, BOOS BOOS BOOS en ja natuurlijk verdrietig. Ik ben ook heel bang dat er nooit meer een man komt de komende 5-20 jaar misschien wel. Kinderen doe ik wel in mijn eentje met een donor, plek op de wachtlijst heb ik aangehouden en mijn familie steunt me. Ik heb veel behoefte aan seks maar ja hoe doe je dat met een thuiswonend kind? Kan niet, moet ik niet op rekenen. Mijn leven is stuk en ik ben vreselijk boos en wil dingen kapotmaken.
Wat moet ik nu? Ik ben bang dat het van kwaad tot erger gaat. Ik ben in staat om mijn ex te stalken. Ik heb zo veel geinvesteerd in onze relatie, zo veel veranderd al aan mijn doen en laten, en als hij niet zo belachelijk had gedaan telkens over mijn rijstijl, snoozen van de wekker, welke soort ketjap we meenemen (stond hij me uit te kafferen in de supermarkt), echt je kunt het zo gek niet verzinnen of hij had commentaar op mij op een heel nare manier, hadden we het leuk kunnen hebben. Wat staat dit stom als het op papier staat. Natuurlijk was dit tot mislukken gedoemd, maar een jaar geleden leken we elkaars droompartner nog. Ik kan er niet mee omgaan dat het leven me opnieuw een dikke fuck you geeft. Waarom zou ik nog doorgaan? Mijn leven is zinloos terwijl ik het zo hard probeer. Single zijn ben ik spuugzat. Ik ben het beu, ik wil landen in een gezin en het komt nooit meer goed en ik vind dat KUT en ik ben onbedaarlijk boos. Ik wil niet bij mijn ex voor de deur staan met rotte eieren maar ik heb wel vaak die gedachte.
Bedankt voor de behulpzame reacties destijds.
---
Ik kom er niet meer uit. Ik ben zo boos, zo boos, zo vreselijk teleurgesteld. Ik maak dingen kapot in huis omdat het weer eens uit is. Ik snak uit mijn tenen naar een warm gezin en ik krijg het maar telkens niet. Wat moet ik nu doen?
[levensverhaal, niet meer relevant]
Toen korte tijd later sloeg de vlam in de pan met een man wie het bizar goed klikte op veel vlakken. Ik heb nooit zo veel van iemand gehouden als van hem. Ik heb zijn kinderen in mijn hart gesloten. We hadden zo’n klik, pasten zo bij elkaar, en zijn discipline was ook wel goed voor mij. Zo’n diep gevoel van bestemming bij hem en haar, ik heb gejankt van geluk. Eindelijk, eindelijk, ging ik samenwonen, ik was zelfs bereid om mijn kinderwens opzij te schuiven want stiefmoeder zijn was ook wel leuk en veel vrijheid natuurlijk. Maar na 2 jaar kwamen zijn nare trekken naar boven. Hij kan niet tegen mijn losheid in het leven en lichte chaos. Hij heeft me daarin vreselijk behandeld. Schreeuwen in de auto, niets was meer goed aan mij, proefsamenwonen is erg mislukt, nog even geprobeerd en samen op vakantie maar toen hij 0 aandacht aan mij kon geven heb ik het uitgemaakt.
En nu 2 maanden later mis ik hen zo. Ik mis stiefdochter zo. We hadden het ook zo vaak gezellig buiten zijn stom gedrag om. Ik wil beslist nooit meer terug. Maar ik mis hen wel en wil weten hoe het met hen is. Ik had een stiefdochter voor wie ik alles gedaan heb wat een stiefmoeder maar kan doen, leuke dingen doen, samen sporten, lekker gek doen, samen koken, instoppen en knuffelen, we hadden een goede band en ik mis haar vreselijk. Ook met hem had ik een goede vriendschap, aan de andere kant, wat voor vriend is hij eigenlijk als hij me zo respectloos behandeld heeft? Maar ik ben wel benieuwd hoe het met hem gaat en zijn andere kinderen. Hij zwijgt me nu dood en op zich is geen contact beter als ik ooit nog een kop koffie wil drinken met zijn drieën.
Maar ik voel nu zoooooo veel onrecht, godverdedomme, ik heb veel vrienden, iedereen vindt me leuk van mijn vrienden, maar ik word helemaal gek van de wetenschap dat ik wellicht al op de helft van mijn leven zit en nog steeds geen gezin heb. Ik ben radeloos, en woedend, WOEDEND, soms. Stucwerk muur is beetje beschadigd doordat ik met dingen gesmeten heb, ik krijs (gesmoord in mijn dekbed omdat de buurman het anders hoort), de afstandsbediening is stuk gesmeten, ik sla kussens heel erg hard tegen de muur, er komen gefrustreerde krachten in mij naar boven waarvan ik schrik, ik heb moordgedachten over mijn ex. Ik word zo onrechtvaardig behandeld door het leven en ik ben BOOS en het moet er uit, ik schrik van mezelf. Ik boks ook al sinds kort maar het helpt maar even, BOOS BOOS BOOS en ja natuurlijk verdrietig. Ik ben ook heel bang dat er nooit meer een man komt de komende 5-20 jaar misschien wel. Kinderen doe ik wel in mijn eentje met een donor, plek op de wachtlijst heb ik aangehouden en mijn familie steunt me. Ik heb veel behoefte aan seks maar ja hoe doe je dat met een thuiswonend kind? Kan niet, moet ik niet op rekenen. Mijn leven is stuk en ik ben vreselijk boos en wil dingen kapotmaken.
Wat moet ik nu? Ik ben bang dat het van kwaad tot erger gaat. Ik ben in staat om mijn ex te stalken. Ik heb zo veel geinvesteerd in onze relatie, zo veel veranderd al aan mijn doen en laten, en als hij niet zo belachelijk had gedaan telkens over mijn rijstijl, snoozen van de wekker, welke soort ketjap we meenemen (stond hij me uit te kafferen in de supermarkt), echt je kunt het zo gek niet verzinnen of hij had commentaar op mij op een heel nare manier, hadden we het leuk kunnen hebben. Wat staat dit stom als het op papier staat. Natuurlijk was dit tot mislukken gedoemd, maar een jaar geleden leken we elkaars droompartner nog. Ik kan er niet mee omgaan dat het leven me opnieuw een dikke fuck you geeft. Waarom zou ik nog doorgaan? Mijn leven is zinloos terwijl ik het zo hard probeer. Single zijn ben ik spuugzat. Ik ben het beu, ik wil landen in een gezin en het komt nooit meer goed en ik vind dat KUT en ik ben onbedaarlijk boos. Ik wil niet bij mijn ex voor de deur staan met rotte eieren maar ik heb wel vaak die gedachte.
macarinata wijzigde dit bericht op 13-07-2020 17:06
Reden: wat spelfouten weggehaald en wat privacygevoelige details verwijderd, al is de edit nog zo snel, Google achterhaalt hem wel, maar toch
Reden: wat spelfouten weggehaald en wat privacygevoelige details verwijderd, al is de edit nog zo snel, Google achterhaalt hem wel, maar toch
26.28% gewijzigd
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
maandag 23 september 2019 09:55
Je bent niet de enige die geen geluk in de liefde heeft.
Je bent niet de enige niet die geen kinderen heeft (gekregen) en wel had gewild, ik ben nog een stukje ouder dan jij, soms moet je je gewoon aanpassen in het leven.
Wat ben je agressief.
Ik vind je acties bizar, schreeuwen, dingen kapot maken, als ik een kind zou hebben zou ik die niet bij jou in de buurt durven laten.
Wat is precies jouw eigen aandeel in dit verhaal?
Zorg dat je helemaal gelukkig wordt met jezelf, laat je verlangens naar een man en gezin los en wie weet komt het dan nog op je pad of misschien niet, dan moet dat ook goed zijn.
Je bent niet de enige niet die geen kinderen heeft (gekregen) en wel had gewild, ik ben nog een stukje ouder dan jij, soms moet je je gewoon aanpassen in het leven.
Wat ben je agressief.
Ik vind je acties bizar, schreeuwen, dingen kapot maken, als ik een kind zou hebben zou ik die niet bij jou in de buurt durven laten.
Wat is precies jouw eigen aandeel in dit verhaal?
Zorg dat je helemaal gelukkig wordt met jezelf, laat je verlangens naar een man en gezin los en wie weet komt het dan nog op je pad of misschien niet, dan moet dat ook goed zijn.
maandag 23 september 2019 09:59
Ik ga toch serieus reageren:
Ik herken je gevoel, zo van voor een etalage staan en er niet in mogen.
Ik was een tijdje erg in de war, dat uitte zich niet in woede maar in een soort vaagheid/onbestemd verdriet/paniek.
Altijd overal te laat komen, ergens zijn en me niet meer herinneren waar etc.
Het leven is niet zo vriendelijk voor je geweest maar je klinkt als iemand met veel capaciteiten.
Dit kun je dus ook.
Ik ben in therapie gegaan, heb veel boeken gelezen. Een van de dingen die ik heb geleerd is:
- je kunt weggaan of weglopen bij iemand zonder dat de wereld vergaat (ik had een idee dat ik eerst zelfonderzoek moest doen en hard moest werken en dan pas mocht opgeven)
- je mag de tijd nemen om op zaken te reageren en in mijn geval gaf mijn lijf me allerlei signalen. Wat ik dus tot grote verbazing een keer deed tijdens een gesprek met een ex met wie ik 'vrienden' was:
Hij zoog en lokte uit, en inplaats van dat ik gelijk op de kast zat hield ik mijn mond. Ik voelde dat ik sneller ging ademhalen, ik voelde dat ik op mijn rug een soort kippenvel kreeg, dus ik zat me daar op te focussen.
En dan: ok. Er gebeurt iets wat ik niet wil, wat voel ik.
Het bleek verdriet.
Het grappige was dat hij zo verbaasd was dat ik mijn rol niet speelde dat hij zelf heel opgefokt werd.
Terwijl de rolverdeling was: hij was lief en rustig en wilde ook eens wat zeggen, ik was altijd gelijk kwaad en dominant.
Hij werd dus heel dominant tegen mij, ik zie hem nog zitten blaffen.
Hij ging dus verward en boos weg al tierend, en ik heb amper wat gezegd
Zo verhelderend.
De man kwam om ruzie te maken en al die schijnheilige praatjes van: ' ik zie een lieve vrouw, ik voel niets dan liefde, waarom doe je dan zo blabla' was onzin
Hij gedroeg zich niet liefdevol, ik voelde dat heel goed aan.
Dingen worden duidelijker als je er minder hard voor werkt en minder projecteert.
De man deed niets anders dan wat ik van mezelf dacht en vond, teruggeven.
Ik heb hier hard aan gewerkt, het is ongoing en ik heb dit samen met anderen gedaan.
Sterkte, maar ga het aan.
Ik herken je gevoel, zo van voor een etalage staan en er niet in mogen.
Ik was een tijdje erg in de war, dat uitte zich niet in woede maar in een soort vaagheid/onbestemd verdriet/paniek.
Altijd overal te laat komen, ergens zijn en me niet meer herinneren waar etc.
Het leven is niet zo vriendelijk voor je geweest maar je klinkt als iemand met veel capaciteiten.
Dit kun je dus ook.
Ik ben in therapie gegaan, heb veel boeken gelezen. Een van de dingen die ik heb geleerd is:
- je kunt weggaan of weglopen bij iemand zonder dat de wereld vergaat (ik had een idee dat ik eerst zelfonderzoek moest doen en hard moest werken en dan pas mocht opgeven)
- je mag de tijd nemen om op zaken te reageren en in mijn geval gaf mijn lijf me allerlei signalen. Wat ik dus tot grote verbazing een keer deed tijdens een gesprek met een ex met wie ik 'vrienden' was:
Hij zoog en lokte uit, en inplaats van dat ik gelijk op de kast zat hield ik mijn mond. Ik voelde dat ik sneller ging ademhalen, ik voelde dat ik op mijn rug een soort kippenvel kreeg, dus ik zat me daar op te focussen.
En dan: ok. Er gebeurt iets wat ik niet wil, wat voel ik.
Het bleek verdriet.
Het grappige was dat hij zo verbaasd was dat ik mijn rol niet speelde dat hij zelf heel opgefokt werd.
Terwijl de rolverdeling was: hij was lief en rustig en wilde ook eens wat zeggen, ik was altijd gelijk kwaad en dominant.
Hij werd dus heel dominant tegen mij, ik zie hem nog zitten blaffen.
Hij ging dus verward en boos weg al tierend, en ik heb amper wat gezegd
Zo verhelderend.
De man kwam om ruzie te maken en al die schijnheilige praatjes van: ' ik zie een lieve vrouw, ik voel niets dan liefde, waarom doe je dan zo blabla' was onzin
Hij gedroeg zich niet liefdevol, ik voelde dat heel goed aan.
Dingen worden duidelijker als je er minder hard voor werkt en minder projecteert.
De man deed niets anders dan wat ik van mezelf dacht en vond, teruggeven.
Ik heb hier hard aan gewerkt, het is ongoing en ik heb dit samen met anderen gedaan.
Sterkte, maar ga het aan.
maandag 23 september 2019 10:17
Dit leest alsof een stampvoetend kind haar zin niet krijgt....een hoop frustratie
Je bent een van de miljoenen vrouwen die iets wil waar ze hoogstwaarschijnlijk niet klaar voor is.
Zoals vroeger werd gesteld: zorg eerst dat je zelf gelukkig bent in je vel, dan kun je pas gelukkig zijn met iemand anders...
je hangt je toekomst op aan anderen terwijl jij moet zorgen dat jouw basis goed en stevig is...Anders blijf je in die spookrijders-modus die denkt dat iedereen verkeerd rijdt behalve hij
Je bent een van de miljoenen vrouwen die iets wil waar ze hoogstwaarschijnlijk niet klaar voor is.
Zoals vroeger werd gesteld: zorg eerst dat je zelf gelukkig bent in je vel, dan kun je pas gelukkig zijn met iemand anders...
je hangt je toekomst op aan anderen terwijl jij moet zorgen dat jouw basis goed en stevig is...Anders blijf je in die spookrijders-modus die denkt dat iedereen verkeerd rijdt behalve hij
maandag 23 september 2019 10:29
TO, je hebt heel hard hulp nodig. Niet om over deze verbroken relatie heen te komen, maar om heel hard aan jezelf te gaan werken. Jouw hele OP staat bol van zelfmedelijden; alles wordt jou aangedaan, jouw leven draait alleen maar om jou, de fout ligt altijd bij een ander. Het volgende zinnetje toont wel hoe ongelooflijk jij de boel verdraait en de fout bij de ander legt:
Maar na 9-10 maanden kwamen zijn nare trekken naar boven. Hij kan niet tegen mijn losheid in het leven en lichte chaos. Hij heeft me daarin vreselijk behandeld.
Jouw 'losheid', jouw 'lichte chaos' mogen voor jou normaal zijn, voor een ander kan dat heel verwarrend en irritant zijn. Natuurlijk reageert een partner daarop, een relatie is nu eenmaal gebaseerd op liefde en vertrouwen. Als daar 'losheid' en 'lichte chaos' een rol in gaan spelen tast dat de basis van een relatie aan, en kun je reacties verwachten.
Hopelijk komt eens de dag dat je beseft dat de wereld niet alleen maar om jou draait, maar - in een relatie - ook om de ander. En daarom herhaal ik met nadruk want anderen hier al eerder schreven: begin niet aan kinderen!
Maar na 9-10 maanden kwamen zijn nare trekken naar boven. Hij kan niet tegen mijn losheid in het leven en lichte chaos. Hij heeft me daarin vreselijk behandeld.
Jouw 'losheid', jouw 'lichte chaos' mogen voor jou normaal zijn, voor een ander kan dat heel verwarrend en irritant zijn. Natuurlijk reageert een partner daarop, een relatie is nu eenmaal gebaseerd op liefde en vertrouwen. Als daar 'losheid' en 'lichte chaos' een rol in gaan spelen tast dat de basis van een relatie aan, en kun je reacties verwachten.
Hopelijk komt eens de dag dat je beseft dat de wereld niet alleen maar om jou draait, maar - in een relatie - ook om de ander. En daarom herhaal ik met nadruk want anderen hier al eerder schreven: begin niet aan kinderen!
maandag 23 september 2019 10:57
To, volgens mij heb je jouw grenzen niet duidelijk en is je eigenwaarde niet zo hoog. Als jouw ex zo boos wordt omdat je te laat bent en chaotisch bent dan zijn jullie gewoon een mismatch. Hij is wie hij is waardoor hij er niet tegen kan dat iets niet volgens afspraak (of wat zijn achterliggende overtuigingen ook zijn) verloopt en jij doet wat je doet omdat dit volgens jouw waarden, overtuigingen en identiteit klopt.
Dat is wat het is en daarin hoeft niemand te veranderen maar als je geen respect hebt voor elkaars verschillen maar deze juist met veel strijd en weerstand probeert te veranderen dan is een relatie gedoemd tot mislukking of ongeluk.
Het klinkt alsof je dit principe nog niet eigen hebt gemaakt en alsof je niet achter je eigen identiteit staat, weinig zelfvertrouwen en zelfwaardering hebt waardoor je anderen over je heen laat lopen en je accepteert dat anderen je op een bepaalde manier behandelen omdat je onbewust denkt dat je dat verdient?!?
Als dit zich onbewust allemaal afspeelt dan kan ik me voorstellen dat je ongelooflijk boos bent en dat daaronder verdriet zit.
Je hebt een vriend verloren en een stiefdochter, je verlangens zag je weer in duigen vallen, je bent nog meer aangetast in je eigenwaarde en was niet bij machte om daar mee om te gaan.
Heel goed dat je in therapie gaat, leer jezelf te begrijpen, kennen en hopelijk uiteindelijk te waarderen om wie je bent zonder dat je daarvoor jezelf helemaal hoeft te veranderen.
Dat is wat het is en daarin hoeft niemand te veranderen maar als je geen respect hebt voor elkaars verschillen maar deze juist met veel strijd en weerstand probeert te veranderen dan is een relatie gedoemd tot mislukking of ongeluk.
Het klinkt alsof je dit principe nog niet eigen hebt gemaakt en alsof je niet achter je eigen identiteit staat, weinig zelfvertrouwen en zelfwaardering hebt waardoor je anderen over je heen laat lopen en je accepteert dat anderen je op een bepaalde manier behandelen omdat je onbewust denkt dat je dat verdient?!?
Als dit zich onbewust allemaal afspeelt dan kan ik me voorstellen dat je ongelooflijk boos bent en dat daaronder verdriet zit.
Je hebt een vriend verloren en een stiefdochter, je verlangens zag je weer in duigen vallen, je bent nog meer aangetast in je eigenwaarde en was niet bij machte om daar mee om te gaan.
Heel goed dat je in therapie gaat, leer jezelf te begrijpen, kennen en hopelijk uiteindelijk te waarderen om wie je bent zonder dat je daarvoor jezelf helemaal hoeft te veranderen.
maandag 23 september 2019 11:05
In je op paniker je al over hoe je het gaat doen met je donorkind en evt. Seks met een man later in je huis?
Zou je niet eerst eens met kleine stapjes beginnen, een uitlaatklep zoeken voor al die opgekropte woede, yoga, een hond nemen en veel wandelen, dan heb je ook de zorg over iets groots dat je nodig heeft, mooie oefening en veel in de natuur.
Of je gaat een paar jaar vrijwilligerswerk doen in Afrika, waterputten scheppen en dan kom je waarschijnlijk iets evenwichtiger en bescheidener terug, daar is niks hebben nl. Echt niks hebben...
Zou je niet eerst eens met kleine stapjes beginnen, een uitlaatklep zoeken voor al die opgekropte woede, yoga, een hond nemen en veel wandelen, dan heb je ook de zorg over iets groots dat je nodig heeft, mooie oefening en veel in de natuur.
Of je gaat een paar jaar vrijwilligerswerk doen in Afrika, waterputten scheppen en dan kom je waarschijnlijk iets evenwichtiger en bescheidener terug, daar is niks hebben nl. Echt niks hebben...
maandag 23 september 2019 11:33
maandag 23 september 2019 12:03
Een kind krijgen als je als persoon al bij elke relatiebreuk psychisch in de kreukels ligt is natuurlijk een belachelijk plan. Als je je hele leven al van therapeut naar therapeut loopt en je van zelfmoordpogingen naar de boel slopen gaat, dan hoop ik dat je nog ergens van binnen iets van verstand hebt waarmee je kunt bedenken dat moeder worden in je eentje een heel slecht plan is.
Doe het kinderen niet aan alsjeblieft.
maandag 23 september 2019 12:14
Oe, ik heb wel moeite met een aantal reacties die wat de plank misslaan maar er zitten er ook een aantal tussen waar ik me in herken, ook heus een aantal scherpe.. bedankt daarvoor. Ik bel zometeen de huisarts. En ik denk dat ik hier niet meer ga reageren. Ben benieuwd waar het op uitkomt, emotieregulatie ofzo, EMDR zal wel niet. bedankt in ieder geval
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
maandag 23 september 2019 12:26
Ik lees een heleboel verdriet en onmacht in je OP... En vind ik helemaal niet gek gezien je nare jeugd. Dus ik vind je woede begrijpelijk.
Ik denk dat - zover ik dat kan inschatten - in je verleden een heftige hechtingsproblematiek is ontstaan. En vanuit die problematiek maak je keer op keer de verkeerde keuzes, die je alleen maar pijn opleveren. Hoe vreselijk oneerlijk dat ook is, alleen jij kunt ervoor zorgen om dit te verminderen, je verleden een plek te geven en jezelf gezond gedrag aan te leren. En dat is absoluut niet makkelijk, maar geef alsjeblieft de moed niet op. Zoek hulp! Weet dat je er niet alleen voor staat, en dat er altijd mensen bereid zijn om je te helpen.
Misschien heb je iets aan de volgende link: https://www.hannahcuppen.nl/trainingen/.
Deze vrouw heeft meerdere boeken geschreven over hechtingsproblematiek (en zelf ook overwonnen) en faciliteert ook groepstrainingen.
Heel veel liefs & sterkte
Ik denk dat - zover ik dat kan inschatten - in je verleden een heftige hechtingsproblematiek is ontstaan. En vanuit die problematiek maak je keer op keer de verkeerde keuzes, die je alleen maar pijn opleveren. Hoe vreselijk oneerlijk dat ook is, alleen jij kunt ervoor zorgen om dit te verminderen, je verleden een plek te geven en jezelf gezond gedrag aan te leren. En dat is absoluut niet makkelijk, maar geef alsjeblieft de moed niet op. Zoek hulp! Weet dat je er niet alleen voor staat, en dat er altijd mensen bereid zijn om je te helpen.
Misschien heb je iets aan de volgende link: https://www.hannahcuppen.nl/trainingen/.
Deze vrouw heeft meerdere boeken geschreven over hechtingsproblematiek (en zelf ook overwonnen) en faciliteert ook groepstrainingen.
Heel veel liefs & sterkte
wij slapen nooit.
maandag 23 september 2019 12:35
maandag 23 september 2019 12:44
Haha. Ja het is zo moeilijk om die patronen te doorbreken omdat ze zo diep zitten. Ik heb nu het laatste boek van Hannah, een werkboek genaamd 'liefdeskunst'. Maar goed, misschien werkt een training beter, omdat je dan de theorie in praktijk brengt.Macarinata schreef: ↑23-09-2019 12:35Ik heb Verslaafd aan liefde en Liefdesbang inderdaad al! Halverwege beide boeken ontmoette ik ex...ja haha, ergens is het ook tragikomisch. Misschien lukt het me wel ten tijde van beide boeken uit
En heb je al eens gekeken naar EMDR therapie? Dat kan ook helpen bij het verwerken van trauma's.
wij slapen nooit.
maandag 23 september 2019 13:44
Volgens mij heeft die hele relatie niet bijzonder lang geduurd...retrostar schreef: ↑23-09-2019 09:28Kennelijk beschouwde hij jouw investering niet als iets waar hij behoefte aan had. Als je je al aan iemand ergert dan kunnen iemands rijstijl, de manier waarop hij de wekker hanteert en een ongrijpelijke olijfolie-keuze de druppel zijn die de partners woede weer doet opborrelen.
Dit klinkt echt als een relatie die jaren geleden al beëindigd had moeten worden, als men maar de moed had gehad.
maandag 23 september 2019 13:58
maandag 23 september 2019 14:58
Ik voel me deels hetzelfde. Teleurgesteld in mijzelf dat relaties misliepen. Ik ben 28 en heb ook een kinderwens maar ik kom alleen mannen tegen die seks willen of bindingsangst hebben. Wil zelf geen donor,voor mij is een kind iets wat ik alleen in een gezin wil.
Maar woedend ben ik niet. Niet zo. Eerder soms verdrietigof gefrustreerd dat ik weer een player match.
Ik focus me op werk, familie, vrienden, hobby's. Als een gezin niet komt, jammer, maar helaas.
Maar woedend ben ik niet. Niet zo. Eerder soms verdrietigof gefrustreerd dat ik weer een player match.
Ik focus me op werk, familie, vrienden, hobby's. Als een gezin niet komt, jammer, maar helaas.
maandag 23 september 2019 15:14
Wat deed ze dan?Janne-jan schreef: ↑23-09-2019 09:42Je doet mij heel erg denken aan mijn oud buurvrouw. We waren begin 30 en allebei single. Zij altijd bezig met het stichten van een gezin (in haar hoofd dan) en altijd op zoek naar een partner daarvoor waar ze zich dan krampachtig aan vastklampte. Soms gingen we samen de stad in en werd ik al na 10 minuten gillend gek van haar. Ik begreep zó goed dat mannen er na een tijdje geen zin meer in hadden. Ook koos ze nooit de leuke mannen uit, mannen die haar wilde ipv mannen die zij wilde en dat ging altijd fout.
Zelf had ik altijd de insteek dat als ik 36 zou zijn en nog steeds single ik het dan alleen zou doen, leek me oprecht wel leuk. Ik trok altijd de leuke mannen aan terwijl zij echt vele malen mooier en slimmer was dan ik. Vond ze lastig.
Inmiddels heb ik 3 kinderen met (en van) een leuke man en schrijft zij blogs over ongewenst kinderloosheid. Ze ziet nog steeds niet haar eigen aandeel hierin. Best verdrietig.
kanttekening: hiermee suggereer ik absoluut niet dat als je ongewenst kinderloos bent je hier zelf de schuld van hebt. Dit gaat alleen over dit verhaal en haar gebrek aan zelfkennis
maandag 23 september 2019 15:34
Wat verdrietig voor je dat jij je zo voelt. Als ik jouw topic zo lees denk ik dat jij onvoldoende eigenwaarde en zelfliefde hebt, waardoor je te lang bij de verkeerde mannen blijft hangen. Ik denk dat je moet leren dat wat er ook gebeurt je als eerste trouw moet blijven aan jezelf, ook als dat betekent dat iemand bij jou weg gaat en dat je daardoor, in het ergste geval, geen gezin krijgt.
Je cijfert jezelf te snel weg en je past jezelf te veel aan alleen maar om te proberen het te laten werken en jouw wens, een gezin krijgen, zo in vervulling te laten gaan. Dat maakt jou vatbaarder voor foute kerels.
Misschien dat het een idee is om alleen voor een kind te gaan (terwijl je wel heel goed aan jezelf werkt uiteraard) of wil je dat alleen maar met een man samen (zou ik goed kunnen begrijpen)? Stel je zou er alleen voor kunnen gaan dan haalt dat de druk eraf om snel een man te vinden en dan zul je net zien, omdat je niet meer zo nodig hoeft, dat je meer kans maakt er ook een leuke man bij te treffen.
Misschien dat het boek 'als hij maar gelukkig is' jou ook kan helpen bepaalde patronen te doorbreken. De boeken die je nu leest zijn ook al heel goed, ga daar verder mee aan de slag en onthoud: zet jezelf op de eerste plaats. Ga na wat je wil, stel jouw grenzen, voldoet een man daar niet aan zwaai hem meteen uit. Hoe langer je aan iemand blijft hangen, hoe moeilijker een breuk wordt en ook hoe ouder je bent en hoe pijnlijker het dan wordt voor je. Gun jezelf beter.
Alles kan nog, geef niet op! Werk aan jezelf, bescherm jezelf en ga ervoor.
Je cijfert jezelf te snel weg en je past jezelf te veel aan alleen maar om te proberen het te laten werken en jouw wens, een gezin krijgen, zo in vervulling te laten gaan. Dat maakt jou vatbaarder voor foute kerels.
Misschien dat het een idee is om alleen voor een kind te gaan (terwijl je wel heel goed aan jezelf werkt uiteraard) of wil je dat alleen maar met een man samen (zou ik goed kunnen begrijpen)? Stel je zou er alleen voor kunnen gaan dan haalt dat de druk eraf om snel een man te vinden en dan zul je net zien, omdat je niet meer zo nodig hoeft, dat je meer kans maakt er ook een leuke man bij te treffen.
Misschien dat het boek 'als hij maar gelukkig is' jou ook kan helpen bepaalde patronen te doorbreken. De boeken die je nu leest zijn ook al heel goed, ga daar verder mee aan de slag en onthoud: zet jezelf op de eerste plaats. Ga na wat je wil, stel jouw grenzen, voldoet een man daar niet aan zwaai hem meteen uit. Hoe langer je aan iemand blijft hangen, hoe moeilijker een breuk wordt en ook hoe ouder je bent en hoe pijnlijker het dan wordt voor je. Gun jezelf beter.
Alles kan nog, geef niet op! Werk aan jezelf, bescherm jezelf en ga ervoor.
maandag 23 september 2019 15:53
De lat moet inderdaad nog hoger liggen dan bij ex. En hij was eigenlijk de eerste bij wie ik voelde hoe hoog het zou kunnen liggen in een fijne relatie. Ik moet dus echt streven naar een absolute topvent als ik het ooit nog durf te proberen.
Het raakt me wel dat ik niet in mijn eentje gelukkig zou kunnen zijn. Ik ben trots op wie ik ben. Ik ben lief, grappig, gevat, slim, mooi, zorgzaam, ondernemend, ik doe leuke dingen voor mezelf. Ik vind de reacties op dat vlak van mijn verhaal wel wat ongepast en dat raakt me. Ik heb nu op mijn beurt reactie op extreme stress en ik ga het nu ook lichamelijk voelen. Volgende week afspraak bij de huisarts en hopen dat ik de week goed doorkom. Ik voel me nu erg ongelukkig en even weinig waard omdat ik kennelijk helemaal niets van het leven snap. Ik trek me de reacties toch erg aan, misschien te veel. Ik wil me niet ziek melden op mijn werk.
Het raakt me wel dat ik niet in mijn eentje gelukkig zou kunnen zijn. Ik ben trots op wie ik ben. Ik ben lief, grappig, gevat, slim, mooi, zorgzaam, ondernemend, ik doe leuke dingen voor mezelf. Ik vind de reacties op dat vlak van mijn verhaal wel wat ongepast en dat raakt me. Ik heb nu op mijn beurt reactie op extreme stress en ik ga het nu ook lichamelijk voelen. Volgende week afspraak bij de huisarts en hopen dat ik de week goed doorkom. Ik voel me nu erg ongelukkig en even weinig waard omdat ik kennelijk helemaal niets van het leven snap. Ik trek me de reacties toch erg aan, misschien te veel. Ik wil me niet ziek melden op mijn werk.
macarinata wijzigde dit bericht op 23-09-2019 21:49
0.45% gewijzigd
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
maandag 23 september 2019 16:27
Hoezo zou je niet in je eentje gelukkig kunnen zijn? Hoe zie jij begrippen als eigenwaarde en zelfvertrouwen t.o.v. jezelf en de manier waarop je bent in relaties? Waarom accepteer je dat iemand zo boos wordt op iets wat kennelijk bij je hoort?
Je kan grotendeels een perfecte relatie lijken te hebben maar één ogenschijnlijk klein dingetje kan er voor zorgen dat je toch niet de juiste partner voor het leven voor elkaar bent. Als jij telkens bekritiseerd wordt op jouw manier van zijn omdat de ander hier niet mee kan omgaan dan is het goed om er voor te kiezen niet verder te gaan met elkaar zodat je allebei de ruimte hebt om voor iemand te gaan die beter bij je past.
En natuurlijk heb je ook gewoon liefdesverdriet nu om 2 mensen waardoor je je ongelukkig voelt en extra kwetsbaar bent.
Je kan grotendeels een perfecte relatie lijken te hebben maar één ogenschijnlijk klein dingetje kan er voor zorgen dat je toch niet de juiste partner voor het leven voor elkaar bent. Als jij telkens bekritiseerd wordt op jouw manier van zijn omdat de ander hier niet mee kan omgaan dan is het goed om er voor te kiezen niet verder te gaan met elkaar zodat je allebei de ruimte hebt om voor iemand te gaan die beter bij je past.
En natuurlijk heb je ook gewoon liefdesverdriet nu om 2 mensen waardoor je je ongelukkig voelt en extra kwetsbaar bent.
maandag 23 september 2019 18:16
Het zou kunnen dat dat voor jou werkt maar volgens mij hoeft een man helemaal niet aan allerlei eisen te voldoen als 'ie maar bij je past. Ik vind jouw lijstje eerder in dit topic echt duizelingwekkend veel. Maar misschien heb jij ook enorm veel te bieden.Macarinata schreef: ↑23-09-2019 15:53De lat moet inderdaad nog hoger liggen dan bij ex. Ik moet dus echt streven naar een absolute topvent als ik het ooit nog durf te proberen.
Ik wordt zelf veel gelukkiger van een heel gewone middenmootman. Past ook veel beter bij mij, ik ben zelf ook maar gemiddeld.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
