Psyche
alle pijlers
Woedeaanvallen want weer single
maandag 23 september 2019 01:23
Update juli 2020: dankzij therapie, antidepressiva en weer tot mezelf komen, gaat het nu weer heel goed met mij. Voornaamste oorzaak van de woedeaanvallen volgens de psycholoog: dat ik veel te lang en veel te ver over mijn grenzen heb laten gaan door mijn ex. Ik denk nu te weten dat hij een agressieprobleem heeft, voortkomend uit of een lichte ASS of NPS (kan niet omgaan met frustraties en/of is vroeger emotioneel verwaarloosd door zijn ouders en heeft daarvan een klap van de molen gekregen). Ja, labeltjes plakken is leuk en lekker, ik weet het, maar goed, daar moet hij zelf maar wat aan doen in het belang van zijn kinderen. Zijn exen zitten niet fout zoals hij altijd zegt, hij zit fout met het agressief uiten van al zijn frustraties als dingen niet gaan zoals hij het in zijn hoofd heeft. En ik ben veel te lang veel te lief geweest, en ik heb maar zitten redden wat er te redden viel omdat ik zo graag wilde en het ook voor de kinderen telkens nog wilde proberen te fiksen. Het gaat heel goed met mij nu, godzijdank. Als iemand telkens maar gefrustreerd en boos blijkt, wordt hij op zeker moment telkens boos op jou. Bah, wat heeft die man al niet verpest bij meerdere mensen, zielig gewoon. Maar goed, mijn zaak niet meer. Ik hoop dat de kinderen gezond terechtkomen.
Bedankt voor de behulpzame reacties destijds.
---
Ik kom er niet meer uit. Ik ben zo boos, zo boos, zo vreselijk teleurgesteld. Ik maak dingen kapot in huis omdat het weer eens uit is. Ik snak uit mijn tenen naar een warm gezin en ik krijg het maar telkens niet. Wat moet ik nu doen?
[levensverhaal, niet meer relevant]
Toen korte tijd later sloeg de vlam in de pan met een man wie het bizar goed klikte op veel vlakken. Ik heb nooit zo veel van iemand gehouden als van hem. Ik heb zijn kinderen in mijn hart gesloten. We hadden zo’n klik, pasten zo bij elkaar, en zijn discipline was ook wel goed voor mij. Zo’n diep gevoel van bestemming bij hem en haar, ik heb gejankt van geluk. Eindelijk, eindelijk, ging ik samenwonen, ik was zelfs bereid om mijn kinderwens opzij te schuiven want stiefmoeder zijn was ook wel leuk en veel vrijheid natuurlijk. Maar na 2 jaar kwamen zijn nare trekken naar boven. Hij kan niet tegen mijn losheid in het leven en lichte chaos. Hij heeft me daarin vreselijk behandeld. Schreeuwen in de auto, niets was meer goed aan mij, proefsamenwonen is erg mislukt, nog even geprobeerd en samen op vakantie maar toen hij 0 aandacht aan mij kon geven heb ik het uitgemaakt.
En nu 2 maanden later mis ik hen zo. Ik mis stiefdochter zo. We hadden het ook zo vaak gezellig buiten zijn stom gedrag om. Ik wil beslist nooit meer terug. Maar ik mis hen wel en wil weten hoe het met hen is. Ik had een stiefdochter voor wie ik alles gedaan heb wat een stiefmoeder maar kan doen, leuke dingen doen, samen sporten, lekker gek doen, samen koken, instoppen en knuffelen, we hadden een goede band en ik mis haar vreselijk. Ook met hem had ik een goede vriendschap, aan de andere kant, wat voor vriend is hij eigenlijk als hij me zo respectloos behandeld heeft? Maar ik ben wel benieuwd hoe het met hem gaat en zijn andere kinderen. Hij zwijgt me nu dood en op zich is geen contact beter als ik ooit nog een kop koffie wil drinken met zijn drieën.
Maar ik voel nu zoooooo veel onrecht, godverdedomme, ik heb veel vrienden, iedereen vindt me leuk van mijn vrienden, maar ik word helemaal gek van de wetenschap dat ik wellicht al op de helft van mijn leven zit en nog steeds geen gezin heb. Ik ben radeloos, en woedend, WOEDEND, soms. Stucwerk muur is beetje beschadigd doordat ik met dingen gesmeten heb, ik krijs (gesmoord in mijn dekbed omdat de buurman het anders hoort), de afstandsbediening is stuk gesmeten, ik sla kussens heel erg hard tegen de muur, er komen gefrustreerde krachten in mij naar boven waarvan ik schrik, ik heb moordgedachten over mijn ex. Ik word zo onrechtvaardig behandeld door het leven en ik ben BOOS en het moet er uit, ik schrik van mezelf. Ik boks ook al sinds kort maar het helpt maar even, BOOS BOOS BOOS en ja natuurlijk verdrietig. Ik ben ook heel bang dat er nooit meer een man komt de komende 5-20 jaar misschien wel. Kinderen doe ik wel in mijn eentje met een donor, plek op de wachtlijst heb ik aangehouden en mijn familie steunt me. Ik heb veel behoefte aan seks maar ja hoe doe je dat met een thuiswonend kind? Kan niet, moet ik niet op rekenen. Mijn leven is stuk en ik ben vreselijk boos en wil dingen kapotmaken.
Wat moet ik nu? Ik ben bang dat het van kwaad tot erger gaat. Ik ben in staat om mijn ex te stalken. Ik heb zo veel geinvesteerd in onze relatie, zo veel veranderd al aan mijn doen en laten, en als hij niet zo belachelijk had gedaan telkens over mijn rijstijl, snoozen van de wekker, welke soort ketjap we meenemen (stond hij me uit te kafferen in de supermarkt), echt je kunt het zo gek niet verzinnen of hij had commentaar op mij op een heel nare manier, hadden we het leuk kunnen hebben. Wat staat dit stom als het op papier staat. Natuurlijk was dit tot mislukken gedoemd, maar een jaar geleden leken we elkaars droompartner nog. Ik kan er niet mee omgaan dat het leven me opnieuw een dikke fuck you geeft. Waarom zou ik nog doorgaan? Mijn leven is zinloos terwijl ik het zo hard probeer. Single zijn ben ik spuugzat. Ik ben het beu, ik wil landen in een gezin en het komt nooit meer goed en ik vind dat KUT en ik ben onbedaarlijk boos. Ik wil niet bij mijn ex voor de deur staan met rotte eieren maar ik heb wel vaak die gedachte.
Bedankt voor de behulpzame reacties destijds.
---
Ik kom er niet meer uit. Ik ben zo boos, zo boos, zo vreselijk teleurgesteld. Ik maak dingen kapot in huis omdat het weer eens uit is. Ik snak uit mijn tenen naar een warm gezin en ik krijg het maar telkens niet. Wat moet ik nu doen?
[levensverhaal, niet meer relevant]
Toen korte tijd later sloeg de vlam in de pan met een man wie het bizar goed klikte op veel vlakken. Ik heb nooit zo veel van iemand gehouden als van hem. Ik heb zijn kinderen in mijn hart gesloten. We hadden zo’n klik, pasten zo bij elkaar, en zijn discipline was ook wel goed voor mij. Zo’n diep gevoel van bestemming bij hem en haar, ik heb gejankt van geluk. Eindelijk, eindelijk, ging ik samenwonen, ik was zelfs bereid om mijn kinderwens opzij te schuiven want stiefmoeder zijn was ook wel leuk en veel vrijheid natuurlijk. Maar na 2 jaar kwamen zijn nare trekken naar boven. Hij kan niet tegen mijn losheid in het leven en lichte chaos. Hij heeft me daarin vreselijk behandeld. Schreeuwen in de auto, niets was meer goed aan mij, proefsamenwonen is erg mislukt, nog even geprobeerd en samen op vakantie maar toen hij 0 aandacht aan mij kon geven heb ik het uitgemaakt.
En nu 2 maanden later mis ik hen zo. Ik mis stiefdochter zo. We hadden het ook zo vaak gezellig buiten zijn stom gedrag om. Ik wil beslist nooit meer terug. Maar ik mis hen wel en wil weten hoe het met hen is. Ik had een stiefdochter voor wie ik alles gedaan heb wat een stiefmoeder maar kan doen, leuke dingen doen, samen sporten, lekker gek doen, samen koken, instoppen en knuffelen, we hadden een goede band en ik mis haar vreselijk. Ook met hem had ik een goede vriendschap, aan de andere kant, wat voor vriend is hij eigenlijk als hij me zo respectloos behandeld heeft? Maar ik ben wel benieuwd hoe het met hem gaat en zijn andere kinderen. Hij zwijgt me nu dood en op zich is geen contact beter als ik ooit nog een kop koffie wil drinken met zijn drieën.
Maar ik voel nu zoooooo veel onrecht, godverdedomme, ik heb veel vrienden, iedereen vindt me leuk van mijn vrienden, maar ik word helemaal gek van de wetenschap dat ik wellicht al op de helft van mijn leven zit en nog steeds geen gezin heb. Ik ben radeloos, en woedend, WOEDEND, soms. Stucwerk muur is beetje beschadigd doordat ik met dingen gesmeten heb, ik krijs (gesmoord in mijn dekbed omdat de buurman het anders hoort), de afstandsbediening is stuk gesmeten, ik sla kussens heel erg hard tegen de muur, er komen gefrustreerde krachten in mij naar boven waarvan ik schrik, ik heb moordgedachten over mijn ex. Ik word zo onrechtvaardig behandeld door het leven en ik ben BOOS en het moet er uit, ik schrik van mezelf. Ik boks ook al sinds kort maar het helpt maar even, BOOS BOOS BOOS en ja natuurlijk verdrietig. Ik ben ook heel bang dat er nooit meer een man komt de komende 5-20 jaar misschien wel. Kinderen doe ik wel in mijn eentje met een donor, plek op de wachtlijst heb ik aangehouden en mijn familie steunt me. Ik heb veel behoefte aan seks maar ja hoe doe je dat met een thuiswonend kind? Kan niet, moet ik niet op rekenen. Mijn leven is stuk en ik ben vreselijk boos en wil dingen kapotmaken.
Wat moet ik nu? Ik ben bang dat het van kwaad tot erger gaat. Ik ben in staat om mijn ex te stalken. Ik heb zo veel geinvesteerd in onze relatie, zo veel veranderd al aan mijn doen en laten, en als hij niet zo belachelijk had gedaan telkens over mijn rijstijl, snoozen van de wekker, welke soort ketjap we meenemen (stond hij me uit te kafferen in de supermarkt), echt je kunt het zo gek niet verzinnen of hij had commentaar op mij op een heel nare manier, hadden we het leuk kunnen hebben. Wat staat dit stom als het op papier staat. Natuurlijk was dit tot mislukken gedoemd, maar een jaar geleden leken we elkaars droompartner nog. Ik kan er niet mee omgaan dat het leven me opnieuw een dikke fuck you geeft. Waarom zou ik nog doorgaan? Mijn leven is zinloos terwijl ik het zo hard probeer. Single zijn ben ik spuugzat. Ik ben het beu, ik wil landen in een gezin en het komt nooit meer goed en ik vind dat KUT en ik ben onbedaarlijk boos. Ik wil niet bij mijn ex voor de deur staan met rotte eieren maar ik heb wel vaak die gedachte.
macarinata wijzigde dit bericht op 13-07-2020 17:06
Reden: wat spelfouten weggehaald en wat privacygevoelige details verwijderd, al is de edit nog zo snel, Google achterhaalt hem wel, maar toch
Reden: wat spelfouten weggehaald en wat privacygevoelige details verwijderd, al is de edit nog zo snel, Google achterhaalt hem wel, maar toch
26.28% gewijzigd
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
maandag 23 september 2019 07:32
Leuk idee van het willen hebben van een gezin, maar wat moet een kind met een ‘geflipte’ moeder die psychisch nooit stabiel is? Ga jij kinderen een rotleven aandoen? Ik lees alleen maar over psychische problemen en afwijkend gedrag.
Je geeft alles en iedereen de schuld, maar het is toch echt jouw eigen gedrag dat niet normaal is.
Je geeft anderen de taak om jouw leven tot een succes te maken, maar dat is niet de bedoeling. Jijzelf moet iets maken van het leven. Ook zonder kerels. Je bent zo obsessief bezig met kerels dat ik snap dat je relaties mislukken. Je bent namelijk niet geïnteresseerd in de persoon, maar alleen in ‘het plaatje’. Jij bent boos op anderen, maar anderen kunnen net zo goed boos zijn op jou. Jij gebruikt anderen voor je eigen geluk.
Ik zou je eerst maar eens richten op je eigen gedrag, want dat is niet normaal. Dat jij je zo gedraagt is eng. Gevaarlijk ook. Nu ben je geen fijn gezelschap, dus ga eerst eens leren weer normaal te doen in plaats van dit hysterische en labiele gedrag waar je anderen niet blij mee maakt en zeker jezelf niet.
Je geeft alles en iedereen de schuld, maar het is toch echt jouw eigen gedrag dat niet normaal is.
Je geeft anderen de taak om jouw leven tot een succes te maken, maar dat is niet de bedoeling. Jijzelf moet iets maken van het leven. Ook zonder kerels. Je bent zo obsessief bezig met kerels dat ik snap dat je relaties mislukken. Je bent namelijk niet geïnteresseerd in de persoon, maar alleen in ‘het plaatje’. Jij bent boos op anderen, maar anderen kunnen net zo goed boos zijn op jou. Jij gebruikt anderen voor je eigen geluk.
Ik zou je eerst maar eens richten op je eigen gedrag, want dat is niet normaal. Dat jij je zo gedraagt is eng. Gevaarlijk ook. Nu ben je geen fijn gezelschap, dus ga eerst eens leren weer normaal te doen in plaats van dit hysterische en labiele gedrag waar je anderen niet blij mee maakt en zeker jezelf niet.
maandag 23 september 2019 07:37
Dit is precies wat ik dacht.Deepfreeze schreef: ↑23-09-2019 02:55Ik lees alleen maar dat je jaar in jaar uit met mannen bezig bent. Misschien eens tijd dat je tijd aan jezelf gaat besteden?
Als een volwassene accepteren dat je (net als vele anderen) in de liefde verloren hebt.
Je verhaal doet me denken aan die kinderen op straat die je drie blokken verder nog kan horen schreeuwen omdat ze iets (terug)willen maar niet krijgen.
Je roept t allemaal over jezelf af door te kiezen voor drama en manipulatie ipv volwassen gedrag.
En nee, je bent totaal nog niet klaar voor een kind als je op deze manier op teleurstellingen reageert. Maar dat weet je zelf ook diep van binnen. Ga daar eens aan werken ipv elke keer aan een vent hangen.
Je legt je levensgeluk bij andere mannen en wordt dan boos -met hoofdletters- als ze er niets mee doen/kunnen. Waarom geef je het dan uit handen?! Hou het dus bij jezelf.
Geen man of kind gaat dit voor je oplossen. Je zult zelf je levensgeluk moeten creeren door het maken van goede keuzes en daarbijhorende mensen die goed voor je zijn. Dat is wat anders dan mensen die je kunnen geven wat je wilt. Soms krijg je dat gewoon niet. En daarom is het juist zo belangrijk om je geluk niet afhankelijk van anderen te maken. Iets wat jij wel doet. En zolang je dat blijft doen zal je elke keer in dezelfde situatie blijven hangen.
Dit is je antwoord en hier moet je het mee doen.
maandag 23 september 2019 07:40
+1
maandag 23 september 2019 07:41
Gewoon aanmelden bij een kliniek ervoor. Dat kan tegenwoordig. Heb je echt niet meer de complete vent voor nodig.Phoebemeaculpa schreef: ↑23-09-2019 07:32Hoe zou ze dat moeten doen in haar eentje? Iets met bloemetjes en bijtjes...
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
maandag 23 september 2019 07:43
Qiyara zegt hele verstandige dingen. Ik lees een heleboel ALS... DAN... redeneringen in je post. Als ik samenwoon met een man ben ik gelukkig, als ik een kind heb ben ik gelukkig. Dat maakt je heel kwetsbaar. Want als dat niet lukt, ben je dan voor de rest van je leven ongelukkig? Wordt je een verzuurde oude vrijster als je niet binnen 5 jaar getrouwd bent met een kind? Ik heb zelf ook voor deze vragen gestaan en je zult na moeten denken over manieren waarop je -gegeven je omstandigheden- vorm kunt geven aan je leven. Veel mensen leven met een groot verdriet, maar zijn desondanks toch (redelijk) gelukkig.
Verder vraag ik me af of je in een relatie wel goed ruzie kunt maken: je grenzen aangeven en je eigen aandeel zien in conflicten. Ik kan het op basis van je op natuurlijk niet goed beoordelen. Maar als mijn man zeurt over snoozen, dan stop ik ermee, of ik zeg dat hij niet moet zeuren, maar daarna is het wel klaar. Daar moet je toch kunnen uitkomen? (Idem de olijfolie)
Verder vraag ik me af of je in een relatie wel goed ruzie kunt maken: je grenzen aangeven en je eigen aandeel zien in conflicten. Ik kan het op basis van je op natuurlijk niet goed beoordelen. Maar als mijn man zeurt over snoozen, dan stop ik ermee, of ik zeg dat hij niet moet zeuren, maar daarna is het wel klaar. Daar moet je toch kunnen uitkomen? (Idem de olijfolie)
maandag 23 september 2019 07:49
Maar ik ben leuk en ik heb hobby’s waarvan ik geniet en ik ga met plezier naar mijn werk en ik doe veel leuke dingen en heb vrienden en ik ben gelukkig met wie ik ben. Vóór deze woede vond ik mezelf heel leuk. Nu minder, ok. Wat moet ik dan nog meer aandacht aan mezelf besteden?
En wat betreft dat ruziemaken, ja dat zei ik, stop hiermee, maar hij ging maar door met schreeuwen of juist negeren.
En wat betreft dat ruziemaken, ja dat zei ik, stop hiermee, maar hij ging maar door met schreeuwen of juist negeren.
macarinata wijzigde dit bericht op 23-09-2019 07:50
17.37% gewijzigd
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
maandag 23 september 2019 07:53
Jij hebt duidelijk een patroon van mannen die niet goed voor je zijn. Je kunt die mannen de schuld geven, en dat is terecht, maar dat jij steeds op de verkeerde valt ligt echt aan jou.Macarinata schreef: ↑23-09-2019 07:49Maar ik ben leuk en ik heb hobby’s waarvan ik geniet en ik ga met plezier naar mijn werk en ik doe veel leuke dingen en heb vrienden en ik ben gelukkig met wie ik ben. Vóór deze woede vond ik mezelf heel leuk. Nu minder, ok. Wat moet ik dan nog meer aandacht aan mezelf besteden?
En wat betreft dat ruziemaken, ja dat zei ik, stop hiermee, maar hij ging maar door met schreeuwen of juist negeren.
Dat je zo wanhopig graag iemand wilt, zou daar mee te maken kunnen hebben. Echt ga inderdaad naar die psycholoog, want niet alleen die woede aanvallen zijn het probleem.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
maandag 23 september 2019 07:54
Je hebt hulp nodig, zoals ik je eerste zin lees denk jij dat je altijd een plezier bent. Niemand is 100% plezierig.Macarinata schreef: ↑23-09-2019 07:49Maar ik ben leuk en ik heb hobby’s waarvan ik geniet en ik ga met plezier naar mijn werk en ik doe veel leuke dingen en heb vrienden en ik ben gelukkig met wie ik ben. Vóór deze woede vond ik mezelf heel leuk. Nu minder, ok. Wat moet ik dan nog meer aandacht aan mezelf besteden?
En wat betreft dat ruziemaken, ja dat zei ik, stop hiermee, maar hij ging maar door met schreeuwen of juist negeren.
maandag 23 september 2019 07:55
Je klinkt helemaal niet leuk, met je woedeaanvallen en verbitterdheid. En je liegt tegen jezelf als je zegt dat je gelukkig bent met wie je bent. Uit alles blijkt namelijk dat je denkt dat je een man en kind nodig hebt om gelukkig te worden.
Ga in therapie. Je bent nu eng obsessief, dat is echt niet gezond. En dat moet je zeker een kind niet willen aandoen.Wat moet ik dan nog meer aandacht aan mezelf besteden?
maandag 23 september 2019 07:58
Macarinata schreef: ↑23-09-2019 07:56En wat is dan mijn hulpvraag? Ik ben boos, ik val al jarenlang op de verkeerden en ik ben volgens anderen obsessief?
Print je OP uit, die geeft genoeg aanleiding voor een gesprek.
maandag 23 september 2019 08:00
Heel naar dat je jeugd nog zo’n grote invloed op je leven heeft. Je moet eerst met jezelf in het reine komen voordat je anderen in je leven betrekt. Dat geldt voor een eventuele man, maar zeker ook voor kinderen, vooral als je dat alleen wil doen en er niemand is die jou in balans houdt. Driftbuien gaan niet zomaar over als je een kind hebt.
maandag 23 september 2019 08:00
Dus in de relatie zijn het klootzakken en gaan ze tegen je tekeer, en achteraf, als jij neiging krijgt tot stalken en bloeddorst, ben je een topvrouw. Cool.Macarinata schreef: ↑23-09-2019 07:51Topvrouw, ik vind het jammer, ik vind je nog steeds leuk maar het werkt niet.
maandag 23 september 2019 08:00
Ik vind het niet gek dat je verdriet ervaart wanneer je aangeeft graag een partner en een gezin te willen, maar dit niet lukt. Sterker nog, met die wens an sich lijkt me niks mis; het gros van de bevolking wil dit en lukt dit ook. Ook wanneer je zegt dat je hierdoor minder levensgeluk ervaart vind ik dit niet raar.
Echter, je er continu diep ongelukkig door voelen lijkt me ook niet wenselijk voor jezelf. Dit is juist bij uitstek iets waar je geen controle over kunt uitoefenen. Sterker nog, wat nou als blijkt dat je geen partner zult vinden of geen gezin zult kunnen stichten? Ga je je dan nog 40 jaar lang alleen maar diep ongelukkig voelen? Het lijkt me voor jezelf goed om hier hulp bij te zoeken, ook om plezier in het leven te behouden en niet continu gebukt te gaan onder dit gevoel van gemis.
Echter, je er continu diep ongelukkig door voelen lijkt me ook niet wenselijk voor jezelf. Dit is juist bij uitstek iets waar je geen controle over kunt uitoefenen. Sterker nog, wat nou als blijkt dat je geen partner zult vinden of geen gezin zult kunnen stichten? Ga je je dan nog 40 jaar lang alleen maar diep ongelukkig voelen? Het lijkt me voor jezelf goed om hier hulp bij te zoeken, ook om plezier in het leven te behouden en niet continu gebukt te gaan onder dit gevoel van gemis.
maandag 23 september 2019 08:01
Vertel wat in je OP staat aan je huisarts, of beter laat die het lezen, dan snapt die meteen dat je hulp nodig hebt.Macarinata schreef: ↑23-09-2019 07:56En wat is dan mijn hulpvraag? Ik ben boos, ik val al jarenlang op de verkeerden en ik ben volgens anderen obsessief?
Maar om het samen te vatten
- onredelijke woedeaanvallen
- obsessief
- hang geluk aan anderen op
- moeite met loslaten
- val altijd op de verkeerde mannen
- etc
- etc
- etc
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
maandag 23 september 2019 08:02
Je hulpvraag kan zijn waarom je jezelf zulke doelen stelt en er niet van af kan wijken omdat je anders mentaal zeer boos wordt.Macarinata schreef: ↑23-09-2019 07:56En wat is dan mijn hulpvraag? Ik ben boos, ik val al jarenlang op de verkeerden en ik ben volgens anderen obsessief?
maandag 23 september 2019 08:02
Op wie ben je eigenlijk boos? En waarom?Macarinata schreef: ↑23-09-2019 07:56En wat is dan mijn hulpvraag? Ik ben boos, ik val al jarenlang op de verkeerden en ik ben volgens anderen obsessief?
maandag 23 september 2019 08:11
Ehm eigenlijk niet iemand specifiek. Ja ik ben wel boos op ex dat hij zo stom met pietluttigheden omging en hij om niets kon ontploffen terwijl ik opzich niets raars deed. Ja ik ben slordiger en vergeetachtiger dan gemiddeld en dat zal vast wel irritant zijn. Maar dan nog.
Maar het gros van de woede zit op het leven in het algemeen. Alhoewel het leven ook heel leuk kan zijn, fietsen, zon, naar de film en naar familie, van alles. Masr stiekem waarschijnlijk boos op mezelf dat ik het zo ver heb laten komen en dat ik zelf schuld heb aan hoe het loopt maar dat ik niet goed weet hoe dan wel.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
maandag 23 september 2019 08:14
Je bent zelf onredelijk boos en dan verwijt je een ander dat hij niet tegen jouw slordigheid en vergeetachtigheid kan? Je stapt daar nogal makkelijk overheenMacarinata schreef: ↑23-09-2019 08:11Ehm eigenlijk niet iemand specifiek. Ja ik ben wel boos op ex dat hij zo stom met pietluttigheden omging en hij om niets kon ontploffen terwijl ik opzich niets raars deed. Ja ik ben slordiger en vergeetachtiger dan gemiddeld en dat zal vast wel irritant zijn. Maar dan nog.
Maar het gros van de woede zit op het leven in het algemeen. Alhoewel het leven ook heel leuk kan zijn, fietsen, zon, naar de film en naar familie, van alles. Masr stiekem waarschijnlijk boos op mezelf dat ik het zo ver heb laten komen en dat ik zelf schuld heb aan hoe het loopt maar dat ik niet goed weet hoe dan wel.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 23 september 2019 08:20
Ja maar ik had dat niet bij hem. Het komt er nu pas uit. Ik bevroor of ik ging huilen als ik weerwoord probeerde te geven en hij me afblafte. Echt, ik heb het naar verloop van tijd gedaan hoor, effectief ruzie maken: ‘ik zie dat je boos bent, wat vervelend voor je dat je boos bent, ja ik begrijp dat je zegt ‘HOE STOM KUN JE ZIJN DAT JE NIET EERST IN DE VOORRAADKAST KIJKT!!”’. En ondertussen dacht ik, waar ben ik in hemelsnaam mee bezig? Dit is niet ok van hem!
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
maandag 23 september 2019 08:22
Je bent dus boos op je ex omdat je hem niet leuk vindt en je had liever gewild dat hij wel leuk was.Macarinata schreef: ↑23-09-2019 08:11Ja ik ben wel boos op ex dat hij zo stom met pietluttigheden omging en hij om niets kon ontploffen terwijl ik opzich niets raars deed. Ja ik ben slordiger en vergeetachtiger dan gemiddeld en dat zal vast wel irritant zijn. Maar dan nog.
Het hele 'gelukkige relatie' idee is dat je een relatie hebt met iemand die je in ieder geval op hoofdlijnen goed en leuk vindt zoals hij/zij is.
Dat vraagt o.a. acceptatie, erkennen van imperfectie in iedereen en begrijpen wat bij jou past. Hoe lukt jou dat?
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
