Zielig in Parijs

Mag ik even komen klagen?

Mijn lievelingsstad waar ik ooit geweest ben is Parijs en daar ben ik nu na 6 jaar (eindelijk!) weer. Voor de achtste keer ongeveer.
Ik heb er oooonwijs naar uitgekeken.

Lopen is bij mij wel vaker "een dingetje". Ik heb aangepaste schoenen en de ene keer gaat het beter dan de andere keer. Meestal kan ik met pauzes tussendoor best veel doen. Maar nu gaat het dus helemaal niet. We kwamen woensdag aan en zijn 's avonds naar de sacre coeur geweest. Gisterochtend gingen we naar de catacomben en daarna was het eigenlijk al over en uit. Mijn man wilde graag naar het hotel des Invalides (lekker toepasselijk ) dus daar gingen we heen, maar ik kon alleen nog maar op een bankje zitten. Vandaag vol goede moed opgestaan: nieuwe dag, nieuwe kansen. Maar alleen al bij musee d'orsay komen was al teveel, ik heb daar alleen op een bankje kunnen zitten. Daarna rond het middaguur terug naar het hotel en ik lig dus al zo'n 5-6 uur op bed. Straks om de hoek eten en daarna verwacht ik de rest van de avond weer liggen. Morgen verwacht ik ook eigenlijk niet echt iets te kunnen.
Ik had dit helemaal niet voorzien. Ik heb geen boek mee, geen tablet, helemaal niks.

Iemand een idee hoe ik mezelf iets minder zielig ga vinden?