Relaties
alle pijlers
30-tigers dip ??
woensdag 25 juni 2008 om 21:29
Wie herkent dit gevoel, ik zit helemaal niet lekker in mijn vel.
Ik ben getrouwd, heb een geweldige zoon, heb een leuk huis.
Maar de laatste weken, voel ik me zo neerslachtig, ik heb een beetje zoiets van: is dit alles ?
Ik heb ook erg de behoefte om lekker te gaan stappen, even helemaal los te gaan. En ik voel me ook snel aangetrokken tot andere mannen, niet dat ik hier iets mee doe. Ik ben toevalligerwijs tegen een ex aangelopen en toen kwamen er ook gevoelens boven die er niet horen te zijn.
Wat is dit voor een periode, wie herkend dit ??
Ik moet wel zeggen dat mijn man en ik behoorlijk langs elkaar heen leven. Allebei druk aan het werk, ik stel weleens voor om eens samen wat te gaan doen, maar hij heeft die behoefte niet zo.
Ik had dat ook niet, maar nu onze zoon al weer bijna 6 is, gaat het toch weer kriebelen....
Nee, ik zit niet lekker in mijn vel, iemand tips ??
Ik ben getrouwd, heb een geweldige zoon, heb een leuk huis.
Maar de laatste weken, voel ik me zo neerslachtig, ik heb een beetje zoiets van: is dit alles ?
Ik heb ook erg de behoefte om lekker te gaan stappen, even helemaal los te gaan. En ik voel me ook snel aangetrokken tot andere mannen, niet dat ik hier iets mee doe. Ik ben toevalligerwijs tegen een ex aangelopen en toen kwamen er ook gevoelens boven die er niet horen te zijn.
Wat is dit voor een periode, wie herkend dit ??
Ik moet wel zeggen dat mijn man en ik behoorlijk langs elkaar heen leven. Allebei druk aan het werk, ik stel weleens voor om eens samen wat te gaan doen, maar hij heeft die behoefte niet zo.
Ik had dat ook niet, maar nu onze zoon al weer bijna 6 is, gaat het toch weer kriebelen....
Nee, ik zit niet lekker in mijn vel, iemand tips ??
woensdag 25 juni 2008 om 22:47
Eens met bgb, als je je huwelijk niet naar de knoppen wilt zien gaan. Dat je man geen behoefte voelt om samen met jou iets leuks te gaan doen, klinkt zorgwekkend. Ook dat jij je aangetrokken begint te voelen tot andere mannen.
Als dertiger is het leven best zwaar. Je hebt kleine kinderen die veel tijd en energie vragen, je werk is veeleisend, vaak wil je ook nog promotie maken of op een andere manier een paar stappen verder komen. Je bent moe en het eerste wat je gaat verwaarlozen is dan je relatie, want die is zo vanzelfsprekend geworden dat je beiden denkt dat je er geen energie meer in hoeft te stoppen.
Juist wel dus! Ga uit eten, samen een weekend weg, een danscursus doen, maakt niet uit wat. Als je maar weer eens, vrij van alle dagelijkse beslommeringen, plezier met elkaar hebt, weer een beetje verliefd op elkaar wordt.
En ga daarnaast ook in je eentje of met vriendinnen weer dingen ondernemen. Schakel een oppas in en bouw weer een sociaal leven buiten de deur op.
Het is zo makkelijk om in die sleur te blijven hangen (ik herken het bij mezelf), maar het leven biedt meer dan een saaie relatie, huishouden, kind en werk. Veel plezier!
Als dertiger is het leven best zwaar. Je hebt kleine kinderen die veel tijd en energie vragen, je werk is veeleisend, vaak wil je ook nog promotie maken of op een andere manier een paar stappen verder komen. Je bent moe en het eerste wat je gaat verwaarlozen is dan je relatie, want die is zo vanzelfsprekend geworden dat je beiden denkt dat je er geen energie meer in hoeft te stoppen.
Juist wel dus! Ga uit eten, samen een weekend weg, een danscursus doen, maakt niet uit wat. Als je maar weer eens, vrij van alle dagelijkse beslommeringen, plezier met elkaar hebt, weer een beetje verliefd op elkaar wordt.
En ga daarnaast ook in je eentje of met vriendinnen weer dingen ondernemen. Schakel een oppas in en bouw weer een sociaal leven buiten de deur op.
Het is zo makkelijk om in die sleur te blijven hangen (ik herken het bij mezelf), maar het leven biedt meer dan een saaie relatie, huishouden, kind en werk. Veel plezier!
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
donderdag 26 juni 2008 om 09:32
Oooooooh ja: herken ik!!! Gelukkig komt het einde van mijn dertiger jaren in zicht 
Ik heb het inderdaad drie jaar geleden gehad. Zelfde als jij: al jaren getrouwd, twee kinderen, twee drukke banen. Tijd voor van alles, behalve elkaar. Ineens was ik het zat. Ben als een gek gaan lijnen, de nog steeds plakkende zwangerschapskilo's en nog wat extra's eraf. Leverde geen extra aandacht van Meneer Bloos op (eerlijk is eerlijk: die was inmiddels waarschijnlijk wel zo wijs er niets meer over te zeggen, dat werkt namelijk als een rode lap op een stier bij mij), maar wel van andere mannen. Kriebels in mijn buik van een collega, wat gelukkig nooit verder is gegaan dan heel veel heen en weer mailen en dat allemaal nog vrij netjes.
Tot Meneer Bloos een berichtje vond. Toen was, geheel terecht natuurlijk, het huis te klein.
We hebben toen een heel heftig half jaar gehad. Half jaar waarin ik nog zekerder dan ooit wist dat ik bij Meneer Bloos hoor en hij bij mij en waarin we langzamerhand hebben geleerd meer tijd voor elkaar te nemen. Hij ook - al weigert hij dat toe te geven, omdat hij dat ziet als een beloning voor mijn misstap
Nu hebben we het nog steeds druk met alles, maar op de één of andere manier vinden we nu wel telkens een manier om samen te blijven, om een team te blijven vormen. Zit 'm niet zozeer in weekendjes weg (al doen we dat nu wel vaker), maar in veel meer contact. En daar ben ik echt heel erg gelukkig mee, want heel toevallig is Meneer Bloos wel de leukste man van de wereld.
Het grappige is dat ik het nu om me heen heel veel zie en herken. Ineens die behoefte om weer te stappen, behoefte aan vrijheid en even geen verantwoordelijkheden, gewoon lekker doen wat je zelf leuk vind en niet nadenken... Dat kan ook best, maar het is wel heel moeilijk om aan de goede kant van de lijn te blijven. Tenminste, dat is mijn ervaring...
Ik heb het inderdaad drie jaar geleden gehad. Zelfde als jij: al jaren getrouwd, twee kinderen, twee drukke banen. Tijd voor van alles, behalve elkaar. Ineens was ik het zat. Ben als een gek gaan lijnen, de nog steeds plakkende zwangerschapskilo's en nog wat extra's eraf. Leverde geen extra aandacht van Meneer Bloos op (eerlijk is eerlijk: die was inmiddels waarschijnlijk wel zo wijs er niets meer over te zeggen, dat werkt namelijk als een rode lap op een stier bij mij), maar wel van andere mannen. Kriebels in mijn buik van een collega, wat gelukkig nooit verder is gegaan dan heel veel heen en weer mailen en dat allemaal nog vrij netjes.
Tot Meneer Bloos een berichtje vond. Toen was, geheel terecht natuurlijk, het huis te klein.
We hebben toen een heel heftig half jaar gehad. Half jaar waarin ik nog zekerder dan ooit wist dat ik bij Meneer Bloos hoor en hij bij mij en waarin we langzamerhand hebben geleerd meer tijd voor elkaar te nemen. Hij ook - al weigert hij dat toe te geven, omdat hij dat ziet als een beloning voor mijn misstap
Nu hebben we het nog steeds druk met alles, maar op de één of andere manier vinden we nu wel telkens een manier om samen te blijven, om een team te blijven vormen. Zit 'm niet zozeer in weekendjes weg (al doen we dat nu wel vaker), maar in veel meer contact. En daar ben ik echt heel erg gelukkig mee, want heel toevallig is Meneer Bloos wel de leukste man van de wereld.
Het grappige is dat ik het nu om me heen heel veel zie en herken. Ineens die behoefte om weer te stappen, behoefte aan vrijheid en even geen verantwoordelijkheden, gewoon lekker doen wat je zelf leuk vind en niet nadenken... Dat kan ook best, maar het is wel heel moeilijk om aan de goede kant van de lijn te blijven. Tenminste, dat is mijn ervaring...
donderdag 26 juni 2008 om 12:34
Tja, badmeester het zou ook eens andersom kunnen, waarom moet het altijd van de vrouw komen als het tegenzit...
Dejavu, zo voelt het voor mij inderdaad: het leven bestaat uit werken, huishouden en mijn kind. Dat geeft op zich niets, dat hoort er ook bij maar ik wil nu meer, ik ben die sleur even helemaal zat.
Overigens heb ik al tegen mijn man gezegd dat ik onze relatie best saai vind, en dat ik behoefte heb om andere dingen te doen. Hij doet er niet veel mee, en neemt het denk ik ook niet serieus. Hij is heel erg druk met zijn werk, en zijn werk is zijn hobby echt hij vindt zijn werk het leukste wat er is. Daar haalt hij dus veel voldoening uit, hij komt thuis bij zijn zoon en duikt snel zijn bed in. Hij vindt het prima zo. Ik ga binnenkort wel met een vriendin stappen, maar daar kan hij ook moeilijk over doen. Het "mag" wel, maar niet van harte.
Dan denk ik doe zelf dan eens iets, voor zijn werk/baas doet hij alles en ik vind het geweldig dat hij het zo naar zijn zin heeft, maar er is meer dan werken.
Ik weet het eventjes niet meer hoor, het lijkt wel of hij op mij is uitgekeken en het zo laat omdat hij zijn werk en kind heeft, en het rommelt zo wel....
Gelukkig is het wel een herkenbaar voor meerdere mensen, maar misschien heeft het bij mij wel diepere oorzaken.
Als ik zo zit te typen komt er steeds meer naar boven.....
Bedankt in ieder geval voor jullie reaktie's !!
Dejavu, zo voelt het voor mij inderdaad: het leven bestaat uit werken, huishouden en mijn kind. Dat geeft op zich niets, dat hoort er ook bij maar ik wil nu meer, ik ben die sleur even helemaal zat.
Overigens heb ik al tegen mijn man gezegd dat ik onze relatie best saai vind, en dat ik behoefte heb om andere dingen te doen. Hij doet er niet veel mee, en neemt het denk ik ook niet serieus. Hij is heel erg druk met zijn werk, en zijn werk is zijn hobby echt hij vindt zijn werk het leukste wat er is. Daar haalt hij dus veel voldoening uit, hij komt thuis bij zijn zoon en duikt snel zijn bed in. Hij vindt het prima zo. Ik ga binnenkort wel met een vriendin stappen, maar daar kan hij ook moeilijk over doen. Het "mag" wel, maar niet van harte.
Dan denk ik doe zelf dan eens iets, voor zijn werk/baas doet hij alles en ik vind het geweldig dat hij het zo naar zijn zin heeft, maar er is meer dan werken.
Ik weet het eventjes niet meer hoor, het lijkt wel of hij op mij is uitgekeken en het zo laat omdat hij zijn werk en kind heeft, en het rommelt zo wel....
Gelukkig is het wel een herkenbaar voor meerdere mensen, maar misschien heeft het bij mij wel diepere oorzaken.
Als ik zo zit te typen komt er steeds meer naar boven.....
Bedankt in ieder geval voor jullie reaktie's !!
donderdag 26 juni 2008 om 15:44
Point taken babette, aangezien je man het niet doet zal ik je dan maar bespringen?
Serieus: is hij op je uitgekeken omdat jij niks meer doet omdat jij denkt dat hij niks meer wil dat hij denkt dat jij t zo wel goed vindt...etc etc etc
Je moet hem toch duidelijk maken dat jij van een relatie iets anders verwacht dan dit, hij is met je karakter getrouwd niet met je sofinummer
Serieus: is hij op je uitgekeken omdat jij niks meer doet omdat jij denkt dat hij niks meer wil dat hij denkt dat jij t zo wel goed vindt...etc etc etc
Je moet hem toch duidelijk maken dat jij van een relatie iets anders verwacht dan dit, hij is met je karakter getrouwd niet met je sofinummer
donderdag 26 juni 2008 om 20:30
Jeetje wat herkenbaar allemaal ! begon bij mij precies hetzelfde.Toen mijn kinderen naar de basisschool gingen voeldde het ineens alsof ik jaren in dienst van het gezin had gestaan en ben ook ik kilo's afgevallen voelde me weer helemaal de oude ik en ja kreeg ook opeens allemaal aandacht van mannen zo lekker om weer die aandacht te krijgen de spanning lieve berichtjes en ja daar vergeleken is mijn man maar tam we hebben nooit ruzie en is echt een goedzak maar mis toch dat extra ben ondertussen al wel en paar keer over de scheef gegaan en voor mezelf heb ik echt het gevoel dat dat niet kan en ik daar dus ook iets mee moet doen maar het is zo moeilijk als je verder gen ruzie hebt moet je daar dan voor 3 mensen pijn doen (man en kids) wordt je straks alleen wel happy vindt je dan wel wat je mist echt super lastig en om eerlijk te zijn ben ik al ruim 2 jaar zo bezig is dat fair naar hun naar mezelf moet ik dan voor mezelf kiezen en hun drieen pijn doen ? moeilijk moeilijk
donderdag 26 juni 2008 om 21:58
Ja, wat denken wij over elkaar. Ik weet niet of hij op mij is uitgekeken, maar ik heb het gevoel dat het ook bij hem allemaal op een laag pitje staat. Dit zal hij nooit toegeven.
Alleen is het verschil dat hij zich wel kan vinden in dit ritme, en ik dus niet. Ik heb altijd wel van een feestje of eens lekker uit je dak gaan gehouden. Zo heeft hij mij ook leren kennen.
Maar ik ben ook echt de "brave" moeder geweest, toen ik zwanger was: niet roken (nog steeds niet), geen druppel gedronken en 9 maanden borstvoeding. Het is niet zo dat ik altijd maar doorgefeest heb, daar had ik ook geen behoefte aan toen. Maar nu ik al bijna 6 jaar, in dit vrij burgelijke ritme zit gaat het weer kriebelen. Daar komt ook bij dat het niet lekker loopt tussen mijn man en mij....
Mijn opa zei altijd dat ik nooit moest gaan trouwen, daar was ik te "flierefluiterig" voor. Had ik toch naar hem moeten luisteren ? Ach, misschien is dit even een fase....
Aan de andere kant, wie heeft dat nu niet nodig afentoe eens lekker uit de band springen ?
Maar goed het is even een rotperiode...
Alleen is het verschil dat hij zich wel kan vinden in dit ritme, en ik dus niet. Ik heb altijd wel van een feestje of eens lekker uit je dak gaan gehouden. Zo heeft hij mij ook leren kennen.
Maar ik ben ook echt de "brave" moeder geweest, toen ik zwanger was: niet roken (nog steeds niet), geen druppel gedronken en 9 maanden borstvoeding. Het is niet zo dat ik altijd maar doorgefeest heb, daar had ik ook geen behoefte aan toen. Maar nu ik al bijna 6 jaar, in dit vrij burgelijke ritme zit gaat het weer kriebelen. Daar komt ook bij dat het niet lekker loopt tussen mijn man en mij....
Mijn opa zei altijd dat ik nooit moest gaan trouwen, daar was ik te "flierefluiterig" voor. Had ik toch naar hem moeten luisteren ? Ach, misschien is dit even een fase....
Aan de andere kant, wie heeft dat nu niet nodig afentoe eens lekker uit de band springen ?
Maar goed het is even een rotperiode...
donderdag 26 juni 2008 om 22:07
Ik mag dan nog geen dertig zijn en ik heb ook geen kinderen, maar ik vraag me weleens af hoe het toch kan dat mensen lang bij elkaar blijven.... Misschien zie ik dingen wel te zwart/wit, maar mensen veranderen naar mate ze ouder worden, door bijvoorbeeld moeder worden of een andere baan en krijgen daardoor wellicht een andere levensstijl die weer andere behoeftes met zich mee brengt.... Gaat de partner daar in mee of niet... Zo niet, offer je jezelf dan op... Zijn mensen nog wel echt gelukkig of is het hebben van iemand al voldoende.
.........
.........
donderdag 26 juni 2008 om 22:47
wat me ook zo opvalt dat als je hierover iets zegt tegen mensen dat dan ineens blijkt dat zoveel mensen in het zelfde schuitje zitten ...... dus wij zijn niet gek , Ik denk dat ik er voor mezelf uit ben moet alleen even ballen hebben en door de zure appel heen bijten wacht alleen denk ik nog even tot na de vakantie......
zondag 29 juni 2008 om 20:10
Inderdaad, dertigplus, er zijn zoveel mensen die in hetzelfde schuitje zitten en ben altijd benieuwd hoe het de jaren erna gaat, want daar hoor je dan weer niets over. Mensen maken een beslissing (weggaan of blijven) maar daarna .... Ik denk toch dat er heel veel mensen bij elkaar blijven omdat het zo'n 'gedoe' is om uit elkaar te gaan, zeker als je kinderen hebt natuurlijk.
Is wel leuk als er dan weer zo'n test is geweest over hoe gelukkig de gemiddelde nederlander is, verbazingwekkend !
Is wel leuk als er dan weer zo'n test is geweest over hoe gelukkig de gemiddelde nederlander is, verbazingwekkend !
maandag 30 juni 2008 om 09:22
Goh, je bent verbaasd over het feit dat mensen zolang nog bij elkaar blijven, dat ben ik soms ook. Maar bij mij speelt het gevoel pas een paar weken. Het lijkt mij dan wel erg snel om dan maar meteen op te stappen, we zijn al 11 jaar samen.
Daarbij ben ik niet de enige, dus dat is al prettig om te weten.
Mocht dit gevoel verergeren en over een jaar nog zo zijn, dan weet ik niet wat ik doe. Ik heb altijd gezegd dat ik nooit bijelkaar zou blijven voor de kinderen. Maar wat zal zijn wereld instorten zeg, als pappa en mamma uitelkaar gaan..
Wij hebben ook geen heftige ruzie's, de buitenwereld merkt er niets van (tenminste dat denk ik).
Maar het gevoel is weg, ook omdat ik mezelf opgesloten voel, ik doe de verplichte dingen en verder niet zoveel. Mijn vriendinnen zijn zwanger of net bevallen van de tweede.
Dus die hebben ook andere dingen aan hun hoofd dan lekker uitgaan enzo.
Ben ook wel benieuwd hoe het verder gaat, kom je weer uit die dip of blijf je de rest van je leven lekker aanmodderen ?
Met het idee, het is wel goed zo...
Denk dat veel mensen dat inderdaad doen, maar als ik helemaal geen leuke, spannende dingen meer in mijn leven heb trek ik dat niet. Maar goed het is weer maandag we gaan het huis maar even aan kant maken....hihi....
Daarbij ben ik niet de enige, dus dat is al prettig om te weten.
Mocht dit gevoel verergeren en over een jaar nog zo zijn, dan weet ik niet wat ik doe. Ik heb altijd gezegd dat ik nooit bijelkaar zou blijven voor de kinderen. Maar wat zal zijn wereld instorten zeg, als pappa en mamma uitelkaar gaan..
Wij hebben ook geen heftige ruzie's, de buitenwereld merkt er niets van (tenminste dat denk ik).
Maar het gevoel is weg, ook omdat ik mezelf opgesloten voel, ik doe de verplichte dingen en verder niet zoveel. Mijn vriendinnen zijn zwanger of net bevallen van de tweede.
Dus die hebben ook andere dingen aan hun hoofd dan lekker uitgaan enzo.
Ben ook wel benieuwd hoe het verder gaat, kom je weer uit die dip of blijf je de rest van je leven lekker aanmodderen ?
Met het idee, het is wel goed zo...
Denk dat veel mensen dat inderdaad doen, maar als ik helemaal geen leuke, spannende dingen meer in mijn leven heb trek ik dat niet. Maar goed het is weer maandag we gaan het huis maar even aan kant maken....hihi....
maandag 30 juni 2008 om 09:54
Babette , lijkt het je geen goed plan dan om aan je man duidelijk te maken hoe je je voelt ?
Hij heeft als je hem vraagt " iets leuks samen te gaan doen " schijnbaar niet zo'n zin . ( duur , oppas regelen , andere kleren aan doen , auto parkeren , poepoehh , gedoe allemaal en er is een leuke film op tv .... ik verzin maar even een reden hoor )
Wie weet hoe hij erover denkt als jij aangeeft dat je je leven , je huwelijk , hem , jezelf saai en uitgeblust vindt en dat je weet dat je in deze staat eerder ontvankelijk bent voor verleiding van buitenaf . En dat je hém en jou en jullie mist zoals jullie elkaar hebben leren kennen ; niet als vader en moeder en redelijke en verantwoordelijke mensen , maar ook als minnaars , maatjes en loltrappers , stapbeesten of wat jullie ook maar deden in het begin van jullie relatie .
Ik denk dat het een gemiste kans voor beiden gaat worden als je hier niet duidelijk ( zonder beschuldigend te zijn ) over wilt of durft te zijn .
Hij heeft als je hem vraagt " iets leuks samen te gaan doen " schijnbaar niet zo'n zin . ( duur , oppas regelen , andere kleren aan doen , auto parkeren , poepoehh , gedoe allemaal en er is een leuke film op tv .... ik verzin maar even een reden hoor )
Wie weet hoe hij erover denkt als jij aangeeft dat je je leven , je huwelijk , hem , jezelf saai en uitgeblust vindt en dat je weet dat je in deze staat eerder ontvankelijk bent voor verleiding van buitenaf . En dat je hém en jou en jullie mist zoals jullie elkaar hebben leren kennen ; niet als vader en moeder en redelijke en verantwoordelijke mensen , maar ook als minnaars , maatjes en loltrappers , stapbeesten of wat jullie ook maar deden in het begin van jullie relatie .
Ik denk dat het een gemiste kans voor beiden gaat worden als je hier niet duidelijk ( zonder beschuldigend te zijn ) over wilt of durft te zijn .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 1 juli 2008 om 20:03
Ja, ik weet dat je gelijk hebt BGB. Ik moet het echt eens heel serieus met hem bespreken. Ik heb al wel eens eerder h.e.e.a. laten vallen, maar dat nam hij niet serieus genoeg. Je beschrijft het inderdaad heel goed, toen we elkaar leerde kennen had onze relatie alles, we gingen uit, deden gek maar konden ook serieus goed met elkaar praten. Nu is het echt een grote sleur in mijn ogen....
Wat ik mij ook afvraag, krijgt niet iedereen zo'n periode ?
Zijn er mensen echt al 10 jaar verliefd op hun partner, en zijn zij nooit verliefd op een ander geweest ?
Tell me.....
Wat ik mij ook afvraag, krijgt niet iedereen zo'n periode ?
Zijn er mensen echt al 10 jaar verliefd op hun partner, en zijn zij nooit verliefd op een ander geweest ?
Tell me.....
dinsdag 1 juli 2008 om 21:01
Verliefd ? Met vlinders en trillende benen en rood hoofd enzo ? Dát lijkt mij nou vermoeiend na tien jaar
Maar je hoeft niet doorlopend verliefd te zijn om elkaar nog de allerleukste vinden en leuke dingen samen te doen , hoor .
Het vergt misschien een beetje meer planning dan toen er nog geen kinderen waren , maar uitgaan , gek doen en serieus praten kan toch nog evengoed wel ?
Doe af en toe eens alles met een stekker uit , op de ijskast en je muziekinstallatie na . Draai muziek uit jullie verkeringstijd en haal herinneringen op . Regel oppas en ga volgend weekend eens lekker uit eten en na afloop een borrel halen . Vrij eens niet tegen bedtijd in bed . Stuur eens zomaar een lief sms'je , koop een zak van zijn lievelingsdrop en leg dat in zijn auto . Ga eens lekker op zijn schoot zitten en zoen weer eens ouderwets een uur ...... zulke " kleine " dingetjes kunnen het al zo veel leuker maken .
Maar je hoeft niet doorlopend verliefd te zijn om elkaar nog de allerleukste vinden en leuke dingen samen te doen , hoor .
Het vergt misschien een beetje meer planning dan toen er nog geen kinderen waren , maar uitgaan , gek doen en serieus praten kan toch nog evengoed wel ?
Doe af en toe eens alles met een stekker uit , op de ijskast en je muziekinstallatie na . Draai muziek uit jullie verkeringstijd en haal herinneringen op . Regel oppas en ga volgend weekend eens lekker uit eten en na afloop een borrel halen . Vrij eens niet tegen bedtijd in bed . Stuur eens zomaar een lief sms'je , koop een zak van zijn lievelingsdrop en leg dat in zijn auto . Ga eens lekker op zijn schoot zitten en zoen weer eens ouderwets een uur ...... zulke " kleine " dingetjes kunnen het al zo veel leuker maken .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 3 juli 2008 om 19:45
Vlinders ! 10 jaar lang ? LIjkt me geweldig ! Alles ziet er beter uit, energie genoeg ! Heerlijk !
Maar ik kan mij niet voorstellen dat niet iedereen zo'n periode heeft... je hoort zo vaak dat mensen gaan denken: is dit het ?!
Sommige gaan op zoek naar een andere baan, anderen beginnen aan kinderen en anderen zoeken een nieuwe partner. Volgens mij heeft iedereen dat ! Misschien zien jullie elkaar te vaak in de luie modus.... Als je elkaar een paar avonden niet gezien hebt, misschien ben je dan weer super blij om elkaar weer te zien. Waar ik persoonlijk erg veel moeite mee heb is dat wanneer ik 'leuke' aandacht krijg van een andere man, ik dat moeilijk van me af kan zetten en me dan min of meer ga afsluiten van mijn partner.... waar dat aan ligt en wat ik er aan kan doen, weet ik niet....
Maar ik kan mij niet voorstellen dat niet iedereen zo'n periode heeft... je hoort zo vaak dat mensen gaan denken: is dit het ?!
Sommige gaan op zoek naar een andere baan, anderen beginnen aan kinderen en anderen zoeken een nieuwe partner. Volgens mij heeft iedereen dat ! Misschien zien jullie elkaar te vaak in de luie modus.... Als je elkaar een paar avonden niet gezien hebt, misschien ben je dan weer super blij om elkaar weer te zien. Waar ik persoonlijk erg veel moeite mee heb is dat wanneer ik 'leuke' aandacht krijg van een andere man, ik dat moeilijk van me af kan zetten en me dan min of meer ga afsluiten van mijn partner.... waar dat aan ligt en wat ik er aan kan doen, weet ik niet....
zondag 13 juli 2008 om 20:20
Hallo,
Dit weekend ben ik uitgeweest, maar zoals altijd als je er veel van verwacht, viel het tegen.
Ik had echt behoefte om eens lekker uit mijn dak te gaan, helaas ging dat niet lukken...
Maar ik heb wel zoiets van ik moet het gewoon vaker doen, als ik daar behoefte aan heb. Het is niet zo dat ik dan op mannenjacht ga hoor. Daarbij ben ik vrij kieskeurig er zijn maar weinig mannen waar ik verliefd op kan worden.
Ik krijg altijd wel veel aandacht van mannen, maar dat doet me niet zo veel. Zoals ik al eerder zei, denk ik momenteel wel veel aan een ex van me, die wil ik dan wel weer heel graag tegenkomen....
Dat heb ik dus als mijn relatie niet lekker loopt, of de sleur er in zit, ik ga aan die enne ex denken. Het is al 10 jaar geleden dat ik hem heb gezien, maar hij is nooit helemaal uit mijn gedachten geweest. Tuurlijk heb ik jaren gehad dat ik niet aan hem dacht maar toch...
Nou, we zien wel weer wat deze week brengt. Ik besef ook heus wel dat ik een leuk leven heb, en een leuke vent.
Maar het is de sleur, alles is zo vanzelfsprekend en hij zit in een rustige periode en ik niet.
Dit weekend ben ik uitgeweest, maar zoals altijd als je er veel van verwacht, viel het tegen.
Ik had echt behoefte om eens lekker uit mijn dak te gaan, helaas ging dat niet lukken...
Maar ik heb wel zoiets van ik moet het gewoon vaker doen, als ik daar behoefte aan heb. Het is niet zo dat ik dan op mannenjacht ga hoor. Daarbij ben ik vrij kieskeurig er zijn maar weinig mannen waar ik verliefd op kan worden.
Ik krijg altijd wel veel aandacht van mannen, maar dat doet me niet zo veel. Zoals ik al eerder zei, denk ik momenteel wel veel aan een ex van me, die wil ik dan wel weer heel graag tegenkomen....
Dat heb ik dus als mijn relatie niet lekker loopt, of de sleur er in zit, ik ga aan die enne ex denken. Het is al 10 jaar geleden dat ik hem heb gezien, maar hij is nooit helemaal uit mijn gedachten geweest. Tuurlijk heb ik jaren gehad dat ik niet aan hem dacht maar toch...
Nou, we zien wel weer wat deze week brengt. Ik besef ook heus wel dat ik een leuk leven heb, en een leuke vent.
Maar het is de sleur, alles is zo vanzelfsprekend en hij zit in een rustige periode en ik niet.
maandag 14 juli 2008 om 09:52
Hoi Babette,
Ik herken het uit jou verhaal het denken aan een ex. Op een of andere manier blijven de goede herinneringen hangen en in mijn geval was het zo dat ik dacht : als ik hem nu maar weer ontmoet wordt alles weer mooi, zijn al mijn problemen opgelost etc. Hij was mijn prins op het witte paard die me kwam "redden" uit de situatie waar ik in zat op dat moment. Typisch vluchtgedrag want waarom was die ex ook alweer een ex? Wat ik er mee wil zeggen is dat ik dus gered wilde worden in plaats van zelf iets doen aan de situatie omdat dat voor mijn gevoel makkelijker was. Natuurlijk gebeurde het niet en heb uiteindelijk zelf een aantal knopen doorgehakt, maar het is wel een valkuil. Ga eens bij jezelf na waarom je ex je ex is en wat jij denkt dat er zou veranderen aan je situatie als je hem weer tegen zou komen.
Ik herken het uit jou verhaal het denken aan een ex. Op een of andere manier blijven de goede herinneringen hangen en in mijn geval was het zo dat ik dacht : als ik hem nu maar weer ontmoet wordt alles weer mooi, zijn al mijn problemen opgelost etc. Hij was mijn prins op het witte paard die me kwam "redden" uit de situatie waar ik in zat op dat moment. Typisch vluchtgedrag want waarom was die ex ook alweer een ex? Wat ik er mee wil zeggen is dat ik dus gered wilde worden in plaats van zelf iets doen aan de situatie omdat dat voor mijn gevoel makkelijker was. Natuurlijk gebeurde het niet en heb uiteindelijk zelf een aantal knopen doorgehakt, maar het is wel een valkuil. Ga eens bij jezelf na waarom je ex je ex is en wat jij denkt dat er zou veranderen aan je situatie als je hem weer tegen zou komen.
maandag 14 juli 2008 om 13:37
quote:babette76 schreef op 01 juli 2008 @ 20:03:
Wat ik mij ook afvraag, krijgt niet iedereen zo'n periode ?
Zijn er mensen echt al 10 jaar verliefd op hun partner, en zijn zij nooit verliefd op een ander geweest ?
Tell me.....Vroegâh, toen ik me nog tot de dertigers rekende, heb ik me dat wel eens afgevraagd. Duurde ongeveer 5 minuten. Al 10 jaar, en ook al ruim 20 jaar trouwens, nooit verliefd geweest op een ander. Moet er niet aan denken.
Wat ik mij ook afvraag, krijgt niet iedereen zo'n periode ?
Zijn er mensen echt al 10 jaar verliefd op hun partner, en zijn zij nooit verliefd op een ander geweest ?
Tell me.....Vroegâh, toen ik me nog tot de dertigers rekende, heb ik me dat wel eens afgevraagd. Duurde ongeveer 5 minuten. Al 10 jaar, en ook al ruim 20 jaar trouwens, nooit verliefd geweest op een ander. Moet er niet aan denken.
maandag 14 juli 2008 om 13:48
Babette, heb je naar de raadgevingen van BlijfGewoonBianca geluisterd? Heb je ze echt gelezen en overwogen? Ik denk namelijk dat het heel belangrijk is wat zij zegt.
Het huwelijk, een relatie, is een wisselwerking. En je kunt wel verongelijkt gaan zitten sippen dat hij ook niets investeert, dat hij ook wel eens actie kan ondernemen, maar dikke kans dat, zeker als jij het vertier juist buiten de deur gaat zoeken, dat niets verandert.
Begin eens met zelf te investeren, met zelf te geven. En kijk dan eens wat voor effect dat sorteert.
Overigens, non-stop kriebels voor tig jaren achter elkaar, ik denk niet dat dat echt realistisch is. Aan de andere kant: Ik heb ze nog wel heel erg vaak. En als je het ook maar een beetje onderhoudt, is er, in tammere tijden, vaak maar een klein vonkje nodig om de vlammen weer te laten oplaaien.
Het huwelijk, een relatie, is een wisselwerking. En je kunt wel verongelijkt gaan zitten sippen dat hij ook niets investeert, dat hij ook wel eens actie kan ondernemen, maar dikke kans dat, zeker als jij het vertier juist buiten de deur gaat zoeken, dat niets verandert.
Begin eens met zelf te investeren, met zelf te geven. En kijk dan eens wat voor effect dat sorteert.
Overigens, non-stop kriebels voor tig jaren achter elkaar, ik denk niet dat dat echt realistisch is. Aan de andere kant: Ik heb ze nog wel heel erg vaak. En als je het ook maar een beetje onderhoudt, is er, in tammere tijden, vaak maar een klein vonkje nodig om de vlammen weer te laten oplaaien.
maandag 14 juli 2008 om 14:13
Babette, je verhaal is heel erg herkenbaar voor mij. Ik heb er een paar dagen geleden zelfs nog wat over geschreven onder het kopje 'psyche' maar besef dat het eerder hier thuishoort.
Even kort: ik heb een relatie, twee lieve kids, een prachtig huis, een parttime baan, kortom, ik heb heel veel en zou ontzettend gelukkig moeten zijn. En toch ben ik dat niet. Net als jij voel ik me ook vaak ontzettend somber en denk ik 'is dit het dan?'. En dan voel ik me zo schuldig! Tegenover mijn kinderen, tegenover mijn vriend, zelfs tegenover mijn familie. Ik heb het gevoel heel erg opgesloten te zitten. En dan vooral m.b.t. mijn vriend. Als ik alles op een rijtje zet ben ik best wel gelukkig met mijn leven, alleen niet meer in mijn relatie. Ik zag het eerst aan voor een dertigersdip. Maar in mijn topic suggereerde iemand al of het niet eerder een relatieprobleem is. En zo komt jouw verhaal op mij eigenlijk ook een beetje over. Weet niet of het zo is hoor. Maar je relatie lijkt mij je grootste probleem.
Ik weet voor mezelf nu - want dat weet je pas als je het doet of gedaan hebt - dat ik geen type ben voor huisje-boompje-beestje. Hoeveel ik ook van mijn kinderen hou, als ik opnieuw kon beginnen zou ik niet meer aan kinderen beginnen en niet meer gaan samenwonen.
Ik geloof ook niet meer in de eeuwige liefde. Het zal best dat sommige mensen na 60 jaar nog steeds ontzettend verliefd zijn en van elkaar houden, maar bij mij is de koek op. Ik ben niet meer degene die ik was pakweg 10 jaar geleden. Ik heb niet het gevoel dat mijn vriend en ik nog bij elkaar passen. We maken elkaar ongelukkig. Ik heb de puf niet meer om eraan te werken. Alles voelt zo geforceerd. Zo wil ik geen jaaaaaaaaaaaren meer blijven aanmodderen. Ik heb geprobeerd mijn vriend dit duidelijk te maken maar hij staat er niet open voor. Hij wil dit de kinderen niet aan doen en bla bla bla. Maar doe je de kinderen niet eerder tekort door zo te blijven doorgaan??? Hij ziet dat niet in. Of misschien wel maar hij is gewoon bang. Ik weet het niet. Ik denk er serieus over om uit elkaar te gaan. Als ouders heb je zelf in de hand of je kinderen er wel of niet onder lijden. Als je normaal met elkaar blijft omgaan gaat het prima toch? Ik zal altijd van hem houden, ik wil altijd vrienden blijven, zoals we nu zijn, maar meer krijg ik er niet meer uit. Ik sluit mezelf compleet voor hem af. Ik weet dat ik dat doe, en probeer het niet te doen, maar toch doe ik het. Dat zit toch ontzettend fout?
Sorry Babette, 'k ga met je topic aan de haal... Maar het is zo fijn om zo'n herkenbaar verhaal te lezen.
Even kort: ik heb een relatie, twee lieve kids, een prachtig huis, een parttime baan, kortom, ik heb heel veel en zou ontzettend gelukkig moeten zijn. En toch ben ik dat niet. Net als jij voel ik me ook vaak ontzettend somber en denk ik 'is dit het dan?'. En dan voel ik me zo schuldig! Tegenover mijn kinderen, tegenover mijn vriend, zelfs tegenover mijn familie. Ik heb het gevoel heel erg opgesloten te zitten. En dan vooral m.b.t. mijn vriend. Als ik alles op een rijtje zet ben ik best wel gelukkig met mijn leven, alleen niet meer in mijn relatie. Ik zag het eerst aan voor een dertigersdip. Maar in mijn topic suggereerde iemand al of het niet eerder een relatieprobleem is. En zo komt jouw verhaal op mij eigenlijk ook een beetje over. Weet niet of het zo is hoor. Maar je relatie lijkt mij je grootste probleem.
Ik weet voor mezelf nu - want dat weet je pas als je het doet of gedaan hebt - dat ik geen type ben voor huisje-boompje-beestje. Hoeveel ik ook van mijn kinderen hou, als ik opnieuw kon beginnen zou ik niet meer aan kinderen beginnen en niet meer gaan samenwonen.
Ik geloof ook niet meer in de eeuwige liefde. Het zal best dat sommige mensen na 60 jaar nog steeds ontzettend verliefd zijn en van elkaar houden, maar bij mij is de koek op. Ik ben niet meer degene die ik was pakweg 10 jaar geleden. Ik heb niet het gevoel dat mijn vriend en ik nog bij elkaar passen. We maken elkaar ongelukkig. Ik heb de puf niet meer om eraan te werken. Alles voelt zo geforceerd. Zo wil ik geen jaaaaaaaaaaaren meer blijven aanmodderen. Ik heb geprobeerd mijn vriend dit duidelijk te maken maar hij staat er niet open voor. Hij wil dit de kinderen niet aan doen en bla bla bla. Maar doe je de kinderen niet eerder tekort door zo te blijven doorgaan??? Hij ziet dat niet in. Of misschien wel maar hij is gewoon bang. Ik weet het niet. Ik denk er serieus over om uit elkaar te gaan. Als ouders heb je zelf in de hand of je kinderen er wel of niet onder lijden. Als je normaal met elkaar blijft omgaan gaat het prima toch? Ik zal altijd van hem houden, ik wil altijd vrienden blijven, zoals we nu zijn, maar meer krijg ik er niet meer uit. Ik sluit mezelf compleet voor hem af. Ik weet dat ik dat doe, en probeer het niet te doen, maar toch doe ik het. Dat zit toch ontzettend fout?
Sorry Babette, 'k ga met je topic aan de haal... Maar het is zo fijn om zo'n herkenbaar verhaal te lezen.
maandag 14 juli 2008 om 19:31
Sarah Says, wat jij schrijft is precies het gevoel wat ik heb.
De puf ontbreekt om er aan te werken, ik heb echt wel gesprekken met hem gehad maar hij zegt alleen maar:
Wat kan ik eraan doen, dat jij je zo voelt.
Ook dat je zegt dat als je een tweede kans kreeg, je nooit meer aan kinderen en een relatie zou beginnen. Ik denk er nu ook zo over, en ik hou ontzettend veel van mijn zoon. Zou hem nooit kunnen missen, maar hoe ik me nu voel dat verdiend hij ook niet. Niet iedereen is gemaakt om altijd samen te blijven denk ik....
Wat betreft mijn ex, ik heb het toendertijd niet met hem uitgemaakt. Dan zou ik er wel anders over denken.
Maar ik denk soms dat hij de enige is waar ik ooit echt verliefd op ben geweest...misschien dat het gevoel daar door komt.
Ik begrijp heel goed wat je voelt, het is een rot en leeg gevoel.
Ik hoop alleen dat het een periode is....want dit gevoel heb ik nooit eerder zo sterk gehad.
Ik heb echt wel met mijn partner gepraat, ook over het feit dat meneer al elke avond om 20:00 naar bed gaat (geen grap).
Als ik dan maanden lang moet smeken of hij er nog even uit kan komen, om nog even te kletsen en ik 4 keer naar boven loop en hij er niet meer uitkomt. Tja, sorry hoor maar
het houdt een keer op....
Bedankt voor de reactie's !!
De puf ontbreekt om er aan te werken, ik heb echt wel gesprekken met hem gehad maar hij zegt alleen maar:
Wat kan ik eraan doen, dat jij je zo voelt.
Ook dat je zegt dat als je een tweede kans kreeg, je nooit meer aan kinderen en een relatie zou beginnen. Ik denk er nu ook zo over, en ik hou ontzettend veel van mijn zoon. Zou hem nooit kunnen missen, maar hoe ik me nu voel dat verdiend hij ook niet. Niet iedereen is gemaakt om altijd samen te blijven denk ik....
Wat betreft mijn ex, ik heb het toendertijd niet met hem uitgemaakt. Dan zou ik er wel anders over denken.
Maar ik denk soms dat hij de enige is waar ik ooit echt verliefd op ben geweest...misschien dat het gevoel daar door komt.
Ik begrijp heel goed wat je voelt, het is een rot en leeg gevoel.
Ik hoop alleen dat het een periode is....want dit gevoel heb ik nooit eerder zo sterk gehad.
Ik heb echt wel met mijn partner gepraat, ook over het feit dat meneer al elke avond om 20:00 naar bed gaat (geen grap).
Als ik dan maanden lang moet smeken of hij er nog even uit kan komen, om nog even te kletsen en ik 4 keer naar boven loop en hij er niet meer uitkomt. Tja, sorry hoor maar
het houdt een keer op....
Bedankt voor de reactie's !!
dinsdag 22 juli 2008 om 09:06
Weer eventjes een update betreffende mijn situatie:
Het rommelt allemaal gewoon door zeg maar. Ik ben nog steeds zeer onrustig en ik denk veel aan die enne ex.
Ik wil hem ook heel graag zien, gewoon om te kijken en voelen hoe dat is.
Ik kan me er niet toe zetten om iets te doen. Dat klinkt heel stom, maar ik voel me opgesloten. Het is echt een rotperiode in mijn leven....
Overigens zie ik in veel tijdschriften het onderwerp 30-ers dip.
Het schijnt toch een veel voorkomend verschijnsel te zijn, ik zit alleen met het feit dat mijn ex altijd om de hoek komt kijken als ik me rot voel. ...
Dat maakt het heel verwarrend, maar goed ga werken....
Fijne dag !
Het rommelt allemaal gewoon door zeg maar. Ik ben nog steeds zeer onrustig en ik denk veel aan die enne ex.
Ik wil hem ook heel graag zien, gewoon om te kijken en voelen hoe dat is.
Ik kan me er niet toe zetten om iets te doen. Dat klinkt heel stom, maar ik voel me opgesloten. Het is echt een rotperiode in mijn leven....
Overigens zie ik in veel tijdschriften het onderwerp 30-ers dip.
Het schijnt toch een veel voorkomend verschijnsel te zijn, ik zit alleen met het feit dat mijn ex altijd om de hoek komt kijken als ik me rot voel. ...
Dat maakt het heel verwarrend, maar goed ga werken....
Fijne dag !
